Wat een uitdaging! Gelijk is Gelijk.

Blog, , ,

In april 2017 besloot ik om op 59 jarige leeftijd mijn eigen bedrijf ‘Inclusie verenigt’ te starten. Mijn vaste lezers weten dat ik inmiddels al 45 jaar actief ben binnen de belangenbehartiging. Ik zet mij in voor gelijke rechten en mogelijkheden voor mensen met een handicap. Ondernemer zijn is wel echt iets anders dan betaald worden in loondienst als belangenbehartiger. 

Alexander en ik tijdens een interview bij de start van aparticipatie.nl

In april j.l. werd ik benaderd door Alexander van de Kerkhof om samen het eerste Nationale Congres: Gelijk is Gelijk te organiseren. Meteen begon mijn hart sneller te kloppen!

We hebben samengewerkt tijdens het Europese jaar van de gehandicapten in 2003. Hij als directeur en ik als bestuurder. Deze persoonlijke band heeft er mede voor gezorgd dat we de uitdaging zijn aangegaan om het VN Verdrag zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen. 

Erica Terpstra was in 2003 onze gast

Natuurlijk zei ik meteen ja. Dat het zo’n mega klus zou worden had ik niet verwacht. Maar wat een boeiend, leerzaam en soms frustrerend proces was het! Maar ook zeker momenten van verwondering en blijdschap waren er. Ook kreeg ik het besef dat er veel mooie dingen om ons heen gebeuren.

Het Congres met bijzondere sprekers 

Het VN Verdrag voor rechten van mensen met een beperking is in Nederland nu één jaar in werking. Hoe ver zijn we en hoe moeten we nu verder? Dit eerste Nationaal Congres bezorgd u actuele informatie en leerzame (inter)nationale praktijkvoorbeelden. Het benoemd valkuilen en succesfactoren, biedt praktische tips en adviezen en introduceert u in nuttige netwerken. Ook geeft dit u noodzakelijke bouwstenen voor de Lokale Inclusie Agenda.

Sprekers:

Kees van der Burg | Directeur-Generaal Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport
Laszlo Lovaszy | Member of the Committee on the Rights of Persons with Disabilities (CRPD Comité)
 Jenny Goldschmidt | Voorzitter Coalitie voor Inclusie;
Illya Soffer | Directeur van Ieder(in)
Dick Houtzager | Lid College voor de Rechten van de Mens
Patrick Vandelanotte | Directeur GRIP Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap
Jiska Ogier | Jongeren-initiatief Wij Staan Op

Verder aanwezig namens de beleidsmakers:

Co Engberts | Kwartiermaker VN Verdrag bij Ministerie van VWS

Bea Schouten | Gedeputeerde Provincie Gelderland

Otwin van Dijk | Burgemeester Oude IJsselstreek, lid VNG

Marcel Thijsen |Burgemeester Tynaarlo

Hans de Kunder | Wethouder gemeente Reimerswaal, Commissielid VN Verdrag bij de VNG

Yolanda van Doeveren | Stedelijk programmamanager Amsterdam.

Ook aanwezig namens de uitvoerders, gemeenten, burgers en bedrijven:

Fini de Paauw | Oud voorzitter CG Raad, VN Ambassadeur Zeeland

Ahmed El Mesri | Voorzitter Assadaaka Community, multiculturele vriendschap Amsterdam

Amber Bindels  | Jongeren-initiatief Wij Staan Op

Willem Jagersma | Directeur PBT consult, toegankelijkheid expert

Jan van Slochteren | Terug naar de bossen, VN Ambassadeur Groningen

Martijn Koot | Ondernemer, gastheer Café Anneke Wijchen

Paul Kool | Ondernemer, VN ambassadeur Tynaarlo

Femke den Hartog| INretail, brancheorganisatie non-food detailhandel

Op woensdag 29 november begint in de   Jaarbeurs Utrecht het interactieve en levendige congres met een veelheid aan belangenorganisaties en hun vertegenwoordigers, het bedrijfsleven, de actieve burgers en provinciale en lokale overheden.

Cabaret de Gemeentereiniging

Cabaret de Gemeentereiniging

Al sinds 1982 is hun motto; “Daar waar rotzooi is, daar zijn wij!”.
Dus ook bij veel acties tegen ongelijkheid en voor inclusie
waren zij er ter ondersteuning. De mannen van de
Gemeentereiniging halen de ‘Bezem en de Mop’ door dit
Nationaal Congres. Zij zorgen ervoor dat 29 november niet
stoffig of saai zal zijn!

Ook u wordt nadrukkelijk om actieve inbreng gevraagd!

BREDA

Toen ik een verzoek plaatste op Twitter om ambtenaren die met het VN Verdrag actief zijn op te roepen werd ik benaderd door Miriam Haagh-Reijne, Wethouder Zorg/Onderwijs/Dienstverlening van de gemeente Breda. Zij vertelde me over  ‘Breda voor iedereen’.  Naar aanleiding van het het werkbezoek aan de gemeente Breda hebben we besloten om dit pracht voorbeeld toe te voegen aan het middagprogramma.

Het is nog steeds mogelijk om je in te schrijven:  Ga naar www.gelijkisgelijk.nl en schrijf je in! 

Inmiddels hebben al 35 Gemeenten zich aangemeld.

Roermond, Venray, Leeuwarden, Leiden, Sint Michelsgestel, Wageningen, Rotterdam, Roosendaal, Hendrik-Ido-Ambacht, Amsterdam, Hellendoorn, Steenwijkerland, Zederik, ‘s-Hertogenbosch, de Bilt, Middelburg, Midden Drenthe, Reusel-de Mierden, Giessenlanden, Leusden, Tynaarlo, Leiden, Horst aan de Maas, Aalten, Haarlem, Zandvoort, Amersfoort, Haarlemmermeer en Maastricht zijn allemaal van de partij! 

Lokale platforms sociaal beleid en VN Ambassadeurs zijn ook goed vertegenwoordigd. 

Nu is de zaal in het Beatrixgebouw nog leeg, maar de honderden aanmeldingen tot nu toe zullen zorgen voor een levendige, leerzame en vooral plezierige bijeenkomst! 

Voor aanvullende vragen of wensen zijn wij u graag van dienst.

Ga naar:  www.gelijkisgelijk.nl, bel: 026 3779739  of mail naar:  info@gelijkisgelijk.nl

Wij verheugen ons op uw komst!

Met vriendelijke groet,

Jan Troost en Alexander van de Kerkhof

Organisatoren 1e Nationaal Congres Gelijk = Gelijk

Gastblog Burgemeester Otwin van Dijk: Gelijk is Gelijk!

Gastblog, Opiniestuk, , , , , , ,

De Vlaamse journalist Luk de Wulf maakte vorig jaar een prachtig YouTube filmpje van Tima. Een negenjarig meisje dat in een rolstoel zit. Het is echt de moeite waard om te kijken. 

