Tagarchief: mensenrechten

Meldpunt Goed Toegankelijk:

College voor de Rechten van de Mens opent meldpunt voor goede toegankelijkheid in de “anderhalvemetersamenleving”.

Het College voor de Rechten van de Mens merkt dat winkels, horeca en andere
dienstverlening niet voor iedereen toegankelijk zijn. Door de corona maatregelen
ervaren mensen met een beperking extra knelpunten. Het College voor de Rechten van
de Mens wil samen met betrokkenen bijdragen aan het verbeteren van fysieke en
digitale toegankelijkheid. op 14 mei lanceerde het College daarom het meldpunt
Goed Toegankelijk: een platform waar mensen met een beperking en ondernemers
problemen én oplossingen kunnen delen.

Oplossing bijvoorbeeld: Herder naast je om te voorkomen dat je geaaid wordt door mensen die medelijden met je hebben,

Even boodschappen doen bij de supermarkt, je medicatie halen bij de apotheek of online
een aankoop doen. Dit lijken normale alledaagse dingen. Maar voor mensen met
bijvoorbeeld een mobiliteits of zintuiglijke beperking is dit niet vanzelfsprekend. Deze
diensten zijn vaak niet toegankelijk waardoor mensen met een beperking hier niet
(zelfstandig) gebruik van kunnen maken. Door de corona maatregelen ervaren mensen met
een beperking nog meer obstakels. Maar ook ondernemers zijn door de corona crisis hard
getroffen. Nu ondernemers zich voorbereiden op een ‘anderhalvemetersamenleving’ is het
daarom in ieders belang dat goederen en diensten ook toegankelijk zijn voor mensen met
een beperking.

Waarom opent het College dit meldpunt?

Het College voor de Rechten van de Mens is toezichthouder op de uitvoering van het VN-
verdrag handicap in Nederland. Het College beschermt, bevordert en monitort het verdrag.
Het verdrag gaat over mensenrechten van mensen met een handicap en bepaalt dat
mensen met een beperking zelfstandig en volwaardig – op voet van gelijkheid met anderen
– mee moeten kunnen doen aan de samenleving. Dit is uitgewerkt in de wet. Daarin staat
dat goederen en diensten voor iedereen gelijk toegankelijk moeten zijn. Het College voor
de Rechten van de Mens ontvangt zelf maar ook via netwerk- en belangenorganisaties voor
mensen met een beperking signalen dat de corona crisis extra problemen oplevert voor
deze toegankelijkheid. Daarom wil het College weten met welke
toegankelijkheidsproblemen mensen met een beperking te maken krijgen vanwege de
corona maatregelen. Het College wil ook weten wat goed gaat en welke oplossingen er zijn
om de toegankelijkheid te verbeteren.

Sámen werken aan oplossingen

Het College roept mensen met een beperking en ondernemers op om hun ideeën en
oplossingen voor het verbeteren van de fysieke en digitale toegankelijkheid van goederen
en diensten te melden. Het College vraagt ondernemers ook om bij de voorbereidingen
voor de ‘anderhalvemetersamenleving’ in het bijzonder aandacht te besteden aan het
verbeteren van de toegankelijkheid voor mensen met een beperking en hun perspectief
daarin te betrekken.

Met dank aan GRIP vzw

Wat doet het College met de resultaten?

Met deze informatie kan het College de situatie rond de toegankelijkheid van goederen en
diensten in kaart brengen. Dat helpt het College bij zijn werk als toezichthouder op het
VN- verdrag. Ook wil het College samen met betrokkenen werken aan de verwezenlijking
van mensenrechten. Het zal voortdurend in gesprek gaan met alle betrokken partijen om
te werken aan oplossingen.

Het Meldpunt: https://mensenrechten.nl/goedtoegankelijk

Gastblog Burgemeester Otwin van Dijk: Gelijk is Gelijk!

De Vlaamse journalist Luk de Wulf maakte vorig jaar een prachtig YouTube filmpje van Tima. Een negenjarig meisje dat in een rolstoel zit. Het is echt de moeite waard om te kijken. 

