Terug naar de bossen Journaal volgt Staatssecretaris Martin van Rijn inclusief kort interview over VN Verdrag 17 december 2015
Terug naar de bossen Journaal volgt Staatssecretaris Martin van Rijn inclusief kort interview over VN Verdrag 17 december 2015
VN Debat inzake personen met een handicap gaat door op 17 december 15.10.uur, Woensdag vind debat plaats over Teeven deal plenair 14.00 uur. Mocht het Kabinet vallen wat wij niet verwachten houd het nieuws in de gaten.
http://www.nu.nl/politiek/4183336/irritatie-bij-oppositie-korte-voorbereiding-debat-teeven-deal.html
http://nos.nl/artikel/2075195-debat-teevendeal-mogelijk-een-dag-uitgesteld.html
Met interesse heb ik de blog van”onze”Zuster Margaretha gelezen! In hoofdlijnen ben ik het absoluut met haar eens. Maar na het debat van 9 december nog eens terug te hebben gekeken zijn het de VVD en de PVV die me nog grotere zorgen geven. Bij het verlaten van de zaal na het debat hoorde ik het betoog van de VVD en PVV.
Het lijkt er op dat de lobby van VNO/NCW en het MKB weer knap bezig is geweest en de verschillende politieke partijen weer aardig heeft beïnvloed. Als oud lobbiest van de CG Raad weet ik dat de lobby meestal in stilte plaats vind. Dit soort werkgevers organisaties schrijven soms de teksten voor het Kamerlid. Kon me niet onttrekken aan de indruk dat de VVD hier weer behoorlijk gebruik van gemaakt heeft. Wat me misschien wel het meest verbaasd is dat Hans de Boer voorzitter van de VNO/NCW ooit nog eens samen met mij in de Taskeforce Handicap en Samenleving heeft gezeten onder leiding van Voorzitter Hannie van Leeuwen (prominent CDA lid). https://www.parlement.com/id/vg09ll2qr6qm/j_hannie_van_leeuwen
Hans zou toch inmiddels het belang van een snelle ratificatie moeten in zien. Nog groter werd mijn verbazing toen ik onderstaand bericht las op de site van het Midden en Klein Bedrijf MKB over het Klimaat akkoord van Parijs.
“Met de instemming van 196 landen met het klimaatakkoord van Parijs is een stevig fundament gelegd voor een wereldwijde aanpak van het klimaatvraagstuk en het bevorderen van duurzame ontwikkeling. Ook MKB-Nederland en VNO-NCW spreken van een historische gebeurtenis. De ondernemersorganisaties stellen zeer enthousiast te zijn over deze wereldwijde consensus. ‘Het klimaatvraagstuk kan immers alleen effectief aangepakt worden als iedereen meedoet.”
Sorry Zuster u moest even wachten tot ik mijn visie heb gedeeld.
Broeder Tuck en Zuster Margaretha zijn in retraite gegaan. Na twee dagenlang de Kamerdebatten te hebben gevolgd over Uitvoering van het op 13 december 2006 te New York tot stand gekomen ‘VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap’ (Trb. 2007, 169) voelden zij een intense behoefte zich tijdelijk terug te trekken in de stilte van het klooster.
Onze vrienden van ‘Terug naar de bossen’ werden in hun jeugd, ver weg van hun naasten, liefdevol door onze Zusters verzorgd. Vanaf de jaren zeventig hebben onze jongeren zich actief ingezet om vanuit die apartheid te gaan participeren in onze samenleving. Met steun van ons, de Zusters. De jongeren van toen hebben inmiddels hun opvolgers gevonden in jongeren van nu, bij monde van de nieuwe organisatie ‘Wij Staan Op’ (www.wijstaanop.nl).
Broeder Tuck en zuster Margaretha zijn daar heel erg blij mee!
Waar de jongeren van toen al tegenaan liepen, was de ontoegankelijkheid van de samenleving. Nog steeds is dit niet opgelost. Mijn hart begon harder te kloppen toen ik hoorde dat het Kamerlid Otwin van Dijk van de PvdA (en dus niet mijn eigen partij!) met een amendement kwam om de toegankelijkheid, zoals geformuleerd in het VN Verdrag, verder te verbeteren.
Het debat volgende begreep ik niets van de weerstand van mijn CDA tegen dit ‘Amendement nr. 17’.
