Tagarchief: Jan Peter balkenende

Getild voor Koningin Beatrix

Na 15 jaar moet ik bekennen dat ik me één keer heb laten tillen in de periode dat ik voorzitter van de CG Raad was. Maar de omstandigheden waren dan ook uitzonderlijk…

Nieuwjaarsreceptie Koningin Beatrix – 11 januari 2005

Vanochtend ben ik om 7.30 opgestaan. Vandaag is de nieuwjaarsreceptie van de Koningin. Er zijn kledingvoorschriften: een donker pak met een strikje. Iets wat ik echt alleen zou aantrekken naar onze Koningin. Paula heeft mijn zwarte trouwjasje van zolder gehaald. Maar ja, ik ben in 1988 getrouwd en ik heb mijn slanke postuur niet geheel bijgehouden… Dat was dus geen optie. Dan maar mijn donkerblauwe jasje met gilet met bijpassend strikje. Het ging keurig op de hanger mee in de bus, want een ongelukje is zo gebeurd.

Laatste keer

Rond 8.30 uur rij ik richting Utrecht. Luisterend naar de autoradio realiseer ik me dat dit mijn laatste nieuwjaarsreceptie zal zijn. In de afgelopen acht jaar ben ik al 5 keer te gast geweest bij de Koningin en het blijft een bijzondere ervaring.

Ab Friedhoff nam afscheid

Toen ik in 1996 voorzitter werd van de Gehandicaptenraad en de opvolger was van Ab Friedhoff heb ik tijdens zijn afscheid Prinses Juliana mogen ontmoeten. Ze was speciaal gekomen om afscheid te nemen van de vertrekkende voorzitter en om mij te ontmoeten.  De kamerheer tikte mij op de schouder en fluisterde in mijn oor of ik mee wilde komen, want Prinses Juliana wilde me spreken. Hij verzocht me om mee te gaan naar de Prinses die een eindje verder aan een tafeltje zat. De kamerheer liep voor me uit en verzocht de receptiegangers om aan de kant te gaan want “de nieuwe voorzitter kwam er aan.”

Koningin Juliana na haar troonsafstand was ze Prinses Juliana

Prinses Juliana zat inderdaad aan het tafeltje en met kloppend hart ging ik naast haar zitten.  Ze pakte mijn handen vast en feliciteerde me met mijn benoeming en ze bleef teder mijn handen vast houden tijdens ons gesprek. Ze vertelde over haar dochter Irene en het grote belang van goede zorg voor gehandicapten. De Prinses leek heel veel op mijn oma Branderhorst, die een grote fan was van het Koningshuis. Ik realiseerde me dat mijn oma nu ongetwijfeld vol trots vanuit de hemel naar beneden keek, hoe haar kleinzoon met Prinses Juliana aan een tafeltje zat. Prinses Juliana heeft achter de schermen altijd heel veel gedaan voor mensen met een handicap en ook voor de Gehandicaptenraad. Al mijmerend ben ik zonder al te veel files in Utrecht aangekomen. Na een kort overleg met Fred Venema, onze ad interim, en nog een aantal telefoontjes, handtekeningen en andere afspraken hijs ik me in mijn pak om rond 14.45 uur naar Amsterdam af te reizen met mijn vaste taxichauffeur. Want naar Amsterdam ga ik met de taxi, daar waag ik mijn bus niet meer aan! 

                                            Het paleis op de Dam

Rond 15.45 komen we aan op de Dam en gaan we door de bewakingshekken heen. We hebben natuurlijk een speciale toegangspas om voor de deur van het Paleis op de Dam te mogen rijden. Inmiddels zijn ook alle andere hoge gasten gearriveerd in auto’s als Mercedes en Volvo natuurlijk inclusief chauffeur.  Mijn chauffeur help me uit de taxi en op dat moment kwamen er twee “lakeien” aan die me vroegen of ik meneer Troost was, de voorzitter van de CG Raad. Nadat ik dit bevestigde vroegen de beide heren of ik ze wilde volgen. Ze begeleidden me naar een metalen hellingbaan inclusief rode loper. Vriendelijk vroegen ze me of ze me een duwtje mochten geven. Waarop ik meteen aangaf dat ik dat gezien de lengte van de hellingbaan heel plezierig zou vinden.

Scherpschutters op de daken

Hoe anders was het twee jaar geleden. Door de moord op Fortuin was het behoorlijk hectisch en er lagen overal scherpschutters op de daken. De politiebewaking was enorm. En toen gebeurde waar ik mijn hele carrière alert op was geweest…

Scherpschutters op de daken.

Nadat ik in 2003 was uitgestapt, werd ik door twee bewakers de trappen opgetild van het paleis. Het gebeurde zo snel dat ik niet eens kon tegenstribbelen. Gelukkig was er geen fotograaf die het had gefotografeerd. Maar ik was er wel ongelukkig mee. Na de bijeenkomst heb ik een brief gezonden aan de Koningin en heb ik het voorval gemeld. Dat ik al die jaren gewoon gebruik had kunnen maken van de speciaal aangelegde hellingbaan, maar die was deze keer helaas afwezig. Ondanks mijn begrip voor de uitzonderlijke omstandigheden na de moord op Fortuin heb ik in de brief uitgelegd dat ik als voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad niet getild wilde worden – ook niet voor de Koningin! Kort daarop kreeg ik een keurige brief waarin mijn prudentie bijzonder op prijs was gesteld. Ik was niet naar de pers gestapt en er werd een verontschuldiging aangeboden en gezegd dat ik in 2005 weer zou worden uitgenodigd. De hellingbaan en mijn begeleiding zou worden geregeld, tevens werd er namens de Koningin aangekondigd dat bij de verbouwing van het Paleis op de Dam de toegankelijkheid zou worden meegenomen.

Koninklijke ontvangst

In 2005 was er echt alert gereageerd. Ik kreeg van mijn begeleiders meteen te horen waar het rolstoeltoilet was. Doordat ik niet via de gewone ingang binnenkwam maar via de zijdeur, was ik meteen na het Kabinet aan de beurt om mijn opwachting te maken bij Koningin Beatrix, Prins Alexander, Prinses Maxima, prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven.  Voor mij in de rij stond Premier Jan Peter Balkenende en achter mij Monsieur Simones.  Om je enig idee te geven, iedereen staat in een enorme rij in de gang van het Paleis. Een lakei staat voor de deur waar de Koninklijke familie is opgesteld. Voor mij ging Jan Peter naar binnen, de Premier gaf hem zijn kaartje en de lakei sloeg met zijn stok op de grond en riep: “Premier Dhr.  Balkenende”
De Premier ging naar binnen in de kleine zaal waar het Koninklijk gezelschap klaar stond om alle receptiegangers de hand te schudden en kort een woord te wisselen. Na ongeveer een halve minuut stak de lakei zijn hand uit om mijn kaartje te ontvangen en hoorde ik uit zijn mond de woorden: “Voorzitter Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad, de heer Troost”
Ik rij de deur in naar de kleine zaal waar het voorportaal voor de grote zaal ligt van het paleis waar de receptie zal plaats vinden. Ik geef onze Koningin een hand en vertel haar dat ik de eer heb gehad om in 1996 haar moeder, prinses Juliana, te mogen ontmoeten tijdens het afscheid van Ab Friedhoff. Daarna schud ik de hand van Prins Alexander en de hand van Maxima, wat echt een grote en knappe vrouw is. Als kleine man keek ik echt tegen haar op. Prinses Margriet had ik al eerder ontmoet en voor ik het wist geeft de stok van de lakei weer een klap op de grond en werd Monsieur Simonis aangekondigd. Ik wuif nog even snel naar van Vollenhove en wordt door een andere lakei vriendelijk verzocht door te lopen naar de grote zaal waar de receptie plaats vind.

