Na een kort en slapeloos nachtje staan we redelijk vroeg op.  Ik wil eerst koffie drinken en ontbijten voor we onze Maffia vrienden weer ontmoeten. Precies om 8.00 uur rijden er twee Lada’s voor. Gerard en ik staan al buiten op de stoep voor het hotel.

De handel!

De Lada’s zijn tot de nok gevuld met legeruniformen en hoofddeksels. Na ze grondig bekeken te hebben, koop ik de twee mooiste uniformen en vier petten. Ik betaal ze met Amerikaanse dollars die ik bij me had. Tevreden geven we elkaar de hand en ik vraag ze hun contactgegevens. Ik geef aan dat ik ga overleggen met mijn superieur. Deze zou contact met hun opnemen als hij interesse heeft. De mijne heb ik natuurlijk niet gegeven!  Mijn verzameling van uniformpetten is weer wat groter geworden en een mooie herinnering aan ons bezoek aan Rusland rijker. Na afscheid te hebben genomen breng ik de spullen naar mijn hotelkamer. Hierna ga ik terug naar onze delegatie die inmiddels aan het ontbijten was.

Bezoek Dovenorganisatie

Om 10:30 zijn we op bezoek in het kantoor van de Doven organisatie en bekijken we de kantoortjes van Sergei en Wladimir. Ik krijg als voorzitter van de delegatie een volledige uitgave van de Russische gebarentaal voor doven overhandigd, die nu al weer jaren in mijn boekenkast staat. We rijden nu weer in onze bus, naar een voor ons onbekende bestemming.

Uiteindelijk komen we aan op een oud en afgelegen industrieterrein. We stoppen voor de poort. Hier staan twee bewakers voor de poort en  nadat Vladimir met hun gesproken heeft gaat de poort open. Rob, Kyra en Sergei lopen met Wladimir mee om bier te halen.  Ook Bert, Ole en Gerard  zijn rond gaan  kijken op het terrein. Ik  blijf alleen achter met onze zwijgende en rokende Valentin onze chauffeur. Dan komt Sergei tegen Valentin  vertellen dat hij het terrein op moet rijden. Bij een afgelegen loods veranderde een doos Russisch bier en enkele flessen wijn van  eigenaar. In de vele barakken staan de etenswaren en drank hoog opgestapeld. Als je dan de lange rijen bij de winkels zit snap je wel dat deze Sponsor een lucratief handeltje heeft.  Wat in de Staatswinkels niet verkrijgbaar is kun je hier met Amerikaanse dollars wel krijgen. Wladimir nodigt ons uit om bij zijn “vriend” iets te drinken. Bij de ingang van een oude boerderij worden we ontvangen door twee vrouwen die ons naar de baas van deze onderneming brengen.

Op bezoek bij de grote baas

De baas zit achter een klein bureau en ontvangt ons hartelijk. Meteen komt de wijn op tafel en hij verteld ons dat de handel nu vrij is. Dat je alleen maar toestemming van Moskou hoeft te hebben, om te importeren. Al snel blijk dat dit de grote baas is, ook van de sponsors, die we in het theater ontmoet hebben. Hij heeft het voor Wladimir mogelijk gemaakt om ons in Pskov te ontvangen. Het verschil tussen de Russische Maffia en ondernemers onder dit nieuwe regiem, wordt steeds ingewikkelder. Al snel blijkt dat in Rusland alles te koop is, als je de weg maar weet en dollars of andere valuta hebt. Als herinnering aan ons bezoek krijg ik een verzameling luciferdoosjes, in  boekvorm aangeboden. Op de doosjes staan afbeeldingen van de vele sprookjes uit de Russische literatuur. In de barakken op dit terrein wat net een groot warenhuis is kunnen we alles kopen van Franse cognac tot brood. Als je dan op straat kijkt naar de mega rijen voor de bakkerij en de vele lege winkels. Realiseer je, je pas echt dat er heel wat aan de hand is in dit land in grote verwarring.