Tagarchief: charlie loos

Gastblog Charlie Loos: WMO aanvraag wat een avontuur!

Een WMO-aanvraag bij de Gemeente Den Haag doen is een avontuur op zich.

 Op 23-12-16 vroeg ik een traplift aan bij de Gemeente Den Haag. Nu beweren zij dat ze die aanvraag nooit ontvangen hebben. Zowel een heer A. als een dame B. keken dat voor mij na. Zij beweerden dat ik alleen huishoudelijke hulp en de taxibus heb aangevraagd.

 foto serge ligtenberg, charlie loos

Charlie Loos (foto Serge Ligtenberg)

Die heb ik beiden al jaren.

Hulpmiddelen worden kennelijk niet genoteerd, want geen woord over mijn scootmobielfiets, die ik toch echt aangevraagd heb en na veel vijven en zessen gekregen heb. Ook beweerden ze dat je een bevestigingsmail krijgt. Ja, nu. Maar dat is dus nieuw, want voorheen kreeg je alleen per ommegaande het aantal uren huishoudelijke hulp, uitgerekend door de computer en een brief als je iets anders aanvroeg. Voor mijn scootmobielfiets was dat exact 6 maanden nadat ik hem aangevraagd had, wat de reden was dat ik zo lang wachtte met informeren hoe het zat met mijn traplift. Ook vroeg ik of ik dan weer dat k-formulier moest invullen aan de heer R.

Het formulier

Ja, maar het was aangepast en dus niet meer zo als het eerder was. Ik dus vol goede moed het formulier opgezocht, verschil was wel dat het nu moeilijker te vinden was op de website. Voorheen was dat gewoon op de eerste pagina met een mooi gekleurd vakje, dus heel duidelijk. Nu ziet de pagina er zo uit: WMO Den Haag

Niks veranderd

Helaas was er helemaal niets veranderd aan het formulier. Het is nog steeds voor alles wat je wilt aanvragen van de WMO. Je kunt hooguit aankruisen dat het een aanpassing in je woning betreft.

Waar ik altijd zo boos over word is dat het multiple choice vragen zijn en dat je dus helemaal niets persoonlijks kunt zeggen. Je mag blind het vakje aankruisen dat een beetje bij je past. Bovendien vragen ze veel te veel vragen, die m.i. alleen een arts mag stellen.

WMO formulier

Onderdeel WMO formulier Den Haag

Ik vind dat een enorme inbreuk op mijn privacy. 

Ik belde dus weer en kreeg deze keer dame C. Ondanks dat ik het formulier net ingevuld had, bleef ze volhouden dat het veranderd was en bleef ze gewoon door liegen. Daar werd ik dus pisnijdig over, want je kunt me alles flikken, maar lieg niet tegen me. Ik heb dus nog een derde keer gebeld met de vraag hoeveel keer ze deze keer het formulier hadden ontvangen. Dat bleek 1 x te zijn, terwijl ik het 3 x verstuurd heb. Dus hoe zit dat dan met ontvangen van formulieren?

Ik heb daar nog weinig vertrouwen in

Bij nakijken van mijn opgeslagen stukken vond ik ook nog een formulier dat ik 8-1-17 per email opgestuurd heb. Toch wel vreemd dat die email kennelijk ook niet aangekomen is. Je blijft je toch verbazen. Want daar werd ook niets over gezegd.

En dan komt het volgende probleem.

Den Haag heeft de MO-zaak in dienst om de indicaties te doen en daar heb ik geen goede ervaring mee. Met mijn aanvraag voor een scootmobielfiets, ik liet hem nB een print ervan zien, die hij mee kon nemen, wat hij niet deed, maar ik nam aan dat hij de Easy Gofiets wel als aangevraagd hulpmiddel genoteerd had. Na enkele maanden bleek hij helemaal niet geluisterd te hebben en stonden ze met een driewielfiets voor de deur. Ik heb daar een stukje mee gefietst. Je ligt daar half in, je knieën zitten ongeveer bij je neus als je trapt en omdat hij zo laag is heb je totaal geen overzicht. Echt geschikt dus voor iemand met reuma, dus ik belde Medipoint dat ik die niet gevraagd had, maar de Easy Gofiets. Had ik het hulpmiddel geweigerd. Maar dat hulpmiddel had ik niet gevraagd. Gelukkig uiteindelijk de Easy Gofiets toch gekregen, maar waarom moet het allemaal zo? Ik word daar zo moe van.

Begint nu weer de zelfde strijd?

