Jan Peter, Mark en ik hebben besloten om eindelijk de stap te nemen . Vandaag start de expeditie naar de verdwenen school!

Al tientallen jaren gaat het gerucht dat er vlakbij Nijmegen in de oerwouden van Berg en Dal een school heeft gestaan waar anders validen werden opgeborgen ver van de samenleving. In 2015 komt er een verbod op speciale scholen, ook wel bekend als “de wet Nagtegaal”, vernoemd naar Jan Nagtegaal directeur van Handicap en Studie. Hij was een groot voorvechter voor gelijkheid in het onderwijs.  Al in 2014 zijn alle scholen en universiteiten openbaar geworden en iedereen kon er terecht. Weigering van anders validen werd hard aangepakt. Managers en onderwijzend personeel die anders validen weigerden, werden in een heropvoedingskamp bewust gemaakt van hun foute visie. Buitengewoon onderwijs scholen werden gesloten en de emancipatie van de anders validen was een feit. Door de toenmalige regering werd in 2015 prenatale diagnostiek verplicht gesteld.En bij een afwijking meteen besloten tot verplichte abortus. Volgens het Centraal Bureau Statistiek (CBS) is het aantal jongeren met een handicap die geboren werden tot nul gereduceerd. Hierdoor is de gezondheidszorg weer betaalbaar geworden. De anders validen zijn dan ook een uitstervend ras geworden. Handicap en Studie is in 2014 opgeheven. Jan Nagtegaal de voorvechter van weer ” samen naar school ” is kort na zijn benoeming in de orde van de maagd Maxima, van de aardbodem verdwenen.

De start van de expeditie

s’ Morgens om 10.00 uur start de expeditie, na 12 uur zwoegen en het wegkappen van takken en struiken, besluit de expeditie om haar tenten op te slaan aan de voet van de hoge berg. Naast de ruïne van Knoertje. Volgens de overlevering was dit ooit een klein café waar anders validen zich lieten vollopen met bier en daardoor hun schoolresultaten negatief lieten beïnvloeden. Dit kon natuurlijk alleen maar gebeuren omdat zij bij elkaar leefden en niet de normen meekregen van onze gewone samenleving. Ondanks archeologisch onderzoek is dit nooit bevestigd en zijn er ook geen hulpmiddelen of kroonkurken op de plaats teruggevonden.
De volgende morgen in alle vroegte, besluiten we onze kapmessen weer op te pakken en onze tocht door het dichte oerwoud voort te zetten. Na drie dagen horen we tromgeroffel in de verte, de spanning stijgt, zouden er toch mensen wonen? Jan Peter loopt voorop met zijn geweer in de aanslag, want je weet maar nooit. Nadat we een verroeste poort voor ons op zien doemen, zien we daar achter een grote open ruimte. We gaan zeer behoedzaam de poort door en zien in de verte een oud gebouw tussen de bomen in. Rutte geeft een gil en in een keer zijn we omsingeld door jonge mensen in rolstoelen met krukken en zelfs blinden die er afzichtelijk uitzien en ons zeer vijandig tegemoet treden. De spanning is te snijden, met pijl en boog worden we onder schot gehouden.
Een van de jongeren maakt ons met spastische bewegingen duidelijk dat we onze geweren moeten laten vallen, en dat we ze moeten volgen. De overmacht is te groot en we besluiten om ons over te geven. De voetplaten van de rolstoelboys dwingen ons om het gebouw in te gaan .Daar worden we ontvangen door een jonge vrouw in het zwart gekleed met een gouden kruis om de nek en een kap op. Ze stelt zich voor als zuster Martha. Ze zegt:” Wees niet bang, ze doen u niets, als u mij maar volgt”. Na door drie lange gangen komen we aan bij een enorme trappartij. Op een hoog bordes zit een oude grijze man met een enorme baard, hij draagt de naam Nagtegaal. De jonge vrouw verteld dat we alleen maar hoeven te luisteren. Want als Jan gaat praten kom je er niet meer tussen. Jan spreekt tegen de expeditieleden en verteld dat hij Jan Nagtegaal is en ooit gevlucht uit de samenleving om samen met zijn achterban een nieuwe school en leefgemeenschap op te richten. Jongeren met een handicap worden hier in het diepste geheim door hun ouders naartoe gebracht. Hier, ver van de valide samenleving krijgen ze de zorg die ze nodig hebben. Natuurlijk wel volledig afgezonderd van de valide wereld. De oude nonnen van de Zusters van de Congregatie Dochters van Maria en Joseph hebben hun medewerking toegezegd.

Zij waren het ook die in 1936 de Maartenskliniek en de school hebben opgericht. Hun nazaten helpen Jan nu met de zorg en ondersteuning van deze uitgestoten jongeren. De mensen van buiten kunnen maar niet accepteren dat er altijd mensen met een handicap worden geboren, ondanks alle maatregelingen die hier voor getroffen worden. Jan Nachtegaal verteld dat de jongeren hier alles hebben en niet bang hoeven te zijn voor discriminatie. Hier is iedereen thuis en leeft in harmonie met elkaar. Wij, de mensen van de expeditie, mogen weer gaan als we maar nooit onze ontdekking in de oerwouden van Nijmegen verraden. Het was een wijze les voor ons van deze bijzondere man en zijn leefgemeenschap. Jan Peter, Mark en ik hebben toen besloten om dit verhaal maar niet te publiceren.