In deze vlogserie Troost & Sanders bespreken filmmakers Jan Troost en Mari Sanders de wereld rondom mensen met een beperking vanuit hun eigen observaties in het corona tijdperk en daarna.
Vandaag is directeur van IEDER(IN) Illya Soffer weer te gast. De tweede Corona-golf is een feit. Zijn we nu beter voorbereid dan eerst? Waarom had premier Rutte het plotseling over mensen met een handicap terwijl hij zich er eerst nooit over uit liet? En wat observeert Illya vanuit IEDER (IN)?
Tweede onderwerp gaat over goede doelen. Jan ziet een verandering in mentaliteit dat als het gaat over mensen met een handicap er steeds meer gedacht wordt vanuit goede doelen en te weinig vanuit rechten. Hoe komt dit? En wat ertegen te doen?
Troost & Sanders Vlog 109 De 19e eeuw
Vandaag in Troost & Sanders een geschiedenisles met Paul van Trigt. Hoe was het om een handicap te hebben in de 19e eeuw? Was er toen op een bepaalde manier niet veel meer sprake van emancipatie? Wat waren toen de obstakels en hoe was de maatschappij toen ingericht voor mensen met een beperking? En de belangrijkste vraag: Waar haalt Jan deze diepe poëtische Candlelight stem plots vandaan?
Troost & Sanders Vlog 108 : Historie
Op 22 maart 2020 was de eerste uitzending van #troostensanders. Ook wij Mari, Jan en Jeske (ondertiteling) hadden niet gedacht dat we 6 maanden later eerst dagelijks nu 1 keer in de week deze vlog zouden opnemen. Mari heeft een verdiende korte vakantie. Dus daarom dit keer een kijkje in het verleden. De tweede Corona golf is al weer begonnen. Wij wensen iedereen sterkte en hoop op een andere toekomst. Waar we elkaar weer gewoon kunnen ontmoeten.
Troost & Sanders Vlog 107: Prinsjesdag 2020
Afgelopen dinsdag was het weer Prinsjesdag. Rede genoeg om na te bespreken met directeur van Ieder IN en vaste gast van onze vlog Illya Soffer. Wat viel er op dit jaar? Biedt onze Koning wat hoop? Hoe zit het met de vis en de boter? En kunnen we wat moois verwachten van de verkiezingsprogramma’s dit jaar? Illya praat Jan en Mari bij in een heerlijk zaterdagochtend onderonsje.
Troost & Sanders Vlog 105: Verzuring
Vandaag zien we eindelijk Mari in een opgeruimd werkkantoor. De opnames van zijn docu serie begint morgen, dus het was wel even tijd om op te ruimen.
Het is het decor van een diepe conversatie over ‘verzuring.’ Hoe zorg je er eigenlijk voor dat je als persoon met een handicap geen verzuurde activist wordt? Mari en Jan gaan bij zichzelf te rade. Een interessant gesprek over de vraag: Wat is de remedie tegen verzuring?
Troost & Sanders Vlog 104 beeldvorming 4
Vandaag is Mari op een eendaags vakantie in Maastricht onder de Sint. Pieter, is Jan in Wijchen en onze gast Angelique Krüger (journalist bij omroep Gelderland) is in Aalten. Alle ingrediënten voor een cross country ietwat chaotisch maar boeiend gesprek over beeldvorming, handicap en het programma waar Jan aan werkt. ‘Dorpshuis van het jaar’.
Deze week te gast: Petra Jorissen om te vertellen over haar revalidatieroman ‘Erg he?’. Petra vertelt Mari en Jan over de aanleiding waarom ze dit boek schreef en de belangrijkste inspiratiebronnen: de mens rondom de mens met een handicap. Over haar periodes in het revalidatiecentrum, priesters, mytylscholen en de vele ontroerende en absurde anekdotes waar zowel Mari als Jan heel vreemd van opkijken.
Boek Petra Jorissen Het boek ‘Erg he?’ is te reserveren via: Uitgeverij de Graaf of de betere Boekhandel
Vlog 102 Hoe de troepen te mobiliseren?
Op deze warme dag praten Mari over een heel belangrijk onderwerp: hoe mobiliseer je eigenlijk mensen? Hoe zorg je ervoor dat mensen met een handicap een vuist kunnen maken? Hoe deed Jan dat op het moment dat hij voorzitter was van de gehandicaptenraad. En wat zijn precies de problemen op dit moment?
Vlog 101: Hoger onderwijs & Handicap
Deze week te gast: Johan Weishaupt. Er is veel aan de hand wanneer het gaat over jongeren met een handicap en hoger onderwijs. Gelukkig zijn er mensen als Johan om ons uit te leggen waarom er nog zoveel problemen te tackelen zijn. Een gesprek over een groep die in Den Haag vaak wordt vergeten en waarbij wetgeving eerder in de weg staat dan dat het helpt.
Vlog 100 (!!!) “The Talk”
HOERA! Wie had dat gedacht! De 100ste vlog! Op een feestelijke zondagochtend vieren Jan, Mari & Jeske deze feestelijke mijlpaal. In dit openhartig gesprek praten ze over wat een gehandicapt kind van zijn ouders hoort mee te krijgen. In de zwarte gemeenschap bestaat er zoiets als ‘The Talk’; een moment dat een ouder zijn/haar kind apart neemt om te vertellen dat ‘de wereld er voor jou anders uit gaan zien dan de gemiddelde Nederlander’. Bestaat er zo’n moment voor kinderen met een handicap? En wat zou er in zo’n ’talk’ moeten worden gezegd. Hoe kijken Jeske, Jan en Mari hier op terug?
We zijn benieuwd naar jullie ervaringen. En geweldig bedankt aan onze trouwe kijkers! Het is jullie commentaar en input dat ons naar de 100 heeft gestuwd!
Mari is weer in Amsterdam, Jan weer in Wijchen. De vlog ziet er dus weer als vanouds uit.
Jan vertelt Mari over zijn nieuwe baan. Wat mag hij in Nijmegen gaan doen en hoe wil hij die baan invullen? Verder is Mari zielsgelukkig met een actie van zijn lokale stamkroeg. Maar hoe te zorgen dat hij niet de enige is die hiervan profiteert?
Na 14 dagen zijn we weer begonnen met #troostensanders. Wat is er met ons gebeurd? en hoe gaan we in de toekomst verder. Neurenberg, nieuwe baan en natuurlijk onze ontmoeting.
Troost & Sanders Vlog 97: De Laatste Dagelijkse!
Al 97 keer mochten we iedere dag in de week op jullie tijdlijn verschijnen. Nu de zomer aanbreekt en de levens een klein beetje meer op normaal beginnen te lijken is dit onze laatste dagelijkse vlog. Nemen we afscheid? Absoluut niet! We zullen ons wekelijks blijven melden met en zonder gasten zodra Mari weer terugkomt Duitsland.
Voor nu; we willen jullie de volgers van de vlog hartelijk bedanken voor het feit dat jullie naar ons keken en dat we samen met jullie ons door deze vreemde crisis konden praten. Hij is voor velen van ons nog lang niet voorbij, maar wij geloofden dat drie ingrediënten het leven voor nu wat lichter konden maken: blijf praten, hou de humor erin en lang leve de vriendschap! Proost!
Tot ziens bij de wekelijkse editie! Blijf ons inspireren, onderwerpen sturen, meedenken, delen en ons scherp houden! Mari Jan Jeske
Vlog 96: Terugblik?
Vandaag ons eennalaatste extra lange vlog. En wie anders te gast dan Illya Soffer, directeur van belangenorganisatie Ieder(IN). Is het al tijd om terug te blikken op de afgelopen periode? Illya vindt dat absoluut nog niet. Voor veel mensen met een beperking is de corona crisis nog lang niet voorbij. Waarom is volgens haar zo weinig aandacht geweest voor mensen met een beperking in deze crisis? Illya komt met een duidelijke analyse. En wat gaat Ieder(IN) doen nu langzaam de politiek zich begint op te maken op de landelijke verkiezingen?
Vlog 95 Hoe gaan we naar inclusief onderwijs? (II)
Vandaag deel 2 van het gesprek met Dr. Tjip de Jong. Wat zijn e effecten van speciaal onderwijs op de samenleving? En waar is de lobby voor leerlingen met een beperking? En misschien wel het belangrijkst: Hoe zou de ideale toekomst eruitzien volgens Tjip, wat zou hij doen als hij de minister mocht adviseren?
Hoog bezoek in onze vlog vandaag. Dr. Tjip de Jong zelfstandig adviseur, docent, wetenschapper en schrijver over onderwijs is vandaag te gast. Met hem praten we over het Speciaal onderwijs. Wat is zijn visie daarop? Waar komt het idee van speciaal onderwijs precies vandaan en wordt er wel voldoende over nagedacht?
Op deze enorm hete zomerse dag praten Mari en Jan over een belangrijk onderwerp. Jan had een bericht met nogal discriminerende per ongeluk geliket waar hij nogal kritiek op heeft gekregen. Rede genoeg om het vandaag te hebben over racisme, handicap en hoe dat Mari en Jan dat in hun leven heeft beziggehouden. Hoe staan zij in dit debat en hoe proberen ze van hun blinde vlekken af te komen?
Vlog 92: Facultatief protocol
Tijd voor een moeilijk maar heel belangrijk en interessant onderwerp. Het komt erop neer: het VN-verdrag is er om de mensenrechten vast te leggen, maar als je vindt dat de mensenrechten worden geschonden mag je in Nederland niet naar de VN om erover aan de bel te trekken. Hoe dat zit? Jan legt het Mari stap voor stap uit.
Een bijzondere vlog vandaag. Mari heeft twee vrienden op bezoek die allebei acteur zijn en met Mari werken. Jan laat de kans niet onbenut om ze het hemd van het lijf te vragen over hoe het is om met Mari te werken. Over de voor en nadelen. Kijk en huiver (en zie hoe ongemakkelijk Mari ervan wordt!)
Vlog 90: Hoe wordt uw leven weer leefbaar? (II)
In het tweede gedeelte van het gesprek met Illya Soffer over het onderzoek van Ieder(in) leggen we de focus op de rol die Illya voor Ieder(in) in gedachte heeft. Wat zijn nu de conclusies van het onderzoek en hoe wil ze hiermee daadwerkelijk resultaat gaan bereiken? Hoe pakt ze de vreselijk ingewikkelde lobby aan en hoe zorgt dit uiteindelijk voor meer aandacht voor mensen met een handicap tijdens de corona crisis.
Mari is weer levend teruggekeerd en we duiken meteen de diepte in met Illya Soffer van Ieder(in). Ze hebben net een rapport af met de titel: ‘Hoe wordt uw leven weer leefbaar?’ Waar gaat het rapport over en wat is er naar voren gekomen uit het uitgebreide onderzoek binnen de doelgroep? Wat kan er beter als het gaat om mensen met een handicap en het coronabeleid?
Nu Mari vandaag filmt op de bruiloft hebben we dit keer een speciale gast Gerda Polman. Hoe kijkt zij aan tegen beeldvorming maar ook wat kunnen we er zelf aan doen? Maar ook waarom politiek actief? Morgen is Mari er weer en gaan we met Illya Soffer (Ieder in) in gesprek over onderzoek Hoe wordt uw leven weer leefbaar na de versoepeling van de Corona maatregelen.
Vlog 87: Afhankelijkheid
Mari en Jan zijn een beetje boos vandaag. Ze hadden een gast geregeld die niet kon komen omdat ze niet op tijd uit bed kon worden geholpen. Rede temeer om over een van de belangrijkste thema’s van deze vlogseries te praten: afhankelijkheid van anderen. Een prachtig gesprek over kwetsbaarheid, vriendelijkheid als overlevingsstrategie en hoe het anders zou moeten.
Morgen is Mari naar een bruiloft en wordt zin plaats ingenomen door een mysterie guest!
Vlog 86: Hoe hou je de moed erin
Nu heeft Jan vreemde baanwensen gehad. Maar wisten jullie dat hij gesolliciteerd had om chauffeur van minister-president Rutte te worden? Mari springt meteen in deze ambitie voor autobestuurder. Meer hierover in de vlog. Verder: een hele relevante en erg actuele kijkersvraag: Hoe hou je de moed erin? Het is de aanleiding voor een diep filosofisch gesprek.
De heren zijn erg druk vandaag. Dus maar een kortere vlog. Maar niet onbelangrijk. Sterker nog: een belangrijke oproep! Komt allen naar de training over het VN-verdrag! Gewoon vanuit je luie stoel thuis te volgen. Jan vertelt erover en legt uit waarom het zo belangrijk is jullie daar allemaal terug te zien.
Meer info: https://nietsoveronszonderons.nl/training-vn-verdrag-handicap/
Vlog 84: Hoe te overtuigen?
Mari en Jan praten vandaag over een belangrijk onderwerp. In de tijd waarin we leven is het als persoon met een handicap steeds belangrijker om mensen van de gemeente of andere overheid te overtuigen. Als het gaat om een aanvraag van een hulpmiddel bijvoorbeeld, of huisaanpassing, baan etc. Mari en Jan praten over hoe zij dit aanpakken, waarbij Jan Mari op een belangrijk punt corrigeert.
Vlog 83: Goede Doelen
Jan en Mari hebben een drukke dag gehad, dus allebei een beetje gaar. Desalniettemin raken ze bevlogen over het onderwerp: charitas. Welke ervaringen heeft Jan met goede doelen? Op welke manier werd Jan ervoor gebruikt? En waarom is het zo kwalijk om uit te gaan van gulle giften in plaats van rechten?
Vlog 82: Aan Zee
Mari is hyper vandaag. Zijn vriendin kan niet naar Nederland komen, maar ze gaan elkaar dan maar ergens in Duitsland ontmoeten. Waar precies? Verder praten Mari en Jan over het strand. Hoe was Vlissingen? Hoe staan ze tegenover de zee en wat vinden zij van strandrolstoelen?
Verder heeft Mari een zeer passend item geshopt bij onze vrienden van de Wheelchair mafia.
Vlog 81: Een Beeld
We zijn weer terug. Na een korte onderbreking hebben Jan en Mari de vlog weer hervat. Waar ze eigenlijk wilde gaan praten over Mari’ s avontuur aan zee gingen ze meteen de diepte in naar aanleiding van de discussie over beelden en slavernijverleden die nu gevoerd wordt. Hoe mooi zou het zijn om een beeld op te richten van de bevrijdde gehandicapte medemens? En hoe staan ze allebei in de discussie over het omtrekken van beelden?
Morgen dus meer over Mari’ s trip naar Vlissingen en beginnen we met antwoorden op jullie vragen!
