Tagarchief: WMO

Jan Troost: ‘Het woord “geleidelijk” is dodelijk

voorpagina met Jan Troost

Voorpagina WMO Magazine nr 5 november 2019 (Foto Goedele Monnens)

Op Twitter schreef ik “Gisteren interview gegeven aan Stan Verhaag (hoofdredacteur WMO Magazine). Soms moet je de knuppel in het hoenderhok gooien”.

Oordeel zelf Bekijk hier het artikel

aan kampvuur

Geleidelijk kan een mensenleven lang duren.

 

Gastblog Charlie Loos: WMO aanvraag wat een avontuur!

Een WMO-aanvraag bij de Gemeente Den Haag doen is een avontuur op zich.

 Op 23-12-16 vroeg ik een traplift aan bij de Gemeente Den Haag. Nu beweren zij dat ze die aanvraag nooit ontvangen hebben. Zowel een heer A. als een dame B. keken dat voor mij na. Zij beweerden dat ik alleen huishoudelijke hulp en de taxibus heb aangevraagd.

 foto serge ligtenberg, charlie loos

Charlie Loos (foto Serge Ligtenberg)

Die heb ik beiden al jaren.

Hulpmiddelen worden kennelijk niet genoteerd, want geen woord over mijn scootmobielfiets, die ik toch echt aangevraagd heb en na veel vijven en zessen gekregen heb. Ook beweerden ze dat je een bevestigingsmail krijgt. Ja, nu. Maar dat is dus nieuw, want voorheen kreeg je alleen per ommegaande het aantal uren huishoudelijke hulp, uitgerekend door de computer en een brief als je iets anders aanvroeg. Voor mijn scootmobielfiets was dat exact 6 maanden nadat ik hem aangevraagd had, wat de reden was dat ik zo lang wachtte met informeren hoe het zat met mijn traplift. Ook vroeg ik of ik dan weer dat k-formulier moest invullen aan de heer R.

Het formulier

Ja, maar het was aangepast en dus niet meer zo als het eerder was. Ik dus vol goede moed het formulier opgezocht, verschil was wel dat het nu moeilijker te vinden was op de website. Voorheen was dat gewoon op de eerste pagina met een mooi gekleurd vakje, dus heel duidelijk. Nu ziet de pagina er zo uit: WMO Den Haag

Niks veranderd

Helaas was er helemaal niets veranderd aan het formulier. Het is nog steeds voor alles wat je wilt aanvragen van de WMO. Je kunt hooguit aankruisen dat het een aanpassing in je woning betreft.

Waar ik altijd zo boos over word is dat het multiple choice vragen zijn en dat je dus helemaal niets persoonlijks kunt zeggen. Je mag blind het vakje aankruisen dat een beetje bij je past. Bovendien vragen ze veel te veel vragen, die m.i. alleen een arts mag stellen.

WMO formulier

Onderdeel WMO formulier Den Haag

Ik vind dat een enorme inbreuk op mijn privacy. 

Ik belde dus weer en kreeg deze keer dame C. Ondanks dat ik het formulier net ingevuld had, bleef ze volhouden dat het veranderd was en bleef ze gewoon door liegen. Daar werd ik dus pisnijdig over, want je kunt me alles flikken, maar lieg niet tegen me. Ik heb dus nog een derde keer gebeld met de vraag hoeveel keer ze deze keer het formulier hadden ontvangen. Dat bleek 1 x te zijn, terwijl ik het 3 x verstuurd heb. Dus hoe zit dat dan met ontvangen van formulieren?

Ik heb daar nog weinig vertrouwen in

Bij nakijken van mijn opgeslagen stukken vond ik ook nog een formulier dat ik 8-1-17 per email opgestuurd heb. Toch wel vreemd dat die email kennelijk ook niet aangekomen is. Je blijft je toch verbazen. Want daar werd ook niets over gezegd.

En dan komt het volgende probleem.

Den Haag heeft de MO-zaak in dienst om de indicaties te doen en daar heb ik geen goede ervaring mee. Met mijn aanvraag voor een scootmobielfiets, ik liet hem nB een print ervan zien, die hij mee kon nemen, wat hij niet deed, maar ik nam aan dat hij de Easy Gofiets wel als aangevraagd hulpmiddel genoteerd had. Na enkele maanden bleek hij helemaal niet geluisterd te hebben en stonden ze met een driewielfiets voor de deur. Ik heb daar een stukje mee gefietst. Je ligt daar half in, je knieën zitten ongeveer bij je neus als je trapt en omdat hij zo laag is heb je totaal geen overzicht. Echt geschikt dus voor iemand met reuma, dus ik belde Medipoint dat ik die niet gevraagd had, maar de Easy Gofiets. Had ik het hulpmiddel geweigerd. Maar dat hulpmiddel had ik niet gevraagd. Gelukkig uiteindelijk de Easy Gofiets toch gekregen, maar waarom moet het allemaal zo? Ik word daar zo moe van.