(Zie ‘gewijzigd AMENDEMENT VAN HET LID OTWIN VAN DIJK C.S. TER VERVANGING VAN DAT GEDRUKT ONDER NR. 12’: http://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/amendementen/detail?id=2015Z24030&did=2015D48406)
Ook Broeder Tuck en de zuster begrijpen dat de wereld niet in één dag te verbeteren is. God heeft de wereld ook niet in één dag geschapen. Maar zovele gehandicapten en hun organisaties zetten zich al sinds de jaren zeventig in om de toegankelijkheid te verbeteren. Ik begrijp dat het CDA, als partij die zich hard maakt voor het midden- en kleinbedrijf, zorgen heeft over de gevolgen van Van Dijk’s voorstel. Ondernemers pleiten uiteraard voor geleidelijke implementatie en zetten hun sterke lobby daar sterk op in.
Maar waarom niet het voorbeeld gevolgd van de ADA, de ‘Americans with Disabilities Act’?! Toen deze wet in 1990 in America werd aangenomen, was daarmee juridisch vastgelegd dat in het openbaar vervoer en bij elke nieuw te bouwen of te renoveren gebouw rekening gehouden moet worden met de toegankelijkheidseisen. In het Handboek Toegankelijkheid staat exact omschreven waar bij nieuwbouw rekening mee gehouden moet worden. En voor kleine Amerikaanse bedrijven is, ingeval van extra te maken kosten, belastingaftrek mogelijk.
Ook in Nederland zijn al sinds 1972 criteria voor toegankelijkheid geformuleerd. (Meer informatie daarover vindt u http://www.pbtconsult.nl/its-criteria.) Maar nog steeds worden in Nederland gebouwen gebouwd, die allerminst toegankelijk zijn. Zelfs gebouwen die wel toegankelijk waren, worden ontoegankelijk gemaakt door bijvoorbeeld stenen hellingbanen weg te halen. Het kan toch niet zo zijn dat, net als de slag bij Arnhem, gebouw voor gebouw bevochten moet worden?! Onnavolgbaar dat de provincie Gelderland onlangs een vergunning afgegeven aan de totaal ontoegankelijke Flixbus. Nieuw te bouwen websites van de overheid zouden al per 1 januari 2015 toegankelijk moeten zijn. Niets is minder waar, vertelde mijn lieve (blinde) broeder Tuck mij vorige week nog. ‘Design for all’, dat klinkt niet alleen mooi, maar is vooral een noodzaak voor mensen met een beperking om te kunnen participeren!
Tijdens mijn bezoek aan Amerika heb ik ervaren hoe het anders kan. ‘Geloof in de mensen’ is een mooi gedachtegoed, maar moet worden omgezet in daden. En daadkracht in deze heeft in Nederland vooral veel weg van loze woorden, verpakt in een slappe vaatdoek.
Tweede Kamerleden zijn behept met achterhaald denken over beperkingen vanuit het medisch model. ‘Het VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap’ echter gaat niet uit van het medisch model, maar van het ICF, International Clasification of Functioning, Disability and Health. (zie http://www.rivm.nl/who-fic/in/ICFwebuitgave.pdf).
Belangrijk uitgangspunt daarbij is dat niet belangrijk welke ziekte je hebt, maar welke beperking jouw ziekte met zich meebrengt. Met andere woorden: wat zijn de moeilijkheden die iemand ondervindt bij het uitvoeren van activiteiten. Denk daarbij bijvoorbeeld aan energetische, visuele, auditieve, verstandelijke, psychische handicaps en/of handicaps aan het bewegingsapparaat. De reden waarom iemand blind, doof of rolstoelgebruiker is of anderszins een beperking heeft opgelopen, is voor toegankelijkheid en beleid daarop niet van belang.
In de rust van het klooster realiseerden Broeder Tuck en de zuster zich met een zekere schok dat wij in Nederland gehandicapten nog steeds vooral zien als kostenpost. Wat daarbij vergeten wordt, is dat zij als burger ‘gewoon’ (voor zover dat mogelijk is/wordt gemaakt) deelnemen aan de samenleving. En daarmee een economische factor van belang zijn voor bijvoorbeeld het midden- en klein bedrijf. Ook zij kopen kleren, drinken koffie, gaan uit en logeren in een hotel. Daarbij is iemand met een handicap onderdeel van netwerken om haar/hem heen, als werknemer, vader of moeder, vrijwilliger, toerist.
