Tagarchief: Gemeenten

Gastblog Irene Thuis: Clientondersteuning in of naast het sociale wijkteam?

Gastblog, , , , , , ,
Irene Thuis

Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg Irene Thuis 

Onafhankelijke cliëntondersteuning.

In de Wmo-wetgeving is opgenomen dat gemeenten de verplichting hebben om onafhankelijke cliëntondersteuning voor hun burgers beschikbaar te stellen. Dat is een groot goed. Via de memorie van toelichting is aangegeven wat hier onder verstaan wordt en dat is beduidend meer dan het ondersteunen van een cliënt bij een keukentafelgesprek. Terecht. Het gaat over versterking; het bevorderen van de zelfregie en maatschappelijke inclusie van mensen (met een beperking). Meedoen mogelijk maken, daar gaat het om.
Begin 2015 bleek uit onderzoek dat de MEE organisaties in 86 procent van de sociale wijkteams vertegenwoordigd waren. Een mooie score. Als organisaties die bij uitstek bekend staan om hun onafhankelijke cliëntondersteuning iets om trots op te zijn.
Nu we een jaar verder zijn, stel ik mij de vraag of dit eigenlijk wel de juiste plaats is voor de onafhankelijke cliëntondersteuning.

Hét sociale wijkteam

Hét sociale wijkteam bestaat niet. In iedere gemeente ligt er een andere taak­opdracht en/of andere werkwijze. Het ene wijkteam geeft indicaties voor maat­werkvoorzieningen af; het andere beweegt zich echt in het voorliggend veld. Deelnemers komen de ene keer uit datzelfde voorliggend veld; de andere keer uit tweedelijns organisaties. Wat ze gemeen hebben, is dat de toeloop groot is en de druk op de professionals hoog. Dat maakt dat de tijd voor de individuele burger c.q. cliënt meer dan eens onder druk staat. En is dan niet de snelste en makkelijk­ste weg om door te verwijzen naar een maatwerkvoorziening?
De MEE-professional staat voor onafhankelijke ondersteuning. Onafhankelijkheid ten opzichte van beslissers over voorzieningen, maar ook onafhankelijkheid ten opzichte van zorgleveranciers. Werken vanuit het perspectief van en staand naast de cliënt. Daar moet ruimte voor zijn; in of naast het sociale wijkteam. Maar wordt die ruimte ook overal gegeven?

Integrale aanpak

Waar de cliëntondersteuning altijd een integrale aanpak kende (1 gezin 1 plan bestaat al lang), leidt deelname aan wijkteams soms tot noodgedwongen schot­ten.

Wmo-taken; jeugdtaken en participatietaken zijn binnen gemeenten veelal los van elkaar georganiseerd. Voor veel mensen met een beperking die op velerlei gebieden met vraagstukken zitten, is het geen gemakkelijke opgave om daarin de weg te vinden. Of de opgebouwde schotten maken dat er maar aan één van de vraagstukken aandacht wordt besteed.  In een steeds complexer wordende samenleving zien we dat veel mensen met een beperking het niet meer goed redden; niet meer echt kunnen meedoen. Daar zijn ze zich zelf overigens niet altijd van bewust. Overvraging en overbelasting ligt op de loer. Een laagdrempelige mogelijkheid om aan het werk te gaan met allerlei vraagstukken, zonder een ‘formeel circuit’ in te stappen is dan gewenst. Met de inzet van professionals; vrijwilligers en ervaringsdeskundigen samen met de cliënt ervoor zorgen dat hij zoveel mogelijk regie over zijn eigen leven heeft.

Vestiging MEE in Heerlen

Vestiging MEE in Heerlen

Kan dat wel in alle sociale wijkteams? Ook als er misschien wat meer tijd voor nodig is? En op een manier dat de cliënt het nog steeds als een onafhankelijke ondersteuning ervaart? Krijgen de cliëntondersteuners daar de ruimte voor van onze opdrachtgevers?
Mijn twijfel wordt groter. Ik zie ook grote verschillen. Dus wil ik er voor knokken dat de onafhankelijke cliëntondersteuning ook weer écht zijn onafhankelijke positie krijgt. In of náást het wijkteam, maar in ieder geval goed vindbaar en herkenbaar voor iedereen die ons nodig heeft.

meeLogo

Irene Thuis
Directeur/bestuurder MEE Zuid Limburg

Eerder verschenen in Sociaalbestek APRIL/MEI 2016

Afscheid van de verzorgingsstaat!