Dat ik in pak niet helemaal mezelf ben mag helder zijn.

Hier wordt aangekondigd dat de Koningin na de ontvangst van de gasten zich ook in de zaal zal begeven en dat ze zelf besluit met wie ze in gesprek zal gaan. Dat laatste snap ik helemaal. De hapjes en drankjes op de nieuwjaarsbijeenkomst zijn altijd weer een feest. Doordat ik als een van de eerste in de grote zaal arriveer heb ik de tijd om een mooi plekje op te zoeken. Meestal zorg ik ervoor dat ik op een goed zichtbare plaats sta en ook bij een zitje. Meestal zijn er heel veel staantafels en dat blijft voor een rolstoelgebruiker lastig om contact te maken. Gelukkig heb ik de laatste jaren veel mensen mogen ontmoeten en met enige regelmaat kwam men bij me zitten.

Kardinaal Simonis

Deze keer had ik de eer dat Kardinaal Simonis bij me kwam zitten en hij vroeg heel belangstellend wie ik was en wie ik vertegenwoordigde. Natuurlijk vertelde ik over de CG Raad en toen ik vertelde dat ik getrouwd was en twee kinderen had, zag je de verbazing in zijn ogen. “Dus u woont gewoon in een huis, niet in een instelling?” Ook het feit dat ik kinderen had en ook nog een vrouw vond hij wel heel bijzonder. Daarna nog met hem gesproken over de positie van gehandicapten in de kerk en dat ik van mening was dat er ook binnen de Katholieke kerk qua beeldvorming over mensen met een handicap nog wel wat te verbeteren was. Natuurlijk ook over ethische kwesties zoals kinderen met een handicap wel of niet geboren laten worden. Het feit dat ik bij de nonnen op het internaat had gezeten gaf een band. Toch kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat de Kardinaal te weinig in contact kwam met “gewone mensen”.

Eén van mijn ontmoetingen met de Minister President tijdens CDA dagje uit.

Minister President Jan Peter Balkenende

Kort daarop kwam onze Minister-president Jan Peter Balkenende bij me zitten. Hij verontschuldigde zich dat hij maar even ging zitten want hij had soms nogsteeds last van zijn wondroos. Ik vertelde hem dat we nu lotgenoten waren en dat ook ik door het oog van de naald was gekropen. En met twee lotgenoten bij elkaar raak je al gauw in gesprek. Ik vertelde hem dat ik tijdens mijn laatste nieuwjaarstoespraak mijn visie over solidariteit zou geven. Jan Peter vertelde dat hij binnenkort een lezing zou geven “De eeuw van mijn dochter”, zijn visie op solidariteit, rechtsorde en economische weerbaarheid. Hij nodigde me uit om binnenkort bij hem te gast te zijn in het torentje. Deze uitnodiging greep ik natuurlijk met beide handen aan. Na nog een uitstekend glaasje wijn, een paar heerlijke hapjes en een aantal gesprekken met andere genodigden ga ik na een bezoek aan het keurige aangepaste toilet weer richting de uitgang, waar ik keurig werd uitgelaten en mijn vaste taxichauffeur voor het paleis stond. Ik heb wel nog even gezwaaid naar het toegestroomde nieuwsgierige publiek die wilde weten wie er nu weer naar buiten kwam.

Ik rij met mijn chauffeur weer terug naar Utrecht en realiseerde me dat dit de laatste keer zou zijn dat ik naar deze bijzondere bijeenkomst zou gaan als afgevaardigde van Chronisch Ziek en Gehandicapt Nederland. 

 

 

 

 

Verslag oude actievoerder 2006: politiek voor iedereen.

18 oktober 2006.

Tijdens het management team van VCP Versterking Cliënten positie waar ik als ambassadeur lokale belangenbehartiging lid van ben vraagt Geert Bakker, onze Opper Makker of ik tijdelijk wil bijspringen bij Makkers Unlimited, want nu de verkiezingen zijn vervroegd moeten we alle zeilen bijzetten om onze campagne “Politiek voor iedereen” te laten slagen.

Geert Bakker onze Oppermakker !

Op verschillende manieren willen we aandacht vragen voor het gehele proces. Als oude actievoerder vind ik het bijzonder om weer eens een echte jaren zeventig actie te organiseren. Toevallig had ik die morgen gelezen dat de Gelderlander ( De krant van Gelderland ) 5 verkiezingsdebatten organiseerde met lezers van de Gelderlander. Jan Dick de Bruijne een Makker uit Nijmegen wil samen met mij de actie coördineren.

Jan Dick

Jan Dick en ik kennen elkaar nog goed uit mijn tijd als coördinator van de WIG in Nijmegen en we besluiten om een aantal makkers uit Nijmegen Yvon Bakker en George Dragt te vragen om mee te denken .

 24 oktober 2006

Onder het genot van een bak koffie bespreken we met Yvon, George en Jan Dick hoe we deze actie gaan opzetten. De tijd dringt want het eerste debat is al op 30 oktober in Ede. Het idee is dat we alle debatten gaan bezoeken en we inhoudelijk zullen deelnemen aan het debat. Dat betekend dat alle makkers die mee doen, zich moeten opgeven bij de Gelderlander en daar ook een vraag kunnen stellen. We geven ons niet op als Makkers maar als mens . Vooraf gaand aan het debat zullen we de toegankelijkheid toetsen van de gebouw waar het debat plaats vind, op een ludieke, maar actie gerichte wijze zullen we aandacht vragen voor onze actie ” politiek voor iedereen”. Jan Dick en ik zullen de mensen werven, de actie coördineren en de pers te woord staan. Na het overleg besluiten we dat we de Gelderlander wel op de hoogte moeten stellen maar we zullen niet alles prijs geven.

Ludiek karakter

Dit soort acties moeten ook nog een ludiek karakter hebben en we besluiten om aan Rolstoel Service Nijmegen te vragen om voor ons het toilet voor iedereen te maken zodat we dat kunnen meenemen met onze actie Renate onze steun en toeverlaat op het bureau van Makkers regelt T-shirts met het opschrift Politiek voor iedereen. Onze fluorescerende makkers hesjes worden weer uit de kast gehaald, de megafoon wordt weer voorzien van nieuwe batterijen, ons makkers spandoek wordt opgepoetst. De folders met de eisen van de CG Raad en De FvO zullen we uitdelen aan het publiek wat naar het debat komt. Scharen, touw, de Russische gasmaskers die Jan Dick heeft geregeld gaan allemaal in de bus. De gasmaskers hebben we nodig om ons te beschermen als er gerookt wordt tijdens het debat. Alles wordt in mijn bus geladen klaar voor actie.

Communicatie

Jan Dik regelt de nodige communicatie met onze mede makkers, verzend de persberichten en ik ritsel alles wat los en vast zit. Twan de eigenaar van Rolstoel Service Nijmegen doet ook weer mee. Hij sponsort het toilet voor iedereen en Remco zijn zoon doet de ontwikkeling en bouw. Acht november tijdens het debat in Arnhem met Rutte VVD in Dudoc kan ik hem ophalen inclusief verlichting, trekhaak en een bord om het hoofd van de lijsttrekker op te bevestigen. We spreken af dat op de toiletbril onze actie sticker politiek voor iedereen wordt geplakt.

