Dat het debat, ook op lokaal niveau hier weer een impuls mee krijgt. Als u echt interesse hebt?
Daag ik u uit om de nieuwe site: http://aparticipatie.nl
Te bezoeken!
Tagarchief: WMO
Het gevecht ben ik moe!
Vanaf mijn geboorte hebben mijn ouders gevochten tegen instanties om de handicap die ik had te compenseren. Mijn vader was dekknecht , mijn moeder huismoeder. Zoals in het dossier stond van de maatschappelijk werkster waren we een eenvoudig arbeidersgezin. Omdat ik uit de kinderwagen was gegroeid, inmiddels 6 jaar, stelde onze specialist voor om bij de Gemeente een kinderrolstoel aan te vragen. Mijn ouders moesten hun hele hebben en houden vertellen, waarom het noodzakelijk was dat hun zoon Jan deze rolstoel kreeg. Uiteindelijk heeft de maatschappelijk werkster van “Draagt elkanders lasten” mijn eerste rolstoel bij elkaar gebedeld.
Mijn eerste rolstoel!
Die rolstoel was mijn eerste stap in wat we nu noemen de participatie samenleving. Doordat ik veel op bed moest liggen i.v.m. de vele botbreuken, had ik een oude zwart/wit tv gekregen via de afdeling bijstand van de Gemeente van een overleden mevrouw.De tv was mijn contact met de wereld buiten. Via de sociaal medische dienst van de Gemeente Dordrecht heb ik na veel gedoe mijn ziekenhuisbed voor thuis gekregen. Mijn vader regelde en organiseerde alles zo dat ik toch zo zelfstandig mogelijk kon functioneren. Mijn moeder had de dagelijkse zorg.
Rechten!
In de jaren zeventig kregen we steeds meer rechten en stond er in het Gemeenschappelijk Medische Dienst GMD handboek alle compenserende maatregelingen waar je in het kader van de AAW recht op had. Hulpmiddelen werden samen met de technisch adviseur van de GMD en de leverancier gerealiseerd. Het revalidatiecentrum zocht samen met jou uit wat noodzakelijk was.
Na vele jaren van aanvragen voor mijn dochter en mijzelf snap ik de strijd van mijn ouders pas echt. Om de voor mij noodzakelijke voorzieningen te krijgen. Niets gaat vanzelf! Ondanks dat iedere instantie inmiddels al een dik dossier heeft van ons. De aanvraag van een rolstoel is niet iets wat je zo maar doet, woningaanpassingen, aanpassingskosten van de auto zijn allemaal voorzieningen die je handicap compenseren zodat je kan meedoen, in je eigen kracht zet en de belangrijkste, dat je je eigen regie kunt nemen. Toch iedere keer weer als ik een voorziening moet aanvragen ben ik nerveus, slaap ik slecht en bereid me voor alsof ik naar een oorlogsgebied wordt gezonden. Ik lees de wet nog eens zorgvuldig door. En nu met de decentralisatie ben ik ook nog afhankelijk van de Gemeente waar ik woon. Juist in de vakantieperiode worden belangrijke WMO verordeningen voorgelegd aan lokale WMO raden. Zodat de lokale raadsleden de nieuwe verordening kunnen goedkeuren. Het lijkt overigens dat de media ook ontwaken uit hun winterslaap. Steeds vaker zijn er nu op de kleuren tv (zelf betaald overigens) rapportages over de komende gevolgen van de decentralisatie. Ook ik wil niet achter de geraniums eindigen.
Achter de geraniums!
Met de voorzieningen die we nodig hebben zijn we een economische factor van betekenis. We eten Nederlandse tomaten en komkommers, doen boodschappen, tanken bij het benzinestation en gaan naar de Chinees! Om de economie te ondersteunen hebben we wel wat compenserende voorzieningen nodig!
De participerende Burger.
Dankbaarheidslied!
Opgedragen aan Kabinet Rutte, Eerste en Tweede Kamer. De WMO 2015 is een feit, met de kleinst mogelijke meerderheid in de Eerste Kamer.
Oefening in dankbaarheid!
Goed oefenen!
Afscheid van de verzorgingsstaat!
Het recht op voorzieningen en compensatie is als de Eerste Kamer akkoord gaat met de WMO voorbij. De keukentafel, eigen verantwoordelijkheid, mantelzorg en de participatie samenleving zijn de nieuwe toverwoorden. Woorden als: de patiënt de eerste partij, eigen regie, vraagsturing, rugzakje, recht op compensatie en verzorgingsstaat kunnen we schrappen uit het woordenboek.
Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.
De toekomst!?