Vlog 80: Kamp Mook
Jan moest vandaag naar het ziekenhuis. Vandaar dat we deze vlog wat eerder hebben opgenomen. Grote vraag is natuurlijk: Heeft Jan zin een dagje ziekenhuis? Na de vlogs van gisteren is er tijd voor een hoopvoller onderwerp. Hebben wij ooit een Nederlandse versie van ‘crip camp’ gehad? Om de koppen bij elkaar te steken op een weekend diep verscholen in de bossen? Jan blikt terug op het bijzondere Kamp Mook. Is zoiets voor herhaling vatbaar?
BELANGRIJKE MEDEDELING: Na 80 vlogs gaat Mari een paar dagen naar zee om uit te waaien en aan het scenario te werken. We zijn er even tussenuit tot zaterdag. Dan is nu de ideale gelegenheid om aan jullie te vragen: Hebben jullie vragen aan ons? Stel de vragen in de comments en we komen er zaterdag op terug in een speciale Q&A vlog!
Het tweede deel van het gesprek met Illya Soffer over de exit strategie van dit corona tijdperk. Waarom communiceert de overheid zo minimaal als het gaat om mensen met een beperking? Speelt het mee dat goed nieuws vertellen nooit een fijne optie is? En hoe legt deze corona epidemie beperkingen bloot?
Vlog 78: Corona Exit Strategie (I)
Illya Soffer is weer te gast! Hoe gaat het met de Corona exit strategie voor mensen met een beperking? Schiet het overleg met de overheid een beetje op? Hoe wordt er gecommuniceerd en wat zijn de knelpunten? Vragen genoeg die een korte update vereisen.
Morgen deel 2 van het gesprek.
Vlog 77: Sport!
Mari is eindelijk van zijn writersblock af en is enorm opgelucht. Vandaag weer een opgewekt onderwerp: Sport! Welke sporten heeft Jan in zijn leven ondernomen? Luister en huiver. Een verhaal waarbij niet alles heel blijft en niet altijd geheel diervriendelijk is.
Op het einde doet Mari een belofte waar hij nu al spijt van heeft.
Vandaag een speciale vlog! Jeske is jarig en schuift gelukkig weer een keer aan! Ze vindt het tijd om die immer kritische Jan en Mari op hun plek te zetten. Want er zijn ook dingen die goed gaan. Ze vertelt hoe haar school met haar beperking is omgegaan en het resulteert in een hele vrolijke vlog die het geloof in de mensheid weer herstelt.
Vlog 75: Marc de Hond
Een trieste dag vandaag, het nieuws kwam door dat Marc de Hond is overleden. Mari en Jan praten over Marc zijn rol binnen de emancipatie voor mensen met zijn handicap en de beeldvorming. Hij zal enorm worden gemist.
Vlog 74: Filmbespreking ‘Vakantie!’
Vandaag praat Mari in zijn tuin met Jan die zich door de eenzaamheid heen probeert te slaan. Ze hebben het over de film ‘Vakantie!’ waar Jan begin tachtiger jaren een rol in speelde. Wat vond Mari – na de felle preek van gisteren – van deze film? Waarom werd de film gemaakt? En hoe zat het met de boze buurman?
Het is 2 juni! Gisteren zijn de terrassen weer opengegaan en zowel Jan als Mari hebben dit gevierd. (Alhoewel Jan op zijn terras in de tuin bleef). Jan en Mari praten na over het nieuws van de demonstratie gisteren. Een ingewikkeld en complex onderwerp met in ieder geval een gedeelde zorg. Is het wel verstandig om nu 5000 mensen bij elkaar te laten komen? Daarnaast: Jan heeft meegewerkt aan een film in de jaren ’70. Wat was de aanleiding? Mari geeft z’n ongezouten mening.
Deel 2 van het gesprek met Illya Soffer. Is Mari nog van plan in de wajong te blijven? En wat zouden we nu moeten doen? Is het UWV de beste instantie om te bellen als er vragen zijn, of is het slim hulp in te schakelen? Maar dan maakt een vierde gast een einde aan het gesprek….
Vlog 71: Napraten over de nieuwe Wajong wet (I)
Vandaag wederom onze wekelijkse gast Illya Soffer. Directeur van belangenorganisatie van Ieder(in). We praten na over het aannemen van de nieuwe wajong wet. Wat ging er door haar heen toen het werd aangenomen? Waarom is het zo erg dat het is aangenomen? En is de wajong nu op z’n minst eenvoudiger geworden. (SPOILER ALERT: Niet echt.)
Morgen deel 2 van het gesprek.
Vlog 70 Dillema’s rondom speciaal onderwijs (II)
Deel 2 van het gesprek met Mannin De Wildt. Mannin laat de app zien waarmee Evimare communiceert. Verder: Wat maakt dat het zo lastig is een goede school te vinden? En wat zijn de zaken die inclusief onderwijs nu zo ingewikkeld maken?
Vlog 69 Dillema’s rondom speciaal onderwijs
Vandaag te gast: Mannin de Wildt. Regisseuse en moeder van Evimare. Ze sloeg aan op de vlog over het speciaal onderwijs en wilde graag haar bevindingen inbrengen. Hoe is bij hun de zoektocht gegaan naar een reguliere en speciale school? Hoe werkt het in de praktijk als je op zoek gaat naar de juiste school?
Morgen deel 2 van het gesprek!
Vlog 68: Wat te doen bij ontoegankelijkheid?
Vandaag praten Jan en Mari over een interessante casus: stel je wil dat je ontoegankelijke café om de hoek toegankelijk wordt? Wat hoor je dan eigenlijk te doen? In hoeverre kun je gebruik maken van het VN verdrag? Jan legt uit hoe zo’n traject eruit kan zien. Verder nog: kom je iets tegen in deze nieuwe anderhalve metersamenleving waardoor je het gevoel hebt dat je wordt gediscrimineerd? Meld het hier! https://mensenrechten.nl/nl/goedtoegankelijk/probleem
Vlog 67: Broers & Zussen
Jan denkt na over hoe hij online training moet geven via Zoom. Hij ziet er tegenop, Mari probeert ook de voordelen er van op te noemen. Een typisch corona-tijd gesprek. Daarna in de vlog een onderwerp wat nog niet vaak wordt besproken: wat heeft het voor invloed op het gezin als een van de kinderen een beperking heeft en de andere broers en zussen niet? Wat zijn de ervaringen van Jan en Mari?
Vlog 66: Kapper, Wajong & Hobby’s
Wat ziet Jan er toch fris uit vandaag! Hij is vroeg opgestaan en naar de kapper geweest. Verder nieuws vandaag uit de eerste kamer. De wet harmonisatie van de wajong is een feit. Mari en Jan zijn er een beetje katerig over. Maar dat mag de dag niet bederven! Wat voor hobby’s heeft Jan eigenlijk? En Mari? Verwacht het onverwachte.
Vlog 65: de dood (II)
Een wat kortere vlog dan gebruikelijk. Het tweede deel van het gesprek over de dood. Welke rol speelde religie een rol als het over het einde ging? En zijn Mari en Jan er eigenlijk bang voor? En levensgenieter terwijl je nadenkt over doodgaan. Kan dat?
Morgen weer iets vrolijks!
Vlog 64: De Dood (I)
Vandaag in ons immer vrolijke vlog een belangrijk en ook onvermijdelijk onderwerp: de dood. Hoe heeft Jan hier mee om leren gaan en waar komt Mari’s fascinatie precies vandaan? Het begin van een heftig, maar ook een mooi en open gesprek over het fenomeen wat ons allen doet beseffen dat we leven.
Vlog 63: Speciaal onderwijs (I)
Jan had een interview gisteren op NPO radio 1. Mari en Jan bespreken na. Daarna een gevoelig onderwerp: het speciaal onderwijs. Mari zet uit een waarom hij daar zo kritisch tegenaan kijkt. Jan bevraagt zijn ideeën kritisch. Is de Mytylschool niet stiekem een puur persoonlijk trauma van Mari?
Wat zijn jullie ideeën over speciaal onderwijs? Laat het ons weten!
Vlog 62: Displace
Deze vrijdag te gast: historicus Paul van Trigt. Hij is een van de drijvende krachten achter DISplace, een website over de geschiedenis van mensen met een beperking in Nederland. Waarom was hij geïnteresseerd in dit onderwerp? Daarnaast vertelt hij over zijn boek over de totstandkoming van het VN verdrag voor de rechten van mensen met een handicap. Hoe is deze tot stand gekomen? Een introductie van een – wat Mari en Jan betreft – terugkerende gast.
Een heerlijk warme dag. Vandaag praten Mari en Jan over Mari’s aanvraag voor een handbike. De oude is aan vervanging toe en Mari vraagt Jan om advies. Als hij er een gaat aanvragen? Waar moet hij dan rekening mee houden? Is het beter om een hulpmiddel via de PGB te krijgen of In Natura? Wat zijn de voor en nadelen?
Vlog 60: Eerste Kamer & zoomseks
In deze vlog aandacht voor twee onderwerpen: hoe ervoer Jan het debat in de eerste kamer over de harmonisatie van de Wajong. En wat bedoelde hij nu laatst met zoomseks? Wat voor verhalen heeft hij daarover te vertellen? Was het zo spannend als dat het klonk?
Vlog 59: Hou de WAJONG tegen! (II)
Vandaag deel 2 van het gesprek met Ilya over de Wajong. Mari probeert het samen te vatten en de drie vragen zich af wat de eerste kamer er van gaat vinden. Waarom wordt er bijvoorbeeld 12 uur over vergadert?
Vlog 58: Hou de nieuwe WAJONG wet tegen! (I)
Op dinsdag wordt er in de eerste kamer gestemd over de harmonisatie van de wajong wet. Waar gaat het precies over? Waarom moeten wij ons zorgen maken? Samen met Ilya Soffer proberen we de ingewikkelde knoop te ontwarren. Waar gaat deze wet over en waarom moeten wij ons nu online van ons moeten horen?
Vlog 57: Anti Validisme (II)
In deel 2 van het gesprek met Xandra Koster en Chedda ligt de focus op wat er volgens hen moet gebeuren om activisme in Nederland een impuls te geven. Hoe kom je bij elkaar en demonstreer je als je daartoe niet fysiek in staat bent? Weten we elkaar wel te vinden? Het vlog sluiten we af met een teaser die Chedda maakte naar aanleiding van de vrouwenmars. Zijn jullie het eens met haar speech? Laat het weten in de comments!
Vlog 56: Anti Validisme (I)
Dit weekend weer een gesprek in 2 delen. Ditmaal met activisten Chedda en Xandra Koster. Toen Mari een aantal vlogs geleden zich liet gaan over het feit dat zijn generatie zo weinig deed op het gebied van activisme kreeg hij meteen een appje van Xandra dat dat niet helemaal klopte. Vandaar dat Jan en Mari Xandra en Chedda uitnodigde om over hun kijk op activisme te praten. Wat is anti validisme precies en hoe uit zich dat?
Vlog 55: Leven als topsport
Vandaag te gast: Dick Cochius. Rolstoelhockeycoach, actief belangenbehartiger bij onder andere Per Saldo en overlever. Een boeiend gesprek over hoe hij toch overleefde, tegen de verwachtingen in van velen. Hoe is het dan om in deze coronatijd te leven? En wat je handicap je kan leren om met deze vreemde tijden stand te houden.
Vlog 54: onderweg naar Hilversum
Mari is onderweg naar de studio van NPO Radio 1 om te praten over mensen met een handicap en corona. Op de heen en terugweg probeert hij Jan te woord te staan. Wat niet altijd vlekkeloos gaat. Hoe ging het interview? Hoe ziet de buitenwereld eruit? Hoe moeilijk is het om op het mediapark te komen? Hoe druk zijn de treinen? Ontdek het in onze meest chaotische vlog tot nu toe.
Mari is weer in Eindhoven en kan weer van de Brabantse keuken genieten. Waar kunnen ze betere asperges maken. Boven of onder de rivieren? Het is niet het enige op te lossen dilemma van vandaag. Gisteren eindigden we in mineur. De landelijke overheid trok zich voor een groot deel terug als financier van de belangenbehartiging, waardoor er een dorre woestijn overbleef en het moeilijker is om op te komen voor de mensen met een handicap. Als Jan premier zou zijn, hoe zou hij dit anders hebben aangepakt?
Vlog 52: Waar ging het mis?
Jan en Mari nemen de vlog wat eerder op. Jan namelijk nog wat spannends gaan doen vandaag. Er is een vraag die Mari vandaag vandaag op zijn lippen heeft. Gisteren had Jan het over vroeger: toen belangengroepen voor mensen met een beperking veel meer inspraak hadden dan nu het geval lijkt te zijn. Waar ging het precies mis? Wat is de oorzaak dat het vroeger beter was dan nu? En wat heeft dat met decentralisatie te maken?
Vlog 51: Mee kunnen praten
Het is Jan’s trouwdag vandaag. Rede genoeg om een oranje pak aan te trekken. Na een weekend elkaar niet te hebben gezien reflecteren Jan en Mari op het gesprek met Ilya. Wat steekt hen het meest in de manier waarop de overheid omgaat met mensen met een beperking? Wat is de rede waarom er vanuit de overheid zo weinig aandacht is voor ‘de’ doelgroep? Jan heeft wel een idee. Het is het begin van een brainstorm die nog lang niet ten einde is
Vlog 50: IEDER(IN) in tijden van Corona (III)
In het laatste deel van het gesprek met Ilya gaan we in op de enorme misverstanden rondom zelfredzaamheid. Wat voor invloed heeft Corona hier op? En wat voor consequenties voorziet zij voor mensen met een beperking na de pandemie? En wat zouden we nu kunnen doen om ‘onze’ plek in de samenleving terug te claimen?
Vlog 49: IEDER(IN) in tijden van Corona (II)
In het tweede deel van het gesprek met Ilya Soffer directrice van IEDER(IN) praten we over wat een mogelijk alternatief kan zijn voor de problemen die we eerder hebben geschetst. En welke tegenwerking krijgt Ilya precies? Wat zijn de argumenten die ze vaak tegengeworpen krijgt?
Vlog 48 IEDER(IN):in tijden van Corona (I)
De komende drie dagen een interview met Ilya Soffer. Directeur van Iederin, het invloedrijkste netwerk van mensen met een beperking in Nederland. Na gisteren in Nieuwsuur te zijn verschenen is ze vandaag te gast in Troost & Sanders. Jan & Mari vroegen zich in het eerste deel van het gesprek af: hoe gaat het met haar? En waar irriteert ze zich aan als je kijkt naar de reactie van de Nederlandse overheid? Een gesprek over corona en belangenbehartiging voor en met mensen met een beperking.
