Tagarchief: Jetta Klijnsma

Doe je dit niet onbezoldigd?

Pas geleden had ik een overleg met een ambtenaar ergens in het land over een nieuwe opdracht als dagvoorzitter.

Jan kijkt naar de hemel

Enigszins verbluft

Ik vertelde hem wat mijn uurtarief was. Hij keek me zeer verrast aan en zei: ” doe je dit niet als vrijwilliger dan? Dan vraag ik wel een andere gehandicapte!”

Enigszins verbluft en verbaast keek ik hem aan. Ik neem toch aan dat jij ook betaald wordt voor je diensten? Hij knikte bevestigend maar volgens mij snapte hij nog niet helemaal wat ik daar mee bedoelde.

Het is echt zo dat mensen met een handicap nog steeds tegen twee grote vooroordelen aanlopen.

  1. Dat we alle tijd hebben, want we hebben toch niks te doen!
  2. Dat onze adviezen, voorlichting en andere werkzaamheden gratis zijn.

Ik neem het de vriendelijke ambtenaar niet echt kwalijk. Ook hij zal er nog aan moeten wennen dat alleen voor niks de zon op gaat. Maar om eerlijk te zeggen: deze keer is de opdracht naar een andere collega gegaan die met een beetje geluk er een goede fles wijn aan heeft overgehouden. Maar de uiterste vriendelijke ambtenaar heeft wel mijn koffie en mijn broodje betaald. Voor hem hoop ik dat hij het bonnetje kan declareren.

Avontuur

Wat een avontuur om op je 59 ste nog een eigen bedrijf te starten. Na bijna mijn hele leven me als vrijwilliger/beroepskracht/voorzitter in te zetten voor de belangenbehartiging van mensen met een handicap/beperking ben ik nu directeur van mijn eigen onderneming www.inclusieverenigt.nl.

Klinkt goed, ‘directeur’, maar ik ben tevens voorlichter/boekhouder/administratieve kracht/chauffeur/vormgever/fotograaf en klusjesman. Gelukkig heb ik (nog) geen energetische beperking en heb ik er altijd voor gezorgd dat ik mijn netwerk goed heb onderhouden. Wat ik nog vergeten ben is dat je als ondernemer altijd bezig moet zijn om nieuwe betaalde opdrachten binnen te krijgen! Dit laatste is echt een mega klus.

Mede dankzij die relaties heb ik al een paar boeiende opdrachten mogen doen of staan er aan te komen. Zoals bijvoorbeeld:

Debat

Het VN Debat “van zorg denken naar mensenrechten” in de Gemeente Leidschendam/Voorburg op initiatief van de Participatieraad LV waar ik als spreekstalmeester/inleider mijn eerste echt betaalde opdracht kreeg!

Kijkje vanuit de voorzitter naar het publiek

Bijeenkomst in de Raadszaal

Als het eerste schaap maar over de dam is dacht ik toen:  gelukkig volgde de gemeente Lansingerland op initiatief van de Adviesraad Sociaal Domein en binnenkort de gemeente Amsterdam waar ik als moderator Talk of the Town 97 – Stad zonder grenzen het stadsdebat mag leiden.

Inleidingen

Mensen die mij kennen weten dat ik van afwisseling hou.

Vorige week nog een inleiding gegeven in de Gemeente Eindhoven over “levenslange zorg en afhankelijkheid” op verzoek van Ankie Veldhoven (PGE).

In Oss tijdens de dag van de Witte Stok ben ik gevraagd een bijeenkomst te leiden                     met het thema: ouderen en slechtzien samen met een geriater  en bij ME/CE Vereniging die al weer 30 jaar bestaat: ”Regie in eigen hand, leven met een handicap.”

Films

Voor de Coalitie van Inclusie heb ik vijf korte films mogen maken voor de training VN Ambassadeurs.

Binnenkort start met een kort filmpje voor een groot internationaal Revalidatie congres in Maastricht.

Workshops/training

Een workshop VN Verdrag voor BCMB waar ik verschillende (oud) collega’s van MEE heb geïntroduceerd in het VN Verdrag. Binnenkort een VN Training voor de Participatieraad voor het Sociaal domein in Amstelveen.

Theater

Samen met mijn goede vrienden Ruud van de Broek en Jeroen Zwart, ook wel bekend als ‘Broeder Tuck’, hebben we met De beperkte Drie-eenheid opgetreden bij Zorgbelang Arnhem/Utrecht en binnenkort in Westervoort.

 

Congres Gelijk = Gelijk

Wat helemaal spannend/uitdagend  is de organisatie en leiden van het grote 1e Nationaal Congres: Gelijk = Gelijk in de jaarbeurs in Utrecht op 29 november.

logo Gelijk = Gelijk

logo Gelijk is Gelijk

Dit ga ik samen doen met Plusproducties. De organisator o.a. van de 50plusbeurs

Mark Rutte

Ik verveel me niet maar helaas zijn mijn diensten niet meer gratis. Ik heb goed geluisterd naar mijn grote vriend Premier Mark Rutte: “Zzp’ er belangrijk voor Nederland”.

Het laatste gratis advies

Gratis advies aan Staatssecretaris Jetta Klijnsma. Opdrachten door de Gemeenten aan ondernemers met een handicap gewoon mee laten tellen voor de Quotumwet. Dan kan ik tenminste weer de Belastingdienst spekken!

 

Artikel FNV magazine:Jan Troost, strijder gelijke rechten gehandicapten

PARTICIPEREN LIJKT NU OPEENS EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID’.

