Alle berichten van Jan Troost

Over Jan Troost

Ik ben al 41 jaar betrokken bij de emancipatiebeweging van mensen met een handicap. Ik geloof in het leven, en dat humor een belangrijk wapen is om uiteindelijk iedereen zijn weg te laten vinden in onze samenleving. Creativiteit en vernieuwing zijn mijn credo, soms met een kritisch ondertoon, maar altijd met open vizier en gebruik makend van ieders kwaliteiten.

Werkbezoek Curaçao 2004

Boekcitaat, reisverslag, , , , , , , , , ,

Zaterdag 13 maart 2004

Rond 7 uur word ik wakker gemaakt door onze Jeske, onze dochter van 7 jaar oud. Paula (mijn vrouw) en ik besluiten dan ook maar om op te staan. Ivar onze zoon van 9 jaar slaapt nog, hij is net als ik geen ochtend mens. Jeske heeft gisteravond nog een mooie foto standaard gemaakt van een mooie beplakte papieren beker, met haar foto erin, en er een euro ingeplakt voor oorbellen (voor Jeske natuurlijk). Ik heb de hint begrepen. Na een kop koffie en een beschuit met krabsalade en ei, helpt Paula mij om de bagage in de auto te zetten. De komende 10 dagen ben ik op Curaçao, om een werkbezoek te brengen, in de oprichting van de nieuwe gehandicapten en chronisch zieken Raad van de Nederlandse Antillen. Dit is na mijn reis naar de Paralympics in Japan (1998) de langste reis die ik als voorzitter ga maken. Na een dikke kus neem ik afscheid van Ivar, Jeske en Paula die er 10 dagen alleen voor staat. Maar ja dat is ze inmiddels al gewend na 8 jaar voorzitterschap. Onderweg bel ik Rob Vullings, mijn vriend en reisgenoot. Waarmee ik ook al in Rusland en Griekenland ben geweest, en die altijd mijn vaste hulp is op hobbelige reizen. Rond 8:45 kom ik aan bij Rob in Nijmegen. En na het inladen van de bagage vertrekken we naar Ouderkerk aan de Amstel waar we rond 10:15 aankomen.

Videoverslag van onze reis in 2004

De reis kan beginnen

Gerda een oude internaats vriendin van de Maartenskliniek die ik al vanaf /1972\ ken. Gerda verwelkomt ons samen met haar vriend Ronald en hun zoon Thijs. Mijn bus laten we hier staan, en na een laatste bak oer-Hollandse koffie, brengt Ronald ons naar Schiphol. Rond half twaalf kwamen we aan op Schiphol, en na het inchecken kopen we in de Taxfree shop nog wat video tapes. Om half een moeten we ons melden in gate 11 zijn. Na nog 2 keer het invaliden toilet te hebben gebruikt (want nu kan het nog) worden we door een vriendelijke KLM medewerkster naar de opstelplaats voor minder valide gebracht, in de nabijheid van de slurf die ons naar het vliegtuig brengt. Tijdens het wachten maken we kennis met Ab en Hilde die toevallig naar hetzelfde hotel als wij. Om precies half een worden we als eerste aan boord gebracht.

Vliegtuigrolstoel

De paramedische dienst helpt me  met een rolstoel van de luchthaven op mijn stoel, dit keer naast het raam. Om 13.40 stijgt het vliegtuig op, en over 6939 km zouden we landen op Curaçao. Na een korte tussenlanding op Sint-maarten zullen we omstreeks 17.18 uur plaatselijke tijd landen. De reis zelf zal zo’n acht en half uur duren. Na een bak koffie en een glaasje rode wijn, krijgen we onze maaltijd, bestaande uit: kip en rijst, een salade die iedereen laat staan en een stukje taart. Na 3 uur vliegen ga ik naar het toilet samen met Rob en de steward in mijn kleine KLM rolstoel. In een vliegtuig staan is normaal lastig, maar bij turbulentie lijkt het net een achtbaan. Gelukkig is het toilet zo klein dat je niet om kan vallen. Samen met Rob en de steward beland ik weer in de mij vertrouwde vliegtuigstoel. Heb  het gevoel dat ik de marathon van New York heb gelopen. Rob doet zijn middag slaapje en ik besluit maar video te gaan kijken. Ik begin aardig stijf te worden en werk mijn dagboek maar bij.

Sint Maarten

Om 22:30 Nederlandse tijd zijn we geland op Sint-Maarten dit vliegveld ligt aan zee, en bij het landen kom je wel heel dicht bij het water. En dan op Sint-Maarten moeten we een uur en een kwartier wachten in het vliegtuig voor we verder vliegen. Het is 26 graden, waardoor de temperatuur zeer ‘behaaglijk’ is. Het is al donker als we opstijgen, en na het opstijgen landen we om 20:01 op het vliegveld van Curaçao. De purser vertelde ons dat we moesten wachten tot iedereen uit het vliegtuig was en we opgehaald zouden worden door een auto die ook het voedsel normaal kwam ophalen. Met deze wagen worden we uit het vliegtuig gehaald. Mijn eigen rolstoel was door paramedisch personeel uit elkaar gehaald op Schiphol, en met mijn wielen was iets goed mis gegaan. Ze paste er gewoon weg niet meer in. Na veel gedoe besluiten we dat ik tijdelijk gebruik zal maken van een rolstoel van de luchthaven, maar deze rolstoel miste een band en op de velg word ik door een vriendelijke medewerker naar de hal gebracht. Na veel gefoeter lukte me het om het wiel te repareren. De KLM medewerker was meteen bereid om de schade te vergoeden. Maar ja, daar doet je rolstoel het niet beter van. Blij dat ik weer op eigen ‘benen’ verder kan gaan. We halen onze koffers op en Rob en ik lopen naar de uitgang.

Het ontvangst commitée

Daar worden we ontvangen door het bestuur van de raad van gehandicapten en chronisch zieken van de Antillen. Het comité Bestaat uit de voorzitter Nelson Coffie, Tine Grigoria coördinatrice, De secretaris Jamillie Hailee, Joyce Oniel van de GGD, en onze chauffeur Wilfried Harra oftewel ‘Boy’, zo kent iedereen hem op het eiland.

Hotel Breezes

Boy zou ons de komende 10 dagen ondersteunen, rijden en bewaken. Rob en ik worden door Boy naar hotel Breezes gebracht, waar Nelson Coffie en Tine Grigoria al weer klaar stonden om ons naar de receptie te brengen. Een uiterst vriendelijke medewerker van het hotel brengt ons naar onze hotelkamer. Een grote kamer met uitzicht op zee, met daarvoor een zwembad en prachtige palmbomen. 2 grote kingsize bedden en een mooie aangepaste badkamer met badzitje. Na onze koffers achtergelaten te hebben gaan we terug naar de receptie, waar we een blauw polsbandje om kregen, die we niet meer mochten afdoen, want dan zijn we niet herkenbaar als gasten. Dit hotel kent het zogenaamde alles inclusief arrangement, wat inhoud dat alle drankjes, eten, hapjes, en andere activiteiten in de prijs ingecalculeerd is.

                        Cocktails

Het kent maar een beperking en dat is dat we onze delegatie geen koffie kunnen aanbieden, want ze mogen er niet in. Het blauwe bandje zal wel een soort van slavenarmbandje zijn, om ons nog eens te wijzen op onze Nederlandse slavenhandel. Na afscheid genomen te hebben gaan we rond 22:00 plaatselijke tijd eerst wat eten en drinken. De bediening is uiterst vriendelijk. Later op die avond onder het genot van live reagie muziek drinken we samen met Ab en Hilde een blue Curaçao. Om 00:30 liggen Rob en ik eindelijk op bed, waar we eerst de airco hebben uitgezet want die maakte net zoveel lawaai als ons vliegtuig.

Zondag 14 maart 2004

Rond 7 uur gaat de wekker en na een koude verkwikkende douche gaan we lekker ontbijten met veel vers fruit. Rond kwart over 10 staat onze ‘Boy’ ons al op te wachten in de lobby om ons naar de sociale werkplaats ‘Santa Marta’ te brengen. De sociale werkplaats in Curaçao ligt op het terrein van een oud landhuis, waar vroeger de slaven werkzaam waren.Het terrein is immens groot waar de landheer heer en meester was! Een periode waar Nederland niet graag aan herinnerd word. Het terrein is afgezet met hekken en word zwaar bewaakt. Nelson Coffee hebben we thuis opgehaald, en we rijden na dat we ons gemeld hebben bij de bewaker naar het kantoor van de directeur. De directeur Wilfrido Cristina en Peter Meijer wethouder van Ermelo begroete ons zeer uitbundig.Peter is een graag geziene gast op het eiland en de sociale werkplaats van Ermelo en ‘Santa Marta” hebben een samenwerkings-band.

Nelson Coffie, Tine Grigoria en mevrouw Meyer voor het kantoor van Santa Marta

WilFrido laat ons een korte videoband zien van de situatie zoals zij het terrein aantroffen om er een sociale werkplaats te starten. De oude gebouwen waren toen nog een bouwval, en nu 3 jaar later zijn al die gebouwen prachtig gerestaureerd. De te werkgestelde zoals de mensen die in WSW verband werken worden genoemd en maken prachtige producten. Op dat moment stonden de koetsen met prachtige paarden al klaar om ons over het terrein te rijden. Helaas was het voor mij onmogelijk om in de koets te komen. We hebben nog wel even gekeken hoe we deze koetsen toegankelijk konden maken.

Peter en ik zijn naar het landhuis gelopen waar trappen met terrassen onze toegang versperde. Maar Cristina de Directeur had aan de zijkant van het gebouw (uit het zicht) een keurige helingbaan inclusief aangepast toilet zonder het histories gebouw aan te tasten. In het ouwe landhuis was een museum ingericht over de periode dat de slavernij nog heerste.

Peter Meyer wethouder Ermelo en Jan Troost voor het Landhuis

In een van de bijgebouwen was een winkeltje ondergebracht waar de verschillende producten die “de te werkgestelden” maken te koop waren. De producten varieerden van aardewerk, poppen, geitenleren tassen, tot en met prachtige hand werk producten. Bijna al deze dingen worden gemaakt door mensen met een verstandelijke handicap.  Omdat het zondag is zijn de te werkgestelden natuurlijk ook een dagje vrij nodig hebben.

