De eerste keer.

Binnen de muren van de instelling waar ik vanaf 1971 zou wonen, was seksualiteit volledig taboe. Gehandicapten hadden geen seksuele gevoelens, zouden ook nooit kinderen krijgen. Want daar moest je voor trouwen en wie wilde nu trouwen met een gehandicapte?

Dit was in grote lijnen de gedachte van onze groepsleiding en zeker van de nonnen die nog steeds een belangrijke rol hadden in de dagelijkse leiding van het internaat.

De Kinderboerderij

Op een mooie zomerdag kwam H. naar mij toe. H. was lid van de Maartensschuit onze Carnavalsvereniging. Hij woonde in kamer 2 en hoorde bij de groteren en stond op het punt om het reservaat te verlaten en de wijde wereld in te gaan. Jan, ik heb een verrassing voor je, maar het is wel geheim, ga je even mee naar de kinderboerderij?

Ik was net 14 jaar en was wel vereerd dat iemand van kamer 2 mij in vertrouwen nam en zijn geheim met mij wilde delen. H. had zijn oude koffiemolen, een driewiel rolstoel ,meegenomen. Ik rij achter hem aan, richting de kinderboerderij. De kinderboerderij werd beheerd door Piet hij zorgde voor de dieren en dat de revalidanten er paard konden rijden op therapeutische basis. In het weekeinde zorgde H. voor de paarden, de kippen, eenden en konijnen en soms mocht ik hem helpen. Dit keer gingen we om een heel andere reden naar de kinderboerderij. H. had de sleutel en zei, dat ik voor de boerderij moest wachten.

Gele hotpants

Op dat moment kwam Jacqueline aan lopen een lange blonde meid , ze droeg haar lange blonde haar in een staartje. Haar lange benen gehuld in een gele hotpants. Ik kende haar wel, ze was van Berk en Beuk het internaat voor moeilijk opvoedbare meisjes. Ondanks mijn jonge leeftijd ging mijn hart sneller kloppen. Van jongs af aan ben ik nog al visueel ingesteld. Hoi Jan, weet jij waar H. is? Ja, binnen in de boerderij. Al heupwiegend liep ze de deur binnen waarna mijn kameraad snel de dubbele deur dicht maakte. Mij alleen achterlatend bij de grote bank voor de kinderboerderij. Uit de boerderij kwamen geluiden, die me niet bekend voor kwamen. Was toch wel nieuwsgierig wat zich daar binnen  afspeelde.

Nu heb ik natuurlijk ook wel doktertje gespeeld en ben dus niet helemaal onschuldig te noemen. Maar de geluiden die nu  via het toiletraam ontsnapte, gaf me het gevoel dat er toch wat meer aan de hand was. Kort daarop ging de grote deur weer open en H. en Jacqueline kwamen bezweet en met rode hoofden naar buiten. H. zei:  “Jacqueline als jij nu nog even bij Jan blijft kun je hem leren kussen”?

Enigszins verrast door deze ontwikkeling stamelde ik zo iets als, dat is wel goed hoor! Jacqueline die daar niets tegen in bracht gaf H. een zoen. Daarna vroeg ze me of het goed was dat ze bij mij op schoot ging zitten. In eerste instantie, wou ik nee zeggen, want misschien zouden door het gewicht mijn benen wel breken.  Maar ja, zo’n mooie vrouw die ook nog eens twee jaar ouder was. Dan wil je wel eens een  risico nemen. H. reed weg en liet mij alleen met Jacqueline achter.

Voor ik het wist zat ze bij mij op schoot en ze sloeg de armen om me heen. De vogels tjilpte hun lied, de kippen kakelde en de paarden liepen onrustig in de wei achter de kinderboerderij.

Midden in het bos lijkt het even of de wereld om ons heen niet bestond. Jacqueline kuste me met volle overgave en ze nam bezit van mijn mond zoals tot dan toe nog nooit gebeurd was. Ja, het is en blijft een jeugdherinnering maar wel één die ik me nu nog goed kan herinneren!