Ook de indicatie van de huishoudelijke hulp gaat nu via de MO-zaak. Daar kreeg ik een brief over. Lees en huiver. Want als die persoon net zo goed luistert als de vorige, krijg ik vast veel minder uren. Ik zal ze tijdens het gesprek fijntjes wijzen op de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep in Utrecht dat ze maatwerk moeten leveren en dat ze geen een regel van de gemeente met argumenten kunnen onderbouwen. Het ergste is dat je een bindend advies ontvangt. Ik heb zo’n idee dat ik het niet eens zal zijn met dat advies. Eerder heb ik aan de gemeente gevraagd of ik dan elk jaar naar de rechter moet en het antwoord was een ijskoud “Ja”.

Daar zakt je broek toch vanaf? Als ze 1x voor schut gaan is dat dan nog niet genoeg? Want dat ging die jurist echt en dat heb ik hem ook verteld. Dat ik niet de enige ben met dit soort ervaringen blijkt wel uit reacties. die ik kreeg. Elke gemeente heeft bureaucratische problemen, waardoor het maar duurt en duurt voordat er iets rond is.

Wanneer verandert dat eens een keer? En nee, dat gebeurt niet met de MO-zaak. Venray was slimmer dan Den Haag. Die heeft de MO-zaak er al wegens wanprestatie uitgegooid. Maar Den Haag blijft op elk gebied van de WMO de zelfde fouten maken.

Als het maar goedkoop is.

Zie een eerder blog van mij over de taxibus. Ook dat blijkt een landelijk probleem te zijn.

https://troostoverleven.nl/2017/05/gastblog-charlie-loos-uitgeschakeld-door-connexion/

Charlie.

 

Gastblog Charlie Loos: Uitgeschakeld door Connexion!

Oh, oh, Den Haag…

Stapeling achter de Duinen…

En nee, deze keer gaat het niet om de stapeling van zorgkosten. Ik erger me dood aan alles rond de taxibus. Een stapeling van ergernissen dus. Meestal erger ik me aan de ontzettend slechte planning sinds Connexxion de aanbesteding  gewonnen heeft. Zij waren het goedkoopste. Ik was erbij in de gemeenteraad toen er allerlei beloftes werden gedaan door een topman van Connexion. Zoals op tijd rijden, 4 ritten per uur, een app om de taxibus te bestellen… Toevallig zag ik later die man van Connexion en zei: “Alles wat u beloofde, gaat niet lukken!”. Natuurlijk beweerde hij het tegenovergestelde met ook nog de mededeling: “Ik heb uw mail gelezen”. En ik dacht verbaasd: “Oh?…”

Dan nu de stapeling van ergernissen.

Het begon er mee dat ik wel op tijd opgehaald werd, maar zelden op tijd aankwam. Vaak een half uur en soms ook drie kwartier te laat. En dat is niet leuk als je hydrotherapie hebt of op tijd in de Tweede Kamer wilt zijn voor een debat.

Dus wat deed ik? Ik vervroegde al mijn ritten met een kwartier. En nu is het dus hollen of stilstaan. Ik ben er veel te vroeg of net op tijd.

Tweede punt: Diverse chauffeurs stappen helemaal niet uit als ze je op komen halen. Er is er zelfs een, die het presteert om te toeteren als hij voor de deur staat.

Met instappen zeg ik niks. Maar met uitstappen vraag ik dan: “Wilt u uitstappen?” Ik ben nu echter gestopt met uitleggen waarom. Want dat vroeg een chauffeur afgelopen zaterdag weer. “Omdat ik het vraag, en toen hij nog bleef staan: “Omdat het uw plicht is en ik een steuntje nodig heb”. Hij zette 1 voet op de 1e tree en reikte mij een hand. Ik ben maar uitgestapt, maar het voelde nog niet echt veilig.

 

Dan het vastzetten van rolstoelen en rollators.

Een paar maanden nadat Connexion de Taxibus overgenomen had van de HTM begonnen ze met combinatievervoer. Dus samen met regiovervoer, dagbesteding en zorgvervoer, zaken, school, Schiphol en dergelijke. Het gevolg is dat je chauffeurs krijgt, die totaal ongeschikt zijn.

bordje met teksten

De regels bij school vervoer

In het begin had ik bijvoorbeeld een Schipholchauffeur. Die wist niet hoe je een stoel inklapte, zette een rolstoel niet goed vast en mijn rollator al helemaal niet. Dus alles reed doodeng heen en weer in de Taxibus.

Dat rollator vastzetten is HET PROBLEEM!

Ze zetten hem heel vaak gewoon los neer. Achter in de bus bonkt hij steeds tegen de achterdeur, waardoor de stang breekt. Mijn eerste rollator kon ik weggooien, de tweede heeft een vriend van Aad gelast.

rollator in de prak

de rollator gelast

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook zetten ze hem in de deuropening met als gevolg dat de beugels van het mandje steeds schuiner gaan staan en tenslotte afbreken. Dit is al mijn derde  mandje. Soms zet een chauffeur op mijn verzoek het mandje op de bank.

