Monument voor vermoorde gehandicapten in Berlijn!

Als amateur historicus heb ik me al vele jaren verdiept in het T4 programma van Hitler. Tiergarte 4. Pas vorig jaar in 2014 is er 69 jaar na de Tweede Wereldoorlog, er een monument opgericht voor de ongeveer 300.000 gehandicapten die vermoord zijn in deze periode.

Hitler schreef in “Mein Kampf “

20140905_193249

“De eis dat defecte mensen het voortbrengen van andere, eveneens defecte nakomelingen onmogelijk wordt gemaakt, is een eis van gezond verstand en betekent, indien stelselmatig doorgevoerd, de meest humane daad voor de mensheid. Zij zal miljoenen ongelukkigen het leed besparen, maar ook leiden tot een groeiend gezondheid.”

Op 14 juli 1933 wordt tijdens de zitting van het Duitse Kabinet  de “wet ter voorkoming van erfelijk zieke nakomelingen” goedgekeurd. Onder erfelijke ziekte wordt verstaan: aangeboren zwakzinnigheid, schizofrenie, manisch-depressiviteit, erfelijke epilepsie, ziekte van Huntington, erfelijke blindheid, erfelijke doofheid en zware erfelijke lichamelijke afwijkingen. In deze wet stond dat zij die hier aan lijden een verplichting tot sterilisatie hadden. Natuurlijk werd deze wet gepropagandeerd door films als “Sunden der  Vater”  (1935),  “Erbkrank” (1936) en “Opfer der Vergangenheit” (1937). En natuurlijk posters die het grote publiek bewust moesten maken over wat de kosten zijn die een handicap met zich mee brengt.

Propaganda

 

Enthanasie Propaganda

Euthanasie propaganda.

Deze dwangsterilisatie is gestart in de periode 1934-1939. Kort nadat de oorlog uitbrak werden alleen nog mensen met groot voortplantings risico gesteriliseerd.

Het euthanasie programma

Het programma werkte onder de schuilnaam Aktion T4: Tiergarte 4, daar waar nu het monument in Berlijn is opgericht.

Hitler was geadviseerd door Dr. G. Wagner (aanvoerder der Rijksartsen) het beoogde euthanasie programma uit te stellen tot het moment dat de oorlog daadwerkelijk was uitgebroken. De discussie over het doden van gehandicapten lag voor de oorlog nog  al gevoelig. Zeker omdat onder iedere familie er wel één was die een erfelijke handicap had.

Familie Knauer

In 1938 vragen de ouders van een zwaar verstandelijke en lichamelijk kind op advies van Prof. Dr. W. Catel aan Hitler om hun kind te mogen doden. Om zo veel leed te voorkomen. Na overleg met Dr K. Brandt keurt Hitler dit goed en het wordt het vonnis in het universitair ziekenhuis Leipzig tot uitvoering gebracht. Meer dan 5000 kinderen zullen daarna volgen. De artsen en vroedvrouwen hebben een meldingsplicht. Als de ouders niet vrijwillig afstand doen worden ze hier toe gedwongen.

Karl Brandt nazi arts

Karl Brandt nazi arts

In juli 1939 krijgen Brand en Bouhier de mondelinge machtiging “de vernietiging van levens onwaardige levens” uit te breiden naar kinderen, jongeren en volwassenen.
Dit gebeurd in 6 instellingen, o.a. Hadamar, Grafeneck en Hartheim (Oostenrijk).  Hoe gehandicapten werden vermoord is vergelijkbaar met de latere massamoord op de joden. Nu terug kijkend zijn de 300.000 gehandicapten gebruikt als oefenmateriaal voor de massamoord op onze Joodse medeburgers. In de beginjaren werden vrachtauto’s gebruikt om gehandicapten te vergassen. Omdat de koolmonoxide te langzaam werkte is later bij de concentratiekampen Xylon B gebruikt. Gehandicapte als proefkonijn; het is te afschuwelijk om te vertellen maar wil het toch met jullie delen.

Kennis

Met deze kennis ben ik heel blij dat er nu eindelijk een monument is voor onze broeders en zuster die op deze wijze vermoord zijn.  In iedere oorlog zijn zij vaak het eerste slachtoffer, ook nu nog. Laten we dit nooit vergeten, ook als we het dan weer eens in ons hoofd halen om een prijs op een leven te zetten. Tegenwoordig gaat het bedrag van 80.000 euro als discussie voor wel of niet behandelen rond…

Vergeet dan niet, dit verhaal.

 

Over Jan Troost

Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap. Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.

Een gedachte over “Monument voor vermoorde gehandicapten in Berlijn!

  1. Het lijkt wel of de geschiedenis zich herhaald alleen dan onder een andere noemer. Ik weet nog wel dat toen mijn eerste kind geboren werd, en ik heb zelf een handicap die later bleek erfelijk te zijn, ik altijd de vraag kreeg toen mijn kindje ook gehandicapt bleek te zijn, heeft U het niet geweten? En als U het had geweten had U dan toch het kind laten komen? Die laatste vraag kan ik geen antwoord op geven want ik wist het niet. Maar nu, de ziekte die ik heb, HSP, is een vreselijke ziekte, zou ik geen kinderen genomen hebben. Maaar dan vind ik nog altijd dat dat mijn beslissing is en niet van anderen die dat voor mij beslissen. Toendertijd, ik weet niet hoe het nu is, konden gehandicapten niet adopteren want ze konden geen kinderen opvoeden vond men. Ik weet niet in wat voor wereld wij leven maar ik weet wel dat het me steeds zwaarder valt om als gehandicapte in deze maatschappy te leven

Laat een reactie achter bij Yvonne van BakkumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.