Moe maar tevreden bel ik Jan Dick die inmiddels Makker Jeroen, Ben, Theo, Arjan,Cailin en Arjen op de hoogte heeft gesteld. Wij zijn er klaar voor dit weekend moet ik alleen nog touwen en katrollen kopen want we weten nu al dat Dudoc een probleem gaat opleveren. O ja ik moet Ivar mijn zoon nog regelen als een van de jongste Makkers moet hij in Arnhem videobeelden maken. Hij is een kei op de computer dus dan kunnen we wel gebruiken.

30 oktober 2006

Een lichtende Jan Troost voert het woord.

Vanochtend om 7.00 uur opgestaan want ik moet om 9.00 uur in Best zijn bij het lokale platform om met hun te praten over agenda 22 . Voor die tijd moet ik in Grave Theo ophalen mijn blinde mede makker die ik vaak mee heb gevraagd als ADL, tijdens een van mijn vele dienstreizen die ik in mijn vorige functie als Voorzitter van de CG raad heb gemaakt. Theo is onze vaste accordeonist voor feesten en acties. Na een goede bijeenkomst in Best maar wel in een koude brandweer kazerne. Wat overigens goed gemaakt werd met een lekker broodje en goede koffie, rijden we richting Ede waar onze eerste inspectie zal plaats vinden in het pas gebouwde cultureel centrum Cultura. Vanavond om 19.30 begint het debat tussen André Rouvoet Christen Unie en Femke Halsema Groen Links. Voor zo’n actie ben je behoorlijk gespannen heb je wel aan alles gedacht, zou iedereen er zijn?, kunnen we er parkeren? Maar we hebben ons ook niet gemeld bij de politie . Theo en ik nemen alles nog eens door tijdens de rit.

Jeroen ophalen

In de buurt van Oosterbeek bel ik nog even naar Makker Jeroen of hij wel op tijd is en hij wel rekening houdt met de file. Jeroen vertelt me dat Makker Ben helaas heeft moeten afzeggen. Ter plekke besluit ik om Jeroen zelf op te halen en met zijn drieën wat te gaan eten in Ede zodat we echt op tijd zijn. Jeroen staat ons al op te wachten en na dat ik Theo en Jeroen aan elkaar heb voorgesteld realiseer ik me dat ik nu twee blinden in mijn bus heb zitten, dat kan nog boeiend worden in een vreemde stad. Gelukkig is de gehandicapten parkeerplaats naast het Cultura vrij dan is voor het uitladen wel handig. We besluiten om wat te gaan eten bij de chinees maar op maandag is dan niet eenvoudig .

De eerste persoon die we tegen komen is Rob Jaspers van de Gelderlander, hij was op zoek naar een kinderboek voor Femke Halsema want haar tweeling was jarig. Maar hij kon geen boekwinkel vinden . Ik bood hem aan om een kinderboek voor hem te kopen omdat we toch de stad in moeten. Uiteindelijk vinden we zowel een boekwinkel als een chinees die open is. De chinees is boven maar met een lift kunnen we binnen. Uitstekend gegeten maar wel met enige stress, want de klok loop door en we moeten om 18.30 uur klaar staan om het publiek te ontvangen.

Klotenpaaltjes

Na het eten was het inmiddels donker geworden en als rolstoelgebruiker met twee blinden ieder aan een handvat is het op de smalle stoepjes van Ede bijna een slapstick geworden .Want ik moet goed voor me kijken om niet in een gat te rijden dan moet je er ook nog op letten dat Theo en Jeroen niet tegen een van de vele reclameborden, klotenpaaltjes, fietsenrekken of ander straat meubilair aan botsen. Als blinden geleide hond ben ik niet opgeleid want meerdere malen loopt Jeroen en dan weer Theo tegen een obstakel op want soms met auw, of gegrom gepaard gaat. Jammer dat Omroep Gelderland er niet bij was.

De bus uitladen (foto Ger Loeffen)

Precies om 18.30 zijn we bij de bus het uitladen van de T-shirts, megafoon, makkers hesjes en andere spullen kan beginnen. De volgende keer nemen we toch maar een makker extra mee want twee blinden en een rolstoelgebruiker gezamenlijk een bus uit laten laden en het ook naar de plaats van bestemming brengen vraagt toch wel om veel inventiviteit. Jan Dick is inmiddels ook aan gekomen samen met zijn kameraad, de kleding en de gas maskers worden uitgedeeld en ik inspecteer snel het gebouw. Theo maakt muziek en Jeroen en Jan Dick delen folders uit aan het toestromende publiek

Voor de verzamelde pers leg ik het doel van onze actie politiek voor iedereen met onze megafoon uit. De lijsttrekkers worden door ons hartelijk verwelkomt. De spullen worden opgepakt en ook wij gaan naar binnen om aan het politieke debat deel te nemen . Hier maak ik bekend dat we aan het einde van de verkiezingskaravaan bekend zullen maken wie de BTB Bereikbaar Toegankelijke en Bruikbare politicus wordt. Het debat vind plaats in een goed toegankelijke ruimte en na twee uur debat waar we natuurlijk zelf volop aan hebben deelgenomen worden we uitgenodigd om nog een glaasje champagne te drinken. Aan de directeur van het cultureel centrum Cultura wordt het keurmerk Politiek voor iedereen uitgereikt waar hij zichtbaar trots op is. Na Theo en Jeroen thuis te hebben afgezet rol ik rond 24.00 uur vermoeid, maar tevreden in bed. De eerste actie was geslaagd en nu lekker slapen.

8 november 2006

Heb vanochtend om 9.30 overleg in Utrecht en rond 12.00 rij ik naar Nijmegen want vandaag moet ik de toilet pot ophalen. Eerst nog even bij Jan Dick de posters van de VVD ophalen. Rond 14.00 uur ben ik bij de rolstoelservice waar onze toilet klaar staat. Wat een plaatje inclusief foto van Rutten die ook nog verlicht wordt vanuit de pot. Twan maakt nog wat foto’s voor de site en stuurt ze naar Jan Dick om ze uit te printen voor Rutte. Je kunt niet met lege handen aan komen bij een lijsttrekker.

Toiletpot politiek voor iedereen

Dudok het stadscafé in Arnhem is slecht toegankelijk dus we maken ons klaar voor een moeilijke klus, de bestorming van Dudok, kan beginnen. Thuis haal ik Ivar mijn zoon op, hij zal de avond vanavond op video vastleggen en we rijden naar Arnhem. Na de auto geparkeerd te hebben lopen we naar Dudok om de situatie te verkennen. Een korte hellingbaan is zichtbaar voor de deur. Maar binnen zijn trappen dat is bij een eerder verkenning door een van onze lokale spionnen vastgesteld. Hoe ze dit hebben opgelost is nog niet helder, maar volgens Arjan is de knop bij de zijdeur waar rolstoelgebruikers kunnen aanbellen voor hulp, pas vandaag aangebracht. Ze zijn getipt, maar dat maakt voor de inspectie niet uit.

Arjan, Ivar en ik gaan bij weer en lokale chinees eten voor 5 euro kun je hier goed eten want veel tijd hebben we niet. De chef van de politie belt onder het eten want Ivar en ik hebben een kwartier geleden een persbericht afgegeven op het hoofdbureau van politie. Wat nog geen 500 meter van Dudok ligt, we hebben daar ook het aangepaste toilet gecontroleerd in geval van nood. Hij wilde weten wat we gingen doen ,want voor een demonstratie moet je een vergunning hebben. Naar mijn uitleg ging hij akkoord en anders zou hij me wel vinden. Ik antwoordde dat hij mijn nummer had en dat ik herkenbaar ben aan een zwarte maffia hoed. Die ik vandaag maar heb opgedaan omdat Ad Poppelaars de nieuwe directeur van de CG Raad op zijn weblog het al had over de rolstoel maffia en aan dat beeld voldoe ik graag.

