Met ongeloof kijk ik de laatste tijd naar politiek Den Haag. 
De VVD met zijn eigen verantwoordelijkheid en haar nivellerings-drift om alle mensen met een handicap op een minima te plaatsen. Iedereen arm zodat de rijken weer meer plaats hebben op de snelweg en er 130 kunnen rijden. De PvdA met zijn geloof in de wijken en de decentralisatie. De christelijke partijen die weer voor hun naaste willen zorgen en hopen dat de kerken weer volstromen. Waarna een plaatsje in de hemel van zelf gereserveerd wordt. Sinds de jaren zestig is de verzorgingsstaat opgebouwd en kregen mensen met een handicap voorzieningen om hun handicap te compenseren. Met het doel om volwaardig mee te kunnen doen. Naar twee Kabinetten Rutte zijn we weer terug in de situatie waar ik als vierjarige jongen in zat. Keukentafelgesprekken, toen met de sosiaal werkster van Draagt Elkanders Lasten , nu met een ambtenaar die in een wijkteam zit en het zelfde keuken tafel gesprek voert. De boodschap is nu: Nee meneer, rechten hebben we niet meer dat ging te veel kosten. We gaan nu weer voor elkaar zorgen en ik ga u vertellen hoe u dat kan doen! Na eerst de belangenbehartiging weg te bezuinigen (Rutte 1) werd het gemakkelijker om al deze maatregelen door te voeren. Je zou bijna denken dat Rutte en zijn ambtenaren op de militaire academie les hebben gehad in strategie. Rutte is er bijna, de slachtpartij is compleet ,alleen de Eerste Kamer is onze laatste linie. Ik hoop dat zij alle wetten nog eens kritisch onder de loep nemen. Checken of ze wel voldoen aan de eisen die het VN verdrag. stelt Daarna kunnen we de Tweede kamer afschaffen en is de Gemeente en Europa het nieuwe strijdtoneel.
Tag archieven: troost overleven
5 Mei Doe mee met de Walk of Shame in Brussel
5 mei, de internationale Independent Living dag, lopen wij de Walk of Shame. Een solidariteitsmars door Brussel. Doe met ons mee!
Terug naar de bossen is er weer bij.
Nog steeds moeten er mensen met een beperking tegen hun keuze in instituten leven, afgescheiden van de echte wereld. Nog steeds zijn er mensen met een beperking die helemaal geen ondersteuning krijgen. Wij zijn solidair met hen! Wij zijn solidair met onze broers en zussen uit Wallonië, waar er van zorgvernieuwing nauwelijks sprake is. Wij zijn solidair met al die personen met een beperking in heel Europa die getroffen worden door blinde besparingen.
Wat begon als een financiële crisis is in heel wat landen uitgemond in een regelrechte aanval op onze rechten. Mogelijkheden op een onafhankelijk leven worden afgebroken en de uitvoering van het VN Verdrag voor de rechten van personen met een beperking wordt uitgesteld of zelfs terug gedraaid.
Deze schande moet stoppen! Geen besparingen meer op de kap van mensen met een beperking. Breng samen met Onafhankelijk Leven vzw deze boodschap naar de Europese Commissie, in het hart van Europa.
De Walk of Shame is het Belgische onderdeel van de internationale campagne ‘Stop Disability Cuts’ www.stopdisabilitycuts.eu van ENIL (European Network on Independent Living).
Onafhankelijk Leven vzw nodigt alle mensen met een beperking, hun verenigingen, bondgenoten en sympathisanten uit, om mee te lopen. We nodigen ook Europarlementsleden en andere beleidsmakers uit om met ons in dialoog te gaan tijdens deze solidariteitswandeling.
We rekenen op jou! Neem zo veel mogelijk vrienden en kennissen mee. Je kan je ook aanmelden en anderen uitnodigen via Facebook: https://www.facebook.com/events/245386492312630/
Praktisch:
11 uur: We verzamelen aan het Jubelpark / Parc du Cinquantenaire aan de ingang via de Blijde Inkomstlaan / Avenue de la Joyeuse Entrée
11.30 – 12.30: We lopen de Walk of Shame en laten onze stemmen klinken tot in het hart van Europa
12.30 – 13.30: Solidariteitspicknick in het Jubelpark. Breng je boterhammetjes mee!
Wij zijn er ook!
Extra aanbod voor belangstellenden (Engelstalig):
14.00 – 14.30: ENIL Press Conference ‘Stop Disability Cuts’ in the European Economic and Social Committee (location tbc). For info & registration email to vanessa.scanlon@enil.eu
Hoe kom ik naar de Walk of Shame?
Met de auto:
Aan ingang van het Jubelpark ter hoogte van de Blijde Inkomstlaan / Avenue de la Joyeuse Entrée zijn er enkele parkeerplaatsen. Je kan er ook makkelijk even stilstaan om iemand te laten uitstappen.