Begint nu weer de zelfde strijd?

Ook de indicatie van de huishoudelijke hulp gaat nu via de MO-zaak. Daar kreeg ik een brief over. Lees en huiver. Want als die persoon net zo goed luistert als de vorige, krijg ik vast veel minder uren. Ik zal ze tijdens het gesprek fijntjes wijzen op de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep in Utrecht dat ze maatwerk moeten leveren en dat ze geen een regel van de gemeente met argumenten kunnen onderbouwen. Het ergste is dat je een bindend advies ontvangt. Ik heb zo’n idee dat ik het niet eens zal zijn met dat advies. Eerder heb ik aan de gemeente gevraagd of ik dan elk jaar naar de rechter moet en het antwoord was een ijskoud “Ja”.

Daar zakt je broek toch vanaf? Als ze 1x voor schut gaan is dat dan nog niet genoeg? Want dat ging die jurist echt en dat heb ik hem ook verteld. Dat ik niet de enige ben met dit soort ervaringen blijkt wel uit reacties. die ik kreeg. Elke gemeente heeft bureaucratische problemen, waardoor het maar duurt en duurt voordat er iets rond is.

Wanneer verandert dat eens een keer? En nee, dat gebeurt niet met de MO-zaak. Venray was slimmer dan Den Haag. Die heeft de MO-zaak er al wegens wanprestatie uitgegooid. Maar Den Haag blijft op elk gebied van de WMO de zelfde fouten maken.

Als het maar goedkoop is.

Zie een eerder blog van mij over de taxibus. Ook dat blijkt een landelijk probleem te zijn.

https://troostoverleven.nl/2017/05/gastblog-charlie-loos-uitgeschakeld-door-connexion/

Charlie.

 

Gastblog Mandy Mienes: Milieuzone doet soms extra pijn!

Als mens met beperking ben je gewend om zuinig te doen. Zuinig met je geld en spullen. Duurzaam om te gaan met je spullen zoals je hulpmiddelen en aanpassingen. Je denkt overal goed over na, zo ook over de aanschaf van een aangepaste auto. Die moet vooral lang mee kunnen gaan.

Aangepaste diesel auto’s en of busjes voor mensen met een beperking geweerd in milieuzones.

Zuinig aan

Als mens met beperking ben je gewend om zuinig te doen. Zuinig met je geld en spullen. Duurzaam om te gaan met je spullen zoals je hulpmiddelen en aanpassingen. Je denkt overal goed over na, zo ook over de aanschaf van een aangepaste auto. Die moet vooral lang mee kunnen gaan. (foto Mandy Mienes)

Goede zaak

Steeds meer steden voeren een milieuzone in. Op zich een goede zaak om fijn stof tegen te gaan.  Maar mensen met een beperking kopen vaak een dieselbusje of auto om er duurzaam lang mee te rijden. Dit omdat de UWV en de WMO hele hoge eisen stelt aan de aanpassingen en vergoed deze alleen als je een auto aanschaft van minder dan 3 jaar oud. En dus ook het liefst een auto die heel erg lang meegaat. Gebruik je een rolstoel dan betekend dat er ook meer ruimte in je auto nodig is.

Meer ruimte nodig

Nu moet u weten dat een stationauto of bus altijd al duurder is dan een gewone auto. Dus mensen met een beperking moeten al heel hard sparen voor deze aanschaf. Niet altijd gemakkelijk als je weinig inkomen hebt doordat je niet kan werken. Of als je wel inkomen hebt door werk dan ben je de extraatjes daarvan tegenwoordig kwijt aan de hoge bijdragen vanwege je eigen inkomen.

Weg spaarpot. Men wil wel, maar het gaat financieel simpelweg niet.

Ontheffing?

Nu kun je natuurlijk ontheffing krijgen voor zo’n zone, maar dat kost heel veel werk en privacy gevoelige gegevens. Dat ik geen privacy meer heb, daar raak je aan gewend. Maar waar ik niet aan gewend raak is dat je gemiddeld een dagdeel aan bureaucratie kwijt ben met zo’n ontheffing. Het vergt een juridisch blik aan leeswerk en dan nog heel veel kopiëren en naslagwerk bij de belasting. Dit kost veel energie, geld en confrontatie met je beperking. Het gekke is, dat je in Nederland al bijna geen privacy meer hebt door alle formulieren die je overal moet invullen. Maar waar blijft die informatie, alles wordt geregistreerd in Nederland maar dat je beperking niet weggaat staat kennelijk nergens. Dus moet je dit keer op keer weer bewijzen.

Nu heeft de vierde stad al een milieuzone ingevoerd. Als alle 50 grote steden dit gaan doen, gaat het mij en anderen straks 200 uur per jaar kosten om overal een ontheffing aan te vragen. Dit staat dan nog los van de zelfbedachte digitale parkeerontheffingen die ook steeds vaker zijn intrede doet b.v. Amsterdam, Utrecht en Kaag en Braassum.

