Wim zoon van de slager in Glanerbrug had nadat hij het weekend naar huis was geweest frikandellen meegenomen. Die avond zouden we lekker frikandellen eten. Rond 21.00 uur ging de groepsleiding naar huis en Wim luisterde aan de deur of ze echt weg waren. Ik had van thuis een dompelaar meegekregen, dit was een warmte element om je tandenborstel water mee warm te maken. Maar je kon er ook water mee warm maken voor thee. Met dit in gedachten hadden we de koekjestrommel leeg gemaakt en in de kledingkast gezet. We vulde hem met rode wijn en toen het warm was stopten we de frikandellen erin. Hij stond in de kast, want als er iemand binnenkwam konden ze niet zien dat we iets aan het koken waren. Iets wat absoluut verboden was. Na een eerste hap vonden we het echt niet lekker en besloten het maar naar de meiden te brengen! Met een oude babyfoon die ik van mijn vader had gehad hadden we een verbinding gemaakt met de kamer van de meiden. Met veel kunst en vliegwerk hadden we een electriciteitsdraad gespannen tussen onze kamers. Was niet simpel geweest want we sliepen op de derde verdieping en tussen ons en de meiden sliep één van onze nonnen. Op die manier konden we contact hebben met de kamer van Gerrie, Gerda en Josefien.
De meiden hadden wel zin in iets hartigs. Toen we de draad aangelegd hadden, hebben we

ook touwen en  katrollen aangebracht. In een mandje gingen de frikandellen naar de meiden. Keurig onder het raam langs van de zuster. Gerrie en Gerda besloten om er niet van te eten. Alleen Josefien heeft die avond de frikandellen gegeten en ze vond ze ook nog lekker ook. Later die avond zou ze worden opgenomen in de ziekenboeg,  want ze was heel ziek geworden. De zuster dacht dat ze bloed op gaf (dit was natuurlijk de rode wijn) en ze heeft drie weken in quarantaine gelegen. Want ze wilde ons niet verlinken. Zijn we haar nog dankbaar voor!

Gouden handel

Als gauw realiseerde we ons dat we een zakcentje konden verdienen met het regelen van drank, chips, sigaretten en koekjes. Uit veiligheidsoverwegingen en omdat we geen koelkast hadden hebben we de frikandel maar uit de handel gehaald. Daarvoor in de plaats regelden we blikjes knakworst die we warm maakte  in onze koekjestrommel met de dompelaar. Per stuk verkochten we ze voor 50 cent, want daar zat ook het gevarengeld in voor ons, als we een keer gepakt zouden worden. Mede dankzij de babyfoon waren we altijd goed op de hoogte. We zijn overigens nooit betrapt.

Seksboekjes!

Andreas en ik kregen steeds vaker te horen dat er veel jongens op zoek waren naar seksboekjes. Ze werden hier op geattendeerd door een advertentie in ons blad van de Maartenschuit , onze carnavalsvereniging. Een seksshop adverteerde in ons verenigingsblad. Nu nog snap ik niet hoe dat ooit heeft kunnen gebeuren in dit katholieke internaat maar het bood wel nieuwe kansen.

Andreas en ik, besloten zonder iemand op de hoogte te stellen, met onze peddelwagens van de Maartenskliniek naar Arnhem te rijden naar de seksshop. Zo gezegd zo gedaan. inmiddels hadden we al wat geld verdiend met onze handel in knakworsten, witte wijn en chips. Deze handelswaren hadden we verstopt in een enorme spieker box met dubbele achterwand op mijn kamer. Met de winst van onze handel zijn we toen seksboekjes gaan kopen in Arnhem. In Nijmegen waren ze ongetwijfeld ook te koop maar dan was de kans op ontdekking wel erg groot. Met een rode kop van vermoeidheid van het rijden komen we aan bij de seksshop. Buiten de deur kijken we goed om ons heen en rijden de shop binnen. We leggen geld op de toonbank en vragen om een voordeelpakket met boekjes met veelzeggende namen als Tuc, Candy, Foxy en Seventeen . Onze rode koppen zullen ons wel verraden hebben. Maar Andreas als Surinamer had hier duidelijk minder last van. Op de terug reis werden we aangehouden door de veldwachter uit Elst die gebeld was door een verontruste burger uit Elst. Die dacht dat we waren weggelopen. Ik moet bekennen dat we als de dood waren dat hij in onze tas zou kijken. Maar mijn oprechte blauwe ogen hebben hem overtuigd dat we aan het trainen waren voor de Rosamars, waar we het jaar daarvoor ook aan hadden deelgenomen. De agent liet ons gaan maar waarschuwde ons wel dat het bijna donker werd en dat we op moesten schieten. Op de Maartenskliniek hebben ze niet gemerkt dat we weg waren geweest en de bloeiende handel in seksboekjes was begonnen voor 5 gulden gingen ze van hand tot hand. Maar het was koop, met terugkoop garantie ze betaalde dan wel 5 gulden maar als ze werden ingeleverd, kregen ze 1 gulden terug. Na verloop van tijd ruilde we ze weer in bij de seksshop en zo hadden we toch een aardig zakcentje.

Drank

Met de inkomsten van de handel in seksboekjes konden we drank kopen. Eerst alleen wijn, later ook vieux en whiskey. Vooral in de weekenden was hier grote vraag naar! Op de markt had ik glaasjes laten kopen en de drank ging per glas. De wijn kwam uit Duitsland via Juffrouw Lily onze Duitse lerares. De rest van de drank regelden we als Peeman (Leverancier van de Maartenskliniek) de drank kwam brengen voor de soos. We rekenden dan case af bij de chauffeur. Ook lieten we soms wat regelen bij Knoertje van café Hengstdal en kochten daar in het winkeltje drank.

Met de pony kar waar ik de berijder van was. Samen met één van de lopende jongeren van “buiten” reden we over het vrijerspaadje naar het café. Ik wachtte dan bij de poort en onze vriend haalde het op. We verstopte de drank onder in de bok en reden terug naar de kinderboerderij waar we later de drank ophaalden en het de flat in smokkelden.