Onderstaande foto is via de sociale media breed verspreid en vele dachten dat ik een “knieval” maakte voor onze Staatssecretaris Martin van Rijn na het debat over het VN Verdrag.
Geen val voor van Rijn!
Dit wilde ik nog wel even recht zetten. Bij het overhandigen van mijn blouse aan Martin van Rijn verloor ik mijn bril en daar was ik naar op zoek!
Als aandenken voor Martin van Rijn overhandigde ik mijn Tndb blouse (ooit partij voor 1 euro per stuk opgekocht bij Nijmeegs Jopie, nog uit de tijden van de Koude Oorlog). Na de stomerij – we hebben wat afgezweet op de publieke tribune – zal hij deze blouse op zijn kamer kunnen hangen als herinnering aan het VN Verdrag.
MARTIN: “Terug naar de bossen gaat door!”
Heb meteen verteld dat mijn vertrek als woordvoerder bij Terug naar de bossen niet betekend dat hij van “ons” af is. Onze groep oud gediende gaat zeker door. Samen met Wij Staan Op zullen ze het beleid kritisch blijven volgen! Want we zijn er nog lang niet.
25 febr 2001 Recht Nu tour
Al in 2001 reisde we als CG-Raad met een bus door Nederland samen met parlementariërs. In tenminste 15 steden voerde we actie samen met lokale gehandicapten- en chronisch ziekenorganisaties om echt gelijke kansen en gelijke rechten te krijgen. Als je denkt ‘nu kunnen we achterover gaan zitten’: vergeet het maar, nu begint het pas echt!.
Zware strijd.
Ik ken onze Staatssecretaris al heel lang, ook toen hij nog topambtenaar was bij VWS. In de afgelopen jaren hebben we vaak de degens gekruist. Ik had me al voorgenomen om op 21 januari officieel te stoppen als woordvoerder bij Terug naar de bossen. Maar, ik wilde dit afsluitende debat niet missen. Al mijn hoop was gevestigd op een overwinning in de zeer boeiende/zware politieke lobby die gevoerd werd door de werkgevers en door de gehandicaptenbeweging richting de politieke partijen.
Wij Staan OPHelga en Jan
Breed omarmt.
Dat uiteindelijk alle politieke partijen het VN Verdrag hebben omarmt is echt een heel belangrijk signaal, ook voor de samenleving. Na de behandeling in de Eerste Kamer is het aan de Minister-President om het Verdrag te ratificeren.
Belangrijk is dat toegankelijkheid voor iedereen de norm is nu. Het is aan ons om deze nieuwe werkelijkheid als een olievlek te verspreiden in Nederland. De tijd van infiltratie is aangebroken: we moeten uit onze schuilplaatsen komen en onze positie in de samenleving innemen! Binnen bestaande organisatie als werkgever, werknemer, journalist, Kamerlid, de lokale politiek, onderwijs, MKB, sportvereniging, enz. We moeten helder maken dat we een economische factor van betekenis zijn, en ook midden in de samenleving staan.
VN Verdrag door Tweede Kamer. Allemaal van harte gefeliciteerd met dit prachtige resultaat. De ratificatie van het VN-Verdrag voor rechten van mensen met een handicap is, na 9 jaar, eindelijk met algemene stemmen aangenomen door de Tweede Kamer. Nadat het de Eerste Kamer is gepasseerd is de ratificatie een feit!
Wat is Broeder Tuck blij.
Maar ook stil van een soort verbazing dat dit toch echt is gebeurd. Gevoelens lopen door elkaar maar vreugde en toekomstverwachting voeren de boventoon. Broeder Tuck is ook ongelofelijk blij met het aangenomen amendement van Otwin van Dijk (PvdA).
Dit amendement komt er in het kort op neer dat toegankelijkheid de norm wordt en ontoegankelijkheid de uitzondering. Naast ratificatie van het VN-Verdrag is dit enorm belangrijk, want het zorgt voor de eerste praktische uitvoering van het verdrag.
Zegening door Broeder Tuck en Ruud van de toegankelijke tent!
We hebben nu handvatten om mee aan het werk te gaan.
Dat we nog veel te doen krijgen spreekt voor zich. We zullen nog zeker met de VN-vlag en de ‘Terug naar de Bossen’-vlag op stap moeten.
Broeder Tuck naast Jan (PGB actie 2011)
Zonder de bezielende leiding van onze Jan want jij hebt een nieuwe baan. Gefeliciteerd, in deze tijd, op jouw leeftijd, in een rolstoel, is het je toch maar mooi gelukt.
Stemmen!
Van de diverse amendementen wil Broeder Tuck er nog graag één uitlichten.
Linda Voortman (GL) heeft het ingediend en het gaat over het volledig toegankelijk maken van alle stembureaus. Dit gaat Broeder Tuck al jaren aan het hart want wat moet hij, als blinde, met een rood potlood. Er wordt vaak iets te gemakkelijk gezegd dat men dan maar iemand moet machtigen. Dan zijn we dus verplicht ons recht op stemgeheim prijs te geven, wegens de ontoegankelijke stemprocedure. Zelfstandig je stem uit te kunnen brengen, hoe voelt dat! Als een volwaardig lid van onze democratie. Dit amendement brengt toegankelijk elektronisch stemmen een flinke stap dichterbij.