Zelf opgegroeid ‘met lotgenoten achter een hek’, zet jan Troost (58) zich al veertig jaar in voor gelijke rechten voor mensen met een handicap. Er is nog een lange weg te gaan, zegt hij. ‘Gehandicapten hebben lang in apartheid moeten leven, dan participeer je niet zomaar even.’

jantroost2154lr

Tekst Pien Heuts Beeld Jeannette Schols

Maximaal 28 jaar zou hij worden. Jan Troost laat foto’s zien op zijn telefoon. Hij heeft net zijn aandoening gegoogeld. `Afschuwelijke plaatjes van misvormde baby’s’, oordeelt hij. Als je in je sollicitatiebrief zet dat je broze botten hebt, neemt geen werkgever je aan. Terwijl ik werk, een gezin heb, tal van nevenfuncties bekleed en inmiddels 58 ben.’

Troost is nu kennis- en beleidsmanager bij MEE NL, de vereniging die mensen met een handicap ondersteunt op het gebied van opvoeding, onderwijs, wonen, werken en financiën en zo bijdraagt aan participatie.

Hoe heeft die aangeboren aandoening je gevormd?

`Het is mijn drijfveer geworden om te strijden voor gelijke rechten voor alle mensen in deze samenleving. Ik ben vroeger in
apartheid opgegroeid. Op mijn twaalfde moest ik naar de Sint Maartenskliniek in Ubbergen. Dat was beter, zei de dokter. Daar in de bossen zat ik met andere gehandicapte kinderen, ging er naar school, had er vrienden. Tot mijn negentiende zat ik afgesloten van de gewone wereld. In de kliniek is de drang ontstaan deel uit te maken van de samenleving in plaats van met lotgenoten achter een hek te zitten.’

Wat heb je met die drang gedaan?

‘Ik vond en wist dat het anders moest. Dat er een einde aan die apartheid moest komen. Daarom ben ik de opleiding tot maatschappelijk werker gaan doen. In die tijd, de jaren zeventig, was het bijzonder dat een gehandicapte wilde studeren. Het systeem was: mensen met een handicap kunnen toch niet werken, dus een studie is zinloos, daarom krijg je een levenslange uitkering. De staat zorgt voor je. Ik ging tegen de stroom in en stoorde me niet aan de ontoegankelijkheid, ook letterlijk, van het onderwijs voor gehandicapten.’

Je hebt jezelf aan het systeem ontworsteld?

Deels. Met die uitkering was ik blij. In die tijd werd je niet eens gekeurd, zoals nu. Ik kon zelfstandig wonen. Tegenwoordig kan dat bijna niet meer als jonge Wajonger. De uitkeringen zijn vergeleken met vroeger fors lager. Na mijn opleiding ben ik in het opbouwwerk terechtgekomen. En van daaruit ben ik me als belangenbehartiger steeds meer gaan inzetten voor mensen met een handicap. Veel mensen met een beperking werken bij belangenorganisaties; daar werd je wél aangenomen.

Mensen ondervinden dagelijks dat ze een gebouw niet binnen kunnen of een baan niet krijgen vanwege hun handicap’.

GELIJKE RECHTEN.

Bij reguliere werkgevers had je het stigma dat je weinig kon bijdragen en toch vroeg dood zou gaan. Ik heb gelukkig bijna altijd betaald werk gehad.’

In 1996 werd je voorzitter van de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad (nu Ieder(in)).

Wat was je belangrijkste doel?

Het versterken van de maatschappelijke positie van mensen met een beperking. We probeerden in Den Haag aandacht te krijgen voor de achterstelling en de slechte inkomenspositie. Mensen ondervinden, nog steeds dagelijks dat ze een gebouw niet binnen kunnen, dat ze een baan niet krijgen vanwege hun handicap, dat ze moeizaam van het openbaar vervoer gebruik kunnen maken. Het ontbreekt aan gelijke behandeling. We hebben ons jarenlang hard gemaakt voor gelijke rechten en gelijke kansen voor iedereen. Het is gelukt de Wet gelijke behandeling te verbreden tot mensen met een handicap en chronische ziekte. En op 14 juni heeft Nederland eindelijk het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap geratificeerd. De betekenis daarvan is enorm.’

Tussen ondertekening en ratificatie zat negen jaar! Waarom duurde het zo lang?

Er moesten wetten worden aangepast. Maar belangrijker: werkgevers hebben er lange tijd pontificaal voor gelegen. Uitvoering van het verdrag betekent namelijk nogal wat. Werkgevers zijn bijvoorbeeld verplicht een gehandicapte werknemer zodanig te ondersteunen dat hij net als zijn valide collega optimaal zijn werk kan doen. Dat kan aanpassingen vergen en geld kosten. Het verdrag moet te allen tijde uitsluiting voorkomen. Ook het passend onderwijs is bijvoorbeeld nog lang niet zover dat het toegankelijk is voor kinderen met een beperking. Het kind dat vanwege zijn handicap niet mee kan op schoolreisje naar Italië mag nu niet langer worden geweigerd.’

Zal de ratificatie de participatie van mensen met een handicap vergroten?

`Uiteindelijk wel. We zijn niet langer `zorgobjecten’, maar krijgen gelijke burgerrechten als het om participeren en meedoen gaat. Dat kost tijd. We komen uit een tijd van `aparticipatie’: mensen met een beperking groeiden op in apartheid, met aparte crèches, scholen, instellingen. Als je mensen in apartheid laat opgroeien, kun je niet verwachten dat ze opeens gaan participeren. De samenleving is daar op zijn beurt ook nog niet aan gewend. Die slag moeten we eerst maken.’

(foto Jeannerre Schols)

Jan in bus (foto Jeannette Schols)

In het sociaal akkoord en de Participatiewet zijn afspraken opgenomen over garantiebanen en beschutte werkplekken voor mensen met een beperking. Hoe verloopt dat volgens jou?

