Maandelijks archief: mei 2017

Gastblog Charlie Loos: Uitgeschakeld door Connexion!

Oh, oh, Den Haag…

Stapeling achter de Duinen…

En nee, deze keer gaat het niet om de stapeling van zorgkosten. Ik erger me dood aan alles rond de taxibus. Een stapeling van ergernissen dus. Meestal erger ik me aan de ontzettend slechte planning sinds Connexxion de aanbesteding  gewonnen heeft. Zij waren het goedkoopste. Ik was erbij in de gemeenteraad toen er allerlei beloftes werden gedaan door een topman van Connexion. Zoals op tijd rijden, 4 ritten per uur, een app om de taxibus te bestellen… Toevallig zag ik later die man van Connexion en zei: “Alles wat u beloofde, gaat niet lukken!”. Natuurlijk beweerde hij het tegenovergestelde met ook nog de mededeling: “Ik heb uw mail gelezen”. En ik dacht verbaasd: “Oh?…”

Dan nu de stapeling van ergernissen.

Het begon er mee dat ik wel op tijd opgehaald werd, maar zelden op tijd aankwam. Vaak een half uur en soms ook drie kwartier te laat. En dat is niet leuk als je hydrotherapie hebt of op tijd in de Tweede Kamer wilt zijn voor een debat.

Dus wat deed ik? Ik vervroegde al mijn ritten met een kwartier. En nu is het dus hollen of stilstaan. Ik ben er veel te vroeg of net op tijd.

Tweede punt: Diverse chauffeurs stappen helemaal niet uit als ze je op komen halen. Er is er zelfs een, die het presteert om te toeteren als hij voor de deur staat.

Met instappen zeg ik niks. Maar met uitstappen vraag ik dan: “Wilt u uitstappen?” Ik ben nu echter gestopt met uitleggen waarom. Want dat vroeg een chauffeur afgelopen zaterdag weer. “Omdat ik het vraag, en toen hij nog bleef staan: “Omdat het uw plicht is en ik een steuntje nodig heb”. Hij zette 1 voet op de 1e tree en reikte mij een hand. Ik ben maar uitgestapt, maar het voelde nog niet echt veilig.

 

Dan het vastzetten van rolstoelen en rollators.

Een paar maanden nadat Connexion de Taxibus overgenomen had van de HTM begonnen ze met combinatievervoer. Dus samen met regiovervoer, dagbesteding en zorgvervoer, zaken, school, Schiphol en dergelijke. Het gevolg is dat je chauffeurs krijgt, die totaal ongeschikt zijn.

bordje met teksten

De regels bij school vervoer

In het begin had ik bijvoorbeeld een Schipholchauffeur. Die wist niet hoe je een stoel inklapte, zette een rolstoel niet goed vast en mijn rollator al helemaal niet. Dus alles reed doodeng heen en weer in de Taxibus.

Dat rollator vastzetten is HET PROBLEEM!

Ze zetten hem heel vaak gewoon los neer. Achter in de bus bonkt hij steeds tegen de achterdeur, waardoor de stang breekt. Mijn eerste rollator kon ik weggooien, de tweede heeft een vriend van Aad gelast.

rollator in de prak

de rollator gelast

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook zetten ze hem in de deuropening met als gevolg dat de beugels van het mandje steeds schuiner gaan staan en tenslotte afbreken. Dit is al mijn derde  mandje. Soms zet een chauffeur op mijn verzoek het mandje op de bank.

Maar het ergste komt nog: DE SCHOOLBUS. Daar is helemaal geen plek voor een rollator, dus worden ze los ingeklapt tegen de wand van de bus gezet.

Dat is niet erg als ik naast het raam kan gaan zitten.

Dat wilde ik afgelopen donderdag ook doen, dus ik begon met de stoelverhogingen op die stoel naast de chauffeur te leggen. Dat mocht niet en ze deed met een noodgang mijn veiligheidsriem vast en reed weg. Ook met een rotgang en ze scheurde door de bocht. Wat ik niet gezien had, was dat er een rollator met een kruk in de standaard schuin achter me tegen de wand stond.

Toen ze dus door die bocht scheurde knalde het handvat van die stok met rollator en al tegen mij aan. Het handvat tegen mijn hoofd, wat mij een keihard: “Shit!!!” ontlokte, want dat deed pijn en ik smeet het van me af, waardoor alles opzij naast mijn stoel viel.