Met het openbaar vervoer:
De Metro Maelbeek is rolstoeltoegankelijk en ligt op 700 m van de ingang van het Jubelpark. Je dient wel een dag van tevoren te verwittigen dat je komt en dan zal iemand van de metro jou begeleiden van je startpunt (bijvoorbeeld Brussel Centraal station of Noord station) tot aan Maelbeek.
http://www.stib-mivb.be/PMR_PBM.html?l=nl
Via de MIVB (de Brusselse vervoersmaatschappij) kan je ook beroep doen op een Gratis Taxi dienst:
Je moet hiervoor wel erkend zijn als persoon met een beperking door de FOD, hier kan je reserveren en informatie vinden, http://www.stib-mivb.be/taxibus.html?l=nl
Taxi:
Taxi verts ( http://www.taxisverts.be/nl/brussel-taxi-particulieren/#beperkte-mobiliteit ) is een Brusselse taxi maatschappij die een aantal aangepaste taxi’s heeft voor het vervoer van personen met een beperking. Zij rijden aan gewoon taxi tarief, reserveren kan hier de dag zelf tot een kwartier voor vertrek (afhankelijk van drukte) via 02/349.49.49
Contactpersoon voor praktische vragen: Mathias Van Hove – 0471/71.51.97 – mathias@onafhankelijkleven.be
Contactpersoon voor Pers en inhoudelijke vragen: Peter Lambreghts – +32 475/87.71.29 – peter@onafhankelijkleven.be
Onafhankelijk Leven vzw
Onafhankelijk Leven vzw is organisatie van en voor personen met een handicap. Als sociale beweging verdedigen wij de belangen van personen met een handicap. Dat doen we via Europese en Vlaamse beleidsbeïnvloeding, sensibilisering en een sterke vrijwilligerswerking.
Als dienst geven wij informatie en advies over het Persoonlijk Assistentiebudget (PAB). Het PAB is een budget waarmee iemand met een handicap assistenten betaalt die hem of haar ondersteunen. Daardoor krijgt die persoon de kans om thuis te blijven wonen en niet naar een voorziening te gaan. Onze dienstverlening bestaat uit een advieslijn en coachen.
De Walk of Shame wordt georganiseerd door Onafhankelijk Leven vzw met de actieve steun van ENIL (European Network on Independent Living), Ensemble Vie Autonome uit Wallonië en actiecomité Terug naar de bossen uit Nederland.
HET RESERVAAT UIT, de wereld in 1977-1980 Deel 1
Het is zo ver , mijn tijd is gekomen vandaag zal ik na 7 jaar het reservaat verlaten en ga de wijde wereld in. Gisterenavond heb ik afscheid genomen van mijn kamergenoten, ik kreeg als afscheidscadeau van Birgit ,de jongste van de groep, een sjaal waar alle kamergenoten en de groepsleiding een stuk aan gebreid hadden met evenzoveel kleuren wol. Samen met een nieuwe ‘snorren mok ‘ die voorkomt dat mijn inmiddels groter geworden snor nat wordt van de koffie. Vanochtend ben ik door mijn ouders naar Arnhem gebracht samen met al mijn spullen.
In Arnhem heb ik dankzij onze muziekleraar Frans een kamer gevonden. Gelukkig midden in het centrum op de Paul Krugerstraat 24 op loopafstand van het centrum en het station. Nadat we de kamer verder hadden ingericht zijn mijn ouders weer naar Dordrecht gereden. Mijn buurman Paul maakte me al snel duidelijk dat hij nog al op zichzelf was en dat gezamenlijk eten niet zijn bedoeling was. Een tegenvaller want eigenlijk was ik nog nooit alleen geweest en Lees verder HET RESERVAAT UIT, de wereld in 1977-1980 Deel 1
Sint Maartenskliniek 1971-1977 Oorlog in het internaat. Deel 21
Het laatste jaar op de Sint Maartenskliniek was ter voorbereiding op onze terugkeer in de “echte “ maatschappij. Maar er speelde ook intern heel veel. Er ging al langer het gerucht dat er veranderingen in de leefgroepen zouden komen. Chris Zaad onze Orthopedagoog had een plan ingediend bij de staf van het internaat en we werden uitgenodigd om in de grote aula bijeen te komen. Hier werd ons verteld dat ze met onze wilden praten over de grote verandering.
Verticalisering!
In de grote aula werd ons verteld dat we niet meer met leeftijdsgenoten bij elkaar zouden wonen (horizontale groepen), maar naar een gewone gezinssituatie zouden overgaan dit werd ook wel verticalisering genoemd.
