Maandelijks archief: augustus 2014

Nederland ontwikkelingsland, Troost naar Amerika!

Na 16 jaar kwam ik mijn reisverslag naar Amerika weer tegen. Dat het nog tot 2016 zou duren voordat het VN verdrag getekend zou worden had ik toen niet kunnen bedenken! Als oud-voorzitter van de CG-Raad en woordvoerder van Terug naar de Bossen was ik bij de ratificatie in 2016 .Misschien is onderstaande reisverhaal een inspiratie!  

Vrijheidsbeeld

Een beetje Toegankelijkheid bestaat niet!

Zondag 6 mei 2001

Vandaag is het zover, de lang geplande reis naar Amerika gaat beginnen. Als CG Raad hebben we de afgelopen jaren ons ingezet op wijziging van artikel 1 van de Grondwet, toevoeging van de grond handicap en chronische ziekte in het strafrecht en de wet gelijke behandeling. Komende zomer zal, als alles goed gaat, het wetsvoorstel antidiscriminatiewet wetgeving gehandicapten en chronisch zieken naar de Raad van State worden gestuurd en daarna doorgezonden worden aan de Tweede Kamer. Dit is dus het moment om samen met leden van de Tweede en Eerste Kamer af te reizen naar Amerika. Internationaal koploper op het gebied van de antidiscriminatie wetgeving voor gehandicapten. Maar zonder grote druk van de oud Vietnamveteranen en de Amerikaanse gehandicaptenbeweging was dit niet gerealiseerd. Als voorzitter van de CG-Raad heb ik de eer om als delegatieleider te mogen optreden.

Onze Delegatie

Washinhgton/Dulles International

Aankomst Washinhgton/Dulles International,

Onze delegatie bestaat uit de Tweede Kamerleden Verder lezen

Het gevecht ben ik moe!

Vanaf mijn geboorte hebben mijn ouders gevochten tegen instanties om de handicap die ik had te compenseren. Mijn vader was dekknecht , mijn moeder huismoeder. Zoals in het dossier stond van de maatschappelijk werkster waren we een eenvoudig arbeidersgezin. Omdat ik uit de kinderwagen was gegroeid, inmiddels 6 jaar, stelde onze specialist voor om bij de Gemeente een kinderrolstoel aan te vragen. Mijn ouders moesten hun hele hebben en houden vertellen, waarom het noodzakelijk was dat hun zoon Jan deze rolstoel kreeg. Uiteindelijk heeft de maatschappelijk werkster van “Draagt elkanders lasten” mijn eerste rolstoel bij elkaar gebedeld.

Mijn eerste rolstoel

Mijn eerste rolstoel!

Die rolstoel was mijn eerste stap in wat we nu noemen de participatie samenleving. Doordat ik veel op bed moest liggen i.v.m. de vele botbreuken,  had ik een oude zwart/wit tv gekregen via de afdeling bijstand van de Gemeente van een overleden mevrouw.De tv was mijn contact met de wereld buiten. Via de sociaal medische dienst van de Gemeente Dordrecht heb ik na veel gedoe mijn ziekenhuisbed voor thuis gekregen. Mijn vader regelde en organiseerde alles zo dat ik toch zo zelfstandig mogelijk kon functioneren. Mijn moeder had de dagelijkse zorg.

Rechten!

In de jaren zeventig kregen we steeds meer rechten en stond er in het Gemeenschappelijk Medische Dienst GMD handboek alle compenserende maatregelingen waar je in het kader van de AAW recht op had. Hulpmiddelen werden samen met de technisch adviseur van de GMD en de leverancier gerealiseerd. Het revalidatiecentrum zocht samen met jou uit wat noodzakelijk was.
Na vele jaren van aanvragen voor mijn dochter en mijzelf snap ik de strijd van mijn ouders pas echt. Om de voor mij noodzakelijke voorzieningen te krijgen. Niets gaat vanzelf! Ondanks dat iedere instantie inmiddels al een dik dossier heeft van ons. De aanvraag van een rolstoel is niet iets wat je zo maar doet, woningaanpassingen, aanpassingskosten van de auto zijn allemaal voorzieningen die je handicap compenseren zodat je kan meedoen, in je eigen kracht zet en de belangrijkste, dat je je eigen regie kunt nemen. Toch iedere keer weer als ik een voorziening moet aanvragen ben ik nerveus, slaap ik slecht en bereid me voor alsof ik naar een oorlogsgebied wordt gezonden. Ik lees de wet nog eens zorgvuldig door. En nu met de decentralisatie ben ik ook nog afhankelijk van de Gemeente waar ik woon. Juist in de vakantieperiode worden belangrijke WMO verordeningen voorgelegd aan lokale WMO raden. Zodat de lokale raadsleden de nieuwe verordening kunnen goedkeuren. Het lijkt overigens dat de media ook ontwaken uit hun winterslaap. Steeds vaker zijn er nu op de kleuren tv (zelf betaald overigens) rapportages over de komende gevolgen van de decentralisatie. Ook ik wil niet achter de geraniums eindigen.

geraniums

Achter de geraniums!