Vlog 47: Voordelen van een handicap
Gisteren is er door het kabinet een stappenplan gepresenteerd over hoe we langzaam uit onze ‘intelligente’ lockdown te komen. Jan en Mari bespreken het. Maakt Jan zich zorgen? Daarna een leuke discussie over of je wel gebruik mag maken van de voordelen die een handicap soms kan bieden als je tegelijkertijd ook voor radicale gelijkheid bent.
Vlog 46: ENIL
Jan is weer eens vredesstichter in huis? Wat is daar aan de hand? Mari had gisteren een online marathon vertoning van de Rolstoel Roadmovie voor activisten over heel de wereld. Het is aanleiding voor een gesprek over ENIL, oftewel: The European Network of Independent Living. Een belangrijke Europese organisatie die opkomt voor de mensen met een handicap op Europees niveau. Wat waren de vragen die zij hadden naar aanleiding van de serie? En wat hebben ENIL en de Rolstoel Roadmovie met elkaar te maken?
Vlog 45: Vrijheid van meningsuiting
Grappig! Op Bevrijdingsdag toevallig de 45’ste vlog (snappen jullie ‘m?) Vandaag is Mari heel druk voor een online vertoning van zijn Rolstoel Roadmovie en staat Jan stil bij het overlijden van cultuurfilosoof Rietdijk. Iemand wiens denkbeelden hij verafschuwden, maar toch heeft hij stiekem veel betekent voor de rechten voor mensen met een handicap in Nederland. Verder is Jan boos over een mail die hij heeft ontvangen. Mari en Jan analyseren de kritiek en praten over de vrijheid van meningsuiting.
Vlog 44: Tweede wereldoorlog
Het moment dat Mari en Jan de vlog opnemen is het nog net voor de dodenherdenking, tijd om het te hebben over een moeilijk en emotioneel onderwerp. Vandaag praten Mari en Jan over ‘Aktion T4′, oftewel het plan van de nazi’s om mensen met een handicap massaal en systematisch de dood in te jagen. Wat waren de gedachtes hierbij? En de technieken waarop ze dit deden zonder dat de bevolking in opstand zou komen? Waarom ligt de term euthanasie altijd nog zo gevoelig? En wat weten we over de mensen met een handicap in Nederland tijdens de bezetting? Extra reden om juist op 5 mei nog een keer stil te staan bij onze vrijheid,
Vlog 43: Hells Angels
Vandaag een zondags koffiepraatje op een zondag die nogal druk is voor allebei. Zowel Mari als Jan hebben anekdotes met motorbendes. Waar werd Jan naartoe geëscorteerd en hoe dronk Mari een van zijn eerste biertjes? En kunnen we iets leren van de Hells Angels?
Vlog 42: Handicap & Kunstonderwijs
Wat kregen we veel reacties op de vorige vlog! Jan vat het even samen. Ondanks dat zowel Mari als Jan vandaag erg moe is – zou dat kunnen komen door de lockdown? – praten ze vandaag over hoe het toch kan dat er nog te weinig mensen met een handicap actief zijn in de kunst en cultuursector. Terwijl een handicap juist een goede aanleiding geeft daar iets mee te doen!
Vlog 31: Politieke partij?
Weer een vlog met een gast! Op 1 mei is onze gast Eva Ruiters. Ze stuurde ons een mail over het idee van een nieuwe politieke partij te beginnen en heeft daar heel goed over nagedacht. Een interessant gesprek volgt over hoe dit aan te pakken. Onderwerpen als emancipatie, revolutie, validisme en constructief met de politiek meewerken. Hoe nu verder?
Vlog 40: Beeldvorming (III)
De 40ste vlog alweer! Wat gaat de tijd hard. Vandaag gingen Jan en Mari los in een brainstorm over hoe je de beeldvorming van mensen met een handicap kunt kantelen. En na 40 vlogs eindelijk antwoord op de vraag: waarom komt Jan altijd zo schitterend voor de dag? Waarom niet je handicap gebruiken voor een leven lang durende kostuumparty?
Vlog 39 Beeldvorming II
Mari is weer even in Amsterdam, Jan komt net terug uit Helmond om draadjesvlees af te leveren. Vandaag pakken ze door op het veelbesproken becommentarieerde onderwerp ‘Beeldvorming.’ Hoe is de huidige beeldvorming ontstaan? Waarom zijn helden zo belangrijk? En hoe maak je het verschil tussen gesprekken die gaan over een handicap en gesprekken die gaan over personen die de wereld willen veranderen met toevallig een handicap?
Vlog 38: Beeldvorming (I)
Na een subtiele vorm van sluikreclame hebben Mari & Jan het over een van hun favoriete onderwerpen: beeldvorming.
Hoe verander je de beeldvorming van mensen met een handicap? Wat heeft oud president Roosevelt hiermee te maken? Hoe deden andere bewegingen dat in de geschiedenis? En is het een kwestie van meer meedoen met quizen en kookshows of zijn we eigenlijk nog niet in die fase?
Vlog 37: Koningsdag
Ook Jan en Mari vieren vandaag Koningsdag in deze feestelijke versie van de vlogs.
Speciale dagen vragen om speciale onderwerpen: hoe vaak kwam Jan leden van het koningshuis tegen? En kon hij het paleis wel in? En kreeg hij iets voor mekaar bij het Koningshuis? Proost! Wij hopen dat onze kijkers ook een huiselijke maar gezellige Koningsdag hebben gevierd!
Vlog 36: Aan het werk! (II)
Gelukkig gaat het beter met de broer van Jan. Mari heeft nog wat vragen over de vorige vlog: waarom kon hij eigenlijk niet aan het werk in Werkenrode of als maatschappelijk werker? Het had een tamelijk bizarre reden. En hoe verdiend Mari eigenlijk zijn geld? Heeft hij ooit vakantiebaantjes gehad? En zit hij nog steeds in de Wajong?
Vlog 35: Aan het werk! (I)
Jan maakt zich zorgen. Z’n broer is opgenomen in het ziekenhuis en we hopen uiteraard allemaal dat hij snel weer beter wordt! Vandaag vertelt Jan zijn ervaring met werk. Waar begon hij te werken? En wat waren de moeilijkheden die hij daarbij tegenkwam? Speelde zijn handicap een rol in het zoeken naar werk? En was dat noodgedwongen of uit idealisme?
Vlog 34: Jan’s wilde jeugdjaren
Zo introvert als Mari z’n handicap heeft verwerkt, zo extravert ging het eraan toe bij Jan. Wie had ooit gedacht dat Jan zowel verlegen als doof is geweest? Hoeveel mensen kon Jan kwijt op z’n kleine studentenkamer? Een prachtverhaal over experimenteren in je eigen bubbel, angst voor de ‘buitenwereld’ en de helende werking van een luchtbuks en en aquarium.
Vlog 33: Mari’s wilde jeugdjaren
Afspraak is afspraak. Mari zou nog terugkomen op Jan’ s vraag of hij ‘van God los was’ toen hij eenmaal op kamers ging wonen. Nu viel dat wel mee, maar dat kwam toch vooral omdat Mari nog een behoorlijke olifant in de kamer te lijf moest gaan. Iets met confrontatie, inzicht, flauwvallen en sexappeal.
Vlog 32: Medische Obsessies
Mari zit lekker in de tuin, maar hij zit ergens mee. Waarom heet iedereen – juist ook mensen met een handicap – zo’n enorme drang om te weten ‘wat iemand precies heeft.’ Hij irriteert zich eraan en doet een pleidooi om samen trotse outcast te zijn, zonder je handicap een te groot onderdeel van je identiteit te maken. Jan begrijpt de discussie, maar probeert te doorgronden waar dit vandaan komt. Het is een aanleiding voor een openhartig gesprek.
Vlog 31: Coronazorgen & Wonen (III)
Mari kreeg vandaag spekkoek van een volger van de vlog en is daardoor compleet in zijn nopjes. Ook Jan heeft goed geslapen en goed gehumeurd. Toch is er rede tot zorg: door de Coronacrisis lijken de gemeentes de beloofde inclusie-agenda links te laten liggen. Waarom en wat zijn de consequenties? Verder vertelt Mari zijn verhaal over wanneer hij op zichzelf is gaan wonen. Hoe is hij uiteindelijk in Amsterdam terechtgekomen en waren er in dat opzicht ook voordelen van in een rolstoel zitten? En net als het spannend wordt… is de tijd op. Jammer.
Vlog 30: Wonen (II)
Hoera! Vlog 30 alweer! Jan heeft slecht geslapen vannacht. Waar werd hij wakker van? Wat heeft de ongewisse toekomst in petto voor zzp’ers als hem? Hij gaat ook verder met het verhaal waar hij gisteren startte. Want in welke onmogelijke situatie heeft Jan vroeger gewoond? Mari valt bijna van zijn stoel door dit verhaal..
We willen onze kijkers graag bedanken voor hun enthousiaste steun de afgelopen 30 dagen! Met jullie suggesties en reacties houden we het vol! Veel dank daarvoor!
Vlog 29: Acties & Wonen
Naar aanleiding van gisteren heeft Jan z’n actie-outfit aangetrokken. Hij vertelt Mari over de actiegroep Makkers Unlimited en de acties die zij toentertijd voerde. Daarna praten ze over wonen. Met vandaag aandacht voor ‘Het Dorp’ en de Focuswoning. Waarom was Jan daar zo enthousiast over, en is hij dat nog steeds?
Het boek ‘Acties met handicap’ is hier te bestellen:
Vandaag een hele speciale vlog! Onze eerste gast is niemand minder dan co-auteur van het handboek ‘Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten?’ en geheel toevallig ook de dochter van Jan. En hoe interessant is het dan om te praten over het verschil in generaties. De drie delen hun observaties hoop en zorgen rondom het activisme van nu en het verschil met het activisme van vroeger in een hele volle en vrolijke vlog.
Vandaag praten Jan en Mari over het Coronanieuws rondom mensen met een beperking. Ze hebben nieuwe collega’s. Maar zijn Mari en Jan jong genoeg? Verder praten ze over Jan zijn oproep voor beschermingsmiddelen voor mensen met een handicap die zelfstandig wonen. Is hier wel genoeg aandacht voor?
Jan zijn blog over het ziekenhuis (met prachtige voorleesstem!): Op herhaling
Mari vlogt bij uitzondering maar tijdens zijn dagelijkse wandeling en staat stil bij een bijzonder Eindhovens bankje. Jan komt terug op het idee wat hij gisteren liet vallen: een Gehandicaptenpartij. Hij was er al eens voor benaderd in 1998 – dus niet in 1981 zoals hij in de vlog zegt – om fractievoorzitter te worden. Maar waarom heeft hij toen geweigerd? En wat zijn de ideeën nu?
Vlog 25: Politiek & Beperking (I)
Mari heeft de sprong naar Amsterdam gewaagd. Jan rommelt door oude foto’s. Vandaag een belangrijk onderwerp: Hoe kijken de politieke stromingen eigenlijk naar de positie van mensen met een handicap en hun positie in de samenleving? Mari en Jan gaan (bijna) alle stromingen af. Wordt vervolgd!
Vlog 24: Mobiliteit
Mari is chagrijnig vandaag, Jan zit met z’n hoofd nog in Curacao. Vandaag hebben ze het over mobiliteit. Is het gebrek daaraan niet eigenlijk de enige echte handicap? En hoezo werd Jan vroeger met de varkens vervoerd? En zijn oplossingen als de Valys, Traxx, Connexion niet een enorme schande?
Jan droomt na al die dagen quarantaine de vlog op te nemen vanaf het strand van Curaçao en haalt herinneringen op. Daarna gaan de heren weer terzake: op deze tweede paasdag een voorlopige conclusie over het onderwerp geloof. Wat zijn de voor en nadelen van de christelijke opvatting rondom beperkingen. Jan leert Mari een stuk genuanceerder denken over de opvattingen van de nonnen toendertijd. En wat hebben ouderen de mensen met een handicap dwarsgezeten?
Vlog 22: Geloof, hoop & liefde (II)
Tijdens eerste paasdag reflecteert Mari op wat het rooms katholieke geloof had op zijn leven, hoe mythologie hem van het geloof wist te brengen samen met de dood van zijn opa. En welke rol speelde dit geloof eigenlijk voor mensen met een beperking? Een onderwerp waar nog lang niet over is nagepraat..
Vlog 21: Geloof, hoop en liefde (I)
Jan is in opperste stemming. Heeft hij nu iets gedaan wat niet mag of juist een heldendaad verricht?
Pasen komt eraan: dus mooi om een drieluik over de rol van het geloof te maken: Vandaag de eerste.
Jan’s verhaal gaat vandaag over hoe hij zich voelde als hervormde jongen in een rooms katholiek St. Maartenskliniek. Het katholieke geloof zal nog vaak terugkeren in zijn leven? Voelde hij zich geen vreemde eend in de bijt?
Vlog 20: ‘Gewone vrienden’
De 20ste alweer! Gisteren wat later opgenomen. Vandaag weer wat vroeger. Mari is in ieder geval nog niet helemaal wakker.
Jeske had een prachtig onderwerp bedacht: het belang van vrienden hebben zonder handicap. Het wat op het oog vreemd onderwerp mondt uit in een bijzonder openhartig gesprek over zelfontplooiing, zelfwaarde, schuldig voelen over je handicap en de beruchte ‘handelingsverlegenheid.’
Vlog 19: Seksuele Hulpverlening
In deze late avondvlog: Mari is dit keer veel te laat. de corona-update: Er is heftig, maar goed nieuws uit België. En Jan vertelt over het debat over seksuele hulpverlening. De rol van een stichting met de prachtige naam: Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling. En wat voor films zag Jan in godsnaam vroeger in de HBOsoos?
Vlog 18: De Toekomst (2) Handicap in 2050
Er is goed nieuws vandaag over de IC bedden. Maar Jan is er nog niet gerust op. Mari droomt vooral van een biertje op het terras en zijn vriendin.
Vandaag deel 2 over handicap in 2050. Het nachtmerrie scenario: hoe ziet de wereld eruit in 2050 als we het door een donkere bril kijken?
Hebben jullie ook ideeën over de toekomst? Laat het ons weten!
Vlog 17: De Toekomst (I) Handicap in 2050
Het is weer prachtig weer! En Mari heeft eindelijk zijn handbike terug in Eindhoven.
Vandaag kijken we vooruit naar de toekomst. Jan heeft in 1976 een opstel geschreven over het jaar 2000. Hoe dacht hij toen over hoe het leven met een handicap zou zijn? Op basis daarvan kijken we vooruit naar 2050. Hoe ziet het leven met een handicap er dan eigenlijk uit? Vandaag het optimistische scenario!