Ook een aandachtspuntje voor de VVD, in de persoon van Tamara van Ark, en Fleur Agema van de PVV die dit niet helemaal (of andersom) op een rijtje lijken te hebben. Bij GroenLinks, de SP, ChristenUnie, SGP, D66 lijkt het kwartje in meer of mindere mate wel gevallen te zijn.
Tot vreugde van zuster Margaretha refereerde CDA Kamerlid Mona Keijzer tijdens het debat in haar betoog rond het VN Verdrag op 9 december nog wel even aan de indrukwekkende toespraak van Jan Troost, oud-voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicaptenraad:
Jan Troost verwoordde dit heel mooi tijdens het CDA-congres, waar hij de Frans Woltersprijs kreeg. Dat is een prijs die het CDA uitreikt aan mensen die zich bijzonder hebben ingezet in het sociaal domein. Hij sprak over zijn dochter Jeske en over de dochter van Jan Peter Balkenende, Amelie, en over hoe er één groot verschil was, namelijk dat Jeske een handicap heeft, en hoe dat een strijd is, ook 40 jaar na de tocht uit de bossen. Hij zei er wel bij dat het een gezamenlijke strijd is, zowel voor Jeske als voor Amelie. Uiteindelijk moeten we het namelijk samen doen. “Want,” zo sprak Jan het CDA-congres toe, “neem van mij aan dat mensen met een handicap altijd geboren zullen blijven worden. En de strijd die wij voeren, is ook voor jullie, want uiteindelijk krijgen we allemaal een handicap”. Ik zat toen in de zaal en realiseerde mij in alle bescheidenheid weer dat zonder handicap geboren worden geen vanzelfsprekendheid is, en dat in een fractie van een seconde het verschil gemaakt kan worden tussen gezond zijn of voor de rest van je leven met een beperking door het leven moeten gaan. In die geest heb ik het debat van vandaag voorbereid en wil ik graag het gesprek erover voortzetten.
Juist met deze woorden in gedachte hebben Broeder Tuck en de zuster een kaarsje opgestoken. Met de intentie dat ook het CDA tot inzicht zal komen helder zal willen maken maakt dat bijvoorbeeld alle nieuwe en te renoveren gebouwen toegankelijk worden voor iedereen.
Toegankelijkheid voor iedereen zou de standaardnorm moeten zijn. Dat individuen met een handicap een persoonlijk gevecht zouden moeten leveren voor die toegankelijkheid is net zoiets als ‘omgekeerde bewijslast’. En dat druist in tegen elk gevoel van rechtvaardigheid. Van zuster Margaretha in het bijzonder, maar hopelijk uiteindelijk van de samenleving als geheel.
Hoop en vooral ook vertrouwen in haar partij. Dat het CDA pal zal staan voor één van haar vier kernwaarden, te weten: Solidariteit. In haar verkiezingsprogramma wordt dit omschreven als ‘Het principe dat men dient te zorgen voor kwetsbaren in de samenleving’. Dat het (Bijbelse) begrip naastenliefde hieraan ten grondslag ligt is duidelijk. Maar met name de visie van het CDA dat iedereen gelijke kansen gegeven moet worden totdat het tegendeel bewezen is, dient met hart en ziel beleden te worden. De zuster doet samen met broeder Tuck haar uiterste best om daarin het goede voorbeeld te geven.
Zuster Margaretha
Terug naar de bossen journaal Deel 4 Interview met Henk van Gerven SP. Over het VN Verdrag inzake personen met een handicapen en zijn inzet tijdens het debat, Nu afwachten wat de Tweede Kamer gaat doen op 17 december 2015!
VVD-staatssecretaris Wiebes krijgt zijn plan voor belastingverlichting erdoor, althans voor de werkenden. Voor hen nu het zoet, voor ons het zuur, want ons potentieel krijgt met dit kabinetsbeleid steeds minder ontplooiingskansen.
In onze hectische maatschappij ligt de lat steeds hoger voor burgers met gezichts- en gehoorsproblemen en voor rolstoelgebruikers. door de toenemende automatisering en robotisering is er ook voor burgers met verstandelijke problematiek nauwelijks nog werk.