Als je nu denkt dat de chauffeur stopte, dan heb je het mis. Ze reed door tot de volgende persoon, die opgehaald moest worden. Daarom moest ze die rollator er weer uithalen, dus ik zei: “Ik accepteer het echt niet, dat u die rollator daar weer neerzet, want ik heb ontzettende pijn”. 

Zegt dat mens: “Dat gaat snel weer over!”. Ze zette de rollator voor de bijrijdersplaats. Dat had ze dus beter gelijk kunnen doen.

Vanmorgen had ik nog steeds pijn en was ik misselijk, dus dokter gebeld. Ik moest komen.

Ik heb dus een hersenschudding, moet rust houden en ’s middags minimaal 2 uur slapen. Moet rekenen op tenminste 2 weken.

Dat wil dus zeggen:

Niet zwemmen, geen hydrotherapie, al mijn afspraken afzeggen, niet naar de Tweede Kamer, niet aan de computer werken, geen musea bezoek en wat ik nog vergeten ben.

Rolluiken dicht!

Ik verdraag geen licht, dus ook geen TV. Mijn rolgordijnen zijn dicht.

Dus samen met de optelsom van 2 kapotte rollators en 3 kapotte mandjes, waar ik ondanks aanvraag nooit vergoeding voor kreeg, heb ik nu lichamelijke schade, waardoor ik mijn werk niet kan doen.

Want vrijwillig is niet vrijblijvend!

Charlie Loos

p.s. met dank aan Margreet de Broekert voor het uittypen van de tekst. Zelfs het werken op de computer is voor mij nu niet mogelijk!

 

 

 

Gastblog Zarah Bootsman: VN Verdrag juridisch verklaard.

Het IVBPR, het EVRM; bekende namen voor de rechtenstudent. Toch ontbreekt in dat rijtje een ander belangrijk, maar wellicht minder bekend mensenrechtenverdrag. Het is redelijk nieuw en in studieboeken is er (nog) niet veel over geschreven: het IVRPH.

Gastartikel door Zarah Bootsman, eerstejaars rechtsgeleerdheid aan de Open Universiteit en kernteamlid van Wij Staan Op

 Zarah Bootsman

Het IVRPH

Het IVRPH, ofwel VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, kwam in 2006 tot stand in New York. De opbouw van het verdrag, bestaande uit vijftig artikelen, is redelijk standaard te noemen. Na een aantal algemene bepalingen en verplichtingen voor de staten die partij zijn, volgen de losse artikelen. Deze hebben betrekking op onder andere gelijke behandeling, recht op onderwijs, toegankelijkheid en de bevordering van bewustwording in de samenleving.

2016: ratificatiejaar

De toenmalige Nederlandse regering zette al in 2007 zijn handtekening onder het verdrag, maar toch duurde het tot dit jaar om tot ratificatie over te gaan en daarmee is Nederland een van de laatste landen om deze stap te zetten. Waarom heeft dit zolang geduurd? Het antwoord op deze vraag is dat het verdrag bijna alleen maar verplichtingen voor de overheid met zich meebrengt en niet voor individuele personen of organisaties.  De regering wilde eerst uitzoeken wat ratificatie zou betekenen voor de Nederlandse overheid, alvorens hiertoe over te gaan.

Wat betekent dat nou precies, ratificatie? De VN omschrijft het als volgt: een staat die een verdrag ratificeert is “consent to be bound” en wil dus partij worden bij het betreffende verdrag. Hoe ratificatie in zijn werk gaat, verschilt per geval. In het geval van het IVRPH verliep het proces als volgt. De Tweede Kamer moest instemmen met de ratificatie, samen met een aantal ingediende moties om invulling te geven aan het IVRPH. Dit gebeurde uiteindelijk op 21 januari jongstleden. Gezien het tweekamerstelsel dat Nederland hanteert, had echter ook de Eerste Kamer een stem.

Eerste Kamer

Zij stemde bijna drie maanden later, op 12 april, ook in met de ratificatie. Op 20 mei werd in de goedkeuringswet gepubliceerd in het Staatsblad, waarna het IVRPH op 14 juli 2016 in Nederland werking trad.