AMSTERDAM € 150

In Amsterdam kost een milieu ontheffing jaarlijks € 150, als alle steden dat ook gaan doen kost het ons € 7500 per jaar om deze ontheffingen aan te schaffen.  Voor mijn werk kom ik nagenoeg in al deze steden, waar haal ik straks de tijd en geld nog vandaan om te werken. Want werken kost mij straks meer geld dan dat het oplevert. De participatiesamenleving is ook zelfs voor de koning belangrijk preekt hij in zijn troonrede. Maar maak het dan ook mogelijk om te participeren. Dat betekent soms even verder nadenken over invoeren van dit soort maatregelen.

Maak uitzondering simpel en mogelijk.

  1. Pas de strenge regels van de UWV en de WMO aan om je aanpassingskosten van je auto/bus te vergoeden .

       2. Geef iedereen die een gehandicaptenparkeerkaart heeft sowieso ontheffing via de                  databank van de RDW.

Zowel voor een milieu zone als voor apart parkeerbeleid die afwijkt van het gebruikelijke parkeerbeleid. De andere Europese landen doen dit al, en bovendien is het ook nog eens VN-verdrag waardig.

Heb jij ook last van deze maatregelen, meld je dan bij terugnaardebossen@gmail.com gaan we er mee aan de slag!

VWS en Tweede Kamer we komen er aan!

Ook andere oplossingen zijn van harte welkom.

Mandy Mienes  

Gerda Polman

Terug naar de middeleeuwen: Staatsloterij anno 2017

Al in de Middeleeuwen hielpen de rijken arme  plaatsgenoten uit religieus plichtsbesef, en in de Gouden Eeuw stond de Nederlandse armenzorg op eenzame hoogte. 

Lied om de misdeelde enige ondersteuning te geven.

Maar het duurde tot eind negentiende eeuw voordat de Nederlandse staat met sociale wetgeving kwam. Tijdens Kabinet Rutte 1 is voortvarend gewerkt aan de afbraak van onze sociale wetgeving.

De gemeente aan zet!

De Gemeenten hebben nu de macht om een goede WMO te realiseren voor haar burgers. Met stijgende verbazing werd ik dan ook door mijn lieve vrouw geattendeerd op dit filmpje van de Staatsloterij. Ze was waarschijnlijk bang dat ik vandaag een rustdag zou nemen. Deze mevrouw werd verrast door de staatsloterij omdat ze een aangepaste badkamer krijgt vanwege het feit dat ze de vreselijke ziekte ALS heeft. Natuurlijk gun ik haar dit maar wat triest dat dit op deze wijze schijnt te moeten!

De geluksmachine van de Staatsloterij!

In al mijn affiniteit dacht ik dat dit echt een goede reden was voor de betreffende gemeente om aan de keukentafel heel snel samen met een onafhankelijke cliënten ondersteuner, er voor te zorgen dat ze veilig en  nog zo lang mogelijk thuis kan wonen. Maar helaas ook Gemeenten denken dat ze door soms absurd hoge eigen bijdragen, en het zogenaamde ‘gooi over de schutting beleid’ deze meerkosten voor mensen met een handicap niet meer hoeven te vergoeden. Als we nu ook nog ipv een auto (niet aangepast) of ijs  als prijs bij de Staatsloterij een traplift of aanbouw van een slaapkamer kunnen krijgen omdat de gemeenten haar verantwoordelijkheid niet meer neemt., hoe lang duurt het dan nog dat we een hartoperatie kunnen winnen bij de Staatsloterij omdat het budget van de Zorgverzekeraar onvoldoende is?

Vorige Eeuw

Maar goed dat ik oude posters bewaar en we al weer enige tijd geleden met Cabaret de Gemeentereiniging dit lied hebben ingestudeerd.

Advies aan allen: Studeer dit lied goed in binnenkort mag u het allen meezingen!

 

 

Update “Troostbusje” nog dichterbij!

Na mijn blog met de billen bloot over mijn aangepaste bus van twee geleden is het ongelooflijk wat een reacties ik heb gekregen. Na acht weken is er al 13000,53 euro van de benodigde 15000 euro aan solidariteitsgiften binnengekomen. De meeste bijdragen kwamen van mensen die me kennen, waar ik zeer dankbaar voor ben. Giften van 1 euro tot wel 1000,– Vaak van mensen waarvan ik weet dat ze het zelf niet breed hebben.

SONY DSC

Strijdbaar op pad, ook in de toekomst

Solidariteitsgiften zijn welkom bij: Actie Fight For Better Life (NL79 RABO 0180 7950 90) onder vermelding van “troostbusje”.

Mocht er geld (te veel) binnenkomen, dan gaat dit naar Terug naar de Bossen om een PROEFPROCES te beginnen.