In 2015 zou Nederland als een van de laatste landen het VN-gehandicaptenverdrag ratificeren. Maar alvorens daartoe over te gaan, aldus PvdA-minister Plassterk, moet er wel geld komen voor de implementatie. Dat geld is er nu dus, maar het belastingplan van Wiebes rept daarover met geen woord.
Het zuur geldt trouwens ook voor nieuwe Nederlanders; zij zijn vaak onnodig lang veroordeeld tot een uitkering, want gemeenten willen niet investeren in hun potentieel. Voor veel banen hier is een rijbewijs vereist. Vluchtelingen hebben vaak al rij-ervaring, maar geen spaargeld om in Nederland opnieuw rij-examen te doen. Waarom hen niet een renteloze lening verstrekt, die bijvoorbeeld bij behalen van diploma wordt omgezet in een gift? Nu moeten ze voor een opleiding lenen bij de stadsbank, kassa!
Pechtold, D66, stelde in ruil voor zijn steun aan het belastingplan nota bene voor de gemeentelijke belastingen te verhogen, voor alle burgers wel te verstaan. De Nederlandse verzuiling van weleer lijkt door dit onbarmhartige kabinetsbeleid weer terug van weggeweest, zij het nu voor de denominaties (kans)rijk en (kans)arm, bank en voedselbank.
Truus Jonker, Professioneel blind, van 1949, vier dochters, tolk voor asielzoekers.
Duifhuis 5, 3862 JD Nijkerk.
Terug naar de bossen journaal Deel 3 Interview met Linda Voortman Groen Links. Over het VN Verdrag inzake personen met een handicapen haar inzet tijdens het debat, Nu afwachten wat de Tweede Kamer gaat doen op 17 december 2015!
Terug naar de bossen journaal Deel 2 Interview met Ietje van Halem WIJ STAAN OP! Over het VN Verdrag en hun visie over de toekomst! Inderdaad de jeugd heeft de toekomst. Nu afwachten wat de Kamer gaat doen.
Speciaal ivm het historische moment dat Nederland het VN Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap eindelijk gaat ratificeren volgen wij de Tweede Kamer op de voet.
Verslag vanuit de Tweede Kamer 9 september 2015. Deel 1
Na ruim negen jaar uitstel werd gisteren eindelijk het ‘VN Verdrag inzake de rechten van Personen met een handicap’ door de Tweede Kamer behandeld. Een aantal leden van ‘Terug naar de bossen’, van Wij Staan Op, blinden, doven, rolstoelers en de nodige hulp- en blindengeleiden honden waren daarvoor uit alle hoeken van het land naar Den Haag gekomen.
De beveiligingsrituelen waren voor zuster Margaretha weer even een stressmomentje. Ze had zich zoveel mogelijk uitgekleed, laarzen, rozenkrans, horloge. Maar de beugel-BH ging toch weer af. En ze was vergeten dat ze een zakmesje in haar handtas had, aandenken aan haar vader. Bij dezelfde controle twee maanden geleden was dat aan de aandacht van de beveiligers ontsnapt… Maar gelukkig is de Tweede Kamer Schiphol niet. Ik mocht het steekwapentje in een zakje doen, telefoonnummer erop en na afloop weer ophalen bij de balie.
Jan Troost was druk aan het filmen op de begane grond. Hij had de toestemming daarvoor voor elkaar gekregen!!! Inclusief perskaart, maar met veel reeds gekweekte goodwill. De zuster haalde eten en drinken voor de filmer, want daar heeft hij doorgaans geen tijd voor op dit soort dagen.
We zaten net aan een tafeltje toen het hoofd Bewaking op ons opkwam. Of Jan, die hij kent, even mee wilde komen. Help! Het bleek over de zuster te gaan. Ze was nu nog doorgelaten. Maar dat kan een volgende keer wel anders aflopen. De regels worden waarschijnlijk aangescherpt. En nonnen bestaan blijkbaar niet meer in de hoofden van beveiligers. Habijten vallen tegenwoordig onder ‘demonstratiekleding’. De zuster gaat zich hier op voorhand al over beraden. Voor zover zij het Huishoudelijk Reglement nu heeft bestudeerd, zou uitsluiting onrechtmatig zijn. We zien wel. (Helaas is er geen enkele ‘handel’ in habijten, en is het mij tot op heden niet gelukt een origineel te pakken te krijgen.)
