Maandag, 20 juli 1992. Expeditie Rusland Pskov. Deel 8/7.

Vandaag is het officiële programma afgelast op ons nadrukkelijke verzoek. We willen een aantal bezoeken brengen aan mensen met een handicap in de thuissituatie. Vanuit Nederland hebben we drie rolstoelen meegenomen om in Pskov achter te laten bij mensen die het echt nodig hebben. Ole, Gerard, Wladimir en ik gaan een aantal mensen thuis bezoeken. Rob, Bert, Sergei en Kyra gaan op bezoek bij de gaarkeuken van het Duitse echtpaar Halbach. Ook zullen zij nog naar Pater Adelheim gaan die kent veel kinderen met een lichamelijke handicap.

foto Padek op plankje met wielties

Padek krijgt de kinderrolstoel zodat hij zich ook buiten kan verplaatsen

De kinderrolstoel  wordt achtergelaten bij  Padek. Ook hij woont  in een flat met trappen aan de buitenkant van de flat, wat hier gebruikelijk is. Ons wordt uitgelegd dat dit ook noodzakelijk is i.v..m de strenge winters en de sneeuwhoogten. In Rusland is aan kinderrolstoelen bijna niet aan te komen. Ole, onze technicus, inventariseert waar behoefte aan is en geeft advies hoe er aan hun hulpmiddelen kleine aanpassingen kunnen worden aangebracht. Het is simpel om rolstoelen op te sturen vanuit Nederland, maar de kans dat ze aankomen is klein. Dat is ook de reden dat we ze zelf afleveren ! De financiële situatie van mensen met een handicap is zo slecht dat rolstoelen vaak verkocht worden om er brood en eten voor te kopen.  Dus willen we  zeker weten dat ze goed terecht komen.

groepesfoto met Constantin in het midden

Constantin in zijn oude rolstoel

Onze groep komt om 11.00 uur bij Constantin, een van de clubleden van de Optimist.
Hij woont in een drie kamer flat met zijn ouders op de eerste verdieping. Voor de deur van de flat waren drie traptreden en de eerste verdieping is alleen te bereiken door middel van een trap. Constantin vertelde dat hij al bevoordeeld is, want eerst woonde hij op de derde verdieping! De rolstoel waar hij in zit, is een rolstoel van Meyra een Duitse fabrikant van rolstoelen die daar onder licentie is gemaakt. De rolstoel is goed alleen niet aangepast aan zijn handicap, een dwarslaesie. Ole geeft aan dat hij door dunne plankjes aan te brengen onder het kussen en de bekleding te vernieuwen, een stuk beter kan zitten in zijn nieuwe rolstoel.

Andrei

Hierna gaan we naar Andrei, ook lid van Optimist. Hij woont op de derde verdieping samen met zijn ouders en zijn broer in een twee kamer woning. Hier is wel een lift maar pas op de eerste verdieping. Dus ook hier wordt ik weer de trappen opgetild. Als Andrei naar de toilet moet kruipt hij over de vloer want het toilet is volstrekt ontoegankelijk. Hij verteld ons dat als je een dwarslaesie oploopt je een soort van mat krijgt met een handvat zodat je zelf kan oefenen. Fysiotherapie is te kostbaar. Zijn rolstoel is van Russische makelij en van zeer slechte kwaliteit. Besloten wordt om onze  laatste rolstoel bij hem achter te laten. Ole verteld hem welke aanpassingen hij zelf moet aanbrengen. Na gepraat te hebben met  Andrei heb ik hem voorgesteld om een dependance van de WIG in Pskov op te zetten  en  daar het initiatief in te nemen.

Op bezoek bij de vrouw van Wladimir Jakin

Hierna rijden we naar de vrouw van Wladimir Jakin, hem heb ik vorig jaar in Nijmegen aan twee nieuwe prothesen kunnen helpen. De POM instrumentmakerij van de Sint Maartenskliniek heeft ze  in een week tijd  voor hem gemaakt. Wladimir is altijd Olympisch worstelaar geweest maar door een ongeluk is hij allebei zijn benen verloren. Zijn oude Russische prothese woog 8 1/2/ kilo. Deze nieuwe nog maar 1 1/2 kilo. Hij heeft toen hij terug kwam in Rusland hierdoor problemen gekregen. Welke zijn niet duidelijk geworden maar zijn vrouw  Ljena ontving ons allerhartelijkst bij haar thuis. Helaas kon hij zelf vandaag niet aanwezig zijn.  Ook hier waren weer zelf gebrouwen drank en heerlijk hapjes aanwezig.

Dovenfabriek.

Aan het einde van de middag hebben we nog een bezoek gebracht aan een fabriek voor doven waar Serge ons rond leidde. Van de Pskovse bevolking is 1,2%  doof. Omdat we geen doventolk bij ons hadden hebben we ons moeten redden met handen en voeten. De doventaal is wat dat betreft internationaal en we kunnen elkaar dan ook goed begrijpen. Net als bij de blinden zorgt de Dovenorganisatie ook voor voorzieningen, woningen en vrije tijdsbesteding voor hun achterban. Door de grote veranderingen in Rusland staat dit systeem wel onder druk.

’s Avonds hebben we nog een gesprek gehad met Burgemeester Prokofjef  dit op advies van Rob Jaspers, journalist Gelderlander , dit was zeer zinvol. Hij vertelde ons dat ze bezig waren om een flat te bouwen voor de vele oorlogsgehandicapten. Uiteindelijk wordt er afgesproken dat de WIG een voorstel zal doen voor verdere samenwerking met Pskov.

Afscheid

Na dit bezoek moesten we in vliegende vaart terug naar het hotel , want daar zaten inmiddels 26 gasten op ons te wachten om samen met ons het afscheid te vieren. Alle mensen die we ontmoet hadden waren hier aanwezig.

Over Jan Troost

Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap. Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.

Laat hier je reactie achter:

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.