Maandelijks archief: september 2018

Gastblog Carlos Monteiro: EEN NIEUW LEVEN VOOR DE SOCIALE WERKVOORZIENING

Ik, Carlos Monteiro ben momenteel een WSW-er (iemand dit werkt met een Wet sociale werkvoorziening indicatie). In het verleden was ik een bank en vakbond medewerker zonder WSW-indicatie.

overhandigong aan Tweede Kamer door Carlos Monteiro

Psychose

In 1995 kreeg ik een psychose na deelname aan een groepstherapie in het kader van een opleiding in de hulpverlening. Ik herstelde me en daarna volgde depressies, maar ondanks alles bleef ik werken tot 2008. Wegens een reorganisatie bij een vakbond in 2008 werd ik ontslagen, dit was voor mij zo een zware klap dat ik belande in een depressie en het werken ging niet meer. Maar gelukkig via het UWV kreeg ik later een WSW – indicatie en met zo een indicatie  kwam ik op de wachtlijst om te werken bij de Sociale Werkvoorziening. 

Rotterdam

In  augustus 2010 toen ik terugkwam van vakantie uit Kaapverdië stond een geweldige brief op mij te wachten.  Daarin stond een uitnodiging om te gaan werken bij Gemeente Rotterdam. Sinds  september 2010 werk ik met een WSW-indicatie. Met een WSW-indicatie heb ik bij diverse plekken gewerkt en momenteel  als administratief medewerker bij een overheidsinstelling. Sinds dat ik een WSW-baan heb, heb ik veel sociale werkplaatsen zien (tv,  kranten en tijdens de vergaderingen van de OR) sluiten in Nederland.

Petitie

In januari 2018 startte ik eerst alleen met een petitie waarin ik vroeg om de Sociale Werkvoorziening te heropenen. Vlak daarna kwam ik in contact met Rayeed Nasibdar die al langer ervaring heeft met het opzetten van acties.

Carlos en Rayeed met Kamerlid SP Jasper van Dijk en Amber Bindels Wij Staan Op

Hierdoor kreeg de petitie begin februari  een andere wending  waarbij de petitiebal beter ging rollen. De zorgen omtrent de Sociale Werkvoorziening begonnen bij mij toen het vorig kabinet aankondigde dat er bezuinigd zou worden op de Sociale Werkvoorziening. Deze zorg uitte ik ook in mijn boek, Een psychose door therapeutische training, op pagina 86. Het boek kwam uit in 2014.

De Sociale Werkvoorziening oude stijl en nieuwe stijl:

Na het sluiten van vele Sociale Werkplaatsen zitten veel mensen met een beperking thuis, en er wordt verwacht dat deze mensen met hun bagage bij een regulier werkgever aan de slag kunnen. Echter zijn er mensen met een beperking die alleen kunnen werken bij beschut werk (Sociale Werkplaats) en niet gedetacheerd kunnen worden. Indien iemand met een beperking bij een reguliere werkgever is gaan werken, en het niet lukt om te blijven werken bij het bedrijf moet er de mogelijkheid zijn dat de persoon weer terug kan naar de Sociale Werkplaats. Daar kan de jobcoach verder kijken wat er moet gebeuren met de ontwikkeling van de persoon zodat hij/zij wel elders bij een ander bedrijf kan werken. De jobcoach speelt een zeer cruciale rol voor het begeleiden van mensen met een beperking en ook als contactpersoon voor de werkgever.

Het aanbieden van de petitie en het Algemeen overleg Participatiewet:

Dinsdag 11 september 2018 jl. werd de petitie met 4.100 ondertekeningen  aangeboden aan de Tweede Kamerleden van Commissie SZW. Hierbij ontvingen diverse Kamerleden die aanwezig waren het met grote enthousiasme. De volgende dag op 12 september werd gedebatteerd in de Kamer over de Participatie wet. De petitie kwam twee maal ter sprake hierin.

