Tagarchief: den haag

Ik neem u mee naar het jaar 2030…

Blog, , , , , , , , , ,

Het jaar 2020 stond in het teken van 75 jaar bevrijding. Bij de start van de bijeenkomst ‘Grenzeloos Amsterdam’ werd nog even stil gestaan door de moderator bij het feit dat ook heel veel mensen met een handicap vermoord zijn door de nazi’s  Als triest voorbeeld: De Joodse Invalide die in Amsterdam hulp gaf aan ruim 400 bejaarden, lichamelijk gehandicapten, blinden en doven dit tehuis werd op 1 maart 1943 door de nazi’s ontruimd en op transport gesteld naar een concentratiekamp. Na een kort stilte, waar iedereen zich realiseerde dat deze geschiedenis niet vergeten mag worden, begon de bijeenkomst.

De Joodse Invalide

Amsterdam Mensenrechtenstad

Amsterdam is altijd al een voorloper geweest als het gaat om emancipatie bewegingen. Niet zo vreemd, want als hoofdstad van Nederland is Amsterdam altijd een vooruitstrevende stad geweest en een ware mensenrechtenstad. Tijdens deze bijeenkomst is er een ommekeer van denken ontstaan. Gehandicapten werden niet meer gezien als kostenpost, maar als burger met een fysieke of chronische uitdaging.

Mari Sanders

Mari Sanders, de bekende Amsterdamse Filmmaker, maakte in glasheldere taal duidelijk dat iedereen onderdeel is van de emancipatiebeweging. Iedereen in de zaal realiseerde zich dat die verandering niet vanzelf komt.  We moeten ons samen met de Amsterdammers, de ambtenaren, onze belangenbehartigers, de politici, de ondernemers, de culturele sector, de toeristische sector, de vervoerders, de zorg, het onderwijs en de technologische sector verenigen. Kort na zijn optreden maakte hij zijn internationale doorbraak.

Beeldvorming

Maar ook zagen we dat film, televisie en de nieuwe vormen om beeldvorming zoals Mari en Rick aangaven belangrijk waren. Nu in 2030 weten we dat we het samen moeten doen. De bubbels, die onder andere door Facebook zijn ontstaan, hebben we in 2030 doorbroken: We zijn officieel burger van Amsterdam geworden.

Simone Kukenhelm (oud Wethouder in Amsterdam) en  Rick Brink (oud Minister van Gehandicaptenzaken) hebben voor het eerst in de geschiedenis  besloten om de functie van Minister-president  gezamenlijk te vervullen.

De ervaringen in Amsterdam worden nu in heel Nederland over genomen. In Pakhuis de Zwijger is er een toegankelijke studio voor iedereen bij Salto Amsterdam gerealiseerd. Waar de kleurrijke burgers van Amsterdam samenwerken aan een samenleving voor iedereen en deze ook in beeld brengen.

De bezoekers die er in 2020 bij waren zijn inmiddels actief als ondernemer, geven onderwijs of zijn politiek actief want Amsterdam is volledig toegankelijk geworden. Gebaren- en schrijftolken zijn de standaard bij iedere vergadering en op de verschillende media hebben we inmiddels standaard de keuze of we wel of geen gebruik willen maken van Audiodescriptie en ondertiteling. En de grote droom van Rick Brink is uitgekomen: alle speeltuintjes zijn toegankelijk voor iedereen! 

jan voor schilderij

2030: volgens de dokter was ik nu ook geschiedenis.

De inmiddels 71 jarige moderator Jan Troost heeft eindelijk gerealiseerd dat de geschiedenis van de gehandicaptenbeweging en haar instellingen een vast onderdeel is in het Rijksmuseum.

Deze tekst heb ik gemaakt voor de afsluiting van Grenzeloos Amsterdam Pakhuis de Zwijger Amsterdam.

27-1-2020

Jan Troost

 

 

Toegankelijkheid in historisch perspectief

Blog, , , , , , , , ,

De gemeente Den Haag is goed begonnen. Op verzoek van de commissie Samenleving is het Programma Toegankelijkheid met verschillende deskundigen besproken.

Helaas kon ik er zelf hier niet bij aanwezig zijn. Gelukkig is Charlie Loos waarnemer Tweede Kamer van Terug naar de bossen bereid geweest om me te vervangen.

Charlie Loos Waarnemer Terug naar de Bossen

Toegankelijkheid in historisch perspectief

‘Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd haar opnieuw mee te maken’ is een uitspraak, die ook van toepassing is op de bevordering van de toegankelijkheid van de samenleving voor mensen met een handicap. Er wordt in Nederland al ruim drieënzestig jaar aandacht gevraagd voor toegankelijke openbare gebouwen, toegankelijk openbaar vervoer, infrastructuur en aanpassingen van woningen.