Hebben jullie ook dagdromen over de toekomst? Laat het ons weten!
Seksualiteit deel 2! Mari is een beetje hyper vandaag, Jan heeft slecht geslapen, maar heeft een prachtig boek uit de kast gehaald met een nog mooiere cover. Ze praten vandaag over Jan’s puberteit en het begin van zijn ontdekkingstocht naar seksualiteit en intimiteit. Wat deed Jan bij de geitjes? Ook deze vlog wordt weer vervolgd met antwoord op jullie vragen!
Vandaag een zomerse vlog op deze bijna eerste zomerse dag. Mari is in zijn nopjes om een hele goede reden en daar maakt Jan meteen gebruik van door hem te bevragen over zijn moeilijkheden met seksualiteit in de puberteit. (dank Marcel Brans voor de input) We krijgen het er warm van! Wordt zeker vervolgd.
Vragen aan ons blijven meer dan welkom
Vlog 14: Activisme: Vroeger & Nu (II)
In deze vlog bespreken Jan en Mari de discussie over het vroeger bevochten recht voor mensen met een handicap om een kind te krijgen en de discussie rondom de NIP test. Ook verklaard Jan waarom er in Nederland rond de roerige jaren 70 geen felle revolutie uitbrak en de strijd voor rechten van mensen met een handicap hier wat gematigd begon, met de ‘rozenmars’ als pijnlijke anekdote.
Vlog 13: Forever young
In deze speciale, feestelijke vlog vieren we Jan zijn verjaardag! En hebben Mari en Jan een ontroerend gesprek over ouder worden terwijl door anderen voorspeld was dat Jan enkel 28 zou worden.
Vandaag praten Jan en Mari over een onderwerp wat nog vaak terug gaat komen. Toegankelijkheid!
Daarnaast heeft Jan weer een schitterend shirt aan – met een verhaal – en is er aandacht voor nieuws rondom de crisis triage nadat Dhr. Gommers voor de NOS camera’s verklaarden dat er ook voor mensen met een handicap plaats is op de IC.
Vlog 11: Eenzaamheid
Vandaag praten Jan en Mari over het eenzaamheidsvirus wat vat op hen heeft gekregen. Waar Mari dankzij corona gescheiden is van zijn vriendin, heeft Jan uitgevonden waarom hij alleen zijn zo vervelend vind.
Wat zijn jullie trucs tegen eenzaamheid?
Vlog 10: Jullie strijd is onze strijd
Nummer 10 alweer! Dank voor alle inspirerende reacties tot nu toe. Het is al 10 keer een feest geweest om het te mogen maken.
Naast de gebruikelijke coronanieuws vertelt Jan over een van de bijzonderste ontmoetingen die hij ooit heeft gehad. Zelfs koningin Beatrix was slechts figurant bij deze handdruk.
De link naar Steffie waar Jan en Mari het over hebben.
Vlog 9: Representatie (I)
Jan is volledig geïnspireerd geraakt door de vorige vlog en heeft zijn kledingkast opengetrokken.
Naast de gebruikelijke corona update maken we in vlog 9 een opstartje met een onderwerp waarin zowel Jan als Mari zich helemaal vis in het water voelen: representatie. Wat hebben GTST, handicaps en het christendom met elkaar te maken?
Vraag:
Wat is jullie favoriete film of serie rondom het thema beperking of handicap? Laat het ons weten!
Fragment van GTST waarin Charlie in een rolstoel zit:
Jan vertelt vandaag een persoonlijk verhaal hoe hij na begon te denken over de waardigheid van het leven toen hij keuzes moest maken over de keuze voor kinderen.
En – SPOILER! – deze vlog komt er eindelijk een mystery guest in beeld!
Vlog 6: Crisis Triage
In vlog 6 bespreken Jan en Mari een een niet zo vrolijk onderwerp: hoe zit het in deze corona crisis met de triage in het ziekenhuis en moeten mensen met een beperking zich extra zorgen maken?
Overigens is het – zelfs nu het druk wordt op de IC’ s – nog een puur theoretische discussie. De kans dat we in Nederland echt overgaan op ‘oorlogs triage’ is nu nog niet erg groot.
Hou de informatie van Ieder In in de gaten: Coronacrisis
Zij hebben mede naar aanleiding van de signalen overleg met VWS
De link naar het artikel waar Mari het over heeft: NOS
Vlog 5: Chronische ziekte & Handicap
In vlog 5:
Korte Corona Update
Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen een chronische ziekte en een handicap?
Wat is eigenlijk een goede benaming: Beperking, handicap, invalide etc.?
Oproep: wat vinden jullie de grootste jeukwoorden of de beste benaming voor iemand met een handicap/beperking/uitdaging?
Vlog 4: Activisme, vroeger & nu (I)
In de extra uitgebreide vlog 4:
Bezorgdheid over corona Wanneer werd Jan activist? Hoe uit activisme zich nu? Waarom is er nu geen fel activisme meer?
Vlog 3: Beperking bij de geboorte of later?
In vlog 3:
Rond welke tijd willen jullie de volgende vlogs zien verschijnen? De corona update Hoe beïnvloed Corona jullie dagelijks leven? Welk verschil zit er tussen met een beperking geboren worden of later krijgen?
Vlog 2: Beperking?
In vlog 2:
We proberen er de komende tijd iedere dag een vlog te maken!
Het nieuws rondom Corona en instellingen voor mensen met een handicap.
Wat is eigenlijk een beperking?
Iedereen meedoen begint bij de scholen!
De overeenkomsten tussen kunstenaars & mensen met een handicap
Vlog 1 de aftrap
In de vlogserie Troost & Sanders bespreken filmmakers Jan Troost en Mari Sanders de wereld rondom mensen met een beperking vanuit hun eigen observaties in het corona tijdperk en daarna. Aflevering 1 bijt in algemene zin het spits af.
Vragen, ideeën en opmerkingen zijn welkom in de reacties!
De ambassadeurs van Onafhankelijk Leven willen in 2018 van zich laten horen. Deze groep activisten met een beperking onderneemt kleine en grote acties. Altijd constructief, altijd relevant. Voor de start van 2018 gingen we op zoek naar inspiratie uit het buitenland.
PVB in Nederland bedreigd
(in Nederland PGB)
Om meteen de juiste toon te zetten nodigden we op onze startvergadering een oude rot in het vak uit. We stellen jullie voor; Jan Troost.
Met Nijmegen als uitvalsbasis is Jan al 45 jaar actief binnen de belangenbehartiging van mensen met een beperking. Zelf is hij rolstoelgebruiker wegens Osteogenesis Imperfecta, een aandoening waarbij botten sneller breken. Jan weet heel goed waarom het PVB in Nederland bedreigd wordt bijvoorbeeld. Hij heeft al deze maatschappelijke en politieke evoluties van nabij gevolgd.
Weggestopt in een internaat
Jan is opgegroeid op een internaat. “Mensen met een handicap werden in mijn tijd ver weg van de samenleving grootgebracht. In de zeventiger jaren vond men het niet noodzakelijk om voorzieningen te treffen waardoor mensen met een beperking niet of nauwelijks deel konden nemen aan de samenleving. Dat is alvast enorm verbeterd!”
De actiegroep van Jan en zijn kameraden heet ‘Terug naar de bossen’. Deze naam komt van hun eerste actie in juni 2011: om aandacht te vragen voor de drastische bezuinigingen van het Kabinet trok de groep zich symbolisch terug in een klooster, want ‘gehandicapten dreigen door de bezuinigingen weer aangewezen te zijn op naastenliefde en hulp van nonnen’.
Zijn levenslange strijd draait met andere woorden om het volgende : hoe gaan we van ‘apartheid’ naar ‘participatie’.
De centrale boodschap van Jan houdt in dat niets definitief ‘verworven’ is. Alle systemen die over de jaren heen werden uitgebouwd kunnen ook weer uitgehold en afgebroken worden. Het PVB bijv kan op de schop als er plots geld nodig is voor andere zaken. Zonder een gemeenschap van wakkere burgers met een beperking gaat de stijgende lijn sowieso van richting veranderen.
Tips als je actie voert
je hoeft niet met veel te zijn. Maar breng een duidelijke boodschap.
de actie moet ludiek zijn. “Steek er humor in. Enerzijds vang je zo de aandacht van de mensen, en anderzijds gaan deelnemers liever actie voeren als ze tegelijk lol kunnen trappen. Leuk aan dit samendoen is dat je vrienden leert kennen, je maakt een netwerk!”
zorg dat je herkenbaar bent “bvb door de specifieke kledij van onze actiegroep ziet men in de politiek ook meteen dat wij ‘aanwezig’ zijn. Ze herkennen ons ook als ‘betrouwbaar’”.
organiseer een debat bvb over het VN-verdrag (inzake de rechten van personen met een handicap), over mobiliteit…
Bondgenoten
mobiliseer bondgenoten zowel mét als zonder beperking. “Kijk, een cafébaas aan wie we vragen zijn zaak toegankelijk te maken denkt slechts één klant minder te hebben, namelijk de persoon met beperking zélf. Maar hij misloopt het gànse gezin, de ganse vriendenkring en familiekring!” Vorm allianties met groepen voor wie dit thema ook van belang is.
opmerkelijk is dat we in België en Nederland een groot scala aan verenigingen hebben apart per ziektebeeld: vereniging voor mensen met een spierziekte, vereniging voor blinden enz. Toch is het zinvoller te gaan groeperen ‘per thema’, zoals mobiliteit, werk, onderwijs, ondersteuning, enz.
als je successen boekt verspreid het breed. Zodat anderen geïnspireerd raken. Twitter bij voor beeld.
Mop van de dag
Het werd een geanimeerde en boeiende startvergadering waarin de ambassadeurs over verschillende onderwerpen van gedachten wisselden. Helemaal bewogen werd het toen Jan een verhaal vertelde van een café dat wel toegankelijk was maar waar hij toch niet graag heen ging. Eén van onze ambassadeurs, Dirk, bedacht dan maar luidop : “Het zat vol Hollanders zeker?!”
Bedankt Jan! Je hebt ons geïnspireerd. Ook je website www.aparticipatie.nl waarin je mensen uitdaagt om – in een filmpje voor het nageslacht – hun oprecht verhaal over hun leven in een instelling te doen, loont zeker de moeite. We zien elkaar nog.
Liesbeth Gheldof – Ambassadeur voor onafhankelijk leven – rolstoeler wegens verkeersongeval – partner van Chris en mama van Lotte en Julie – (Maak kennis met Liesbeth)
Heb jij goesting om de activist in jou los te laten? Stuur een mailtje naar Cor en we bekijken samen hoe we mekaar vooruit kunnen helpen.
Tijdens het management team van VCP Versterking Cliënten positie waar ik als ambassadeur lokale belangenbehartiging lid van ben vraagt Geert Bakker, onze Opper Makker of ik tijdelijk wil bijspringen bij Makkers Unlimited, want nu de verkiezingen zijn vervroegd moeten we alle zeilen bijzetten om onze campagne “Politiek voor iedereen” te laten slagen.
Geert Bakker onze Oppermakker !
Op verschillende manieren willen we aandacht vragen voor het gehele proces. Als oude actievoerder vind ik het bijzonder om weer eens een echte jaren zeventig actie te organiseren. Toevallig had ik die morgen gelezen dat de Gelderlander ( De krant van Gelderland ) 5 verkiezingsdebatten organiseerde met lezers van de Gelderlander. Jan Dick de Bruijne een Makker uit Nijmegen wil samen met mij de actie coördineren.
Jan Dick
Jan Dick en ik kennen elkaar nog goed uit mijn tijd als coördinator van de WIG in Nijmegen en we besluiten om een aantal makkers uit Nijmegen Yvon Bakker en George Dragt te vragen om mee te denken .
24 oktober 2006
Onder het genot van een bak koffie bespreken we met Yvon, George en Jan Dick hoe we deze actie gaan opzetten. De tijd dringt want het eerste debat is al op 30 oktober in Ede. Het idee is dat we alle debatten gaan bezoeken en we inhoudelijk zullen deelnemen aan het debat. Dat betekend dat alle makkers die mee doen, zich moeten opgeven bij de Gelderlander en daar ook een vraag kunnen stellen. We geven ons niet op als Makkers maar als mens . Vooraf gaand aan het debat zullen we de toegankelijkheid toetsen van de gebouw waar het debat plaats vind, op een ludieke, maar actie gerichte wijze zullen we aandacht vragen voor onze actie ” politiek voor iedereen”. Jan Dick en ik zullen de mensen werven, de actie coördineren en de pers te woord staan. Na het overleg besluiten we dat we de Gelderlander wel op de hoogte moeten stellen maar we zullen niet alles prijs geven.
Ludiek karakter
Dit soort acties moeten ook nog een ludiek karakter hebben en we besluiten om aan Rolstoel Service Nijmegen te vragen om voor ons het toilet voor iedereen te maken zodat we dat kunnen meenemen met onze actie Renate onze steun en toeverlaat op het bureau van Makkers regelt T-shirts met het opschrift Politiek voor iedereen. Onze fluorescerende makkers hesjes worden weer uit de kast gehaald, de megafoon wordt weer voorzien van nieuwe batterijen, ons makkers spandoek wordt opgepoetst. De folders met de eisen van de CG Raad en De FvO zullen we uitdelen aan het publiek wat naar het debat komt. Scharen, touw, de Russische gasmaskers die Jan Dick heeft geregeld gaan allemaal in de bus. De gasmaskers hebben we nodig om ons te beschermen als er gerookt wordt tijdens het debat. Alles wordt in mijn bus geladen klaar voor actie.
Communicatie
Jan Dik regelt de nodige communicatie met onze mede makkers, verzend de persberichten en ik ritsel alles wat los en vast zit. Twan de eigenaar van Rolstoel Service Nijmegen doet ook weer mee. Hij sponsort het toilet voor iedereen en Remco zijn zoon doet de ontwikkeling en bouw. Acht november tijdens het debat in Arnhem met Rutte VVD in Dudoc kan ik hem ophalen inclusief verlichting, trekhaak en een bord om het hoofd van de lijsttrekker op te bevestigen. We spreken af dat op de toiletbril onze actie sticker politiek voor iedereen wordt geplakt.
Moe maar tevreden bel ik Jan Dick die inmiddels Makker Jeroen, Ben, Theo, Arjan,Cailin en Arjen op de hoogte heeft gesteld. Wij zijn er klaar voor dit weekend moet ik alleen nog touwen en katrollen kopen want we weten nu al dat Dudoc een probleem gaat opleveren. O ja ik moet Ivar mijn zoon nog regelen als een van de jongste Makkers moet hij in Arnhem videobeelden maken. Hij is een kei op de computer dus dan kunnen we wel gebruiken.
