Maandelijks archief: januari 2014

Politiek debat LOOPT AMSTELVEEN OP ÉÉN BEEN?

UITNODIGING 24 februari om 20.00 uur tot 22.00 uur

foto logo

Debatleider Jan Troost

Debatleider Jan Troost

Op 24 februari 2014 organiseert Terug naar de Bossen een debat over zorg en participatie in Amstelveen. Terug naar de Bossen is een groep van mensen met een beperking die vroeger jarenlang in de bossen van Nederland werden weggestopt. Zij wonen nu bij u in de buurt en dus ook in Amstelveen!

Aan de hand van een aantal stellingen, gaan wij een levendig debat voeren. Vertegenwoordigers van de politieke partijen die op 19 maart meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen zijn hiervoor uitgenodigd. Onder de bezielende leiding van Jan Troost, oud-voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicaptenraad en tevens woordvoerder van Terug naar de Bossen, kunnen zij in discussie gaan over hun visie op de zorg en participatie. Zij voeren het debat met elkaar én met de zaal. Daarom zijn ook de zorgaanbieders en burgers met een handicap van harte welkom op deze avond. De centrale vraag zal zijn: Hoe denken de politieke partijen de nieuwe wetten en regels omtrent de zorg te gaan uitvoeren in Amstelveen.

foto Broeder Tuck en zuster Margaretha

Broeder Tuck en zijn geliefde Zuster Margaretha

“Zuster Margaretha” en “Broeder Tuck”

Zullen onbevooroordeeld de Gouden Eekhoorn uitreiken aan diegene die een positieve bijdrage heeft geleverd aan dit spannende debat.

Samen moeten we het gaan maken!

Op 24 februari om 20.00 uur tot ca. 22.00 uur

In de Meent, Orion 3 Amstelveen
www.terugnaardebossen.nl

Wil je in jullie Gemeente ook een Terug naar de bossen debat: mail ons gerust. terugnaardebossen@gmail.com

Sint Maartenskliniek 1971-1977. Drank, seksboekjes en knakworsten. Deel 16

Wim zoon van de slager in Glanerbrug had nadat hij het weekend naar huis was geweest frikandellen meegenomen. Die avond zouden we lekker frikandellen eten. Rond 21.00 uur ging de groepsleiding naar huis en Wim luisterde aan de deur of ze echt weg waren. Ik had van thuis een dompelaar meegekregen, dit was een warmte element om je tandenborstel water mee warm te maken. Maar je kon er ook water mee warm maken voor thee. Met dit in gedachten hadden we de koekjestrommel leeg gemaakt en in de kledingkast gezet. We vulde hem met rode wijn en toen het warm was stopten we de frikandellen erin. Hij stond in de kast, want als er iemand binnenkwam konden ze niet zien dat we iets aan het koken waren. Iets wat absoluut verboden was. Na een eerste hap vonden we het echt niet lekker en besloten het maar naar de meiden te brengen! Met een oude babyfoon die ik van mijn vader had gehad hadden we een verbinding gemaakt met de kamer van de meiden. Met veel kunst en vliegwerk hadden we een electriciteitsdraad gespannen tussen onze kamers. Was niet simpel geweest want we sliepen op de derde verdieping en tussen ons en de meiden sliep één van onze nonnen. Op die manier konden we contact hebben met de kamer van Gerrie, Gerda en Josefien.
De meiden hadden wel zin in iets hartigs. Toen we de draad aangelegd hadden, hebben we

De flat op de derde verdieping gebeurde het

De flat op de derde verdieping gebeurde het

ook touwen en  katrollen aangebracht. In een mandje gingen de frikandellen naar de meiden. Verder lezen

De Joker

Ik ben al vele jaren fan van Batman, de Joker is één van de criminele stripfiguren in deze beroemde strip. doet me al lange tijd denken aan de fractie voorzitter van de PvdA Diederik Samson‎.

De Joker

De Joker

Om nu op dit moment voor de PvdA langs de deuren te gaan voor de lokale verkiezingen vind ik echt absurd! Met rozen, de doornen zijn ze er vast vergeten van af te halen. Van lef getuigd het wel, maar de Joker in Batman heeft ook lef! De PvdA op lokaal niveau is hier echt niet mee geholpen. Lokale fractieleden van de PvdA moeten het hebben van hun eigen verkiezingsprogramma’s en hun lijsttrekker die de lokale burgers moeten overtuigen. Landelijke politici van VVD en PvdA met hun hervormings plannen moeten thuis blijven. Op lokaal niveau moeten de problemen opgelost worden die landelijke partijen zoals VNG en het Kabinet in het toren kamertje hebben afgesproken. De WMO, weer samen naar school, de participatiesamenleving, mobiliteit en inkomensproblemen. Omdat de Gemeenten dit niet allemaal aan kunnen wordt het in de regio opgelost. Hier is geen belangenbehartiging, en geen democratische gekozen regioraad. De Gemeenteraden worden buiten spel gezet door wethouders die in de regio afspraken maken. Inmiddels is er een meerderheid in de Kamer van o.a. PvdA en VVD die het elektronisch stemmen weer wil invoeren. Met deze nieuwe veilige stemmachines kunnen alle burgers weer stemmen. Ook blinden, slechtzienden, rolstoelgebruikers en mensen met een verstandelijke beperking. Ik roep iedereen op te gaan stemmen. Lees de lokale programma’s. Vergeet de landelijke partijen, want daar moeten we het niet van hebben. Stem wat je hart je in geeft. Maar bemoei je wel met de lokale politiek. Ik pleit er voor dat je gewoon lid kunt worden van lokale partijen zoals VVD, SP, CU, PvdA, CDA enz. zonder lid te zijn van de landelijke Partij. Lokale democratie krijgt zo echt een kans. Als ze in Den Haag willen decentraliseren dan maar goed!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Da capo’.