Deze film is gemaakt  in samenwerking/opdracht door Ouders voor Inclusie Belgie

Deze campagne heeft de titel gekregen #sayyes — ‘zeg ja tegen kindjes zoals ik’. Het werd in België een enorme hype. Veel mensen schaarden zich achter deze oproep. Waarom? Omdat het appelleert aan een gevoel van rechtvaardigheid denk ik. En omdat het laat zien wat we allemaal willen. Zorgen dat iedereen mee kan doen.

Nederland

Eigenlijk doen we in ons land iets heel raars. We lossen heel veel op met zorg, terwijl dat vaak niet de beste oplossing hoeft te zijn. Een goed voorbeeld vind ik altijd het openbaar vervoer. Dat is helaas nog steeds niet echt goed toegankelijk. Dan maak je dat toch toegankelijk zou je denken… Nee, we laten een optocht van aangepaste busjes rijden achter niet-toegankelijke streekbussen. Waarom maken we niet gewoon alles toegankelijk? Daar heeft iedereen profijt van. Je komt elkaar dan ook echt tegen. Hetzelfde geldt voor het onderwijs. Voor de ouderenzorg. Voor de gehandicaptenzorg. We zorgen over het algemeen heel goed voor mensen die iets nodig hebben hoor. Maar Nederland kent geen echte traditie van inclusie. We zijn gewend om dingen voor mensen apart te regelen. Vaak ook buiten het zicht van de samenleving.

Het Dorp

Bedenkt u zich dat onze eerste grote crowdfunding-operatie op TV zo’n 55  jaar geleden ‘open het dorp’ was. We zamelden geld in om lichamelijk gehandicapte mensen — apart — bij elkaar — aan de rand — van Arnhem te laten wonen. Ook nog eens op heuvels trouwens. Wat ik als rolstoeler persoonlijk toch best sadistisch vind.

Ulft 2508- Burgemeester Otwin van Dijk, PvdA, Oude IJsselstreek op het DRU terrein /RM

Studie

Toen ik zelf 20 jaar geleden wilde gaan studeren en om een vervoersvoorziening vroeg om naar de universiteit te komen omdat het openbaar vervoer niet toegankelijk was, werd dat afgewezen. Mensen zoals jij — gehandicapt — hoeven niet te studeren. Ik werd boos en zocht contact met de politiek. Het beleid werd gelukkig gewijzigd en ik kon wél gaan studeren.

VN Verdrag

Nederland heeft anderhalf jaar geleden eindelijk het VN verdrag voor rechten voor mensen met een beperking geratificeerd. Tegelijkertijd is wettelijk vastgelegd dat gebouwen en voorzieningen toegankelijk moeten worden gemaakt voor mensen met een beperking. Dat betekent dat we moeten werken aan gelijkwaardigheid. In de zorg. In onze samenleving. In ons beleid. Waarin we mensen niet apart zetten als ze anders zijn. Waarin we niet alles oplossen met zorg. Waarin we vooral kijken naar de mens achter een handicap, ziekte of ouderdomsgebrek. Ik pleit voor een inclusieve samenleving waaraan iedereen — jong en oud, gehandicapt en gezond, enz. — mee kan doen. En we dát regelen.

Fotomodel

Dat vraagt wat van mensen met een zorgvraag zélf. Laat zien dat je er bent en vertel wat je nodig hebt om het leven te leiden dat je wilt. Ik ken een meisje met Down dat een contract heeft gekregen als fotomodel. Een verdere emancipatie dus van cliënten en patiënten. Misschien moeten we ook eens ophouden met woorden als cliënten en patiënten. We zijn gewoon allemaal unieke burgers.

De Samenleving

Het vraagt ook wat van de samenleving. We moeten ons allemaal afvragen wat we kunnen bijdragen om ervoor te zorgen dat iedereen uit de voeten kan. Wat kan ik als museum, dienstverlener, buurman of werkgever doen? Je ziet bijvoorbeeld prachtige initiatieven van supermarkten die hun personeel trainen hoe om te gaan met mensen met dementie. Zo krijgen we een dementievriendelijke samenleving.