Ivar, Arjan en ik halen na het eten de actie spullen op inclusief ons toilet. Bij Dudok zijn onze mede makkers reeds aangekomen. Het koud en nat en Ben en Theo maken muziek om ons op te warmen.

Theo maakt de muziek (foto Paul Romijn)

We delen persberichten uit en legen de omstanders uit wat het doel is van onze actie de meest begrijpen het , sommige mensen zie je kijken moet dat nu. Ja, dat moet, emancipatie gaat gepaard met strijd en soms tegenstellingen maar als eerste bewustwording van daar uit kun je dichter bij elkaar komen. De bedrijfsleider van Dudoc komt naar buiten en wil ons naar binnen helpen. Een legertje koks en barpersoneel staat klaar om ons naar binnen te duwen. Jan Dick weigert pertinent hij vertelde dat hij zijn nek al een keer heeft gebroken en hij dat niet nog een keer wil. Ik ga nu zelf ook maar eens poolshoogte nemen. Nee deze hellingbaan is goed bruikbaar voor biervaten maar dat is het dan ook wel.

Onze arbo arts geeft ook aan dat het gevaarlijk is zowel voor de arbeidsomstandigheden van het personeel als voor onze rolstoelmakkers. Na rijp beraad geef ik de eigenaar een wenkenblad voor de toegankelijkheid van horeca bedrijven. Hij zegde toe dat er een goede oprit kwam en een lift om de zaal te betreden. Bij de volgende verkiezing een herkansing dan komen we terug, nu kunnen we niets anders doen dan Dudok het keurmerk politiek NIET voor iedereen te overhandigen.

De bus van Rutte komt er aan, met een vandaag reist hij vandaag door het land, ongetwijfeld ook slachtoffer van de file is hij later dan gepland. Ondanks verwoede pogingen van de bus om door de afzetting van het voetgangers gebied te komen komt hij uiteindelijk lopend naar ons toe . Via de megafoon roep ik hem tegemoet, dag meneer Rutte welkom in Arnhem. Enigszins verrast dat wij als Makkers voor de ingang van Dudok stonden stel ik hem meteen gerust en leg hem uit waarom wij hier staan voor politiek voor iedereen. Mark Rutte en ik kennen elkaar uit een ander leven en ik mag hem dan ook tutoyeren.

Jan Troost & Marc Rutte (foto Paula Romijn)

Ik leg hem het belang uit van toegankelijke gebouwen waar politieke partijen hun debatten houden en dat we daarom het toilet voor iedereen ontwikkeld hebben. Een fotoserie overhandigde ik van het dit toilet wat een prototype is om overal in te zetten waar zowel manen als vrouwen met of zonder handicap naar het toilet kunnen . Als cadeau geef ik hem het Russische gasmasker want de VVD staat voor veiligheid en Makkers wil deze lijsttrekker beschermen tegen de gevaren van het roken in ruimtes waar debatten plaats vinden.

Nog even toelichten (foto Paul Romijn)

Na onze toelichting nodigt Mark ons uit om aan het debat deel te nemen. Ik wijs hem op de trappen bij de hoofdingang van Dudok en gezamenlijk gaan we naar onze zijgang van Dudok. Hier wordt al heel duidelijk wat ons probleem is om binnen te komen. Mark Rutte wil ons graag naar binnen helpen hij biedt me zelfs aan om me te tillen. Maar ja wij laten ons niet tillen ook wij hebben ons eergevoel ik vertelde aan de lijsttrekker dat we begin jaren zeventig nog wel getild werden maar dat we in 2006 gewoon willen deel nemen aan het debat, zelfstandig en met gevoel van eigenwaarde. Drie van onze Makkers waren bereid om zich te laten duwen en trekken door bereidwillige koks en barpersoneel. Jan Dick legde nog een heel persoonlijk uit aan Mark Rutte dat dit soort hellingen voor hem een brug te ver waren, hij heeft zijn nek al eens gebroken. Ook ik ben niet bereid om mij te laten duwen op deze levensgevaarlijke helling{hoe goed bedoeld dan ook}.

Ik laat me niet tillen  dan maar op handen en kont naar binnen( foto Paul Romijn)

Ik zelf besluit, om mij net zoals in veel andere ontwikkelingslanden gebruikelijk is mij op handen en voeten op mijn kont de trap te beklimmen. De eigenaar van Dudok heeft een lege krat bier ter beschikking gesteld, een hulpmiddel wat ik nodig heb om weer in mijn rolstoel te klimmen. Al debatterend met de lijsttrekker van de VVD beklim ik de trappen van Dudok, het zweet loopt me van de rug en enigszins buiten adem beantwoord ik boven aan de trap nog een paar vragen aan Omroep Gelderland.

De handdruk (foto Paula Romijn)

Voordat Rutte de zaal in gaat vraag ik nog aan hem of hij in mijn rolstoel de helling op wil gaan? Hij realiseert zich dat het echt link is en ziet er van af. Maar geeft nog wel even aan dat we wel een heel helder statement hebben neer gezet. Na op adem te zijn gekomen nemen we afscheid van Jan Dick die nog steeds buiten staat in de regen samen met onze arbo arts. Ik snap zijn keuze dat hij niet mee komt soms moet je kiezen voor je zelf en je eigen veiligheid. Makker Jan Dick we zien je terug in Doetinchem bij Jan Peter Balkenende Lijsttrekker van het CDA.

Het debat

De Makkers die met ware doodsverachting naar binnen zijn gegaan, doen inmiddels volop deel aan het debat zo hoort het, want stemmen doe je niet allen d.m.v. een stemwijzer maar je neemt deel aan het debat en hoort wat de politici willen met Nederland en dan pas maak je een keuze. Uiteindelijk in het stemhokje nu maar hopen dat we er in kunnen en dat Theo en Jeroen een toegankelijk stemlokaal hebben voor iedereen. Aan het einde van het debat waar onze Makkers vol op aan hebben deelgenomen en vragen stelde over de WMO, arbeidsmogelijkheden en de UWV keuringen. Deze werden beantwoord door Anouska van Miltenburg VVD en Agnes Kant van de SP die met elkaar in het debat gingen over de zorg en de WMO. Zij maakten hun verschillende visies aan de zaal kenbaar . Onze makkers waren tevreden dat ze er bij waren. Ivar, Theo en ik verlieten via de zelfde manier het pand en belande in een heel ander actie. Een lawaaidemonstratie van de sympathisanten van de krakers van fort Pannerden de krakers zitten vast in het hoofdbureau, daar waar ook het het rolstoeltoilet is. Ik besluit om het nog maar even op te houden en moe maar voldaan gaan we huiswaarts. Maandag gaan we naar Balkenende om hem een cadeau aan te bieden. Tot Maandag

 

13 november 2006.

Rond 7.00 uur opgestaan het wordt weer en drukke dag. Vandaag is de dag van Balkenende CDA de actie van vandaag bij het lijsttrekkersdebat in Doetinchem is goed voorbereid maar we kennen de locatie zelf niet en ook de beveiliging kan nog roet in het eten gooien Na mijn bus gecontroleerd te hebben of de actiematerialen er nog allemaal zijn vertrek ik naar Jan Dick mede organisator van de actie. Hij heeft na onze succesvolle actie in DUDOC in Arnhem onze toilet “voor iedereen” mee genomen en alle andere actiematerialen. Rond 10.00 uur sta ik voor de deur van Jan Dick ik wordt hartelijk begroet door zijn twee Golden Retrievers ze kennen me inmiddels. Na een bak koffie nemen we het programma door want vandaag gaan we Balkenende een bijzonder cadeau aan bieden.

