Joost ik wens je een goede reis
Joost Wiesman 8-9-1934 27-1-2017
Afscheid
De afgelopen weken heb ik met regelmaat aan het bed van mijn grote oude vriend Joost mogen zitten. Joost en zijn vrouw Lenie heb ik bijna 15 jaar geleden voor het eerst mogen ontmoeten tijdens mijn werk als Ambassadeur van Programma VCP. Joost was onze buschauffeur en Lenie de gastvrouw van Bus 1202.
Onze Joost hangt aan de paal Ameland
Door het hele land
Met deze bus reisden we langs lokale platforms door heel Nederland om de inclusie gedachte onder de aandacht te brengen. Bij gemeenteraadsverkiezingen, om de (on)toegankelijkheid van de gemeente in kaart te brengen , bewustmaking van gemeenteraadsleden, burgers en/of scholieren. De ontmoeting stond centraal. We hadden zelfs een heel ervaringsparcours bij ons. Bijna vijf jaar lang hebben we zo met elkaar opgetrokken.
Joost wilde al de kerk in
Als je zo met elkaar verbonden bent geraakt is het heel bijzonder om het laatste stukje van iemands leven van zo nabij mee te mogen maken. Joost vocht al vijf jaar tegen slokdarmkanker. De afgelopen maanden waren zwaar, maar hij was er nog niet niet klaar voor. Hij vertelde me dat hij niet bang was voor de dood. Zijn geloof was sterker geworden in iets na dit leven. Afgelopen maandag was ik er nog, ook nu weer hebben we plezier gehad samen met zijn vrouw Lenie. Lenie en Joost jullie waren en zijn een bijzonder reisgezelschap.
Een vriend was je zeker.
Mijn blog is nog niet af maar ik beloofde Joost dat ik er één zou schrijven voor op mijn site troostoverleven.nl
Joost had die tijd niet meer daarom stuurde ik hem deze vast. De band die ik met Joost heb kan ik niet helemaal verklaren. Maar een vriend was je zeker!
Met Joost heb ik afgesproken dat hij er voor zou zorgen dat er geen drempels zouden zijn bij de Hemelpoort.
Lenie en haar gezin, wens ik veel sterkte!
Bus 1202 was in die tijd niet weg te denken en Joost dus natuurlijk ook niet.
Zo goed als Jan wel niet maar kan Joost toch goed voor de geest halen.
Dood gaan. Mag erover meespreken. Steeds dat vechten en er komt geen winnaar.
Jan ontzettend fijn dat je een blog bijhoudt over de laatste periode van Joost.
En Joost………ik weet wat je voelt. Sterkte jongen!
Jan, dat wat je schrijft is een mooi verhaal over een reis die een dodelijke tussenstop kent. Sterkte
Door het delen van dit afscheid komen ook bij mij hele goede herinneringen terug : de dorpentour met Bus1202 op Ameland en de fijne gesprekken met zowel Joost als Lenie. In de mooie en elkaar aanvullende rollen van chauffeur en gastvrouw. Sterkte Lenie en familie.
Veel sterkte Jan en de familie van Joost.
Dag lieve Joost. Ik ben zo blij dat ik met je mee mocht reizen op ‘onze’ Bus 1202. En met Lenie. We hebben het goed gehad. Jij reist nu een blokje verder en wij zwaaien naar je. Dank voor de mooie blog Jan. Veel sterkte en blijvende mooie herinneringen Lenie en familie.
Dank je Jan voor dit berichtje. Met Joost als chauffeur was elke binnenstad toegankelijk voor Bus 2012. Ook al kon het eigenlijk niet, Joost manoeuvreerde de bus altijd alsnog toch maar even op de juiste plek van bestemming. Wat heb ik vreselijk met Joost gelachen. Joost was betrokken en wist altijd de juiste sfeer te brengen, Ook samen met Leni. Nu is hij op een andere manier naar juiste plaats van bestemming aangekomen. Sterkte
(Jan kan je me contactgegevens mailen van Leni?)