Gemeenten

Het vergt ook wat van gemeenten. Op lokaal niveau komt alles wat met het gewone leven te maken heeft bij elkaar. Toegankelijke gebouwen. Openbaar vervoer dat door iedereen gebruikt kan worden. Sportclubs waar mensen met en zonder handicap met elkaar samen trainen. Gewoon naar school. Zorg en ondersteuning om echt mee te kunnen doen. Gemeenten hebben een belangrijke opdracht om te werken aan de inclusieve samenleving.

1 e Nationale Congres: Gelijk = Gelijk

Op 29 november is het eerste grote congres over het VN verdrag voor rechten voor mensen met een beperking. Met een prachtige titel: ‘Gelijk = Gelijk’. Gemeenten kunnen op die dag van elkaar leren.

Aaanmelden: www.gelijkisgelijk.nl

“Aandacht maakt alles mooier” is de slogan van een bekende Zweedse meubelmaker. Ik denk dat dat zo is. Oprechte interesse in elkaar leidt tot meer gelijkwaardigheid. Denk af en toe eens aan het filmpje over Tima en stel jezelf vraag:

“Wat zou ik willen in zo’n situatie?” Laten we daar met z’n allen aan werken!

Burgemeester van Dijk

Otwin van Dijk

Burgemeester Oude IJsselstreek,

voormalig Tweede Kamerlid 

De rollende Burgemeester 

Gastblog Zuster Margaretha: VN Verdrag 10 december de dag van de mensenrechten l!?

Na ruim negen jaar uitstel werd gisteren eindelijk het ‘VN Verdrag inzake de rechten van Personen met een handicap’ door de Tweede Kamer behandeld. Een aantal leden van ‘Terug naar de bossen’, van Wij Staan Op, blinden, doven, rolstoelers en de nodige hulp- en blindengeleiden honden waren daarvoor uit alle hoeken van het land naar Den Haag gekomen.

Uit alle hoeken en gaten

Uit alle hoeken en gaten (foto Raymond Troch)

De beveiligingsrituelen waren voor zuster Margaretha weer even een stressmomentje. Ze had zich zoveel mogelijk uitgekleed, laarzen, rozenkrans, horloge. Maar de beugel-BH ging toch weer af. En ze was vergeten dat ze een zakmesje in haar handtas had, aandenken aan haar vader. Bij dezelfde controle twee maanden geleden was dat aan de aandacht van de beveiligers ontsnapt… Maar gelukkig is de Tweede Kamer Schiphol niet. Ik mocht het steekwapentje in een zakje doen, telefoonnummer erop en na afloop weer ophalen bij de balie.

Jan Troost was druk aan het filmen op de begane grond. Hij had de toestemming daarvoor voor elkaar gekregen!!! Inclusief perskaart, maar met veel reeds gekweekte goodwill. De zuster haalde eten en drinken voor de filmer, want daar heeft hij doorgaans geen tijd voor op dit soort dagen.

Onder de Kerstboom Tweede Kamer

VN Verdrag Onder de Kerstboom Tweede Kamer (foto Margreet  de Broekert)

Habijt demonstratie-nijd

We zaten net aan een tafeltje toen het hoofd Bewaking op ons opkwam. Of Jan, die hij kent, even mee wilde komen. Help! Het bleek over de zuster te gaan. Ze was nu nog doorgelaten. Maar dat kan een volgende keer wel anders aflopen. De regels worden waarschijnlijk aangescherpt. En nonnen bestaan blijkbaar niet meer in de hoofden van beveiligers. Habijten vallen tegenwoordig onder ‘demonstratiekleding’. De zuster gaat zich hier op voorhand al over beraden. Voor zover zij het Huishoudelijk Reglement nu heeft bestudeerd, zou uitsluiting onrechtmatig zijn. We zien wel. (Helaas is er geen enkele ‘handel’ in habijten, en is het mij tot op heden niet gelukt een origineel te pakken te krijgen.)

Habijt aan de kapstok?

Habijt aan de kapstok?

Gelukkig, mijn arme dochters ten spijt, was ik weer als zuster Margaretha van huis vertrokken. Hoofd Beveiliging vroeg of ik andere kleren bij mij had. Neen dus. Anders had ik mij ofwel moeten omkleden of een mogelijke rel moeten ontketenen. En het ging tenslotte om het belangrijke IVRPH, waar ook Jan jarenlang voorwerk en politiek gelobby had verricht!  Ditmaal werd de zuster nog gedoogd.