In dit tijdschrift werd er voor het eerst aandacht voor gevraagd. 1957

Het begin van de toegankelijkheidsbevordering in Nederland ligt in 1957, toen voor het eerst werd ingezien dat integratie van gehandicapten in de samenleving niet alleen een sociale, maar ook een ‘fysieke’ aangelegenheid was. Door het aanpassen van woningen, gebouwen en recreatieve voorzieningen, kortom door het aanpassen van de samenleving, kon pas echt van integratie gesproken worden.

Men ontdekte dat dankzij eenvoudige voorzieningen mensen vaak weer een redelijk normaal leven kunnen leiden.

Minister M.A.M. Klompé van CRM beloofde in mei 1970 bij de opening van Het Dorp in Arnhem, dat het subsidiebeleid van haar departement er op gericht zou worden de toegankelijkheid voor gehandicapten als eis te stellen.

Zij zou ook de andere ministeries verzoeken een soortgelijke gedragslijn te volgen.

In de bossen

Het is goed om ons te realiseren dat veel jongeren met een handicap tot eind jaren zeventig in internaten zaten in de bossen en duinen van Nederland, die vaak door religieuzen verzorgd werden en op het ommuurde terrein vonden alle activiteiten plaats: De school, zorg, vrije tijd en wonen. 

In de bossen

Er was nog geen op- en afrit bij de stoepen. Toegankelijkheid was ook bij Gemeenten nog geen item in de beleidsvorming. Gebouwen werden niet toegankelijk gemaakt want de enige keer dat ze buiten de muren  kwamen was de avond voor Sinterklaas, zodat de kinderen met een handicap uit de internaten  bij V&D pakjes konden kopen . Dit om het gewone publiek niet te confronteren met zoveel ellende. Werd je ouder dan was vaak het verpleeghuis of het Dorp je toekomst.

Tweede Kamer 1975

In april 1975 werden in de Tweede Kamer twee moties met algemene stemmen aangenomen met als strekking om 25 miljoen gulden beschikbaar te stellen voor de aanpassing van gebouwen voor gehandicapten in het kader van een werkgelegenheidsprogramma.

Dit onderzoek, getiteld “Gehandicapten in de kou? Kom nou!” werd in februari 1976 gepubliceerd. Daaruit kwam naar voren, dat gehandicapten behoefte hadden aan de volgende (in volgorde van belangrijkheid) toegankelijke gebouwen: kerken, winkels, zwembaden, bibliotheken, parken, postkantoren, cafés, wegrestaurants, busstations, NS- stations en bankgebouwen.

De grootste belangenbehartigers voor verbetering van de toegankelijkheid waren de mensen met een handicap zelf.

Geboden Toegang

Pas in maart 1973 rolde “Geboden Toegang” voor het eerst van de pers waar de minimale eisen van toegankelijkheid op een rijtje waren gezet. Voor veel belangenbehartigers en hun organisaties de nieuwe bijbel.

Geboden Toegang 1973

Het principe van wat later de integrale toegankelijkheid werd genoemd, was al in Geboden Toegang zichtbaar, ook niet-gehandicapten konden profiteren van toegankelijke voorzieningen, zoals mensen met koffers, ouders met kinderwagens, mensen met koffiewagens en ander rollend transportmaterieel.

Inmiddels is PBT consult exclusief gemachtigd om namens Ieder(in), ITS-opnamen en analyses ten behoeve van het ITS-keurmerk uit te voeren.

Afsluitend na deze historische  terugblik is het bouwbesluit nog steeds geen garantie voor toegankelijkheid. Nu we met steeds meer mensen met een beperking te maken hebben onder andere door de vergrijzing is het tijd voor actie.

Het VN Verdrag is helder

Toegankelijkheid is de norm. De meest dodelijke opmerking in de implementatievoorstellen is dat men onder politieke druk besloten heeft om het woord geleidelijk toe te voegen.  Den Haag laat zien dat u lef heeft en vergeet geleidelijk laat zien dat u een echte koploper bent. Achteraf aanpassen is altijd duurder en discrimineert mensen met een handicap, waardoor zij geen onderdeel zijn van onze economie, participatiesamenleving en burger van uw stad. In het zelfde verdrag staat dat we er voor moeten zorgen dat we mensen met een beperking betrekken. 

NIET OVER ONS, ZONDER ONS

Maar met mijn bijna 48 jaar ervaring in deze sector weet ik dat het niet vanzelf gaat. De gemeenteraad kan d.m.v. een amendement besluiten om toegankelijkheid zoals dat is omschreven in de integrale standaard toegankelijkheid afdwingen bij renovatie en nieuwbouw. Maar ook in het bestek bij vervoer en infrastructuur. De integrale standaard voor toegankelijkheid is er. De breedte van een deur is bekend, hoe geleidelijnen voor blinden moet worden aangelegd is uitgezocht. De hellinghoek weten we. Zelfs hoe een toilet, waar iedereen gebruik van kan maken ingericht moet worden is bekend. Ja zelfs hoe we bij brand naar buiten moeten kunnen.