De arbeidsmarkt trekt aan, een mooie kans:

De arbeidsmarkt trekt aan, en dit is het moment om onze mensen de kans te geven om aan de slag te kunnen met een WSW-indicatie. Door deze mensen te laten ontwikkelen bij ontwikkelbedrijven (Sociale Werkplaatsen) kunnen ze later bij een regulier werkgever gaan werken, en een bijdrage leveren aan de samenleving. Afgelopen tijd zijn er meerdere moties ingediend waaronder door de SP. Tot nu toe zijn deze verworpen.

Komt de hoop van Sybrand Buma CDA? Ook Charlie Loos namens Terug naar de bossen steunt jullie initiatief

Op 21 september is er een motie ingediend door Tweede Kamerlid Buma (CDA) waarin er word verzocht aan de regering om, rekening houdend met bestaande adviezen, te komen tot een uitwerking binnen het zogenaamde ‘’brede offensief’’, waarin de infrastructuur en kennis van de SW-sector een duidelijke plaats hebben. Deze motie is gelukkig wel aangenomen, hopelijk volgt er nu actie.

De Tweede Kamer is nu aan zet!

Wij, Carlos Monteiro en Rayeed Nasibdar (ervaringsdeskundigen) zijn van mening dat de Wet sociale werkvoorziening in aangepaste wijze, een WSW 2.0 moet terugkeren. Nu blijkt dat er tijdens de oude WSW meer mensen het werk waren dan sinds aanvang Participatiewet 2015 (onderzoek SCP) zegt dit genoeg dat deze wet wel werkte, maar ook aangepast moet worden naar deze tijd zodat iedereen tevreden is hiermee.

De strijd gaat door

Hiervoor willen wij blijven strijden, actie voeren, en desnoods in gesprek met staatssecretaris van Ark. Via de email is verzocht om een gesprek/afspraak, de tijd zal uitmaken of wij worden uitgenodigd.

Carlos Monteiro en Rayeed Nasibdar

 

 

 

 

Gastblog Kees van de Broek: Bezoek aan Honoratus.

Het is bewolkt en regenachtig wanneer we ‘s morgens vertrekken. Na een klein uur rijden door heuvelachtig gebied, met op de hellingen lemen huizen omgeven door bananenbomen, worden we bij een huis opgewacht door een vrouw in kleurrijke kleding.

Palmbomen naast het stenen huisje

Palmbomen naast het stenen huisje

We bukken om binnen te komen en gaan zitten in een kale ruimte met wat stro op de grond. Stro als vloerbedekking, dat hebben we tijdens bezoeken de voorgaande weken in Uganda nog niet eerder gezien.

Kil en donker

Het is kil en donker in de kleine ruimte waar we zitten; op de plek waar een gat in de muur zit voor een raam, zijn platen gespijkerd. We worden vriendelijk welkom geheten door de ouders van Honoratus, een jongen van 5 jaar. Hij ligt verkrampt, half op zijn buik gedraaid, op een bundel oude kleden naast zijn ouders. De magere jongen maakt ongecontroleerde bewegingen en ligt onrustig met zijn hoofd te draaien.

Homerus op schoot bij zijn moeder.

Homerus op schoot

Ik twijfel of hij ons misschien wel probeert te volgen en hoort wat er gezegd wordt. Niemand praat nog met hem. Een rondlopende kleuter met onverschrokken open blik bekijkt ons nieuwsgierig. We lachen vriendelijk terug.

Goed contact

Faustina is hier de veldwerker en heeft duidelijk goed contact met de ouders. Sympathieke, betrokken mensen, is mijn indruk. We hebben de afgelopen weken in Uganda nog niet meegemaakt dat naast de moeder ook de vader erbij is. Deze week in Tanzania zullen we dat nog vaker meemaken.