Deze film is gemaakt  in samenwerking/opdracht door Ouders voor Inclusie Belgie

Deze campagne heeft de titel gekregen #sayyes — ‘zeg ja tegen kindjes zoals ik’. Het werd in België een enorme hype. Veel mensen schaarden zich achter deze oproep. Waarom? Omdat het appelleert aan een gevoel van rechtvaardigheid denk ik. En omdat het laat zien wat we allemaal willen. Zorgen dat iedereen mee kan doen.

Nederland

Eigenlijk doen we in ons land iets heel raars. We lossen heel veel op met zorg, terwijl dat vaak niet de beste oplossing hoeft te zijn. Een goed voorbeeld vind ik altijd het openbaar vervoer. Dat is helaas nog steeds niet echt goed toegankelijk. Dan maak je dat toch toegankelijk zou je denken… Nee, we laten een optocht van aangepaste busjes rijden achter niet-toegankelijke streekbussen. Waarom maken we niet gewoon alles toegankelijk? Daar heeft iedereen profijt van. Je komt elkaar dan ook echt tegen. Hetzelfde geldt voor het onderwijs. Voor de ouderenzorg. Voor de gehandicaptenzorg. We zorgen over het algemeen heel goed voor mensen die iets nodig hebben hoor. Maar Nederland kent geen echte traditie van inclusie. We zijn gewend om dingen voor mensen apart te regelen. Vaak ook buiten het zicht van de samenleving.

Het Dorp

Bedenkt u zich dat onze eerste grote crowdfunding-operatie op TV zo’n 55  jaar geleden ‘open het dorp’ was. We zamelden geld in om lichamelijk gehandicapte mensen — apart — bij elkaar — aan de rand — van Arnhem te laten wonen. Ook nog eens op heuvels trouwens. Wat ik als rolstoeler persoonlijk toch best sadistisch vind.

Ulft 2508- Burgemeester Otwin van Dijk, PvdA, Oude IJsselstreek op het DRU terrein /RM

Studie

Toen ik zelf 20 jaar geleden wilde gaan studeren en om een vervoersvoorziening vroeg om naar de universiteit te komen omdat het openbaar vervoer niet toegankelijk was, werd dat afgewezen. Mensen zoals jij — gehandicapt — hoeven niet te studeren. Ik werd boos en zocht contact met de politiek. Het beleid werd gelukkig gewijzigd en ik kon wél gaan studeren.

VN Verdrag

Nederland heeft anderhalf jaar geleden eindelijk het VN verdrag voor rechten voor mensen met een beperking geratificeerd. Tegelijkertijd is wettelijk vastgelegd dat gebouwen en voorzieningen toegankelijk moeten worden gemaakt voor mensen met een beperking. Dat betekent dat we moeten werken aan gelijkwaardigheid. In de zorg. In onze samenleving. In ons beleid. Waarin we mensen niet apart zetten als ze anders zijn. Waarin we niet alles oplossen met zorg. Waarin we vooral kijken naar de mens achter een handicap, ziekte of ouderdomsgebrek. Ik pleit voor een inclusieve samenleving waaraan iedereen — jong en oud, gehandicapt en gezond, enz. — mee kan doen. En we dát regelen.

Fotomodel

Dat vraagt wat van mensen met een zorgvraag zélf. Laat zien dat je er bent en vertel wat je nodig hebt om het leven te leiden dat je wilt. Ik ken een meisje met Down dat een contract heeft gekregen als fotomodel. Een verdere emancipatie dus van cliënten en patiënten. Misschien moeten we ook eens ophouden met woorden als cliënten en patiënten. We zijn gewoon allemaal unieke burgers.

De Samenleving

Het vraagt ook wat van de samenleving. We moeten ons allemaal afvragen wat we kunnen bijdragen om ervoor te zorgen dat iedereen uit de voeten kan. Wat kan ik als museum, dienstverlener, buurman of werkgever doen? Je ziet bijvoorbeeld prachtige initiatieven van supermarkten die hun personeel trainen hoe om te gaan met mensen met dementie. Zo krijgen we een dementievriendelijke samenleving.

Gemeenten

Het vergt ook wat van gemeenten. Op lokaal niveau komt alles wat met het gewone leven te maken heeft bij elkaar. Toegankelijke gebouwen. Openbaar vervoer dat door iedereen gebruikt kan worden. Sportclubs waar mensen met en zonder handicap met elkaar samen trainen. Gewoon naar school. Zorg en ondersteuning om echt mee te kunnen doen. Gemeenten hebben een belangrijke opdracht om te werken aan de inclusieve samenleving.

1 e Nationale Congres: Gelijk = Gelijk

Op 29 november is het eerste grote congres over het VN verdrag voor rechten voor mensen met een beperking. Met een prachtige titel: ‘Gelijk = Gelijk’. Gemeenten kunnen op die dag van elkaar leren.

Aaanmelden: www.gelijkisgelijk.nl

“Aandacht maakt alles mooier” is de slogan van een bekende Zweedse meubelmaker. Ik denk dat dat zo is. Oprechte interesse in elkaar leidt tot meer gelijkwaardigheid. Denk af en toe eens aan het filmpje over Tima en stel jezelf vraag:

“Wat zou ik willen in zo’n situatie?” Laten we daar met z’n allen aan werken!

Burgemeester van Dijk

Otwin van Dijk

Burgemeester Oude IJsselstreek,

voormalig Tweede Kamerlid 

De rollende Burgemeester 

Uit de kleren

Blog, , , ,

“Ik heb altijd goed mijn best gedaan om het te verbergen onder mijn kleding, maar nu kom ik uit de kast.”

Wat velen niet weten is dat ik als OI’er al sinds 1966 een corset beugel apparaat draag. Een Amerikaanse uitvinding waar mijn toenmalige orthopeed helemaal voor naar Amerika gereisd is. Al bijna 51 jaar leef ik in een leren harnas. Ik heb altijd goed mijn best gedaan om het te verbergen onder mijn kleding, maar nu kom ik uit de kast. Ik vermoed dat ik maar één van de weinige ben die met dat leren harnas door het leven ga. Met de huidige medische inzichten zal het ongetwijfeld beter zijn om met een infuus vol bisfosfonaten en extra therapie door het leven te gaan. Toch ben ik nog steeds blij met mijn ijzeren harnas. Ik geef toe dat het met de warme dagen van de laatste periode wat minder is. Lichamelijk contact is ook wat minder, je zweet erin als een otter maar het was altijd wel een redelijk goede bescherming. Ook heb ik geen last van een energetische beperking of pijn. Mijn scoliose is ongetwijfeld met een slang in een S bocht te vergelijken en mijn duifvormige borstkas is iets waar Jerommeke van Suske en Wiske vast jaloers op is, maar ja!
Van 1966 tot 1976 had ik het apparaat dag en nacht aan. Inmiddels waren mijn spieren pudding. Eén keer per week mocht ik uit het harnas om door de wijkzuster gewassen te worden.

corsset
Jong  en oude jan

Of ik met die beugels ooit kinderen zou hebben gekregen dat betwijfel ik dan wel weer.