Gelukkig, mijn arme dochters ten spijt, was ik weer als zuster Margaretha van huis vertrokken. Hoofd Beveiliging vroeg of ik andere kleren bij mij had. Neen dus. Anders had ik mij ofwel moeten omkleden of een mogelijke rel moeten ontketenen. En het ging tenslotte om het belangrijke IVRPH, waar ook Jan jarenlang voorwerk en politiek gelobby had verricht! Ditmaal werd de zuster nog gedoogd.
Interviews
Jan maakte dankbaar gebruik van het uur uitstel om Linda Voortman uitgebreid te bevragen. ‘Terug naar de bossen’ heeft in de loop van de jaren een hele goede band opgebouwd met name met GroenLinks en de SP. Linda had zich, zoals gehoopt en verwacht, terdege voorbereid op het debat.
Wij Staan op
Ook Ietje van Halem moest eraan geloven en werd door Jan op film vastgelegd.
Samen met negen andere jongvolwassenen met een beperking vormt Ietje de beweging ‘Wij Staan Op’. Op 16 mei jl. startten zij een publiekscampagne voor het verbeteren van de positie van mensen met een beperking. Speerpunt daarbij: de ratificatie van het IVRPH. Met de moeder van een van deze jongeren heeft Jan Troost veel overleg.
Tot slot drukten we Norbert van de eenmansfractie Klein nog even de hand. Die kennen we vooral van laatste 50Plus Beurs, Jan heeft o.a. hem toen geïnterviewd.
De Publieke Tribune
Een bonte stoet mensen met en zonder beperking en de honden betrad de publieke tribune. Die publieke tribune is overigens niet erg ‘toegankelijk’. Rolstoelers staan ergens in het gangpad. Met een hoge reling ter hoogte van het blikveld, als je pech hebt, zoals Jan Troost.
Het stoeltjesgedeelte lijkt op dat van een voetbalstadion. Heel steil oplopend, spekgladde vloerbedekking, te smalle looppaden en de stoeltjes zelf zijn uitermate ondemocratisch: je houdt een debat daar, zelfs als niet-gehandicapte, niet veel langer dan twee uur op vol. Ik kan me niet voorstellen dat de bedenker daar ooit zelf een dagdeel op heeft doorgebracht. Halverwege het debat stortte een slechtziende dame met haar blindengeleidenhond een eindje naar beneden. De schade bleef gelukkig beperkt.
Er waren twee doventolken aanwezig. Die kunnen hun werk alleen staande doen. Maar staan is verboden op de publieke tribune. Gelukkig zwaaide ditmaal een hele vriendelijk bode de scepter, en mochten de tolken bij uitzondering overeind blijven. Al werden ze tot onze stomme verbazing op een gegeven moment bijna onder de voet gelopen door een stelletje onbehouwen bezoekers.
Eten en drinken meenemen is ook verboden. Het eerste gedeelte van het debat duurde echter bijna 4 uur. En er waren mensen bij die in die vier uur hun medicijnen moesten slikken. Met liefst een slokje water! Ook daarvoor maakte de vriendelijke bode een uitzondering.
Het debat waar zovelen zo lang naar uit hebben gezien, begon een uur later dan gepland. Na negen jaar wachten kon dat er nog wel bij. Eerst moest nog ergens over gestemd worden, door de gehele Tweede Kamer. Volle bak. Het fluorescerende haar van Geert Wilders was vanaf de publieke tribune dé blikvanger. Gelukkig hoefde hij alleen maar al dan niet zijn hand op te steken. Maar na die stemming liep de Kamer leeg, en bleef er nog een paardenkop over. Nee, niet die van Wilders, maar die van acht partijen, vertegenwoordigd door één à twee Kamerleden.
Merkwaardige gewaarwording was het dat dit debat niet werd bijgewoond door de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken, maar door Van Rijn van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
Tweede bijzonderheid was dat het VN Verdrag nog niet geldt voor de Overzeese gebieden . Extra vreemd omdat juist de aanwezigheid alle landen van het Koninkrijk Nederland afgelopen oktober zo belangrijk werd gevonden dat dat de reden was het geplande debat weer eens uit te stellen.