Het gezin

De familie leeft van de opbrengst van een stukje land rond het huis. De zorg voor Honoratus vraagt veel tijd, waardoor zijn moeder nauwelijks kan meewerken op het land. Er is daardoor onvoldoende geld om van te leven.

Ernstige hersenbeschadiging

Daarnaast zijn er problemen met vrijwel alle dagelijkse activiteiten, zoals wassen en eten. Vooral dat laatste is bij Honoratus, zoals bij zoveel kinderen met ernstige hersenbeschadiging, een groot probleem: het kost niet alleen erg veel tijd om (te weinig en te eenzijdig) voedsel in te nemen, maar doordat hij steeds moet overgeven wordt ook nog eens kostbaar voedsel verspild. Beangstigend is dat hij zich vaak verslikt, met longontstekingen als gevolg.

Beter sterven?

De buren snappen niet dat zoveel tijd en geld wordt besteed aan Honoratus. Kan hij niet beter sterven? Dat zit zijn ouders erg dwars. Ze slapen er slecht door. Het is hun Honoratus. De moeder geeft aan dat de adviezen van Faustina hebben geholpen: door een verbeterde houding van Honoratus tijdens het eten is het verslikken minder geworden. Ook het wassen gaat nu wat gemakkelijker. De ouders zijn blij dat Faustina maten voor een aangepaste stoel heeft opgenomen. Daardoor zal Honoratus straks beter kunnen zitten en meer gestimuleerd worden om rond te kijken en iets met zijn handen te gaan doen. Kenneth geeft ondertussen opgewekt wat aanwijzingen aan Faustina, met praktische adviezen voor de ouders. Honoratus wordt in de kring erbij gehaald. Kenneth laat zien dat wanneer hij in een andere positie wordt geholpen er veel meer ontspanning in zijn lichaam is. Honoratus lacht nu zelfs een beetje, kijkt wat om zich heen. Zijn ouders lijken trots, hebben contact met hem.  

Wat hebben ze nodig

We vragen de ouders tenslotte wat bij dit alles hun eigen prioriteit is, en hoe ze het zelf denken te kunnen oplossen.

Gebrek aan inkomsten

Naast problemen rond de zorg, en dan met name het voeden,  is hun grootste probleem het gebrek aan inkomsten. ‘Als we geld zouden hebben om te investeren in een koe zouden we eruit kunnen komen’ ‘Melk is een goede aanvulling voor het dagelijkse eten en kan deels worden verkocht. Een kalf betekent nog meer winst. Er is rond het huis voldoende ruimte en voedsel voor een koe; terwijl ik op het land werk kan mijn vrouw dicht bij huis voor de koe zorgen’. We denken binnen STEP ook na hoe economische steun in dergelijke gevallen het beste kan worden georganiseerd. ‘Cash-Giving’ is een relatief nieuwe strategie voor armoedebestrijding, met kennelijk weinig bureaucratie; na het zoveelste voorbeeld van armoede besluiten we een oriënterende afspraak te maken met een NGO in Kampala die hier ervaring mee heeft. Mensen weten zelf immers vaak het beste hoe ze hun eigen problemen kunnen oplossen.

En Honoratus?

Honoratus zal waarschijnlijk niet oud worden. Hij gaat het met deze positieve ouders hopelijk nog wel een aantal jaren redden.

Vooral als Faustina regelmatig blijft komen. Met haar nuttige en praktische adviezen.

Om te luisteren, te begrijpen.

Om de hoop te voeden.

Wat zal de toekomst brengen?

Om te laten merken dat de buren geen gelijk hebben. Honoratus zal hopelijk een kans krijgen op een beter en menswaardig leven. Op de enige stoel in het huis.

De zon schijnt weer wanneer we vertrekken

Kees van de Broek

Kees van de Broek, Oud directeur Liliane fonds  Projectleider Voor STEP training voor veldwerkers in de ondersteuning voor families met Cerebrale Parese

september 2018

 

 

Mijn kantoor Café Anneke.