Gevolgen voor de burger

Houdt de overheid zich niet aan het verdrag, dan kan je als burger stappen ondernemen. In eerste instantie bij de rechter, maar in een later stadium ook naar het College van de Rechten van de Mens ingeval een verdragsbepaling is geschonden. Tevens heeft de VN een speciaal comité opgericht dat toezicht houdt op de landen die zich hebben gebonden aan het IVRPH.

Het verdrag moet er in principe voor zorgen dat mensen met een handicap dezelfde mensenrechten krijgen als mensen zonder handicap. Inclusie moet geen uitzondering meer zijn, maar het moet de norm worden. Kinderen die thuis zitten omdat ze vanwege hun handicap niet naar school kunnen? Not done volgens artikel 24 IVRPH. Discriminatie op gebied van handicap? Idem, volgens artikel 5.

We zijn er nog niet!

Is het wetgevingsproces omtrent het IVRPH dan nu klaar? Zeer zeker niet! Na de ratificatie van een verdrag begint het echte werk pas. Zo is recentelijk het Besluit toegankelijkheid verworpen door de Tweede Kamer. De Kamer vond dat deze AMvB te weinig voorwaarden schiep voor echte toegankelijkheid en ligt dus weer op de tekentafel. Bij het maken van  nieuwe wetgeving moet er nu wel rekening worden gehouden met het IVRPH. Anders kunnen burgers, zoals eerder gezegd, hiertegen in verzet komen  bij het College van de Rechten van de Mens en de rechter. Deze mag dan wel niet toetsen aan de Grondwet, maar wel aan een verdragsbepaling.

——————————————————————————-

Gastartikel door Zarah Bootsman, eerstejaars rechtsgeleerdheid aan de Open Universiteit en kernteamlid van Wij Staan Op

Eerder verschenen in het Het Rechtenstudentje?  6 december 2016

 

Gastblog Hans Blom: Apartheid in Nederland!

ONZE MISSIE IN DETAIL

Mensen met een beperking betalen heel hun leven de TOL voor de tekortschietende wijze waarop de samenleving omgaat met én is ingericht voor een gelijkwaardige levenswijze voor elke burger; ook wel aangeduid als ‘aparticipatie’.

RIP geboden toegang.

Mandela

De vergelijking met de naweeën van de afschaffing van de apartheid in 1994 in Zuid-Afrika gaat hier moeiteloos op: de afschaffing en daarmee de gelijkstelling van alle mensen heeft niet zomaar geleid tot een brede maatschappelijke integratie van kleurlingen, hun gelijkwaardigheid en volwaardige deelname aan alle aspecten van de Zuid-Afrikaanse samenleving. Jonge politieke leiders van dit deel van de bevolking gaven op de TILT-conferentie in December 2016 in Johannesburg duidelijk aan dat de onderlinge raciale discriminatie niet meer manifest is, maar dat het doel van Mandela ‘one people’ (Nelson Mandela, Long Walk to Freedom; 1994) nog lang niet bereikt is.

Wat dit volgens hen vooral moeilijk maakt en wat zij ook verwijtbaar vinden, is dat het blanke deel van de bevolking overwegend bezig geweest om zichzelf fysiek en financieel veilig te stellen in de post-apartheidsperiode. Een bevolkingsdeel dat nog steeds niet beseft, of dat te weinig laat blijken, wat de sociale, emotionele en economische uitwerking van dertig jaar apartheidsregime is op de huidige sociale en sociaaleconomische verhoudingen.

De handdruk onder de woorden: jullie strijd is onze strijd! Mandela ontmoet Jan Troost tijdens de  Four Freedoms Award Middelburg 2002

Men heeft van meet af ook geen handreikingen heeft gedaan om daarin verbetering te brengen en heeft de strijd voor gelijkwaardigheid en integratie aan het andere bevolkingsdeel overgelaten.

Aparticipatie

Dit laatste komt sterk overeen met hoe mensen met een beperking zich voelen na de ratificatie van VN-verdrag over de rechten van mensen met een Handicap zich nog steeds weg gezet voelen in Nederland: zij alleen lijken zich sterk te willen maken voor hun acceptatie, inclusie, integratie en participatie: Aparticipatie. Dat wordt hen als hun expertise min of meer opgedrongen en als zij zelf de handschoen niet oppakken, zal de samenleving – lokale en landelijke overheden, bedrijfsleven en instellingen – alleen lippendienst aan inclusie belijden. En belangenbehartiging (levenslang en levensbreed) wordt op gemeentelijk niveau ingeperkt tot cliëntenparticipatie in de zorg en de begeleiding.