De belangstelling vanuit de politiek en de media was overweldigend. Voor de zaak Teeven, die dag, wel te verstaan. Alle perstafeltjes op de publieke tribune bleven leeg. Mensenrechten zijn minder hot dan de duistere praktijken van omhooggevallen VVD-ers.
SP
De SP beet de spits af. Henk van Gerven had daarvoor zelf 60 minuten in laten plannen. Dat was de voorzitter gelukkig ook iets te gortig. Henk’s betoog betrof vooral de nog altijd verslechterende financiële positie van mensen met een beperking. Goed bedoelde woorden, maar het werd niet echt overgenomen, helaas..
PvdA
Toen de PvdA, vertegenwoordigd door Otwin van Dijk. Als gevolg van een ongeluk zit hij sinds zijn 18e jaar in een rolstoel. Een ervaringsdeskundige dus, die een vlammend betoog hield dat een echt inclusieve samenleving nog ver te zoeken is. Het IVRPH moet wat hem/PvdA betreft zo snel mogelijk worden geratificeerd, al moet er nog heel wat om heen (gefaseerd) worden geregeld en ingevuld.
Sinds zijn komst in de Kamer is het spreekgestoelte pas verstelbaar, even als de spreekmicrofoons. De toegankelijkheid van zowel het Eerste als het Tweede Kamergebouw laten nog veel te wensen over. Dit onderwerp werd door meerdere sprekers aangehaald als voorbeeld van hoe het beter moet.
CDA
Mona Keijzer van het CDA toonde zich wat halfslachtig. Natuurlijk moeten rechten van mensen met een beperking beter geborgd worden. Maar wat gaat dat kosten? En moet een en ander niet over langere termijn worden uitgespreid. Wel leuk dat ze Jan aanhaalde, die, toen hij de Frans Wolters-prijs uitgereikt kreeg voor al zijn verdiensten, in zijn speech het leven en de toekomst van zijn dochter (die Osteogenesis Imperfecta heeft) vergeleek met dat van Jan Peter Balkende’s dochter. Ook haar punt dat het vreemd is dat mensenrechten valt onder Binnenlandse Zaken en het VN Verdrag onder VWS. Lijkt op vorm van discriminatie.
Christen Unie
Gert-Jan Segers, recente opvolger van Arie Slob van de ChristenUnie, begon ook met een voorbeeld uit de privésfeer. Zijn nichtje Hanna, die het Down Syndroom heeft, een goede opleiding heeft gevolgd en zich nu op de arbeidsmarkt gaat begeven. Verder kort gezegd ook een pleidooi voor datgene dat het IVRPH behelst. Hij benadrukte het belang van goede voorlichting als tijdens de zwangerschap de ongeboren vrucht een afwijking blijkt te hebben.
Groen Links
Linda Voortman was zo gedreven dat ze Fleur Agema per ongeluk passeerde door voor haar beurt het spreekgestoelte al te betreden. Het sierde de PVV-ster dat ze daar verder geen probleem van maakte. Linda benadrukte o.a. de vele aspecten van toegankelijkheid; van gebouwen, onderwijs, gezondheidszorg, arbeidsmarkt, sport, communicatie, etc.. En daarmee samenhangend de verschillende ministeries die dit uiteindelijk moeten oppakken. Zij verweet het kabinet gebrek aan ambitie. Waarom nu niet doorpakken in plaats van weer pappen en nathouden. De grote lijnen moeten nu worden uitgezet, uitwerking volgt daarna.
D66
Ook Vera Bergkamp van D66 drong voor, wederom met goedkeuring van Fleur Agema. Er zat iemand op de publieke tribune die Vera veel informatie had verstrekt. En die persoon moest bijna naar huis. Bergkamp hield een helder betoog, had ook al de nodige interrupties gepleegd bij de andere sprekers. Gedreven en hoopvol, lijkt mij de stem van D66 in deze.
Met een kleine club aten en dronken wij wat bij restaurant Dudok. Jan en ik besloten de vervolgzitting niet meer bij te wonen. Een aantal anderen (gelukkig) wel. We zochten Jan’s spullen bij elkaar (hij had de avond daarvoor al in Den Haag doorgebracht), die lagen onder meer nog in het Tweede Kamerkluisje.