Blog, Opiniestuk, , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Het recht op voorzieningen en compensatie is als de Eerste Kamer akkoord gaat met de WMO voorbij.  De keukentafel, eigen verantwoordelijkheid, mantelzorg en de participatie samenleving  zijn de nieuwe toverwoorden. Woorden als: de patiënt de eerste partij, eigen regie, vraagsturing, rugzakje, recht op compensatie en verzorgingsstaat kunnen we schrappen uit het woordenboek.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

Afscheid van de verzorgingsstaat en onze rechten.

De toekomst!?

Vooruitlopend op de nieuwe WMO bemoeien de nieuwe schoonmaakbedrijven zich nu al met welke kleding  je aan moet, synthetisch natuurlijk, hoeven zij niet meer te strijken. Dat deze kleding zweet en brandgevaarlijk is wordt maar even over het hoofd gezien. Zelfs met de inrichting van je “eigen” woning gaat men zich bemoeien zoals de foto ’s op je dressoir die een stofnest zijn. Mijn vrouw is niet meer mijn vrouw , maar mantelzorger en de overheid gaat met haar, bepalen hoe mijn participatie er uit moet zien. Zelfs de onafhankelijke ondersteuning van MEE staat onder druk, in een tijd dat mensen met een handicap juist deze ondersteuning nodig hebben. Veel Gemeenten hebben dit nog niet geregeld, misschien denken ze dat er dadelijk via de Participatiewet van Jetta Klijnsma de werkloze MEE consulenten wel tegen zeer gereduceerd tarief hetzelfde werk gaan doen? Evenals de thuiszorgmedewerkers, de inmiddels ontslagen belangenbehartigers en de ambulant begeleiders die ondersteuning gaven aan scholieren met een handicap. Onze enigste hoop is nog gevestigd op de Verenigde Naties en het VN Verdrag waar de WMO, de Participatiewet en alle andere wetten zich aan te houden hebben. Maar ook Gemeenten zullen in hun beleid en in de uitvoering hier rekening mee moeten houden. De informatie hierover vanuit het Rijk is minimaal. Alle hoop is nu gevestigd op de Eerste Kamer die dit hopelijk heel helder maakt. Als Terug naar de bossen zullen we weer twee dagen in de Eerste Kamer present zijn.  Nu de VN Nederland inmiddels kent i.v.m. de zwarte Pieten discussie zullen ze ons land ook zeker gaan bezoeken als het gaat om gelijke rechten en eigen regie van mensen met een handicap! De koffie staat klaar!

 

Lobby belasting op benen voorlopig gestaakt! Geen eigen bijdrage op rolstoel!

Blog, Opiniestuk, , , , , , , , , , , , , , ,

In mijn vorige blog heb ik gemeld dat we zouden starten met onze politieke lobby om belasting op benen te gaan heffen.

foto van Rijn in eerste kamer

Overleg Staatssecretaris Martin van Rijn met Terug naar de bossen in Eerste kamer 27 mei 2014 (foto Charlie loos)

Dit had alles te maken met het besluit van de Tweede Kamer om een eigen bijdrage te gaan vragen op rolstoelen en voorzieningen voor kinderen/jongeren tot 18 jaar , waar vaak meerdere hulpmiddelen nodig zijn.

Wat er gebeurd is zijn we aan het uitzoeken, maar er is iets gewijzigd inde WMO want in de memorie van antwoord 13 juni 2014 http://t.co/F9T3aTSmMj n.a.v. vragen van  Eerste Kamerlid Tineke Slagter SP staat:

“De gemeenteraad is vrij om bij verordening te bepalen dat voor een maatwerkvoorziening, al dan niet in de vorm van een persoongebonden budget, een eigen bijdrage verschuldigd is en dat deze eigen bijdrage afhankelijk is van het inkomen en het vermogen. Overigens geldt dat voor rolstoelen geen bijdrage is verschuldigd. Er is ook geen bijdrage verschuldigd voor hulpmiddelen voor cliënten die de leeftijd van 18 jaar nog niet hebben bereikt .”

Of de dreiging van Terug naar de bossen hier iets mee te maken heeft?

Misschien  was het wel stille diplomatie van landelijke  organisaties  zoals, Ieder In en Per Saldo?

Of zou het Kabinet zich realiseren dat onze dreiging om belasting op benen te heffen, heel lopend Nederland in beweging zou brengen om het Torentje te  bestormen!

Hoe dan ook , Terug naar de bossen gaat 7 en 8 juli weer naar de Eerste Kamer om Staatssecretaris Martin van Rijn weer te ontmoeten en zijn antwoorden aan de Eerste Kamer te horen. De WMO gaat in 2015 nog voor voldoende onrust zorgen in de Gemeenten van Nederland.