Participatie is alleen mogelijk als er een passende compensatie is

Ook het nieuwe VN-verdrag is hier helder over. In samenspraak met Terug naar de Bossen zijn we op zoek naar iemand die in bezwaar wil gaan tegen de beslissing van een gemeente die een rolstoelbus/aangepaste auto/aanpassingen voor de eigen auto afwijzen op ondeugdelijke gronden. De jurist van Terug naar de Bossen, Christiaan Dol van belangenbehartiger.nl, wil dan kijken of er een proefproces mogelijk is. In ieder geval gaan we samen met mensen die tegen de zelfde zaken als ik zijn aangelopen aan de slag.

Met grootse dankbaarheid, en strijdbaarheid.

Uitzending Omroep Gelderland

Vervolgactie

 

 De landelijke verkiezingsprogramma ‘s

Ook wil ik dit als item neerzetten bij de landelijke verkiezingen en het onder de aandacht brengen van de landelijke politiek. Naast toegankelijk openbaar vervoer zullen individuele voorzieningen nodig blijven, inmiddels begonnen met de partijprogramma’s door te nemen. (hier kom ik op terug!)

Mijn eerste VOLVO

Mijn eerste VOLVO

Dankzij het feit dat ik in 1981 mijn eerste aangepaste VOLVO 66 (DAF met brede bumpers) ter beschikking kreeg van het GAK, heb ik carrière kunnen maken en mijn hele leven zowel vrijwillig als betaald kunnen werken. Dat was niet gebeurd zonder deze voorziening. Ook binnen MEE NL ga ik hiermee aan de slag in overleg met de belangenorganisaties zoals Ieder(in).

Jullie steun geeft mij weer power!

Wilt u overleg over bijvoorbeeld een tegenprestatie of naamsvermelding voor een gift voor het Troostbusje?

Loop je tegen de zelfde zaken op als ik? Laat het weten, dan bundelen we de verhalen en gaan jullie net als ik met de billen bloot 😉

Contact

 

Gastblog Irene Thuis: Clientondersteuning in of naast het sociale wijkteam?

Irene Thuis

Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg Irene Thuis 

Onafhankelijke cliëntondersteuning.

In de Wmo-wetgeving is opgenomen dat gemeenten de verplichting hebben om onafhankelijke cliëntondersteuning voor hun burgers beschikbaar te stellen. Dat is een groot goed. Via de memorie van toelichting is aangegeven wat hier onder verstaan wordt en dat is beduidend meer dan het ondersteunen van een cliënt bij een keukentafelgesprek. Terecht. Het gaat over versterking; het bevorderen van de zelfregie en maatschappelijke inclusie van mensen (met een beperking). Meedoen mogelijk maken, daar gaat het om.
Begin 2015 bleek uit onderzoek dat de MEE organisaties in 86 procent van de sociale wijkteams vertegenwoordigd waren. Een mooie score. Als organisaties die bij uitstek bekend staan om hun onafhankelijke cliëntondersteuning iets om trots op te zijn.
Nu we een jaar verder zijn, stel ik mij de vraag of dit eigenlijk wel de juiste plaats is voor de onafhankelijke cliëntondersteuning.

Hét sociale wijkteam

Hét sociale wijkteam bestaat niet. In iedere gemeente ligt er een andere taak­opdracht en/of andere werkwijze. Het ene wijkteam geeft indicaties voor maat­werkvoorzieningen af; het andere beweegt zich echt in het voorliggend veld. Deelnemers komen de ene keer uit datzelfde voorliggend veld; de andere keer uit tweedelijns organisaties. Wat ze gemeen hebben, is dat de toeloop groot is en de druk op de professionals hoog. Dat maakt dat de tijd voor de individuele burger c.q. cliënt meer dan eens onder druk staat. En is dan niet de snelste en makkelijk­ste weg om door te verwijzen naar een maatwerkvoorziening?
De MEE-professional staat voor onafhankelijke ondersteuning. Onafhankelijkheid ten opzichte van beslissers over voorzieningen, maar ook onafhankelijkheid ten opzichte van zorgleveranciers. Werken vanuit het perspectief van en staand naast de cliënt. Daar moet ruimte voor zijn; in of naast het sociale wijkteam. Maar wordt die ruimte ook overal gegeven?

Integrale aanpak

Waar de cliëntondersteuning altijd een integrale aanpak kende (1 gezin 1 plan bestaat al lang), leidt deelname aan wijkteams soms tot noodgedwongen schot­ten.