Onze lunch met geitenvlees onder de veranda

De directeur bood ons gezelschap een lunch aan onder de veranda want het was ondertussen wel al 29 graden waar we een heerlijke soep en gesloten brood met geitenvlees kregen aangeboden, en na een heerlijk glas wijn kwam een Bedfort (een oude vrachtwagen) voorgereden. Een van de grote attracties van Santa Marta de gehele carrosserie is van hout gemaakt, zelfs de bumpers! Helaas was het onmogelijk om in de vrachtwagen te komen want er is nog helaas geen lift. Peter en ik rijden samen met onze chauffeur Boy achter de Bedfort aan voor een tocht over het terrein. De leguanen zie je overal, een lekkernij op het eiland.Het terrein is immens groot en je ziet de liefde waarmee alles word gerestaureerd, van de waterbekken tot de slaven hutten met hun omheining van cactussen.

De houten Bedfort helaas nu nog zonder lift

Na een spannende rit en nog een video nemen we afscheid van de bevlogen directeur.Boy brengt ons terug naar het hotel waar we in Jimmy’s bar onze maaltijd gebruiken. De Caribische nachten zijn lang en na een laatste cocktail met Ab en Hilda, want Rob heeft al eerder het strijdtoneel verlaten. Rond half 1 belanden we eindelijk in bed.

Maandag 15 maart 2004

Rond 7 uur gaat de wekker Rob en ik gaan ontbijten vandaag worden we niet door Boy opgehaald want de bus moet naar de garage. Erik is vandaag onze chauffeur met een oude gele Amerikaanse schoolbus met een lift, worden we opgehaald. Vandaag bezoeken we het activiteiten centrum Fuphafi een mooi verbouwd huis waar dadelijk 14 mensen met een handicap dagbesteding krijgen aangeboden. Hier vind het strategische overleg met de Gehandicapten en Chronisch zieken Raad in oprichting plaats. Na het overleg worden we terug gebracht naar ons hotel waar we ons even opfrissen en de lunch gebruiken. Om 13.30 uur gaan we met de schoolbus naar het MGR Verriet instituut voor revalidatie en woonvormen.

Jamila de secretaris (met onze bus op de achtergrond)

MGR Verriet instituut voor revalidatie en woonvormen.

De directeur ontvangt ons en we krijgen een rondleiding door de Fysiotherapie en de ergotherapie deze afdelingen hebben ook een belangrijke functie in het bepalen van de voorzieningen op het eiland zowel werkvoorzieningen als in de thuissituatie. Voor de hele Antillen zijn er zes medewerkers in dienst. Daarna gaan we naar een aparte afdeling voor heel jonge kinderen. Lange rijen met zeer vrolijk geschilderde hekkenbedjes die mij terug deden denken aan mijn eigen revalidatie tijd. Veel kinderen zitten buiten onder de veranda de kinderen worden liefdevol verzorgd door zowel de Antilliaanse medewerkers als een aantal uit Nederland afkomstige stagiaires. Hierna bezoeken we de orthopedische werkplaats waar prothese en orthese worden gemaakt. Op dit moment zijn ze nog net in staat om zelf de orthopedisch schoenen te maken De gipsmodellen worden hier gemaakt en dan naar Nederland verzonden om als schoen weer terug te komen, Wat opvalt is dat bijna alle ortesen in vrolijke kleuren leer zijn uitgevoerd. Ook het enthousiasme van de chef van de werkplaats die in Nederland is opgeleid, is hartverwarmend. Hierna bezoekt onze delegatie de Directeur Henk hij vertelde ons over de fusie met de organisatie van verstandelijk gehandicapten en de ontwikkelingen rond de AVBZ Algemene Verordening Bijzondere Ziektekosten. Onze AWBZ deze nieuwe wet heeft veel goede dingen gebracht de zorg heeft dan ook een grote verbetering gekend de laatste jaren. Mede hierdoor is ook de acceptatie van kinderen die een handicap krijgen door geboorte of ongeluk door de ouders toegenomen omdat hiervoor veel meer aandacht is. Steeds vaker blijven kinderen ook thuis wonen. Veel Antillianen zien het krijgen van een kind nog steeds als straf van God. Bij moeilijke revalidatie gaat men nog wel naar Nederland. CVA is een van de meest voorkomende handicaps op het eiland, en ook diabetes komt heel vaak voor, waar het helaas vaak te laat ontdekt wordt. Wat helaas nog vaak lijdt tot amputaties en blindheid.

Rietveld

Hierna gaan we naar een prachtig pand, ontworpen door architect Rietveld. Hier zitten groepen van 14 jongeren, zowel een jongen als een meidengroep, bijna allemaal verstandelijk of dubbelgehandicapt. Grote slaapzalen met 14 bedden erin. Oude tijden herleven voor mij en het doet me denken aan mijn eigen revalidatie periode. Wat overigens opvalt, zijn de goede rolstoelen die goed aangepast zijn voor de kinderen. Men is al paar jaar bezig om meer geld te krijgen, om te zorgen dat deze kinderen ook meer privacy krijgen. Hierna gaan we naar de woonvorm, waar men ons vol trots hun eerste snoezelruimte  laten zien. Een heerlijke ruimte waar alle bewoners individueel de aandacht  krijgen die ze zo hard nodig hebben. Door deze prachtige rustgevende ruimte is het medicijn gebruik ook afgenomen. Hierna krijgen we een rondleiding door de diverse woongroepen. De bewoners leven grotendeels buiten, binnen de afrastering van hun woongroep. Met meerdere slapen ze in een kamer, en overdag gaan veel mensen naar de activiteitenbegeleiding ergens op het terrein. Tijdens het afscheid komen we een jonge enthousiaste revalidante tegen die ons bij haar thuis uitnodigt. Moe, maar voldaan brengt onze chauffeur ons terug naar ons hotel.

Rob en ik zijn vanavond bij de Italiaans gaan eten, een van de 4 restaurants die het hotel heeft. Na een duik in het zwembad gaan naar de Cocktail Bar Onder het genot van de dagelijkse live optredens en genietend van de overheerlijke cocktails zoals Bleu Curaçao, Flying Dutchman en Bloody Mary vertrekken we om middernacht naar onze kamer waar Rob en ik al snel in slaap vallen.

Dinsdag 16 maart 2004

Om 7 uur gaat de wekker, en na een koude douche nemen we even de tijd om uitgebreid te lunchen. Om 9 uur staat Boy met zijn gerepareerde bus weer klaar om ons naar Trobista. Het centrum voor mensen die blind of slechtziend zijn. Het centrum is voortgekomen uit de blinden vereniging, en is nu een dagopvang en revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden.

Delegatie uit  Curaçao met Peter Meijer , directeur Estel en Wilfrido Cristina 

De directeur Estel heb ik al in Nederland kunnen ontmoeten. Het gebouw is pas gerenoveerd en heeft een grote zaal en verschillende kleinere waar de activiteiten plaats vinden. De meeste mensen zijn door diabetes blind geworden. Tante Nellie geeft hier les in braille op oude Perkins braille machines die inmiddels behoorlijk versleten zijn. Hier maak ik ook kennis met Doesja, ze praat eigenlijk alleen maar thuis. Hier kan ze alleen maar communiceren met haar braille machine. Voor haar ontwikkeling zou het heel belangrijk zijn dat ze ook thuis een braille machine zou hebben.

 

   Ons busje van Betasda met onze chauffeur Boy

 

 

 

 

Tante Nellie en Doesja achter de perkins

Doesja is net zo oud als Jeske, en ik smelt voor haar grote ogen. Ik vertelde tegen tante Nellie dat ik zou proberen om in Nederland een goede machine voor haar zou zoeken. Tante Nellie is al lang gepensioneerd maar de beste braille lerares van het eiland. Na een knuffel van Doesja en nog een snel bezoek aan de nieuwe daicystudio waar gesproken boeken worden gemaakt.

Overleg Statenleden

Daarna rijden we weer snel naar ons hotel om te brunchen, want om 2 uur moeten we naar de Statencommissie (vergelijkbaar met onze Kamercommissie van VWS)  in Willemstad. De voorzitter verwelkomt ons en we spreken met de Statencommissie over de toekomst van de Raad van gehandicapten en chronisch zieken en het gehandicaptenbeleid op de Antillen. De Statenleden realiseren zich dat er een achterstand situatie is en dat zij mede verantwoordelijk zijn voor verbetering van de positie van gehandicapten. Er was veel respect voor het werk van de Raad en ook zij vonden dat er financiële steun moest komen voor de Raad in oprichting.

Uitzicht vanaf het Waterford

Na dit bezoek rijd Boy ons naar het Waterford Ortobanda waar we een overleg hebben met het bestuur van Fuphafi op een gezellig terrasje wisselen ervaringen uit omdat ik zelf activiteitenbegeleider ben geweest in het Akcent in Zwolle. We willen onderzoeken of het mogelijk is om via internet contact te laten leggen met een Activiteiten Centrum in Nederland. Na nog even bij de haven te zijn geweest waar de Queen Elisabeth 2 het grootste Cruiseschip net was aan gekomen. Rond half 8 avonds gaan Rob en ik naar het Japanse restaurant bij het hotel waar een vriendelijke Surinamer ons bediend, en we nog een erg leuke avond hebben…

Wat een joekel zeg!

Woensdag 17 maart

Na het ontbijt gaan we met onze bus naar Totolika. De oudervereniging van verstandelijk gehandicapten. Een soort van zusterorganisatie net zo als de Fvo in Nederland. Totolika organiseert zelf haar dagbesteding voor een grote groep verstandelijk gehandicapten.Ze hebben een eigen werkplaats met een recreatieve ruimte sinds enige tijd beheren ze ook een eigen wasserette en strijkerij waar veel jongeren met een verstandelijk handicap werkzaam zijn.

Wasserette Totolika

Een aantal studenten van De Hoge school uit Amsterdam doen op dit moment een onderzoek naar de tevredenheid. Inmiddels is ook de speel-o-theek opgegaan in dit project. Totolika vertelden ons dat ze een behoorlijk conflict hebben gehad met de aanbieders van zorg de SZVG De grootste instelling voor verstandelijk gehandicapten op Curaçao. Deze organisatie had 4 huizen verspreid over het eiland, maar  bij de nieuwbouw is alles weer gecentraliseerd. Een slechte ontwikkeling  vind de directeur van Totolika. Wij begrijpen hun bezwaren. Na afscheid genomen te hebben gaan we lopend naar het ernaast gelegen  woon en activiteitencentrum voor mensen met een psychiese handicap.We worden vriendelijk ontvangen door de voorzitter en de directeur. Na een bak koffie nemen we een kijkje in de een persoons-huisje met een keuken blok, bed en een bank. Een aantal bewoners blijven hier wonen maar sommige zullen met hulp weer zelfstandig gaan wonen. Het is een soort tussenvoorziening voor mensen die in de instelling wonen en weer zelfstandig willen wonen. De buurt was heel blij met hun komst want er gebeurden altijd rare dingen in de bosjes. Er was veel criminaliteit en met de bouw van dit complex is de criminaliteit enorm afgenomen. Mijn voor veronderstelling dat het grote hekwerk om het terrein bedoeld was om mensen binnen te houden bleek dan ook niet juist te zijn, juist het tegenovergestelde is waar. Het is om mensen buiten te houden die iets willen stelen. De criminaliteit is namelijk erg groot, dus kun je beter niet buiten komen na 8 uur avonds.  