Ervaringsdeskundigheid

Op lokaal niveau is er geen beleidsterrein, waar mensen met een handicap of chronische ziekte niet mee te maken hebben. Het uitgangspunt is dat het benutten van hun uitgebreide ervaringsdeskundigheid in combinatie met professionele expertise een grote meerwaarde heeft voor de verwerkelijking van inclusie, integratie en participatie in de samenleving van medemensen en medewerkers met een beperking. Hierbij is ook de lokale belangenbehartiging is aan een nieuwe impuls toe.

Het is tegen deze achtergronden dat door ons wordt voorgesteld om aan de slag te gaan met een revitaliseringsoperatie, waarbij landelijke en lokale politiek samen met belangenorganisaties en maatschappelijke organisaties op een oplossingsgerichte wijze problemen op het vlak van inclusie, integratie en participatie van mensen met een beperking individueel en collectief gaan aanpakken en oplossen.

Inclusie Verenigt is een bedrijf waar plaats is voor iedereen die zich hiervoor daadkrachtig wil inzetten en met elkaar hiervoor een effectieve taskforce vormen: de Mobiele Inclusie Brigade

Hans Blom

mede-inspirator en netwerkpartner

Inclusie Verenigt

Blom Management Consultancy BV

 

Overlevenden uit de gehandicapteninternaten

Wat geven we jongeren mee!

http://www.aparticipatie.nl

Deze unieke website bevat indringende videoverhalen en beeldmateriaal over het leven in gehandicapteninternaten in de vorige eeuw. De website is een project van Aparticipatie, de beweging van mensen met een handicap die vanuit het apartheidsdenken onderdeel van de samenleving wilden uitmaken. In de vorige eeuw (vanaf jaren dertig tot begin jaren tachtig) was het in Nederland volstrekt normaal dat kinderen en jongeren met een handicap buiten de samenleving woonden. Zij groeiden apart op in instellingen, vaak in bossen en duinen – vooral ver van de ‘bewoonde’ wereld. In instellingen voor blinden en slechtzienden, lichamelijk gehandicapten, doven en slechthorenden en verstandelijk gehandicapten.

Begin emancipatiestrijd

Het is in deze instellingen waar destijds de emancipatie is begonnen. Vol idealen en met veel energie zijn bewoners – vaak samen met medewerkers uit de instellingen – de strijd aangegaan om het recht en de mogelijkheden te krijgen voor hun participatie in de Nederlandse samenleving. Om een eigen leven te leiden. Onafhankelijk te zijn. Van Apartheid naar Participatie: Aparticipatie! De website laat o.a. zien hoe de emancipatiestrijd ontstond. De persoonlijke en vaak onvoorstelbare verhalen kweken bewustwording en begrip voor de wens van een inclusieve samenleving en de kennis die daarbij nodig is. Historisch belang De succesvolle emancipatiestrijd heeft ertoe geleid dat veel instellingen inmiddels zijn gesloten of gaan sluiten. Daarmee wordt een tijdperk afgesloten. Als de mensen die daar geleefd en gewoond hebben er niet meer zijn, verdwijnen ook veel waardevolle en bijzondere herinneringen. Het doel van ‘Aparticipatie’ is om hun verhalen en het vaak unieke beeld- en fotomateriaal van het internaatsleven te behouden. Een belangrijk historisch en waardevol document voor huidige en volgende generaties. Zonder historie geen toekomst!

 

Ieder(in), Pieter Reintjes (WorkyWords) en Jan Troost (Terug naar de bossen) zijn de initiatiefnemers van het project. Eén van de inspiratiebronnen is het indrukwekkende werk van de Shoah Foundation van Steven Spielberg. Spielberg legde 51.696 videogetuigenissen vast van overlevenden van de holocaust. De eerste opnames met oud-bewoners van de Sint Maartenskliniek zijn onlangs gemaakt.

Dit Nijmeegse internaat is inmiddels verdwenen.

Gastblog Frans Timmermans: “Houd Hannie en Frans op de weg”

Laten we beginnen om ons voor te stellen.