Dovenschap

Deze actie is ontstaan tijdens een masterclass voor bestuurders van Dovensschap onder leiding van Yolan Koster. Yolan had aan mij gevraagd of ik een gastles wou geven over Leiderschap. Tijdens de cursus kwam ik op het idee dat het goed zou zijn dat mensen die doof, zijn ook actief zouden kunnen zijn als Makker tijdens de actie Politiek voor iedereen. We hadden al eerder bedacht dat het goed zou zijn dat we aandacht zouden vragen voor doventolken bij lijsttrekkersdebatten en nu ik hier was en de power mocht ervaren van het kader van de dovenbeweging heb ik ze uitgedaagd om mee te doen in Doetinchem . Ik had al een doventolk geregeld, de vrouw van mijn oude strijdmakker Luc Houx die door een noodlottig ongeluk er vanavond niet meer bij kan zijn. Jolanda bedacht zich geen moment zij wilde wel het cadeau zijn wat we aan Balkenende aanbieden. Het past ook helemaal in de nagedachtenis van Luc die zelf ook aan veel acties heeft deelgenomen. Een aantal cursisten gaf zich meteen spontaan op. Na dat ik ze het e-mailadres heb gegeven van de Gelderlander waar ze zich anoniem zullen opgeven zonder te melden dat ze een doventolk nodig hebben, spreek ik af dat ik ze via de mail op de hoogte hou en als er iets mis gat ze me met SMS kunnen waarschuwen. Sms is een goede manier om met mensen die doof zijn te communiceren zeker bij actie.

Na de koffie rij ik naar de Werkgroep Integratie Gehandicapten om de actie van morgen door te spreken. Dan gaan we naar Wouter Bos PvdA en zullen hem een nieuwe campagne aanbieden. In Nijmegen trekken we samen met het lokale platform de Werkgroep Integratie Gehandicapten op, een actief platform met een goede naam in Nijmegen. Na even wat afspraken gemaakt te hebben ga ik weer terug naar Jan Dick om onze toiletpot op te sieren met CDA campagne materiaal. Over de foto van Rutten VVD plakken we de foto van Balkenende roem is vergankelijk dat blijkt maar weer. Alle spullen worden weer ingepakt in mijn bus en na een snelle boterham vertrek ik naar Oosterbeek om makker Jeroen weer op te halen. Ondertussen wordt ik gebeld door Radio 1 Journaal en omroep Annie S een omroep voor doven en slechthorende via internet we spreken de avond door. Jeroen en ik rijden snel door naar Doetinchem mijn Tom Tom brengt me veilig in Doetinchem maar daar is hij toch even het spoor bijster want er heeft een wegreconstructie plaats gevonden.

Iets te laat ontmoeten we Jolanda bij het Lutger college we besluiten snel even iets te eten bij de chinees en dat de school te verkennen. Het eten was prima maar toen bleek dat ik niet kon betalen met mijn creditcard en pinnen kon ik niet. Gelukkig had Jolanda geld bij zich want anders hadden we moeten afwassen of in het ergste geval, vanavond vast gezeten op het politiebureau in Doetinchem. Om 18.00 staan we bij onze bus en we laden onze spullen uit. De school is niet verlicht aan de buitenkant en de Aktie buiten het gebouw zal dan ook plaats vinden in het donker de volgende keer moeten we toch bouw lampen regelen. De hoofd ingang is alleen bereikbaar door een monumentale trap. Maar ik zie dat onder de trap een extra nooduitgang zit dus binnen zullen we komen. Wim Zijp een oude vriend van mij is vanavond uit Zutphen gekomen om video opnames te maken van onze doventolk actie. Hij help om mijn bus uit te laden ook de cameraploeg van Annie S de doven en slechthorende omroep is aangekomen en helpt mee het toilet uit te laden. In het pikdonker verlicht door onze lap uit de toiletpot komen alle makkers naar ons toe. Onze doven Makkers die zich zelf deaf empourment noemen zijn inmiddels aangekomen samen met Jolanda onze doventolk nemen we onze strategie nog even door, de T shirts worden uitgereikt en ik vraag ze of ze vast een goede plek willen zoeken in de zaal.. Jolanda en onze Makkers gaan met de trap naar boven. Buiten maken Theo muziek want Ben zijn trekzak heeft geleden onder de regenbuien van Rutte in Arnhem. De politie in uniform is inmiddels ook aangekomen. Ze waren snel overtuigd van onze vredelievende actie.


Jan Troost biedt Balkende een doventolk aan (foto Raymond Troch?)

En toen ik vroeg aan oom agent of hij wist hoe we binnen moesten komen ging hij polshoogte nemen en werd de deur onder de trap geopend door een uiterst vriendelijke docent ,conciërge of was het misschien wel de directeur daar ben ik niet achter gekomen. Maar onze Makkers konden met de lift naar boven in de zaal zelf was er een ringleiding voor slechthorende dus we waren tevreden. De zaal zat goed vol in Doetinchem. Kamerleden van SP. CDA en VVD gingen in discussie met de zaal over plattelandsontwikkeling.

Diverse interviews (fotograaf?)

Tijdens het debat wordt ik door diverse journalisten geïnterviewd. Als eerste het radio 1 journaal, de lokale tv omroep en daarna de dovenomroep Annie S waarbij ze met twee camera’s werkte om zowel mij als de doventolk op te nemen. Dit is weer een nieuwe ervaring maar ik ben wel heel enthousisast over de professionaliteit van Annie S die uitzend via internet.

Hij komt!

Rond 20.30 uur ontstond er een groot geroezemoes in de zaal . Hij komt, hij is al binnen, hoorde ik fluisteren, even nog dacht ik dat Sinterklaas binnen kwam met zijn Pieten maar nee, het was lijsttrekker Balkenende met zijn beveiligingsmensen inclusief oordopje. Rob Jaspers en zijn collega ronden het debat af en verwelkomen “ onze premier“ en lijsttrekker van het CDA Jan Peter Balkenende. Al snel geeft Rob Jaspers mij als lid van Makkers Unlimited het woord 1 ½ minuut om het belang van een doventolk toe te lichten .

Toen ik naar voren reed naar het podium met in mijn kielzog Jolanda onze doventolk met de handen gebonden met een mooie strik er om heen. Herkende Balkenende me en verwelkomde hij met Jan, dat ik jou weer hier mag ontmoeten.

Al snel vertelde ik dat we hem als CDA lijsttrekker een doventolk wilde aanbieden om 40000 mensen die doof of slechthorend te bereiken. Een half uur krijgt hij gratis onze tolk maar tijd is onverbiddelijk, want na een half uur gaat onze wekker af en zullen de tolk en onze doven zwevende kiezers verdwijnen net als in het sprookje van Assepoester. Nadat Jan Peter de handen los maakte begon Jolanda meteen de gesproken woorden in gebarentaal om te zetten.