Betesda het verpleeghuis

Weer terug gekomen in het hotel, en een snelle lunch, gaan we in ons busje naar Betesda: het verpleeghuis. ‘Ons’ busje is dan ook eigendom van Betesda en die is uitgeleend aan de organisatie.

             Verpleeghuis Betesda

Het is een mooi verpleeghuis, met een grote binnentuin, waar alle afdelingen zijn vernoemd naar geneeskundige planten, die tevens ook in de tuin staan. Door de AVBZ is er veel positief veranderd, maar de directrice gaf wel aan dat er enorme behoefte is aan nieuwe rolstoelen, brandbeveiliging en een nieuw bedden-alarmsysteem. Het huidige alarm-systeem is mede door de zoute zeewind bijna overal kapot. Op sommige nachtkastje zie je dan ook een ouderwets ‘bel met de klepel’ liggen. Om dit soort zaken te vervangen is er altijd hulp van buiten nodig, zoals sponsoring. Er zijn een paar 2-persoonskamers voor familie ’s, maar de meeste liggen de hele dag in bed, waarvan veel mensen vloeibaar voedsel krijgen, omdat ze niet willen of kunnen eten.De zus van Boy ‘onze chauffeur’ woont hier ook. Ze is blind en maakt gebruik van een rolstoel, maar ze geniet toch volop van het leven.

Omgang met de dood.

Als iemand hier overlijd, gebeurd dit op zaal, zodat ook de andere patiënten en familie afscheid kunnen nemen. Voor iedereen is de dood een natuurlijk proces, en iedereen wil erbij zijn. Daarna gaat de overledenen naar de rouwkamer, waar hij of zij naar 2 uur word opgehaald. De rouwkamer ligt naast de linnenkamer, waar vroeger de was werd gedaan. Maar die is nu gerivaliseerd. Onder de indruk van de goede zorg en de visie van de directrice verlieten wij het gebouw.

Rondrit over het eiland

Boy stelde voor om een tocht te maken over het eiland. Dit leek ons een uitstekend idee. Als eerste reden we naar het oude Shell terrein. De schade aan het milieu, maar ook het belang voor de economie van Curaçao is duidelijk. Inmiddels heeft Venezuela de raffinaderij overgenomen. Daarna rijden we naar de feestbeach van de politie om eens lekker tot rust te komen. Op de terug reis naar het hotel komen we langs een enorme farm die gerund word door een Nederlander. S’ avonds hebben we een bijeenkomst in een sportcentrum, waar we de lid organisaties van de Gehandicapten en Chronisch Zieken Raad waar we veel informatie uitwisselen, en met elkaar van gedachte wisselen over hoe de positie van de achterband verbeterd kan worden. Rond 10 uur s’ avonds komen we weer in het hotel, waar we met Ap en Hilda onder het genot van enkele cocktails genieten van karaoke, de een nog valser dan de ander. Geen beter vermaak dan leedvermaak.       

Donderdag 18 Maart 2004

Van daag zijn we te gast van de dovenschool waar we al om 8.00 uur  arriveren. De kinderen krijgen hier les in gebarentaal , maar ook de logopedie  krijgt veel aandacht. De kinderen komen uit bijna alle landen van de Caraïben. Soms komen hier ook kinderen die nog helemaal nooit op school zijn geweest. Voor vervolgonderwijs moeten de kinderen naar Nederland maar het probleem is dat het steeds moeilijker wordt om pleeggezinnen te krijgen. Ik zeg haar toe dat ik met Dovenschap (de belangenorganisatie voor doven) ga overleggen of er dove ouders zijn die bereid zijn om als pleeggezin te fungeren. Een van de leraressen hebben we gisteravond al ontmoet en met veel plezier maken we een les aardrijkskunde mee waar alle leerlingen heel enthousiast zijn. Snel vertrekken we naar het Revalidatiecentrum  Verriet waar we de mytylschool de Soeur Hedwigschool  bezoeken.

Revalidatiecentrum  Verriet waar we de mytylschool de Soeur Hedwigschool  bezoeken. De school is een oud gebouw en de directrice ontvangt in haar zeer kleine kantoortje waar we echt als haringen in een ton zitten. Na een korte uitleg over de school gaan we een aantal klassen bekijken. Een aantal kinderen kende we al omdat zij in het internaat woonde wat we al eerder bezocht hebben. Een jongen was net die dag zes geworden en kwam vol enthousiasme op ons af maar hij werd vriendelijk maar wel heel duidelijk gemaakt  dat dat niet mocht, orde moet er zijn niet waar?  Rond lunchtijd vertrekken we naar de instelling voor verstandelijk gehandicapten waar we een lunch krijgen aangeboden. De zeer kleurige en splinternieuwe gebouwen met grote hekwerken er om heen vallen op. Na een uitstekende lunch bekijken we de  nieuwe Instelling. De directeur heb ik al eerder in Nederland ontmoet. De reden dat ze hebben ze gecentraliseerd heeft inderdaad met de AVBZ te maken.

Tine Gregoria Davids (Coördinator Gehandicaptenraad Curaçao)

Na een rondleiding over het terrein vertrekken we naar Tine Gregoria de coördinator van de gehandicaptenraad een mooi kantoor waar ook het kantoor van de rampenbestrijding is gevestigd wat gelukkig nog nooit actief is geweest. Orkanen komen met regelmaat voor op Sint Maarten een klein uur vliegen van hier , tot nu toe is hier van bespaard gebleven. Het kantoor zelf heeft een grote stoep maar wel een mooie vergaderzaal. Sinds kort heeft Tine een brailleprinter en een brailleleesregel waardoor ze nog beter op kan komen voor onze lotgenoten op de Antillen Onze site van de CG Raad raadpleegt ze dan ook regelmatig. Rond 16.00 vertrekken Rob en ik naar ons hotel .

Opgezwollen benen

Mijn benen zijn twee keer zo dik geworden als normaal en heb behoorlijk wat pijn maar de show must go on. Rob en ik besluiten om te gaan zwemmen in het prachtige zwembad voor onze hotelkamer met uitzicht op zee , Vanuit de rolstoel via de plantenbak lukt het me om op de grond te komen want als Voorzitter laat je je niet tillen . Het zwembad zelf kom ik in via een langzaam aflopend trapje. Mijn komst in het water waar nog al wat Amerikanen waren.  Mijn komst leidde er toe dat binnen no time het zwembad leeg was.

Amerikanen vluchten voor me. Nu privé bad.

Rob en ik waren eerst wat verbaasd maar een privé zwembad vind ik ook nog niet zo gek. Nu weet ik zelf ook wel dat ik zonder kleding er uit zie als een walrus maar om nu spontaan allemaal het zwembad te verlaten verraste mij zelfs. Even wanen we ons in het paradijs een heerlijke zon 30 graden een goede cocktail en een privé zwembad het leven kan niet meer stuk. Eindelijk een uurtje voor ons zelf. Het programma wat Tine heeft gemaakt is moordend en mijn vooroordelen dat het op de Antillen altijd rustig is zijn me afgenomen. Toch merk ik dat we wel veel minder gestrest zijn dan in Nederland. Na het diner in Jimmy’s bar zijn we naar ons Italiaans restaurant geweest waar we nog een gezellige avond hebben gehad. Na het diner gaan we nog een cocktail Curaçao nuttigen met op de achtergrond goede live salsa muziek en dans. Rond 24.00 uur besluiten we om verstandig te zijn en gaan naar onze hotelkamer want morgenvroeg moeten we al om 8.30  uur bij Minister Breeuwster zijn.

Vrijdag 19 maart 2004

Om 6.45 gaat de telefoon de plicht roept. Rob en ik kleden ons snel aan en keurig in pak gaan we ontbijten. We snellen naar de uitgang van Breezes (ons Hotel) waar onze Boy al met ongeduld op ons zit te wachten. Met spoed rijden we naar fort Amsterdam waar het parlement domicilie heeft . Via een klein trapje komen we bij de beveiliging  waar we ons aanmelden. We worden verwezen naar de wachtruimte waar een groot bord ons meld dat we stilte in acht moten nemen. De waarde en normen voor de parlementaire democratie zijn hier duidelijk groter als in Nederland. Ben Whiteman de hoogste ambtenaar verwelkomt ons hartelijk en begeleid ons naar de grote vergaderzaal van de Ministers. Een mooie antieke zaal die wijst op ons koloniale verleden.

  Gouverneurshuis en Parlementsgebouw.

Onze delegatie is in afwachting van Minister Breeuwster ook voor de Raad van Gehandicapten en Chronisch zieken is dit de eerste officiële ontmoeting. Minister Breuwster komt binnen en na en korte voorstellingsronde waar ze aangeeft dat mijn contacten in politiek Den Haag haar niet ontgaan zijn legt ze al heel snel op tafel  wat gehandicapten en chronisch zieken op de Nederlandse Antillen van haar kunnen verwachten . In een uiterst positieve sfeer worden de verschillende opties op tafel gelegd. De Minister geeft aan dat ze heel blij is met het onderzoek van het IRV (Instituur Revalidatie Vraagstukken) samen net de GGD en dat ze graag wil onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om de nieuwe Raad.Ook financieel te ondersteunen om op te komen voor de positie van gehandicapten en chronisch zieken op de Antillen. De minister gaf ook aan de CG-Raad in Nederland soms een lastige tegenspeler was maar dat de democratie ten goede kwam. Onze faam is hier op de Antillen bekend dit komt ongetwijfeld omdat er een Antilliaans Algemeen Dagblad is en er veel nieuws uit Nederland bekend wordt gemaakt. De CG- Raad is dan ook meerdere malen hier in het nieuws geweest. De Nationale fotograaf maakte een mooie staatsiefoto samen met de Minister en ons gezelschap waarna we afscheid nemen. Ik maak nog wel een opmerking over de toegankelijkheid van de parlementsgebouwen en maak een plagende opmerking dat als over twee jaar er niets veranderd is aan de toegankelijkheid ik terug kom. Na het bezoek vertrekken Rob en ik terug naar ons hotel waar we voor de tweede keer ons privé zwembad in duiken.

Conferentie

Vanavond hebben we onze afsluitende conferentie en na het diner gaan we naar het conferentiecentrum naast ons hotel welke uitstekend toegankelijk is inclusief aangepast toilet. Toen Rob en ik binnen kwamen waren er inmiddels 60 afgevaardigde waar we de meeste van ontmoet hadden tijdens ons bezoek.