Dus met Raoul, onze oude deskundige fysiotherapeut, in het achterhoofd:  “Bewegen is goed voor je”. Dat is de reden dat ik nog steeds kan rijden in een handbewogen rolstoel. Ik doe s’ avonds mijn harnas uit en therapie doe ik in mijn warme ligbad. Wat ik nog niet heb uitgeprobeerd is of het ook als kogelvrij vest werkt. Of ik in dit harnas begraven wordt dat weet ik nog niet zeker.

beugels met rolstoel
Nieuw Kunstwerk in wording.
op het binnen hof met terug naar de bossen
Binnenhof met mijn vrienden van Terug naar de bossen (2014)

 

 

 

 

 

 

 

 

Kunstwerk voor op het Binnenhof!

Misschien beter om er een kunstwerk  voor de Tweede Kamer op het Binnenhof van te maken. Als herinnering dat we zijn uitgekleed door Kabinet Rutte 1, 2  en… ?  

De toekomst zal het leren.

Jan Troost www.inclusieverenigt.nl

Column verschenen in Breekpunt (jaargang 34 najaar 2017) 

“Overziet ook u de gevolgen van een eventuele handicap”

Blog, Kranten en tijdschriftenartikelen, Opiniestuk, , , , ,

Interview met Jan Troost over de invulling van een inclusieve samenleving. 

jan in de tuin
jan troost

Het onderwerp “de vaststelling van het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap” lijkt een ver van ons bed show. Beseffen wij genoeg dat dit ons allen aangaat en dat het iedereen kan overkomen een beperking te krijgen? Jan Troost wil ons graag meenemen in dit verdrag als directeur van adviesbureau Inclusie Verenigt. Jan zet zich al sinds zijn 14 de levensjaar in om de belangen van mensen met een beperking te behartigen. Daarom heeft de Adviesraad Sociaal Domein Lansingerland aan Jan Troost gevraagd om ons op 9 oktober aanstaande mee te nemen naar de inhoud van dit VN-verdrag. 

Maandag 9 oktober

U bent van harte welkom om mee op reis te gaan in Zalencentrum Rehoboth, Wilhelminastraat 2 in Berkel en Rodenrijs. De bijeenkomst begint om 20.00 uur, de inloop is vanaf 19.30 uur en de toegang is 

  1. Wat zijn volgens u tot nu toe de grootste successen die Nederland geboekt heeft sinds de ondertekening in 2016 van het VN-verdrag met betrekking de inclusieve samenleving oftewel een samenleving waaraan alle mensen onbeperkt kunnen deelnemen?

“Het doel het van het VN-verdrag is, aandacht voor de burgerrechten van, en onbeperkte deelname aan de samenleving door iedereen. Het grootste succes is dat er nu aandacht is voor de burgerrechten van mensen met een beperking; het is hopelijk pas een begin van meer.”

  1. Wat is uw persoonlijke drijfveer voor uw inzet voor een inclusieve samenleving?

“Ik ben opgegroeid op een internaat. Mensen met een handicap werden in mijn tijd ver van de samenleving grootgebracht. In de zeventiger jaren vond men het niet noodzakelijk om voorzieningen te treffen waardoor mensen met een beperking niet of nauwelijks deel konden nemen aan de samenleving. Nu denkt men daar anders over en strijd ik ervoor dat mensen met een handicap dezelfde mensenrechten hebben als ieder ander en onbeperkt mee kunnen doen in de samenleving.

  1. Wat zijn de grootste onvermijdelijke nog te nemen hobbels en tegenslagen?

“De grootste hobbel die genomen moet worden is dat maar een klein percentage van de samenleving weet wat het is om gehandicapt te zijn. Hierdoor is er nog veel onwetendheid bij de politiek en bij ondernemers, met als gevolg dat elementen uit het VN-verdrag slechts langzaam vorm krijgen. Wat betekent het bijvoorbeeld voor jou als ondernemer wanneer je iemand met een handicap in dienst neemt?  Of, hoe richt ik mijn gebouwen op een juiste manier levensloopbestendig in? Bij het opzetten van een groot congres over dit onderwerp is het moeilijk om ondernemers te vinden die bereid zijn in gesprek te gaan. De verwachting is niet dat de wereld van vandaag op morgen veranderd is, maar er moet wel iets gebeuren. Er wordt een toename verwacht van mensen met een beperking. Denk hierbij aan de vergrijzing van de Nederlandse bevolking. Ook deze mensen moeten onbeperkt kunnen participeren onze samenleving.”

  1. Wat zou de gemeente Lansingerland moeten prioriteren om onbeperkt “Lansingerland voor iedereen!” toegankelijk te maken?

“Allereerst dient de gemeente bekendheid te geven aan het thema en inzichten verschaffen over hoe het is om te moeten leven met een beperking. Grote winst hierbij is dat mensen met een beperking niet meer in apartheid opgroeien. Indien mogelijk is het regulier basisonderwijs toegankelijk en woon je gewoon in de wijk. Dit was wel anders toen ik opgroeide. Destijds werd een persoon met een beperking nog gezien als enkel een object van zorg.”

  1. Als u voor één dag minister-president mocht zijn, wat zou u dan hoog op de politieke agenda willen plaatsen in relatie met het VN-verdrag?

“Wat mij als eerste te binnen schiet is om duurzaamheid en toegankelijkheid aan elkaar koppelen.”

Mensen hebben het over duurzame gebouwen, maar dat betekent in mijn ogen ook dat ze voor iedereen toegankelijk moeten zijn. Juist met het oog op de toekomst! Wat betreft het personeelsbeleid van grote bedrijven, zoals bijvoorbeeld de NS, zou het een goed streven zijn om meer mensen met een beperking aan te nemen. Automatisch zal er dan meer aandacht komen, via deze medewerkers, voor de onbeperkte toegankelijkheid. Wat arbeid betreft moet er veel meer gekeken worden naar de mogelijkheid die mensen hebben, oftewel, kijk naar kwaliteit en mogelijkheden in plaats van naar beperkingen!”

 

 

 

 

 

 

 

Uit de oude doos: Rechten Nu Tour 2000/2001

Blog, , ,

“Rechten Nu tour”, lokale platforms roeren zich!

Eind februari ging de Rechten Nu tour het land in. Om lokale politici en burgers warm te maken voor goede wetgeving voor gelijke rechten.

Voorzitter CG Raad

Als Voorzitter van de CG Raad zou ik de komende weken vele lokale gemeenten afreizen met onze eigen stadsbus. Beschikbaar gesteld door de Gemeente Amsterdam. Veel lokale gehandicapten platforms waren zeer enthousiast en zij verzorgde de bijeenkomsten. Agnes van Wijnen Studie secretaris CG Raad en Bea mink van het organisatiebureau hebben de tocht geregeld en vol goede moed zouden we onze tour starten op 18 februari.