Wmo-taken; jeugdtaken en participatietaken zijn binnen gemeenten veelal los van elkaar georganiseerd. Voor veel mensen met een beperking die op velerlei gebieden met vraagstukken zitten, is het geen gemakkelijke opgave om daarin de weg te vinden. Of de opgebouwde schotten maken dat er maar aan één van de vraagstukken aandacht wordt besteed.  In een steeds complexer wordende samenleving zien we dat veel mensen met een beperking het niet meer goed redden; niet meer echt kunnen meedoen. Daar zijn ze zich zelf overigens niet altijd van bewust. Overvraging en overbelasting ligt op de loer. Een laagdrempelige mogelijkheid om aan het werk te gaan met allerlei vraagstukken, zonder een ‘formeel circuit’ in te stappen is dan gewenst. Met de inzet van professionals; vrijwilligers en ervaringsdeskundigen samen met de cliënt ervoor zorgen dat hij zoveel mogelijk regie over zijn eigen leven heeft.

Vestiging MEE in Heerlen

Vestiging MEE in Heerlen

Kan dat wel in alle sociale wijkteams? Ook als er misschien wat meer tijd voor nodig is? En op een manier dat de cliënt het nog steeds als een onafhankelijke ondersteuning ervaart? Krijgen de cliëntondersteuners daar de ruimte voor van onze opdrachtgevers?
Mijn twijfel wordt groter. Ik zie ook grote verschillen. Dus wil ik er voor knokken dat de onafhankelijke cliëntondersteuning ook weer écht zijn onafhankelijke positie krijgt. In of náást het wijkteam, maar in ieder geval goed vindbaar en herkenbaar voor iedereen die ons nodig heeft.

meeLogo

Irene Thuis
Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg

Eerder verschenen in Sociaalbestek APRIL/MEI 2016

Gastblog Jan van Slochteren: MEE Groningen en mijn WLZ avontuur!

Na 32 jaar te hebben gewoond in een Fokus-project in Groningen, ben ik verhuisd naar mijn eigen project, Schots en Scheef   . Een project dat bestaat uit 17 rolstoel toegankelijke en aangepaste woningen met 24-uurs oproepbare zorg, in het centrum van de stad Groningen.

SONY DSC

Eerste steenlegging Schots en Scheef 9-12-2012

Wat er aan vooraf ging!

In het voorgaande project werd de zorg die ik kreeg rechtstreeks aan de zorgaanbieder uitbetaald en had daar geen omkijken meer naar. Het uitbetalen van mijn PGB en de administratie deed ik zelf en dat is al die jaren prima gegaan. Maar nu de hele zorg op zijn kop staat en ik te maken krijg met nieuwe landelijke richtlijnen, indicaties, eigen bijdragen, keuzes tussen WLZ, Zorgverzekeraars, WMO, regelingen rondom je PGB en de administratie bij de SVB zag ik door de bomen het bos niet meer.

Geen puf meer.

Ik moest van mijzelf na verloop van tijd, weer grip op deze situatie krijgen, maar waar moest ik beginnen, had totaal geen puf meer over. Via internet kwam ik uiteindelijk uit bij Mee Groningen, een organisatie die Cliëntondersteuning geeft bij al deze zaken.

Even geen puf meer

Even geen puf meer

MEE Groningen

Nu is Mee Groningen mij niet geheel vreemd en had in het verleden wel eens vaker contact met hen gehad. Dit was dan ook de reden waarom ik mij bij hen heb aangemeld voor deze Cliëntondersteuning . Na een gesprek met een van hun medewerkers hebben we de situatie op een rijtje gezet en ik kreeg weer grip op de zaak.

Collectieve cliëntenondersteuning

Deze ervaring heb ik met andere bewoners van Schots en Scheef gedeeld en de meesten krijgen nu ook deze ondersteuning. Omdat wij nu met meerdere bewoners cliëntondersteuning krijgen hebben wij Mee Groningen ook gevraagd collectief onze belangen te vertegenwoordigen in een overleg groep waar meerdere partijen zitting in hebben, zoals: de Gemeente Groningen, de zorgverzekeraar, zorgkantoor, zorgaanbieder, bestuur van Schots en Scheef. Hier zal uiteindelijk een vorm van financiering uitkomen die voor ons als Schots en Scheef het beste is.

We zagen het aankomen in 2011!

We zagen het aankomen in 2011!

Door deze individuele en collectieve vorm van cliëntondersteuning vanuit Mee Groningen hoop ik de toekomst met meer vertrouwen in te gaan.

Terug naar de Bossen: Juridische ondersteuning 2016!