Izzy Gerstenbloed

Izzy Gerstenbloed Directeur GGD verwelkomde ons en leidde de vergadering als voorzitter in combinatie met enige entertainment de avond. De Minister maar ook de gasten uit Nederland prof Wim van de Heuvel van het IRV, Rob en ondergetekende werden speciaal welkom geheten. Het onderzoek naar de positie van gehandicapten en chronisch zieken op de Antillen uitgevoerd door het IRV en de GGD werd toegelicht. Daarna heb ik mijn ervaringen van de afgelopen week gedeeld met de afgevaardigde. Aan het einde van mijn toespraak heb ik aan Minister Breeuwster een T-shirt overhandigd waar ik stil stond bij het belang van de Wet Gelijke Behandeling en dat de Antillen een voortrekkersrol kunnen vervullen bij de invoering van deze wet. Ja zelfs Nederland voor kunnen zijn, ik complementeerde de Minister dat zij het hele congres aanwezig was en dat ik dat in Nederland nog niet heb meegemaakt. Na afscheid te hebben genomen met een gevoel van weemoed vertrekken Rob en ik naar onze beachbar waar we onder het genot van een goed de ondergaande zon genieten van de muziek van Bob Marly de avond op gepaste wijze afsluiten en de Caribische nacht op gepaste wijze afsluiten.

 

Zaterdag 20 maart 2004

Om 9.00 uur gaat de wekker vandaag hebben we een vrije dag de  eerste sinds lange tijd Nelson, Boy en zijn vrouw vergezellen ons we krijgen een rondrit over het eiland met als hoogtepunt het fort met uitzicht over het eiland, de raffinaderijen en de haven.  

Boy onze chauffeur en beveiliger met zijn vrouw, Nelson Coffie en Jan Troost

Aan het einde van de dag gaan we samen eten bij een echt Antilliaans restaurant een houten restaurant met een terras vlak boven de zeespiegel en met heerlijke visgerechten met op de achtergrond karaoke muziek. S’ avonds genieten we samen met Ab en Hilde nog een keer van de Caribische nachten met op de achtergrond onzen Antilliaanse zanger. Die ons bijna ieder avond heeft verblijd met zijn prachtige donkere stem. Rond 13.00 gaan we naar onze kamer en pakken onze koffer want morgenochtend zijn we om 8.00 uur te gast in de Antilliaanse tv Studio.

Zondag 21 Maart 2004

Om 6.30 gaat de wekker Rob en ik kleden ons snel aan en gaan snel ontbijten nadat we  ons uitgecheckt hebben gaan we met Boy naar de Studio waar we Gregoria weer ontmoeten de ontbijtshow is heel anders dan bij ons. Als je bij ons in 4 minuten je item moet neer zetten heb je bij deze show bijna een uur de tijd. Gregoria krijgt bijna een uur de tijd om haar punten te maken. De studio met drie camera ‘s wordt bedient door een cameraman en een regisseur. Ik zelf krijg twee vragen die ik op een briefje in het Nederlands voor mijn neus krijg gelegd. De show zelf is in het Papiaments dus ik hoop dat ik maar het juiste antwoord heb gegeven op de twee vragen.  Na afscheid te hebben genomen rijden we naar het vliegveld maar midden op de Juliana brug is een ongeval gebeurd. Boy kent gelukkig een andere weg zodat we als nog op tijd op het vliegveld zijn.

Julianabrug

Afscheid

Na afscheid genomen te hebben van onze Antilliaanse vrienden gaan we naar de douane waar blijkt dat Rob de schaar waarmee hij de navelstreng van zijn zoon Nick mee heeft doorgeknipt in zijn handbagage heeft. Na veel gedoe lukt het ons om de schaar toch nog uit het land te krijgen door het toe te voegen aan zijn gewone bagage. Ons KLM toestel staat gereed en zonder problemen kom ik op mijn stoel in het vliegtuig. Om 9.00 uur Nederlandse tijd landen we precies op schema op Schiphol mijn benen zijn zo dik geworden dat ze niet meer in de beugel passen en heb mede door het tijdsverschil het gevoel dat ik zweef. Door de extreme controle op bolletjesslikkers zitten we twee uur vast in het vliegtuig zonder airco en omdat gehandicapten als laatste het vliegtuig moeten verlaten gaan we als laatste van boord. Nadat we van top tot teen zijn onder zocht pakken we om 12.00 uur. Een Taxi naar Ouderkerk aan de Amstel waar onze auto staat. Gerda biedt ons nog een kop koffie aan en dan rijden we meer dood dan levend terug naar Nijmegen.

Advies

Als s je zo lang moet reizen moet je niet zelf terug willen rijden. Neem een taxi of laat je rijden het is levensgevaarlijk. Om drie uur s’ middags kom ik eindelijk thuis ik ga eerst naar de huisarts want mijn benen lijken wel op olifantspootjes het zou nog vier dagen duren voordat ze weer enigszins normaal waren en de pijn afnam maar een ding is zeker een bezoek aan de Antillen is de moeite waard. De mensen die ik daar ontmoet heb acht ik hoog en hoop dat we ook in de toekomst nog wat voor elkaar kunnen betekenen.  

Tine Gregoria Davids  en Jan Troost

in de krant Amigo.

 

 

 

 

 Nu 16 jaar later is het er eindelijk van gekomen. Midden in het Coronatijdperk waar ook mijn vrienden hier als op Curaçao midden in zitten. Wat de toekomst gaat brengen dat weten we niet.

Dank voor jullie gastvrijheid en warme ontvangst.

Jan Troost (Oud voorzitter CG Raad)

Wijchen 14-4-2020

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oproep: Eigen wijze persoon met beperking zoekt baan.

Oproep,

De vaste bezoekers van deze site weten dat het voor mensen met beperking lastig is een baan te vinden. Ik vorm daarop geen uitzondering. Mijn situatie is dubbel gecompliceerd, omdat ik een baan in Nederland zoek vanuit België. Wellicht heeft iemand uit het netwerk van Jan Troost de gouden tip.

Antwerpen?

Hoe ik in Antwerpen ben terechtgekomen? Dat heeft met het eigenwijze in de titel te maken. In 2006 vond ik het tijd voor verandering in mijn leven. Ik wilde al van jongs af aan een tijdje in het buitenland wonen en werken. Sinds een paar jaar probeer ik terug te keren naar Nederland, onder andere vanwege familieredenen. Daarbij stuit ik op twee problemen die tezamen een vicieuze cirkel vormen: geen geschikte woning en daardoor geen baan te vinden. Ik heb geen nood aan een volledig aangepaste woning, maar het moet er een zijn zonder (al te hoge) trap en betaalbaar. Doordat het mij niet lukt aan een woning te geraken, is ook het zoeken naar een baan lastig. Geen woning betekent geen baan en andersom.

Antwerpen

Wie kan helpen aan een baan? Ik ben goed in het schrijven en redigeren van teksten. Ik spreek mijn talen. Kijk op mijn sites:

www.johanschrijft.be en www.mensenmeteenbeperkingaanhetwoord.be 

communicatiefunctie

Gezien mijn eigen situatie en mijn jarenlange werkervaring bij MEE Rotterdam sluit een communicatiefunctie bij een organisatie die werkt voor mensen met beperking  goed aan op mijn kennis en vaardigheden. Ik ben flexibel ingesteld, collegiaal, leergierig en een tikje eigenwijs. En ik heb oog voor beelden. Zie mijn eigen foto’s uit Antwerpen bij dit artikel.

Reacties mogen naar info@johanschrijft.be   

Bij voorbaat dank Johan Peters

Aanbeveling

Ik ken Johan nu al weer enige tijd en ben onder de indruk van zijn schrijfstijl en grondig onderzoek doen. Ook ik heb de eer gehad om door hem geïnterviewd te worden.

Mensen met een beperking aan het woord: Jan Troost

 

Opine Alexander Grassi: Flattening the curve, mijn gevoel zegt ja

Opiniestuk, , , , , , , ,

Kudde immuniteit

Bij Flattening the curve probeert men de piek van het aantal patiënten uit te stellen om tijd te winnen. Groepsimmuniteit redt levens. Die tijd gebruiken om het juiste recept tegen in dit geval het virus #COVID_19 te vinden, ontwikkelen. Hygiëne en Social Distance moeten bijdragen aan die tijdwinst.

Dit moet er uiteindelijk voor zorgen dat minder mensen uit kwetsbare groepen slachtoffer worden van het corona virus. Wij vinden dat als Nederland belangrijk. Het gevoel zegt ja, wel is men bang voor de gevolgen. Wat gebeurt er met mijn baan? Kan ik volgende maand mijn rekeningen nog betalen? Helaas groepsimmuniteit realiseer je niet in een paar dagen. Dat kost tijd en geld. Hoeveel en tot welke prijs weten we niet. Dat zorgt voor een een ongerust gevoel.

Het team van AparticipatieTV

Ik heb daar met Jan over gesproken, niet als econoom. Als econoom kun je een prijskaartje aan een mens plakken. Als mens, liberaal gaat het om een andere waarde. Je stelt je op als een kapitein en dan verlaat je het schip niet. Je blijft dan aan boord en probeert zoveel mogelijk mensen in een veilige haven te brengen.

Kop van Jut

Met name ouderen en kwetsbare groepen, met uitzondering van gezonde jongeren, worden getroffen door dit coronavirus COVID_19 , waardoor een er duivels dilemma ontstaat.

Geen enkele politicus zal het in zijn hoofd halen om een prijs aan het leven van een kwetsbare medelander  of oudere te hangen. Dat zou politieke zelfmoord betekenen. De €85.000 die diverse prominenten, waaronder de huidige minister Van Rijn,  in het niet al te lang geleden verschenen  visie document in de Medisch Specialist zullen dit onder de huidige omstandigheden niet meer durven uit te spreken. Het is een te academische benadering van een maatschappelijk dilemma. Marnix zou direct zijn biezen kunnen pakken als hij de geschreven tekst uit dat rapport nu zou uitspreken.

Now way back

Flattening the curve, de gekozen strategie  heeft er immers ook voor gezorgd dat er geen weg terug is. Men heeft aangeven langzaam maar resoluut groepsimmuniteit te willen realiseren. Rutte kan niet meer zeggen tegen onze ouderen; helaas pindakaas om vervolgens af sluiten met de woorden: “Time to say goodbye”.

Kudde gedrag

Ikke Ikke Ikke versus solidariteit. Beleidsmakers weten inmiddels wel dat men bij #COVID_19 afwegingen heeft gemaakt die niet het gewenste resultaat hebben opgeleverd. Lees verkeerd gegokt. Bijna wekelijks moet men uitspreken dat de werkelijkheid er minder rooskleurig uitziet dan de eerder gepresenteerde verwachtingen. Dit is ook logisch want mensen willen perspectief. Mensen hebben een hekel aan doemscenario’s.

