In 2005 hield Minister-President Jan Peter Balkenende een lezing getiteld ‘De eeuw van mijn dochter’. Hierin sprak hij over de fundamenten die de samenleving leefbaar moeten houden in de nieuwe eeuw waarin zijn dochtertje zal opgroeien.
De fundamenten die hij besprak waren: solidariteit, rechtsorde en economische weerbaarheid. Op de Nieuwjaarsreceptie van de Koningin sprak ik hem. Toevallig waren we op dat moment lotgenoten: we hadden beide wondroos gehad, beide hadden we op de rand van de dood gebalanceerd en dat schept een band!
Onze dochters
Onze dochters waren de tweede overeenkomst. ze waren even oud en tijdens de receptie spraken we elkaar hier over. Datzelfde jaar zou ik afscheid nemen van de CG Raad en hem was ter oren gekomen dat ik mijn laatste Nieuwjaars toespraak zou houden over solidariteit. Hij was benieuwd, en nodigde me dan ook uit in het Torentje.
Het Torentje
Minister President Balkenende wilde van mij horen met welke problemen mensen met een handicap of chronische ziekte te kampen hadden. Hoe hun werkelijkheid, achter de hem bekende cijfers en tabellen, er werkelijk eruitzag. Na het bespreken van een groot aantal prangende kwesties (mobiliteit, de zorg, toegang tot arbeid, onderwijs, toegankelijkheid etc. ) spraken Balkenende en ik over hoe we solidariteit vorm konden geven.
Ik stelde voor om te spreken over de eeuw van onze dochters. (mijn dochter heeft dezelfde handicap als ik, Osteogenesis Imperfecta).
Ik hield een pleidooi voor gelijke rechten om de Wet Gelijke Behandeling op grond van handicap of chronische ziekte uit te breiden. ‘Roepen we daarmee geen eindeloze processen op ons af?’ vroeg Balkenende zich af. Die gedachte relativeerde ik, verwijzende naar de recente dreiging met wetgeving door toenmalig Minister Zalm. Die dreigde namelijk alleen en dat resulteerde in acties van de banken, die hiermee een begin maakten met het toegankelijk maken van het betalingsverkeer door onder andere de betaalautomaten op een toegankelijke hoogte te bouwen.
2020
Nu ik in 2020 terug denk aan dit gesprek en zie hoe de verzorgingsstaat is afgebroken in 15 jaar, voel ik me echt klote. Ik heb altijd een positieve kijk gehad op het leven, maar ik maak me nu oprecht zorgen over de “Eeuw van mijn dochter”. Ik lig er nachtenlang van wakker.
Jan Peter, ik hoop echt dat jouw dochter nooit gebruik hoeft te maken van de WAJONG, de WMO, de zorg en zeker niet van de participatie wet. Ik spreek de hoop uit dat het CDA in de komende tijd gaat voor de “eeuw van onze dochters”! Ook na de verkiezing in 2021.
Want dit Rechtse Kabinet zorgt niet voor “Gelijke kansen”, maar voor een tweedeling tussen onze dochters!
Mede namens mijn dochter Jeske Troost.
Jan Troost oud Voorzitter CG-Raad
Triest, Jan. Het moet onverteerbaar zijn dat je je zoveel jaren (met succes) heb ingezet voor ‘het goede doel’ en dat het allemaal voor niets lijkt te zijn geweest. Is natuurlijk niet helemaal waar, maar zo zal het wel voelen. Ik weet het ook niet meer… behalve dat ik veel om je geef en toch hoop dat je hier en daar een lichtpuntje zult zien. Als ik daarbij kan helpen: graag! liefs
Margreet
Hoe vreemd kunnen dingen lopen. Na 2005 waren de jaren stuk voor stuk beangstigend. Die angst is bewaarheid geworden. Wij zijn geen mens meer, enkel kostenposten.
. Toevallig kreeg zoon vandaag 3 maanden zorgverzekeringspremie terug, omdat hij in Schotland studeert. Nee hij krijgt geen studiefinanciering, maar wel gratis onderwijs, gratis bril van de nhs (national healthservice)
en vrijheid om zijn leven in te richten zonder mijn last te dragen. Iets voor Jeske?
Ik kan met je meevoelen. We hebben zelf een dochter die afhankelijk is van de Wajong en de gemeente wegens haar verblijf in een RIBW setting. Samen met mijn vrouw heb ik me voorgenomen me maximaal voor haar in te spannen wetende dat dit moet onder een slecht gesternte van bezuinigingen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit voor mij het beste werkt en dat ik me moet neerleggen bij politieke besluiten waar ik jammer genoeg geen invloed op heb. Ik zal de randen opzoeken om het maximale voor haar te bereiken.
Ga ik zeker ook doen!