Nieuwe initiatieven: Juridische ondersteuning en Aparticipatie TV.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Bezwaar en beroep via Terug naar de bossen

Het voeren van juridische procedures is ingewikkeld. Niet alleen vanwege de wetteksten, maar ook omdat het om de gezondheid van u of uw naaste gaat. Dit kan heel emotioneel zijn. Daarbij komt dat juristen niet goedkoop zijn, waardoor een juridische procedure veel geld kan gaan kosten. Dit weerhoudt veel mensen ervan om een bezwaar- of beroepsprocedure op te starten. Zeker met oog op de decentralisatie is dat erg jammer. Terug naar de bossen heeft hier iets op gevonden. Samen met Belangenbehartiger.nl, willen wij onze Vrienden goede en nagenoeg gratis juridische ondersteuning aanbieden. Om van onze regeling gebruik te kunnen maken, moet u eerst een vriend van Terug naar de Bossen worden. Een vriendschap kost u € 10,00 per jaar (meer mag natuurlijk ook, dan ondersteund u onze activiteiten)

Mocht u ons werk willen steunen, dan kunt u een jaarlijkse bijdrage over maken op:

NL95 TRIO 0254356869 t.n.v. Stichting Behoud Emancipatie Gehandicapten ovv vriend van.

Wanneer kan Belangenbehartiger.nl u bijstaan?

Belangenbehartiger.nl geeft juridische ondersteuning als u problemen heeft bij de indicatie voor zorg vanuit de Wmo, Wlz of Jeugdwet. Als er voldoende mogelijkheden zijn om een juridische procedure op te starten, gaat Belangenbehartiger.nl voor u aan de slag.

Welke kosten brengt Belangenbehartiger.nl in rekening?

Belangenbehartiger.nl brengt u alleen de daadwerkelijke kosten in rekening. Denk hierbij aan de kosten voor het aangetekend versturen van een bezwaarbrief, griffiekosten en reiskosten. Daarnaast krijgt Belangenbehartiger.nl van de gemeente een ‘proceskostenvergoeding’ als het bezwaar of beroep (deels) gegrond wordt verklaard. Bij bezwaar- en beroepsprocedures moet de gemeente de kosten van een procedure betalen. Van de proceskostenvergoeding gaat 25% naar Terug naar de Bossen.

Deze regeling geldt alleen voor Vrienden van Terug naar de Bossen, voor niet vrienden gelden andere tarieven.

Als u hiervan gebruik wil maken van onze juridische ondersteuning, dan stuurt u een email naar  terugnaardebossen@gmail.com Onderwerp: Juridische ondersteuning.

In uw email legt u uit waarom u bezwaar wil maken tegen het besluit van de gemeente en – heel belangrijk – voor welke datum bezwaar/beroep moet worden aangetekend. Als bijlage voegt u toe:

  • Het besluit van de gemeente, Ciz of Zorgverzekeraar/Zorgkantoor
  • Uw aanvraagformulier (indien aanwezig)
  • Alle relevante stukken, denk hierbij aan medische verklaringen, briefwisseling et cetera
  • Bij Wmo of Jeugdwet, de gemeentelijke verordening en beleidsregels. (zie website van uw gemeente)

Terug naar de bossen controleert uw lidmaatschap en stuurt uw email door naar Christiaan Dol van www.belangenbehartiger.nl

Christiaan Dol neemt zo spoedig mogelijk contact met u op.

Belangenbehartiger.nl Christiaan Dol

Belangenbehartiger.nl Christiaan Dol

BELANGRIJK: u blijft verantwoordelijk voor de termijn waarbinnen bezwaar of beroep moet worden aangetekend totdat Belangenbehartiger.nl een ondertekend machtigingsformulier heeft ontvangen! Als de termijn bijna verloopt, kunt u pro forma bezwaar/beroep aantekenen. Een pro forma bezwaar- of beroepschrift vindt u hier . http://www.belangenbehartiger.nl/home.htm

Als u het aanvraagformulier hebt ingevuld, kan u wel alvast de stukken naar ons opsturen.

OOK IN 2016 BLIJVEN WE ACTIEF!

‘Terug naar de bossen’ bestaat uit oudere jongeren met een handicap, die hun jeugd hebben doorgebracht in internaten, ver weggestopt in de bossen. In de jaren ’70 hebben ze hun weg uit de inrichtingen en het vinden van een goede plek in de samenleving met succes bevochten. Integreren en participeren, daar gingen ze voluit voor. ‘Terug naar de bossen’ (TNDB) is in 2011 opgericht om het recht op eigen regie te (her)verdedigen. Want dat recht ligt helaas zwaar onder vuur, onder andere door de enorme bezuinigingen, die dit kabinet ten uitvoer brengt. Participeren, maar dan wel Apart. Ofwel: Aparticipatie.

Door middel van het voeren van ludieke acties, het meedoen aan relevante demonstraties, het bijwonen van Kamer vergaderingen en dergelijke vraagt TNDB aandacht voor de steeds verslechterende positie van gehandicapten in de Nederlandse samenleving in het algemeen. En voor gelijke kansen voor mensen met een handicap van 0 tot 120 jaar in het bijzonder!

Komend jaar gaan we verder met het maken van Journaals over actuele zaken in onze Tweede Kamer en daar buiten. Met uw bijdrage kunnen we ook in de toekomst deze journaals die te zien zijn op YouTube blijven maken en tevens ondertitelen voor doven en slechthorende. 

