Op bezoek bij de Marsleider.

Marsleider Bos van het  Vierdaagse comité  woont toevallig bij mij in de straat. Kort nadat we de brief aan de K.N.B.L.O aangetekend hadden verzonden heb ik hem met een bezoek “vereerd”. Met kloppend hart rij ik naar zijn huis. Ik bel aan en zijn vrouw maakt de deur open. Ik vertel haar dat ik graag haar man even wil spreken en dat ik verder op in de straat woon. Ze verwelkomt me en bied me een kop koffie aan. Haar man Chris  van de Vierdaagse  zit in de huiskamer. Ik geef hem een fles rode wijn  en vertel dat ik degene ben die namens de WIG de discussie over rolstoelen in de Vierdaagse heb aangezwengeld. Inmiddels krijg ik koffie aangeboden van zijn vrouw. Ik vertel hem dat het een principiële keuze is geweest om het op deze wijze aan te pakken omdat wij echt geloven dat er vierdaagselopers zijn die in een hand bewogen rolstoel mee willen en kunnen doen. Voor een aantal van onze “lopers” is het ook een terugkeer in de wandelsport, nadat ze de Vierdaagse al eerder hebben meelopen. Maar helaas door een ongeval of ziekte niet meer in staat zijn om hem te voet mee te lopen. Ik zie geen enkele reden om rolstoel gebruikers niet mee te laten doen. We nemen de afspraken nog even door. Tijdens de Vierdaagse openen we een meldpunt bij de WIG waar deelnemers en publiek hun mening kunnen geven.

Roeland Sporenberg en Yvon Bakker  organiseren het meldpunt op ons kantoor. Dit hebben we besloten omdat er nu al heel veel heftige reacties bij de WIG, K.N.B.L.O en de Gelderlander binnenkomen. Tijdens de Vierdaagse zal Lydia de Klerk langs het parcours een onderzoek doen naar de reacties van de lopers op de rollende wandelaars. Gedurende de gehele vierdaagse zal ik als “journalist van Aanzet” en als woordvoerder van het WIG-team aanwezig zijn bij de dagelijkse persconferentie. Hierna neem ik afscheid van de marsleider en zijn vrouw en spreek de hoop uit dat we de fles wijn later samen opdrinken.

De startbewijzen.

Op maandag 17 juli halen we onze felbegeerde startbewijzen op bij de Vereniging in Nijmegen.

Dinsdag 18 juli 1995 De eerste dag van de Vierdaagse, “De dag van Elst” .

Het is 2.42 uur op de wekker, na drie uur slapen in een bed van Werkenrode in de heuvels van Groesbeek, we hebben een bungalow “de Berk ” tot onze beschikking gekregen, word ik langzaam wakker. Buiten is het donker, ik ben geloof nog nooit zo vroeg opgestaan.  Ik realiseer me langzaam dat het vandaag de eerste dag van de Vierdaagse is. Als rolstoel marsleider ben ik de eerst verantwoordelijke voor de 11 deelnemende rolstoelgebruikers, die legaal deelnemen aan de Vierdaagse. Nou ja, 11 waren het, nu zijn er nog maar 10. Eén deelnemer is afgevallen i.v.m. decubitus, een voorkomend probleem  bij rolstoelgebruikers.

Waarom?

Waarom zit ik hier, vraag ik me even af. Er Staan op dit moment 34.000 maffe mensen op om aan het grootste wandelfestijn van de wereld deel te nemen? Maar ja, wie a zegt moet ook b zeggen, dus ik ga me maar aankleden. Marco, Ashwin en Rashid liggen nog te slapen en daarom besluit ik om maar wat lawaai te maken met deksels. Het is nu 3.00 uur. Chicken Skin, ons ingehuurde videoproductiebedrijf staat al op de deur te kloppen. Ik heb eerst met Annemarie koffie gedronken. Het brood lag in de koelkast, de suikerklontjes trouwens ook. Ashwin komt slaperig de keuken in. We moeten opschieten, want om 04.00 uur moeten we starten.

Marco, die gisterenavond is teruggekomen uit Finland staat al startklaar. Snel de reclame (van onze sponsors) achter op de rolstoel vastgemaakt en zijn toen naar de bus van Werkenrode gereden die al met ronkende motor klaar stond.