Gebarentolk naar Balkenende

Onze doven Makkers zwaaide met hun gekleurde handschoenen wat applaus betekend. Een gebaar dat onze premier nog niet kende. Hij begon dan ook meteen met de zaal te debatteren onder deskundige leiding van de Gelderlander. Na precies een half uur ging de kookwekker af

Jolanda nam de kookwekker mee en onze doven makkers verlieten in optocht de zaal . Met de rest van de Makkers hadden we afgesproken dat zij in de zaal zouden blijven. Annie S hadden nog een interview geregeld met Balkenende maar een van hun camera’s deed het niet goed en leende mijn camera. Na dat onze doven makkers zowel door Radio 1 als door Annie S zijn geïnterviewd moet ik nog een paar vragen beantwoorden. Onze Jolanda maakt overuren maar iedereen heeft er een goed gevoel over. Daarna zoek ik Jeroen, Arjen, Ben en onze blind boys Theo en Jeroen weer op.  Onderling Sterk was er ook nog, heb ze meteen maar geronseld om lid te worden van Makers Unlimited. Nog even wat drinken en dan inpakken en weg wezen.

Dinsdag 14 november 2006.

Gisteravond was ik pas om 13.00 uur thuis want ik moet Theo en Jeroen nog thuis brengen. Rond 10.30 vertrek ik naar Jan Dick hij was er gisteren niet bij maar regelt van uit huis nog heel wat zo ook de poster van Wouter Bos PvdA die we vanavond gaan aanbieden. Maar ik zelf heb vandaag een probleem want naast actie voeren moet ik ook nog mijn gewone werk doen en om 11.00 uur vertrek ik naar Horst aan de Maas om daar samen met het Nederlands Debat Instituut een cursus overtuigend leren inspreken te geven. Jan Dick zorgt er voor dat alle actiespullen bij Lux in Nijmegen terecht komen. Want met alle files weet ik niet of ik er op tijd ben. Geert Bakker en onze fotografe Renate zijn er vanavond ook. Na een leuke cursus zit ik om 17.00 uur weer in de auto richting Nijmegen en precies om 18.00 uur kom ik aan bij Lux door de regen die gestaag op ons stort, ontmoeten we onder een afdak onze mede makkers en een delegatie van de Werkgroep Integratie Gehandicapten. Net op tijd want Wouter Bos is eerder dan gepland hij wil snel naar binnen maar daar hebben we hem van kunnen weerhouden. Het ging zo onverwacht dat zelfs ons fotografe Renate snel naar buiten gehaald moest worden. Wouter nam gelukkig even de tijd om ons cadeau fatsoenlijk aan hem aan te bieden. Wij hadden een aanvulling voor zijn campagne. 

 

Aanbieding poster aan Wouter Bos (foto Renate Beense)

Poster gemaakt door de WIG Nijmegen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zijn eigen poster met de tekst gelijke kansen voor iedereen maar nu niet door 2 mannen en 2 vrouwen om zich heen maar met 4 jongeren met een handicap. Om hem nog maar eens duidelijk te maken hoe belangrijk deze groep is.

Na de nodige foto’s vertrekken we gezamenlijk naar binnen om als eerste naar de zaal te gaan met de lift want alle rolstoelgebruikers kunnen alleen maar op het podium. Onze Makkers zitten echt op een goed plaats en het debat was bijzonder , maar ja, voor Wouter is Nijmegen ook wel een beetje een thuiswedstrijd. Nijmegen wordt ook wel Havanna aan de Waal genoemd, een stad waar het rode hart klopt. Nadat Bos vertrok namen Pechtold D66. Dijsselbloem PvdA en Vendrik Groen Links het stokje over. Pechtold vertelde nog wel even scherp dat hij het leuk vond dat Bos bij hem in het voorprogramma zat, maar daar na was er een goede discussie over uitzettingsbeleid en het allochtonenbeleid waar weinig van Verdonk VVD overbleef. Door deel te nemen aan het hele politieke proces, kun je wel veel beter een keus maken welke partij jouw stem mag hebben. Na het debat hebben we met alle Makkers nog wat gedronken in het café van LUX. De bus weer ingeladen en rond 1.00 uur was ik weer thuis. Rond 2.00 uur wordt ik wakker van Paula ze heeft iets gehoord ik zeg dat ze gewoon moet gaan slapen. Helaas de volgende morgen bleek dat ze gelijk had, mijn raam van de bus was ingeslagen en mijn Tom Tom was verdwenen. De auto stond 5 meter van ons slaapkamer raam de volgende keer zet ik er stroom op. Misschien mag ik de beveiliging van Balkenende wel lenen de volgende keer!

Donderdag 16 november 2006.

Gisteren heb ik een dag eindelijk weer gewoon gewerkt. En vandaag is onze laatste actiedag van de verkiezingskaravaan van de Gelderlander.Vanavond moeten we naar Boxmeer. Heb vanochtend bij Jan Dick de foto’s van Jan Marijnissen (SP) opgehaald, om op ons toilet voor iedereen te plakken. Daarna richting Oosterbeek om Makker Jeroen op te halen. Rond 17.30 zijn we pas aangekomen door file. Even snel een frietje… en dan naar café restaurant Riche  een heel mooi gebouw wat pas helemaal opnieuw gerenoveerd is. Maar alleen de toegang naar de foyer waar het debat plaats vind is ontoegankelijk. Je kunt er alleen komen via een zijingang. Waar je eerst door een donker steegje moet lopen. In het café van Riche verzamelen we ons bij elkaar. Onze “blind boys” maken muziek bij de ingang, en blind boy Jeroen houd de paraplu boven Makker Theo. Dan komt er een grote witte limo voorrijden, Mét chauffeur. We konden ons al niet voorstellen dat Jan Marijnissen van de SP eruit kwam. Maar nee, een van de gasten van het hotel werd uit het restaurant opgehaald.

Toen hoorden we dat Jan Marijnissen niet kwam. Maar wel de tweede op de lijst: Agnes Kant, een hele goede vervangster.

Meteen belden ik met Agnes om aan te geven dat we even gingen actie voeren. En of ze daar aan mee wou werken…
Na dat we ons hadden opgesteld buiten verwelkomden de Gelderlander Agnes Kant, en wilde haar meteen mee naar binnen nemen, om via de trap de foyer te betreden. Nadat ik Agnes erop wees, dat ook onze makkers niet via de normale ingang naar binnen konden. Besloot ze om samen met ons door de donkere steeg de zijingang te betreden.

Agnes Kant  en Emiel Roemer (toen nog wethouder) lopen mee!

Het debat binnen, was behoorlijk fel, maar dat kan ook niet anders, als je Agnes Kant in zaal hebt. Op de vraag of zij weet dat ze genoemd word als Minister van Volksgezondheid gaf ze aan dat ze dit nog niet gehoord had, maar dit wel een boeiende optie vond. Aan het einde van het debat hebben we aan Rob Jaspers voor de Gelderlander een foto overhandigd van Balkenende met onze doventolk om hiermee aangegeven dat de Gelderlander de meest bereikbare, toegankelijke en bruikbare krant is die ons in staat hebben gesteld om aan de verkiezings karavaan deel te nemen.

Rob Jaspers journalist Gelderlander (foot Ger Loeffen

Daarna hebben we onze spullen weer opgeruimd en zijn we na een afscheidsborrel naar Grave gereden om daar samen met Jeroen de nacht door te brengen.

“De volgende morgen”

Hebben we de toilet weer teruggebracht naar onze sponsor RSN (rolstoel service Nijmegen) De gasmaskers weer ingepakt, de T-shirts gewassen… Klaar voor de volgende actie! Op 22 november waar we de stembureaus zullen bezoeken. Onze speciale dank, gaat uit naar onze makkers, de Gelderlander, RSN, en niet te vergeten mijn dochter Jeske die dit dagboek voor me heeft uitgetypt.

Makker Jan T.

Nawoord: Geert Bakker was de drijvend kracht achter Makkers Unlimited. Van 2004 tot 2011 was Geert samen met onze Makkers de drijvende kracht achter Makkers Unlimited. Actie geeft kracht mede door zijn inspiratie is later Terug naar de Bossen verder gegaan.