Maandag 18 februari. Dronten

Na enige technische problemen (lege accu) vertrokken we met de bus naar Dronten. Een goed begin is het halve werk niet waar. Ondanks dat we een half uur te laat zijn worden we vriendelijk ontvangen door de Platform voorzitter van de Vlekkert en de wethouder welzijn. Het bezoek aan Dronten laat zien dat ook zo’n moderne gemeente hier en daar in gebreke blijft op het gebied van toegankelijkheid. Het eigentijdse gezondheidscentrum lijkt op het eerste gezicht toegankelijker dan het is…… Het zwembad in Dronten is wel toegankelijk maar het haar drogen na een verfrissende duik is alleen mogelijk voor zeer lange mensen. De discussie in de goed toegankelijke Raadszaal volgt met een boeiende discussie met raadsleden, lokale belangenbehartigers en we worden over en weer voorstellen gedaan voor verbeteringen. De horecagelegenheid waar we na afloop een drankje nuttigen had helaas geen toegankelijk toilet. Jammer dan maar weer met een volle blaas de bus in en hopen dat we geen file hebben?

Dinsdag 19 februari Utrecht en Woerden.

Vandaag een thuiswedstrijd want de tour gaat naar het centrum van Utrecht. De lokale belangenorganisatie SOLGU laat ons het warm kloppend hart van de stad het winkelcentrum Hoog  Catharijne zien. Rondom het aanpalende station Utrecht Centraal is het verre van pluis. De kaartautomaten van de NS zijn niet bruikbaar voor mensen met een beneden gemiddelde lengte. Samen met mijn medebestuurslid Chelle Mertens zitten we 10 minuten vast in de lift.

De lift

Het alarmsysteem werkte niet.

Gelukkig merkt Agnes van Wijnen onze beleidsmedewerker anti-discriminatie dat het niet helemaal goed gaat en weet van buitenaf de deur open te krijgen. Het enige voordeel is dat deze lift relatief schoon is en niet zoals de lift naar het Jaarbeursplein waar een onvrijwillige gevangenschap bijna dodelijk is. De ammoniakgassen in deze lift, welke vaak wordt gebruikt als toilet zijn een aanslag op je leven als je daar in vast zit. Veel winkels in Hoog Catharijne zijn goed toegankelijk. De pashokjes in twee kledingzaken zijn bruikbaar voor rolstoelgebruikers, ouders met kinderwagens en leden van de Obesitasvereniging.

Woerden

Na ons bezoek aan Utrecht reizen we door naar Woerden waar we ook weer geconfronteerd worden met veel toegankelijkheids problemen. Hier worden we ook weer begeleid door het centrum door de pers, het lokale platform en VVD prominent Hans Dijkstal (woonde in Woerden helaas inmiddels overleden)

Hans Dijkstal

Samen met Hans Dijkstal bekijken we de pinautomaten bij de verschillende banken.

Donderdag 21 februari Best en Eindhoven.

Vandaag staan de Gemeente Best en Eindhoven op het programma. We worden met Brabantse gastvrijheid ontvangen met koffie in het Gemeentehuis van Best. Gaan we met het stadsbestuur,ambtenaren, platform Best en de CG Raad vertegenwoordigers een rondtocht door Best maken. Platform-voorzitter Marijke Smits en groep acht van een plaatselijke basisschool zorgen voor de juiste stemming.

Rechten Nu TOUR in BEST  Marijke Smits

In Best is niet alles zo goed toegankelijk als het Gemeentehuis. Marijke laat ons zien hoe gevaarlijk het soms is door in haar hand bewogen rolstoel enige stunts op de op en afritten van Best uit te voeren. Ik doe het haar maar niet na want mijn breekbare botten moet ik wat ontzien. Anders zou het voorlopig mijn laatste bezoek zijn aan een gemeente. Vandaag houdt de politie het verkeer tegen zodat Marijke niet onder een van de vele vrachtwagens terecht komt. D at is natuurlijk niet altijd zo goed geregeld! Hierna vertrekken we met de bus richting Eindhoven waar inmiddels groepjes geformeerd zijn die in kleine groepjes boodschappen gaan doen. Ons groepje gaat Baklava kopen in de Turkse supermarkt. De opschriften blijken voor slechtziende leden van onze groep onleesbaar. Maar deze supermarkt heeft ook voordelen want een rolstoelgebruiker kan gewoon zijn groente afwegen. De pinautomaat staat los en is dus ook goed bedienbaar. De prijzen in deze supermarkt zijn zo laag dat we zelfs nog geld overhouden voor een bak koffie. Niet iedereen heeft plezierig gewinkeld. Leden van een van de andere groepjes zijn ronduit onbeschoft behandeld door de filiaalmanager van Blokker. dat is helaas mogelijk zolang Nederland op het gebied van toegankelijkheid een apartheidsbeleid blijft voeren.

Vrijdag 22 februari Maastricht

In de mooie Limburgse hoofdstad Maastricht wil de Gemeente fietsers zoveel mogelijk weren. Dit heeft tot gevolg dat ook rolstoelgebruikers zich niet kunnen verplaatsen in de fietsvrije zones. Wie de oplossing heeft voor dit probleem mag me bellen. 

De Focuswoningen in Maastricht liggen centraal en vlak bij het Vrijthof. Ik weet dat, omdat ik al bijna 25 jaar Carnaval vier in Maastricht bij mij oud internaats vriendje Jos Werker. Iets wat door mij en de Focusbewoners zeer gewaardeerd wordt en niet alleen met de carnaval. Alleen jammer dat Maastricht geplaveid is met kinderkopjes waardoor het wel lijkt of rolstoelgebruikers, dames met hoge hakken en stoklopers minder welkom zijn in deze prachtige stad. Het monumentale Stadhuis is goed toegankelijk zeker door de mooie glazen lift. De opkomst voor het debat met lokale politici en belangenbehartigers is groot. De vlaaien smaken heerlijk en de borrel achteraf is weer heel gezellig. Ja Limburg is een zeer gastvrije provincie met een Bourgondische uitstraling Na het gehobbel op de kinderkopjes maakt dit weer veel goed.

Zaterdag 23 februari Voorst en Arnhem

In Voorst neemt het platform een goede positie in. Door de volhardende inzet van het Platform zijn veel winkels toegankelijk. De Raadszaal is goed bereikbaar en de discussie levendig. In Voorst is men al ver gevorderd met de bewustwording. Toegankelijkheid wordt hier zowel door het platform als de gemeente gezien als een kwaliteitseis voor een samenleving voor iedereen. Middags rijden we door naar Arnhem. De Gehandicapten Raad Arnhem heeft een moeizaam verleden gekend. Niet omdat ze geen geweldige resultaten hebben behaald maar bezuinigingen werden ze bijna het slachtoffer van. De organisatie was bijna opgeheven. Maar tijden veranderen en zo vind er een levendig debat plaats over het politieke en maatschappelijke belang van het gehandicapten en  chronische zieken beleid ook in Arnhem. In deze tijd van verkiezingen zijn de voornemens altijd goed. Nu kijken hoe het in de praktijk verder gaat.