Interviews

Jan maakte dankbaar gebruik van het uur uitstel om Linda Voortman uitgebreid te bevragen. ‘Terug naar de bossen’ heeft in de loop van de jaren een hele goede band opgebouwd met name met GroenLinks en de SP. Linda had zich, zoals gehoopt en verwacht, terdege voorbereid op het debat.

Linda Voortman met Charlie Loos en Broeder Tuck

Linda Voortman met Charlie Loos en Broeder Tuck (Het uitgebreide filmverslag van Jan volgt binnenkort).

Wij Staan op

Ook Ietje van Halem moest eraan geloven en werd door Jan op film vastgelegd.

Ietje van Halem.Wijstaanop.nl

Ietje van Halem. Wij staan op.  www.wijstaanop.nl

Samen met negen andere jongvolwassenen met een beperking vormt Ietje de beweging ‘Wij Staan Op’. Op 16 mei jl. startten zij een publiekscampagne voor het verbeteren van de positie van mensen met een beperking. Speerpunt daarbij: de ratificatie van het IVRPH. Met de moeder van een van deze jongeren heeft Jan Troost veel overleg.

Tot slot drukten we Norbert van de eenmansfractie Klein nog even de hand. Die kennen we vooral van laatste 50Plus Beurs, Jan heeft o.a. hem toen geïnterviewd.

Nobert de Klein (fractie de Klein)

Nobert de Klein (fractie de Klein)

De Publieke Tribune

Een bonte stoet mensen met en zonder beperking en de honden betrad de publieke tribune. Die publieke tribune is overigens niet erg ‘toegankelijk’. Rolstoelers staan ergens in het gangpad. Met een hoge reling ter hoogte van het blikveld, als je pech hebt, zoals Jan Troost.

De arena

Het stoeltjesgedeelte lijkt op dat van een voetbalstadion. Heel steil oplopend, spekgladde vloerbedekking, te smalle looppaden en de stoeltjes zelf zijn uitermate ondemocratisch: je houdt een debat daar, zelfs als niet-gehandicapte, niet veel langer dan twee uur op vol. Ik kan me niet voorstellen dat de bedenker daar ooit zelf een dagdeel op heeft doorgebracht. Halverwege het debat stortte een slechtziende dame met haar blindengeleidenhond een eindje naar beneden. De schade bleef gelukkig beperkt.

Doventolk op tribune met medewerking van Bode

Doventolk op tribune met medewerking van vriendelijke Bode

Er waren twee doventolken aanwezig. Die kunnen hun werk alleen staande doen. Maar staan is verboden op de publieke tribune. Gelukkig zwaaide ditmaal een hele vriendelijk bode de scepter, en mochten de tolken bij uitzondering overeind blijven. Al werden ze tot onze stomme verbazing op een gegeven moment bijna onder de voet gelopen door een stelletje onbehouwen bezoekers.

Eten en drinken meenemen is ook verboden. Het eerste gedeelte van het debat duurde echter bijna 4 uur. En er waren mensen bij die in die vier uur hun medicijnen moesten slikken. Met liefst een slokje water! Ook daarvoor maakte de vriendelijke bode een uitzondering.

Het begint dan eindelijk!

Het debat waar zovelen zo lang naar uit hebben gezien, begon een uur later dan gepland. Na negen jaar wachten kon dat er nog wel bij. Eerst moest nog ergens over gestemd worden, door de gehele Tweede Kamer. Volle bak. Het fluorescerende haar van Geert Wilders was vanaf de publieke tribune dé blikvanger. Gelukkig hoefde hij alleen maar al dan niet zijn hand op te steken. Maar na die stemming liep de Kamer leeg, en bleef er nog een paardenkop over. Nee, niet die van Wilders, maar die van acht partijen, vertegenwoordigd door één à twee Kamerleden.

 

Merkwaardige gewaarwording was het dat dit debat niet werd bijgewoond door de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken, maar door Van Rijn van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Zelfs de politiek lijkt niet te beseffen dat dit VN Verdrag om mensenrechten gaat, en niet om ‘een gehandicaptenwet’.