Toegankelijkheidspolitie

Toegankelijkheidspolitie (foto Raymond Troch)

Misschien wordt het tijd om de toegankelijkheidspolitie weer opnieuw op te richten zoals we die bij de CG Raad (Makkers Unlimited) hadden. Die de controle doet op straat en in gebouwen. Mooi werkgelegenheidsproject voor mensen met een handicap          

Zorg er voor dat mensen met een handicap opgeleid worden zodat ze bij bouw en woningtoezicht de plannen kunnen controleren.

15 januari 2020 

Jan Troost

Woordvoerder Terug naar de bossen

Directeur Inclusie Verenigt

Met dank aan Charlie Loos voor het waarnemen.

Koos Pelser en Harry Dietz voor het gebruik van hun historische onderzoek Toegankelijkheid in de kinderschoenen.

 

Gastblog Charlie Loos: WMO aanvraag wat een avontuur!

Gastblog, , , ,

Een WMO-aanvraag bij de Gemeente Den Haag doen is een avontuur op zich.

 Op 23-12-16 vroeg ik een traplift aan bij de Gemeente Den Haag. Nu beweren zij dat ze die aanvraag nooit ontvangen hebben. Zowel een heer A. als een dame B. keken dat voor mij na. Zij beweerden dat ik alleen huishoudelijke hulp en de taxibus heb aangevraagd.

foto serge ligtenberg, charlie loos

Charlie Loos (foto Serge Ligtenberg)

Die heb ik beiden al jaren.

Hulpmiddelen worden kennelijk niet genoteerd, want geen woord over mijn scootmobielfiets, die ik toch echt aangevraagd heb en na veel vijven en zessen gekregen heb. Ook beweerden ze dat je een bevestigingsmail krijgt. Ja, nu. Maar dat is dus nieuw, want voorheen kreeg je alleen per ommegaande het aantal uren huishoudelijke hulp, uitgerekend door de computer en een brief als je iets anders aanvroeg. Voor mijn scootmobielfiets was dat exact 6 maanden nadat ik hem aangevraagd had, wat de reden was dat ik zo lang wachtte met informeren hoe het zat met mijn traplift. Ook vroeg ik of ik dan weer dat k-formulier moest invullen aan de heer R.

Het formulier

Ja, maar het was aangepast en dus niet meer zo als het eerder was. Ik dus vol goede moed het formulier opgezocht, verschil was wel dat het nu moeilijker te vinden was op de website. Voorheen was dat gewoon op de eerste pagina met een mooi gekleurd vakje, dus heel duidelijk. Nu ziet de pagina er zo uit: WMO Den Haag

Niks veranderd

Helaas was er helemaal niets veranderd aan het formulier. Het is nog steeds voor alles wat je wilt aanvragen van de WMO. Je kunt hooguit aankruisen dat het een aanpassing in je woning betreft.

Waar ik altijd zo boos over word is dat het multiple choice vragen zijn en dat je dus helemaal niets persoonlijks kunt zeggen. Je mag blind het vakje aankruisen dat een beetje bij je past. Bovendien vragen ze veel te veel vragen, die m.i. alleen een arts mag stellen.

WMO formulier

Onderdeel WMO formulier Den Haag

Ik vind dat een enorme inbreuk op mijn privacy. 

Ik belde dus weer en kreeg deze keer dame C. Ondanks dat ik het formulier net ingevuld had, bleef ze volhouden dat het veranderd was en bleef ze gewoon door liegen. Daar werd ik dus pisnijdig over, want je kunt me alles flikken, maar lieg niet tegen me. Ik heb dus nog een derde keer gebeld met de vraag hoeveel keer ze deze keer het formulier hadden ontvangen. Dat bleek 1 x te zijn, terwijl ik het 3 x verstuurd heb. Dus hoe zit dat dan met ontvangen van formulieren?

Ik heb daar nog weinig vertrouwen in

Bij nakijken van mijn opgeslagen stukken vond ik ook nog een formulier dat ik 8-1-17 per email opgestuurd heb. Toch wel vreemd dat die email kennelijk ook niet aangekomen is. Je blijft je toch verbazen. Want daar werd ook niets over gezegd.

En dan komt het volgende probleem.

Den Haag heeft de MO-zaak in dienst om de indicaties te doen en daar heb ik geen goede ervaring mee. Met mijn aanvraag voor een scootmobielfiets, ik liet hem nB een print ervan zien, die hij mee kon nemen, wat hij niet deed, maar ik nam aan dat hij de Easy Gofiets wel als aangevraagd hulpmiddel genoteerd had. Na enkele maanden bleek hij helemaal niet geluisterd te hebben en stonden ze met een driewielfiets voor de deur. Ik heb daar een stukje mee gefietst. Je ligt daar half in, je knieën zitten ongeveer bij je neus als je trapt en omdat hij zo laag is heb je totaal geen overzicht. Echt geschikt dus voor iemand met reuma, dus ik belde Medipoint dat ik die niet gevraagd had, maar de Easy Gofiets. Had ik het hulpmiddel geweigerd. Maar dat hulpmiddel had ik niet gevraagd. Gelukkig uiteindelijk de Easy Gofiets toch gekregen, maar waarom moet het allemaal zo? Ik word daar zo moe van.