Mocht u na het lezen ons vrijwilligerswerk willen steunen, dan kunt u een bijdrage over maken op: NL95 TRIO 0254356869 t.n.v. Stichting Behoud Emancipatie Gehandicapten ovv Aparticipatie TV

 

De TNDB-ers vragen zich regelmatig af “Hadden we niet daar in die bossen moeten blijven…?!”

 

 

 

 

Gastblog Broeder Tuck: De 0-lijn en het VN-Verdrag.

NIEUWS: Eindelijk het Plenaire debat over het VN-verdrag.

Woensdag 9 december 2015 Plenaire zaal Tweede Kamer
14.15 tot in de late uurtjes!

Uitvoering van het op 13 december 2006 te New York tot stand gekomen Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (Trb. 2007, 169) (33 990) + Rijkswet houdende goedkeuring van het op 13 december 2006 te New York tot stand gekomen Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (Trb. 2007, 169 en Trb. 2014, 113) (R2034) (33 992)

Broeder TUCK die helaas door een ernstige ziekte er niet bij kan zijn heeft in zijn wijsheid deze blog geschreven. De Kamerleden zijn we graag ter wille!

In 2007 heeft Nederland het VN-Verdrag voor rechten van mensen met een beperking ondertekend. Broeder Tuck vraagt zich af waarom het debat over, en de ratificatie van dit Verdrag toch steeds wordt uitgesteld door onze overheid.

VN troep in Venlo

VN troep in Venlo

Nederland is een van de laatste om het te ratificeren, d.w.z. bekrachtigen in de binnenlandse wetten. Op het moment van bekrachtiging wordt een 0-meting gedaan en wordt de hoogte van de 0-lijn vastgesteld. Bij de 0-meting wordt gekeken naar facetten als toegankelijkheid, de maatschappelijke positie van, en de zorg voor mensen met een beperking, enzovoort. In elk land, dat ondertekend heeft, zal de 0-lijn op een ander niveau liggen.

Oeganda

Bijvoorbeeld in Oeganda ligt deze lijn lager dan in Nederland. Na ratificatie is een land verplicht om alle facetten zoals bijvoorbeeld de zorg op minstens hetzelfde niveau te houden. “Na ratificatie wordt de 0-lijn vastgesteld” is zo de algemene gedachtengang die Broeder Tuck om zich heen waarneemt. Mis, maar daarover verderop meer..
Verbeteren van het niveau mag natuurlijk ook. Om maar even op de zorg door te gaan: Deze gaat op dit moment veelal van Rijksoverheid naar de gemeentes, en met minder geld.
Minder geld mag wel als de zorg maar op hetzelfde niveau blijft. Dit is voor de meeste gemeentes niet te doen.

De WMO

De Wet Maatschappelijke Ondersteuning is als wet- in essentie een mooi voorbeeld van hoe een wet volgens het VN-Verdrag eruit zou moeten zien. En dan vooral de ‘compensatieplicht’. Het is dan ook wel aardig om op te merken dat Den Haag het niet heeft over bezuinigen, maar over een efficiëntiekorting… (gemeentes kunnen de zorg efficiënter inkopen en dus krijgen ze minder geld). Op zich druist de W.M.O. niet in tegen het VN-Verdrag, maar de gemeentes redden het gewoonweg niet om de zorg op het oude peil te houden met deze efficiëntiekorting. De gemeentes spreken zelf trouwens wel over bezuinigingsmaatregelen.

 

Broeder Tuck in dienst van de VN

Broeder Tuck in dienst van de VN

De zorg wordt minder!

De zorg wordt dus minder en dat  is dus in strijd met het VN-Verdrag voor rechten van mensen met een beperking. Maar het verdrag is nog niet geratificeerd.
Broeder Tuck krijgt het vermoeden dat voor ratificatie eerst de 0-lijn flink omlaag wordt gebracht. Eerst bezuinigen en afschaffen, en als men daar nog niet mee klaar is, de ratificatie maar weer uitstellen. Hoe hoog lag de 0-lijn wel 5 jaar geleden? Toen hadden we bijvoorbeeld nog sociale werkplaatsen en een Wet Tegemoetkoming Chronisch zieken en gehandicapten. En dan sindsdien de afbraak van de thuiszorg en de sluiting van verpleegtehuizen.

Zorg is geen markt

Zorg is geen markt

Broeder Tuck struikelt  pijnlijk over een lage 0-lijn.
Daarvoor hoef je niet blind te zijn. Nu wordt het nog iets ingewikkelder.
Nederland heeft ooit het Weens Verdragen-verdrag ondertekend.
Daarin staat dat je als land een verdrag ondertekend, je niets meer mag doen dat tegen de geest van dat verdrag indruist. Ondertekening van een verdrag wil, volgens het Weens verdrag, zeggen dat je als land geen beleid mag maken dat in strijd is met dat verdrag.
Dus eigenlijk vindt het vastzetten van  de 0-lijn al plaats  op het moment van die ondertekening. Niet na ratificatie maar  in 2007 is het ijkpunt van de 0-lijn !

