Tagarchief: Participatiesamenleving

Gastblog Irene Thuis: Clientondersteuning in of naast het sociale wijkteam?

Irene Thuis

Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg Irene Thuis 

Onafhankelijke cliëntondersteuning.

In de Wmo-wetgeving is opgenomen dat gemeenten de verplichting hebben om onafhankelijke cliëntondersteuning voor hun burgers beschikbaar te stellen. Dat is een groot goed. Via de memorie van toelichting is aangegeven wat hier onder verstaan wordt en dat is beduidend meer dan het ondersteunen van een cliënt bij een keukentafelgesprek. Terecht. Het gaat over versterking; het bevorderen van de zelfregie en maatschappelijke inclusie van mensen (met een beperking). Meedoen mogelijk maken, daar gaat het om.
Begin 2015 bleek uit onderzoek dat de MEE organisaties in 86 procent van de sociale wijkteams vertegenwoordigd waren. Een mooie score. Als organisaties die bij uitstek bekend staan om hun onafhankelijke cliëntondersteuning iets om trots op te zijn.
Nu we een jaar verder zijn, stel ik mij de vraag of dit eigenlijk wel de juiste plaats is voor de onafhankelijke cliëntondersteuning.

Hét sociale wijkteam

Hét sociale wijkteam bestaat niet. In iedere gemeente ligt er een andere taak­opdracht en/of andere werkwijze. Het ene wijkteam geeft indicaties voor maat­werkvoorzieningen af; het andere beweegt zich echt in het voorliggend veld. Deelnemers komen de ene keer uit datzelfde voorliggend veld; de andere keer uit tweedelijns organisaties. Wat ze gemeen hebben, is dat de toeloop groot is en de druk op de professionals hoog. Dat maakt dat de tijd voor de individuele burger c.q. cliënt meer dan eens onder druk staat. En is dan niet de snelste en makkelijk­ste weg om door te verwijzen naar een maatwerkvoorziening?
De MEE-professional staat voor onafhankelijke ondersteuning. Onafhankelijkheid ten opzichte van beslissers over voorzieningen, maar ook onafhankelijkheid ten opzichte van zorgleveranciers. Werken vanuit het perspectief van en staand naast de cliënt. Daar moet ruimte voor zijn; in of naast het sociale wijkteam. Maar wordt die ruimte ook overal gegeven?

Integrale aanpak

Waar de cliëntondersteuning altijd een integrale aanpak kende (1 gezin 1 plan bestaat al lang), leidt deelname aan wijkteams soms tot noodgedwongen schot­ten.

Wmo-taken; jeugdtaken en participatietaken zijn binnen gemeenten veelal los van elkaar georganiseerd. Voor veel mensen met een beperking die op velerlei gebieden met vraagstukken zitten, is het geen gemakkelijke opgave om daarin de weg te vinden. Of de opgebouwde schotten maken dat er maar aan één van de vraagstukken aandacht wordt besteed.  In een steeds complexer wordende samenleving zien we dat veel mensen met een beperking het niet meer goed redden; niet meer echt kunnen meedoen. Daar zijn ze zich zelf overigens niet altijd van bewust. Overvraging en overbelasting ligt op de loer. Een laagdrempelige mogelijkheid om aan het werk te gaan met allerlei vraagstukken, zonder een ‘formeel circuit’ in te stappen is dan gewenst. Met de inzet van professionals; vrijwilligers en ervaringsdeskundigen samen met de cliënt ervoor zorgen dat hij zoveel mogelijk regie over zijn eigen leven heeft.

Vestiging MEE in Heerlen

Vestiging MEE in Heerlen

Kan dat wel in alle sociale wijkteams? Ook als er misschien wat meer tijd voor nodig is? En op een manier dat de cliënt het nog steeds als een onafhankelijke ondersteuning ervaart? Krijgen de cliëntondersteuners daar de ruimte voor van onze opdrachtgevers?
Mijn twijfel wordt groter. Ik zie ook grote verschillen. Dus wil ik er voor knokken dat de onafhankelijke cliëntondersteuning ook weer écht zijn onafhankelijke positie krijgt. In of náást het wijkteam, maar in ieder geval goed vindbaar en herkenbaar voor iedereen die ons nodig heeft.

meeLogo

Irene Thuis
Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg

Eerder verschenen in Sociaalbestek APRIL/MEI 2016

Afscheid van de verzorgingsstaat!