`Op zich is het een prima idee om mensen te laten integreren op de reguliere arbeidsmarkt en zo te komen tot een samenleving waar álle mensen kunnen meedoen en een volwaardig, leefbaar loon kunnen verdienen. Maar daar is wel individuele ondersteuning en aandacht voor nodig. Wat hebben mensen nodig om hun beperking op de werkvloer te compenseren? Een tolk, een coach, speciale apparatuur? Het gaat veelal om een groep die nog nooit heeft gewerkt. Participeren lijkt nu opeens hun eigen verantwoordelijkheid geworden. En als het niet lukt, worden ze gekort op hun uitkering. Als je eerst de sociale werkvoorziening om zeep helpt en vervolgens verwacht dat de reguliere arbeidsmarkt het wel oplost, ben je naïef. Het is niet voor niets dat die doelen niet worden gehaald. Zorg voor goede begeleiding naar zo’n werktraject. En verbreed de definitie van werk; sluit vrijwilligerswerk en stages niet uit, zodat mensen hun mogelijkheden kunnen verkennen.’

Helpen een quotumwet en boetes zoals staatssecretaris Klijnsma voorstaat?

Ik denk het niet. De beeldvorming over gehandicapten op de werkvloer moet veranderen. Er moet een einde komen aan de ongelijkwaardige relatie tussen mensen. Daarin kan de FNV een rol spelen. Als de vakbond afdwingt dat mensen worden gecompenseerd voor hun handicap met hulpmiddelen en ondersteuning, zodat zij een volwaardig loon kunnen verdienen, maak je een einde aan de tweedeling op de werkvloer.

Werken moet lonen, ook voor mensen met een handicap.’

Je bent ruim veertig jaar bezig met de emancipatie van mensen met een handicap. Wat is de balans?

Stap voor stap komen we iets dichter bij gelijkheid. Maar we zijn er nog lang niet. Ik maak me bijvoorbeeld zorgen om de steeds ouder wordende gehandicapte. Mensen die nooit gewerkt hebben en dus ook geen aanvullend pensioen hebben opgebouwd, zitten straks met een armzalige AOW. En mensen die wel werken, halen waarschijnlijk de pensioengerechtigde leeftijd van 67 jaar niet. Gehandicapt zijn kost vreselijk veel energie. Je hele leven heb je gesodemieter met uitkeringsfabrieken, verzekeraars, artsen. Een normaal leven leiden vraagt het uiterste van jezelf.

Ik pleit ervoor dat mensen met een handicap net als bij de brandweer eerder met pensioen mogen. Nu vallen ze voortijdig uit en belanden in de bijstand. Er ligt een taak voor de vakbond om dat bespreekbaar te maken.’

Jan Troost bij MEE NL (foto Jeannette Schols)

Gehandicapt zijn kost vreselijk veel energie. Je hele leven heb je gesodemieter met uitkeringsfabrieken, verzekeraars, en artsen’.

FNV Magazine (uitkeringsgerechtigde) #3|2016

Met dank aan: Pien Heutz tekst, fotografie Jeannette Schols en de FNV

Noot redactie: Jan Troost werkt inmiddels niet meer werkzaam bij MEE nl. Is nu als ZZP er werkzaam bij zijn bedrijf: inclusieverenigt.nl

In 2014 Eerste Kamer al gewaarschuwd!

http://demonitor.ncrv.nl/werken-met-een-beperking/participatiewet-lijkt-in-strijd-met-vn-verdrag-meer-onderzoek-is-nodig

 

Historische terugblik.

Linda Voortman Groen links heeft in 2014 motie ingediend om Participatiewet te toetsen aan VN Verdrag.

Linda Voortman Groen Links met aan haar zijde Charlie en Broeder Tuck

Linda Voortman Groen Links met aan haar zijde Charlie en Broeder Tuck

Diverse organisaties hebben de Eerste Kamer deze brief verzonden.

De brief aan de Eerste Kamer

Lader Bezig met laden...
EAD logo Duurt het te lang?

Opnieuw laden Laad het document opnieuw
| Open Openen in nieuwe tab
Debat Eerste Kamer 2014 overleg over VN Verdrag Met Jetta Klijnsma

Eerste Kamer 2014, overleg over nav de brief over toetsing participatiewet en VN Verdrag met Jetta Klijnsma

Werken in een ontoegankelijke wereld, met de anti-kantel zorger!

Ik ben vanaf 1 januari 2016 weer volop aan het werk bij  MEE nl als kennis en beleidsmanager. Dat is dan ook de reden dat ik na de behandeling van het VN Verdrag in de Tweede Kamer gestopt ben als woordvoerder van Terug naar de bossen

Afscheid

Afscheid

Maar ik ben nu wel mede verantwoordelijk voor het VN Verdrag binnen MEE nl iets wat me veel energie geeft, want ratificeren is mooi maar uiteindelijk moet het tussen de oren komen van lokale bestuurders en organisaties.

De oudjes doen het nog steeds

Eigenlijk heel bijzonder dat ik na een periode van 3 jaar in de WW  als 57 jarige (oud Wajonger) weer betaald werk heb. Leverde in ieder geval voor de werkgever nog een No-risk polis op. Gelukkig heb ik nog de energie om weer met volle vaart door het land te racen. Het is voor mij ook de eerste keer dat ik niet in een belangenorganisatie werk maar in een brancheorganisatie.

Toegankelijk?