Twee miljoen mensen
Met VN Verdrag volwaardig burger
Nu kunnen 2 miljoen mensen er helemaal bij gaan horen.
Deze prachtige resultaten zouden er nooit zijn geweest zonder jullie voortdurende jarenlange inzet. Alle strijders, uit de grond van mijn hart, BEDANKT!
Met vriendelijke en strijdbare groeten,
Broeder Tuck, 21-01-2016.
Iets wat me echt nog nooit is overgekomen in mijn carrière als belangenbehartiger gebeurde afgelopen donderdag.
Door de knieën het NOS Journaal
Tranen in mijn ogen is iets wat me alleen overkwam bij de geboorte van onze veel te vroeg overleden tweeling Samme en Jelte, en later bij onze kinderen Ivar en Jeske bij hun geboorte. Na het debat over het Amendement van Otwin van Dijk, en nadat de voltallige Tweede Kamer besloot om het VN Verdrag te ratificeren, bemerkte ik dat er een vloeistof op mijn ooglid hing. Het afvangend met mijn vinger stelde ik vast dat ik toch echt een traan gelaten had. Er zouden er nog wel een paar volgen.
OMROEP Gelderland
Precies op dat moment belde Annemiek Schakelaar van Omroep Gelderland, die me al meer dan 30 jaar volgt. Een goede journalist die zei: “Jan… je bent emotioneel?” Verbaasd was ze, zo kent ze me niet, maar ik kon het niet ontkennen. Aangezien ik al vanaf dat ik 14 jaar was gevochten heb voor gelijke rechten. Na de Rechten van de Mens (1948), werden pas in 1976 de Rechten van de Gehandicapte Mens aangenomen. Hierdoor heb ik me altijd seksueel-neutraal gevoeld: het klopt ook wel, want je hebt een dames- en herentoilet, en een gehandicaptentoilet.
Weinig slaap.
In een week van heel weinig slaap en lobbywerk als woordvoerder Terug naar de Bossen samen met Wij Staan Op, en mijn vriendinnen van De Drie Musketiers (Margit van Hoeve, Helga Dulfer en ondergetekende) namen we de lobby op ons. We werkten mee aan interviews voor Omroep Gelderland en bij Eva Jinek – samen met Otwin van Dijk (Kamerlid PvdA), Marc de Hondt en Gerard de Nooij zat ik echt op het toppunt van mijn kunnen.
Otwin, Marc, Gerard en Jan in overleg voor Programma Jinek.
Daarbij kwam dat ik op 21 januari 2016 afscheid zou nemen van de actiegroep Terug naar de Bossen, die ik heb opgericht samen met mijn oude vrienden uit de tijd dat jongeren met een handicap nog leefden buiten de samenleving in de bossen.
Afscheid van Terug naar de bossen
Het afscheid doet zeer, maar mijn oude club van Terug naar de Bossen gaat door samen met geweldige mensen zoals de jongeren van nu, zoals Pauline Gransier, Amber Bindels en Ietje van Halem en onze andere makkers van Wij Staan Op.
Terug naar de bossenWij Staan Op
Broeder Tuck en Zuster Margaretha
Ratificatie
Nu de ratificatie alleen nog maar door de Eerste Kamer moet, is het tijd om te infiltreren in de bestaande organisaties, de landelijke en lokale politiek, de ambtenarij, VNO/NCW, MKB, vervoersbedrijven, pers, onderwijs, arbeid, VNG, woningbouwverenigingen, vakbonden, recreatie, cultuur,musea, horeca en natuurorganisaties.
MEE NL
Komende maandag ga ik me met alle passie die ik tot nu toe voor de belangenbehartiging heb gehad inzetten voor MEE NL als kennis- en beleidsmanager. Ik ga mijn vrienden missen.
Als we een toegankelijk Nederland voor elkaar krijgen, dan snap ik de tranen op de publieke tribune. En bij mij.
Het amendement van PvdA Kamerlid Otwin van Dijk lijkt door de VVD nu te worden ingezet als chantagemiddel.
In dit amendement pleit Van Dijk, zelf rolstoelgebruiker, voor toegankelijkheid (van gebouwen, overheidsvoorzieningen, werkplekken, etc.) als norm. En dat is volgens Tamara van Ark in strijd met het regeerakkoord. De zware lobby vanuit werkgeversorganisaties heeft zijn werk weer eens goed gedaan. Vooral vrijblijvendheid van toegankelijkheid moet ‘de norm’ blijven. En daarmee staan gehandicapten wederom in de kou. Maar de stemmingen in de tweede kamer, volgende week dinsdag, gaan daar helderheid in brengen.