Daar hoorden wij met rode konen bij de ingang Kamergebouw op het grote scherm nog even het betoog aan van Tamara van Ark van de VVD. Ze had al interrupties geprutteld, waarbij ze vooral sprak ‘vanuit haar gevoel’. Een ‘pareltjes gaan nooit verloren-gevoel’ dan wel (tekst uit een corpslied). Het ging toch allemaal al héél goed in Nederland met de inclusie. En waarom ondernemertje pesten met het opleggen van onnodige regels?! Ze doen al zó hun best. Zelfs Jan normaal een aardige diplomaat werd steeds kwader en verliet briesend de hal van de Tweede Kamer!
De zuster was wel jaloers op Tamara’s mooi gelakte nagels.
Dat was geen fijn eind van een op zich goede dag, maar we hadden niet anders verwacht van de VVD.
Felicitaties voor ‘Wij Staan Op’: bijna alle negen sprekers noemden hen bij naam, haalden hun voorbeelden aan, en zwaaiden met het Wij Staan Op-manifest. Aan jullie zal het niet liggen!
Vanavond moet staatssecretaris Van Rijn het bombardement aan vragen, die gisteren gesteld zijn, beantwoorden. Of de ratificatie nu werkelijk op korte termijn gerealiseerd wordt, is toch nog de vraag.
Evenals de vraag waar het haarstukje van (nee, niet Geert Wilders maar) de microfoon van Jan ’s filmcamera is gebleven. In het tumult van 9 december geruisloos verdwenen…
De Zuster doet een schietgebedje dat het amendement van Otwin van Dijk (PvdA) wordt overgenomen! Dan nog de door de Eerste Kamer en dan RATIFICATIE!
Margreet de Broekert/zuster Margaretha
Bussum 10 december 2015
Om 19.30 gaat van Rijn antwoorden
http://www.tweedekamer.nl/vergaderingen/plenaire_vergaderingen/details?date=10-12-2015#2015A05502
Van een vriend van buiten de hekken kreeg ik een gestencilde kopie van de ‘verklaring over de rechten van de gehandicapte mens’. IN 1976 woonde ik op de Sint Maartenskliniek in de bossen van Nijmegen samen met 120 gehandicapte kinderen, bij de Zusters van de Choorstraat in ‘s-Hertogenbosch. Ik was 18 jaar oud en Wajonger.
Toen wist ik het zeker: mensen met een handicap moeten vechten om onderdeel van onze samenleving te worden. Van uit de geïsoleerde samenleving in de bossen zou ik de samenleving veranderen.
Toegankelijkheid
In 1972, ik was pas 14, had ik deel genomen aan een demonstratie, die het Cultureel Centrum ‘De Lindenberg” in Nijmegen betrof. Dat nieuw gebouwde Centrum was volstrekt ontoegankelijk. De deskundigen waren van mening dat gehandicapten niet aan cultuur deden. Of, als ze dat wel deden, in de beslotenheid in de bossen van de Sint Maartenskliniek. Dus kon door de Gemeente bezuinigd worden op de aanpassingen. Uiteindelijk, na die demonstratie in 1972 en de bezetting van de Lindenberg in 1981, zouden de aanpassingen achteraf geen fl,300.000 maar 1,8 miljoen gulden gaan kosten.
Al sinds 1976 was er rond de Vierdaagse van Nijmegen discussie of rolstoelgebruikers wel of niet mee mochten doen aan dit evenement. In 1995 werd ik met steun van de Gehandicaptenraad en Erica Terpstra gevraagd om een experiment met elf rolstoelgebruikers te forceren. In onderstaande video wordt helder waarom het noodzakelijk is om het verdrag te ratificeren.
Voorwaarde was dat de VN Standaard Regels aan de Burgemeester van Nijmegen Ed D’Hondt zouden worden overhandigd door de Voorzitter van de Gehandicaptenraad Ab Friedhoff.
We hadden een “wapen” nodig om het debat weer aan te gaan.
Kort daarop werd ik tot mijn eigen verrassing zelf uitgeroepen tot Voorzitter van de landelijke Gehandicaptenraad. Met het verdrag uit 1975 heb ik het in die hoedanigheid samen met onze medewerkers en bestuurders voor elkaar gebokst deze Standaardregels (Agenda 22 ) tussen de oren te krijgen.