Tweede bijzonderheid was dat het VN Verdrag nog niet geldt voor  de Overzeese gebieden . Extra vreemd omdat juist de aanwezigheid alle landen van het Koninkrijk Nederland afgelopen oktober zo belangrijk werd gevonden dat dat de reden was het geplande debat weer eens uit te stellen.

De belangstelling vanuit de politiek en de media was overweldigend. Voor de zaak Teeven, die dag, wel te verstaan. Alle perstafeltjes op de publieke tribune bleven leeg. Mensenrechten zijn minder hot dan de duistere praktijken van omhooggevallen VVD-ers.

 

De standpunten

SP

De SP beet de spits af. Henk van Gerven had daarvoor zelf 60 minuten in laten plannen. Dat was de voorzitter gelukkig ook iets te gortig. Henk’s betoog betrof vooral de nog altijd verslechterende financiële positie van mensen met een beperking. Goed bedoelde woorden, maar het werd niet echt overgenomen, helaas..

PvdA

Toen de PvdA, vertegenwoordigd door Otwin van Dijk. Als gevolg van een ongeluk zit hij sinds zijn 18e jaar in een rolstoel. Een ervaringsdeskundige dus, die een vlammend betoog hield dat een echt inclusieve samenleving nog ver te zoeken is. Het IVRPH moet wat hem/PvdA betreft zo snel mogelijk worden geratificeerd, al moet er nog heel wat om heen (gefaseerd) worden geregeld en ingevuld.

Otwin van Dijk (PvdA) achter het in hoogte verstelbare spreek gestoelte

Otwin van Dijk (PvdA) achter het in hoogte verstelbare spreek gestoelte

Sinds zijn komst in de Kamer is het spreekgestoelte pas verstelbaar, even als de spreekmicrofoons. De toegankelijkheid van zowel het Eerste als het Tweede Kamergebouw laten nog veel te wensen over. Dit onderwerp werd door meerdere sprekers aangehaald als voorbeeld van hoe het beter moet.

CDA

Mona Keijzer van het CDA toonde zich wat halfslachtig. Natuurlijk moeten rechten van mensen met een beperking beter geborgd worden. Maar wat gaat dat kosten? En moet een en ander niet over langere termijn worden uitgespreid. Wel leuk dat ze Jan aanhaalde, die, toen hij de Frans Wolters-prijs uitgereikt kreeg voor al zijn verdiensten, in zijn speech het leven en de toekomst van zijn dochter (die Osteogenesis Imperfecta heeft) vergeleek met dat van Jan Peter Balkende’s dochter. Ook haar punt dat het vreemd is dat mensenrechten valt onder Binnenlandse Zaken en het VN Verdrag onder VWS. Lijkt op vorm van discriminatie.

Christen Unie

Gert-Jan Segers, recente opvolger van Arie Slob van de ChristenUnie, begon ook met een voorbeeld uit de privésfeer. Zijn nichtje Hanna, die het Down Syndroom heeft, een goede opleiding heeft gevolgd en zich nu op de arbeidsmarkt gaat begeven. Verder kort gezegd ook een pleidooi voor datgene dat het IVRPH behelst. Hij  benadrukte  het belang van goede voorlichting als tijdens de zwangerschap de ongeboren vrucht een afwijking blijkt te hebben.

Groen Links

Linda Voortman was zo gedreven dat ze Fleur Agema per ongeluk passeerde door voor haar beurt het spreekgestoelte al te betreden. Het sierde de PVV-ster dat ze daar verder geen probleem van maakte. Linda benadrukte o.a. de vele aspecten van toegankelijkheid; van gebouwen, onderwijs, gezondheidszorg, arbeidsmarkt, sport, communicatie, etc.. En daarmee samenhangend de verschillende ministeries die dit uiteindelijk moeten oppakken. Zij verweet het kabinet gebrek aan ambitie. Waarom nu niet doorpakken in plaats van weer pappen en nathouden. De grote lijnen moeten nu worden uitgezet, uitwerking volgt daarna.

