In 1976 woonde in nog op het internaat van de Sint Maartenskliniek.
We maakte ons zorgen over onze toekomst, en dan vooral waar moesten we gaan wonen nadat we uit zouden vliegen! Ons voorland was een verpleeghuis of het Dorp in Arnhem. Gelukkig kwam er uit Zweden ‘Fokus’ over waaien.
Een project wat wonen gewoon midden in de wijk mogelijk maakte met 24 uurs zorg. Al snel kwam ik in een werkgroep terecht die het eerste project in Nijmegen zou gaan realiseren. Het mooie was dat je 24 uur per dag je hulp kon oproepen. Die kwamen in één van de woningen te zitten. De woningen waren opgenomen in een nieuwbouwproject en het was ook niet zichtbaar dat er mensen met een handicap woonde. Geen bordjes en ook niet naast elkaar, maar verspreid over een nieuwbouw wijkje. Natuurlijk vlak bij het centrum zodat je makkelijk naar het centrum kon rijden. Voor de rest was je volledig zelfstandig. Met hulp van de AAW hulp kon je extra assistentie in huren voor het bereiden van je maaltijd, schoonmaken etc . Eindelijk konden ook mensen met een ernstige handicap zelfstandig als burger leven in de lokale samenleving. Zelf je boodschappen doen, bepalen hoe laat je naar bed ging en wat je deed met de rest van de dag. Mensen bij je thuis ontvangen. Al organiseerde je een hele orgie in je huiskamer! Ondanks dat ik tot op heden er nooit gewoond heb, ben ik hier natuurlijk wel vaak bij aanwezig geweest. Geen enkel probleem, een goed toegankelijke woning met aangepaste keuken er in. Met voldoende slaapplaatsen in de woonkamer, een mooie keuken en een badruimte. Natuurlijk op de begane grond zodat je bij brand zelfstandig je woning kon verlaten. De hulpverleners van Focus waren niet gediplomeerd, en dat wilde we ook niet, want ze moesten doen wat wíj van ze wilde. Onze generatie was naar vele jaren de bemoeizucht van de hulpverleners helemaal zat. Dus timmermannen, kantoormensen en groepsleidsters die deze filosofie konden volgen waren de eerste medewerkers. De eigen regie in optima forma. Iedereen gelukkig alleen de buren vaak niet. Maar dat had te maken met ons gezellige avonden en de ( harde) muziek van Saterday night fever en Andre Hazes.
Naast Fokus zijn er gelukkig ook weer nieuwe initiatieven van mensen met een handicap zoals Schots en Scheef in Groningen www.schotsenscheef.nl en mensen die hun eigen zorg regelen met PGB.
Kamer debat
Volgende week is er weer een Kamer debat over de 24 uur zorg! Weer vechten voor zelfstandig wonen met zorg. Zelfstandig wonen is weer een item. Helaas zijn ze niet bezig met opbouwen zoals wij, maar afbreken. De strijd om zelfstandigheid en eigen regie begint weer van voor af aan!
In de muziekwereld er daar een mooie term voor: ‘da capo’.
De muzikant wordt dan verondersteld alles vanaf het begin nog een keer te spelen.
Heel erg interessant.
We moeten écht iets doen met deze geschiedenis. Dus de geschiedenis van de gehandicaptenzorg. Dus naast de lichamelijk- ook verstandelijk gehandicapten. Er is in het land heel erg veel materiaal. Dat moeten we eens gaan verzamelen en dan een grote tentoonstelling houden of nog meter een museum op zetten. Ik heb veel kennis van de geschiedenis van de verstandelijk gehandicaptenzorg. Naast mij nog meer mensen. Jan heeft verschillende keren over de Sint Maartenskliniek geschreven voor lichamelijk gehandicapte kinderen. Zo ging het ook met verstandelijk gehandicapte kinderen. Ook bij nonnen. Mijn partner heeft 25 jaar in zo’n instelling voor verstandelijk gehandicapten gewoond. Wij kunnen daar hele boeiende verhalen over vertellen. En juist ook daarna de emancipatiebeweging van gehandicapten. Nu ik ook bij Iederin(voorheen cg-raad/platformvg)
Goed idee Conny.
Mensen met een beperking, in welke zin dan ook, horen ìn de samenleving. En niet in-een-hokje-in-de-samenleving! Terug naar af? Da Capo? Nee, bedankt!
Dank je wel. Dan moeten we eens plannen maken. Ook met Gerard Nass en anderen.