Hieruit zal blijken of Nederland een ontwikkelingsland of een gidsland is.
Voor die mensen die het debat hebben gemist en de VVD uitspraken nog eens terug willen horen.
Otwin van DIJK PvdA over uitstel behandeling Tweede Kamer ratificatie VN Verdrag en zijn amendement toegankelijkheid. Exclusief interview door Zuster Margaretha voor het Terug naar de bossen Journaal.
Nieuwe initiatieven: Juridische ondersteuning en Aparticipatie TV.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Bezwaar en beroep via Terug naar de bossen
Het voeren van juridische procedures is ingewikkeld. Niet alleen vanwege de wetteksten, maar ook omdat het om de gezondheid van u of uw naaste gaat. Dit kan heel emotioneel zijn. Daarbij komt dat juristen niet goedkoop zijn, waardoor een juridische procedure veel geld kan gaan kosten. Dit weerhoudt veel mensen ervan om een bezwaar- of beroepsprocedure op te starten. Zeker met oog op de decentralisatie is dat erg jammer. Terug naar de bossen heeft hier iets op gevonden. Samen met Belangenbehartiger.nl, willen wij onze Vrienden goede en nagenoeg gratis juridische ondersteuning aanbieden. Om van onze regeling gebruik te kunnen maken, moet u eerst een vriend van Terug naar de Bossen worden. Een vriendschap kost u € 10,00 per jaar (meer mag natuurlijk ook, dan ondersteund u onze activiteiten)
Mocht u ons werk willen steunen, dan kunt u een jaarlijkse bijdrage over maken op:
Belangenbehartiger.nl geeft juridische ondersteuning als u problemen heeft bij de indicatie voor zorg vanuit de Wmo, Wlz of Jeugdwet. Als er voldoende mogelijkheden zijn om een juridische procedure op te starten, gaat Belangenbehartiger.nl voor u aan de slag.
Welke kosten brengt Belangenbehartiger.nl in rekening?
Belangenbehartiger.nl brengt u alleen de daadwerkelijke kosten in rekening. Denk hierbij aan de kosten voor het aangetekend versturen van een bezwaarbrief, griffiekosten en reiskosten. Daarnaast krijgt Belangenbehartiger.nl van de gemeente een ‘proceskostenvergoeding’ als het bezwaar of beroep (deels) gegrond wordt verklaard. Bij bezwaar- en beroepsprocedures moet de gemeente de kosten van een procedure betalen. Van de proceskostenvergoeding gaat 25% naar Terug naar de Bossen.
Deze regeling geldt alleen voor Vrienden van Terug naar de Bossen, voor niet vrienden gelden andere tarieven.
Als u hiervan gebruik wil maken van onze juridische ondersteuning, dan stuurt u een email naar terugnaardebossen@gmail.com Onderwerp: Juridische ondersteuning.
In uw email legt u uit waarom u bezwaar wil maken tegen het besluit van de gemeente en – heel belangrijk – voor welke datum bezwaar/beroep moet worden aangetekend. Als bijlage voegt u toe:
Het besluit van de gemeente, Ciz of Zorgverzekeraar/Zorgkantoor
Uw aanvraagformulier (indien aanwezig)
Alle relevante stukken, denk hierbij aan medische verklaringen, briefwisseling et cetera
Bij Wmo of Jeugdwet, de gemeentelijke verordening en beleidsregels. (zie website van uw gemeente)
Terug naar de bossen controleert uw lidmaatschap en stuurt uw email door naar Christiaan Dol van www.belangenbehartiger.nl
Christiaan Dol neemt zo spoedig mogelijk contact met u op.
Belangenbehartiger.nl Christiaan Dol
BELANGRIJK: u blijft verantwoordelijk voor de termijn waarbinnen bezwaar of beroep moet worden aangetekend totdat Belangenbehartiger.nl een ondertekend machtigingsformulier heeft ontvangen! Als de termijn bijna verloopt, kunt u pro forma bezwaar/beroep aantekenen. Een pro forma bezwaar- of beroepschrift vindt u hier . http://www.belangenbehartiger.nl/home.htm
Als u het aanvraagformulier hebt ingevuld, kan u wel alvast de stukken naar ons opsturen.
OOK IN 2016 BLIJVEN WE ACTIEF!
‘Terug naar de bossen’ bestaat uit oudere jongeren met een handicap, die hun jeugd hebben doorgebracht in internaten, ver weggestopt in de bossen. In de jaren ’70 hebben ze hun weg uit de inrichtingen en het vinden van een goede plek in de samenleving met succes bevochten. Integreren en participeren, daar gingen ze voluit voor. ‘Terug naar de bossen’ (TNDB) is in 2011 opgericht om het recht op eigen regie te (her)verdedigen. Want dat recht ligt helaas zwaar onder vuur, onder andere door de enorme bezuinigingen, die dit kabinet ten uitvoer brengt. Participeren, maar dan wel Apart. Ofwel: Aparticipatie.