30 oktober 2006
Een lichtende Jan Troost voert het woord.
Vanochtend om 7.00 uur opgestaan want ik moet om 9.00 uur in Best zijn bij het lokale platform om met hun te praten over agenda 22 . Voor die tijd moet ik in Grave Theo ophalen mijn blinde mede makker die ik vaak mee heb gevraagd als ADL, tijdens een van mijn vele dienstreizen die ik in mijn vorige functie als Voorzitter van de CG raad heb gemaakt. Theo is onze vaste accordeonist voor feesten en acties. Na een goede bijeenkomst in Best maar wel in een koude brandweer kazerne. Wat overigens goed gemaakt werd met een lekker broodje en goede koffie, rijden we richting Ede waar onze eerste inspectie zal plaats vinden in het pas gebouwde cultureel centrum Cultura. Vanavond om 19.30 begint het debat tussen André Rouvoet Christen Unie en Femke Halsema Groen Links. Voor zo’n actie ben je behoorlijk gespannen heb je wel aan alles gedacht, zou iedereen er zijn?, kunnen we er parkeren? Maar we hebben ons ook niet gemeld bij de politie . Theo en ik nemen alles nog eens door tijdens de rit.
Jeroen ophalen
In de buurt van Oosterbeek bel ik nog even naar Makker Jeroen of hij wel op tijd is en hij wel rekening houdt met de file. Jeroen vertelt me dat Makker Ben helaas heeft moeten afzeggen. Ter plekke besluit ik om Jeroen zelf op te halen en met zijn drieën wat te gaan eten in Ede zodat we echt op tijd zijn. Jeroen staat ons al op te wachten en na dat ik Theo en Jeroen aan elkaar heb voorgesteld realiseer ik me dat ik nu twee blinden in mijn bus heb zitten, dat kan nog boeiend worden in een vreemde stad. Gelukkig is de gehandicapten parkeerplaats naast het Cultura vrij dan is voor het uitladen wel handig. We besluiten om wat te gaan eten bij de chinees maar op maandag is dan niet eenvoudig .
De eerste persoon die we tegen komen is Rob Jaspers van de Gelderlander, hij was op zoek naar een kinderboek voor Femke Halsema want haar tweeling was jarig. Maar hij kon geen boekwinkel vinden . Ik bood hem aan om een kinderboek voor hem te kopen omdat we toch de stad in moeten. Uiteindelijk vinden we zowel een boekwinkel als een chinees die open is. De chinees is boven maar met een lift kunnen we binnen. Uitstekend gegeten maar wel met enige stress, want de klok loop door en we moeten om 18.30 uur klaar staan om het publiek te ontvangen.
Klotenpaaltjes
Na het eten was het inmiddels donker geworden en als rolstoelgebruiker met twee blinden ieder aan een handvat is het op de smalle stoepjes van Ede bijna een slapstick geworden .Want ik moet goed voor me kijken om niet in een gat te rijden dan moet je er ook nog op letten dat Theo en Jeroen niet tegen een van de vele reclameborden, klotenpaaltjes, fietsenrekken of ander straat meubilair aan botsen. Als blinden geleide hond ben ik niet opgeleid want meerdere malen loopt Jeroen en dan weer Theo tegen een obstakel op want soms met auw, of gegrom gepaard gaat. Jammer dat Omroep Gelderland er niet bij was.
De bus uitladen (foto Ger Loeffen)
Precies om 18.30 zijn we bij de bus het uitladen van de T-shirts, megafoon, makkers hesjes en andere spullen kan beginnen. De volgende keer nemen we toch maar een makker extra mee want twee blinden en een rolstoelgebruiker gezamenlijk een bus uit laten laden en het ook naar de plaats van bestemming brengen vraagt toch wel om veel inventiviteit. Jan Dick is inmiddels ook aan gekomen samen met zijn kameraad, de kleding en de gas maskers worden uitgedeeld en ik inspecteer snel het gebouw. Theo maakt muziek en Jeroen en Jan Dick delen folders uit aan het toestromende publiek
Voor de verzamelde pers leg ik het doel van onze actie politiek voor iedereen met onze megafoon uit. De lijsttrekkers worden door ons hartelijk verwelkomt. De spullen worden opgepakt en ook wij gaan naar binnen om aan het politieke debat deel te nemen . Hier maak ik bekend dat we aan het einde van de verkiezingskaravaan bekend zullen maken wie de BTB Bereikbaar Toegankelijke en Bruikbare politicus wordt. Het debat vind plaats in een goed toegankelijke ruimte en na twee uur debat waar we natuurlijk zelf volop aan hebben deelgenomen worden we uitgenodigd om nog een glaasje champagne te drinken. Aan de directeur van het cultureel centrum Cultura wordt het keurmerk Politiek voor iedereen uitgereikt waar hij zichtbaar trots op is. Na Theo en Jeroen thuis te hebben afgezet rol ik rond 24.00 uur vermoeid, maar tevreden in bed. De eerste actie was geslaagd en nu lekker slapen.
8 november 2006
Heb vanochtend om 9.30 overleg in Utrecht en rond 12.00 rij ik naar Nijmegen want vandaag moet ik de toilet pot ophalen. Eerst nog even bij Jan Dick de posters van de VVD ophalen. Rond 14.00 uur ben ik bij de rolstoelservice waar onze toilet klaar staat. Wat een plaatje inclusief foto van Rutten die ook nog verlicht wordt vanuit de pot. Twan maakt nog wat foto’s voor de site en stuurt ze naar Jan Dick om ze uit te printen voor Rutte. Je kunt niet met lege handen aan komen bij een lijsttrekker.
Toiletpot politiek voor iedereen
Dudok het stadscafé in Arnhem is slecht toegankelijk dus we maken ons klaar voor een moeilijke klus, de bestorming van Dudok, kan beginnen. Thuis haal ik Ivar mijn zoon op, hij zal de avond vanavond op video vastleggen en we rijden naar Arnhem. Na de auto geparkeerd te hebben lopen we naar Dudok om de situatie te verkennen. Een korte hellingbaan is zichtbaar voor de deur. Maar binnen zijn trappen dat is bij een eerder verkenning door een van onze lokale spionnen vastgesteld. Hoe ze dit hebben opgelost is nog niet helder, maar volgens Arjan is de knop bij de zijdeur waar rolstoelgebruikers kunnen aanbellen voor hulp, pas vandaag aangebracht. Ze zijn getipt, maar dat maakt voor de inspectie niet uit.
Arjan, Ivar en ik gaan bij weer en lokale chinees eten voor 5 euro kun je hier goed eten want veel tijd hebben we niet. De chef van de politie belt onder het eten want Ivar en ik hebben een kwartier geleden een persbericht afgegeven op het hoofdbureau van politie. Wat nog geen 500 meter van Dudok ligt, we hebben daar ook het aangepaste toilet gecontroleerd in geval van nood. Hij wilde weten wat we gingen doen ,want voor een demonstratie moet je een vergunning hebben. Naar mijn uitleg ging hij akkoord en anders zou hij me wel vinden. Ik antwoordde dat hij mijn nummer had en dat ik herkenbaar ben aan een zwarte maffia hoed. Die ik vandaag maar heb opgedaan omdat Ad Poppelaars de nieuwe directeur van de CG Raad op zijn weblog het al had over de rolstoel maffia en aan dat beeld voldoe ik graag.
Ivar, Arjan en ik halen na het eten de actie spullen op inclusief ons toilet. Bij Dudok zijn onze mede makkers reeds aangekomen. Het koud en nat en Ben en Theo maken muziek om ons op te warmen.
Theo maakt de muziek (foto Paul Romijn)
We delen persberichten uit en legen de omstanders uit wat het doel is van onze actie de meest begrijpen het , sommige mensen zie je kijken moet dat nu. Ja, dat moet, emancipatie gaat gepaard met strijd en soms tegenstellingen maar als eerste bewustwording van daar uit kun je dichter bij elkaar komen. De bedrijfsleider van Dudoc komt naar buiten en wil ons naar binnen helpen. Een legertje koks en barpersoneel staat klaar om ons naar binnen te duwen. Jan Dick weigert pertinent hij vertelde dat hij zijn nek al een keer heeft gebroken en hij dat niet nog een keer wil. Ik ga nu zelf ook maar eens poolshoogte nemen. Nee deze hellingbaan is goed bruikbaar voor biervaten maar dat is het dan ook wel.
Onze arbo arts geeft ook aan dat het gevaarlijk is zowel voor de arbeidsomstandigheden van het personeel als voor onze rolstoelmakkers. Na rijp beraad geef ik de eigenaar een wenkenblad voor de toegankelijkheid van horeca bedrijven. Hij zegde toe dat er een goede oprit kwam en een lift om de zaal te betreden. Bij de volgende verkiezing een herkansing dan komen we terug, nu kunnen we niets anders doen dan Dudok het keurmerk politiek NIET voor iedereen te overhandigen.
De bus van Rutte komt er aan, met een vandaag reist hij vandaag door het land, ongetwijfeld ook slachtoffer van de file is hij later dan gepland. Ondanks verwoede pogingen van de bus om door de afzetting van het voetgangers gebied te komen komt hij uiteindelijk lopend naar ons toe . Via de megafoon roep ik hem tegemoet, dag meneer Rutte welkom in Arnhem. Enigszins verrast dat wij als Makkers voor de ingang van Dudok stonden stel ik hem meteen gerust en leg hem uit waarom wij hier staan voor politiek voor iedereen. Mark Rutte en ik kennen elkaar uit een ander leven en ik mag hem dan ook tutoyeren.
Jan Troost & Marc Rutte (foto Paula Romijn)
Ik leg hem het belang uit van toegankelijke gebouwen waar politieke partijen hun debatten houden en dat we daarom het toilet voor iedereen ontwikkeld hebben. Een fotoserie overhandigde ik van het dit toilet wat een prototype is om overal in te zetten waar zowel manen als vrouwen met of zonder handicap naar het toilet kunnen . Als cadeau geef ik hem het Russische gasmasker want de VVD staat voor veiligheid en Makkers wil deze lijsttrekker beschermen tegen de gevaren van het roken in ruimtes waar debatten plaats vinden.
Nog even toelichten (foto Paul Romijn)
Na onze toelichting nodigt Mark ons uit om aan het debat deel te nemen. Ik wijs hem op de trappen bij de hoofdingang van Dudok en gezamenlijk gaan we naar onze zijgang van Dudok. Hier wordt al heel duidelijk wat ons probleem is om binnen te komen. Mark Rutte wil ons graag naar binnen helpen hij biedt me zelfs aan om me te tillen. Maar ja wij laten ons niet tillen ook wij hebben ons eergevoel ik vertelde aan de lijsttrekker dat we begin jaren zeventig nog wel getild werden maar dat we in 2006 gewoon willen deel nemen aan het debat, zelfstandig en met gevoel van eigenwaarde. Drie van onze Makkers waren bereid om zich te laten duwen en trekken door bereidwillige koks en barpersoneel. Jan Dick legde nog een heel persoonlijk uit aan Mark Rutte dat dit soort hellingen voor hem een brug te ver waren, hij heeft zijn nek al eens gebroken. Ook ik ben niet bereid om mij te laten duwen op deze levensgevaarlijke helling{hoe goed bedoeld dan ook}.
Ik laat me niet tillen dan maar op handen en kont naar binnen( foto Paul Romijn)
Ik zelf besluit, om mij net zoals in veel andere ontwikkelingslanden gebruikelijk is mij op handen en voeten op mijn kont de trap te beklimmen. De eigenaar van Dudok heeft een lege krat bier ter beschikking gesteld, een hulpmiddel wat ik nodig heb om weer in mijn rolstoel te klimmen. Al debatterend met de lijsttrekker van de VVD beklim ik de trappen van Dudok, het zweet loopt me van de rug en enigszins buiten adem beantwoord ik boven aan de trap nog een paar vragen aan Omroep Gelderland.
De handdruk (foto Paula Romijn)
Voordat Rutte de zaal in gaat vraag ik nog aan hem of hij in mijn rolstoel de helling op wil gaan? Hij realiseert zich dat het echt link is en ziet er van af. Maar geeft nog wel even aan dat we wel een heel helder statement hebben neer gezet. Na op adem te zijn gekomen nemen we afscheid van Jan Dick die nog steeds buiten staat in de regen samen met onze arbo arts. Ik snap zijn keuze dat hij niet mee komt soms moet je kiezen voor je zelf en je eigen veiligheid. Makker Jan Dick we zien je terug in Doetinchem bij Jan Peter Balkenende Lijsttrekker van het CDA.
Het debat
De Makkers die met ware doodsverachting naar binnen zijn gegaan, doen inmiddels volop deel aan het debat zo hoort het, want stemmen doe je niet allen d.m.v. een stemwijzer maar je neemt deel aan het debat en hoort wat de politici willen met Nederland en dan pas maak je een keuze. Uiteindelijk in het stemhokje nu maar hopen dat we er in kunnen en dat Theo en Jeroen een toegankelijk stemlokaal hebben voor iedereen. Aan het einde van het debat waar onze Makkers vol op aan hebben deelgenomen en vragen stelde over de WMO, arbeidsmogelijkheden en de UWV keuringen. Deze werden beantwoord door Anouska van Miltenburg VVD en Agnes Kant van de SP die met elkaar in het debat gingen over de zorg en de WMO. Zij maakten hun verschillende visies aan de zaal kenbaar . Onze makkers waren tevreden dat ze er bij waren. Ivar, Theo en ik verlieten via de zelfde manier het pand en belande in een heel ander actie. Een lawaaidemonstratie van de sympathisanten van de krakers van fort Pannerden de krakers zitten vast in het hoofdbureau, daar waar ook het het rolstoeltoilet is. Ik besluit om het nog maar even op te houden en moe maar voldaan gaan we huiswaarts. Maandag gaan we naar Balkenende om hem een cadeau aan te bieden. Tot Maandag
13 november 2006.
Rond 7.00 uur opgestaan het wordt weer en drukke dag. Vandaag is de dag van Balkenende CDA de actie van vandaag bij het lijsttrekkersdebat in Doetinchem is goed voorbereid maar we kennen de locatie zelf niet en ook de beveiliging kan nog roet in het eten gooien Na mijn bus gecontroleerd te hebben of de actiematerialen er nog allemaal zijn vertrek ik naar Jan Dick mede organisator van de actie. Hij heeft na onze succesvolle actie in DUDOC in Arnhem onze toilet “voor iedereen” mee genomen en alle andere actiematerialen. Rond 10.00 uur sta ik voor de deur van Jan Dick ik wordt hartelijk begroet door zijn twee Golden Retrievers ze kennen me inmiddels. Na een bak koffie nemen we het programma door want vandaag gaan we Balkenende een bijzonder cadeau aan bieden.