Het recht op voorzieningen en compensatie is als de Eerste Kamer akkoord gaat met de WMO voorbij.  De keukentafel, eigen verantwoordelijkheid, mantelzorg en de participatie samenleving  zijn de nieuwe toverwoorden. Woorden als: de patiënt de eerste partij, eigen regie, vraagsturing, rugzakje, recht op compensatie en verzorgingsstaat kunnen we schrappen uit het woordenboek.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

De toekomst!?

Vooruitlopend op de nieuwe WMO bemoeien de nieuwe schoonmaakbedrijven zich nu al met welke kleding  je aan moet, synthetisch natuurlijk, hoeven zij niet meer te strijken. Dat deze kleding zweet en brandgevaarlijk is wordt maar even over het hoofd gezien. Zelfs met de inrichting van je “eigen” woning gaat men zich bemoeien zoals de foto ’s op je dressoir die een stofnest zijn. Mijn vrouw is niet meer mijn vrouw , maar mantelzorger en de overheid gaat met haar, bepalen hoe mijn participatie er uit moet zien. Zelfs de onafhankelijke ondersteuning van MEE staat onder druk, in een tijd dat mensen met een handicap juist deze ondersteuning nodig hebben. Veel Gemeenten hebben dit nog niet geregeld, misschien denken ze dat er dadelijk via de Participatiewet van Jetta Klijnsma de werkloze MEE consulenten wel tegen zeer gereduceerd tarief hetzelfde werk gaan doen? Evenals de thuiszorgmedewerkers, de inmiddels ontslagen belangenbehartigers en de ambulant begeleiders die ondersteuning gaven aan scholieren met een handicap. Onze enigste hoop is nog gevestigd op de Verenigde Naties en het VN Verdrag waar de WMO, de Participatiewet en alle andere wetten zich aan te houden hebben. Maar ook Gemeenten zullen in hun beleid en in de uitvoering hier rekening mee moeten houden. De informatie hierover vanuit het Rijk is minimaal. Alle hoop is nu gevestigd op de Eerste Kamer die dit hopelijk heel helder maakt. Als Terug naar de bossen zullen we weer twee dagen in de Eerste Kamer present zijn.  Nu de VN Nederland inmiddels kent i.v.m. de zwarte Pieten discussie zullen ze ons land ook zeker gaan bezoeken als het gaat om gelijke rechten en eigen regie van mensen met een handicap! De koffie staat klaar!

 

Tot op het bot uitgekleed!

Met ongeloof kijk ik de laatste tijd naar politiek Den Haag. Tot op het bot De VVD met zijn eigen verantwoordelijkheid en haar nivellerings-drift om alle mensen met een handicap op een minima te plaatsen. Iedereen arm zodat de rijken weer meer plaats hebben op de snelweg en er 130 kunnen rijden. De PvdA met zijn geloof in de wijken en de decentralisatie. De christelijke partijen die weer voor hun naaste willen zorgen en hopen dat de kerken weer volstromen. Waarna een plaatsje in de hemel van zelf gereserveerd wordt. Sinds de jaren zestig is de verzorgingsstaat opgebouwd en kregen mensen met een handicap voorzieningen om hun handicap te compenseren. Met het doel om volwaardig mee te kunnen doen. Naar twee Kabinetten Rutte zijn we weer terug in de situatie waar ik als vierjarige jongen in zat. Keukentafelgesprekken, toen met de sosiaal werkster van Draagt Elkanders Lasten , nu met een ambtenaar die in een wijkteam zit en het zelfde keuken tafel gesprek voert. De boodschap is nu: Nee meneer, rechten hebben we niet meer dat ging te veel kosten. We gaan nu weer voor elkaar zorgen en ik ga u vertellen hoe u dat kan doen! Na eerst de belangenbehartiging  weg te bezuinigen (Rutte 1) werd het gemakkelijker om al deze maatregelen door te voeren. Je zou bijna denken dat Rutte en zijn ambtenaren op de militaire academie les hebben gehad in strategie. Rutte is er bijna, de slachtpartij is compleet ,alleen de Eerste Kamer is onze laatste linie. Ik hoop dat zij alle wetten nog eens kritisch onder de loep nemen. Checken of ze wel voldoen aan de eisen die het VN verdrag. stelt  Daarna kunnen we de Tweede kamer afschaffen en is de Gemeente en Europa het nieuwe strijdtoneel.