Voor mijn werk moet ik vaak naar vergaderingen van ACTIZ, VNG, Ministerie, Ieder In, Tweede Kamer en onze 20 MEE organisaties verspreid over het land. Ben al sinds de periode dat ik Voorzitter was van de Gehandicapten Raad bekend met MEE en sta dan ook volledig achter de doelstelling.  Maar hoe is het mogelijk dat we anno 2016 nog zoveel obstakels tegen komen. Zoals:

Lift die op slot staat.

Lift die op slot staat.

Trap voor het spreekgestoelte

Trap voor het spreekgestoelte

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geef toe soms word ik hier echt moe van en ondanks dat er bij het maken standaard gevraagd wordt of het toegankelijk is blijkt het vaak anders te zijn. Daarom neem ik maar een voorzorgs maatregel!

Anti-kantel zorger

Nu mijn grote vriend Jeroen door ziekte langdurig is uitgeschakeld maak ik soms gebruik van Frits mijn anti-kantel zorger  in Den Haag om de vaak beroerde stoepen en onneembare tramrails in Den Haag veilig over te komen. Dan zal ik het maar niet hebben over de vaak ontoegankelijke tankstations. Vaak ligt er wel een oprit maar zonder valhelm en een vrijwillige duwer vaak een enorm obstakel.  Vaak kun je niet eens bij de tankdop,  omdat er te weinig ruimte is voor deze rollende chauffeur tussen de auto en het tankstation.

Soms gebruik ik Frits ook om de trap op te lopen om bij de balie te vragen of ze de lift van het slot doen.. Zolang de toegankelijkheid nog niet goed is geregeld stel ik voor om in het kader van de participatiewet een anti-kantel zorger te vergoeden. Voorkomt dat je in de ziektewet komt met gebroken benen.

jetta klinsma foto charlie loos

Jetta Klijnsma

Bijzonder is dat ik goede ervaringen heb met blinde anti-kantel zorgers. Zal er eens met Staatssecretaris Jetta Klijnsma over hebben, of het gaat werken als chauffeur op haar tandem betwijfel ik..

 

 

Terug naar de bossen naar Sociale Top 30-11-2015!

Morgen is het zover op uitnodiging van de VNG en Minister Plasterk ben ik 1 van de genodigden van de Sociale Top http://www.socialetop.nl/  hier zal ik 800 inspirerende ondernemers, bestuurders, wetenschappers, vrijwilligers, professionals en andere voorlopers ontmoeten om met elkaar in gesprek te gaan over uitdagingen rondom zorg, onderwijs, wonen, werk, sport, cultuur, veiligheid en integratie.

Morgen effe bijpraten

Morgen effe bijpraten

We gaan ideeën uitwisselen over hoe het beter kan in Nederland. Hoe we samen aan een samenleving bouwen waarin mensen steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en elkaar(?). Maar ook, hoe kan de overheid ondersteuning bieden aan mensen die het blijvend echt nodig hebben? 

Dit keer mocht ik zelf ook iemand meenemen uit mijn uitgebreide netwerk. Uiteindelijk heb ik Margit van Hoeve van http://www.bijzonderebanen.nl/ bereid gevonden om mee te gaan.

Toegankelijkheid!

Ervaren als ik ben met dit soort evenementen vraag ik hoe het met de toegankelijkheid zit van de accommodaties die we gaan bezoeken. Als oud voorzitter van de CG Raad laat ik me nog steeds niet tillen. Daarbij ga ik er vanuit dat met de Ratificatie van het VN Verdrag http://www.vnverdragwaarmaken.nl/vnverdragwaarmaken/images/vninfo/VN-Verdragtekst.pdf dit natuurlijk allemaal goed geregeld is! Op mijn vraag kreeg ik kort daarop het volgende antwoord.

Ik laat me niet tillen

Ik laat me niet tillen

Op mijn vraag kreeg ik kort daarop het volgende antwoord:

Ons advies

Voor wat betreft de twee hoofdlocaties; de Grote Kerk Zwolle en Theater de Spiegel is de bereikbaarheid en toegankelijkheid voor gasten in een rolstoel goed geregeld en geen probleem. Voor de andere locaties in het middagprogramma zijn niet alle locaties even goed bereikbaar voor mensen in een rolstoel. Wij hebben bij alle locaties navraag gedaan en weten inmiddels dat de locaties in Arrangement B en Arrangement E het beste per rolstoel toegankelijk zijn.

Twee van de 18 Arrangementen zijn dus goed toegankelijk!

Nu snap ik waarom ik genodigde ben!

In de bossen  http://aparticipatie.nl/  hebben we veel ervaring opgedaan als mensen met een handicap en er is geen beleidsterrein waar we niet mee te maken hebben.

Overleg in de bossen van Mook

Overleg in de bossen van Mook

Dat zal ik daar maar weer eens helder maken. Als ik bij Martin van Rijn, Jetta Klijnsma en Ronald Plasterk aan tafel zit zal ik nog eens vragen hoe het nu met het VN Verdrag staat!

Ik hou jullie op de hoogte !

Deelnemen aan de Sociale Top 2015 kan alleen op uitnodiging. Wel kunt je de Sociale Top blijven volgen via Twitter: #socialetop of door een mail te sturen naar info@socialetop2015.nl dan ontvangt u na afloop de verslagen en de presentaties.

 

KLUSSEN TOT 1 METER VIJFTIG!

 

Toen ik net in de WW zat kreeg ik van ‘www.werk.nl’ de volgende vacature toegezonden n.a.v. mijn C.V.

“Klusjesman in gerenommeerd Hotel”

Met enige verbazing las ik het voorstel, maar je weet maar nooit, dus ik reageerde terug: ‘als het gaat om klussen tot 1,50 meter ben ik uw man.’

Helaas heb ik er nooit meer iets op terug gehoord!

Klusjes tot 1,50 meter

Klusjes tot 1,50 meter

Wat nu?