Dovenschap
Deze actie is ontstaan tijdens een masterclass voor bestuurders van Dovensschap onder leiding van Yolan Koster. Yolan had aan mij gevraagd of ik een gastles wou geven over Leiderschap. Tijdens de cursus kwam ik op het idee dat het goed zou zijn dat mensen die doof, zijn ook actief zouden kunnen zijn als Makker tijdens de actie Politiek voor iedereen. We hadden al eerder bedacht dat het goed zou zijn dat we aandacht zouden vragen voor doventolken bij lijsttrekkersdebatten en nu ik hier was en de power mocht ervaren van het kader van de dovenbeweging heb ik ze uitgedaagd om mee te doen in Doetinchem . Ik had al een doventolk geregeld, de vrouw van mijn oude strijdmakker Luc Houx die door een noodlottig ongeluk er vanavond niet meer bij kan zijn. Jolanda bedacht zich geen moment zij wilde wel het cadeau zijn wat we aan Balkenende aanbieden. Het past ook helemaal in de nagedachtenis van Luc die zelf ook aan veel acties heeft deelgenomen. Een aantal cursisten gaf zich meteen spontaan op. Na dat ik ze het e-mailadres heb gegeven van de Gelderlander waar ze zich anoniem zullen opgeven zonder te melden dat ze een doventolk nodig hebben, spreek ik af dat ik ze via de mail op de hoogte hou en als er iets mis gat ze me met SMS kunnen waarschuwen. Sms is een goede manier om met mensen die doof zijn te communiceren zeker bij actie.
Na de koffie rij ik naar de Werkgroep Integratie Gehandicapten om de actie van morgen door te spreken. Dan gaan we naar Wouter Bos PvdA en zullen hem een nieuwe campagne aanbieden. In Nijmegen trekken we samen met het lokale platform de Werkgroep Integratie Gehandicapten op, een actief platform met een goede naam in Nijmegen. Na even wat afspraken gemaakt te hebben ga ik weer terug naar Jan Dick om onze toiletpot op te sieren met CDA campagne materiaal. Over de foto van Rutten VVD plakken we de foto van Balkenende roem is vergankelijk dat blijkt maar weer. Alle spullen worden weer ingepakt in mijn bus en na een snelle boterham vertrek ik naar Oosterbeek om makker Jeroen weer op te halen. Ondertussen wordt ik gebeld door Radio 1 Journaal en omroep Annie S een omroep voor doven en slechthorende via internet we spreken de avond door. Jeroen en ik rijden snel door naar Doetinchem mijn Tom Tom brengt me veilig in Doetinchem maar daar is hij toch even het spoor bijster want er heeft een wegreconstructie plaats gevonden.
Iets te laat ontmoeten we Jolanda bij het Lutger college we besluiten snel even iets te eten bij de chinees en dat de school te verkennen. Het eten was prima maar toen bleek dat ik niet kon betalen met mijn creditcard en pinnen kon ik niet. Gelukkig had Jolanda geld bij zich want anders hadden we moeten afwassen of in het ergste geval, vanavond vast gezeten op het politiebureau in Doetinchem. Om 18.00 staan we bij onze bus en we laden onze spullen uit. De school is niet verlicht aan de buitenkant en de Aktie buiten het gebouw zal dan ook plaats vinden in het donker de volgende keer moeten we toch bouw lampen regelen. De hoofd ingang is alleen bereikbaar door een monumentale trap. Maar ik zie dat onder de trap een extra nooduitgang zit dus binnen zullen we komen. Wim Zijp een oude vriend van mij is vanavond uit Zutphen gekomen om video opnames te maken van onze doventolk actie. Hij help om mijn bus uit te laden ook de cameraploeg van Annie S de doven en slechthorende omroep is aangekomen en helpt mee het toilet uit te laden. In het pikdonker verlicht door onze lap uit de toiletpot komen alle makkers naar ons toe. Onze doven Makkers die zich zelf deaf empourment noemen zijn inmiddels aangekomen samen met Jolanda onze doventolk nemen we onze strategie nog even door, de T shirts worden uitgereikt en ik vraag ze of ze vast een goede plek willen zoeken in de zaal.. Jolanda en onze Makkers gaan met de trap naar boven. Buiten maken Theo muziek want Ben zijn trekzak heeft geleden onder de regenbuien van Rutte in Arnhem. De politie in uniform is inmiddels ook aangekomen. Ze waren snel overtuigd van onze vredelievende actie.
Jan Troost biedt Balkende een doventolk aan (foto Raymond Troch?)
En toen ik vroeg aan oom agent of hij wist hoe we binnen moesten komen ging hij polshoogte nemen en werd de deur onder de trap geopend door een uiterst vriendelijke docent ,conciërge of was het misschien wel de directeur daar ben ik niet achter gekomen. Maar onze Makkers konden met de lift naar boven in de zaal zelf was er een ringleiding voor slechthorende dus we waren tevreden. De zaal zat goed vol in Doetinchem. Kamerleden van SP. CDA en VVD gingen in discussie met de zaal over plattelandsontwikkeling.
Diverse interviews (fotograaf?)
Tijdens het debat wordt ik door diverse journalisten geïnterviewd. Als eerste het radio 1 journaal, de lokale tv omroep en daarna de dovenomroep Annie S waarbij ze met twee camera’s werkte om zowel mij als de doventolk op te nemen. Dit is weer een nieuwe ervaring maar ik ben wel heel enthousisast over de professionaliteit van Annie S die uitzend via internet.
Hij komt!
Rond 20.30 uur ontstond er een groot geroezemoes in de zaal . Hij komt, hij is al binnen, hoorde ik fluisteren, even nog dacht ik dat Sinterklaas binnen kwam met zijn Pieten maar nee, het was lijsttrekker Balkenende met zijn beveiligingsmensen inclusief oordopje. Rob Jaspers en zijn collega ronden het debat af en verwelkomen “ onze premier“ en lijsttrekker van het CDA Jan Peter Balkenende. Al snel geeft Rob Jaspers mij als lid van Makkers Unlimited het woord 1 ½ minuut om het belang van een doventolk toe te lichten .
Toen ik naar voren reed naar het podium met in mijn kielzog Jolanda onze doventolk met de handen gebonden met een mooie strik er om heen. Herkende Balkenende me en verwelkomde hij met Jan, dat ik jou weer hier mag ontmoeten.
Al snel vertelde ik dat we hem als CDA lijsttrekker een doventolk wilde aanbieden om 40000 mensen die doof of slechthorend te bereiken. Een half uur krijgt hij gratis onze tolk maar tijd is onverbiddelijk, want na een half uur gaat onze wekker af en zullen de tolk en onze doven zwevende kiezers verdwijnen net als in het sprookje van Assepoester. Nadat Jan Peter de handen los maakte begon Jolanda meteen de gesproken woorden in gebarentaal om te zetten.
Gebarentolk naar Balkenende
Onze doven Makkers zwaaide met hun gekleurde handschoenen wat applaus betekend. Een gebaar dat onze premier nog niet kende. Hij begon dan ook meteen met de zaal te debatteren onder deskundige leiding van de Gelderlander. Na precies een half uur ging de kookwekker af
Jolanda nam de kookwekker mee en onze doven makkers verlieten in optocht de zaal . Met de rest van de Makkers hadden we afgesproken dat zij in de zaal zouden blijven. Annie S hadden nog een interview geregeld met Balkenende maar een van hun camera’s deed het niet goed en leende mijn camera. Na dat onze doven makkers zowel door Radio 1 als door Annie S zijn geïnterviewd moet ik nog een paar vragen beantwoorden. Onze Jolanda maakt overuren maar iedereen heeft er een goed gevoel over. Daarna zoek ik Jeroen, Arjen, Ben en onze blind boys Theo en Jeroen weer op. Onderling Sterk was er ook nog, heb ze meteen maar geronseld om lid te worden van Makers Unlimited. Nog even wat drinken en dan inpakken en weg wezen.
Dinsdag 14 november 2006.
Gisteravond was ik pas om 13.00 uur thuis want ik moet Theo en Jeroen nog thuis brengen. Rond 10.30 vertrek ik naar Jan Dick hij was er gisteren niet bij maar regelt van uit huis nog heel wat zo ook de poster van Wouter Bos PvdA die we vanavond gaan aanbieden. Maar ik zelf heb vandaag een probleem want naast actie voeren moet ik ook nog mijn gewone werk doen en om 11.00 uur vertrek ik naar Horst aan de Maas om daar samen met het Nederlands Debat Instituut een cursus overtuigend leren inspreken te geven. Jan Dick zorgt er voor dat alle actiespullen bij Lux in Nijmegen terecht komen. Want met alle files weet ik niet of ik er op tijd ben. Geert Bakker en onze fotografe Renate zijn er vanavond ook. Na een leuke cursus zit ik om 17.00 uur weer in de auto richting Nijmegen en precies om 18.00 uur kom ik aan bij Lux door de regen die gestaag op ons stort, ontmoeten we onder een afdak onze mede makkers en een delegatie van de Werkgroep Integratie Gehandicapten. Net op tijd want Wouter Bos is eerder dan gepland hij wil snel naar binnen maar daar hebben we hem van kunnen weerhouden. Het ging zo onverwacht dat zelfs ons fotografe Renate snel naar buiten gehaald moest worden. Wouter nam gelukkig even de tijd om ons cadeau fatsoenlijk aan hem aan te bieden. Wij hadden een aanvulling voor zijn campagne.
Aanbieding poster aan Wouter Bos (foto Renate Beense)
Poster gemaakt door de WIG Nijmegen
Zijn eigen poster met de tekst gelijke kansen voor iedereen maar nu niet door 2 mannen en 2 vrouwen om zich heen maar met 4 jongeren met een handicap. Om hem nog maar eens duidelijk te maken hoe belangrijk deze groep is.
Na de nodige foto’s vertrekken we gezamenlijk naar binnen om als eerste naar de zaal te gaan met de lift want alle rolstoelgebruikers kunnen alleen maar op het podium. Onze Makkers zitten echt op een goed plaats en het debat was bijzonder , maar ja, voor Wouter is Nijmegen ook wel een beetje een thuiswedstrijd. Nijmegen wordt ook wel Havanna aan de Waal genoemd, een stad waar het rode hart klopt. Nadat Bos vertrok namen Pechtold D66. Dijsselbloem PvdA en Vendrik Groen Links het stokje over. Pechtold vertelde nog wel even scherp dat hij het leuk vond dat Bos bij hem in het voorprogramma zat, maar daar na was er een goede discussie over uitzettingsbeleid en het allochtonenbeleid waar weinig van Verdonk VVD overbleef. Door deel te nemen aan het hele politieke proces, kun je wel veel beter een keus maken welke partij jouw stem mag hebben. Na het debat hebben we met alle Makkers nog wat gedronken in het café van LUX. De bus weer ingeladen en rond 1.00 uur was ik weer thuis. Rond 2.00 uur wordt ik wakker van Paula ze heeft iets gehoord ik zeg dat ze gewoon moet gaan slapen. Helaas de volgende morgen bleek dat ze gelijk had, mijn raam van de bus was ingeslagen en mijn Tom Tom was verdwenen. De auto stond 5 meter van ons slaapkamer raam de volgende keer zet ik er stroom op. Misschien mag ik de beveiliging van Balkenende wel lenen de volgende keer!
Donderdag 16 november 2006.
Gisteren heb ik een dag eindelijk weer gewoon gewerkt. En vandaag is onze laatste actiedag van de verkiezingskaravaan van de Gelderlander.Vanavond moeten we naar Boxmeer. Heb vanochtend bij Jan Dick de foto’s van Jan Marijnissen (SP) opgehaald, om op ons toilet voor iedereen te plakken. Daarna richting Oosterbeek om Makker Jeroen op te halen. Rond 17.30 zijn we pas aangekomen door file. Even snel een frietje… en dan naar café restaurant Riche een heel mooi gebouw wat pas helemaal opnieuw gerenoveerd is. Maar alleen de toegang naar de foyer waar het debat plaats vind is ontoegankelijk. Je kunt er alleen komen via een zijingang. Waar je eerst door een donker steegje moet lopen. In het café van Riche verzamelen we ons bij elkaar. Onze “blind boys” maken muziek bij de ingang, en blind boy Jeroen houd de paraplu boven Makker Theo. Dan komt er een grote witte limo voorrijden, Mét chauffeur. We konden ons al niet voorstellen dat Jan Marijnissen van de SP eruit kwam. Maar nee, een van de gasten van het hotel werd uit het restaurant opgehaald.
Toen hoorden we dat Jan Marijnissen niet kwam. Maar wel de tweede op de lijst: Agnes Kant, een hele goede vervangster.
Meteen belden ik met Agnes om aan te geven dat we even gingen actie voeren. En of ze daar aan mee wou werken…
Na dat we ons hadden opgesteld buiten verwelkomden de Gelderlander Agnes Kant, en wilde haar meteen mee naar binnen nemen, om via de trap de foyer te betreden. Nadat ik Agnes erop wees, dat ook onze makkers niet via de normale ingang naar binnen konden. Besloot ze om samen met ons door de donkere steeg de zijingang te betreden.
Agnes Kant en Emiel Roemer (toen nog wethouder) lopen mee!
Het debat binnen, was behoorlijk fel, maar dat kan ook niet anders, als je Agnes Kant in zaal hebt. Op de vraag of zij weet dat ze genoemd word als Minister van Volksgezondheid gaf ze aan dat ze dit nog niet gehoord had, maar dit wel een boeiende optie vond. Aan het einde van het debat hebben we aan Rob Jaspers voor de Gelderlander een foto overhandigd van Balkenende met onze doventolk om hiermee aangegeven dat de Gelderlander de meest bereikbare, toegankelijke en bruikbare krant is die ons in staat hebben gesteld om aan de verkiezings karavaan deel te nemen.
Rob Jaspers journalist Gelderlander (foot Ger Loeffen
Daarna hebben we onze spullen weer opgeruimd en zijn we na een afscheidsborrel naar Grave gereden om daar samen met Jeroen de nacht door te brengen.
“De volgende morgen”
Hebben we de toilet weer teruggebracht naar onze sponsor RSN (rolstoel service Nijmegen) De gasmaskers weer ingepakt, de T-shirts gewassen… Klaar voor de volgende actie! Op 22 november waar we de stembureaus zullen bezoeken. Onze speciale dank, gaat uit naar onze makkers, de Gelderlander, RSN, en niet te vergeten mijn dochter Jeske die dit dagboek voor me heeft uitgetypt.