Door middel van het voeren van ludieke acties, het meedoen aan relevante demonstraties, het bijwonen van Kamer vergaderingen en dergelijke vraagt TNDB aandacht voor de steeds verslechterende positie van gehandicapten in de Nederlandse samenleving in het algemeen. En voor gelijke kansen voor mensen met een handicap van 0 tot 120 jaar in het bijzonder!
Komend jaar gaan we verder met het maken van Journaals over actuele zaken in onze Tweede Kamer en daar buiten. Met uw bijdrage kunnen we ook in de toekomst deze journaals die te zien zijn op YouTube blijven maken en tevens ondertitelen voor doven en slechthorende.
Mocht u na het lezen ons vrijwilligerswerk willen steunen, dan kunt u een bijdrage over maken op: NL95 TRIO 0254356869 t.n.v. Stichting Behoud Emancipatie Gehandicapten ovv Aparticipatie TV
De TNDB-ers vragen zich regelmatig af “Hadden we niet daar in die bossen moeten blijven…?!”
Heel gehandicapt Nederland wachtte afgelopen donderdag in grote spanning af of het debat omtrent het ‘VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap (IVRPH)’ nog dit jaar zou worden geratificeerd. Na bijna 10 jaar. Als waardig kerstcadeau
Nozem Harry en Zuster Margaretha onder de Kerstboom van de Tweede kamer
Bijna Kerstmis
Heel gehandicapt Nederland wachtte afgelopen donderdag in grote spanning af of het debat omtrent het ‘VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap (IVRPH)’ nog dit jaar zou worden geratificeerd. Na bijna 10 jaar. Als waardig kerstcadeau.
Maar ja hoor, het werd uitgesteld. Staatssecretaris Martin van Rijn heeft meer tijd nodig om één en ander uit te zoeken. En veel Kamerleden lijken zich nu pas serieus bezig te houden met de consequenties van ratificatie van dit Verdrag. Hoeveel eurocentjes gaat dit de samenleving, en in het bijzonder het bedrijfsleven, wel niet kosten. De lobby vanuit de werkgeversorganisaties is heel sterk in het Haagse. Met in de voorhoede de clownesk ogende Hans de Boer, die in zijn circustaaltje uitkeringsgerechtigden zoals zuster Margaretha zonder blikken of blozen labbekakjes noemt.
Voorzitter Hans de Boer
VNO/NCWMaar de zuster is wel slimmer dan meneer Hans. Zij snapt wél dat gehandicapten gewoon een nieuwe (consumenten)markt vormen als Nederland toegankelijker gemaakt zou worden.
Op weg!
Kardinaal TROOST
Kardinaal Jan Troost en Harry Schreurs waren de avond tevoren al naar Den Haag vertrokken. De zuster sliep in haar eigen hemelbed.Om die donderdag toch nuttig te besteden besloten de mannen een aantal interviews te regelen en vast te leggen op film. Zuster Margaretha wilde haar kerstgedachte graag voor de enorme kerstboom in het Tweede Kamergebouw uitspreken. En ook dat was al gepland voor die donderdag.
De zuster ging dus maar weer op missie.
Qua kleding ontdaan van elke frivoliteit, op een beugel BH na, zelfs de bontkraag haalt zij dan van haar jas. Dit allemaal in verband met de beveiligingsrituelen in Den Haag. En alhoewel gesluierde vrouwen in haar laantje een heel gewoon straatbeeld vormen, keken de bouwvakkers die in haar buurhuis aan het werk zijn, toch wel wat verbaasd op. De trein was als gevolg van een seinstoring overvol. Een non van 61 jaar is tegenwoordig geen excuus meer om je plaats voor af te staan. Al zullen de meeste treinpassagiers dat niet eens opmerken. 90% van hen zit immers voorovergebogen met groot fanatisme op de smartphoneknoppen te rammelen.
Hoe komen we weer binnen!
Uiteindelijk aangekomen bij Den Haag CS kwamen haar mannen de zuster al tegemoet. Onder rolstoel-escorte liep ze naar Ingang Lange Poten. Zij en Harry moesten door de gewone poortjes, de Kardinaal had uiteraard zijn eigen ingang. Van heel nabij maakte de zuster mee hoe de elektrische rolstoel van Harry aan grondig onderzoek werd onderworpen. Er ging van alles af, zoals het nodige metaal in Harry’s mooie torso. En ze vonden een schroevendraaier voor ‘Eerste Hulp bij rolstoelpech’ in zijn rugzak. Net als het zakmesje van de zuster moest dit stuk gereedschap worden afgegeven. Bij zuster ging, jawel, de beugel BH weer eens af. Maar: we kwamen weer binnen.
Opname Kerstoverdenking
Kerstoverdenking
Zuster Margaretha was op van de zenuwen, voor haar Kerstoverdenking, die begeleid zou worden met wat ‘illustraties’. Te weten een foto van de Kardinaal, één van Broeder Tuck met zuster Margaretha, en een afdruk van de Rutte-Wilders poster. Als dat maar goed zou gaan… ‘Take one’ ging goed. Er kwam wel een bewaker op ons af die vroeg wat we aan het doen waren. Volstrekt overbodige vraag, maar Jan bleef zoals altijd beleefd. ‘Filmen, meneer’.
