Gastblog Cailin Kuit. College voor de Rechten van de Mens.

Cailin Kuit

Cailin Kuit

Op vrijdag 28 november was het dan zo ver: ik moest aantonen dat ik, en vele andere met mij, gediscrimineerd word door de NS. Dit is zo sinds de afschaffing van het papieren treinkaartje. En ik kan je vertellen dat ik, ondanks mijn luidruchtige persona, toch best wel zenuwachtig ben als het om gelijke rechten voor mensen met een handicap en geslachtsgelijkheid gaat.

Wat er aan vooraf ging.

Sinds 9 juli 2014 heeft de NS het papieren treinkaartje afgeschaft en is volledig overgestapt op de OV chipkaart. Aan deze OV chipkaart zitten verschillende abonnementsvormen vast, zoals in mijn geval een voordeelurenkaart. Met de voordeelurenkaart kun je vanaf 9:00 uur ‘s  morgens reizen tegen 40% korting, en om 8.55 uur inchecken.

NS

NS

Nu is het geval dat ik de trotse eigenaar van een incomplete dwarslaesie ben en zit hierdoor fulltime in een rolstoel. Als rolstoel gebruiker moet je 3 uur van tevoren je treinreis reserveren en een kwartier van tevoren aanwezig en dus ook ingecheckt zijn. Wat in de praktijk inhoudt, dat ik de 1ste trein na 9.00 uur of de trein van precies 9.00 uur niet kan halen en hier ten opzichte van een niet-gehandicapt persoon een nadeel aan ondervind. Na een belletje met de klantenservice van de NS en een niet naar tevredenheid afgehandelde Twitter discussie, heb ik daarom besloten mijn verhaal aan het college voor de Rechten van de Mens voor te leggen.

De zitting

De zitting heeft plaats gevonden op 28 november om 15.00 uur in Utrecht. Natuurlijk maakte mijn Valys-rit er een puinhoop van en kwam ik ongeveer 10 minuten te laat. Gelukkig was dit geen probleem en kon het feest beginnen! Het college bestond uit 3 heren en een dame. De NS werd vertegenwoordigd door een heer en een dame. Ik vertegenwoordigde mijzelf en had een vriendin en mijn hulphond in opleiding Joey bij me. Het eerste wat de commissie aan mij vroeg was: wat mijn ultieme doel was, en wat wil ik wilde bereiken met deze zitting. Mijn antwoord luidde: “Ik streef naar een oplossing voor deze situatie, niet alleen voor mij maar voor alle mensen met een motorische beperking in een vergelijkbare situatie.”    De NS jurist en de product kenner waren het gelukkig met mij eens.   Vervolgens werd de NS het vuur aan de schenen gelegd met een aantal pittige vragen van alle commissieleden over onderwerpen zoals hoeveel ze doen voor mensen met een handicap,  en dat het “gelijk” behandelen van iedereen niet altijd betekent dat mensen met een handicap ook daadwerkelijk gelijke kansen krijgen. Er werd uitgelegd dat er ook zoiets bestaat als positieve discriminatie:  iemand een voordeel geven zodat er een gelijke situatie ontstaat. De NS bracht bijvoorbeeld het argument naar voren dat mensen met kinderwagens en zware bagage, ook niet altijd in staat waren de 1ste trein na 9.00u te halen. Dit werd vrijwel meteen door mij en de commissie van tafel geveegd, omdat een kinderwagen of zware bagage in de trein meenemen nu eenmaal een keus is en het gebruikmaken van een rolstoel, scootmobiel, slecht ter been zijn, slechtziend of blind zijn dit natuurlijk niet is.

De oplossing

De NS kwam als oplossing al vrij snel met de PLUS kaart. Dit is een kaart die je aan je OV chipkaart of abonnement kan hangen waardoor je niet meer hoeft in te checken. Deze PLUS kaart is ontwikkeld in samenwerking met de Oog Vereniging, voor mensen die slechtziend of  blind zijn. Het probleem in mijn geval was dat ik geen recht op deze kaart heb, omdat ik meer dan 30%  zie en geen O.V. begeleiders kaart blind en slechtziende heb. De NS medewerkers wilde hierop voor mij een uitzondering te maken, door de indicatieregels coulant te hanteren en alles snel in werking te stellen. Hierdoor hoef ik niet meer in te checken en kan ik gewoon de trein na 9.00 uur halen. Voor mij is het hiermee opgelost, maar ik blijf nog steeds vinden dat ook andere mensen met een motorische beperking een oplossing verdienen. Ik heb wel het idee dat er nu door de ingang die er is gekomen bij de NS, een mogelijkheid is tot onderhandeling en oplossingen. Ik zou dan ook graag ervaringsverhalen willen ontvangen, zodat ik me hiervoor kan inzetten.

REACTIE: terugnaardebossen@gmailcom    o.v.v.  onderwerp NS

In mijn volgende blog komt het drama dat ‘ Valys ’ heet aan de beurt.

Toedeledoki,

Cailin Kuit

Over Jan Troost

Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap. Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.

2 gedachten over “Gastblog Cailin Kuit. College voor de Rechten van de Mens.

  1. Ik heb je verhaal gelezen. Goed van je dat je dit probleem hebt aangepakt. Er moet meer aandacht besteed worden aan de problemen waar gehandicapten tegen aanlopen. Er zouden geen verschil mogen zijn in behandeling. Veel sterkte en succes met de “strijd”. Grt. Anja

  2. Wat een onzin dat reizen met een kinderwagen “een keus” is. Iedereen is kind geweest, en voor elk kind moet gezorgd worden. Dat is geen keuze, maar een noodzakelijkheid. Kinderen zijn geen hobby, maar kwetsbare, onzelfstandige mensen waarvoor gezorgd moet worden. Die zorg bestaat o.a. uit in een kinderwagen te worden vervoerd. Dit is te vergelijken met een rolstoel die geduwd moet worden, voor iemand die niet kan lopen. Het kind kan ook niet lopen. Je zou kunnen zeggen dat een kind beperkingen heeft t.o.v. een gezonde volwassene.

Laat een reactie achter bij Marieke de JongeReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.