Een aantal landen heeft, zoals Zweden, gebluft (afgewacht) door op dit moment geen maatregelen te treffen. Wat de beste keuze is kan eigenlijk niet gezegd worden, omdat je dan een waarde verbindt aan het aantal zieken, mensen dat komt te overlijden en de kosten en opbrengsten die gepaard gaan met de maatregelen.

Een ander geluid

Zweden is ongeveer het enige land in West-Europa waar de bars en restaurants nog zonder beperking open zijn. Ook kunnen er bijeenkomsten worden gehouden tot 500 mensen. Wel worden mensen met verkoudheidsklachten aanbevolen thuis te blijven en thuis te werken. Ook zijn de scholen dicht en grijpt men terug op thuisonderwijs. Opmerkelijk zou je zeggen deze laissez faire houding, want Zweden staat toch te boek als een sociaal land en dit lijkt meer op een neo-liberale benadering.

Culturele verschillen

Zonder een waardeoordeel kunnen we wel een conclusies trekken, moeten we wel beseffen dat aan onze contacten met het Oosten en dan met name landen als China, die veel waarde hechten aan tradities binnen hun cultuur een prijskaartje hangt:

  • Kudde- of groepsimmuniteit zal nog enige tijd op zich laten wachten
  • Een vaccin zal nog enige tijd op zich laten wachten
  • Door culturele verschillen tussen westerse en Aziatische zijn interventies minder effectief (Social Distance versus Lockdown party)
  • Door culturele gebruiken zullen we steeds vaker het slachtoffer worden ( Broodje Aap is bij ons een verhaal in Azië staat het op de kaart.

Diplomatie

Flattening the curve was. is misschien niet de beste oplossing en als, maar als bestaat niet in het echte leven.

Geen enkel scenario heeft op de lange termijn waarde als je je ogen sluit voor de oorzaak. Durf ook eens over de oorzaak van deze pandemie te praten dan is een volgend keer triage niet aan de orde. We weten wat de oorzaak van deze ellende is. maar doen we daar ook iets mee? Het klinkt misschien niet sympathiek om met het vingertje te wijzen, maar het is niet anders.Hier kom ik op terug.

Niet het moment voor details

Hopelijk is flattening the curve niet voor niets gekozen. Natuurlijk worden er fouten gemaakt. Dit is nieuw voor ons en daarom is het jammer dat wij in Nederland niet als één natie proberen de schade beperkt te houden. Zowel menselijk als financieel. Van de kant roepen dat preventieve maatregelen te laat zijn genomen en dat er te weinig hulpmiddelen zijn klopt lost het probleem nu en in de toekomst niet op. Onze samenleving is niet anno 2020 nog niet rijp voor. Anno 2002 is praten over geld nog steeds een vies woord.

Groepsdruk

Door geen grens te stellen tot waar men bereid is maatregelen te nemen zie je het casino effect. Stoppen, doorgaan. Iedereen gaat zich ermee bemoeien. Het wordt degene die aan zet is onmogelijk gemaakt een rationele keuze te maken, simpelweg omdat je niet weet waar het balletje valt. Er is een punt bereikt dat iedereen zijn zegje wil doen en niet meer luistert naar de argumenten van de ander.

Op Sars lijkend virus bij Vleermuizen, onderzoek uit 2013

Deze studie uit  2013 laat zien hoe een pandemie als COVID-19 nu en hierop een opvolger van dit coronavirus (bijna) niet te voorkomen zijn als we onze ogen sluiten voor risico’s die gepaard gaan met pathogenen die gerelateerd zijn aan uitheemse dieren.

Programma’s, gericht op specifieke risicogroepen in het wild levende dieren, test laboratoria en hotspots om ziekten te voorkomen, kunnen een cruciaal onderdeel zijn van toekomstige mondiale strategieën om het ontstaan ​​van pandemieën te voorspellen en te voorkomen.

De toekomst

De toekomst is nu. Werken aan flattening the curve is nog steeds die stip aan de horizon. Wanneer dat zal zijn en welke offers hiervoor gemaakt worden zullen we ook pas dan weten.

 

 

Econoom met gevoel voor de balans

Alexander Grassi

Zeer ruime sales en marketing management ervaring, ook internationaal met name #China. Hierdoor ook veel expertise in het aangaan en verdiepen van klantrelaties.

Door mijn achtergrond en internationale ervaring kan ik goed om gaan met culturele gevoeligheden.

Veel kennis in het opbouwen van een organisatie en het brengen naar een volgende fase. De laatste jaren ook zorgprofessionals ontzorgt. Zij zijn namelijk geen boekhouder of marketeer.

Iemand die niet alleen analytisch en cijfermatig sterk is, maar ook niet wegloopt voor verantwoordelijkheden.
2 april 2020 Amsterdam

Onze dagelijkse vlog: Troost & Sanders in corona tijdperk

AparticipatieTV, , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

In deze vlogserie Troost & Sanders bespreken filmmakers Jan Troost en Mari Sanders de wereld rondom mensen met een beperking vanuit hun eigen observaties in het corona tijdperk en daarna.

Voor suggesties over wat we moeten gaan bespreken of perscontacten https://inclusieverenigt.nl/contact

Regisseur/filmmaker                 Mari Sanders    

Filmmaker/AparticipatieTV                   Jan Troost

 

 

 

    

 
 
 
 

Troost & Sanders Vlog 110 Tweede Golf & Charitas

 

Vandaag is directeur van IEDER(IN) Illya Soffer weer te gast. De tweede Corona-golf is een feit. Zijn we nu beter voorbereid dan eerst? Waarom had premier Rutte het plotseling over mensen met een handicap terwijl hij zich er eerst nooit over uit liet? En wat observeert Illya vanuit IEDER (IN)?

Tweede onderwerp gaat over goede doelen. Jan ziet een verandering in mentaliteit dat als het gaat over mensen met een handicap er steeds meer gedacht wordt vanuit goede doelen en te weinig vanuit rechten. Hoe komt dit? En wat ertegen te doen?

Troost & Sanders Vlog 109 De 19e eeuw

Vandaag in Troost & Sanders een geschiedenisles met Paul van Trigt. Hoe was het om een handicap te hebben in de 19e eeuw? Was er toen op een bepaalde manier niet veel meer sprake van emancipatie? Wat waren toen de obstakels en hoe was de maatschappij toen ingericht voor mensen met een beperking? En de belangrijkste vraag: Waar haalt Jan deze diepe poëtische Candlelight stem plots vandaan?

Troost & Sanders Vlog 108 : Historie

 

Op 22 maart 2020 was de eerste uitzending van #troostensanders. Ook wij Mari, Jan en Jeske (ondertiteling) hadden niet gedacht dat we 6 maanden later eerst dagelijks nu 1 keer in de week deze vlog zouden opnemen. Mari heeft een verdiende korte vakantie. Dus daarom dit keer een kijkje in het verleden. De tweede Corona golf is al weer begonnen. Wij wensen iedereen sterkte en hoop op een andere toekomst. Waar we elkaar weer gewoon kunnen ontmoeten.

Troost & Sanders Vlog 107: Prinsjesdag 2020

 

Afgelopen dinsdag was het weer Prinsjesdag. Rede genoeg om na te bespreken met directeur van Ieder IN en vaste gast van onze vlog Illya Soffer. Wat viel er op dit jaar? Biedt onze Koning wat hoop?  Hoe zit het met de vis en de boter? En kunnen we wat moois verwachten van de verkiezingsprogramma’s dit jaar? Illya praat Jan en Mari bij in een heerlijk zaterdagochtend onderonsje.
 

Troost & Sanders Vlog 105: Verzuring

Vandaag zien we eindelijk Mari in een opgeruimd werkkantoor. De opnames van zijn docu serie begint morgen, dus het was wel even tijd om op te ruimen. 
Het is het decor van een diepe conversatie over ‘verzuring.’ Hoe zorg je er eigenlijk voor dat je als persoon met een handicap geen verzuurde activist wordt? Mari en Jan gaan bij zichzelf te rade. Een interessant gesprek over de vraag: Wat is de remedie tegen verzuring?

Troost & Sanders Vlog 104 beeldvorming 4

 

Vandaag is Mari op een eendaags vakantie in Maastricht onder de Sint. Pieter, is Jan in Wijchen en onze gast Angelique Krüger (journalist bij omroep Gelderland) is in Aalten. Alle ingrediënten voor een cross country ietwat chaotisch maar boeiend gesprek over beeldvorming, handicap en het programma waar Jan aan werkt. ‘Dorpshuis van het jaar’.

Omroep Gelderland: Dorpshuis van het jaar 2020!

Vlog 103: Erg he?

Deze week te gast: Petra Jorissen om te vertellen over haar revalidatieroman ‘Erg he?’. Petra vertelt Mari en Jan over de aanleiding waarom ze dit boek schreef en de belangrijkste inspiratiebronnen: de mens rondom de mens met een handicap. Over haar periodes in het revalidatiecentrum, priesters, mytylscholen en de vele ontroerende en absurde anekdotes waar zowel Mari als Jan heel vreemd van opkijken. 

Boek Petra Jorissen Het boek ‘Erg he?’ is te reserveren via:  Uitgeverij de Graaf   of de betere Boekhandel

Vlog 102 Hoe de troepen te mobiliseren?

Op deze warme dag praten Mari over een heel belangrijk onderwerp: hoe mobiliseer je eigenlijk mensen? Hoe zorg je ervoor dat mensen met een handicap een vuist kunnen maken? Hoe deed Jan dat op het moment dat hij voorzitter was van de gehandicaptenraad. En wat zijn precies de problemen op dit moment?
 

Vlog 101: Hoger onderwijs & Handicap

Deze week te gast: Johan Weishaupt. Er is veel aan de hand wanneer het gaat over jongeren met een handicap en hoger onderwijs. Gelukkig zijn er mensen als Johan om ons uit te leggen waarom er nog zoveel problemen te tackelen zijn. Een gesprek over een groep die in Den Haag vaak wordt vergeten en waarbij wetgeving eerder in de weg staat dan dat het helpt.
 

Vlog 100 (!!!) “The Talk”

 

HOERA! Wie had dat gedacht! De 100ste vlog! Op een feestelijke zondagochtend vieren Jan, Mari & Jeske deze feestelijke mijlpaal. In dit openhartig gesprek praten ze over wat een gehandicapt kind van zijn ouders hoort mee te krijgen. In de zwarte gemeenschap bestaat er zoiets als ‘The Talk’; een moment dat een ouder zijn/haar kind apart neemt om te vertellen dat ‘de wereld er voor jou anders uit gaan zien dan de gemiddelde Nederlander’. Bestaat er zo’n moment voor kinderen met een handicap? En wat zou er in zo’n ’talk’ moeten worden gezegd. Hoe kijken Jeske, Jan en Mari hier op terug?
 