Take 10
Jan wilde vervolgens toch van dichterbij filmen. Dus overnieuw. Ook ‘Take two’ ging okay!
We hadden de nodige bekijks. Onder andere van een man, die van de Telegraaf bleek te zijn. Niet verrassend: hij was in het geheel niet geïnteresseerd in onze boodschap, wilde slechts met zijn smartphone een foto maken. Een grote groep studenten van een juridische HBO-opleiding, die nieuwsgierig bleef staan, had wel oprecht belangstelling.
Gelukkig heeft de zuster tegenwoordig haar eigen ‘Strijdkreet’-informatietasje* bij zich. De docent nam een en ander in ontvangst en beloofde de studenten aan het onderwerp IVRPH te zetten. Hoofd Beveiliging kwam naar ons toe. Hij bleek de zuster op internet te hebben nagetrokken. Ze was goddank goed bevonden! Nog even discussie over het habijt, hij had andere informatie dan de zuster en liet dat haar zien.
De nozem en de non op internet nagetrokken!
Het was een goed en prettig gesprek, maar het blijft voorlopig spannend of religieuzen in de nabije toekomst ook nog getolereerd worden. Misschien moet de zuster een volgende keer Broeder Bodar meenemen. Na al deze spanning was het hoogste tijd voor koffie. Althans voor de nozem en de non. Jan moest naar de Groen van Prinsterenzaal, samen met Charlie. Want wat bijna niemand voor elkaar krijgt: Jan mocht het VWS commissieoverleg over de toekomst van Thuiszorg TSN filmen en bovendien na afloop daarvan zijn exclusieve interview met Van Rijn!
Martin van Rijn in gesprek met Jan Troost
Tijdens een snelle lunch maakten we kennis met Jorn Jongma, beleidsmedewerker bij de PvdA. Bijzonder vriendelijke man, bekende van Jan (uit de gehandicaptenwereld).
Jorn Jongma in overleg met de Zuster
En toen…
… kwam Jan ineens op de zuster af, zwaaiend met een tweede perspasje! En dan weet je weer dat je met de ex-voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad te maken hebt. ‘Meekomen, ik ben een interview geregeld met PvdA Kamerlid Otwin van Dijk en Mona Keijzer van het CDA. Jij interviewt Otwin, zuster’. ‘Ja maar… Jij weet vast wat je wilt weten en vragen, en dan kan ik niet ruiken, Jan. Laten we even wat vragen formuleren en die schrijf ik dan op’. ‘Geen tijd voor’. ‘Maar ik wil het toch, ik gris wel een paar kluiskaartjes mee en schrijf daar de vragen op’. Gezucht. De zuster toch haar zin.
In het hol van de leeuw
Een perspasje geeft toegang tot de eerste verdieping van het Tweede Kamergebouw. Daar aangekomen kwam als een soort F-16 iemand met een camera op ons af gevlogen.‘Hoi Jan, even blijven staan’. Klik, klik, klik. Geen alledaags beeld natuurlijk: een kleine man in een rolstoel (met een speciaal ontworpen statief waar een fikse filmcamera op is gemonteerd), die een non achter zich aan sleept. Ook deze man bleek een bekende van Jan. Waarvan? De zuster vroeg het haar opperhoofd. Die wist dat even niet meer. Dus liep de zuster naar de patatbalie waar de man inmiddels zijn plek weer had ingenomen. Journalist geweest bij de Volkskrant, nu ANP fotograaf. Lezers, graag de komende tijd de kranten in de gaten. Want ergens zal daar t.z.t wel een foto van opduiken.
De patatbalie heet overigens zo omdat daar heel wat afhaalvoedsel met papier over deze ‘toonbank’ gaat.
De patat balie
De nodige pers en politiek verslaggevers hadden zich op deze 1e etage verzameld om de minister van Veiligheid en Justitie aan zijn jasje te trekken over de Teeven-deal.
De zuster keek haar ogen uit. De speciale PVV-gang, de íjsbeergangen, BN-ers die belangrijk liepen te doen, toch wel bijzonder om dat allemaal te aanschouwen.
Toen het debat Voortgang Trekkingsrecht PGB. Ook een belangrijk onderwerp voor de doelgroep. De zuster bekeek het allemaal op een van de tv-schermen. Ze was eigenlijk behoorlijk moe. De avond tevoren had ze, op verzoek, een speech gehouden ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van haar favoriete Bussumse restaurant De Taj Mahal. Best emotioneel was dat geweest, ook voor veel gasten. Na dit jubileumfeest had ze haar Kerstgedachten nog moeten aanpassen omdat het debat over HET Verdrag weer eens was uitgesteld. Emile Roemer kwam op Jan afgelopen. Verderop zag ik Lodewijk Asscher, en nog wat hotemetoten. Toen werd het weer even stil, daar op die 1e verdieping. De zuster viel bijna in slaap op de genoeglijke leren bank.