Maandag 25 februari Assen.

Het Gehandicapten Platform Assen wacht ons op en na een korte inleiding over het doel van onze actie in een plaatselijk lokaal zalencentrum. Op het Koopmans plein worden we opgewacht door vijftien glimmende en (aangepaste) motoren. Assenaar Henk de Wit is  landelijk bekend geworden door zijn actie om in plaats van een scootmobiel een aangepaste gele (aangepaste) trike aan te vragen bij de gemeente.

De trike van Jan de Wit Jan Troost samen met SP Kamerlid Jan de Wit

Deze motor voldeed meer aan zijn vervoersbehoefte. Na een uitzending van  Kassa en een beroepszaak is de motor toegewezen. Ik kan kan zonder problemen met mijn rolstoel in de zijspan plaats nemen en daarna rijden we door motor stad  Assen onder politiebegeleiding. Aan kijkers geen gebrek . Hierna is het tijd voor nog serieuzere zaken. Het debat met de lokale politici,  het platform heeft het debat goed voorbereid. In inhoud en de aangekaarte thema’s zijn de moeite waard om mee te nemen.

Dinsdag 26 februari Uithuizen.

De provincie Groningen is bij nader inzien toch minder gastvrij dan sommige dachten. De lokale politici zijn verbaasd over de toegankelijkheid van de horeca en de supermarkt. De prijs voor de meest ontoegankelijke betaalautomaat gaar naar de lokale ABN bank. Het platform heeft met het rondje Uithuizen de plaatselijke politici verrijkt met nieuwe inzichten. Drie Burgemeester geven acte de présence! Een opsteker voor de actieve lokale platforms in de regio. Er is wel degelijk politieke interesse voor het lokale gehandicapten en chronisch zieken beleid.

Woensdag 27 februari Boasterhiem.

In Boasterhiem (Friesland ) worden we vroeg opgewacht door leden van het plaatselijk platform. het zalencentrum is verre van toegankelijk. maar met enige inspanning komt iedereen binnen. Ik verontschuldig mij omdat ik de taal van het Friese land niet machtig ben. Maar presenteer de aanwezige een leuke uitdaging. Ik heb natuurlijk al meteen gezien dat er geen aangepast toilet is. ik stel voor dat alle aanwezigen pas van het toilet gebruik ogen maken al ik dat ook kan. Niemand sputtert tegen maar men wordt er wel onrustig van en ik zie dat sommige toch  de koffie maar laten staan. Het enigste aangepast toilet is in de jeugdherberg. De rondwandeling door Boarsterhiem laat nog meer oneffenheden zien in de lokale infrastructuur. Maar weinig winkels zijn toegankelijk. De haven heeft wel pluspunten.

De steiger

Zo is er een steiger bij de kanoverhuur, waar ook mensen met een handicap gebruik van kunnen maken. Een tillift om mensen in de kano te helpen ontbreekt maar dit geven we ze als suggestie mee. En zo sluiten we deze rechten nu tour af met een pittoreske locatie maar niet voor iedereen toegankelijk. Onze tentoonstelling met foto s van onze reis naar Amerika waar de ADA a(anti discriminatiewetgeving al veel langer van kracht is) wordt voor de zoveelste keer weer afgebroken. We kijken terug op een zinvolle tour waar ook landelijke politici zoals Wim Pastoors VVD, Bas van de Vlies (SGP), Kars Veling (SGP) aanwezig waren.

Kars Veling Christen Unie

Vaak stuiten we op barrières. Maar daarmee toon je dan meteen aan dat het nog allemaal nog niet zo geweldig is geregeld in Nederland met onze rechten. Voor de rol en de inzet van de vele platform heb ik veel respect.

Wim Pastoors VVD en Voorzitter Jan 
Bas van de Vlies SGP

 

 

 

 

 

 

 

Het enthousiasme van de vele Kamerleden die onze actie ondersteunde door persoonlijk aanwezig te zijn, geeft moed. De Tour is niet tevergeefs geweest gelijke berechting leeft overal, nu de praktijk nog!

Uiteindelijk zou het nog tot 2016 duren dat de Wet Gelijke Behandeling gehandicapten en Chronisch zieken uitgebreid zou worden met goederen en diensten. Ook pas in 2016 is het VN Verdrag inzake rechten van personen met een handicap geratificeerd. 

 

 

Gastblog Alexander Grassi: goede zorg loont.

Gastblog,

Zo af en toe kom ik Jan tegen op een bijeenkomst. Hij is dan de Spreekstalmeester en altijd zo aardig dat ik mijn standaardverhaal ter tafel mag brengen.

Alexander Grassi

 

“ Informatie over medicijnen moet toegankelijker en begrijpelijker, want jaarlijks gaan er meer dan 1.000 mensen dood en belanden er zo’n 20.000 mensen in het ziekenhuis en naast het leed kost het onze samenleving miljoenen die we ook voor andere dingen kunnen gebruiken. Daar moet iets aan gedaan worden”.

Jan moet dan altijd lachen en zegt dan meestal, “Jazeker Alexander, maar hoe wil je dat dan oplossen”. Met dit in het achterhoofd dacht ik aan een beproefd recept; maak gebruik van de middelen die er al zijn en klaar is Kees.

Ouder worden we!

De noodzaak is er want we worden door meer welvaart en technologische ontwikkelingen ouder en ouder en dikwijls met meerdere chronische ziekten. Je hoeft dan ook geen geleerde te zijn om tot de conclusie te komen dat als er geen keuzes worden gemaakt en besluiten worden genomen ons stelsel onbetaalbaar wordt.

Zorg en welzijn zijn zorgkindjes geworden. Het is doodzonde, dat er op dit moment om wat voor reden dan ook, ontzettend veel kansen onbenut blijven om “onze zorg” verder te verbeteren. Dikwijls is er geen match tussen vraag en aanbod.

Wij denken met het programma niet het ei van Columbus in handen te hebben, maar wel een programma dat veel problemen kan oplossen. Het zorgt er ook voor dat we maandelijks meer geld kunnen overhouden voor andere dingen of om überhaupt rond te komen.

TV Programma

Onze simpele oplossing is een televisieprogramma. Iedereen kan zijn idee insturen. Een jury zal haar mening geven en daarna kunnen mensen stemmen of zelfs deelnemen in het initiatief.

TV Programma

Dit gaat niet vanzelf een goede stap naar ons doel is winst in de Accenture Innovation Awards

  https://innovation-awards.nl/innovation/goede-zorg-loont/   

Alexander Grassi

Doe je dit niet onbezoldigd?

