Van AAW-er naar “oud” WAJONGER.
Eindelijk heb ik de moed om uit de kast te komen,voor de eerste keer in mijn leven.! In 1976 ben ik in de AAW Algemene Arbeidsongeschiktheidsuitkering terecht gekomen. Op dat moment zat ik intern op het internaat de Sint Maartenskliniek. Kort daarvoor was ik opgeroepen voor mijn dienstplicht bij de Limos kazerne in Nijmegen.
Afwijzing defensie 1976.
De Defensiearts stond boven aan de trap en schreeuwde hoe ik er bij kwam om in een rolstoel in dienst te kunnen! Toen ik kort daarop de AAW kreeg aangeboden als 18 jarige maakte ik hier meteen gebruik van. Omdat ik al op de kliniek zat hoefde ik hier geen keuring voor te ondergaan. Het briefje van de revalidatiearts was voldoende. Deze minimum uitkering zonder pensioenopbouw overigens, gaf me uiteindelijk de mogelijkheid om zelfstandig te gaan wonen op kamers. In die tijd vielen ook alle voorzieningen nog onder de AAW.
Autorijles.
Als 18 jarige kon ik autorijles nemen en de aanpassingen werden in mijn Volvo 66 die mij ook ter beschikking werd gesteld, aangebracht. Mijn rolstoel werd ook betaald uit de AAW. Hierdoor werd ik ondanks mijn handicap in staat gesteld om te participeren in de samenleving. Juist mijn auto gaf me de mogelijkheid om onafhankelijk te zijn.
Volvo 66
Mijn eigen boodschappen te doen, mijn vrienden op te halen als wederdienst, in ruil voor iets terug kunnen doen voor de ander. Als persoon met een handicap ben je vaak afhankelijk van de hulp van je vrienden en familie. De AAW zorgde er voor dat ik mijn vrienden die me af en toe hielpen kon compenseren, door ze een kop koffie of eten aan te bieden. Met de auto bracht ik ze vaak weg. Participatie zonder compensatie geeft een vorm van ongelijkheid en dat brengt de gelijkwaardigheid tussen mensen in gevaar. Na het behalen van mijn HBO Maatschappelijk Werk opleiding ging ik als vrijwilliger werken als lokale belangenbehartiger bij de WIG in Nijmegen, de Wetswinkel en de Werkgroep nieuwe levensstijl (voorlichting op scholen) . Ondanks dat ik mijn best deed om aan betaald werk te komen was dit niet mogelijk. Tot de directeur van het Cultureel Centrum de Lindenberg in Nijmegen bereid was om mij voor een jaar WVM (Werk Verruimende Maatregel) aan te nemen. Hier heb ik een jaar mogen werken. Dit resulteerde wel in een inkomen wat lager was dan mijn AAW bovendien raakte ik hierdoor deze uitkering definitief kwijt. Daarna ben ik als activiteiten begeleider in Zwolle gaan werken. Daarna coördinator bij de WIG en uiteindelijk Voorzitter/extern directeur bij de CG-Raad (nu Ieder In). Na 8 1/2 jaar voorzitter ben ik Ambassadeur bij Programma VCP geworden waar we actief lokale belangenbehartigers ondersteunden. Totdat ik en meerdere collega’s , al- weer dik twee jaar geleden , door de bezuinigingen in de WW zijn beland. Op advies van werk.nl en UWV ben ik mijn hele netwerk gaan inzetten om weer aan een nieuwe baan te komen. Met mijn 1251 Linked Inn contacten en ondanks mijn leeftijd van 55, dacht ik snel weer aan de bak te komen. Nu begin ik me toch wel zorgen te maken! In het overleg met Jetta Klijnsma ook maar weer eens aangegeven dat ik als “Oud” AAWer natuurlijk bereid ben om direct weer aan de slag te komen.
Sollicitatie bij Mark Rutte.
Ik heb inmiddels ook gesolliciteerd bij Mark Rutte als privé chauffeur en beveiliger. In de- zelfde mail heb ik gevraagd of hij misschien contact kon leggen met onze Koning om te solliciteren als rolstoellakei. Goed voor de beeldvorming en ik draag ook nog bij aan de Staat der Nederlanden. Op de laatste brief heb k nog niets gehoord dus ik ben nog beschikbaar voor de markt! Heeft u een vacature: troostoverleven@gmail.com
Hele mooie en prachtige informatie. en prachtig dat je blijft strijden om weer aan het werk te komen. Ja, ik het de AAW ook mee gemaakt. Want mijn vriendin Wil Hooijmans heeft ook AAW gehad. Dat was al in de 70-er jaren. Maar die speciale auto’s vanuit de AAW kan ik me nog heel goed herinneren. Maar het waren meestal DAFjes. Ik noemde ze toen GAKwagentjes. Omdat die door het GAK werden betaald. Die DAFjes werden geheel aangepast. Zoals een knop voor eenhandigen aan het stuur. Zo’n DAFje staat nu in het DAFmuseum in Eindhoven. Dat waren goedkope auto’s.
Jij ben nu zo’n harde werker en vechter. En wat je allemaal nu doet voor mensen met beperkingen. En dat je als vrijwilliger heel veel naar Den Haag gaat.
Ik ben van de wajong-generatie. Die was al iets minder royaal wat het financieren van voorzieningen betreft. Kortdurende opleidingen werden er nog wel uit gefinancierd.