Op deze manier met elkaar wonen zou een enorme positieve ontwikkeling hebben op onze sociale ontwikkeling. Onze orthopedagoog was hier een warm voorstander van. Halverwege zijn betoog kookte het bloed al in mijn aderen, wat denkt die baardaap wel met zijn pijp. Het was voor mij wel duidelijk dit zouden we niet laten gebeuren. Mijn kamergenoten voelden het zelfde. Wat moesten wij met die kleintjes! Gezinssituatie nabootsen ze lijken wel gek, een gezin met 12 kinderen en drie moeders en één vader. Behoorlijk opgefokt verlieten we de aula.
Vive la Révolution
Ik nodigde twee van mijn vrienden uit op mijn kamer om een strategie te bedenken om dit onzalige plan te dwarsbomen. Om helder te maken dat we hier absoluut niet aan mee zouden werken hadden we op mijn slaapkamerdeur de kreet Vive La Révolution geplakt. Om maar meteen helder te maken dat we dit niet zouden pikken. In mijn grote spiekerbox had ik onze geheime voorraad Whiskey verstopt en dit was wel een moment om de Whiskey open te maken. Ik verzamel helmen uit de Tweede wereld oorlog en die deden we op, luchtbuksen werden in gereedheid gebracht. Op deze wijze zaten we onder het genot van een glas whiskey op mijn slaapkamer acties voor te bereiden. We maakten posters want we moesten mensen motiveren om tegen het voorstel te stemmen. We dachten toen nog echt dat we het konden tegenhouden. Dan komt er zonder kloppen, dit gebeurde wel vaker, een stagiaire binnen. Die schrok zich helemaal het apelazarus. Achteraf snap ik het wel drie rolstoelgebruikers met een geweer in de hand en Britse en Amerikaanse helmen op. Het verhaal dat er een aantal internaat bewoners zich er niet bij zouden neerleggen deed snel de ronde. Ook in de leefgroepen werden de onzalige plannen besproken. Een aantal personen van de groepsleiding waren voor dit nieuwe systeem maar die waren door de opleiding van de Kopse Hof vast gebrainwasht met hun idiote theorieën. Te vuur en te zwart wilden we vast houden aan onze oude vertrouwde groepsindeling. Zeker nu ik eindelijk in Kamer 1 zat, de poort naar de buitenwereld. Als je het geluk had om in Kamer 1 terecht te komen, ging de poort naar de wereld buiten open. Kort daarop was het herfstvakantie en gingen we naar huis op bezoek bij onze ouders.
De slag verloren
In januari 1977 na onze Kerstvakantie ging ik vol strijdlust in de Mercedes van mijn vader terug naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Pa en ma droegen mijn koffers naar Kamer 1. Ik rij de hoek om en zie voor onze kamer 1 allemaal kleine fietsjes staan. Ik voelde het bloed uit mijn hoofd wegtrekken. Het zal toch niet waar zijn?! Ja hoor, in de vakantie was het allemaal keurig geregeld. De grote verhuizing had plaats gevonden en de “gezinssituatie” was een feit. Ik was boos en teleurgesteld hoe zo meepraten? Over democratie hadden we vaak gesproken tijdens de geschiedenisles, hoezo democratie en meepraten ik had er even de buik vol van. Steeds minder kwam ik in de groep en ging in de andere Kamers mijn oude kamergenoten opzoeken. Geef nu wel toe dat het soms aandoenlijk was als Gerardje en Conny aan de broek trokken om je aandacht te vragen.
200 jaar Grondwet
Wij weten wat 200 jaar Grondwet betekend. Nu nog gelijke rechten voor mensen met een handicap en ondertekening en toetsing van alle wetten door het VN verdrag o.a. voor de participatie wet en WMO. Of wachten ze tot alle wetten door de eerste Kamer zijn? Artikel 1 en de anti discriminatiebureau’s krijgen het druk!
Sint Maartenskliniek 1971-1977 Voorbereiding op de wereld buiten! Deel 20
De Projectgroep
Na het behalen van ons diploma was het tijd om na te denken over onze toekomst buiten het reservaat. Omdat een aantal van ons nog geen helderheid hadden wat ze na hun studie moesten gaan doen, is er door de leiding besloten om de Projectgroep op te zetten. Onder leiding van één van onze groepsleidsters Jacqueline werd hier meteen na de vakantie mee gestart. Kamer 5 van de flat stond inmiddels leeg omdat het aantal kinderen die intern werden opgenomen snel afnam.
