Ik kan wel janken!?(deel 2)

Historie daar is waar ik me de laatste tijd mee bezig houd. Historie over bijna 45 jaar dat ik actief ben in de belangenbehartiging. Samen met velen uit onze achterban. Na het digitaliseren van deze oude band realiseerde ik me hoeveel er van onze makkers inmiddels de strijd hebben moeten opgeven. Door ziekte, frustratie of omdat ze veel te jong zijn overleden. Zoals Luc Houx, Yvon Bakker, Michelle Gooren, Hinke Zijda en vele anderen. Ja, ik geef toe, soms kan ik wel janken. In de historie zie je telkens keer weer dat wanneer  het met de economie slechter gaat, onze achterban het haasje is. 

TV beelden in historisch perspectief

Uithuilen

Mijn moeder gaf me altijd een kop soep als er weer een kameraadje was overleden op de Mytylschool. Daar heb ik geleerd om gewoon door te gaan. Voor die mensen die denken dat ik het opgeef na het kijken van deze oude beelden, vergeet het! Natuurlijk niet, maar dat mensen uit onze achterban het soms het strijden  moe zijn,  snap ik echt. Gisteren had ik zo’n moment. De angst sloeg me op het hart. Ik zit in de WW nog 3 maanden en dan………..?

Slapen in de bus

Het zal toch niet zo zijn dat ik dadelijk in mijn mooie nieuwe bus moet gaan slapen, omdat onze rolstoel aangepaste huis in de verkoop wordt gezet door de bank, die mede verantwoordelijk is voor  de crisis. Rijden met de bus kan ik dan ook niet meer, diesel is niet te betalen en mijn verzekeringspremie is verdubbeld omdat ik de aanpassingen tegenwoordig mee moet verzekeren. Maar slapen kun je er wel in, matrasje,  en er zit gelukkig een standkachel in!

Pensioen

Mijn “grote vriendin Jetta Klijnsma” en haar Rechtse Kabinet heeft voor ons bepaald dat ik de komende 10 jaar nog moet werken om daarna van mijn pensioen te gaan genieten!

De dokter

Met dat laatste heb ik me overigens nooit bezig gehouden want de dokters hebben altijd gezegd dat ik niet ouder zou worden als 28. Het hebben van een handicap vraagt veel energie. Gelukkig ben ik gezegend met het feit dat ik (nog) geen energetische beperking heb.

Nu maar hopen dat het zo blijft!

Gelukkig

Maar gelukkig vannacht goed geslapen en weer opgestaan met vernieuwde energie. Ik heb veel steun van Paula en de kinderen. Vandaag  contact met Administratiekantoor Floor Luiten in Nijmegen en met Ruud van de Broek om te kijken of een eigen bedrijf tot de mogelijkheden behoord.  Mede n.a.v. dit overleg besloten om me in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Net gedaan, houdt jullie op de hoogte. De namen waar ik onder te vinden ben zijn: Troostoverleven en Inclusie Verenigt

Ik hou jullie op de hoogte!

Over Jan Troost

Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap. Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.

4 gedachten over “Ik kan wel janken!?(deel 2)

  1. Hoi Jan,
    Inmiddels draai ik lang genoeg mee om beide richtingen van beleid te hebben meegemaakt; van zelfstandigheidsvergroting met een steuntje in de rug (doelstelling raamwet WVG was immers optimalisering van zelfstandige maatschappelijke deelname) naar de zoek-het-maar-uit-wij-helpen-niet-meer-want-je-kost-te-veel van nu (en die doelstelling van de WVG is uit de WMO verdwenen).
    Ook ik vertel soms mijmerend over ‘vroeger’ waarbij ik de foto van die demonstratie in het Haagse, die pontificaal op de voorpagina van de Metro stond, erbij haal. Voor een dag ‘beroemd’. En een mooie inhaker tot voorlichting aan onze lopende medemens!

    Mij lukt het nu niet meer, mijn energetische beperking, dat schreef je mooi, is helaas samen met de rest van mijn fysiek verslechtert.
    Wèl zie ik vrijwel dagelijks het nieuwe bestuur van ‘mijn’ patiëntenvereniging, de VED, knokken. Voor nieuw onderzoek, voor mondiale samenwerking immers als je met weinig bent helpt samenwerking.
    Helaas zie ik tegelijk ook dat bestuursleden soms tijdelijk uitvallen. Niet eens omdat de aandoening tijdelijk te veel vergt maar omdat er ook privé gevochten moet worden. Voor hulpmiddelen, huisvesting maar vooral het PGB.

    Ik hoop een beetje dat we, de rollers, strompelaars en anderen met een weigerachtig lijf, een graantje mee gaan pikken van de aandacht voor onze oudere en hulpbehoevende medemens. Onze obstakels overlappen elkaar een beetje. Voorheen zou ik hiervan uit mijn banden zijn gesprongen; “ik ben niet bejaard!” maar ach, de beetjes. Want het lijkt er op dat men in het Haagse daar nu wel wakker van begint te liggen.

    Vooral goed nakijken waarop te stemmen volgende maand!

  2. Lieve Jan, zo herkenbaar. De dood die altijd ligt te loeren. Ik ging niet eens meer naar de begrafenis van klasgenoten. Te veel. Onlangs heb ik Inges afscheid mogen bijwonen. Zij zou dertig worden en ik veertig. God, wat waren we over de datum grapten we. Samen zouden we in de Hoogstraat revalideren. Ik mocht niet wegens een wet die ik niet kende en Inge is er maar even geweest en heeft afscheid van het leven genomen. Toen ik daar jaloers op werd, besefte ik hoe murw ik ben geslagen.
    We krabbelen weer op. Leren nieuwe dromen te dromen en mocht je in je bus eindigen, betaal ik de diesel. En rijden naar de Noordkaap. Schijnt het einde te zijn.

Laat hier je reactie achter:

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.