Blog, Opiniestuk, , , , , , , , , ,

Pas geleden had ik een overleg met een ambtenaar ergens in het land over een nieuwe opdracht als dagvoorzitter.

Jan kijkt naar de hemel
Enigszins verbluft

Ik vertelde hem wat mijn uurtarief was. Hij keek me zeer verrast aan en zei: ” doe je dit niet als vrijwilliger dan? Dan vraag ik wel een andere gehandicapte!”

Enigszins verbluft en verbaast keek ik hem aan. Ik neem toch aan dat jij ook betaald wordt voor je diensten? Hij knikte bevestigend maar volgens mij snapte hij nog niet helemaal wat ik daar mee bedoelde.

Het is echt zo dat mensen met een handicap nog steeds tegen twee grote vooroordelen aanlopen.

  1. Dat we alle tijd hebben, want we hebben toch niks te doen!
  2. Dat onze adviezen, voorlichting en andere werkzaamheden gratis zijn.

Ik neem het de vriendelijke ambtenaar niet echt kwalijk. Ook hij zal er nog aan moeten wennen dat alleen voor niks de zon op gaat. Maar om eerlijk te zeggen: deze keer is de opdracht naar een andere collega gegaan die met een beetje geluk er een goede fles wijn aan heeft overgehouden. Maar de uiterste vriendelijke ambtenaar heeft wel mijn koffie en mijn broodje betaald. Voor hem hoop ik dat hij het bonnetje kan declareren.

Avontuur

Wat een avontuur om op je 59 ste nog een eigen bedrijf te starten. Na bijna mijn hele leven me als vrijwilliger/beroepskracht/voorzitter in te zetten voor de belangenbehartiging van mensen met een handicap/beperking ben ik nu directeur van mijn eigen onderneming www.inclusieverenigt.nl.

Klinkt goed, ‘directeur’, maar ik ben tevens voorlichter/boekhouder/administratieve kracht/chauffeur/vormgever/fotograaf en klusjesman. Gelukkig heb ik (nog) geen energetische beperking en heb ik er altijd voor gezorgd dat ik mijn netwerk goed heb onderhouden. Wat ik nog vergeten ben is dat je als ondernemer altijd bezig moet zijn om nieuwe betaalde opdrachten binnen te krijgen! Dit laatste is echt een mega klus.

Mede dankzij die relaties heb ik al een paar boeiende opdrachten mogen doen of staan er aan te komen. Zoals bijvoorbeeld:

Debat

Het VN Debat “van zorg denken naar mensenrechten” in de Gemeente Leidschendam/Voorburg op initiatief van de Participatieraad LV waar ik als spreekstalmeester/inleider mijn eerste echt betaalde opdracht kreeg!

Kijkje vanuit de voorzitter naar het publiek
Bijeenkomst in de Raadszaal

Als het eerste schaap maar over de dam is dacht ik toen:  gelukkig volgde de gemeente Lansingerland op initiatief van de Adviesraad Sociaal Domein en binnenkort de gemeente Amsterdam waar ik als moderator Talk of the Town 97 – Stad zonder grenzen het stadsdebat mag leiden.

Inleidingen

Mensen die mij kennen weten dat ik van afwisseling hou.

Vorige week nog een inleiding gegeven in de Gemeente Eindhoven over “levenslange zorg en afhankelijkheid” op verzoek van Ankie Veldhoven (PGE).

In Oss tijdens de dag van de Witte Stok ben ik gevraagd een bijeenkomst te leiden                     met het thema: ouderen en slechtzien samen met een geriater  en bij ME/CE Vereniging die al weer 30 jaar bestaat: ”Regie in eigen hand, leven met een handicap.”

Films

Voor de Coalitie van Inclusie heb ik vijf korte films mogen maken voor de training VN Ambassadeurs.

Binnenkort start met een kort filmpje voor een groot internationaal Revalidatie congres in Maastricht.

Workshops/training

Een workshop VN Verdrag voor BCMB waar ik verschillende (oud) collega’s van MEE heb geïntroduceerd in het VN Verdrag. Binnenkort een VN Training voor de Participatieraad voor het Sociaal domein in Amstelveen.

Theater

Samen met mijn goede vrienden Ruud van de Broek en Jeroen Zwart, ook wel bekend als ‘Broeder Tuck’, hebben we met De beperkte Drie-eenheid opgetreden bij Zorgbelang Arnhem/Utrecht en binnenkort in Westervoort.

 

Congres Gelijk = Gelijk

Wat helemaal spannend/uitdagend  is de organisatie en leiden van het grote 1e Nationaal Congres: Gelijk = Gelijk in de jaarbeurs in Utrecht op 29 november.

logo Gelijk = Gelijk
logo Gelijk is Gelijk

Dit ga ik samen doen met Plusproducties. De organisator o.a. van de 50plusbeurs

Mark Rutte

Ik verveel me niet maar helaas zijn mijn diensten niet meer gratis. Ik heb goed geluisterd naar mijn grote vriend Premier Mark Rutte: “Zzp’ er belangrijk voor Nederland”.

Het laatste gratis advies

Gratis advies aan Staatssecretaris Jetta Klijnsma. Opdrachten door de Gemeenten aan ondernemers met een handicap gewoon mee laten tellen voor de Quotumwet. Dan kan ik tenminste weer de Belastingdienst spekken!

 

Workshop: leve het leven!

Blog, , , , , ,

Samen met Theo Hendrikse hebben we de workshop ‘Leve het leven’ ontwikkeld. Als workshopleiders Lam en Blind laten we zien en ervaren, dat humor helpt om het jezelf maar ook de ander makkelijker te maken.

Ik zelf heb Osteogenesis Imperfecta en Theo is blind, daarmee kun je ons qua beperking ervaringsdeskundigen noemen.  Door middel van hoofddeksels moeten mensen zichzelf
beoordelen als slachtoffer, held of twijfelgeval. Helden krijgen een tropenhelm, slachtoffers een mooie gele bouwhelm en de twijfelaars tooien zich met een blauwe baret.

workshop leve het leven

Bijeenkomst HME-MO patientenvereniging 

Als snel komen de verhalen. Op deze wijze delen de groepsleden de zaken in waar ze tegen aan lopen. Met een lach en een traan worden op deze wijze vaak moeilijk bespreekbare thema ’s toch bespreekbaar gemaakt. Altijd met respect voor elkaar. Deze workshop is geschikt voor gehandicapten- en patiëntenorganisaties, jongeren met een handicap, revalidatie instellingen en woonvormen. Natuurlijk is deze workshop ook geschikt voor diverse anderen groepen, bijvoorbeeld die moeilijke thema’s bespreekbaar willen maken zoals ouder worden met beperkingen, seksualiteit en rouwverwerking.

Www.inclusieverenigt.nl

Het leven in het jaar 2000!