Interviews
En toen liep de Kamer weer leeg. Geroezemoes alom. Mona Keijzer (CDA) kwam zonder dralen op Jan af, voor het beloofde interview. Ze schudde de zuster glimlachend een hand, de zuster bleef in de plooi. (Zie hier het filmverslag.) Otwin van Dijk (PvdA) moest nog even wachten, dames gaan nog altijd voor. De zuster nam deze gelegenheid te baat om alvast nader kennis te maken met Otwin. Hij had haar via de mail al wel een groot compliment gegeven voor haar blog over het VN Verdrag, maar ze hadden elkaar nog niet persoonlijk ontmoet. Wat een sympathieke man! De zuster zou er bijna voor op de PvdA gaan stemmen (sorry, Broeder Tuck).
Zuster Margaretha in gesprek met Otwin van Dijk (PvdA)
Otwin stelde voor om naar beneden te gaan voor het interview. Dan konden we wat meer op gelijke hoogte spreken. Otwin gaf uitgebreid, duidelijk en enthousiast antwoord op alle vragen van de zuster. Filmverslag volgt spoedig. En toen was het tijd voor ons allen om op te breken. Maar niet voordat de zuster Otwin haar geplastificeerde Rutte-Wilders poster liet zien. Otwin vond die zo leuk dat hij ‘m meekreeg. Benieuwd wat hij ermee gaat doen!
(Ter informatie voor nieuwkomers: Terug naar de bossen heeft het origineel van deze geweldige poster, gemaakt door Frans van den Heuvel, op 11 november 2011 persoonlijk aan de Minister President overhandigd. Die weet er dus van).
Kerstkaarsje
Na deze vermoeiende dag laafden wij ons aan een lekker hapje en drankje. En stak zuster Margaretha bij de enorme kerstboom in de Galerij een kaarsje op voor haar Broeder Tuck.
Zuster Margaretha steekt kaarsje op voor onze ernstig zieke Broeder Tuck
maandag 21 december 2015
Wat is ze toch een kei in het schrijven wat er gebeurde achter de schermen van De Tweede Kamer en het VN Verdrag. Een doorkijkje van de werkwijze van Terug naar de bossen!
De redactie van ‘Terug naar de bossen’ stelt zich in geen enkel opzicht aansprakelijk noch voor de uitspraken van zuster Margaretha, noch voor haar gedragingen jegens haar nozem Harry Schreurs.
VN Debat inzake personen met een handicap gaat door op 17 december 15.10.uur, Woensdag vind debat plaats over Teeven deal plenair 14.00 uur. Mocht het Kabinet vallen wat wij niet verwachten houd het nieuws in de gaten.
Waarom het VN Verdrag zo belangrijk is blijkt nu maar weer eens, onze mensen kunnen nooit binnen 24 uur vervoer en zorg regelen als het debat naar morgen verzet wordt!
Met interesse heb ik de blog van”onze”Zuster Margaretha gelezen! In hoofdlijnen ben ik het absoluut met haar eens. Maar na het debat van 9 december nog eens terug te hebben gekeken zijn het de VVD en de PVV die me nog grotere zorgen geven. Bij het verlaten van de zaal na het debat hoorde ik het betoog van de VVD en PVV.
Het lijkt er op dat de lobby van VNO/NCW en het MKB weer knap bezig is geweest en de verschillende politieke partijen weer aardig heeft beïnvloed. Als oud lobbiest van de CG Raad weet ik dat de lobby meestal in stilte plaats vind. Dit soort werkgevers organisaties schrijven soms de teksten voor het Kamerlid. Kon me niet onttrekken aan de indruk dat de VVD hier weer behoorlijk gebruik van gemaakt heeft. Wat me misschien wel het meest verbaasd is dat Hans de Boer voorzitter van de VNO/NCW ooit nog eens samen met mij in de Taskeforce Handicap en Samenleving heeft gezeten onder leiding van Voorzitter Hannie van Leeuwen (prominent CDA lid). https://www.parlement.com/id/vg09ll2qr6qm/j_hannie_van_leeuwen
Voorzitter Hans de Boer VNO/NCW
Hans zou toch inmiddels het belang van een snelle ratificatie moeten in zien. Nog groter werd mijn verbazing toen ik onderstaand bericht las op de site van het Midden en Klein Bedrijf MKB over het Klimaat akkoord van Parijs.
“Met de instemming van 196 landen met het klimaatakkoord van Parijs is een stevig fundament gelegd voor een wereldwijde aanpak van het klimaatvraagstuk en het bevorderen van duurzame ontwikkeling. Ook MKB-Nederland en VNO-NCW spreken van een historische gebeurtenis. De ondernemersorganisaties stellen zeer enthousiast te zijn over deze wereldwijde consensus. ‘Het klimaatvraagstuk kan immers alleen effectief aangepakt worden als iedereen meedoet.”