En de ‘ Wet Gelijke behandeling gehandicapten en chronisch zieken’ te realiseren. En bovendien handicap als grond van discriminatie in het strafrecht te krijgen. Daar ben ik nog steeds trots op. De strijd voor gelijke behandeling gaat door en staat pas aan het begin om vanuit het medisch model naar burgerrechten te gaan is een uitdaging.
Artikel 19 – Zelfstandig wonen en deel uitmaken van de maatschappij:
‘De Staten (…) erkennen het gelijke recht van alle personen met een handicap om in de maatschappij te wonen met dezelfde keuzemogelijkheden als anderen en nemen doeltreffende en passende maatregelen om het persoon (…) gemakkelijker te maken dit recht ten volle te genieten en volledig deel uit te maken van, en te participeren in de maatschappij, onder meer door te waarborgen dat:
Inmiddels ben ik woordvoerder van Terug naar de bossen’: een groep die een eigen methodiek heeft ontwikkeld om de regering en anderen scherp te houden. Wij zullen er zijn tijdens het debat! Ook de economisch positie van mensen met een handicap moet verbeterd worden om zo ook daadwerkelijk MEE te kunnen doen, Pas als we gezien worden als een economische factor van betekenis en niet als kostenpost is de gedachte achter dit VN Verdrag een feit.
Als het VN verdrag geratificeerd is! Dan begint pas het echte werk!
Wij staan te popelen om te controleren of onze mensenrechten gerespecteerd worden!
Morgen is het zover op uitnodiging van de VNG en Minister Plasterk ben ik 1 van de genodigden van de Sociale Top http://www.socialetop.nl/ hier zal ik 800 inspirerende ondernemers, bestuurders, wetenschappers, vrijwilligers, professionals en andere voorlopers ontmoeten om met elkaar in gesprek te gaan over uitdagingen rondom zorg, onderwijs, wonen, werk, sport, cultuur, veiligheid en integratie.
We gaan ideeën uitwisselen over hoe het beter kan in Nederland. Hoe we samen aan een samenleving bouwen waarin mensen steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en elkaar(?). Maar ook, hoe kan de overheid ondersteuning bieden aan mensen die het blijvend echt nodig hebben?
Dit keer mocht ik zelf ook iemand meenemen uit mijn uitgebreide netwerk. Uiteindelijk heb ik Margit van Hoeve van http://www.bijzonderebanen.nl/ bereid gevonden om mee te gaan.
Ervaren als ik ben met dit soort evenementen vraag ik hoe het met de toegankelijkheid zit van de accommodaties die we gaan bezoeken. Als oud voorzitter van de CG Raad laat ik me nog steeds niet tillen. Daarbij ga ik er vanuit dat met de Ratificatie van het VN Verdrag http://www.vnverdragwaarmaken.nl/vnverdragwaarmaken/images/vninfo/VN-Verdragtekst.pdf dit natuurlijk allemaal goed geregeld is! Op mijn vraag kreeg ik kort daarop het volgende antwoord.
Op mijn vraag kreeg ik kort daarop het volgende antwoord:
Ons advies
Voor wat betreft de twee hoofdlocaties; de Grote Kerk Zwolle en Theater de Spiegel is de bereikbaarheid en toegankelijkheid voor gasten in een rolstoel goed geregeld en geen probleem. Voor de andere locaties in het middagprogramma zijn niet alle locaties even goed bereikbaar voor mensen in een rolstoel. Wij hebben bij alle locaties navraag gedaan en weten inmiddels dat de locaties in Arrangement B en Arrangement E het beste per rolstoel toegankelijk zijn.
Twee van de 18 Arrangementen zijn dus goed toegankelijk!
In de bossen http://aparticipatie.nl/ hebben we veel ervaring opgedaan als mensen met een handicap en er is geen beleidsterrein waar we niet mee te maken hebben.
Dat zal ik daar maar weer eens helder maken. Als ik bij Martin van Rijn, Jetta Klijnsma en Ronald Plasterk aan tafel zit zal ik nog eens vragen hoe het nu met het VN Verdrag staat!
Ik hou jullie op de hoogte !
Deelnemen aan de Sociale Top 2015 kan alleen op uitnodiging. Wel kunt je de Sociale Top blijven volgen via Twitter: #socialetop of door een mail te sturen naar info@socialetop2015.nl dan ontvangt u na afloop de verslagen en de presentaties.