Makker Jan T.
Nawoord: Geert Bakker was de drijvend kracht achter Makkers Unlimited. Van 2004 tot 2011 was Geert samen met onze Makkers de drijvende kracht achter Makkers Unlimited. Actie geeft kracht mede door zijn inspiratie is later Terug naar de Bossen verder gegaan.
Al weer vier jaar gelden waren Harry Schreurs, Theo Hendrikse en ondergetekende bij “onze ” Minister President Mark Rutte om hem het schilderij van Frans van de Frans van den Heuvel te overhandigen. Harry Schreurs gaat morgen vaan het VVD congresom polshoogte te nemen.
Steeds vaker vragen mensen hoe het zo gekomen is dat ik ben ‘ingetreden’ tot de Orde van TNDB ofwel ‘Terug naar de bossen’. (TNDB is een inmiddels landelijk bekende actiegroep, grotendeels bestaande uit mensen met een lichamelijke beperking.)
Zuster Margaretha (foto Monique Velzeboer)
Tijd dus om mijzelf wat nader voor te stellen.
Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad
Na een carrière van 17 jaar bij de publieke omroep kwam ik tijdelijk als webredacteur terecht bij de Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad (inmiddels gefuseerd en verder gegaan onder de naam Ieder(in)). Met heel veel plezier heb ik meegewerkt aan het opzetten van het digitale platform ‘Meedoen aan werk’, waarbij allerlei hoopgevende projecten, groot en klein, in kaart werden gebracht die mensen met een beperking aan het werk helpen. Het was dus een project, en toen het benodigde geld op was, stierf dit gehele platform een langzame dood. Een onbegrijpelijke verspilling!
De geboorte van Terug naar de bossen
Ik kwam vervolgens als medewerker PR & Voorlichting terecht bij Programma Versterking Cliëntenpositie (VCP), een project onder de vlag van de CG Raad. Daar leerde ik Jan Troost (voormalig voorzitter van de CG Raad) kennen. We hadden direct een klik.
Kort na mijn aantreden binnen VCP kreeg het personeel te horen dat ‘de stekker eruit ging’. Bezuinigingen. Jan maakte een onuitwisbare indruk op mij toen hij, strijdbaar als altijd, op een bijeenkomst met de directeur kenbaar maakte dat hij niet bij de pakken neer ging zitten. Hij was dan wel de 50 jaar gepasseerd, en is Osteogenesis Imperfecta-patiënt, maar hij zou zich nooit meer laten wegzetten in een instelling. Vanaf de jaren ’70 was hij één van de belangrijkste voorvechters geweest van de emancipatie van onder meer een groep jongeren, die hun jeugd in de bossen van de St. Maartenskliniek in Nijmegen hebben doorgebracht. Opgevoed en onderwezen door de nonnen.
Terug naar de bossen?
Jan sprak op die bijeenkomst al over het oprichten van een actieclub. ‘Terug naar de bossen’ leek hem wel een toepasselijke naam voor die club.
De bossen van Mook
Ook ik raakte dus wederom mijn baan kwijt en verloor Jan kort uit het oog.
Totdat ik in augustus 2011 op het huis van mijn zusje in Nijmegen paste. Ik zou eters krijgen, en was nog één belangrijke boodschap vergeten. Ik besloot naar een winkel om de hoek te gaan waar ik nog nooit was geweest. En wie kwam ik daar bij de kassa tegen?! Meneer Troost, samen met een man die mij ook bekend voorkwam.
We raakten aan de praat. Jan stond aan de vooravond van een survivalweekend in de bossen van Mook, georganiseerd door TNDB. Ze konden nog wel wat hulp gebruiken, of ik niet ook wilde komen. Ik aarzelde geen moment. En ineens wist ik weer waar ik die andere heer van kende! Geïnspireerd door mijn net begonnen ‘carrière’ als accordeonspeler had mijn schoonzusje haar verjaardagsfeest in 2010 laten opvrolijken door de Nijmeegse accordeonist Franswa Poerkwapa ofwel Ruud van den Broek. En die stond nu met Jan bij de kassa van die buurtwinkel, waar ook zij nog nooit geweest waren.
(Samen met Tom van Keulen en Tom Stobbelaar vormt Ruud de fantastische cabaretgroep ‘De Gemeentereiniging’. Zij begeleiden veel acties van TNDB met muziek en zelf geschreven liederen.)
Ruud wist van mijn accordeon en stelde voor dat ik die mee zou nemen naar Mook.
Kamp Mook
Zo gezegd, zo gedaan, ik toog naar de bossen van Mook. Daar leerde ik onder andere Gerda Polman, Theo Hendrikse, Jeroen Zwart en Harry Schreurs kennen. Theo is in Bussum opgegroeid en speelt ook accordeon. We speelden wat samen, dat is te horen op de film die gemaakt is van dit survivalweekend. (We treden nu wel vaker samen op.)
Met grote ogen nam ik een en ander in mij op. Hoe kregen ze het voor elkaar om met hun al zo getergde lichamen in een scoutingtent te overnachten, op de grond, in ziekenhuisbedden, zuurstofapparaten ernaast. Wat een bikkels.
Ze hadden alle Tweede Kamerleden uitgenodigd. Zoals te verwachten kwamen alleen de SP, GroenLinks en de PVDA opdagen. Emile Roemer maakte veel goed, hij was urenlang aanwezig.
Tsja, en toen hadden ze mij gevonden, en ik hen. En van lieverlee werd ik steeds regelmatiger gevraagd om mee te doen met acties. Nu ben ik van huis uit altijd al een actievoerder geweest, en mij ingezet voor grote en kleine mensen in de verdrukking, dus bood ik mijn diensten graag aan bij deze bijzondere club. Foto’s en filmpjes maken, teksten schrijven, sociale media bestoken met ‘de boodschap’, en, als één van de niet-gehandicapten, allerlei hand- en spandiensten verrichten.
Waarom de non
Jan ziet zichzelf, terecht, als de Robin Hood voor de gehandicapten. En zoals jullie misschien weten, werd Robin Hood in zijn strijd bijgestaan door Broeder Tuck.
Robin Hood met de medestrijders
Een van kernleden van TNDB is Jeroen Zwart. Jeroen is een hele vriendelijke, grote, forse man met een baard, die in de loop van de jaren geheel blind is geworden. Jeroen is onze Broeder Tuck.
In het voorjaar van 2013 had ik met vriendinnen meegedaan aan de door het Bussums Filmhuis georganiseerde Meezing Sound of Music. We hadden ons daarvoor uitgedost als non, dirndls en Maria.
Het ontstaan van zuster Margaretha
Vlak daarna vroeg TNDB mij of ik mee wilde gaan naar de Tweede Kamer zitting i.v.m. de mogelijke afschaffing inzake ‘drempelvrije’ overheidssites. En toen kwam ik op het idee om Broeder Tuck als zuster Margaretha te vergezellen.
Jan en Jeroen vonden dat een geweldig idee.
Ik leende het nogal provisorisch in elkaar geknutselde nonnenkostuum dat mijn vriendin voor de Meezing Sound of Music had gemaakt. Ik verkleedde mij nadat ik door de beveiligingspoortjes van het Tweede Kamergebouw was gekomen tot non, en nam samen met mijn medestrijders plaats op de publieke tribune. De bode zat mij vuil aan te kijken. En sommeerde mij te vertrekken. Ik was actie aan het voeren, en een beveiligingsrisico. Onder veel protest droop ik af om vervolgens alsnog in nonnenkledij de poortjes door te willen gaan. Maar ook daar werd ik tegengehouden. Ik koos eieren voor mijn geld.
Uit Tweede Kamer gezet
Broeder Tuck dreigde er ook uitgezet te worden. Maar omdat hij al veel vaker op de publieke tribune te zien was geweest, en bovendien dreigde dan in zijn onderbroek de zitting verder uit te zitten (hij had geen andere kleren bij zich), mocht hij blijven.
Thuisgekomen bestudeerde ik het Huishoudelijk Reglement en kwam tot de conclusie dat ik geheel ten onrechte was verwijderd.
Ik besloot wel een beter nonnengewaad aan te schaffen. 29 oktober jl. was zuster Margaretha wederom bij een Tweede Kamer-debat. Het was even spannend bij de poortjes (tot vijfmaal toe ging er van alles af, mijn rozenkrans, horloge, laarzen, beugel BH), maar ik mocht door. Afgelopen april waren wij in de Eerste Kamer, waar we zelfs in de zaal mochten zitten. En wel omdat de publieke tribune van deze Kamer niet rolstoel toegankelijk is…
Daar hoefde de zuster alleen haar paspoort te laten zien, ze was wel van te voren aangekondigd, en werd vervolgens met alle egards behandeld.
Zuster Margaretha en Broeder Tuck in Den Haag (foto Charlie Loos)
Grappig om te merken dat de traditionele non in habijt, in ieder geval hier in Nederland/het noorden, geheel uit het straatbeeld is verdwenen. Vooral als de zuster (tot enige ontsteltenis van mijn kinderen) met het openbaar vervoer reist, levert dit vaak erg verbaasde, maar ook nieuwsgierige blikken op. En soms leidt dit tot hele leuke gesprekken.
Betrapt
En onlangs tot een hilarische gebeurtenis: de zuster was de Volkskrant-recensie van de film ‘Youth’ aan het lezen. Dit artikel was voorzien van een afbeelding van de filmposter waarop een naakte vrouw is te zien.
Zuster betrapt
Een treinpassagier maakte vervolgens een foto van dit tafereel, en verspreidde de foto via Facebook. Via een vriend van deze man/journalist kwam dit vervolgens bij een van mijn dochters terecht. Zo komen de praatjes de wereld in!
Het heeft zo moeten zijn
Halverwege het jaar 2011 nam mijn leven een ingrijpende wending. Na veertig jaar gescheiden, verhuizen en een nieuw leven opbouwen. Een scheiding betekent helaas afscheid nemen van dierbaren, maar ook de intrede van nieuwe vrienden. En er zijn weinig mensen in mijn vriendenkring die zo trouw en betrokken zijn als de ‘harde kern’ van TNDB. Ze betekenen beslist een enorme verrijking van mijn leven. Met hun humor, energie en doorzettingsvermogen zijn ze bovendien een groot voorbeeld voor veel ‘mopperkonten’ zonder handicap.
De ontmoeting in die buurtsuper in de zomer van 2011 heeft zo moeten zijn.
Bijzondere dagen. 09 t/m 12-09-2015. Wat komt deze column laat!
Broeder Tuck werd geplaagd met de 7e of 8e computerstoring sinds half maart.
En even zo vaak moest alles weer geherinstalleerd worden. Om de 2 à 3 weken het ding weer 1 tot 4 weken kwijt. De computerleverancier en hulpmiddelenleverancier geven elkaar de schuld, wat ook niet bevorderlijk is om de boel op orde te krijgen.
De eerste tekenen van softwarestoringen dienen zich nu na 3 dagen alweer aan.
Hetzelfde patroon als de vorige keren.
Dus gauw dit verhaal geschreven, om de totale uitval voor te zijn.
Woensdag 09-09-2015: Tweede Kamer
‘Terug naar de Bossen’ was weer goed vertegenwoordigd op de publieke tribune van de Tweede Kamer, waar gedebatteerd werd over de WLZ (Wet Langdurige Zorg).Wat we te horen kregen was om te gillen, maar omdat te voorkomen is Broeder Tuck van schrik in slaap gevallen.
Broeder Tuck doet tukje
Toch nog iets opgepikt: Het zal langdurig een hele zorg worden, maar dan wel voor ons!
Donderdag 10-09-2015: Liliane Fonds.
Weer naar Den Haag. Daar bezochten Jan en Broeder Tuck het Symposium ‘Leave no one behind’ van het Liliane Fonds. Het Liliane Fonds is een organisatie die sinds 1980 jaarlijks 85.000 tot 95.000 kinderen in circa 30 landen in Afrika , Azië en Latijns-Amerika steunt.
Het gaat specifiek om kinderen met een handicap die geen toegang hebben tot gezondheidszorg, onderwijs en de arbeidsmarkt. Dit Symposium was ter gelegenheid van de 35e verjaardag van het Liliane Fonds. Er waren vertegenwoordigers van over de hele wereld.
Indrukwekkend was het levensverhaal van Henry uit Angola.
Op zijn 8e jaar werd hij, op weg naar school, aangereden door een pick up truck.
In nederland beland je dan meteen in een rolstoel. In Angola niet; daar moet je er eerst voor sparen. Als je daar een handicap krijgt kom je helemaal buiten de samenleving te liggen. Mensen zijn bang voor je, want het is een straf van de goden. Er rust een vloek op je en je zult wel kwade krachten hebben.
Henry uit Angola
Voor Henry betekende het niet meer naar school en geen vriendjes meer. Zijn moeder verzorgde hem en bracht hem op een goed moment, op haar rug, naar school. Dat werd een hele strijd voor acceptatie door leraren en kinderen.
Volhouden, volhouden en nog eens volhouden! Het is in Angola (waar wel)? nog lang niet klaar. Henry zit in een rolstoel en is daar nu een rolmodel. Broeder Tuck heeft zich streng voorgenomen dat als hij zich weer eens moegestreden voelt, aan Henry te denken.
Uit Indonesie was er een dame die vertelde dat ze zo verbijsterd was dat als je in Nederland met de trein wilde, je je een dag van tevoren moest opgeven voor hulp.
In Indonesie hoefde dat namelijk niet omdat je daar zo elke trein in reed, helemaal toegankelijk. Dan stijgt bij Broeder Tuck het schaamrood naar de kaken.
(Gelukkig zit daar een baard, dan valt het niet zo op.) Wie dit vertelde weet Broeder Tuck niet meer: Op de Filipijnen deed men een onderzoek naar hoe bang men was voor krokodillen. En wat bleek? Dat de mensen die het dichtst bij de rivier met krokodillen woonden er het minst bang voor waren. Hoe verder er vanaf, hoe banger men werd.
Gehandicapten zijn natuurlijk geen krokodillen, maar het hier zo duidelijk zichtbare patroon is wel overdraagbaar. ‘s-Avonds naar een hotel in Den Haag want de volgende morgen is het vroeg dag.
Vrijdag 11-09-2015: Jan dagvoorzitter congres bedrijfsartsen
Dat doet hij , als vanouds, weer glanzend in zijn gouden jasje.
