Tagarchief: afscheid

Effe rechtzetten!

Onderstaande foto is via de sociale media breed verspreid en vele dachten dat ik een “knieval” maakte voor onze Staatssecretaris Martin van Rijn na het debat over het VN Verdrag.

Geen val voor van Rijn!

Geen val voor van Rijn!

Dit wilde ik nog wel even recht zetten. Bij het overhandigen van mijn blouse aan Martin van Rijn verloor ik mijn bril en daar was ik naar op zoek!

Als aandenken voor Martin van Rijn overhandigde ik mijn Tndb blouse (ooit partij voor 1 euro per stuk opgekocht bij Nijmeegs Jopie, nog uit de tijden van de Koude Oorlog). Na de stomerij – we hebben wat afgezweet op de publieke tribune – zal hij deze blouse op zijn kamer kunnen hangen als herinnering aan het VN Verdrag.

MARTIN: “Terug naar de bossen gaat door!”

Heb meteen verteld dat mijn vertrek als woordvoerder bij Terug naar de bossen niet betekend dat hij van “ons” af is. Onze groep oud gediende gaat zeker door. Samen met Wij Staan Op zullen ze het beleid kritisch blijven volgen! Want we zijn er nog lang niet.

25 febr 2001 RechtNu tou

25 febr 2001 Recht Nu tour

Al in 2001 reisde we als CG-Raad met een bus door Nederland samen met parlementariërs. In tenminste 15 steden voerde we actie samen met lokale gehandicapten- en chronisch ziekenorganisaties om echt gelijke kansen en gelijke rechten te krijgen. Als je denkt ‘nu kunnen we achterover gaan zitten’: vergeet het maar, nu begint het pas echt!.

Zware strijd.

 

Ik ken onze Staatssecretaris al heel lang,  ook toen hij nog topambtenaar was bij VWS. In de afgelopen jaren hebben we vaak de degens gekruist. Ik had me al voorgenomen om op 21 januari officieel te stoppen als woordvoerder bij Terug naar de bossen. Maar, ik wilde dit afsluitende debat niet missen. Al mijn hoop was gevestigd op een overwinning in de zeer boeiende/zware politieke lobby die gevoerd werd door de werkgevers en door de gehandicaptenbeweging richting de politieke partijen.

Wij Staan OP

Wij Staan OP

Helga en Jan

Helga en Jan 

 

 

 

 

 

Breed omarmt.

Dat uiteindelijk alle politieke partijen het VN Verdrag hebben omarmt is echt een heel belangrijk signaal, ook voor de samenleving. Na de behandeling in de Eerste Kamer is het aan de Minister-President om het Verdrag te ratificeren.

Belangrijk is dat toegankelijkheid voor iedereen de norm is nu. Het is aan ons om deze nieuwe werkelijkheid als een olievlek te verspreiden in Nederland. De tijd van infiltratie is aangebroken: we moeten uit onze schuilplaatsen komen en onze positie in de samenleving innemen! Binnen bestaande organisatie als werkgever, werknemer, journalist, Kamerlid, de lokale politiek, onderwijs, MKB, sportvereniging, enz. We moeten helder maken dat we een economische factor van betekenis zijn, en ook midden in de samenleving staan.

Tot Slot

klein IMG_7650

In de politieke lobby hebben we geweldig samen opgetrokken met Wij Staan OpStichting Gebruikers Assistentiehonden,  Ieder In en The Dutch Coalition on Disability and Development (DCDD).

Ik wil jullie bedanken voor de vele reactie’s die ik heb gekregen op mijn afscheid bij Terug naar de bossen en het in dienst gaan bij MEE NL.

Voor zij die denken ‘zo, daar zijn we ook weer van af’: zij komen bedrogen uit. Want een oude vos verleer je zijn streken niet!

 

Afscheid van de verzorgingsstaat!

Het recht op voorzieningen en compensatie is als de Eerste Kamer akkoord gaat met de WMO voorbij.  De keukentafel, eigen verantwoordelijkheid, mantelzorg en de participatie samenleving  zijn de nieuwe toverwoorden. Woorden als: de patiënt de eerste partij, eigen regie, vraagsturing, rugzakje, recht op compensatie en verzorgingsstaat kunnen we schrappen uit het woordenboek.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

De toekomst!?

Vooruitlopend op de nieuwe WMO bemoeien de nieuwe schoonmaakbedrijven zich nu al met welke kleding  je aan moet, synthetisch natuurlijk, hoeven zij niet meer te strijken. Dat deze kleding zweet en brandgevaarlijk is wordt maar even over het hoofd gezien. Zelfs met de inrichting van je “eigen” woning gaat men zich bemoeien zoals de foto ’s op je dressoir die een stofnest zijn. Mijn vrouw is niet meer mijn vrouw , maar mantelzorger en de overheid gaat met haar, bepalen hoe mijn participatie er uit moet zien. Zelfs de onafhankelijke ondersteuning van MEE staat onder druk, in een tijd dat mensen met een handicap juist deze ondersteuning nodig hebben. Veel Gemeenten hebben dit nog niet geregeld, misschien denken ze dat er dadelijk via de Participatiewet van Jetta Klijnsma de werkloze MEE consulenten wel tegen zeer gereduceerd tarief hetzelfde werk gaan doen? Evenals de thuiszorgmedewerkers, de inmiddels ontslagen belangenbehartigers en de ambulant begeleiders die ondersteuning gaven aan scholieren met een handicap. Onze enigste hoop is nog gevestigd op de Verenigde Naties en het VN Verdrag waar de WMO, de Participatiewet en alle andere wetten zich aan te houden hebben. Maar ook Gemeenten zullen in hun beleid en in de uitvoering hier rekening mee moeten houden. De informatie hierover vanuit het Rijk is minimaal. Alle hoop is nu gevestigd op de Eerste Kamer die dit hopelijk heel helder maakt. Als Terug naar de bossen zullen we weer twee dagen in de Eerste Kamer present zijn.  Nu de VN Nederland inmiddels kent i.v.m. de zwarte Pieten discussie zullen ze ons land ook zeker gaan bezoeken als het gaat om gelijke rechten en eigen regie van mensen met een handicap! De koffie staat klaar!

 

Expeditie Rusland, Pskov. Afscheidsavond en dan terug naar Nederland! Deel 8/8

Maandagavond 20 juli 1992

Na een drukke dag hebben we vanavond onze afscheidsavond in het Hotel Riga waar we al onze mensen die we deze week hebben ontmoet nog een keer terug zien.

afscheids diner

Onze laatste avond!

Na een groot diner, veel mooie toespraken en veel wodka speelde  Andrei vanuit zijn nieuwe rolstoel gitaar en zong voor ons mooie Russische liederen. Voor mijn vrouw Paula heeft hij zelfs een speciaal lied gezongen. Tussen de verschillenden gangen van het diner zongen we uit volle borst gezamenlijk vele Russische liederen. Ging steeds beter. Overigens de wodka bracht mij zelfs aan het zingen. Verder lezen