Maar het ergste komt nog: DE SCHOOLBUS. Daar is helemaal geen plek voor een rollator, dus worden ze los ingeklapt tegen de wand van de bus gezet.

Dat is niet erg als ik naast het raam kan gaan zitten.

Dat wilde ik afgelopen donderdag ook doen, dus ik begon met de stoelverhogingen op die stoel naast de chauffeur te leggen. Dat mocht niet en ze deed met een noodgang mijn veiligheidsriem vast en reed weg. Ook met een rotgang en ze scheurde door de bocht. Wat ik niet gezien had, was dat er een rollator met een kruk in de standaard schuin achter me tegen de wand stond.

Toen ze dus door die bocht scheurde knalde het handvat van die stok met rollator en al tegen mij aan. Het handvat tegen mijn hoofd, wat mij een keihard: “Shit!!!” ontlokte, want dat deed pijn en ik smeet het van me af, waardoor alles opzij naast mijn stoel viel.

Als je nu denkt dat de chauffeur stopte, dan heb je het mis. Ze reed door tot de volgende persoon, die opgehaald moest worden. Daarom moest ze die rollator er weer uithalen, dus ik zei: “Ik accepteer het echt niet, dat u die rollator daar weer neerzet, want ik heb ontzettende pijn”. 

Zegt dat mens: “Dat gaat snel weer over!”. Ze zette de rollator voor de bijrijdersplaats. Dat had ze dus beter gelijk kunnen doen.

Vanmorgen had ik nog steeds pijn en was ik misselijk, dus dokter gebeld. Ik moest komen.

Ik heb dus een hersenschudding, moet rust houden en ’s middags minimaal 2 uur slapen. Moet rekenen op tenminste 2 weken.

Dat wil dus zeggen:

Niet zwemmen, geen hydrotherapie, al mijn afspraken afzeggen, niet naar de Tweede Kamer, niet aan de computer werken, geen musea bezoek en wat ik nog vergeten ben.

Rolluiken dicht!

Ik verdraag geen licht, dus ook geen TV. Mijn rolgordijnen zijn dicht.

Dus samen met de optelsom van 2 kapotte rollators en 3 kapotte mandjes, waar ik ondanks aanvraag nooit vergoeding voor kreeg, heb ik nu lichamelijke schade, waardoor ik mijn werk niet kan doen.

Want vrijwillig is niet vrijblijvend!

Charlie Loos

p.s. met dank aan Margreet de Broekert voor het uittypen van de tekst. Zelfs het werken op de computer is voor mij nu niet mogelijk!

 

 

 

Gastblog Charlie Loos: Oh, Oh, Den Haag…..

 Fietsstad achter de Duinen…., of toch niet?

 6 juni 2015 vulde ik een WMO-formulier in op www.denhaag.nl met de vraag om een hulpmiddel om me op korte afstanden te kunnen verplaatsen. Zo staat dat ongeveer omschreven.

Vrijheid

Vrijheid

Eindelijk op 6 december kreeg ik het toegekend en na uitleg van mijn wensen, ik wilde graag een Easy Go scootmobielfiets hebben, kwam Medipoint eind januari met een Easy Rider. Op die fiets lig je zo ongeveer, hij is laag, je hebt geen overzicht en fietsen is niet te doen als je reuma hebt. Na een maand belde ik maar eens waar mijn Easy Go bleef en kreeg ik te horen dat ik het hulpmiddel geweigerd had. Na wat heen en weer gepraat en wéér de uitleg waarom ik de Easy Go nodig had, werd hij opnieuw aangevraagd. En ja hoor, een aantal maanden later werd hij afgeleverd. Ik sprong een gat in de lucht, nu ja bij wijze van spreken dan. Eindelijk weer de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil en wanneer ik wil.

De wegbeheerder

Helaas had een van de wegbeheerders van Den Haag in december al roet in het eten gegooid. Voor onze huizen is een parkeerplaats op het trottoir gemaakt.  Mensen kunnen echt over het algemeen niet parkeren of misschien is het gewoon te veel moeite? Ze rijden dus gewoon de stoep op  en laten hun auto zo dwars op het trottoir staan, bijna tegen de gevel van de buren.

Vroeger

Vroeger

Nu parkeerplaats voor de voordeur

Nu parkeerplaats voor de voordeur

 

 

 

 

 

Een keer zag ik het toevallig en zei ik er wat van. Dat kun je dus beter niet doen. Gevolg is echter dat ik er dan niet langs kan rijden. Maar de parkeerplaats is in het algemeen belang, van elke vreemde dus. Prachtige plek als je met vakantie gaat, want je staat er gratis…. Als dan ook tegen de muur aan de andere kant nog fietsen staan, ben ik dus helemaal in de aap gelogeerd. Dan kan ik geen kant uit, wat helaas al diverse keren gebeurd is in deze fantastische zomer. Geen ritje naar Kijkduin dus.