Begint nu weer de zelfde strijd?

Ook de indicatie van de huishoudelijke hulp gaat nu via de MO-zaak. Daar kreeg ik een brief over. Lees en huiver. Want als die persoon net zo goed luistert als de vorige, krijg ik vast veel minder uren. Ik zal ze tijdens het gesprek fijntjes wijzen op de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep in Utrecht dat ze maatwerk moeten leveren en dat ze geen een regel van de gemeente met argumenten kunnen onderbouwen. Het ergste is dat je een bindend advies ontvangt. Ik heb zo’n idee dat ik het niet eens zal zijn met dat advies. Eerder heb ik aan de gemeente gevraagd of ik dan elk jaar naar de rechter moet en het antwoord was een ijskoud “Ja”.

Daar zakt je broek toch vanaf? Als ze 1x voor schut gaan is dat dan nog niet genoeg? Want dat ging die jurist echt en dat heb ik hem ook verteld. Dat ik niet de enige ben met dit soort ervaringen blijkt wel uit reacties. die ik kreeg. Elke gemeente heeft bureaucratische problemen, waardoor het maar duurt en duurt voordat er iets rond is.

Wanneer verandert dat eens een keer? En nee, dat gebeurt niet met de MO-zaak. Venray was slimmer dan Den Haag. Die heeft de MO-zaak er al wegens wanprestatie uitgegooid. Maar Den Haag blijft op elk gebied van de WMO de zelfde fouten maken.

Als het maar goedkoop is.

Zie een eerder blog van mij over de taxibus. Ook dat blijkt een landelijk probleem te zijn.

https://troostoverleven.nl/2017/05/gastblog-charlie-loos-uitgeschakeld-door-connexion/

Charlie.

 

Gastblog Charlie Loos: Uitgeschakeld door Connexion!

Gastblog, , , , , , ,

Oh, oh, Den Haag…

Stapeling achter de Duinen…

En nee, deze keer gaat het niet om de stapeling van zorgkosten. Ik erger me dood aan alles rond de taxibus. Een stapeling van ergernissen dus. Meestal erger ik me aan de ontzettend slechte planning sinds Connexxion de aanbesteding  gewonnen heeft. Zij waren het goedkoopste. Ik was erbij in de gemeenteraad toen er allerlei beloftes werden gedaan door een topman van Connexion. Zoals op tijd rijden, 4 ritten per uur, een app om de taxibus te bestellen… Toevallig zag ik later die man van Connexion en zei: “Alles wat u beloofde, gaat niet lukken!”. Natuurlijk beweerde hij het tegenovergestelde met ook nog de mededeling: “Ik heb uw mail gelezen”. En ik dacht verbaasd: “Oh?…”

Dan nu de stapeling van ergernissen.

Het begon er mee dat ik wel op tijd opgehaald werd, maar zelden op tijd aankwam. Vaak een half uur en soms ook drie kwartier te laat. En dat is niet leuk als je hydrotherapie hebt of op tijd in de Tweede Kamer wilt zijn voor een debat.

Dus wat deed ik? Ik vervroegde al mijn ritten met een kwartier. En nu is het dus hollen of stilstaan. Ik ben er veel te vroeg of net op tijd.

Tweede punt: Diverse chauffeurs stappen helemaal niet uit als ze je op komen halen. Er is er zelfs een, die het presteert om te toeteren als hij voor de deur staat.

Met instappen zeg ik niks. Maar met uitstappen vraag ik dan: “Wilt u uitstappen?” Ik ben nu echter gestopt met uitleggen waarom. Want dat vroeg een chauffeur afgelopen zaterdag weer. “Omdat ik het vraag, en toen hij nog bleef staan: “Omdat het uw plicht is en ik een steuntje nodig heb”. Hij zette 1 voet op de 1e tree en reikte mij een hand. Ik ben maar uitgestapt, maar het voelde nog niet echt veilig.

 

Dan het vastzetten van rolstoelen en rollators.

Een paar maanden nadat Connexion de Taxibus overgenomen had van de HTM begonnen ze met combinatievervoer. Dus samen met regiovervoer, dagbesteding en zorgvervoer, zaken, school, Schiphol en dergelijke. Het gevolg is dat je chauffeurs krijgt, die totaal ongeschikt zijn.

bordje met teksten

De regels bij school vervoer

In het begin had ik bijvoorbeeld een Schipholchauffeur. Die wist niet hoe je een stoel inklapte, zette een rolstoel niet goed vast en mijn rollator al helemaal niet. Dus alles reed doodeng heen en weer in de Taxibus.