Frans en Hannie onze eerste ontmoeting met Jan Troost

Wij zijn Hannie (chauffeur en partner) en Frans Timmermans en we wonen in Wijk en Aalburg. Een klein plaatsje in de driehoek Den Bosch, Waalwijk en Gorkum. We hebben alle twee een handicap. Hannie heeft Spina bifida en ik  zit in een elektrische rolstoel en heb SMA type 2 en ben zeer zwaar gehandicapt en heb 24 uur per dag ademhalingsondersteuning. Voor ons is het openbaar vervoer geen optie. Gelukkig betaald de Gemeente Waalwijk mee aan de aanpassingskosten van de nieuwe bus. 

Ondernemend stel

Wij hebben vanaf april 1992 tot oktober 2008 samen een CD-Shop annex postagentschap gerund. Helaas moesten we door de opkomst van het illegaal downloaden van muziek en films de tent sluiten. Einde van onze inkomsten. In de voor ons gouden tijden hebben wij een Mercedes-Vito gekocht en aangepast. Nu is deze auto 16 jaar oud en heeft reeds 480.000 Km. gereden. Hij is dringend aan vervanging toe.

Frans de bus in

We zagen dit al enkele jaren aankomen.

Aangezien wij nu van een uitkering moeten rondkomen beseffen we dat wij niet de enige Nederlanders zijn  die met hetzelfde probleem zitten. Geen geld maar  ook niet met de deeltaxi  of openbaar vervoer kunnen!

Stichting 4Wheels

Daarom is er de Stichting 4wheels opgericht. Deze stichting heeft het volgende als doelstelling:

De Stichting probeert zoveel mogelijk gehandicapten, die zelf geen voldoende middelen hebben en aangewezen zijn op een speciaal aangepast vervoermiddel, dat wat niet verstrekt wordt vanuit de overheid, aan aangepast vervoersmiddelen te helpen. Ook helpt de stichting zoveel mogelijk deze mensen met alle bijkomende zaken. Tevens geeft de stichting zoveel mogelijk ondersteuning om de vervoersbehoeften in kaart te brengen en advies hierover te geven. 

FINANCIËLE DONATIES ZIJN OVER TE MAKEN OP IBAN NL18 RABO 0300 3586 79 T.N.V. STICHTING4WHEELS.NL

De Stichting 4Wheels helpt ook  ons zoveel mogelijk om aan het geld voor de nieuwe bus te komen. Daarnaast hebben we een beroep gedaan op MEE PLUS Zij hebben diverse Fondsen benaderd om ons te helpen. ook hebben we Terug naar de bossen verzocht om juridische en mentale ondersteuning. 

De bus

Onze bus inclusief aanpassingen kost ongeveer € 67.000,00. Na een groot aantal bijdragen van fondsen en sponsoring is er nog een bedrag van € 13.500,00 nodig.

De Stichting 4Wheels organiseert daarom op zaterdag 6 mei a.s. een bloemen, planten, tuingoed en Hamburgermarkt onder het motto “Houd Hannie en Frans op de weg” op het marktplein in Wijk en Aalburg waarvan de gehele opbrengst ten goede komt aan onze nieuwe bus.

Ook heeft de stichting 4Wheels.nl een kraam gereserveerd op de jaarmarkt in juni in Wijk en Aalburg waarvan de opbrengst weer ten goede komt aan de actie “Houd Hannie en Frans op de weg”.

Daarnaast hebben wij 200 bedrijven in de regio een brief geschreven en gevraagd om een donatie maar dit heeft helaas nog maar zeven reactie opgeleverd. Gelukkig wel 4 sponsors voor de plantenmarkt.

Bijdrage kweker!

Ook heeft een van de sponsors 200 kwekers gemaild met ons verhaal en gevraagd om een kleine bijdrage voor onze bus. Hopelijk levert dit ook nog een mooi bedrag op zodat we spoedig onze nieuwe bus kunnen bestellen.

Pers benaderd!

Naast de Stichting 4Wheels.nl hebben we 26 regionale en nationale omroepen benaderd om aandacht voor ons probleem maar daar hebben we nog geen enkele reactie op gekregen.

Mocht u als lezer nog een belangrijke suggestie of tip hebben dan zijn we je daar bijzonder dankbaar voor.

Onze mail: franske@ziggo.nl

Facebook: Frans en Hannie Timmermans

Frans en Hannie Timmermans