Na veelvuldig solliciteren in welzijn, belangenbehartiging en zorg is het misschien toch tijd om de bakens te verzetten. Als oude Wajonger val ik niet meer onder de doelgroep van Jetta Klijnsma, omdat ik al in 1981 mijn WAJONG heb verruild voor een Werk Verruimende Maatregel (WVM). Al snel bleek dat ik niet zomaar aan een betaalde baan kwam, ondanks dat ik 40 uur vrijwilligerswerk deed. De WSW wilde me niet toelaten omdat ze dachten dat ik niet in het plaatje paste! Mede door deze WVM en de kans die ik kreeg als medewerker bij een Cultureel Centrum heb ik een glansrijke carrière kunnen maken.

Vergeten groep!

Ondanks dat ik en vele met mij al vroeg hebben besloten om de WAJONG te verlaten maar nog wel een functionele beperking hebben vormen wij een vergeten groep. Wat Jetta dondersgoed weet; al eerder hebben we het probleem persoonlijk aangekaart bij haar. Als je meer kunt verdienen dan het minimumloon, te veel opleiding hebt en als jong gehandicapte inmiddels wat ouder bent ben je het haasje! Nu ook de pensioenleeftijd is verhoogd naar 67 en ik zeker nog 10 jaar door moet werken krijg ik het behoorlijk benauwd. De bijstand lijkt, als ik niet snel werk krijg, het enige alternatief!

Zou maar 28 worden!

Volgens de dokter zou ik maar 28 jaar worden dus ben nooit zo bezig geweest met ouder worden. Daar had ik immers ook geen tijd voor! Maar inmiddels ben ik de uiterste houdbaarheidsdatum dus al lang voorbij!

We zullen door gaan!

Inmiddels ook al diverse aanpassingen gemaakt om te klussen boven de 1,50 meter.

 

verven op hoog niveau

verven op hoog niveau

Schuren geen probleem meer!

Schuren geen probleem meer!

 

Ben een creatieve geest, een inspirator en een verbinder. Mijn passie is zaken die er toe doen helder en op de juiste wijze over het voetlicht brengen.

Gezocht:     betaald werk.

Contract ondertekening met Wiegel

Contract ondertekening met Wiegel

Ik zoek een baan waarbij ik een bijdrage kan leveren aan de inclusieve samenleving, door nieuwe ideeën te integreren in bestaande werkwijzen bij bedrijven en instellingen. Ik ben een creatieve geest, een inspirator en een verbinder. Mijn passie is zaken die er toe doen helder en op de juiste wijze over het voetlicht brengen.

Mail me gerust troostoverleven@gmail.com

Mail me gerust: troostoverleven@gmail.com

Mijn C.V.

https://www.linkedin.com/profile/view?id=26417271&trk=hp-identity-name

 

Uit de kast!

Van AAW-er naar “oud” WAJONGER.

Eindelijk heb ik de moed om uit de kast te komen,voor de eerste keer in mijn leven.! In 1976 ben ik in de AAW Algemene Arbeidsongeschiktheidsuitkering terecht gekomen. Op dat moment zat ik intern op het internaat de Sint Maartenskliniek. Kort daarvoor was ik opgeroepen voor mijn dienstplicht bij de Limos kazerne in Nijmegen.

Afwijzing defensie 1976.

Afwijzing defensie 1976.

De Defensiearts stond boven aan de trap en schreeuwde hoe ik er bij kwam om in een rolstoel in dienst te kunnen! Toen ik kort daarop de AAW kreeg aangeboden als 18 jarige maakte ik hier meteen gebruik van. Omdat ik al op de kliniek zat hoefde ik hier geen keuring voor te ondergaan. Het briefje van de revalidatiearts was voldoende. Deze minimum uitkering zonder pensioenopbouw overigens, gaf me uiteindelijk de mogelijkheid om zelfstandig te gaan wonen op kamers. In die tijd vielen ook alle voorzieningen nog onder de AAW.

 

Autorijles.

Als 18 jarige kon ik autorijles nemen en de aanpassingen werden in mijn Volvo 66 die mij ook ter beschikking werd gesteld,  aangebracht. Mijn rolstoel werd ook betaald uit de AAW. Hierdoor werd ik ondanks mijn handicap in staat gesteld om te participeren in de samenleving. Juist mijn auto gaf me de mogelijkheid om onafhankelijk te zijn.

Volvo 66

Volvo 66

Mijn eigen boodschappen te doen, mijn vrienden op te  halen als wederdienst, in ruil voor iets terug kunnen doen voor de ander. Als persoon met een handicap ben je vaak afhankelijk van de hulp van je vrienden en familie. De AAW zorgde er voor dat ik mijn vrienden die me af en toe hielpen kon compenseren, door ze een kop koffie of eten aan te bieden.  Met de auto bracht ik ze vaak weg. Participatie zonder compensatie geeft een vorm van ongelijkheid en dat brengt de gelijkwaardigheid tussen mensen in gevaar. Na het behalen van mijn HBO Maatschappelijk Werk opleiding ging ik als vrijwilliger werken als lokale belangenbehartiger bij de  WIG in Nijmegen, de Wetswinkel en de Werkgroep nieuwe levensstijl (voorlichting op scholen) .  Ondanks dat ik mijn best deed om aan betaald werk te komen was dit niet mogelijk.  Tot de directeur van het Cultureel Centrum de Lindenberg in Nijmegen bereid was om mij voor een jaar  WVM (Werk Verruimende Maatregel)  aan te nemen. Hier heb ik een jaar mogen werken. Dit resulteerde wel in een inkomen wat lager was dan mijn AAW bovendien raakte ik hierdoor deze uitkering definitief kwijt. Daarna ben ik als activiteiten begeleider in Zwolle gaan werken. Daarna coördinator bij de WIG en uiteindelijk Voorzitter/extern directeur bij de CG-Raad (nu Ieder In). Na 8 1/2 jaar voorzitter ben ik Ambassadeur bij Programma VCP geworden waar we actief lokale belangenbehartigers ondersteunden. Totdat ik en meerdere collega’s , al- weer dik twee jaar geleden , door de bezuinigingen in de WW zijn beland. Op advies van werk.nl en UWV ben ik mijn hele netwerk gaan inzetten om weer aan een nieuwe baan te komen.  Met mijn 1251 Linked Inn contacten en  ondanks mijn leeftijd van 55, dacht ik snel weer aan de bak te komen.  Nu begin ik me toch wel zorgen te maken! In het overleg met Jetta  Klijnsma ook maar weer eens aangegeven dat ik  als “Oud” AAWer natuurlijk bereid ben om direct weer aan de slag te komen.