We zijn benieuwd naar jullie ervaringen.  En geweldig bedankt aan onze trouwe kijkers! Het is jullie commentaar en input dat ons naar de 100 heeft gestuwd!

Troost & Sanders Vlog 99 Commissaris Toegankelijkheidspolitie

Mari is weer in Amsterdam, Jan weer in Wijchen. De vlog ziet er dus weer als vanouds uit.
Jan vertelt Mari over zijn nieuwe baan. Wat mag hij in Nijmegen gaan doen en hoe wil hij die baan invullen? Verder is Mari zielsgelukkig met een actie van zijn lokale stamkroeg. Maar hoe te zorgen dat hij niet de enige is die hiervan profiteert?
 
Tot volgende week!
Stamcafé Mari Sanders: Simon de Wit

Troost & Sanders Vlog 98: Terug van weggeweest.

Na 14 dagen zijn we weer begonnen met #troostensanders. Wat is er met ons gebeurd? en hoe gaan we in de toekomst verder. Neurenberg, nieuwe baan en natuurlijk onze ontmoeting.

Troost & Sanders Vlog 97: De Laatste Dagelijkse!

Al 97 keer mochten we iedere dag in de week op jullie tijdlijn verschijnen. Nu de zomer aanbreekt en de levens een klein beetje meer op normaal beginnen te lijken is dit onze laatste dagelijkse vlog. Nemen we afscheid? Absoluut niet! We zullen ons wekelijks blijven melden met en zonder gasten zodra Mari weer terugkomt Duitsland.

Voor nu; we willen jullie de volgers van de vlog hartelijk bedanken voor het feit dat jullie naar ons keken en dat we samen met jullie ons door deze vreemde crisis konden praten. Hij is voor velen van ons nog lang niet voorbij, maar wij geloofden dat drie ingrediënten het leven voor nu wat lichter konden maken: blijf praten, hou de humor erin en lang leve de vriendschap! Proost!

Tot ziens bij de wekelijkse editie! Blijf ons inspireren, onderwerpen sturen, meedenken, delen en ons scherp houden!
Mari Jan Jeske

Vlog 96: Terugblik?

Vandaag ons eennalaatste extra lange vlog. En wie anders te gast dan Illya Soffer, directeur van belangenorganisatie Ieder(IN). Is het al tijd om terug te blikken op de afgelopen periode? Illya vindt dat absoluut nog niet. Voor veel mensen met een beperking is de corona crisis nog lang niet voorbij. Waarom is volgens haar zo weinig aandacht geweest voor mensen met een beperking in deze crisis? Illya komt met een duidelijke analyse. En wat gaat Ieder(IN) doen nu langzaam de politiek zich begint op te maken op de landelijke verkiezingen?

Vlog 95 Hoe gaan we naar inclusief onderwijs? (II)

Vandaag deel 2 van het gesprek met Dr. Tjip de Jong. Wat zijn e effecten van speciaal onderwijs op de samenleving? En waar is de lobby voor leerlingen met een beperking? En misschien wel het belangrijkst: Hoe zou de ideale toekomst eruitzien volgens Tjip, wat zou hij doen als hij de minister mocht adviseren?
 
Meer over Dr. Tjip de Jong:

Vlog 94 Hoe gaan we naar inclusief onderwijs? (I)

Hoog bezoek in onze vlog vandaag. Dr. Tjip de Jong zelfstandig adviseur, docent, wetenschapper en schrijver over onderwijs is vandaag te gast. Met hem praten we over het Speciaal onderwijs. Wat is zijn visie daarop? Waar komt het idee van speciaal onderwijs precies vandaan en wordt er wel voldoende over nagedacht?
 
Meer over Dr. Tjip de Jong:
 
Morgen deel 2 van dit belangrijke gesprek!

Vlog 93: Racisme

Op deze enorm hete zomerse dag praten Mari en Jan over een belangrijk onderwerp. Jan had een bericht met nogal discriminerende per ongeluk geliket waar hij nogal kritiek op heeft gekregen. Rede genoeg om het vandaag te hebben over racisme, handicap en hoe dat Mari en Jan dat in hun leven heeft beziggehouden. Hoe staan zij in dit debat en hoe proberen ze van hun blinde vlekken af te komen?

Vlog 92: Facultatief protocol

Tijd voor een moeilijk maar heel belangrijk en interessant onderwerp. Het komt erop neer: het VN-verdrag is er om de mensenrechten vast te leggen, maar als je vindt dat de mensenrechten worden geschonden mag je in Nederland niet naar de VN om erover aan de bel te trekken. Hoe dat zit? Jan legt het Mari stap voor stap uit.

Vlog 91: Mari als regisseur

Een bijzondere vlog vandaag. Mari heeft twee vrienden op bezoek die allebei acteur zijn en met Mari werken. Jan laat de kans niet onbenut om ze het hemd van het lijf te vragen over hoe het is om met Mari te werken. Over de voor en nadelen. Kijk en huiver (en zie hoe ongemakkelijk Mari ervan wordt!)

Vlog 90: Hoe wordt uw leven weer leefbaar? (II)

In het tweede gedeelte van het gesprek met Illya Soffer over het onderzoek van Ieder(in) leggen we de focus op de rol die Illya voor Ieder(in) in gedachte heeft. Wat zijn nu de conclusies van het onderzoek en hoe wil ze hiermee daadwerkelijk resultaat gaan bereiken? Hoe pakt ze de vreselijk ingewikkelde lobby aan en hoe zorgt dit uiteindelijk voor meer aandacht voor mensen met een handicap tijdens de corona crisis.
 
Het onderzoek is hier te lezen:
 

Vlog 89: Hoe wordt uw leven weer leefbaar?

Mari is weer levend teruggekeerd en we duiken meteen de diepte in met Illya Soffer van Ieder(in). Ze hebben net een rapport af met de titel: ‘Hoe wordt uw leven weer leefbaar?’ Waar gaat het rapport over en wat is er naar voren gekomen uit het uitgebreide onderzoek binnen de doelgroep? Wat kan er beter als het gaat om mensen met een handicap en het coronabeleid?
 
Deel 2 van het gesprek in de volgende vlog!
 
Het rapport is hier te lezen:

Vlog 88: Beeldvorming 4

Nu Mari vandaag filmt op de bruiloft hebben we dit keer een speciale gast Gerda Polman. Hoe kijkt zij aan tegen beeldvorming maar ook wat kunnen we er zelf aan doen? Maar ook waarom politiek actief? Morgen is Mari er weer en gaan we met Illya Soffer (Ieder in) in gesprek over onderzoek Hoe wordt uw leven weer leefbaar na de versoepeling van de Corona maatregelen.

Vlog 87: Afhankelijkheid

Mari en Jan zijn een beetje boos vandaag. Ze hadden een gast geregeld die niet kon komen omdat ze niet op tijd uit bed kon worden geholpen. Rede temeer om over een van de belangrijkste thema’s van deze vlogseries te praten: afhankelijkheid van anderen. Een prachtig gesprek over kwetsbaarheid, vriendelijkheid als overlevingsstrategie en hoe het anders zou moeten.
 
Morgen is Mari naar een bruiloft en wordt zin plaats ingenomen door een mysterie guest!

Vlog 86: Hoe hou je de moed erin

Nu heeft Jan vreemde baanwensen gehad. Maar wisten jullie dat hij gesolliciteerd had om chauffeur van minister-president Rutte te worden? Mari springt meteen in deze ambitie voor autobestuurder. Meer hierover in de vlog. Verder: een hele relevante en erg actuele kijkersvraag: Hoe hou je de moed erin? Het is de aanleiding voor een diep filosofisch gesprek.
 

Vlog 85: Training VN verdrag

 

Vlog 85: Training VN verdrag
De heren zijn erg druk vandaag. Dus maar een kortere vlog. Maar niet onbelangrijk. Sterker nog: een belangrijke oproep! Komt allen naar de training over het VN-verdrag! Gewoon vanuit je luie stoel thuis te volgen. Jan vertelt erover en legt uit waarom het zo belangrijk is jullie daar allemaal terug te zien. 
 
Meer info: https://nietsoveronszonderons.nl/training-vn-verdrag-handicap/
 

Vlog 84: Hoe te overtuigen?

Mari en Jan praten vandaag over een belangrijk onderwerp. In de tijd waarin we leven is het als persoon met een handicap steeds belangrijker om mensen van de gemeente of andere overheid te overtuigen. Als het gaat om een aanvraag van een hulpmiddel bijvoorbeeld, of huisaanpassing, baan etc. Mari en Jan praten over hoe zij dit aanpakken, waarbij Jan Mari op een belangrijk punt corrigeert.

Vlog 83: Goede Doelen

Jan en Mari hebben een drukke dag gehad, dus allebei een beetje gaar. Desalniettemin raken ze bevlogen over het onderwerp: charitas. Welke ervaringen heeft Jan met goede doelen? Op welke manier werd Jan ervoor gebruikt? En waarom is het zo kwalijk om uit te gaan van gulle giften in plaats van rechten?

Vlog 82: Aan Zee

Mari is hyper vandaag. Zijn vriendin kan niet naar Nederland komen, maar ze gaan elkaar dan maar ergens in Duitsland ontmoeten. Waar precies? Verder praten Mari en Jan over het strand. Hoe was Vlissingen? Hoe staan ze tegenover de zee en wat vinden zij van strandrolstoelen?
Verder heeft Mari een zeer passend item geshopt bij onze vrienden van de Wheelchair mafia.
 

Vlog 81: Een Beeld

We zijn weer terug. Na een korte onderbreking hebben Jan en Mari de vlog weer hervat. Waar ze eigenlijk wilde gaan praten over Mari’ s avontuur aan zee gingen ze meteen de diepte in naar aanleiding van de discussie over beelden en slavernijverleden die nu gevoerd wordt. Hoe mooi zou het zijn om een beeld op te richten van de bevrijdde gehandicapte medemens? En hoe staan ze allebei in de discussie over het omtrekken van beelden?
 
Morgen dus meer over Mari’ s trip naar Vlissingen en beginnen we met antwoorden op jullie vragen!

