Als amateur historicus heb ik me al vele jaren verdiept in het T4 programma van Hitler. Tiergarte 4. Pas vorig jaar in 2014 is er 69 jaar na de Tweede Wereldoorlog, er een monument opgericht voor de ongeveer 300.000 gehandicapten die vermoord zijn in deze periode.
Hitler schreef in “Mein Kampf “
“De eis dat defecte mensen het voortbrengen van andere, eveneens defecte nakomelingen onmogelijk wordt gemaakt, is een eis van gezond verstand en betekent, indien stelselmatig doorgevoerd, de meest humane daad voor de mensheid. Zij zal miljoenen ongelukkigen het leed besparen, maar ook leiden tot een groeiend gezondheid.”
Op 14 juli 1933 wordt tijdens de zitting van het Duitse Kabinet de “wet ter voorkoming van erfelijk zieke nakomelingen” goedgekeurd. Onder erfelijke ziekte wordt verstaan: aangeboren zwakzinnigheid, schizofrenie, manisch-depressiviteit, erfelijke epilepsie, ziekte van Huntington, erfelijke blindheid, erfelijke doofheid en zware erfelijke lichamelijke afwijkingen. In deze wet stond dat zij die hier aan lijden een verplichting tot sterilisatie hadden. Natuurlijk werd deze wet gepropagandeerd door films als “Sunden der Vater” (1935), “Erbkrank” (1936) en “Opfer der Vergangenheit” (1937). En natuurlijk posters die het grote publiek bewust moesten maken over wat de kosten zijn die een handicap met zich mee brengt.
Propaganda
Deze dwangsterilisatie is gestart in de periode 1934-1939. Kort nadat de oorlog uitbrak werden alleen nog mensen met groot voortplantings risico gesteriliseerd.
Het euthanasie programma
Het programma werkte onder de schuilnaam Aktion T4: Tiergarte 4, daar waar nu het monument in Berlijn is opgericht.
Hitler was geadviseerd door Dr. G. Wagner (aanvoerder der Rijksartsen) het beoogde euthanasie programma uit te stellen tot het moment dat de oorlog daadwerkelijk was uitgebroken. De discussie over het doden van gehandicapten lag voor de oorlog nog al gevoelig. Zeker omdat onder iedere familie er wel één was die een erfelijke handicap had.
Familie Knauer
In 1938 vragen de ouders van een zwaar verstandelijke en lichamelijk kind op advies van Prof. Dr. W. Catel aan Hitler om hun kind te mogen doden. Om zo veel leed te voorkomen. Na overleg met Dr K. Brandt keurt Hitler dit goed en het wordt het vonnis in het universitair ziekenhuis Leipzig tot uitvoering gebracht. Meer dan 5000 kinderen zullen daarna volgen. De artsen en vroedvrouwen hebben een meldingsplicht. Als de ouders niet vrijwillig afstand doen worden ze hier toe gedwongen.
In juli 1939 krijgen Brand en Bouhier de mondelinge machtiging “de vernietiging van levens onwaardige levens” uit te breiden naar kinderen, jongeren en volwassenen.
Dit gebeurd in 6 instellingen, o.a. Hadamar, Grafeneck en Hartheim (Oostenrijk). Hoe gehandicapten werden vermoord is vergelijkbaar met de latere massamoord op de joden. Nu terug kijkend zijn de 300.000 gehandicapten gebruikt als oefenmateriaal voor de massamoord op onze Joodse medeburgers. In de beginjaren werden vrachtauto’s gebruikt om gehandicapten te vergassen. Omdat de koolmonoxide te langzaam werkte is later bij de concentratiekampen Xylon B gebruikt. Gehandicapte als proefkonijn; het is te afschuwelijk om te vertellen maar wil het toch met jullie delen.
Kennis
Met deze kennis ben ik heel blij dat er nu eindelijk een monument is voor onze broeders en zuster die op deze wijze vermoord zijn. In iedere oorlog zijn zij vaak het eerste slachtoffer, ook nu nog. Laten we dit nooit vergeten, ook als we het dan weer eens in ons hoofd halen om een prijs op een leven te zetten. Tegenwoordig gaat het bedrag van 80.000 euro als discussie voor wel of niet behandelen rond…
Vergeet dan niet, dit verhaal.