Sollicitatie bij Mark Rutte.

Ik heb inmiddels ook gesolliciteerd bij Mark Rutte als privé chauffeur en beveiliger. In de- zelfde mail heb ik gevraagd of hij misschien contact kon leggen met onze Koning om te solliciteren als rolstoellakei. Goed voor de beeldvorming en ik draag ook nog bij aan de Staat der Nederlanden. Op de laatste brief heb k nog niets gehoord dus ik ben nog beschikbaar voor de markt! Heeft u een vacature: troostoverleven@gmail.com

 

Survival!

Hoe overleef ik als mens met een handicap oorlog, watersnood en deze regering!

Deze vraag dringt zich steeds vaker op! Toen ik begin jaren zeventig de vraag stelde of de atoomkelders in Nijmegen wel toegankelijk waren, werd ik met grote ogen aangekeken! Hier was niet over nagedacht , dat bleek al snel want de visie van Darwin , de sterkste zal overleven , was al zo gebruikelijk geworden dat gehandicapten bij voorbaat vergeten waren. Als mensen met een handicap in een vliegtuig zitten mogen ze de nooduitgang niet hinderen. In geval van nood ben je vooraf al opgegeven en mag je niet in de weg zitten. In tijden van oorlog , of je nu in Israël of Palestina zit , het maakt niet uit,  bij een bombardement ben je het haasje.

In de tweede wereldoorlog zijn 140.000 mensen met een handicap vermoord omdat ze volgens de nazi’s te veel geld kosten. In de vluchtelingen kampen en tijdens de oorlog in Joegoslavië zijn/waren mensen met een handicap de onbekende  slachtoffers.

In mijn boekenkast heb ik inmiddels 7 boeken over survival verzameld. In al die boeken staat hetzelfde:  de sterksten zullen het overleven.

Kwetsbare mensen!

Deze regering zet mensen met een handicap neer als kwetsbare mensen,  dus overleven in de nieuwe participatiesamenleving is een kwestie van survival. In alle boeken over survival is er geen aandacht voor mensen met een handicap, dus het wordt tijd om survivaltrainingen te geven voor mensen met een handicap.

Survival kamp Ardennen

Survival kamp Ardennen

In de jaren tachtig heb ik zo’n training gevolgd in de Ardennen. Steeds vaker denk ik hier aan terug en ben Outward Bound nog steeds dankbaar,  want nu anno 2014 hebben we deze training hard nodig. Ja, ik denk er zelfs over om een nieuw survivalboek te schrijven. Bij voldoende interesse ontwikkelen we een nieuwe training als Terug naar de bossen.

Het Survivalboek voor mensen met een handicap.

Zonnepanelen ontwikkelen voor op je elektrische rolstoel voor het geval Rusland mogelijk de stekker eruit trekt .  Dan kun je je zelf blijven voort bewegen. Massieve banden zodat je geen lekke banden krijgt.  Vuurplaatsen op rolstoelhoogte en training hoe je vuur kunt maken. Verhoogde plantenbakken zodat je je eigen groente kunt verbouwen.  Met dank aan Jetta Klijnsma voor deze suggestie! Maar ook hoe kom ik vanuit de rolstoel op de grond om te kunnen slapen. Voor de één zal het een hydraulische tillift zijn op de rolstoel voor de ander een leeg omgekeerd kratje bier om op de grond te komen. Zwemvest of boot waar je in geval van watersnood mee weg komt. Hoe dan ook , deze regering vraagt ons  een overlevingsstrategie te ontwikkelen,  wacht er niet te lang mee. Ik begin vast aan een nieuw survivalboek heb je ideeën laat maar weten!

Participatiewet Kabinet in strijd VN Verdrag!

De Initiatiefgroep Eigen Regie, de Vereniging Inclusie Nederland en de actiegroep Terug naar de Bossen hebben steeds aangeven dat de Participatiewet (inclusief de Quotum wet en onderdelen uit het Sociaal akkoord) van Staatssecretaris Klijnsma niet in overeenstemming is met het VN Gehandicaptenverdrag. Ondanks het feit dat Staatssecretaris Klijnsma zegt dat de wet voldoende getoetst is aan het VN Verdrag.

VN troep Terug naar de bossen haalde 2500 handtekeningen op tijdens Supportbeurs samen met het Liliane fonds voor ondertekening VN verdrag Kabinet.

VN troep Terug naar de bossen haalde 2500 handtekeningen op tijdens Supportbeurs samen met het Liliane fonds voor ondertekening VN verdrag Kabinet.