D66

Ook Vera Bergkamp van D66 drong voor, wederom met goedkeuring van Fleur Agema. Er zat iemand op de publieke tribune die Vera veel informatie had verstrekt. En die persoon moest bijna naar huis. Bergkamp hield een helder betoog, had ook al de nodige interrupties gepleegd bij de andere sprekers. Gedreven en hoopvol, lijkt mij de stem van D66 in deze.

Schorsing debat

Het nuttige met het aangename verenigen.

Het nuttige met het aangename verenigen.

Met een kleine club aten en dronken wij wat bij restaurant Dudok. Jan en ik besloten de vervolgzitting niet meer bij te wonen. Een aantal anderen (gelukkig) wel. We zochten Jan’s spullen bij elkaar (hij had de avond daarvoor al in Den Haag doorgebracht), die lagen onder meer nog in het Tweede Kamerkluisje.

Naar huis

Daar hoorden wij met rode konen bij de ingang Kamergebouw op het grote scherm nog even het betoog aan van Tamara van Ark van de VVD. Ze had al interrupties geprutteld, waarbij ze vooral sprak ‘vanuit haar gevoel’. Een ‘pareltjes gaan nooit verloren-gevoel’ dan wel (tekst uit een corpslied). Het ging toch allemaal al héél goed in Nederland met de inclusie. En waarom ondernemertje pesten met het opleggen van onnodige regels?! Ze doen al zó hun best. Zelfs Jan normaal een aardige diplomaat werd steeds kwader en verliet briesend de hal van de Tweede Kamer!

De VVD

De VVD

De zuster was wel jaloers op Tamara’s mooi gelakte nagels.

Dat was geen fijn eind van een op zich goede dag, maar we hadden niet anders verwacht van de VVD.

Felicitaties voor ‘Wij Staan Op’: bijna alle negen sprekers noemden hen bij naam, haalden hun voorbeelden aan, en zwaaiden met het Wij Staan Op-manifest. Aan jullie zal het niet liggen!

Vanavond moet staatssecretaris Van Rijn het bombardement aan vragen, die gisteren gesteld zijn, beantwoorden. Of de ratificatie nu werkelijk op korte termijn gerealiseerd wordt, is toch nog de vraag.

 

Evenals de vraag waar het haarstukje van (nee, niet Geert Wilders maar) de microfoon van Jan ’s filmcamera is gebleven. In het tumult van 9 december geruisloos verdwenen…

De Zuster doet een schietgebedje dat het amendement van Otwin van Dijk (PvdA) wordt overgenomen! Dan nog de door de Eerste Kamer en dan RATIFICATIE!

Margreet de Broekert/zuster Margaretha

Bussum 10 december 2015

Om 19.30 gaat van Rijn antwoorden

http://www.tweedekamer.nl/vergaderingen/plenaire_vergaderingen/details?date=10-12-2015#2015A05502

Ik zag het licht!

Van een vriend van buiten de hekken kreeg ik een gestencilde kopie van de ‘verklaring over de rechten van de gehandicapte mens’.  IN 1976 woonde ik op  de Sint Maartenskliniek in de bossen van Nijmegen samen met 120 gehandicapte kinderen, bij de Zusters van de Choorstraat in ‘s-Hertogenbosch. Ik was 18 jaar oud en Wajonger.

verklaring-over-de-rechten-van-de-gehandicapte-mens-Verenigde-Naties1975

Verklaring-over-de-rechten-van-de-gehandicapte-mens-Verenigde-Naties1975

Toen wist ik het zeker: mensen met een handicap moeten vechten om onderdeel van onze samenleving te worden. Van uit de geïsoleerde samenleving in de bossen zou ik de samenleving veranderen.

Toegankelijkheid

In 1972, ik was pas 14,  had ik deel genomen aan een demonstratie, die het Cultureel Centrum ‘De Lindenberg” in Nijmegen betrof. Dat nieuw gebouwde Centrum was volstrekt ontoegankelijk. De deskundigen waren van mening dat gehandicapten niet aan cultuur deden. Of, als ze dat wel deden, in de beslotenheid  in de bossen van de Sint Maartenskliniek.  Dus kon door de Gemeente bezuinigd worden op de aanpassingen. Uiteindelijk, na die demonstratie in 1972 en de bezetting van de Lindenberg in 1981,  zouden de aanpassingen achteraf geen fl,300.000 maar 1,8 miljoen gulden gaan kosten.