Angst om te breken even vergeten

De angst om iets te breken was in een keer verdwenen en vol overgave beantwoorde ik haar tongzoen. Soms zou je willen dat deze droom nooit over ging. Maar helaas, Jacqueline bleek weer eens weg gelopen te zijn van het internaat. De groepsleiding was getipt door mijn “goede” vriend H. en die stond in één keer voor onze neus.

Einde van een mooie droom. Jacqueline kreeg 1 week huisarrest en mijn groepsleiding werd op de hoogte gesteld van ons avontuurtje. Ik ben blij dat mijn ouders het nooit te weten zijn gekomen, want in die tijd waren ouders absoluut niet betrokken bij de opvoeding. Het heeft geen straf opgeleverd, maar mijn interesse voor vrouwelijk schoon is hier door wel aangewakkerd!

Jacqueline heb ik daarna nog een paar keer mogen ontmoeten en ik had nu wel een contactpersoon bij Berk en Beuk. Daar zaten alleen moeilijk opvoedbare meisjes vaak uit gescheiden gezinnen en allemaal van onze leeftijd. Het jachtterrein van de jongens verlegde zich dan ook van de kliniek naar Berk en Beuk. Als gauw werd bekend dat ik deze contacten had en werd ik gevraagd of ik ook voor mijn kameraden iets kon regelen. Mijn vader was een echte handelaar, hij verkocht schilderijen, oude auto’s en fietsen. Ik denk dat ik dat van hem heb geërfd want al snel begon ik mijn eigen relatiebureau en vroeg 2 1/2 gulden bemiddelingskosten.

Appelflappen

De winst verdeelde Jacqueline en ik zodat we in het winkeltje in het ziekenhuis appelflappen konden kopen. Zo heb ik toch een aantal bewoners van de flat aan een vriendinnetje kunnen helpen. Het ging overigens niet altijd goed Wim mijn kamergenoot en ik hadden ieder een vriendin geregeld Marian en Miriam, het ging een tijd lang goed tot dat Wim en ik besloten om een keer te ruilen. Onder de voorwaarde dat ik mijn snor er af zou halen gingen de meiden akkoord! Maar van ruilen komt huilen en dit experiment was dus niet echt geslaagd. Nu was ik mijn vriendinnetje en mijn snor kwijt!

Het vrijerspaadje

Het vrijerspaadje was de vaste plek, om met onze vriendinnen van Berk en Beuk af te spreken. Op hoogtij dagen zaten we er wel met 8. Het voordeel van een rolstoel was dat je gezellig op schoot kon zitten zonder dat je kleren vuil werden. De communicatie met Berk en beuk was wel lastig. In een holle boom die tussen onze internaten in stond legde we briefjes die de meiden daar dan weer uithaalde om een volgende afspraak te maken. Soms heb ik ook gebeld, via de telefoon op de vierde verdieping van de flat die tijdelijk leeg stond. Ik heb altijd een vrij zware stem gehad en deed me dan voor als oom van een van de meisjes. Het is eigenlijk en wonder dat dit altijd ongestraft kon gebeuren maar de nonnen en de groepsleiding konden zich niet voorstellen dat dit allemaal op hun terrein gebeurde. We moesten ook wel afspreken op het vrijerspaadje, want onze slaapkamers konden we niet afsluiten. Van enige privacy was dan ook geen sprake.

We deelde onze kamer dan ook met drie anderen en we werden in de gaten gehouden door de leiding. Soms was het zo druk op het vrijerspaadje dat we ook een aantal uitwijkplaatsen hadden waaronder  de kinderboerderij.

Onder de grote hellingbaan bij de grote centrale keuken, de kelder van de flat. O ja, natuurlijk het bos achter de Maartensschool en achter de Kapel. Welke plek we uitkozen was afhankelijk van de weersgesteldheid en of er plek was. Heel lang heb ik gedacht dat dit niet was opgemerkt maar 10 jaar later heb ik mijn medisch dossier opgeëist toen ik al lang was vertrokken van de Maartenskliniek. Uit dit dossier bleek dat ze wel degelijk op de hoogte waren van mijn interesse in meisjes en mijn contacten met Berk en Beuk.