Waarom zien de ondernemersorganisaties dan geen kansen om geld te verdienen aan de 19 % van onze bevolking die na de ratificatie recht hebben op toegankelijkheid voor iedereen????????
Sorry Zuster u moest even wachten tot ik mijn visie heb gedeeld.
Gastblog Zuster Margartha: CDA heeft de sleutel!
Broeder Tuck en Zuster Margaretha zijn in retraite gegaan. Na twee dagenlang de Kamerdebatten te hebben gevolgd over Uitvoering van het op 13 december 2006 te New York tot stand gekomen ‘VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap’ (Trb. 2007, 169) voelden zij een intense behoefte zich tijdelijk terug te trekken in de stilte van het klooster.
Het Klooster
Onze vrienden van ‘Terug naar de bossen’ werden in hun jeugd, ver weg van hun naasten, liefdevol door onze Zusters verzorgd. Vanaf de jaren zeventig hebben onze jongeren zich actief ingezet om vanuit die apartheid te gaan participeren in onze samenleving. Met steun van ons, de Zusters. De jongeren van toen hebben inmiddels hun opvolgers gevonden in jongeren van nu, bij monde van de nieuwe organisatie ‘Wij Staan Op’ (www.wijstaanop.nl).
Broeder Tuck en zuster Margaretha zijn daar heel erg blij mee!
Verbazing
Waar de jongeren van toen al tegenaan liepen, was de ontoegankelijkheid van de samenleving. Nog steeds is dit niet opgelost. Mijn hart begon harder te kloppen toen ik hoorde dat het Kamerlid Otwin van Dijk van de PvdA (en dus niet mijn eigen partij!) met een amendement kwam om de toegankelijkheid, zoals geformuleerd in het VN Verdrag, verder te verbeteren.
Het debat volgende begreep ik niets van de weerstand van mijn CDA tegen dit ‘Amendement nr. 17’.
Ook Broeder Tuck en de zuster begrijpen dat de wereld niet in één dag te verbeteren is. God heeft de wereld ook niet in één dag geschapen. Maar zovele gehandicapten en hun organisaties zetten zich al sinds de jaren zeventig in om de toegankelijkheid te verbeteren. Ik begrijp dat het CDA, als partij die zich hard maakt voor het midden- en kleinbedrijf, zorgen heeft over de gevolgen van Van Dijk’s voorstel. Ondernemers pleiten uiteraard voor geleidelijke implementatie en zetten hun sterke lobby daar sterk op in.
ADA-voorbeeld volgen
Maar waarom niet het voorbeeld gevolgd van de ADA, de ‘Americans with Disabilities Act’?! Toen deze wet in 1990 in America werd aangenomen, was daarmee juridisch vastgelegd dat in het openbaar vervoer en bij elke nieuw te bouwen of te renoveren gebouw rekening gehouden moet worden met de toegankelijkheidseisen. In het Handboek Toegankelijkheid staat exact omschreven waar bij nieuwbouw rekening mee gehouden moet worden. En voor kleine Amerikaanse bedrijven is, ingeval van extra te maken kosten, belastingaftrek mogelijk.
Toegankelijkheidscriteria
Ook in Nederland zijn al sinds 1972 criteria voor toegankelijkheid geformuleerd. (Meer informatie daarover vindt u http://www.pbtconsult.nl/its-criteria.) Maar nog steeds worden in Nederland gebouwen gebouwd, die allerminst toegankelijk zijn. Zelfs gebouwen die wel toegankelijk waren, worden ontoegankelijk gemaakt door bijvoorbeeld stenen hellingbanen weg te halen. Het kan toch niet zo zijn dat, net als de slag bij Arnhem, gebouw voor gebouw bevochten moet worden?! Onnavolgbaar dat de provincie Gelderland onlangs een vergunning afgegeven aan de totaal ontoegankelijke Flixbus. Nieuw te bouwen websites van de overheid zouden al per 1 januari 2015 toegankelijk moeten zijn. Niets is minder waar, vertelde mijn lieve (blinde) broeder Tuck mij vorige week nog. ‘Design for all’, dat klinkt niet alleen mooi, maar is vooral een noodzaak voor mensen met een beperking om te kunnen participeren!
Stadsbus New York
Tijdens mijn bezoek aan Amerika heb ik ervaren hoe het anders kan. ‘Geloof in de mensen’ is een mooi gedachtegoed, maar moet worden omgezet in daden. En daadkracht in deze heeft in Nederland vooral veel weg van loze woorden, verpakt in een slappe vaatdoek.
Van medisch model naar burgerrechten!
Tweede Kamerleden zijn behept met achterhaald denken over beperkingen vanuit het medisch model. ‘Het VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een handicap’ echter gaat niet uit van het medisch model, maar van het ICF, International Clasification of Functioning, Disability and Health. (zie http://www.rivm.nl/who-fic/in/ICFwebuitgave.pdf).