De Participatiewet brengt mensen met een handicap in een onzekere positie en in slechtere positie dan nu het geval is. Dat is in strijd met het VN verdrag, ondanks dat het nog niet geratificeerd is. Op verzoek van deze organisaties hebben twee prominente mensenrechten Juristen Prof.Mr. J.E. Goldschmidt Director Netherlands Institute of Human Rights (SIM) Professor in Human Rights Law en Prof. Dr. B.M. Oomen Dean of the University College Roosevelt de Participatiewet in het licht van het VN verdrag beoordeeld. Zij delen hun mening en vinden dat de eerste kamer nader onderzoek moet laten doen. Hun bevindingen staan in onderstaande brief. Inmiddels is deze brief verzonden aan de Voorzitter van de commissie SZW van de Eerste Kamer om dit oordeel mee te nemen in de beoordeling van de Participatiewet.

Jetta Klijnsma in overleg met Jan troost

Jetta Klijnsma in overleg met Jan troost

De Brief die inmiddels verzonden is aan de Eerste Kamer.

Aan de Leden van de vaste Kamercommissie SZW van de Eerste Kamer.
T.a.v. Voorzitter Mevrouw dr. J.J. Sylvester, vice-voorzitter De heer Van Dijk
Aan de griffier: Mevrouw Mr. W.A.J.M. van Dooren
Cc: Voorzitter van de vaste Kamercommissie VWS Mevrouw Drs.T.M. Slagter – Roukema; Vice voorzitter Mevrouw Prof.Dr. H.M.Dupuis

Aan de griffier : De heer Mr.W. de Boer

12 mei 2014

Betreft: Strijdigheid Participatiewet met het VN verdrag voor de rechten van de mensen met een beperking.

Geachte Leden,

Op dit moment is de Participatiewet (33.801) bij U in behandeling.
Ondergetekende organisaties en personen zetten vraagtekens bij de verenigbaarheid van dit voorstel met het door Nederland ondertekende VN Gehandicaptenverdrag.
Hoewel het Verdrag nog niet is geratificeerd (over een wetsvoorstel daartoe is inmiddels wel geadviseerd door de Raad van State) brengt ook de ondertekening verplichtingen mee voor de Staat. Dit is neergelegd in artikel 18 van het Weens verdragenverdrag. Ondertekenen van een verdrag houdt in dat een Staat verplicht is, tot de ratificatie, geen handelingen te verrichten welke in strijd zijn met het doel en de strekking van een verdrag. De Nederlandse Staat is derhalve reeds nu verplicht om de verplichtingen zoals deze voortvloeien uit bijvoorbeeld het Gehandicaptenverdrag mee te wegen in nieuw aan te nemen wet- en regelgeving en beleid (zie ook Rapport Ratificatie…. En dan?, p. 12 en Aanvullend Rapport, Studie- en informatiecentrum Mensen rechten, Universiteit Utrecht , p. 14, januari 2012 respectievelijk maart 2012). In die zin kan gesteld worden dat de Staat een aanvullende motiveringsplicht heeft als na ondertekening maatregelen worden getroffen die (op onderdelen) leiden tot een vermindering van de ten tijde van de ondertekening bestaande bescherming.

Vanuit deze uitgangspunten achten wij het volgende van belang:

De Participatiewet kan niet los gezien worden van de Quotumwet en hangt samen met de afspraken uit het sociaal akkoord. Het doel van beide wetten om mensen met een beperking in staat te stellen door middel van werk volwaardig aan de samenleving te laten deelnemen is geheel in lijn met het beginsel van inclusie, zoals ook neergelegd in het VN Gehandicaptenverdrag (zie ook het Advies concept wetsvoorstel Quotumwet van het College voor de Rechten van de Mens, 7 februari 2014)
Die doelstelling wordt uiteraard door ons van harte onderschreven. Echter op een aantal punten rijzen vragen of de gekozen middelen wel geschikt zijn om die doelstelling te bereiken en of daarbij voldoende recht wordt gedaan aan de voorwaarden die het Verdrag stelt.
De eerste vraag die op komt is, in hoeverre de baangarantie en de daaraan gekoppelde rechten en verplichtingen op grond van de Quotumwet, ook daadwerkelijk àlle mensen betreft waar de betreffende kans voor moet gelden. Wanneer (sommige) mensen met een beperking daar buiten vallen, heeft dit tot gevolg dat deze (van het voorkeursbeleid uitgezonderde groep) mensen met een beperking daardoor een extra achterstand oplopen. Naar onze mening wordt de ‘baangarantie-groep’ binnen de beide wetten zodanig beperkt gedefinieerd dat dit leidt tot een ongerechtvaardigd onderscheid binnen de groep van mensen met een arbeidshandicap. Dit lijkt niet verenigbaar met het doel mensen met een beperking in staat te stellen om d.m.v. werk volwaardig aan de samenleving deel te nemen (zie ook het advies van de adviescommissie arbeidsrecht van de Orde van Nederlandse Advocaten over de Wet Participatiebijdrage Quotumdoelstelling).

Ter toelichting merken wij het volgende op over de verschillen tussen doelgroepen. Mensen met Wajong-uitkering tellen allen mee voor de baangarantie.
Jongeren met een beperking, opgedaan in hun jeugd, die na 2015 vragen om ondersteuning voor werk en inkomen, vallen wel onder de Participatiewet, maar zij komen niet meer in aanmerking voor de Wajong, als ze niet volledig en duurzaam geen arbeidsvormogen hebben. Onder deze Participatiewet is tevens de groep die meetelt voor de baangarantie, sterk beperkt. Namelijk alleen zij die het Wettelijk Minimumloon niet kunnen verdienen. Daarmee valt de groep jongeren met een beperking die voor hun werk zijn aangewezen op een werkvoorziening buiten het voorkeursbeleid.
Tenslotte vallen gehandicapten met een WIA achtergrond niet onder de doelgroep van de baangarantie en niet onder de Quotumwet, ook niet wanneer zij geen werkgever meer hebben en moeten concurreren op de arbeidsmarkt met de mensen met een Wajong-uitkering (instroom voor 2015) en met rechthebbenden krachtens de Participatiewet.