De Gemeente

Gisteren whats appte ik met de gemeente.  Omdat de wegbeheerder dacht dat dat Twitter was hing hij vanmorgen al om 8.16 aan de telefoon. Ik had een vrije dag, dus ik lag nog te slapen. Hij kwam dus weer met het algemeen belang en dat ik met mijn buren moest praten. Mijn nieuwe hele lieve buren hebben bijna 3 kinderen en een bakfiets voor hun raam en dat mag niet volgens de wegbeheerder. Ik moet dus vragen of ze die bakfiets EN  hun geveltuintje weg halen. Een bakfiets zou daar niet mogen staan en ook een geveltuintje mag niet volgens die wegbeheerder.   Moet je tegen GroenLinks zeggen….

Dat de parkeerplaats voor nummer 57/59 wel weg mocht om een vergelijkbare reden was vóór zijn tijd.  Ja, zo lust ik er nog wel een paar!!!…..

Amsterdammertjes in Den Haag

Dat dat niets oplost omdat daar geen Amsterdammertje staat en ze dan dus weer gewoon dwars op de stoep gaan parkeren, vatte hij niet. Wel vroeg hij of ik wist van wie dat grof vuil was. Na mijn ja, vroeg hij niet verder, maar dat had hij dus beter wel kunnen doen zodat hij zou begrijpen dat met de buren aan die kant niet te praten is. Ik ging gisteravond even kijken waar al die herrie vandaan kwam. Kwam een meneer van 2 huizen verder behoorlijk agressief aanstormen met de mededeling dat ik me er niet mee had te bemoeien. Ik zei maar niks! Keek alleen maar en vertelde de sjouwende dames, hij deed niks, dat het me een zorg zou zijn. Handig hoor, zelf een grote bek, en een ander voor je laten werken.

 

Grof vuil en fietseb

Grof vuil en fietsen

Een zelfde reactie kreeg ik overigens van de andere buurman, toen ik het waagde om iets over fietsen tegen de muur te zeggen of zoals laatst het grofvuil te verplaatsen omdat ik er langs moest met mijn fiets. Anders kon de schilder zijn steiger niet neerzetten.

Grof vuil

Grof vuil

Goede buur

Dan ben ik weer heel blij, dat ik aan mijn kant van de straat, wat dus ook een woonerf is, wel goede buren heb. Het is echt: Een goede buur….   Links is dus in dit geval ook beter dan rechts. Misschien denkt de wegbeheerder echt dat hier de kous mee af is. Mijn nieuwe buren zijn helaas nog op vakantie, dus ik kan ze mijn voorstel niet doen. Het wordt wel een ludiek geval van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ook dat heb ik tegen de wegbeheerder gezegd, maar daar reageerde hij dus niet op.

Niks mag van hem:

Om te beginnen mag die parkeerplaats niet weg, want dat is algemeen belang en dan gaan ze toch op straat vóór de paaltjes staan.

Een gele trottoirband mag niet, ook niet bij mijn oprit, die daar speciaal voor gemaakt is op mijn aanwijzingen, want de werklui begrepen de tekening op de foto niet,

Geen bordje: “Verboden fietsen te plaatsen” op de zijmuur.

De kinderen kunnen aan de overkant in die andere wijk spelen.

En dan zegt de gemeente dat die man met genoeg alternatieven kwam.  Via Whats app dus. Hieronder het eindresultaat van het Whatsappen: Ik heb de gemeente uiteindelijk verteld dat ik de Sociale Media in ga schakelen en aangeboden een link te sturen.

Antwoord van de gemeente: “We begrijpen je frustratie, maar we rekenen op je begrip. De link mag uiteraard verstuurd worden via de Whatsapp. Ik wens je een prettige dag.”

.

Mijn dochter fietste rond op onze stoep (vorige eeuw)

Mijn dochter fietste rond op onze stoep (vorige eeuw)

Ik heb ze verteld dat ik er geen begrip voor heb.  Dat ik hier zeker 20 jaar zonder parkeerplaats heb gewoond en dat mijn kinderen dus gewoon op de stoep konden spelen. Dat je kinderen van 2,5 en 1,5 jaar niet verwijst naar een speeltuin in een andere wijk aan de overkant van een drukke verkeersweg met ook nog een tram, waarvan het waarschuwingslicht niet eens werkt.

Of ik boos ben? Laaiend is een beter woord. De bode in de Tweede Kamer zou ook nu zeggen: “Ik zag de stoom van je afkomen!”

Wordt vervolgd….

Charlie.