Café Anneke

Mijn vaste klanten weten het wel, maar voor nieuwe klanten leg ik het nog even uit.

Mijn kantoor

 

Het nuttige met het aangename verenigen dat is altijd mijn lijfspreuk geweest.

Dat is de reden dat ik voor afspraken meestal afspreek in Café Anneke in Wijchen. Mijn bedrijf Inclusie Verenigt is voortdurend bezig om het VN Verdrag inzake rechten van personen met een handicap onder de aandacht te brengen.

Als moderator/spreekstalmeester word ik dan ook met regelmaat gevraagd door partijen die met vernieuwende ideeën komen  zoals www.vuurwerkt.nu Onder het genot van een kop koffie, broodje of een goed glas wijn, afhankelijk van het tijdstip spreken we de opdracht door.

Voor de Nachtwacht

Voor de Nachtwacht in gesprek over wat gaan jullie doen met de aanbevelingen van de mystery guests? (foto Zonnebloem/Frank)

Afgelopen week ben ik voor Onbeperkt er op uit voor de Zonnebloem moderator geweest in het Rijksmuseum Amsterdam. Het was een bijzondere klus om te doen, alle vrijwillige mystery guests die onderzoek hebben gedaan naar de toegankelijkheid van musea en pretparken werden  in het zonnetje gezet.  Minister Ingrid van Engelshoven (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) en de directeur van o.a.  het Rijksmuseum werden door mij aan de tand gevoeld wat ze van plan zijn te gaan doen met al die mooie adviezen.

(foto Zonnebloem/Frank van Beek)

Dit zijn activiteiten waar ik energie van krijg. Ook deze mooie opdracht is overigens bij ‘Anneke’ tot stand gekomen. 

Helemaal mooi als je weer terug gevraagd wordt, zoals bij ‘Pakhuis de Zwijger in Amsterdam’ waar ik als moderator  tijdens de week van de toegankelijkheid het programma “Stad zonder grenzen” voor de tweede keer ga leiden.

Diversiteit in het werk

Al menig nieuw idee is aan de tafel van mijn kantoor verder uitgewerkt. Te noemen de bijeenkomsten  Mind, Ieder In en de Patiënten Federatie nu aan het organiseren zijn in het land “Dromen over wonen” waar ik op mijn geheel eigen wijze weer een bijdrage aan mag leveren samen met andere partijen, lokale platforms en Gemeenten.

Nieuw initiatief met Zorgbelang Gelderland in voorbereiding. (foto jan troost)

Soms krijg ik de vraag waarom er geen rolstoeltoilet in “mijn kantoor” is dan leg ik uit dat het een klein maar gastvrij bedrijf is waar je ook met de rolstoel goed in kunt. Voor mij is het belangrijk dat je welkom bent, er is een plezierige bediening en goed eten. Het personeel is op de hoogte van de toegankelijke toiletten in Wijchen en we zijn hard bezig om een toilet voor iedereen te realiseren in het centrum van Wijchen. Wijchen is overigens goed toegankelijk mede dankzij een actie van de Toegankelijkheids politie en het CIGW . Lokale platforms zoals het CIGW en de VN Ambassadeurs maken vaak het verschil in een Gemeente.

Ik hoop nog vele jaren mijn kennis, creativiteit en humor in te kunnen zetten voor daadwerkelijke realisering van het VN Verdrag.

Tot slot

Of je nu Wethouder bent, raadslid, ondernemer, lokale belangenbehartiger of journalist, gastvrijheid en persoonlijke aandacht staan voorop. Dat heb ik schijnbaar overgehouden aan mijn periode achter de bar!

Maar wie denkt dat ik gratis ben komt bedrogen uit. 😉

Jan barkeeper Maartenskliniek 1973

Café Anneke Martijn Koot dank voor jullie gastvrijheid. Dat er nog maar vele gasten in “mijn kantoor” mogen komen. Dat nieuwe bier van jullie is overigens een aanrader!