Vooruitlopend op de nieuwe WMO bemoeien de nieuwe schoonmaakbedrijven zich nu al met welke kleding je aan moet, synthetisch natuurlijk, hoeven zij niet meer te strijken. Dat deze kleding zweet en brandgevaarlijk is wordt maar even over het hoofd gezien. Zelfs met de inrichting van je “eigen” woning gaat men zich bemoeien zoals de foto ’s op je dressoir die een stofnest zijn. Mijn vrouw is niet meer mijn vrouw , maar mantelzorger en de overheid gaat met haar, bepalen hoe mijn participatie er uit moet zien. Zelfs de onafhankelijke ondersteuning van MEE staat onder druk, in een tijd dat mensen met een handicap juist deze ondersteuning nodig hebben. Veel Gemeenten hebben dit nog niet geregeld, misschien denken ze dat er dadelijk via de Participatiewet van Jetta Klijnsma de werkloze MEE consulenten wel tegen zeer gereduceerd tarief hetzelfde werk gaan doen? Evenals de thuiszorgmedewerkers, de inmiddels ontslagen belangenbehartigers en de ambulant begeleiders die ondersteuning gaven aan scholieren met een handicap. Onze enigste hoop is nog gevestigd op de Verenigde Naties en het VN Verdrag waar de WMO, de Participatiewet en alle andere wetten zich aan te houden hebben. Maar ook Gemeenten zullen in hun beleid en in de uitvoering hier rekening mee moeten houden. De informatie hierover vanuit het Rijk is minimaal. Alle hoop is nu gevestigd op de Eerste Kamer die dit hopelijk heel helder maakt. Als Terug naar de bossen zullen we weer twee dagen in de Eerste Kamer present zijn. Nu de VN Nederland inmiddels kent i.v.m. de zwarte Pieten discussie zullen ze ons land ook zeker gaan bezoeken als het gaat om gelijke rechten en eigen regie van mensen met een handicap! De koffie staat klaar!
Lobby belasting op benen voorlopig gestaakt! Geen eigen bijdrage op rolstoel!
In mijn vorige blog heb ik gemeld dat we zouden starten met onze politieke lobby om belasting op benen te gaan heffen.
Overleg Staatssecretaris Martin van Rijn met Terug naar de bossen in Eerste kamer 27 mei 2014 (foto Charlie loos)
Dit had alles te maken met het besluit van de Tweede Kamer om een eigen bijdrage te gaan vragen op rolstoelen en voorzieningen voor kinderen/jongeren tot 18 jaar , waar vaak meerdere hulpmiddelen nodig zijn.
Wat er gebeurd is zijn we aan het uitzoeken, maar er is iets gewijzigd inde WMO want in de memorie van antwoord 13 juni 2014 http://t.co/F9T3aTSmMj n.a.v. vragen van Eerste Kamerlid Tineke Slagter SP staat:
“De gemeenteraad is vrij om bij verordening te bepalen dat voor een maatwerkvoorziening, al dan niet in de vorm van een persoongebonden budget, een eigen bijdrage verschuldigd is en dat deze eigen bijdrage afhankelijk is van het inkomen en het vermogen. Overigens geldt dat voor rolstoelen geen bijdrage is verschuldigd. Er is ook geen bijdrage verschuldigd voor hulpmiddelen voor cliënten die de leeftijd van 18 jaar nog niet hebben bereikt .”
Of de dreiging van Terug naar de bossen hier iets mee te maken heeft?
Misschien was het wel stille diplomatie van landelijke organisaties zoals, Ieder In en Per Saldo?
Of zou het Kabinet zich realiseren dat onze dreiging om belasting op benen te heffen, heel lopend Nederland in beweging zou brengen om het Torentje te bestormen!
Hoe dan ook , Terug naar de bossen gaat 7 en 8 juli weer naar de Eerste Kamer om Staatssecretaris Martin van Rijn weer te ontmoeten en zijn antwoorden aan de Eerste Kamer te horen. De WMO gaat in 2015 nog voor voldoende onrust zorgen in de Gemeenten van Nederland.
Tot op het bot uitgekleed!
Met ongeloof kijk ik de laatste tijd naar politiek Den Haag. 
De VVD met zijn eigen verantwoordelijkheid en haar nivellerings-drift om alle mensen met een handicap op een minima te plaatsen. Iedereen arm zodat de rijken weer meer plaats hebben op de snelweg en er 130 kunnen rijden. De PvdA met zijn geloof in de wijken en de decentralisatie. De christelijke partijen die weer voor hun naaste willen zorgen en hopen dat de kerken weer volstromen. Waarna een plaatsje in de hemel van zelf gereserveerd wordt. Sinds de jaren zestig is de verzorgingsstaat opgebouwd en kregen mensen met een handicap voorzieningen om hun handicap te compenseren. Met het doel om volwaardig mee te kunnen doen. Naar twee Kabinetten Rutte zijn we weer terug in de situatie waar ik als vierjarige jongen in zat. Keukentafelgesprekken, toen met de sosiaal werkster van Draagt Elkanders Lasten , nu met een ambtenaar die in een wijkteam zit en het zelfde keuken tafel gesprek voert. De boodschap is nu: Nee meneer, rechten hebben we niet meer dat ging te veel kosten. We gaan nu weer voor elkaar zorgen en ik ga u vertellen hoe u dat kan doen! Na eerst de belangenbehartiging weg te bezuinigen (Rutte 1) werd het gemakkelijker om al deze maatregelen door te voeren. Je zou bijna denken dat Rutte en zijn ambtenaren op de militaire academie les hebben gehad in strategie. Rutte is er bijna, de slachtpartij is compleet ,alleen de Eerste Kamer is onze laatste linie. Ik hoop dat zij alle wetten nog eens kritisch onder de loep nemen. Checken of ze wel voldoen aan de eisen die het VN verdrag. stelt Daarna kunnen we de Tweede kamer afschaffen en is de Gemeente en Europa het nieuwe strijdtoneel.