Politiek debat Amstelveen.

 

foto eekhoorn

De Gouden Eekhoorn gewonnen door een verpleger die aangaf dat we moesten ophouden om mensen in stukjes te verdelen.

Terug naar de bossen

Heeft zijn eerste politieke debat over zorg en participatie georganiseerd in Amstelveen. Op het CDA na waren alle partijen aanwezig.

Laat je stem horen op lokaal niveau. Want de Gemeente zal met de mega bezuinigingen en decentralisatie van zo ongeveer alle beleidsterreinen het verschil kunnen maken.

 

Politiek debat LOOPT AMSTELVEEN OP ÉÉN BEEN?

UITNODIGING 24 februari om 20.00 uur tot 22.00 uur

foto logo

Debatleider Jan Troost

Debatleider Jan Troost

Op 24 februari 2014 organiseert Terug naar de Bossen een debat over zorg en participatie in Amstelveen. Terug naar de Bossen is een groep van mensen met een beperking die vroeger jarenlang in de bossen van Nederland werden weggestopt. Zij wonen nu bij u in de buurt en dus ook in Amstelveen!

Aan de hand van een aantal stellingen, gaan wij een levendig debat voeren. Vertegenwoordigers van de politieke partijen die op 19 maart meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen zijn hiervoor uitgenodigd. Onder de bezielende leiding van Jan Troost, oud-voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicaptenraad en tevens woordvoerder van Terug naar de Bossen, kunnen zij in discussie gaan over hun visie op de zorg en participatie. Zij voeren het debat met elkaar én met de zaal. Daarom zijn ook de zorgaanbieders en burgers met een handicap van harte welkom op deze avond. De centrale vraag zal zijn: Hoe denken de politieke partijen de nieuwe wetten en regels omtrent de zorg te gaan uitvoeren in Amstelveen.

foto Broeder Tuck en zuster Margaretha

Broeder Tuck en zijn geliefde Zuster Margaretha

“Zuster Margaretha” en “Broeder Tuck”

Zullen onbevooroordeeld de Gouden Eekhoorn uitreiken aan diegene die een positieve bijdrage heeft geleverd aan dit spannende debat.

Samen moeten we het gaan maken!

Op 24 februari om 20.00 uur tot ca. 22.00 uur

In de Meent, Orion 3 Amstelveen
www.terugnaardebossen.nl

Wil je in jullie Gemeente ook een Terug naar de bossen debat: mail ons gerust. terugnaardebossen@gmail.com

Allemaal verzamelen!!

Word wakker allemaal, de nieuwe Participatiewet van Jetta Klijnsma (PvdA) komt er aan. Dit wordt de nieuwe vorm van basisinkomen. Bijstandsniveau met een kleine fooi. Mensen uit de WSW en Wajongers worden de nieuwe doelgroep voor gemeenten en werkgevers. De baangarantie die werkgevers en werknemers in het voorjaar afspraken om elk jaar duizenden arbeidsgehandicapten aan het werk te helpen, was bedoeld voor deze groep uit onze achterban.

foto jan achter vuilniswagen

Participatiebaan ben vast aan het oefenen (foto Jan van Teeffelen)

De groep waar echter helemaal niet meer over gesproken wordt, zijn mensen met een handicap of chronische ziekte die meer konden verdienen dan 80 procent van het minimumloon en mensen met een handicap die nu in de WW zijn beland. Verder lezen