Aaibaarheidsfactor 10, Blog, , , , , , , , , , ,

Toen ik in 1976 bij de Sint Maartenskliniek op de Monnikskap (MAVO) onderwijs genoot,  werden we uitgedaagd om een opstel te schrijven over hoe de wereld er uit zou zien in het jaar 2000. Nu anno 2017 heb ik, zeker gezien de nieuw te vormen Kabinet- formatie  van VVD, CDA,D66 en Christen Unie de behoefte om dit oude opstel met jullie te delen.

Opstel 1976  de Monnikskap Nijmegen,overigens een 7 voor gekregen 😉 Zelfs de taalfouten zijn origineel.

Het leven in het jaar 2000.

Letterlijk het bewaarde opstel van toen:

In het jaar 1976 heb ik samen met mijn vriend Joop een tijdmachine gemaakt. We hadden hem in een schuurtje naast onze school de Monnikskap gebouwd en vertrokken op 13 februari 1976.

Monnikskap 1976

De Tijdmachine

Het was alleen al een vreemde gewaarwording om de tijd voorbij te zien flitsen. We zetten het toestel in 1980 even stil. Van onze houten school was niet veel meer over dan een paar planken. De Maartensschool was er niet meer, de flat was alleen nog maar een ruïne.

De oude Flat

We zagen ook geen mensen meer. Ik zei tegen Joop! Laten we even kijken in de oude school misschien vinden we er nog iets? We moesten er natuurlijk goed uitkijken dat eventuele aanwezigen, ons niet zagen, want anders kon het er voor ons niet zo rooskleurig uitzien. We wilden net weg gaan naar de oude school, toen we een geluid hoorde van onze tijdmachine, dat we weer in moesten stappen om verder te gaan naar het jaar 2000.

Het jaar 2000

Na enige minuten waren we er aan gekomen. Joop en ik stapte uit en keken om ons heen. Het was eg mooi geworden. Er groeide de mooiste bloemen. Een eindje verder zag ik een mooi groot rond gebouw. Er liepen mensen in en uit in zilverachtige gewaden en ze hadden allemaal een antenne op hun hoofd. Joop en ik reden naar het gebouw toe en zagen dat er op stond: musea rondleiding begint! We gingen er naar binnen en hoorde dat de museumgids met de rondleiding begon. De gids vertelde dat er 20 jaar geleden mensen waren die niet zelf konden lopen.

Museum in het jaar 2000

Enkele van deze exemplaren waren opgezet. Nu in 2000 kwam dat niet meer voor. Want zo gauw als de selectiemachine iets bemerkte wat niet helemaal klopte met de normale doorsnee mens  werd er een spuitje gegeven. 

Even later vertelde de gids dat men vroeger op de scholen boeken en schriften gebruikten. Nu natuurlijk niet meer. Zakvideoapparaatjes  gebruikte men en computertjes. Een eindje verder zat in een kooi de laatste maagd van Gelderland. Gevangen tussen Arnhem en Nijmegen. Men dacht er aan om haar een pijnloze dood te laten sterven om haar dan ook op te kunnen zetten.

De kinderen werden nu aan de lopende band gemaakt in de fabriek. De ouders konden ze zelf in elkaar zetten of bestellen hoe ze hun kind wilde hebben. Eens per jaar kwam er een catalogus uit met de allernieuwste modellen. Joop en ik gingen weer verder en zagen toen voor ons een erg mooie auto wel verroest en beschadigd.

Auto van Dechesne

Maar toen zag ik op eens het gele nummerbord : het was de Peugeot van Meneer Dechesne onze oude directeur van de school. Wie had kunnen denken dan zijn auto nog zoveel geschiedenis zou maken.

Nu in deze tijd hadden we geen auto’s meer maar kleine straalmotortjes in de laarzen. Wel gemakkelijk! Opeens riep Joop mij: Moet je eens kijken! Wat had hij gezien? Een oude rode lamp met de initialen ML er in. Die is van Maarten Lebon dat moet wel, wat voor licht hebben ze hier nu? Ik zal het eens vragen zei Joop. Hij kwam even later terug en vertelde me dat er licht werd gemaakt door een kunst zon. Ook sneeuw en regen kan nu geregeld worden via een druk op de knop. Dieren waren er niet meer, die hadden de vorige generaties al kapot gemaakt. Bestuiving van planten wordt ook alleen nog maar kunstmatig gedaan. Het voedsel bestaat uit pillen en de mensen gaan met ruimtetaxi’s op vakantie naar Venus en Mars. Op de maan is een groot kuuroord gemaakt voor mensen die te veel radioactief afval binnen hebben gekregen.

Nonnen

Als we even verder lopen zien we één van de laatste nonnen met haar bezem in een hokje zitten. Er stond een bordje bij, niet voeren! 

Niet voeren!

Nu jongens en meisjes, jullie begrijpen hoe ik me voelde  en toen het sein ging om terug in de tijd te gaan, was ik al lang blij. Joop en ik hebben veel gezien. Maar als jullie meer willen weten kom gerust langs.

In 1992 is dit opstel de inspiratie geweest voor onze eerste theatervoorstelling van theatergroep Aaibaarheidsfactor10 in 1992. WE ZIJN NOG STEEDS TE BOEKEN.

 

Gastblog Charlie Loos: Kop houden!

Gastblog, , , , ,

Waarom is de coupé voor rolstoelen/rollators altijd een stiltecoupé? Valide mensen hebben een keuze. Wij niet!

Verdriet in de trein….Gehandicapten mogen niet praten.

En ja hoor, het was weer zo ver.

We zaten in een enkele trein van Utrecht Centraal naar Den Haag Centraal en het was wéér een Stiltecoupé! Omdat de NS beweert dat een Rolstoelcoupé niet bestaat, was deze keer mijn vraag. 

stiltecoupe

Waarom is deze coupé voor rolstoelen/rollators altijd een stiltecoupé? Valide mensen hebben een keuze. Wij niet!

 

De NS  geeft aan dat ze proberen reizigers met een beperking zoveel mogelijk tegemoet te komen. Er is ruimte voor mensen met een rolstoel ingericht, maar wanneer je ervoor kiest om in de coupé te gaan zitten, zul je inderdaad rekening moeten houden met het feit dat het gaat om een stiltecoupé. Vind je het heel vervelend om toch stil te zijn, dan raad ik je aan om toch op het balkon te zitten. 

Wanneer je ervoor kiest?

Hoe bedoelt de NS dit? Er is geen keuze, want er is meestal maar 1 Rolstoelcoupé in een trein en als er al 2 zijn, dan zijn dat ook Stiltecoupé’s.

ns trein balkon 1 zitplaats

Op het balkon is zoals je ziet 1 zitplaats naast de deur. Keuze?
Ik ga echt niet voor een deur zitten in mijn eentje als ik met mijn vriendin ben. Anders ook niet als ik in de coupé kan zitten overigens. Ik vind dat mijn recht. En ja, wij blijven gewoon praten. Als mensen er wat van zeggen, zeggen we: “Klagen bij de NS”.

