“Ik heb altijd goed mijn best gedaan om het te verbergen onder mijn kleding, maar nu kom ik uit de kast.”
Wat velen niet weten is dat ik als OI’er al sinds 1966 een corset beugel apparaat draag. Een Amerikaanse uitvinding waar mijn toenmalige orthopeed helemaal voor naar Amerika gereisd is. Al bijna 51 jaar leef ik in een leren harnas. Ik heb altijd goed mijn best gedaan om het te verbergen onder mijn kleding, maar nu kom ik uit de kast. Ik vermoed dat ik maar één van de weinige ben die met dat leren harnas door het leven ga. Met de huidige medische inzichten zal het ongetwijfeld beter zijn om met een infuus vol bisfosfonaten en extra therapie door het leven te gaan. Toch ben ik nog steeds blij met mijn ijzeren harnas. Ik geef toe dat het met de warme dagen van de laatste periode wat minder is. Lichamelijk contact is ook wat minder, je zweet erin als een otter maar het was altijd wel een redelijk goede bescherming. Ook heb ik geen last van een energetische beperking of pijn. Mijn scoliose is ongetwijfeld met een slang in een S bocht te vergelijken en mijn duifvormige borstkas is iets waar Jerommeke van Suske en Wiske vast jaloers op is, maar ja!
Van 1966 tot 1976 had ik het apparaat dag en nacht aan. Inmiddels waren mijn spieren pudding. Eén keer per week mocht ik uit het harnas om door de wijkzuster gewassen te worden.
Of ik met die beugels ooit kinderen zou hebben gekregen dat betwijfel ik dan wel weer.
Dus met Raoul, onze oude deskundige fysiotherapeut, in het achterhoofd: “Bewegen is goed voor je”. Dat is de reden dat ik nog steeds kan rijden in een handbewogen rolstoel. Ik doe s’ avonds mijn harnas uit en therapie doe ik in mijn warme ligbad. Wat ik nog niet heb uitgeprobeerd is of het ook als kogelvrij vest werkt. Of ik in dit harnas begraven wordt dat weet ik nog niet zeker.
Kunstwerk voor op het Binnenhof!
Misschien beter om er een kunstwerk voor de Tweede Kamer op het Binnenhof van te maken. Als herinnering dat we zijn uitgekleed door Kabinet Rutte 1, 2 en… ?
De toekomst zal het leren.
Jan Troost www.inclusieverenigt.nl
Column verschenen in Breekpunt (jaargang 34 najaar 2017)
Je blijft een kanjer!
Fijn dat je uit de kast en kleren bent gestapt. Ik had geen idee. Inderdaad verdient dit verdienstelijk kunstwerk een mooie, zichtbare plek zodat mensen zich bewust worden van wat het kan inhouden om lichamelijk ‘iets’ te hebben.
Hallo ouwe grobbebol!
Heerlijk om te lezen dat je ondanks je jarenoude harnas nog steeds hartstikke ondeugend bent.
Toch denk ik dat het goed is dat dat harnas je al die jaren een beetje beperkt heeft in je doen en laten!
Ik vraag me n.l. af hoe je leven eruit gezien zou hebben als je nog véél meer uit de band had kunnen springen!
Hahahahaha!!
Blijf verder gelukkig, zo gezond mogelijk en …………… ondeugend!
Dikke knuffel van Opoe TUT.
Gelukkig weet je niet of het harnas kogelbestendig is. Anders hadden we iets te snel een begrafenis kunnen hebben. En dat willen we nog lang niet, toch?