Het VN-verdrag sluit differentiatie binnen de groep mensen met een handicap niet uit, als dat verschil in behandeling gericht is op het recht doen aan bestaande verschillen. De keuze voor het uitsluiten van bepaalde deelgroepen wordt door het kabinet niet onderbouwd. Ook niet in de brief (2014-0000037561 van 10 april 2014) naar aanleiding van de motie 160 Voortman / Karabulut (over toetsing aan het VN-verdrag).

Een tweede punt dat op gespannen voet staat met het VN Gehandicaptenverdrag, is dat de Participatiewet een verslechtering impliceert in het voorzien in de noodzakelijke ondersteuning aan mensen met een beperking. Zoals hiervoor aangegeven, heeft Nederland al door de ondertekening van het VN verdrag de verplichting om de bestaande situatie niet, zonder zwaarwegende redenen, aan te tasten. Nieuwe jongeren met een beperking hebben op grond van de Participatiewet geen zekerheid of hun beperking op een werkplek zal worden gecompenseerd wanneer zij zijn aangewezen op een individuele werkvoorziening.
Gemeenten zijn niet verplicht werkvoorzieningen te treffen. In de bestaande situatie zijn de voorzieningen een verzekerd recht (uiteraard wordt de noodzaak beoordeeld).
Wajongers kunnen via een IRO (een vorm van PGB bedoeld om werk te vinden) zelf een traject naar werk inkopen. Die mogelijkheid wordt nu afhankelijk van het beleid van de gemeente (en die bieden deze mogelijkheid niet).
UWV heeft op dit moment de plicht om maximaal 7 jaar te investeren in het ontwikkelen van de arbeidsmogelijkheden van jonggehandicapten. Deze inspanningsplicht hebben gemeenten niet.

Het derde punt dat op gespannen voet staat met het Verdrag is dat het Verdrag verplicht tot ondersteuning.
In de Participatiewet ontbreekt een opdracht aan gemeenten om mensen met een beperking extra ondersteuning te bieden om hun achterstand (op groepsniveau) op de arbeidsmarkt te verkleinen en een instrument om de implementatie van deze verplichting te monitoren.

Gelet op het bovenstaande is het de vraag of in voldoende mate kan worden voldaan aan de in artikel 27 van het Verdrag genoemde verplichting, om het Recht op arbeid te bevorderen in samenhang met de artikel 5 lid 3 van het Verdrag opgenomen verplichting voor de Staat om te garanderen dat voorzien wordt in redelijke aanpassingen om het mensen met een beperking daadwerkelijk mogelijk te maken om te werken. Wij wijzen er hier nogmaals op, dat de verplichting mensenrechten te verwezenlijken op de Staat rust. Dat impliceert dat obstakels verwijderd moeten worden, en dat waar nodig ondersteuning geboden wordt (zie ook het in opdracht van VWS opgestelde Rapport Ratificatie…En dan?, Studie- en Informatiecentrum Mensenrechten, Universiteit Utrecht, Januari 2012, p. 13).

Met de bovenstaande voorbeelden, die niet uitputtend zijn, willen wij aangeven dat nader onderzoek naar verenigbaarheid van de Participatiewet, in samenhang met de Quotumwet, met het VN Gehandicaptenverdrag noodzakelijk is, om te waarborgen dat het niveau van bescherming van de rechten van gehandicapten niet vermindert. In elk geval dient voorzien te worden in een instrument om dit te monitoren zodat waar nodig aanvullende maatregelen getroffen kunnen worden.

Wij verzoeken uw Kamer, alsnog te bewerkstelligen dat de Participatiewet in samenhang met de Quotum wet en de relevante afspraken uit het sociaal akkoord alsnog aan het VN Gehandicaptenverdrag getoetst worden.

Met vriendelijke groet,

Mw. Mr. Margit van Hoeve,

Prof. Mr. J.E. Goldschmidt Director Netherlands Institute of Human Rights (SIM)
Professor in Human Rights Law

Prof. Dr. B.M. Oomen Dean of the University College Roosevelt

Vereniging Inclusie Nederland, voorzitter mw. K. Slegtenhorst
Terug Naar de Bossen, woordvoerder de heer J. Troost
Initiatiefgroep Eigen Regie, woordvoerder mw. Mr. M.Ph.H. van Hoeve

Bijlagen: SIM rapport Ratificatie … en dan; Aanvullend Sim rapport Ratificatie …en dan; Advies van de Orde van Advocaten op de Quotum wet;

Allemaal verzamelen!!

Word wakker allemaal, de nieuwe Participatiewet van Jetta Klijnsma (PvdA) komt er aan. Dit wordt de nieuwe vorm van basisinkomen. Bijstandsniveau met een kleine fooi. Mensen uit de WSW en Wajongers worden de nieuwe doelgroep voor gemeenten en werkgevers. De baangarantie die werkgevers en werknemers in het voorjaar afspraken om elk jaar duizenden arbeidsgehandicapten aan het werk te helpen, was bedoeld voor deze groep uit onze achterban.

foto jan achter vuilniswagen

Participatiebaan ben vast aan het oefenen (foto Jan van Teeffelen)

De groep waar echter helemaal niet meer over gesproken wordt, zijn mensen met een handicap of chronische ziekte die meer konden verdienen dan 80 procent van het minimumloon en mensen met een handicap die nu in de WW zijn beland. Verder lezen