Vlog 80: Kamp Mook

Jan moest vandaag naar het ziekenhuis. Vandaar dat we deze vlog wat eerder hebben opgenomen. Grote vraag is natuurlijk: Heeft Jan zin een dagje ziekenhuis? Na de vlogs van gisteren is er tijd voor een hoopvoller onderwerp. Hebben wij ooit een Nederlandse versie van ‘crip camp’ gehad? Om de koppen bij elkaar te steken op een weekend diep verscholen in de bossen? Jan blikt terug op het bijzondere Kamp Mook. Is zoiets voor herhaling vatbaar?
 
BELANGRIJKE MEDEDELING: Na 80 vlogs gaat Mari een paar dagen naar zee om uit te waaien en aan het scenario te werken. We zijn er even tussenuit tot zaterdag. Dan is nu de ideale gelegenheid om aan jullie te vragen: Hebben jullie vragen aan ons? Stel de vragen in de comments en we komen er zaterdag op terug in een speciale Q&A vlog!
 
Zie de film hier van Kamp Mook in 2011 :

Vlog 79: Corona Exit Strategie (II)

Het tweede deel van het gesprek met Illya Soffer over de exit strategie van dit corona tijdperk. Waarom communiceert de overheid zo minimaal als het gaat om mensen met een beperking? Speelt het mee dat goed nieuws vertellen nooit een fijne optie is? En hoe legt deze corona epidemie beperkingen bloot?

Vlog 78: Corona Exit Strategie (I)

Illya Soffer is weer te gast! Hoe gaat het met de Corona exit strategie voor mensen met een beperking? Schiet het overleg met de overheid een beetje op? Hoe wordt er gecommuniceerd en wat zijn de knelpunten? Vragen genoeg die een korte update vereisen.
 
Morgen deel 2 van het gesprek.

Vlog 77: Sport!

Mari is eindelijk van zijn writersblock af en is enorm opgelucht. Vandaag weer een opgewekt onderwerp: Sport!  Welke sporten heeft Jan in zijn leven ondernomen?  Luister en huiver. Een verhaal waarbij niet alles heel blijft en niet altijd geheel diervriendelijk is. 
Op het einde doet Mari een belofte waar hij nu al spijt van heeft.
 
Zie de film hier uit 1995:

Vlog 76: Jeske’s school

Vandaag een speciale vlog! Jeske is jarig en schuift gelukkig weer een keer aan! Ze vindt het tijd om die immer kritische Jan en Mari op hun plek te zetten. Want er zijn ook dingen die goed gaan. Ze vertelt hoe haar school met haar beperking is omgegaan en het resulteert in een hele vrolijke vlog die het geloof in de mensheid weer herstelt.

Vlog 75: Marc de Hond

Een trieste dag vandaag, het nieuws kwam door dat Marc de Hond is overleden. Mari en Jan praten over Marc zijn rol binnen de emancipatie voor mensen met zijn handicap en de beeldvorming. Hij zal enorm worden gemist.

Vlog 74: Filmbespreking ‘Vakantie!’

Vandaag praat Mari in zijn tuin met Jan die zich door de eenzaamheid heen probeert te slaan. Ze hebben het over de film ‘Vakantie!’ waar Jan begin tachtiger jaren een rol in speelde. Wat vond Mari – na de felle preek van gisteren – van deze film? Waarom werd de film gemaakt? En hoe zat het met de boze buurman?
 
Zie de film hier:

Vlog 73: Demonstratie & film

 

Het is 2 juni! Gisteren zijn de terrassen weer opengegaan en zowel Jan als Mari hebben dit gevierd. (Alhoewel Jan op zijn terras in de tuin bleef). Jan en Mari praten na over het nieuws van de demonstratie gisteren. Een ingewikkeld en complex onderwerp met in ieder geval een gedeelde zorg. Is het wel verstandig om nu 5000 mensen bij elkaar te laten komen? Daarnaast: Jan heeft meegewerkt aan een film in de jaren ’70. Wat was de aanleiding? Mari geeft z’n ongezouten mening.
 
Wat vinden jullie ervan?
 
De film is hier te zien:

Vlog 72 Napraten over de nieuwe Wajong wet (II)

Deel 2 van het gesprek met Illya Soffer. Is Mari nog van plan in de wajong te blijven? En wat zouden we nu moeten doen? Is het UWV de beste instantie om te bellen als er vragen zijn, of is het slim hulp in te schakelen? Maar dan maakt een vierde gast een einde aan het gesprek….

Vlog 71: Napraten over de nieuwe Wajong wet (I)

Vandaag wederom onze wekelijkse gast Illya Soffer. Directeur van belangenorganisatie van Ieder(in). We praten na over het aannemen van de nieuwe wajong wet. Wat ging er door haar heen toen het werd aangenomen? Waarom is het zo erg dat het is aangenomen? En is de wajong nu op z’n minst eenvoudiger geworden. (SPOILER ALERT: Niet echt.)
 
Morgen deel 2 van het gesprek.

Vlog 70 Dillema’s rondom speciaal onderwijs (II)

Deel 2 van het gesprek met Mannin De Wildt. Mannin laat de app zien waarmee Evimare communiceert. Verder: Wat maakt dat het zo lastig is een goede school te vinden? En wat zijn de zaken die inclusief onderwijs nu zo ingewikkeld maken?

Vlog 69 Dillema’s rondom speciaal onderwijs

Vandaag te gast: Mannin de Wildt. Regisseuse en moeder van Evimare. Ze sloeg aan op de vlog over het speciaal onderwijs en wilde graag haar bevindingen inbrengen. Hoe is bij hun de zoektocht gegaan naar een reguliere en speciale school? Hoe werkt het in de praktijk als je op zoek gaat naar de juiste school? 
 
Morgen deel 2 van het gesprek!

Vlog 68: Wat te doen bij ontoegankelijkheid?

 

Vandaag praten Jan en Mari over een interessante casus: stel je wil dat je ontoegankelijke café om de hoek toegankelijk wordt? Wat hoor je dan eigenlijk te doen? In hoeverre kun je gebruik maken van het VN verdrag? Jan legt uit hoe zo’n traject eruit kan zien. Verder nog: kom je iets tegen in deze nieuwe anderhalve metersamenleving waardoor je het gevoel hebt dat je wordt gediscrimineerd? Meld het hier! https://mensenrechten.nl/nl/goedtoegankelijk/probleem

Vlog 67: Broers & Zussen

Jan denkt na over hoe hij online training moet geven via Zoom. Hij ziet er tegenop, Mari probeert ook de voordelen er van op te noemen. Een typisch corona-tijd gesprek. Daarna in de vlog een onderwerp wat nog niet vaak wordt besproken: wat heeft het voor invloed op het gezin als een van de kinderen een beperking heeft en de andere broers en zussen niet? Wat zijn de ervaringen van Jan en Mari?

Vlog 66: Kapper, Wajong & Hobby’s

Wat ziet Jan er toch fris uit vandaag! Hij is vroeg opgestaan en naar de kapper geweest. Verder nieuws vandaag uit de eerste kamer. De wet harmonisatie van de wajong is een feit. Mari en Jan zijn er een beetje katerig over. Maar dat mag de dag niet bederven! Wat voor hobby’s heeft Jan eigenlijk? En Mari? Verwacht het onverwachte.

Vlog 65: de dood (II)

Een wat kortere vlog dan gebruikelijk. Het tweede deel van het gesprek over de dood. Welke rol speelde religie een rol als het over het einde ging? En zijn Mari en Jan er eigenlijk bang voor? En levensgenieter terwijl je nadenkt over doodgaan. Kan dat?
 
Morgen weer iets vrolijks!
 

Vlog 64: De Dood (I)

Vandaag in ons immer vrolijke vlog een belangrijk en ook onvermijdelijk onderwerp: de dood. Hoe heeft Jan hier mee om leren gaan en waar komt Mari’s fascinatie precies vandaan? Het begin van een heftig, maar ook een mooi en open gesprek over het fenomeen wat ons allen doet beseffen dat we leven.

Vlog 63: Speciaal onderwijs (I)

 

Jan had een interview gisteren op NPO radio 1. Mari en Jan bespreken na. Daarna een gevoelig onderwerp: het speciaal onderwijs. Mari zet uit een waarom hij daar zo kritisch tegenaan kijkt. Jan bevraagt zijn ideeën kritisch. Is de Mytylschool niet stiekem een puur persoonlijk trauma van Mari?

Wat zijn jullie ideeën over speciaal onderwijs? Laat het ons weten!

Vlog 62: Displace

Deze vrijdag te gast: historicus Paul van Trigt. Hij is een van de drijvende krachten achter DISplace, een website over de geschiedenis van mensen met een beperking in Nederland. Waarom was hij geïnteresseerd in dit onderwerp? Daarnaast vertelt hij over zijn boek over de totstandkoming van het VN verdrag voor de rechten van mensen met een handicap. Hoe is deze tot stand gekomen? Een introductie van een – wat Mari en Jan betreft – terugkerende gast.    
 
Website: Displace

Vlog 61: PGB of In Natura?

Een heerlijk warme dag. Vandaag praten Mari en Jan over Mari’s aanvraag voor een handbike. De oude is aan vervanging toe en Mari vraagt Jan om advies. Als hij er een gaat aanvragen? Waar moet hij dan rekening mee houden? Is het beter om een hulpmiddel via de PGB te krijgen of In Natura? Wat zijn de voor en nadelen?

Vlog 60: Eerste Kamer & zoomseks

In deze vlog aandacht voor twee onderwerpen: hoe ervoer Jan het debat in de eerste kamer over de harmonisatie van de Wajong. En wat bedoelde hij nu laatst met zoomseks? Wat voor verhalen heeft hij daarover te vertellen? Was het zo spannend als dat het klonk?

Vlog 59: Hou de WAJONG tegen! (II)

Vandaag deel 2 van het gesprek met Ilya over de Wajong. Mari probeert het samen te vatten en de drie vragen zich af wat de eerste kamer er van gaat vinden. Waarom wordt er bijvoorbeeld 12 uur over vergadert?

Vlog 58: Hou de nieuwe WAJONG wet tegen! (I)

Op dinsdag wordt er in de eerste kamer gestemd over de harmonisatie van de wajong wet. Waar gaat het precies over? Waarom moeten wij ons zorgen maken? Samen met Ilya Soffer proberen we de ingewikkelde knoop te ontwarren. Waar gaat deze wet over en waarom moeten wij ons nu online van ons moeten horen?

Vlog 57: Anti Validisme (II)

In deel 2 van het gesprek met Xandra Koster en Chedda ligt de focus op wat er volgens hen moet gebeuren om activisme in Nederland een impuls te geven. Hoe kom je bij elkaar en demonstreer je als je daartoe niet fysiek in staat bent? Weten we elkaar wel te vinden? Het vlog sluiten we af met een teaser die Chedda maakte naar aanleiding van de vrouwenmars. Zijn jullie het eens met haar speech? Laat het weten in de comments!

