Putten
Lang, lang geleden in een dorpje genaamd Putten woonden hele bijzondere mensen. Over deze bijzondere mensen wil ik jullie iets vertellen. De zomer was weer begonnen en de mobiele gemeentereinigers waren druk bezig om de rolstoelrijbanen spik en span te maken en de gidslijnen voor blinden bosgroen te verven.
In Putten leefden nog maar een paar mensen zonder handicap.
Door vervuiling, vergrijzing en de G-bom waren zij een bezienswaardigheid geworden. De landelijke Gehandicaptenraad had in Den Haag dan ook het VN Verdrag inzake rechten van personen zonder handicap aangenomen om ze te beschermen. De mensen werden gehuisvest in kleine woonvormen zoals ‘het Kasteel de Vanenburg’ en ‘Landgoed Groot Spriel’. Daar waren nog veel trappen aanwezig en voelden zij zich thuis. De noodzakelijke begeleiding werd betaald door de overheid: voor iedere niet gehandicapte werd een begeleider aangesteld die wél normaal was.
Dit sprookje gaat over Kasteel de Vanenburg.
Het inclusie-panel Putten had net op de lokale omroep Putten de televisie-actie “Cultuur voor niet-gehandicapten” gehouden. Voor deze bijzondere avond had het Stroud Theater een speciaal podium aangebracht met extra hoge trappen. Zodat zij ook het gevoel hadden dat ze welkom waren.
Deze actie had wel 50.000 Goudstukken opgebracht! Het was heel aandoenlijk om te zien hoe deze niet-gehandicapten mensen genoten van deze avond; speciaal voor hen. Speciaal doelgroepen vervoer Putten had een speciale reis-app ontwikkeld voor mensen zonder beperking. Deze werd dan ook voor de eerste keer overhandigd aan Jaap. Veel gehandicapte televisiekijkers moesten een traantje wegpinken, zeker tijdens het optreden van Marc de Hond die voor het goede doel zijn diensten had aangeboden. Het Museum “De Tien Malen” had in samenwerking met de participatieraad voor de arme niet-gehandicapten een speciale openingsavond georganiseerd zodat ze in alle rust langs de bijzondere tentoonstelling konden lopen.
Boeren Rock festival
Op het Boeren Rock festival hadden ze speciaal een ontoegankelijk gedeelte aangelegd met grote gaten in de weg en lekker modderig.
Natuurlijk gingen onze gehandicapte Puttenaren rond met de collectebus zodat er nog meer leuks voor de valide medemens georganiseerd kon worden. De wethouder van Putten beloofde dan ook om in de toekomst nog meer rekening te houden met haar valide bewoners.
Op die avond gebeurde er iets ondenkbaars…
Linda, zelf blind en schrijfster, begeleidde die avond de Valide Jaap . Toen ze aan het eind van de avond aan een tafeltje zaten en Jaap vertelde hoe hij had genoten van de prachtige avond, pakte Linda zijn hand om hem te steunen. Bij die aanraking voelden Linda en Jaap een vonk overspringen, ook al was Linda normaal gesproken heel goed in staat om werk en privé gescheiden te houden. Ze liepen samen naar buiten. Linda kon zich niet bedwingen en kuste Jaap. Ondanks zijn afwijkende uiterlijk was het kwaad geschied: ze waren verliefd. Heel lang hielden ze het geheim, want Jaap is nu eenmaal valide.
En hoe moest het nu als ze kinderen wilden?
In een maatschappij waarin gehandicapt zijn de norm is… Je kunt toch niet het risico lopen om een kind zonder handicap op de wereld te zetten?! De verzekeringsmaatschappijen wilde genetisch onderzoek bevorderen, om er zeker van te zijn dat iedere burger van Putten een genetische afwijking had. Zij die geen handicap hadden werden afgeraden om kinderen op de wereld te zetten. Linda en Jaap wisten dit, maar ze hielden van elkaar, en zijn toen maar in het geheim met elkaar getrouwd. Toen later bleek dat Linda naar enkele maanden zwanger was besloten ze, onder druk van Linda’s ouders, toch maar een erfelijkheidsonderzoek te laten doen.
Ook blind
Gelukkig bleek uit de test dat hun ongeboren kindje ook blind was. Door de nieuwe reis-app kon Jaap bijna overal naar toe. Ook de Gemeente realiseerde zich dat ook voor deze valide mensen nu eindelijk eens beleid gemaakt moest worden gemaakt, op alle terreinen natuurlijk. Zoals het vaak gaat; als het eerste schaap over de dam is, komen er meer. Steeds vaker zochten de inwoners van Putten de valide mensen op en namen ze mee naar mooie activiteiten. Zelfs de horeca ging er rekening mee houden. Ze bouwden kleine claustrofobische toiletten naast de uitstekende toegankelijke toiletten. De valide mens voelde zich stapje voor stapje steeds meer onderdeel van de samenleving en werd langzaam door alle normale mensen geaccepteerd. Zo kwam alles toch nog goed.
En ze leefden nog lang en gelukkig!
Jan Troost Inclusie Verenigt
Putten 29-1-2020