Dat rollator vastzetten is HET PROBLEEM!

Ze zetten hem heel vaak gewoon los neer. Achter in de bus bonkt hij steeds tegen de achterdeur, waardoor de stang breekt. Mijn eerste rollator kon ik weggooien, de tweede heeft een vriend van Aad gelast.

rollator in de prak

de rollator gelast

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook zetten ze hem in de deuropening met als gevolg dat de beugels van het mandje steeds schuiner gaan staan en tenslotte afbreken. Dit is al mijn derde  mandje. Soms zet een chauffeur op mijn verzoek het mandje op de bank.

Maar het ergste komt nog: DE SCHOOLBUS. Daar is helemaal geen plek voor een rollator, dus worden ze los ingeklapt tegen de wand van de bus gezet.

Dat is niet erg als ik naast het raam kan gaan zitten.

Dat wilde ik afgelopen donderdag ook doen, dus ik begon met de stoelverhogingen op die stoel naast de chauffeur te leggen. Dat mocht niet en ze deed met een noodgang mijn veiligheidsriem vast en reed weg. Ook met een rotgang en ze scheurde door de bocht. Wat ik niet gezien had, was dat er een rollator met een kruk in de standaard schuin achter me tegen de wand stond.

Toen ze dus door die bocht scheurde knalde het handvat van die stok met rollator en al tegen mij aan. Het handvat tegen mijn hoofd, wat mij een keihard: “Shit!!!” ontlokte, want dat deed pijn en ik smeet het van me af, waardoor alles opzij naast mijn stoel viel.

Als je nu denkt dat de chauffeur stopte, dan heb je het mis. Ze reed door tot de volgende persoon, die opgehaald moest worden. Daarom moest ze die rollator er weer uithalen, dus ik zei: “Ik accepteer het echt niet, dat u die rollator daar weer neerzet, want ik heb ontzettende pijn”. 

Zegt dat mens: “Dat gaat snel weer over!”. Ze zette de rollator voor de bijrijdersplaats. Dat had ze dus beter gelijk kunnen doen.

Vanmorgen had ik nog steeds pijn en was ik misselijk, dus dokter gebeld. Ik moest komen.

Ik heb dus een hersenschudding, moet rust houden en ’s middags minimaal 2 uur slapen. Moet rekenen op tenminste 2 weken.

Dat wil dus zeggen:

Niet zwemmen, geen hydrotherapie, al mijn afspraken afzeggen, niet naar de Tweede Kamer, niet aan de computer werken, geen musea bezoek en wat ik nog vergeten ben.

Rolluiken dicht!

Ik verdraag geen licht, dus ook geen TV. Mijn rolgordijnen zijn dicht.

Dus samen met de optelsom van 2 kapotte rollators en 3 kapotte mandjes, waar ik ondanks aanvraag nooit vergoeding voor kreeg, heb ik nu lichamelijke schade, waardoor ik mijn werk niet kan doen.

Want vrijwillig is niet vrijblijvend!

Charlie Loos

p.s. met dank aan Margreet de Broekert voor het uittypen van de tekst. Zelfs het werken op de computer is voor mij nu niet mogelijk!

 

 

 

Gastblog Charlie Loos: Oh, Oh, Den Haag…..

Gastblog, , , , , , ,

 Fietsstad achter de Duinen…., of toch niet?

 6 juni 2015 vulde ik een WMO-formulier in op www.denhaag.nl met de vraag om een hulpmiddel om me op korte afstanden te kunnen verplaatsen. Zo staat dat ongeveer omschreven.

Vrijheid

Vrijheid

Eindelijk op 6 december kreeg ik het toegekend en na uitleg van mijn wensen, ik wilde graag een Easy Go scootmobielfiets hebben, kwam Medipoint eind januari met een Easy Rider. Op die fiets lig je zo ongeveer, hij is laag, je hebt geen overzicht en fietsen is niet te doen als je reuma hebt. Na een maand belde ik maar eens waar mijn Easy Go bleef en kreeg ik te horen dat ik het hulpmiddel geweigerd had. Na wat heen en weer gepraat en wéér de uitleg waarom ik de Easy Go nodig had, werd hij opnieuw aangevraagd. En ja hoor, een aantal maanden later werd hij afgeleverd. Ik sprong een gat in de lucht, nu ja bij wijze van spreken dan. Eindelijk weer de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil en wanneer ik wil.

De wegbeheerder

Helaas had een van de wegbeheerders van Den Haag in december al roet in het eten gegooid. Voor onze huizen is een parkeerplaats op het trottoir gemaakt.  Mensen kunnen echt over het algemeen niet parkeren of misschien is het gewoon te veel moeite? Ze rijden dus gewoon de stoep op  en laten hun auto zo dwars op het trottoir staan, bijna tegen de gevel van de buren.