Onze projectgroep bestond uit 5 personen Gerda, Gerry, Diny en Anneke en ik natuurlijk. Al snel hadden we kamer 5 ingericht en er ook een bibliotheek en informatiecentrum georganiseerd voor alle revalidanten. Men kon bij ons terecht met vragen over cultuur, recreatie, woonmogelijkheden, seksuele voorlichting, studie, beroep en sociale zekerheid. We hebben aansluiting gezocht bij de Werkgroep Integratie Gehandicapten die inmiddels een kantoor in de Molenpoort in Nijmegen hadden. Deze was ter beschikking gesteld door de RMO Raad voor Maatschappelijke Opbouw. Hier hebben we in verschillende werkgroepen gezeten, toegankelijkheid, wonen en vervoer. Ik ben toen betrokken geraakt bij het eerste Focusproject in Nijmegen vlak bij het centrum. Tijdens een drukbezochte informatieavond (300 mensen met een handicap) in het Nijmeegse Universiteitshuis werd verteld over het Zweedse Focus wonen. Lees verder Sint Maartenskliniek 1971-1977 Voorbereiding op de wereld buiten! Deel 20
Sin Maartenskliniek 1971-1977 School De Monnikscap Deel 19
Je zou het bijna vergeten maar ik heb ook nog op school gezeten op de Maartenskliniek. Vanaf het begin was dit een probleempje. Uit alle psychologische rapporten bleek dat er met mijn intellegentie niets mis was en ik met gemak Atheneum zou kunnen halen.
Helaas doordat ik op de lagere school heel veel in het ziekenhuis had gelegen, niet veel van school meegekregen. Als ik nu terug reken, heb ik ongeveer drie jaar van de lagere school in het ziekenhuis gelegen. Maar ondanks dat, ben ik altijd over gegaan. Het resultaat was dat ik sommige zaken nooit heb meegekregen.
ABC Lees verder Sin Maartenskliniek 1971-1977 School De Monnikscap Deel 19
De wie van de Twee Show!
Theatergroep Aaibaarheidsfactor10
Vanaf 1995 deze show meerdere malen opgevoerd op de opleiding medische ethiek Nijmegen. Niet kiezen is ook een keuze! Wie krijgt het hart! De zaal beslist!
Er tegen aan!
De Pastoor, de Dominee en de Paus zijn inmiddels vervangen door de verzekeraar, de arts en de wethouder. Waar vroeger de kerk bepalend was hebben nieuwe hoogwaardigheidsbekleders deze functies overgenomen.
De inspraak van veel patiënten en gehandicaptenorganisaties is inmiddels teruggebracht tot mede-ondersteuners van het landelijke beleid. Niet vreemd, want dit rechtse kabinet (ondanks de PvdA) ondersteund alleen organisaties als zij het beleid verkopen waar dit Kabinet voor staat. Ziektebeelden als reuma zijn inmiddels uit de lijst Borst, de lijst van aandoeningen, verdwenen. Dit geeft natuurlijk een megabezuiniging. Reuma is gewoon een volksziekte geworden. De verzekeraars bieden budgetverzekeringen aan. Zonder er bij te vertellen dat als je gewoon naar een ziekenhuis gaat, je het risico loopt dat je een groot gedeelte zelf moet betalen. Zelfs die mooie verzekeringspolissen die je aan en uit kunt zetten is maar relatief. Neem maar van mij aan dat als je bij het schaatsen je nek hebt gebroken, je de fysiotherapie niet meer aan kunt aan zetten!
Decentralisatie
Dit Kabinet decentraliseert alles naar de Gemeenten. Enerzijds omdat ze daarmee de bezuinigingen kunnen afwenden op de lokale politieke machthebbers.,anderzijds omdat ze ook niet meer weten waar het naar toe moet. Dit i.v.m. de geheime afspraken die tussen regeringsleiders in Europa worden gemaakt. Het is echt opvallend hoeveel landen inmiddels in eenzelfde bezuinigingssessie zitten. Het VN verdrag wordt niet voor niets steeds uitgesteld. Eerst alle bezuinigingen doorvoeren, dan pas het VN verdrag invoeren. Eerlijk is eerlijk, ook ik begrijp niet meer waar het met ons kleine landje naar toe gaat!
De strijd gaat door
Maar dat we het debat moeten blijven voeren en niet ons hoofd in de schoot moeten leggen is me duidelijk.
Het verschil tussen een democratie en een dictatuur is dat we ons laten bepalen. Dat laatste accepteer ik niet, dus de strijd gaat door!Je stem laten horen tijdens de komende gemeenteraadsverkiezingen is nu meer dan ooit van belang!
Politiek debat Amstelveen.
Terug naar de bossen
Heeft zijn eerste politieke debat over zorg en participatie georganiseerd in Amstelveen. Op het CDA na waren alle partijen aanwezig.
Laat je stem horen op lokaal niveau. Want de Gemeente zal met de mega bezuinigingen en decentralisatie van zo ongeveer alle beleidsterreinen het verschil kunnen maken.