Dat is meteen ook het punt….

Onderdelen van nieuw beleid zou je strijdig kunnen noemen met het VN-verdrag…., geratificeerd of niet. Denk bijvoorbeeld aan de beperkingen van het P.G.B.
Nou krijgt Broeder Tuck helemaal de kriebels. De laatste jaren is de maatschappelijke positie van mensen met een beperking enorm verslechterd. Minimumloon verdienen op een sociale werkplaats is toch heel wat anders als voor een bijstandsuitkering te werken om aan de Participatiewet te voldoen. En minder zorg wordt ook al steeds gewoner.
In 2007 hadden we bijvoorbeeld nog grote gesubsidieerde instellingen voor de  belangenbehartiging van mensen met een beperking. Het aantal mensen (de meesten met beperking) dat daar toen werkte is gedecimeerd.

 

Brussel

Brussel help het ontwikkelingsland Nederland (foto Charlie Loos)

Handelt Nederland nu in strijd met internationale verdragen en schendt zij deze?

Broeder Tuck is geen jurist maar met zijn eenvoudige logica denkt hij van wel.

Met vriendelijke en strijdbare groeten,
Broeder Tuck

26 november 2015

Het wordt mijn dood nog eens!

Na bijna een jaar lang slijmen, overleggen, dreigen, ingehouden agressie, een gemaakte glimlach, dagen achter de computer zitten en hartkloppingen hadden we het voor elkaar. Kort voor Kerstmis kwam het verlossende woord. De rolstoel voor mijn dochter en wel in de vorm van een PGB.  Vandaag na weer een telefoontje bleek dat de Gemeente uiteindelijk toch van mening is dat ik hem all-risk moest verzekeren (kosten 900,96 euro per jaar).

Zou dit zijn wat ze willen.

Zou dit zijn wat ze willen.(foto jan van Teeffelen)

De Gemeente is bereid om de kosten voor een WA verzekering wel te betalen, dit is maximaal 83,25 euro.  “Als u had gekozen voor een rolstoel in natura was dit niet nodig geweest”, aldus de vriendelijk ambtenaar.

De reden voor ons om voor een PGB te kiezen.

-Rolstoel Service Nijmegen (verder genoemd RSN) biedt 24 uurs bereikbaarheid en snelle service.  Gezien de complexiteit en bereikbaarheid is het heel belangrijk dat mijn dochter steeds gebruik kan maken van dezelfde servicemonteur en ergotherapeut, die bij RSN aanwezig is.

-RSN denkt niet alleen mee over de rolstoel zelf, maar ook over het vervoer daarvan, dat ik   op dit moment zelf kan verzorgen als rolstoelgebruiker en chauffeur van mijn eigen      aangepast bus

-RSN zorgt ook voor adequate vervanging van de rolstoel in geval van grotere defecten of     reparaties, zodat je er voor 100% op kunt vertrouwen.

-RSN zorgt voor begeleiding bij de ingebruikname van de rolstoel en het ermee leren            omgaan.

Een verkorte bloemlezing want je moet als aanvrager  natuurlijk wel uitleggen waarom je een PGB wilt.

Eigen regie,  is soms ook uit handen geven.

Inmiddels heb ik het verzoek gedaan aan Belangenbehartiger.nl  om bezwaar te maken. Mijn dochter en ik kunnen het zelf niet meer opbrengen en heb het uit handen gegeven.

Heb het veel te druk met de aanvraag voor de WLZ,  zorgplan, zorgkantoor, SVB, UWV, werk.nl  en met solliciteren!

De overheid

Ik zie dit als het langzaam uit de markt prijzen van PGB, de politiek,  wil er van af: iedereen zorg en hulpmiddelen  in natura, en uiteindelijk terug naar de mantelzorg en de bedeling. Dat kost niks. Met andere worden géén zorg, geen eigen regie geen keuzevrijheid. De VVD was destijds zelf grote voorstander van PGB, Erica Terpstra heeft zich er hard voor gemaakt. Erica zorgt er ook wel voor om buiten het politieke debat te blijven. Het wordt tijd voor een echte aardverschuiving, deze lijn van dit kabinet maakt alles tot op de bodem kapot. Behalve natuurlijk het grote geld want daar zijn ze zelf mee gebaad , arm wordt weer arm en rijk weer rijk.

Arm wordt weer arm

Facebook

Soms verdenk ik de regering er van dat ze heel blij zijn dat we ons ongenoegen met elkaar delen op Facebook en internet. Kanaliseer je de frustratie. angst, agressie, moedeloosheid, verdriet en machteloosheid. Misschien wel de manier om mensen te laten denken laat maar zitten!

Dat dachten we, ook (heel) even!!!

Jeske en Jan Troost