Vroeger

Vroeger

Nu parkeerplaats voor de voordeur

Nu parkeerplaats voor de voordeur

 

 

 

 

 

Een keer zag ik het toevallig en zei ik er wat van. Dat kun je dus beter niet doen. Gevolg is echter dat ik er dan niet langs kan rijden. Maar de parkeerplaats is in het algemeen belang, van elke vreemde dus. Prachtige plek als je met vakantie gaat, want je staat er gratis…. Als dan ook tegen de muur aan de andere kant nog fietsen staan, ben ik dus helemaal in de aap gelogeerd. Dan kan ik geen kant uit, wat helaas al diverse keren gebeurd is in deze fantastische zomer. Geen ritje naar Kijkduin dus.

De Gemeente

Gisteren whats appte ik met de gemeente.  Omdat de wegbeheerder dacht dat dat Twitter was hing hij vanmorgen al om 8.16 aan de telefoon. Ik had een vrije dag, dus ik lag nog te slapen. Hij kwam dus weer met het algemeen belang en dat ik met mijn buren moest praten. Mijn nieuwe hele lieve buren hebben bijna 3 kinderen en een bakfiets voor hun raam en dat mag niet volgens de wegbeheerder. Ik moet dus vragen of ze die bakfiets EN  hun geveltuintje weg halen. Een bakfiets zou daar niet mogen staan en ook een geveltuintje mag niet volgens die wegbeheerder.   Moet je tegen GroenLinks zeggen….

Dat de parkeerplaats voor nummer 57/59 wel weg mocht om een vergelijkbare reden was vóór zijn tijd.  Ja, zo lust ik er nog wel een paar!!!…..

Amsterdammertjes in Den Haag

Dat dat niets oplost omdat daar geen Amsterdammertje staat en ze dan dus weer gewoon dwars op de stoep gaan parkeren, vatte hij niet. Wel vroeg hij of ik wist van wie dat grof vuil was. Na mijn ja, vroeg hij niet verder, maar dat had hij dus beter wel kunnen doen zodat hij zou begrijpen dat met de buren aan die kant niet te praten is. Ik ging gisteravond even kijken waar al die herrie vandaan kwam. Kwam een meneer van 2 huizen verder behoorlijk agressief aanstormen met de mededeling dat ik me er niet mee had te bemoeien. Ik zei maar niks! Keek alleen maar en vertelde de sjouwende dames, hij deed niks, dat het me een zorg zou zijn. Handig hoor, zelf een grote bek, en een ander voor je laten werken.

 

Grof vuil en fietseb

Grof vuil en fietsen

Een zelfde reactie kreeg ik overigens van de andere buurman, toen ik het waagde om iets over fietsen tegen de muur te zeggen of zoals laatst het grofvuil te verplaatsen omdat ik er langs moest met mijn fiets. Anders kon de schilder zijn steiger niet neerzetten.

Grof vuil

Grof vuil

Goede buur

Dan ben ik weer heel blij, dat ik aan mijn kant van de straat, wat dus ook een woonerf is, wel goede buren heb. Het is echt: Een goede buur….   Links is dus in dit geval ook beter dan rechts. Misschien denkt de wegbeheerder echt dat hier de kous mee af is. Mijn nieuwe buren zijn helaas nog op vakantie, dus ik kan ze mijn voorstel niet doen. Het wordt wel een ludiek geval van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ook dat heb ik tegen de wegbeheerder gezegd, maar daar reageerde hij dus niet op.

Niks mag van hem:

Om te beginnen mag die parkeerplaats niet weg, want dat is algemeen belang en dan gaan ze toch op straat vóór de paaltjes staan.

Een gele trottoirband mag niet, ook niet bij mijn oprit, die daar speciaal voor gemaakt is op mijn aanwijzingen, want de werklui begrepen de tekening op de foto niet,

Geen bordje: “Verboden fietsen te plaatsen” op de zijmuur.

De kinderen kunnen aan de overkant in die andere wijk spelen.

En dan zegt de gemeente dat die man met genoeg alternatieven kwam.  Via Whats app dus. Hieronder het eindresultaat van het Whatsappen: Ik heb de gemeente uiteindelijk verteld dat ik de Sociale Media in ga schakelen en aangeboden een link te sturen.

Antwoord van de gemeente: “We begrijpen je frustratie, maar we rekenen op je begrip. De link mag uiteraard verstuurd worden via de Whatsapp. Ik wens je een prettige dag.”

.

Mijn dochter fietste rond op onze stoep (vorige eeuw)

Mijn dochter fietste rond op onze stoep (vorige eeuw)

Ik heb ze verteld dat ik er geen begrip voor heb.  Dat ik hier zeker 20 jaar zonder parkeerplaats heb gewoond en dat mijn kinderen dus gewoon op de stoep konden spelen. Dat je kinderen van 2,5 en 1,5 jaar niet verwijst naar een speeltuin in een andere wijk aan de overkant van een drukke verkeersweg met ook nog een tram, waarvan het waarschuwingslicht niet eens werkt.