Vierdaagse 1995

Al sinds 1976 was er rond de Vierdaagse van Nijmegen discussie of rolstoelgebruikers wel of niet mee mochten doen aan dit evenement. In 1995 werd ik met steun van de Gehandicaptenraad en Erica Terpstra gevraagd om een experiment met elf rolstoelgebruikers te forceren. In onderstaande video wordt helder waarom het noodzakelijk is om het verdrag te ratificeren.

Voorwaarde was dat de VN Standaard Regels aan de Burgemeester van Nijmegen Ed D’Hondt zouden worden overhandigd door de Voorzitter van de Gehandicaptenraad Ab Friedhoff.

http://www.canonsociaalwerk.eu/1948_mensenrechten/Standard_Rules_for_Equalization_of_Opportunities_for_Persons_with_Disabilities_-_Nederlands.pdf

We hadden een “wapen” nodig om het debat weer aan te gaan.

Voorzitter CG Raad

Kort daarop werd ik tot mijn eigen verrassing zelf uitgeroepen tot Voorzitter van de landelijke Gehandicaptenraad.  Met het verdrag uit 1975 heb ik het in die hoedanigheid samen met onze medewerkers en bestuurders voor elkaar gebokst deze Standaardregels (Agenda 22 ) tussen de oren te krijgen.

Actie voor gelijke rechten Valys

Actie voor gelijke rechten Valys

En de ‘ Wet Gelijke behandeling gehandicapten en chronisch zieken’ te realiseren. En bovendien  handicap als grond van discriminatie in het strafrecht te krijgen.  Daar ben ik nog steeds trots op.  De strijd voor gelijke behandeling gaat door en  staat pas aan het begin om vanuit het medisch model naar burgerrechten te gaan is een uitdaging.

Nu, bijna 29 jaar later,  wordt woensdag 9 december het VN Verdrag besproken in de Tweede Kamer. Na Goedkeuring gaat het naar de Eerste Kamer en dan kan het ‘VN Verdrag voor personen met een handicap”geratificeerd worden.

Wat ik wel hoop is dat ze onderstaand artikel niet vergeten.

Eigen Regie

Artikel 19 – Zelfstandig wonen en deel uitmaken van de maatschappij:

‘De Staten (…) erkennen het gelijke recht van alle personen met een handicap om in de maatschappij te wonen met dezelfde keuzemogelijkheden als anderen en nemen doeltreffende en passende maatregelen om het persoon (…) gemakkelijker te maken dit recht ten volle te genieten en volledig deel uit te maken van, en te participeren in de maatschappij, onder meer door te waarborgen dat:

  1. personen (…) de kans hebben, op voet van gelijkheid met anderen, vrijelijk hun verblijfplaats te kiezen, alsmede waar en met wie zij leven, en niet verplicht zijn te leven in een bepaalde leefregeling:
  2. personen (…) toegang hebben tot een reeks van thuis, residentiële en andere maatschappijondersteunende diensten, waaronder persoonlijke assistentie, noodzakelijk om het wonen en de opname in de maatschappij te ondersteunen en isolatie of uitsluiting uit de maatschappij te voorkomen.
  3. de maatschappijdiensten en –faciliteiten voor het algemene publiek op voet van gelijkheid beschikbaar zijn voor personen met een handicap en beantwoorden aan hun behoeften..’

 

We zijn er weer!

We zijn er weer!

Inmiddels ben ik woordvoerder van Terug naar de bossen’:  een groep die een eigen methodiek heeft ontwikkeld om de regering en anderen scherp te houden. Wij zullen er zijn tijdens het debat! Ook de economisch positie van mensen met een handicap moet verbeterd worden om zo ook daadwerkelijk MEE te kunnen doen, Pas als we gezien  worden als een economische factor van betekenis en niet als kostenpost is de gedachte achter dit VN Verdrag een feit.

VN Troep

VN Troep

Als het VN verdrag geratificeerd is! Dan begint pas het echte werk!

Wij staan te popelen om te controleren of onze mensenrechten gerespecteerd worden!