Oude poster jaren zeventig Fokus

Oude poster jaren zeventig Fokus

In 1976 woonde in nog op het internaat van de Sint Maartenskliniek.
We maakte ons zorgen over onze toekomst, en dan vooral waar moesten we gaan wonen nadat we uit zouden vliegen! Ons voorland was een verpleeghuis of het Dorp in Arnhem. Gelukkig kwam er uit Zweden ‘Fokus’ over waaien.

Een project wat wonen gewoon midden in de wijk mogelijk maakte met 24 uurs zorg. Al snel kwam ik in een werkgroep terecht die het eerste project in Nijmegen zou gaan realiseren. Het mooie was dat je 24 uur per dag je hulp kon oproepen. Die kwamen in één van de woningen te zitten. De woningen waren opgenomen in een nieuwbouwproject en het was ook niet zichtbaar dat er mensen met een handicap woonde. Geen bordjes en ook niet naast elkaar, maar verspreid over een nieuwbouw wijkje. Natuurlijk vlak bij het centrum zodat je makkelijk naar het centrum kon rijden. Voor de rest was je volledig zelfstandig. Met hulp van de AAW hulp kon je extra assistentie in huren voor het bereiden van je maaltijd, schoonmaken etc . Eindelijk konden ook mensen met een ernstige handicap zelfstandig als burger leven in de lokale samenleving. Zelf je boodschappen doen, bepalen hoe laat je naar bed ging en wat je deed met de rest van de dag. Mensen bij je thuis ontvangen. Al organiseerde je een hele orgie in je huiskamer! Ondanks dat ik tot op heden er nooit gewoond heb, ben ik hier natuurlijk wel vaak bij aanwezig geweest. Geen enkel probleem, een goed toegankelijke woning met aangepaste keuken er in. Met voldoende slaapplaatsen in de woonkamer, een mooie keuken en een badruimte. Natuurlijk op de begane grond zodat je bij brand zelfstandig je woning kon verlaten. De hulpverleners van Focus waren niet gediplomeerd, en dat wilde we ook niet, want ze moesten doen wat wíj van ze wilde. Onze generatie was naar vele jaren de bemoeizucht van de hulpverleners helemaal zat. Dus timmermannen, kantoormensen en groepsleidsters die deze filosofie konden volgen waren de eerste medewerkers. De eigen regie in optima forma. Iedereen gelukkig alleen de buren vaak niet. Maar dat had te maken met ons gezellige avonden en de ( harde) muziek van Saterday night fever en Andre Hazes.
Naast Fokus zijn er gelukkig ook weer nieuwe initiatieven van mensen met een handicap zoals Schots en Scheef in Groningen www.schotsenscheef.nl en mensen die hun eigen zorg regelen met PGB.

Kamer debat

Volgende week is er weer een Kamer debat over de 24 uur zorg! Weer vechten voor zelfstandig wonen met zorg. Zelfstandig wonen is weer een item. Helaas zijn ze niet bezig met opbouwen zoals wij, maar afbreken. De strijd om zelfstandigheid en eigen regie begint weer van voor af aan!

In de muziekwereld er daar een mooie term voor: ‘da capo’.
De muzikant wordt dan verondersteld alles vanaf het begin nog een keer te spelen.

Sint Maartenskliniek 1971-1977 . Zomer Kamp! Deel 15

In de zomervakantie mochten we 2 weken naar huis. Als ik naar huis ging, gingen we vakantie vieren in het huis van mijn oom en tante in Hilversum. Van de verzekering mochten we niet langer uit de Sint Maartenskliniek.Toch hadden we zes weken van school vrij. Tenminste als je het geluk had dat Zuster Litancia, hoofd van de school, of een van de andere onderwijzers had voorkomen dat je in handen van de witte dokters viel. Juist in deze tijden werden jongeren vaak geopereerd. Als je geen operatie boven het hoofd hing had je echt vrij. Maar vier weken vakantie op de kliniek, waar je ook nog veel minder therapie kreeg, verveelde je je… énorm. Onze kamer, kamer 3, had het voorrecht om in deze periode eerste mannelijke groepsleider te  krijgen. Theo zijn komst gaf in het begin nog al wat problemen met de meiden. Die wilde niet dat hij hun zou komen helpen. De jongens van onze kamer vonden dat belachelijk want wij werden wel altijd geholpen door de vrouwelijke groepsleiding. We hebben in  die vakantie een keer gestaakt en laten weten dat we niet door onze vrouwelijke groepsleiding niet geholpen  wilde worden! Na wat eerste schermutselingen werd Theo toch geaccepteerd door de meerderheid van de meiden. Wij jongens vonden het geweldig en Theo was voor ons ook een soort van vaderfiguur, met vier moeders dat wel! Kort daarop zou ik mijn eerste kamp mee maken.

Borculo

In  de boerderij; “De Paardestal”. We zaten op het terrein van Klein Borculo,
een jongensinternaat. In 1898 werd het dorp Borculo door de Rooms-Katholieke kerk ingewijd als opvangplaats en opvoedingsgesticht voor jongens die niet langer thuis konden wonen. Het heette toen nog het Leo-Gesticht. Tot in de jaren ’80 is dit internaat gebleven. Bij dit internaat waren ook meerdere scholen (LTS, MAVO, Tuinbouwschool), huizen voor de gasten, huizen voor de fraters, een kapel en een fratertuin.

Kamp Borcule

Kamp Borculo

De sfeer was hier geweldig midden in de landerijen. Later zou overigens ook blijken dat seksueel misbruik ook hier wel degelijk had plaats gevonden, maar wij hebben hier nooit iets van geweten. Verder lezen