Want zonder actie geen verandering.

 

 

 

Expeditie in het jaar 2050

 

Jan Peter, Maarten en ik hebben besloten om eindelijk de stap te nemen . Vandaag start de expeditie naar de verdwenen school. Al tientallen jaren gaat het gerucht dat er vlakbij Nijmegen in de oerwouden van Berg en Dal een school heeft gestaan waar anders validen werden opgeborgen ver van de samenleving.

 

de vestingmuur

De eerste ruïne  doemt op in de verte

Na het verbod op speciale scholen, ook wel bekend als de wet Nagtegaal vernoemd naar Jan Nagtegaal directeur van Handicap en Studie een groot voorvechter voor gelijkheid in het onderwijs.

Openbaar

In 2007 zijn door de overheid alle scholen en universiteiten openbaar geworden en iedereen kan er terecht. Weigering in het begin werd hard aangepakt en managers en onderwijzend personeel die anders validen weigerden werden in een heropvoedingskamp bewust gemaakt van hun foute visie. Doordat dezelfde regering in 2015 prenetale diagnostiek verplicht stelde en bij een afwijking meteen besloten werd tot verplichte abortus is het aantal jongeren met een handicap enorm afgenomen. Waardoor de gezondheidszorg weer betaalbaar is geworden. De anders validen zijn dan ook een uitstervend ras geworden. Handicap en Studie is in 2007 opgeheven en Jan Nagtegaal is kort na zijn benoeming in de orde van  de maagd Maxima van de aardbodem verdwenen.

De expeditie

S’ morgens om 10.00 uur start de expeditie na 12 uur uur zwoegen en het wegkappen van takken en struiken besluit de expeditie om haar tenten op te slaan, aan de voet van de hoge berg. Naast de ruïne  van Knoerdje . Volgens de  overlevering was dit ooit een klein café waar anders validen zich lieten vollopen met bier en hierdoor hun schoolresultaten negatief lieten beïnvloeden. Dit kon natuurlijk alleen maar gebeuren omdat zij bij elkaar leefden en niet de normen meekregen van onze gewone samenleving. Ondanks archeologisch onderzoek is dit nooit bevestigd en zijn er ook geen hulpmiddelen of kroonkurken op de plaats terug gevonden.

De volgende dag in alle vroegte besluiten we onze kapmessen weer op te pakken en onze tocht door het dichte oerwoud voort te zetten. Na drie dagen horen we tromgeroffel in de verte, de spanning stijgt zouden er toch mensen wonen? Jan Peter loopt voorop met zijn geweer in de aanslag want je weet maar nooit. Nadat we een verroeste poort voor ons zien opdoemen zien we daarachter een grote open ruimte. We gaan zeer behoedzaam de poort door en zien in de verte een oud gebouw tussen de bomen in. Maarten geeft een gil en in één keer zijn we omsingeld door jonge mensen in rolstoelen met krukken en zelfs blinden die er afzichtelijk uitzien en ons zeer vijandig  tegemoet treden. De spanning is te snijden met pijl en boog worden we onder schot gehouden.

Het geweer in de aanslag

Het geweer in de aanslag

Een van de jongeren maakt ons met spastische bewegingen duidelijk dat we onze geweren moeten laten vallen en moeten volgen. De overmacht was te groot en we besloten om ons over te geven. Met de voetplaten van de rolstoelboys op onze hielen dwongen ze ons om het gebouw in te gaan . In het gebouw werden we ontvangen door een jonge vrouw in het zwart gekleed met een gouden kruis om de nek en een kap op.

Vriendelijke vrouw

Vriendelijke vrouw

Wees niet bang ze doen u niets als u mij maar volgt. Na door drie lange gangen te zijn gelopen komen we aan bij een enorme trappartij  waarop een klein bordes. Een oude grijze man zit op een soort van troon met een enorme grijze baard. De jonge vrouw vertelde dat we alleen maar hoeven te luisteren want als onze Jan gaat praten kom je er niet meer tussen. Jan sprak tegen de expeditieleden en vertelde dat hij Jan Nagtegaal heette en was gevlucht uit de samenleving en samen met zijn achterban een nieuwe school was begonnen ver van de “gewone” wereld omdat de samenleving de vrijheid en gelijkheid niet aan konden . Wij mochten weer gaan als we maar nooit zouden verraden waar zij woonden en ze leefden nog lang en gelukkig in een land hier ver vandaan.

Jan Troost 2007

 

Rolde bijna van de divan!

DSC_2778

CDA Congres Hannie van Leeuwen 18-3-2012 actie Makkers Unlimited (foto Raymond Troch)

De dag voor 1 april word ik s’avonds gebeld door een keurig sprekende meneer. De heer Flappe., hij stelde zich voor als lid van de CDA-basisgroep sociale zekerheid. Hij vertelde me dat ik door de jury was uitverkoren om de Frans Woltersprijs te ontvangen uit  handen van Ank Bijleveld Commissaris van de Koningin in Overijssel. Even dacht ik dat het een grap was en ik twijfelde even. Ik sta nu niet echt bekend als een fanatiek CDA aanhanger. Hij vertelde dat ik de prijs tijdens het 35 – jarig CDA congres overhandigd zou krijgen. Hier zouden ook alle Oud Minister Presidenten aanwezig zijn, van Agt, Lubbers en Balkenende. Enigszins aarzelend vroeg de heer Flappe of ik de prijs wilde accepteren.  Tijdens het telefoontje lag ik op mijn divan tv te kijken en rolde er bijna af van verbazing!

Ik was vereerd

Ik was natuurlijk ook vereerd om juist van het CDA deze prijs te mogen ontvangen. Natuurlijk gaf ik meteen aan dat ik het op prijs zou stellen dat ik het CDA na de uitreiking en de toelichting zou mogen toespreken. Een gouden kans om tijdens het CDA congres onze boodschap nog eens onder de aandacht te brengen. Broeder Tuck (incognito) heeft onderstaand geluidsfragment opgenomen van de uitreiking door Ank Bijleveld en mijn korte toespraak:

 De Frans Woltersprijs

Is een blijk van waardering en erkenning voor hen die zich bijzonder hebben ingezet op sociaal gebied. En daarmee anderen te stimuleren zich op sociaal gebied verdienstelijk te maken. Genoemd naar oud-Kamerlid Frans Wolters die de basisgroep sterk ondersteunde en zelf een voorbeeld was vanwege zijn warme belangstelling voor mensen en met name degenen met een zwakkere positie in de samenleving.  

IMG_20150411_155211

foto Jan de Vries

 

“Jan Troost is een persoon die zich tientallen jaren op het brede sociale domein zeer verdienstelijk heeft gemaakt. Hij is vanaf zijn geboorte gehandicapt en van jongs af aan aangewezen op een rolstoel..Jan Troost is een boegbeeld, een ambassadeur, actievoerder en een gewaardeerd oud- voorzitter van de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad (CG-Raad) maar ook een aimabele persoonlijkheid waar iedereen een beroep op kan doen. Hij is al veertig jaar actief in de belangenbehartiging en ook betrokken bij de actiegroepen Terug naar de bossen en Makkers Unlimited. Hij weet op een voortreffelijk manier ‘de factor humor’ in te zetten om de vele vraagstukken van zijn gehandicapte medemens voor het voetlicht te brengen. Als voorzitter van de CG-raad deed hij aangifte van discriminatie toen cultuurfilosoof Wim Rietdijk verkondigde dat mensen die lichamelijk onvolwaardig zijn door abortus of euthanasie gedood moeten kunnen worden. De rechter kon niets met zijn aangifte, omdat dergelijke uitingen niet strafbaar waren. Hierop nam de politiek actie, met een wijziging in het Wetboek van Strafrecht als resultaat. Het discrimineren van mensen met een beperking is nu strafbaar”.