Of ik boos ben? Laaiend is een beter woord. De bode in de Tweede Kamer zou ook nu zeggen: “Ik zag de stoom van je afkomen!”

Wordt vervolgd….

Charlie.

 

 

 

Zorg voor seks.

Blog, , , , , , , , ,

 “Jongeren op zoek naar hun eerste ervaringen krijgen te maken met zelfacceptatie.”

In oktober werd ik gevraagd om als dagvoorzitter bij het symposium “Zorg voor seks” op te treden. Seksuoloog Jim Bender vroeg me voor dit bijzondere symposium georganiseerd door Sophia Revalidatie in Den Haag. Het symposium was bijzonder. 200 revalidatieartsen, een (intimiteits)verpleegkundige, en een hele boel maatschappelijk werkers en psychologen waren hier aanwezig. Uitleg geven over zo’n bijzonder onderwerp en dat ook nog voor een zaal met deskundige dokters was natuurlijk een kolfje naar mijn hand. Jim Bender mijn oude collega bij de CG Raad,  en ik hebben ook voor de jongeren van de Vereniging Osteogenesis Imperfecta VOI een workshop gegeven over seksualiteit.

Zij weten dat het altijd al een hobby van me is geweest!

Hobby

Hobby bedrijven, tijdens onze voorstelling van Theatergroep Aaibaarheidsfactor10.

 

Hebben jongeren met Osteogenesis Imperfecta seksuele gevoelens?

Natuurlijk hebben we dat. Het onderwerp of jongeren met een handicap seksuele gevoelens hebben is pas sinds begin jaren zeventig een item geworden. Ik heb zelf toen meegedaan aan een onderzoek waarin helder werd dat wij net als onze “gezonde” jongeren, dezelfde verlangens deelden. Voor die tijd dacht men: wat niet weet, wat niet deert! Dus voorlichting geven aan jongeren met een handicap doen we natuurlijk niet en we maken het al helemaal niet bespreekbaar.

 

Hoe bespreekbaar is het nu?

De seksuele ontwikkeling begint al in de wieg. De baby op de borst vasthouden is het begin van de seksuele ontwikkeling: aanraking en knuffelen is belangrijk. Maar wat nou als je snel iets breekt zoals bij Osteogenesis Imperfecta?  Voorzichtigheid en angst bij de ouders moet ook bespreekbaar gemaakt worden.

in de armen van mijn moeder

In de armen van mijn moeder

 

Jongeren op zoek naar hun eerste ervaringen krijgen te maken met zelfacceptatie. Ze zien in de voorlichtingsboekjes en films alleen maar rechtop lopende modellen met een fantastisch lijf in bijzondere standjes waar de gemiddelde OI-er alleen van kan dromen. Het aangaan van een relatie met een lichamelijke beperking is vaak niet simpel. Vooroordelen, handelingsverlegenheid en je eigen onzekerheid spelen allemaal mee. Op Facebook en datingsites kun je je handicap vaak nog even verbergen. Maar het moment van de ontmoeting is vaak de lakmoesproef.

Hoe is het nu?

Toch zien we binnen onze vereniging vaak dat onze leden vaak een relatie hebben of hebben gehad. In de literatuur heb ik er niets over kunnen vinden. Maar humor, doorzettingsvermogen, grenzen verleggen en vooral het bespreekbaar maken is van groot belang.

egeltjes heel voorzichtig

Ooit vroeg een goede vriendin van me: Hoe doen jullie HET? Nou, net als egeltjes. Heel voorzichtig!

Jan Troost.

Deze blog is verschenen in Breekpunt Het blad van de Vereniging Osteogenesis Imperfecta. Nummer 2 december 2015.

 

Terug naar de bossen rusthuis in Paleis Soestdijk!

Blog, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Minister Blok deed kort geleden een oproep om tot een nieuwe bestemming te komen voor Paleis Soestdijk. Serieuze en creatieve voorstellen. Dit n.a.v. een advies van de “Ronde Tafel Paleis Soestdijk”; hier wordt zelfs een subsidie voor gegeven van 100.000 euro.  Het publiek wat Soestdijk nog wil bezoeken moet er natuurlijk welkom zijn.

paleis Soestdijk

Paleis Soestdijk

Prinses Juliana

In 1996 heb ik als nieuwe (toenmalige) Voorzitter van de Gehandicaptenraad de eer gehad om een gesprek te hebben met toen inmiddels Prinses Juliana. Onze oude Koningin heeft altijd veel gedaan voor mensen met een handicap daar lag haar speciale interesse. In dat licht kreeg ik het volgende idee, een rusthuis voor mensen met een handicap die jaren lang gestreden hebben voor integratie, participatie en gelijkwaardigheid in onze samenleving. Dit gecombineerd met een museum en archief over de historie van de gehandicaptenbeweging, haar hulpmiddelen en haar internaten die allemaal in de bossen zaten.  De oude strijders van de jaren zeventig die zich uit de bossen hebben moeten bevechten zijn moe en met dit Kabinet zien ze ook geen verbetering. Terugtrekken op het mooie landgoed is de oplossing. Ik weet zeker dat het de wens geweest zou zijn van Prinses Juliana.