Met de voorzieningen die we nodig hebben zijn we een economische factor van betekenis. We eten Nederlandse tomaten en komkommers, doen boodschappen, tanken bij het benzinestation en gaan naar de Chinees! Om de economie te ondersteunen hebben we wel wat compenserende voorzieningen nodig!

De participerende Burger.

Uit de kast!

Van AAW-er naar “oud” WAJONGER.

Eindelijk heb ik de moed om uit de kast te komen,voor de eerste keer in mijn leven.! In 1976 ben ik in de AAW Algemene Arbeidsongeschiktheidsuitkering terecht gekomen. Op dat moment zat ik intern op het internaat de Sint Maartenskliniek. Kort daarvoor was ik opgeroepen voor mijn dienstplicht bij de Limos kazerne in Nijmegen.

Afwijzing defensie 1976.

Afwijzing defensie 1976.

De Defensiearts stond boven aan de trap en schreeuwde hoe ik er bij kwam om in een rolstoel in dienst te kunnen! Toen ik kort daarop de AAW kreeg aangeboden als 18 jarige maakte ik hier meteen gebruik van. Omdat ik al op de kliniek zat hoefde ik hier geen keuring voor te ondergaan. Het briefje van de revalidatiearts was voldoende. Deze minimum uitkering zonder pensioenopbouw overigens, gaf me uiteindelijk de mogelijkheid om zelfstandig te gaan wonen op kamers. In die tijd vielen ook alle voorzieningen nog onder de AAW.

 

Autorijles.

Als 18 jarige kon ik autorijles nemen en de aanpassingen werden in mijn Volvo 66 die mij ook ter beschikking werd gesteld,  aangebracht. Mijn rolstoel werd ook betaald uit de AAW. Hierdoor werd ik ondanks mijn handicap in staat gesteld om te participeren in de samenleving. Juist mijn auto gaf me de mogelijkheid om onafhankelijk te zijn.

Volvo 66

Volvo 66

Mijn eigen boodschappen te doen, mijn vrienden op te  halen als wederdienst, in ruil voor iets terug kunnen doen voor de ander. Als persoon met een handicap ben je vaak afhankelijk van de hulp van je vrienden en familie. De AAW zorgde er voor dat ik mijn vrienden die me af en toe hielpen kon compenseren, door ze een kop koffie of eten aan te bieden.  Met de auto bracht ik ze vaak weg. Participatie zonder compensatie geeft een vorm van ongelijkheid en dat brengt de gelijkwaardigheid tussen mensen in gevaar. Na het behalen van mijn HBO Maatschappelijk Werk opleiding ging ik als vrijwilliger werken als lokale belangenbehartiger bij de  WIG in Nijmegen, de Wetswinkel en de Werkgroep nieuwe levensstijl (voorlichting op scholen) .  Ondanks dat ik mijn best deed om aan betaald werk te komen was dit niet mogelijk.  Tot de directeur van het Cultureel Centrum de Lindenberg in Nijmegen bereid was om mij voor een jaar  WVM (Werk Verruimende Maatregel)  aan te nemen. Hier heb ik een jaar mogen werken. Dit resulteerde wel in een inkomen wat lager was dan mijn AAW bovendien raakte ik hierdoor deze uitkering definitief kwijt. Daarna ben ik als activiteiten begeleider in Zwolle gaan werken. Daarna coördinator bij de WIG en uiteindelijk Voorzitter/extern directeur bij de CG-Raad (nu Ieder In). Na 8 1/2 jaar voorzitter ben ik Ambassadeur bij Programma VCP geworden waar we actief lokale belangenbehartigers ondersteunden. Totdat ik en meerdere collega’s , al- weer dik twee jaar geleden , door de bezuinigingen in de WW zijn beland. Op advies van werk.nl en UWV ben ik mijn hele netwerk gaan inzetten om weer aan een nieuwe baan te komen.  Met mijn 1251 Linked Inn contacten en  ondanks mijn leeftijd van 55, dacht ik snel weer aan de bak te komen.  Nu begin ik me toch wel zorgen te maken! In het overleg met Jetta  Klijnsma ook maar weer eens aangegeven dat ik  als “Oud” AAWer natuurlijk bereid ben om direct weer aan de slag te komen.

Sollicitatie bij Mark Rutte.

Ik heb inmiddels ook gesolliciteerd bij Mark Rutte als privé chauffeur en beveiliger. In de- zelfde mail heb ik gevraagd of hij misschien contact kon leggen met onze Koning om te solliciteren als rolstoellakei. Goed voor de beeldvorming en ik draag ook nog bij aan de Staat der Nederlanden. Op de laatste brief heb k nog niets gehoord dus ik ben nog beschikbaar voor de markt! Heeft u een vacature: troostoverleven@gmail.com