Belangrijk uitgangspunt daarbij is dat niet belangrijk welke ziekte je hebt, maar welke beperking jouw ziekte met zich meebrengt. Met andere woorden: wat zijn de moeilijkheden die iemand ondervindt bij het uitvoeren van activiteiten. Denk daarbij bijvoorbeeld aan energetische, visuele, auditieve, verstandelijke, psychische handicaps en/of handicaps aan het bewegingsapparaat. De reden waarom iemand blind, doof of rolstoelgebruiker is of anderszins een beperking heeft opgelopen, is voor toegankelijkheid en beleid daarop niet van belang.
Kostenpost
In de rust van het klooster realiseerden Broeder Tuck en de zuster zich met een zekere schok dat wij in Nederland gehandicapten nog steeds vooral zien als kostenpost. Wat daarbij vergeten wordt, is dat zij als burger ‘gewoon’ (voor zover dat mogelijk is/wordt gemaakt) deelnemen aan de samenleving. En daarmee een economische factor van belang zijn voor bijvoorbeeld het midden- en klein bedrijf. Ook zij kopen kleren, drinken koffie, gaan uit en logeren in een hotel. Daarbij is iemand met een handicap onderdeel van netwerken om haar/hem heen, als werknemer, vader of moeder, vrijwilliger, toerist.
Ook een aandachtspuntje voor de VVD, in de persoon van Tamara van Ark, en Fleur Agema van de PVV die dit niet helemaal (of andersom) op een rijtje lijken te hebben. Bij GroenLinks, de SP, ChristenUnie, SGP, D66 lijkt het kwartje in meer of mindere mate wel gevallen te zijn.
Tot vreugde van zuster Margaretha refereerde CDA Kamerlid Mona Keijzer tijdens het debat in haar betoog rond het VN Verdrag op 9 december nog wel even aan de indrukwekkende toespraak van Jan Troost, oud-voorzitter van de Chronisch Zieken en Gehandicaptenraad:
CDA Congres
Jan Troost verwoordde dit heel mooi tijdens het CDA-congres, waar hij de Frans Woltersprijs kreeg. Dat is een prijs die het CDA uitreikt aan mensen die zich bijzonder hebben ingezet in het sociaal domein. Hij sprak over zijn dochter Jeske en over de dochter van Jan Peter Balkenende, Amelie, en over hoe er één groot verschilwas, namelijk dat Jeske een handicap heeft, en hoe dat een strijd is, ook40 jaar na de tocht uit de bossen. Hij zei er wel bij dat het een gezamenlijke strijd is, zowel voor Jeske als voor Amelie. Uiteindelijk moeten we het namelijk samen doen. “Want,” zo sprak Jan het CDA-congres toe, “neem van mij aan dat mensen met een handicap altijd geboren zullen blijven worden. En de strijd die wij voeren, is ook voor jullie, want uiteindelijk krijgen we allemaal een handicap”. Ik zat toen in de zaal en realiseerde mij in alle bescheidenheid weer dat zonder handicap geboren worden geen vanzelfsprekendheid is, en dat in een fractie van een seconde het verschil gemaakt kan worden tussen gezond zijn of voor de rest van je leven met een beperking door het leven moeten gaan. In die geest heb ik het debat van vandaag voorbereid en wil ik graag het gesprek erover voortzetten.
Kaarsje
Juist met deze woorden in gedachte hebben Broeder Tuck en de zuster een kaarsje opgestoken. Met de intentie dat ook het CDA tot inzicht zal komen helder zal willen maken maakt dat bijvoorbeeld alle nieuwe en te renoveren gebouwen toegankelijk worden voor iedereen.
Toegankelijkheid voor iedereen
Toegankelijkheid voor iedereen zou de standaardnorm moeten zijn. Dat individuen met een handicap een persoonlijk gevecht zouden moeten leveren voor die toegankelijkheid is net zoiets als ‘omgekeerde bewijslast’. En dat druist in tegen elk gevoel van rechtvaardigheid. Van zuster Margaretha in het bijzonder, maar hopelijk uiteindelijk van de samenleving als geheel.
De zuster sluit deze zonnige zondag graag af met hoop.
Hoop en vooral ook vertrouwen in haar partij. Dat het CDA pal zal staan voor één van haar vier kernwaarden, te weten: Solidariteit. In haar verkiezingsprogramma wordt dit omschreven als ‘Het principe dat men dient te zorgen voor kwetsbaren in de samenleving’. Dat het (Bijbelse) begrip naastenliefde hieraan ten grondslag ligt is duidelijk. Maar met name de visie van het CDA dat iedereen gelijke kansen gegeven moet worden totdat het tegendeel bewezen is, dient met hart en ziel beleden te worden. De zuster doet samen met broeder Tuck haar uiterste best om daarin het goede voorbeeld te geven.
Terug naar de bossen journaal Deel 4 Interview met Henk van Gerven SP. Over het VN Verdrag inzake personen met een handicapen en zijn inzet tijdens het debat, Nu afwachten wat de Tweede Kamer gaat doen op 17 december 2015!