1e Klas.

Een keer zat ik naar een debat over het doelgroepenvervoer te luisteren en had er geen erg in dat mijn afstandsbediening leeg was en mensen dus mee konden luisteren. Kwam een conducteur naar me toe. Heb ik gewoon gezegd dat het mijn werk was. Moest ik in afgesloten coupé van de 1e klas gaan zitten. Dat was een goede oplossing en bijzonder klantvriendelijk, maar wel ver lopen naar de uitgang en de trein stopt maar een paar minuten. Net gehaald. Had intussen afstandsbediening opgeladen, dus in de volgende trein geen probleem. Toen was ik dus alleen onderweg. Maar als je samen bent, is me dat nog nooit aangeboden.

Valys

Vorig jaar ging ik om het uit te proberen met Valys Begeleid op stap. Hoe lossen zij het probleem op met je rollator? Die zetten ze gewoon buiten een coupé tussen 2 deuren omdat ze met elkaar willen praten en wij hebben dat maar te accepteren. Dat is niet de manier om iets aan te kaarten, maar de weg van de minste weerstand en ook niet verstandig. Als mijn rollator toen uit de trein was gevallen was dat hun verantwoordelijkheid geweest, maar zelf durf ik dat risico absoluut niet nemen. Dus nee, we hebben nog steeds geen keuze.  Die begeleiding bestaat overigens niet, want een mevrouw met een rolstoel werd gedwongen terug helemaal met de Valystaxi te gaan, terwijl combineren juist kilometers bespaart. Maar ze hadden gewoon vergeten om assistentie te regelen.  Verder gingen ze zelf naar huis en lieten een jongen, die helemaal niets wist met ons meegaan. Ze worden ook geacht je te leren hoe je in- en uit moet checken. Maar we mochten de treinkaarten geeneens zien. Verder rekenden ze een taxirit van Den Haag CS naar mijn huis, terwijl ik met de tram was gegaan, omdat ik geen zin had om heel Den Haag door te rijden. In die bus was je dan gesloopt, zoals ik op de heenweg constateerde. Als je als eerste opgehaald bent word je als laatste thuis gebracht. Ook op Valys is nog het nodige aan te merken dus.

Het is niet voor het eerst dat ik over de Stiltecoupé heb geklaagd, want 5 mei 2014 zat ik in de trein van Den Haag HS naar Brussel in een Stiltecoupé. Ik vind dat gewoon niet kunnen.

Ik blijf erover door emmeren tegen de NS.

Vaak worden mensen in een rolstoel of scootmobiel in een fietsgedeelte geplaatst. Dat is voor een rollator ook geen optie, omdat je er niet meer uit kunt als er fietsen voor je rollator staan.

Het wordt hoog tijd dat de NS iets anders verzint. Want we willen echte gelijkwaardigheid en geen gunsten.

Wat betreft de omgebouwde dubbeldekker is de plaats voor een rolstoel echt veel te krap. Die kun je net gebruiken om een rollator en misschien een handbewogen rolstoel neer te zetten. Maar als je daar zit heb je echt een probleem. Dat hebben we moeten doen omdat het ontzettend druk was in de trein en er nergens plaats was. Mensen zaten zelfs op de trappen en fietsen stonden tussen de 2 deuren omdat er geen plaats was in het fietsgedeelte. Waar nu die fietsen stonden, word je meestal ook neer geplant als je in een rolstoel of scootmobiel zit. Of ergens anders tussen 2 deuren, wat superhandig is omdat er steeds mensen in- en uit moeten stappen en zich dus allemaal langs jou heen moeten wringen. Sommige mensen met een beperking vinden dat heel vervelend. Niet voor zichzelf, maar voor de andere reizigers.

Als er mensen langs moeten in de omgebouwde dubbeldekker als je tegenover de WC staat, is er nauwelijks plaats om te lopen. Ik weet van een vorige keer dat mijn rollator iedere keer van zijn plaats was. Doordat mensen er tegenaan liepen, terwijl ik in de coupé beneden zat. In een dubbeldekker is de Stiltecoupé boven en heb je dus meestal wel een keuze. We zaten nu dus tegenover de WC en dat was geen pretje.

Toiletjuffrouw

Wel handig voor de bezoekers van het toilet, want we konden uitleggen hoe hij werkte. Veel mensen zien dat niet. Verder duurt het best lang voordat de deur automatisch sluit, dus een sluitknop aan de buitenkant zou ook handig zijn. Daar is weer echt over nagedacht. Maar waarom ze het toilet op deze manier gemaakt hebben is me een volslagen raadsel. Daar is weer écht over nagedacht. De volgende keer neem ik een schoteltje mee.

De knopjes uitleggen

Samenvattend moet er nog heel veel gebeuren bij de NS en ik adviseer de ontwerpers om in een grotere rolstoel en met een scootmobiel te testen hoe het in de praktijk uit gaat pakken als ze rolstoelers vervoeren.

Of gewoon het VN-testteam van Terug naar de bossen uitnodigen om van te voren te testen. We komen graag.

https://terugnaardebossen.nl/vn-troep-te-huur/

Oh ja, en nog even dit.

Wat sneller de treinen en perrons toegankelijk maken dan op zijn laatst in 2040, zoals ProRail me vertelde.

Perron anno 2017

Anders om te beginnen op elk station assistentie regelen voor mensen met een rolstoel of scootmobiel. Het is toch ronduit belachelijk dat je niet vanaf elk station kunt reizen?

Denk graag mee

Verder mogelijkheid van inchecken om 8.45 omdat je met assistentie een kwartier van te voren op het station moet zijn en dan dus niet met je voordeelurenkaart kunt reizen als je met de trein van 9.03 wilt op werkdagen. En dan niet antwoorden dat je een trein later kan nemen, want mensen met een handicap hebben net zo goed afspraken als valide mensen. Dat antwoord kreeg ik nl ook al een keer.

En mensen met andere handicaps willen graag een zitplaats in de trein, dus ook zij zouden om 8.45 moeten kunnen inchecken. Dat is niet zo moeilijk hoor NS! Gewoon als bestelling op je NS-kaart zetten, net als de 40% korting, het automatisch opladen en de keuzedagen.

En ook niet de poortjes bij elk perron zetten, want je moet nogal eens van perron wisselen. En overstappen gratis maken nu je door poortjes moet en steeds in- en uit moet checken en tot nu toe dus ook steeds het starttarief moet betalen. Nu moeten mensen steeds dat geld terug vragen en dat is makkelijk te voorkomen. Scheelt een hoop bureaucratie.

Ik heb er dus wel over nagedacht. 

Graag aanvulling van lezers als ik nog wat vergeten ben.

Charlie Loos

Charlie.