Van een vriend van buiten de hekken kreeg ik een gestencilde kopie van de ‘verklaring over de rechten van de gehandicapte mens’.  IN 1976 woonde ik op  de Sint Maartenskliniek in de bossen van Nijmegen samen met 120 gehandicapte kinderen, bij de Zusters van de Choorstraat in ‘s-Hertogenbosch. Ik was 18 jaar oud en Wajonger.

Verklaring-over-de-rechten-van-de-gehandicapte-mens-Verenigde-Naties1975

Toen wist ik het zeker: mensen met een handicap moeten vechten om onderdeel van onze samenleving te worden. Van uit de geïsoleerde samenleving in de bossen zou ik de samenleving veranderen.

Toegankelijkheid

In 1972, ik was pas 14,  had ik deel genomen aan een demonstratie, die het Cultureel Centrum ‘De Lindenberg” in Nijmegen betrof. Dat nieuw gebouwde Centrum was volstrekt ontoegankelijk. De deskundigen waren van mening dat gehandicapten niet aan cultuur deden. Of, als ze dat wel deden, in de beslotenheid  in de bossen van de Sint Maartenskliniek.  Dus kon door de Gemeente bezuinigd worden op de aanpassingen. Uiteindelijk, na die demonstratie in 1972 en de bezetting van de Lindenberg in 1981,  zouden de aanpassingen achteraf geen fl,300.000 maar 1,8 miljoen gulden gaan kosten.

Vierdaagse 1995

Al sinds 1976 was er rond de Vierdaagse van Nijmegen discussie of rolstoelgebruikers wel of niet mee mochten doen aan dit evenement. In 1995 werd ik met steun van de Gehandicaptenraad en Erica Terpstra gevraagd om een experiment met elf rolstoelgebruikers te forceren. In onderstaande video wordt helder waarom het noodzakelijk is om het verdrag te ratificeren.

Voorwaarde was dat de VN Standaard Regels aan de Burgemeester van Nijmegen Ed D’Hondt zouden worden overhandigd door de Voorzitter van de Gehandicaptenraad Ab Friedhoff.

http://www.canonsociaalwerk.eu/1948_mensenrechten/Standard_Rules_for_Equalization_of_Opportunities_for_Persons_with_Disabilities_-_Nederlands.pdf

We hadden een “wapen” nodig om het debat weer aan te gaan.

Voorzitter CG Raad

Kort daarop werd ik tot mijn eigen verrassing zelf uitgeroepen tot Voorzitter van de landelijke Gehandicaptenraad.  Met het verdrag uit 1975 heb ik het in die hoedanigheid samen met onze medewerkers en bestuurders voor elkaar gebokst deze Standaardregels (Agenda 22 ) tussen de oren te krijgen.

Actie voor gelijke rechten Valys

En de ‘ Wet Gelijke behandeling gehandicapten en chronisch zieken’ te realiseren. En bovendien  handicap als grond van discriminatie in het strafrecht te krijgen.  Daar ben ik nog steeds trots op.  De strijd voor gelijke behandeling gaat door en  staat pas aan het begin om vanuit het medisch model naar burgerrechten te gaan is een uitdaging.

Nu, bijna 29 jaar later,  wordt woensdag 9 december het VN Verdrag besproken in de Tweede Kamer. Na Goedkeuring gaat het naar de Eerste Kamer en dan kan het ‘VN Verdrag voor personen met een handicap”geratificeerd worden.

Wat ik wel hoop is dat ze onderstaand artikel niet vergeten.

Eigen Regie

Artikel 19 – Zelfstandig wonen en deel uitmaken van de maatschappij:

‘De Staten (…) erkennen het gelijke recht van alle personen met een handicap om in de maatschappij te wonen met dezelfde keuzemogelijkheden als anderen en nemen doeltreffende en passende maatregelen om het persoon (…) gemakkelijker te maken dit recht ten volle te genieten en volledig deel uit te maken van, en te participeren in de maatschappij, onder meer door te waarborgen dat:

1. personen (…) de kans hebben, op voet van gelijkheid met anderen, vrijelijk hun verblijfplaats te kiezen, alsmede waar en met wie zij leven, en niet verplicht zijn te leven in een bepaalde leefregeling:
2. personen (…) toegang hebben tot een reeks van thuis, residentiële en andere maatschappijondersteunende diensten, waaronder persoonlijke assistentie, noodzakelijk om het wonen en de opname in de maatschappij te ondersteunen en isolatie of uitsluiting uit de maatschappij te voorkomen.
3. de maatschappijdiensten en –faciliteiten voor het algemene publiek op voet van gelijkheid beschikbaar zijn voor personen met een handicap en beantwoorden aan hun behoeften..’

We zijn er weer!

Inmiddels ben ik woordvoerder van Terug naar de bossen’:  een groep die een eigen methodiek heeft ontwikkeld om de regering en anderen scherp te houden. Wij zullen er zijn tijdens het debat! Ook de economisch positie van mensen met een handicap moet verbeterd worden om zo ook daadwerkelijk MEE te kunnen doen, Pas als we gezien  worden als een economische factor van betekenis en niet als kostenpost is de gedachte achter dit VN Verdrag een feit.

VN Troep

Als het VN verdrag geratificeerd is! Dan begint pas het echte werk!

Wij staan te popelen om te controleren of onze mensenrechten gerespecteerd worden!