Koningin Juliana op het bordes 1954

Koningin Juliana op het bordes 1954

Onze oude Koningin heeft in haar laatste levensfase al aanpassingen laten aanbrengen dus Minister Blok pak uw kans. Voordeel voor dit Kabinet de meest lastige en strijdvaardige types zullen zich terugtrekken achter de hekken van Paleis Soestdijk.

Kandidaten voldoende

Ik ga er van uit dat we zeker 50 oud strijders bij elkaar kunnen brengen samen met hun partner, vriend of vriendin. Ook zullen er ongetwijfeld mensen met een PGB bij zitten, die dan gezamenlijk een aantal medewerkers kunnen aannemen om ook de zorg goed te regelen. Overdag zijn mensen van buiten welkom om het oude Paleis te bezichtigen en ons museum te bezoeken. De nieuwe bewoners van Paleis Soestdijk zullen de gasten rond leiden en in de volledig aangepaste keuken en bar kunnen we voor de gasten de catering regelen.

Vormingsdagen voor politici

Voor politici organiseren we vormingsdagen zodat ze eindelijk  bewust worden wat de gevolgen zijn van het beleid wat in Den Haag gevoerd wordt. Maar ook voor Gemeentebesturen en lokale politici kunnen we vormingsdagen organiseren, inclusief overnachting en catering. We hebben dit al eens eerder gedaan maar dan in een tentenkamp in Mook in de bossen!

Kamp Mook

Kamp Mook

vormingsdag

vormingsdag

 

 

 

 

 

 

Promotiefilm

https://youtu.be/pHo79dJOZow

De eerste getrainde kandidaten waren.

Eeke van der Veen PvdA, Linda Voortman Groen Links, Henk van Gerven en Emiel Roemer SP waren onze gast bij het heropvoedingskamp. De overige Kamerleden, Gemeenteraadsleden en partijen zijn meer dan welkom in Paleis Soestdijk.

 

Dus Minister Blok, Koning Willem Alexander en projectontwikkelaars het idee is er, nu hoeft u alleen nog maar over de brug te komen.

Jan Troost

Red de zorg.Gastblog van Broeder Tuck, 08-11-2014.

Column, Opiniestuk, Terug naar de Bossen, , , , , ,

Zaterdag 8 november 2014

In Den Haag weer de zoveelste zo hoog noodzakelijke,  FNV-demonstratie om de Zorg te redden.

Enkele indrukken.

Bij aankomst had de blinde Broeder Tuck, die alles van zijn oren moet hebben, totaal geen enkele indruk.

Broeder Tuck bij de FNV

Broeder Tuck bij de FNV

Dit omdat de techno-muziek zo hard van het podium daverde dat menselijke communicatie volslagen onmogelijk was. Dit stopte gelukkig en Lilian Marijnissen leidde iedereen prima door het programma en interviewde diverse gasten.
Dit ging ook op een dermate hoog volume dat je alles, met je vingers in je oren, nog uitstekend kon verstaan. Zeker noodzakelijk omdat de regering ons nog steeds niet wil horen.

Politici

Natuurlijk waren er een paar politici onder de gasten. Tineke Slagter (Eerste Kamer, SP) en Linda Voortman (Tweede Kamer, Groen Links) zeiden dingen waar Broeder Tuck blij van wordt.  Zoals dat zij de Wet Langdurige Zorg afwijzen omdat cliënten dan niet op zorg kunnen rekenen en omdat de verzorgende hun baan verliezen. Maar Lea Bouwmeester (Tweede Kamer, PvdA) zei dingen als: “We doen het voor jullie. “Wat nogal ongeloofwaardig overkomt”.

Dat liet het publiek dan ook horen.

Toch sportief om je met een zwak verhaal te laten uitjouwen; de uitgenodigde VVD durfde dit kennelijk niet aan en schitterde door afwezigheid. Ook zei Lea Bouwmeester dat de regering de maatregelen moest nemen omdat de hoofdbestuurders in de zorg er zo’n zooitje van hadden gemaakt.

Grijp die hoofdbestuurders dan ook!

En vergrijp je dan niet aan de mensen die het eigenlijke werk doen. 10801775_726699474046165_1421555289108873677_nOf beschouwt de regering deze harde werkers en hun cliënten als collateral damage  (Eufemisme voor onbedoelde nevenschade die bewust of onbewust wordt toegebracht tijdens een militaire aanval).

Je zult het toevallig maar zijn!

Met vriendelijke en strijdbare groeten,

Broeder Tuck