Over Jan Troost
Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap.
Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.
Bekijk alle berichten van Jan Troost →
Beste mensen,
Ik was in 1975 wat mijn ouders en de huisarts zeiden ‘geestelijk gehandicapt’. Mijn moeder was lid van de rooms katholieke oudervereniging voor geestelijk gehandicapten ‘het Zorgenkind’. Dat is een jaar later gefuseerd, En ging VOGG heten. Dat was Vereniging Ouders van Geestelijk Gehandicapten. De voorloper van Kans Plus. Het was voor mij niet leuk in 1975 om als geestelijk gehandicapte als huissloof te zijn voor het grote gezin. Dat was vroeger met toen geestelijk gehandicapte tieners/meisjes
Tja veertig jaar geleden met een toen al oude Hermes typemachien zorgvuldig opgetypt.
Je hebt toe vast gedacht dat het heel belangrijk was om te bewaren. Dat is het ook maar om een andere reden.
Volgend jaar veertig jaar jubileum. Misschien een aardig idee om het verdrag dan eens te ratificeren.