Dames en heren

Wat geweldig, dank u meestal sta ik bij het CDA buiten om actie te voeren voor onze belangen. Het is de eerste keer dat ik u mag bezoeken. Maar ik wil toch nog één ding kwijt. Minister Balkenende, Minister President hij hoorde dat ik afscheid nam van de CG-Raad en toen hebben we een gesprek gehad in het Torentje. Dat ging over de Eeuw van onze dochters Amelie en Jeske, mijn dochter. Met één groot verschil, Jeske heeft een handicap en tegenwoordig is dat niet zo makkelijk. Want sinds ik uit de bossen verdwenen ben, veertig jaar geleden zat ik bij de nonnen. Dat was zo hé we zaten niet in de samenleving, maar buiten de samenleving en daar is de strijd van jongeren met een handicap begonnen. Daar heb ik groot respect voor. Ook voor mijn dochter en natuurlijk ook voor Amelie, want uiteindelijk moet je het samen doen en zoals tegenwoordig gaat maak ik me er zorgen over. De zogenaamde prenatale eugenetica, het lijkt wel of mensen met een handicap niet meer geboren moeten worden, er niet meer mogen zijn! Ik ga er van uit dat ook het CDA, als gezinspartij hier verder over nadenkt en dat ethische discussies over  mensen met een handicap ook worden voortgezet. Want neem van mij aan, mensen met een handicap zullen altijd geboren blijven worden.

CDA JUBILEUMCONGRES

foto copyrights Novumregiofoto/ANP

 

En de strijd die wij voeren is ook voor jullie, want uiteindelijk krijg je allemaal een handicap!

Dank U wel!

De eeuw van “Onze” dochters.

In 2005 hield Minister-President Jan Peter Balkenende een lezing getiteld ‘De eeuw van mijn dochter’. Hierin sprak hij over de fundamenten die de samenleving leefbaar moeten houden in de nieuwe eeuw waarin zijn dochtertje zal opgroeien.

Overleg met de Minister President

Overleg met de Minister President

De fundamenten die hij besprak waren: solidariteit, rechtsorde en economische weerbaarheid. Op de Nieuwjaarsreceptie van de Koningin sprak ik hem. Toevallig waren we op dat moment lotgenoten: we hadden beide wondroos gehad, beide hadden we op de rand van de dood gebalanceerd en dat schept een band!

Onze dochters

Onze dochters waren de tweede overeenkomst. ze waren even oud en tijdens de receptie spraken we elkaar hier over. Datzelfde jaar zou ik afscheid nemen van de CG Raad en hem was ter oren gekomen dat ik mijn laatste Nieuwjaars toespraak zou houden over solidariteit. Hij was benieuwd, en nodigde me dan ook uit in het Torentje.

Het Torentje

Minister President Balkenende wilde van mij horen met welke problemen mensen met een handicap of chronische ziekte te kampen hadden. Hoe hun werkelijkheid, achter de hem bekende cijfers en tabellen, er werkelijk eruitzag. Na het bespreken van een groot aantal prangende kwesties (mobiliteit, de zorg, toegang tot arbeid, onderwijs, toegankelijkheid etc. ) spraken Balkenende en ik over hoe we solidariteit vorm konden geven.
Ik stelde voor om te spreken over de eeuw van onze dochters. (mijn dochter heeft dezelfde handicap als ik, Osteogenesis Imperfecta).

Ik hield een pleidooi voor gelijke rechten om de Wet Gelijke Behandeling op grond van handicap of chronische ziekte uit te breiden. ‘Roepen we daarmee geen eindeloze processen op ons af?’ vroeg Balkenende zich af. Die gedachte relativeerde ik, verwijzende naar de recente dreiging met wetgeving door toenmalig Minister Zalm. Die dreigde namelijk alleen en dat resulteerde in acties van de banken, die hiermee een begin maakten met het toegankelijk maken van het betalingsverkeer door onder andere de betaalautomaten op een toegankelijke hoogte te bouwen.

2020

Nu ik in 2020 terug denk aan dit gesprek en zie hoe de verzorgingsstaat is afgebroken in 15 jaar, voel ik me echt klote. Ik heb altijd een positieve kijk gehad op het leven, maar ik maak me nu oprecht zorgen over de “Eeuw van mijn dochter”. Ik lig er nachtenlang van wakker.

Jan Peter, ik hoop echt dat jouw dochter nooit gebruik hoeft te maken van de WAJONG, de WMO, de zorg en zeker niet van de participatie wet. Ik spreek de hoop uit dat het CDA in de  komende tijd gaat voor de “eeuw van onze dochters”! Ook na de verkiezing in 2021.

Want dit Rechtse Kabinet zorgt niet voor “Gelijke kansen”, maar voor een tweedeling tussen onze dochters!

Mede namens mijn dochter Jeske Troost.

Jan Troost oud Voorzitter CG-Raad

Expeditie in het jaar 2050

Jan Peter, Mark en ik hebben besloten om eindelijk de stap te nemen . Vandaag start de expeditie naar de verdwenen school!

foto Mark Rutte en jan troost

Twee van de expeditieleden staan klaar om het oerwoud in te trekken.

Al tientallen jaren gaat het gerucht dat er vlakbij Nijmegen in de oerwouden van Berg en Dal een school heeft gestaan waar anders validen werden opgeborgen ver van de samenleving. In 2015 komt er een verbod op speciale scholen, ook wel bekend als “de wet Nagtegaal”, vernoemd naar Jan Nagtegaal directeur van Handicap en Studie. Hij was een groot voorvechter voor gelijkheid in het onderwijs.  Al in 2014 zijn alle scholen en universiteiten openbaar geworden en iedereen kon er terecht. Weigering van anders validen werd hard aangepakt. Managers en onderwijzend personeel die anders validen weigerden, werden in een heropvoedingskamp bewust gemaakt van hun foute visie. Buitengewoon onderwijs scholen werden gesloten en de emancipatie van de anders validen was een feit. Door de toenmalige regering werd in 2015 prenatale diagnostiek verplicht gesteld.En bij een afwijking meteen besloten tot verplichte abortus. Volgens het Centraal Bureau Statistiek (CBS) is het aantal jongeren met een handicap die geboren werden tot nul gereduceerd. Hierdoor is de gezondheidszorg weer betaalbaar geworden. De anders validen zijn dan ook een uitstervend ras geworden. Handicap en Studie is in 2014 opgeheven. Jan Nagtegaal de voorvechter van weer ” samen naar school ” is kort na zijn benoeming in de orde van de maagd Maxima, van de aardbodem verdwenen.

De start van de expeditie

s’ Morgens om 10.00 uur start de expeditie, na 12 uur zwoegen en het wegkappen van takken en struiken, besluit de expeditie om haar tenten op te slaan aan de voet van de hoge berg. Naast de ruïne van Knoertje. Volgens de overlevering was dit ooit een klein café waar anders validen zich lieten vollopen met bier en daardoor hun schoolresultaten negatief lieten beïnvloeden. Dit kon natuurlijk alleen maar gebeuren omdat zij bij elkaar leefden en niet de normen meekregen van onze gewone samenleving. Ondanks archeologisch onderzoek is dit nooit bevestigd en zijn er ook geen hulpmiddelen of kroonkurken op de plaats teruggevonden. Verder lezen