Jan als dagvoorzitter
Broeder Tuck, ditmaal in burger, mocht wat assisteren; tijdbewaking en dan op een bel slaan.
Dat geeft het voorstelrondje wel iets komisch:
-Ik ben die en die, ambtenaar bij VWS.
-Ik ben die en die, ambtenaar bij SZW.
-Ik ben die en die, hoogleraar verzekeringsgeneeskunde.
-Ik ben JeroenZwart, duw Jan en bel af en toe.
‘s-Avonds naar Gerda in Amstelveen. om bij haar te logeren.
Zaterdag 12-09-2015: Red de zorg
Vandaag is namelijk de grote demonstratie ‘Red de Zorg’ in Amsterdam.Verzamelen bij het Victoria hotel. Fijn elkaar weer te zien, en elkaars strijdbaarheid te voelen. Langs het eerste gedeelte van de route stonden om de zoveel meter enorme luidsprekers opgesteld. Daaruit klonk de muziek zo hard dat we niet normaal konden spreken of onze liedjes zingen. Hebben we al vaker meegemaakt en Broeder Tuck nam zich voor, dat als het tegenwoordig blijkbaar zo moet, alleen nog maar aan stille tochten deel te nemen. Later werd het beter en konden we zingen.
Daarmee oogstten we steeds applaus om ons heen en we werden veel gefotografeerd. Opeens roept een vrouw naast ons: “Ik vind jullie zo leuk.” En Broeder Tuck krijgt een dikke klapzoen op zijn wang.
Broeder Tuck weet nog steeds niet van wie, en dat doet er ook niet toe.
Zoiets doet gewoon enorm goed. Wat een plaveisel op de Dam, en dat is dan ons nationaal monument! .
Stuiterende rolstoelen en trillende rollators.
Raap je skelet maar bij elkaar. Volgende keer ander rollend materieel meebrengen, bij voorkeur op rupsbanden. Op het podium blijft staatssecretaris van Rijn en zijn kompaan van de PvdA maar beweren dat de bezuinigingen nodig zijn om de grootverdienerij in de zorg aan te pakken. Denken zij nou echt dat we zo dom zijn? Wij hebben heus wel in de gaten dat de aanpak van de grootverdienerij over vele jaren wordt uitgesmeerd, dus nu nog niets oplevert. En dat er nu al 65.000 thuiszorgers op straat zijn komen te staan!
Het is niet gebeurd, maar in deze groep durft Broeder Tuck met een gerust hart de weg kwijt te raken. Moet je voorstellen: 15.000 tot 20.000 zorgzame mensen om je heen.
Zondag 13-09-2015: Uitslapen.
Met vriendelijke en strijdbare groeten,
Broeder Tuck
Het kabinet Rutte-Samson had toegezegd in het regeerakkoord deze zomer het VN Verdrag voor de rechten van mensen met een beperking te bekrachtigen. Het voorlopige Plan van Aanpak voor de implementatie is echter pas in juni naar de Tweede Kamer gestuurd. Dat betekent weer uitstel. MSZien vraagt Jan Troost, al 43 jaar een bekend belangenbehartiger en actievoerder naar zijn zorgen over deze ontwikkeling.
Door: Marja Morskieft
Marja Morskieft (1958) studeerde theologie en orthopedagogiek, was actief in de Derde Wereld beweging,werkte in de zorg en onder meer bij een Dienstbodenvakbond in Lissabon en de Anders Lezen bibiotheek in Nijmegen. Kreeg in ’94 de diagnose ‘waarschijnlijk’ MS. Ze schrijft columns in zorgbladen over hoe een ‘gewoon ‘ leven te leiden met chronische makke, is radiocolumnist voor de Amsterdamse publieke radio. Sinds ’03 schrijft zij columns en artikelen voor www.msweb.nl.
Het voorlopige Plan van Aanpak is een visiedocument waarin wordt beschreven welke stappen er worden genomen om tot een inclusieve samenleving te komen: een samenleving waarin iedereen kan meedoen. De zeggenschap, gelijkheid en autonomie van mensen met een beperking, aandoening en/of chronische ziekte wordt stapsgewijs verbeterd.
Een breekbaar ventje
BREEKBAAR VENTJE
Jan Troost (1958, Loosdrecht) wacht me op in zijn geheel aangepaste, ruime woning in Wijchen bij Nijmegen. Hij moet eigenlijk een boekenkast timmeren. Zijn dochter komt net thuis van een revalidatiecentrum. Maar ach, hij vertelt graag zijn verhaal. Desnoods zingt hij het. Al jaren. Zijn dochter heeft dezelfde aandoening als haar vader: Osteogenesis Imperfecta. “Duitsers zeggen: glazen botten” lacht Jan, “dat vind ik heel mooi.” Mensen met O.I. breken vanaf de geboorte vaak hun botten, komen daardoor in een rolstoel en hebben allerlei hulpmiddelen nodig. Dat is geen hindernis om een vol en actief leven te leiden, zo bewijst Jans historie.
Bij zijn geboorte was meteen duidelijk dat hij een bijzondere jongen was. De huisarts had toevallig een artikel gelezen over de aandoening O.I. en herkende het. Tot zijn middelbare schoolperiode woonde Jan bij zijn ouders. Hij bracht veel tijd in het ziekenhuis door: hij kon zijn arm al breken door te schrikken van een cowboyfilm. Toen hij dertien was moest hij intern bij de nonnen, naar de Maartenskliniek in Nijmegen: reguliere middelbare scholen durfden zo’n breekbaar ventje niet aan. Zijn ouders vonden dat verschrikkelijk maar, zoals de behandelend arts zei: “Jan zal het van zijn koppie moeten hebben!”
“Het waren de jaren 70” vertelt Jan met zichtbaar plezier, “Het was wij tegen het systeem, de leraren, het instituut, de nonnen!” Het beviel hem niet dat hij achter een hek woonde – buiten de samenleving.
Belangenbehartiger uit noodzaak
In 1972 werd in Nijmegen het cultureel centrum de Lindenberg gebouwd, een volstrekt ontoegankelijk gebouw met veel trappen en drempels. Jan was een van de rolstoelende deelnemers van een demonstratie vanuit de Maartenskliniek naar de Lindenberg met als leus: ‘gehandicapten willen ook cultuur!’ (1) Die actie vormde het begin van de Werkgroep Integratie Nijmegen, nog steeds een actieve belangenbehartiger in Nijmegen. Het zou nog tot 1980 duren tot er, na een bezetting waarbij Jan natuurlijk van de partij was, geld werd uitgetrokken voor het toegankelijk maken van het Cultuurcentrum.
Jan volgde een opleiding Maatschappelijk werker, maar een baan vinden lukt niet. Jan: “instellingen zagen een maatschappelijk werker in een rolstoel niet zitten.” Dan maar de belangenbehartiging in, bedacht hij. Zijn carrière eindigde als extern directeur/voorzitter van de Chronisch zieken en Gehandicaptenraad (CG-Raad).
Los het zelf maar op
Hij vervolgt: “We hebben veel bereikt als gehandicaptenbeweging. Zo is er een wet Gelijke behandeling chronisch zieken en gehandicapten gekomen. In de paarse regeringstijd werden patiëntenorganisaties gezien als versterking van de democratie. Nu is de trend: wie niet voor ons is, is tegen ons, op kritische gehandicapten zitten ze niet te wachten. Subsidies worden afgeschaft, net als veel regelingen die mensen met beperkingen en aandoeningen compenseren voor de extra zorgkosten. De PGB-regelingen zijn een complexe puinhoop nu, de toegang wordt ook steeds moeilijker. Eigen regie? Je leven als gewoon mens leven? Dat wordt steeds lastiger. Je lost het zelf maar op, is de onderliggende gedachte van dit kabinet.”
Tekening Vierdaagse van Renee Donders
“Het VN Verdrag is de sluitsteen van een visie op de samenleving: iedereen mag meedoen. Tot een paar jaar geleden gold het medische model: als je ziek of gehandicapt was, vormde dat een medisch probleem waar een medische oplossing voor gevonden moest worden. Het VN Verdrag gaat uit van burgerschap, gelijke rechten, en een bijdrage leveren aan de samenleving. Vroeger was je ‘zielig’: de samenleving moest ‘zorgzaam’ voor je zijn. Nu is de tendens dat er een beroep gedaan wordt op eigen verantwoordelijkheid. Dat neigt steeds meer naar ‘eigen schuld’. Een kwalijke ontwikkeling.” Jan heeft er zelf ook direct mee te maken: hij verloor door de bezuinigingen onder meer zijn baan bij de CG-Raad. (Nu IederIn)
Hoe krijg je als burger met beperkingen het VN Verdrag tussen de oren van de politiek, van de lokale beleidsmakers? Een vraag waar Jan wel een antwoord op heeft: “We moeten veel meer de grenzen opzoeken, proefprocessen aanspannen, bijvoorbeeld over het recht op persoonlijke en huishoudelijke zorg. Die maken het ons immers mogelijk om te participeren! En we moeten ook meer gebruik maken van wat het College van de Rechten van de Mens aanlevert. (red: dit College moet de uitvoering van het verdrag gaan monitoren)
Het Verdrag is geen WMO, geen voorzieningenlijstje! Maar het gaat over heel het leven: onderwijs, werk, toerisme. Als een restaurant toegankelijk is, kan ik er niet alleen in, maar mijn hele familie en vriendenkring. Dat moet men zich ook gaan realiseren. Uitsluiting kost omzet! Deze overheid duwt mensen echter onder het bestaansminimum waardoor ze geen economische macht kúnnen vormen.”
Geen aparticipatie
Heeft hij een droom voor de toekomst?
Jan: “Ik vind het heel ernstig dat de compensatie voor gehandicapten steeds afneemt. Doordat die compensatie bestond, heb ik bereikt wat ik heb bereikt. Ik vrees dat dit voor de jongere generatie niet meer mogelijk is en dat de ongelijkheid en de tegenstelling ‘ziek-gezond’ toeneemt.
Ziekte is je privéprobleem. Maar je handicap maakt het je moeilijk in de maatschappij mee te doen en dát is een maatschappelijk probleem. Dus mijn droom is: geen ‘aparticipatie’, maar weer werkelijk mee kunnen doen, mogelijkheden krijgen. Zeker ook voor mijn dochter, de generatie die na ons komt.”
5 mei, de internationale Independent Living dag, lopen wij de Walk of Shame. Een solidariteitsmars door Brussel. Doe met ons mee!
Terug naar de bossen is er weer bij.
Nog steeds moeten er mensen met een beperking tegen hun keuze in instituten leven, afgescheiden van de echte wereld. Nog steeds zijn er mensen met een beperking die helemaal geen ondersteuning krijgen. Wij zijn solidair met hen! Wij zijn solidair met onze broers en zussen uit Wallonië, waar er van zorgvernieuwing nauwelijks sprake is. Wij zijn solidair met al die personen met een beperking in heel Europa die getroffen worden door blinde besparingen.
Wat begon als een financiële crisis is in heel wat landen uitgemond in een regelrechte aanval op onze rechten. Mogelijkheden op een onafhankelijk leven worden afgebroken en de uitvoering van het VN Verdrag voor de rechten van personen met een beperking wordt uitgesteld of zelfs terug gedraaid.
Deze schande moet stoppen! Geen besparingen meer op de kap van mensen met een beperking. Breng samen met Onafhankelijk Leven vzw deze boodschap naar de Europese Commissie, in het hart van Europa.
De Walk of Shame is het Belgische onderdeel van de internationale campagne ‘Stop Disability Cuts’ www.stopdisabilitycuts.eu van ENIL (European Network on Independent Living).
Onafhankelijk Leven vzw nodigt alle mensen met een beperking, hun verenigingen, bondgenoten en sympathisanten uit, om mee te lopen. We nodigen ook Europarlementsleden en andere beleidsmakers uit om met ons in dialoog te gaan tijdens deze solidariteitswandeling.
11 uur: We verzamelen aan het Jubelpark / Parc du Cinquantenaire aan de ingang via de Blijde Inkomstlaan / Avenue de la Joyeuse Entrée
11.30 – 12.30: We lopen de Walk of Shame en laten onze stemmen klinken tot in het hart van Europa
12.30 – 13.30: Solidariteitspicknick in het Jubelpark. Breng je boterhammetjes mee!
Wij zijn er ook!
Extra aanbod voor belangstellenden (Engelstalig):
14.00 – 14.30: ENIL Press Conference ‘Stop Disability Cuts’ in the European Economic and Social Committee (location tbc). For info & registration email to vanessa.scanlon@enil.eu
Hoe kom ik naar de Walk of Shame?
Met de auto:
Aan ingang van het Jubelpark ter hoogte van de Blijde Inkomstlaan / Avenue de la Joyeuse Entrée zijn er enkele parkeerplaatsen. Je kan er ook makkelijk even stilstaan om iemand te laten uitstappen.
Met het openbaar vervoer:
De Metro Maelbeek is rolstoeltoegankelijk en ligt op 700 m van de ingang van het Jubelpark. Je dient wel een dag van tevoren te verwittigen dat je komt en dan zal iemand van de metro jou begeleiden van je startpunt (bijvoorbeeld Brussel Centraal station of Noord station) tot aan Maelbeek.
Taxi verts ( http://www.taxisverts.be/nl/brussel-taxi-particulieren/#beperkte-mobiliteit ) is een Brusselse taxi maatschappij die een aantal aangepaste taxi’s heeft voor het vervoer van personen met een beperking. Zij rijden aan gewoon taxi tarief, reserveren kan hier de dag zelf tot een kwartier voor vertrek (afhankelijk van drukte) via 02/349.49.49
Contactpersoon voor Pers en inhoudelijke vragen: Peter Lambreghts – +32 475/87.71.29 – peter@onafhankelijkleven.be
Onafhankelijk Leven vzw
Onafhankelijk Leven vzw is organisatie van en voor personen met een handicap. Als sociale beweging verdedigen wij de belangen van personen met een handicap. Dat doen we via Europese en Vlaamse beleidsbeïnvloeding, sensibilisering en een sterke vrijwilligerswerking.
Als dienst geven wij informatie en advies over het Persoonlijk Assistentiebudget (PAB). Het PAB is een budget waarmee iemand met een handicap assistenten betaalt die hem of haar ondersteunen. Daardoor krijgt die persoon de kans om thuis te blijven wonen en niet naar een voorziening te gaan. Onze dienstverlening bestaat uit een advieslijn en coachen.
De Walk of Shame wordt georganiseerd door Onafhankelijk Leven vzw met de actieve steun van ENIL (European Network on Independent Living), Ensemble Vie Autonome uit Wallonië en actiecomité Terug naar de bossen uit Nederland.