Vlog 56: Anti Validisme (I)

Dit weekend weer een gesprek in 2 delen. Ditmaal met activisten Chedda en Xandra Koster. Toen Mari een aantal vlogs geleden zich liet gaan over het feit dat zijn generatie zo weinig deed op het gebied van activisme kreeg hij meteen een appje van Xandra dat dat niet helemaal klopte. Vandaar dat Jan en Mari Xandra en Chedda uitnodigde om over hun kijk op activisme te praten. Wat is anti validisme precies en hoe uit zich dat?

Vlog 55: Leven als topsport

Vandaag te gast: Dick Cochius. Rolstoelhockeycoach, actief belangenbehartiger bij onder andere Per Saldo en overlever. Een boeiend gesprek over hoe hij toch overleefde, tegen de verwachtingen in van velen. Hoe is het dan om in deze coronatijd te leven? En wat je handicap je kan leren om met deze vreemde tijden stand te houden.

Vlog 54: onderweg naar Hilversum

Mari is onderweg naar de studio van NPO Radio 1 om te praten over mensen met een handicap en corona. Op de heen en terugweg probeert hij Jan te woord te staan. Wat niet altijd vlekkeloos gaat. Hoe ging het interview? Hoe ziet de buitenwereld eruit? Hoe moeilijk is het om op het mediapark te komen? Hoe druk zijn de treinen? Ontdek het in onze meest chaotische vlog tot nu toe.

Uitzending radio 1: Een handicap in Coronatijd

Vlog 53: Jan als premier

Mari is weer in Eindhoven en kan weer van de Brabantse keuken genieten. Waar kunnen ze betere asperges maken. Boven of onder de rivieren? Het is niet het enige op te lossen dilemma van vandaag. Gisteren eindigden we in mineur. De landelijke overheid trok zich voor een groot deel terug als financier van de belangenbehartiging, waardoor er een dorre woestijn overbleef en het moeilijker is om op te komen voor de mensen met een handicap. Als Jan premier zou zijn, hoe zou hij dit anders hebben aangepakt?

Vlog 52: Waar ging het mis?

Jan en Mari nemen de vlog wat eerder op. Jan namelijk nog wat spannends gaan doen vandaag. Er is een vraag die Mari vandaag vandaag op zijn lippen heeft. Gisteren had Jan het over vroeger: toen belangengroepen voor mensen met een beperking veel meer inspraak hadden dan nu het geval lijkt te zijn. Waar ging het precies mis? Wat is de oorzaak dat het vroeger beter was dan nu? En wat heeft dat met decentralisatie te maken?

Vlog 51: Mee kunnen praten

 Het is Jan’s trouwdag vandaag. Rede genoeg om een oranje pak aan te trekken. Na een weekend elkaar niet te hebben gezien reflecteren Jan en Mari op het gesprek met Ilya. Wat steekt hen het meest in de manier waarop de overheid omgaat met mensen met een beperking? Wat is de rede waarom er vanuit de overheid zo weinig aandacht is voor ‘de’ doelgroep? Jan heeft wel een idee. Het is het begin van een brainstorm die nog lang niet ten einde is

Vlog 50: IEDER(IN) in tijden van Corona (III)

In het laatste deel van het gesprek met Ilya gaan we in op de enorme misverstanden rondom zelfredzaamheid. Wat voor invloed heeft Corona hier op? En wat voor consequenties voorziet zij voor mensen met een beperking na de pandemie? En wat zouden we nu kunnen doen om ‘onze’ plek in de samenleving terug te claimen?

Vlog 49: IEDER(IN) in tijden van Corona (II)

In het tweede deel van het gesprek met Ilya Soffer directrice van IEDER(IN) praten we over wat een mogelijk alternatief kan zijn voor de problemen die we eerder hebben geschetst. En welke tegenwerking krijgt Ilya precies? Wat zijn de argumenten die ze vaak tegengeworpen krijgt?

Vlog 48 IEDER(IN):in tijden van Corona (I)

De komende drie dagen een interview met Ilya Soffer. Directeur van Iederin, het invloedrijkste netwerk van mensen met een beperking in Nederland. Na gisteren in Nieuwsuur te zijn verschenen is ze vandaag te gast in Troost & Sanders. Jan & Mari vroegen zich in het eerste deel van het gesprek af: hoe gaat het met haar? En waar irriteert ze zich aan als je kijkt naar de reactie van de Nederlandse overheid? Een gesprek over corona en belangenbehartiging voor en met mensen met een beperking.

Vlog 47: Voordelen van een handicap

 

Gisteren is er door het kabinet een stappenplan gepresenteerd over hoe we langzaam uit onze ‘intelligente’ lockdown te komen. Jan en Mari bespreken het. Maakt Jan zich zorgen? Daarna een leuke discussie over of je wel gebruik mag maken van de voordelen die een handicap soms kan bieden als je tegelijkertijd ook voor radicale gelijkheid bent.

Vlog 46: ENIL

Jan is weer eens vredesstichter in huis? Wat is daar aan de hand? Mari had gisteren een online marathon vertoning van de Rolstoel Roadmovie voor activisten over heel de wereld. Het is aanleiding voor een gesprek over ENIL, oftewel: The European Network of Independent Living. Een belangrijke Europese organisatie die opkomt voor de mensen met een handicap op Europees niveau. Wat waren de vragen die zij hadden naar aanleiding van de serie? En wat hebben ENIL en de Rolstoel Roadmovie met elkaar te maken?

Vlog 45: Vrijheid van meningsuiting

Grappig! Op Bevrijdingsdag toevallig de 45’ste vlog (snappen jullie ‘m?) Vandaag is Mari heel druk voor een online vertoning van zijn Rolstoel Roadmovie en staat Jan stil bij het overlijden van cultuurfilosoof Rietdijk. Iemand wiens denkbeelden hij verafschuwden, maar toch heeft hij stiekem veel betekent voor de rechten voor mensen met een handicap in Nederland. Verder is Jan boos over een mail die hij heeft ontvangen. Mari en Jan analyseren de kritiek en praten over de vrijheid van meningsuiting.

Vlog 44: Tweede wereldoorlog

Het moment dat Mari en Jan de vlog opnemen is het nog net voor de dodenherdenking, tijd om het te hebben over een moeilijk en emotioneel onderwerp. Vandaag praten Mari en Jan over ‘Aktion T4′, oftewel het plan van de nazi’s om mensen met een handicap massaal en systematisch de dood in te jagen. Wat waren de gedachtes hierbij? En de technieken waarop ze dit deden zonder dat de bevolking in opstand zou komen? Waarom ligt de term euthanasie altijd nog zo gevoelig? En wat weten we over de mensen met een handicap in Nederland tijdens de bezetting? Extra reden om juist op 5 mei nog een keer stil te staan bij onze vrijheid,

Vlog 43: Hells Angels

Vandaag een zondags koffiepraatje op een zondag die nogal druk is voor allebei. Zowel Mari als Jan hebben anekdotes met motorbendes. Waar werd Jan naartoe geëscorteerd en hoe dronk Mari een van zijn eerste biertjes? En kunnen we iets leren van de Hells Angels?  

Vlog 42: Handicap & Kunstonderwijs

 

Wat kregen we veel reacties op de vorige vlog! Jan vat het even samen. Ondanks dat zowel Mari als Jan vandaag erg moe is – zou dat kunnen komen door de lockdown? – praten ze vandaag over hoe het toch kan dat er nog te weinig mensen met een handicap actief zijn in de kunst en cultuursector. Terwijl een handicap juist een goede aanleiding geeft daar iets mee te doen!

Vlog 31: Politieke partij?

 

Weer een vlog met een gast! Op 1 mei is onze gast Eva Ruiters. Ze stuurde ons een mail over het idee van een nieuwe politieke partij te beginnen en heeft daar heel goed over nagedacht. Een interessant gesprek volgt over hoe dit aan te pakken. Onderwerpen als emancipatie, revolutie, validisme en constructief met de politiek meewerken. Hoe nu verder?

Vlog 40: Beeldvorming (III)

 

De 40ste vlog alweer! Wat gaat de tijd hard. Vandaag gingen Jan en Mari los in een brainstorm over hoe je de beeldvorming van mensen met een handicap kunt kantelen. En na 40 vlogs eindelijk antwoord op de vraag: waarom komt Jan altijd zo schitterend voor de dag? Waarom niet je handicap gebruiken voor een leven lang durende kostuumparty?

Vlog 39 Beeldvorming II

 

Mari is weer even in Amsterdam, Jan komt net terug uit Helmond om draadjesvlees af te leveren. Vandaag pakken ze door op het veelbesproken becommentarieerde onderwerp ‘Beeldvorming.’ Hoe is de huidige beeldvorming ontstaan? Waarom zijn helden zo belangrijk? En hoe maak je het verschil tussen gesprekken die gaan over een handicap en gesprekken die gaan over personen die de wereld willen veranderen met toevallig een handicap?

Vlog 38: Beeldvorming (I)

Na een subtiele vorm van sluikreclame hebben Mari & Jan het over een van hun favoriete onderwerpen: beeldvorming.
Hoe verander je de beeldvorming van mensen met een handicap?  Wat heeft oud president Roosevelt hiermee te maken? Hoe deden andere bewegingen dat in de geschiedenis? En is het een kwestie van meer meedoen met quizen en kookshows of zijn we eigenlijk nog niet in die fase?

Vlog 37: Koningsdag

 

Ook Jan en Mari vieren vandaag Koningsdag in deze feestelijke versie van de vlogs.
Speciale dagen vragen om speciale onderwerpen: hoe vaak kwam Jan leden van het koningshuis tegen? En kon hij het paleis wel in? En kreeg hij iets voor mekaar bij het Koningshuis?  Proost!  Wij hopen dat onze kijkers ook een huiselijke maar gezellige Koningsdag hebben gevierd! 

Vlog 36: Aan het werk! (II)

Gelukkig gaat het beter met de broer van Jan. Mari heeft nog wat vragen over de vorige vlog: waarom kon hij eigenlijk niet aan het werk in Werkenrode of als maatschappelijk werker? Het had een tamelijk bizarre reden. En hoe verdiend Mari eigenlijk zijn geld? Heeft hij ooit vakantiebaantjes gehad? En zit hij nog steeds in de Wajong?

Vlog 35: Aan het werk! (I)

 

Jan maakt zich zorgen. Z’n broer is opgenomen in het ziekenhuis en we hopen uiteraard allemaal dat hij snel weer beter wordt! Vandaag vertelt Jan zijn ervaring met werk. Waar begon hij te werken? En wat waren de moeilijkheden die hij daarbij tegenkwam? Speelde zijn handicap een rol in het zoeken naar werk? En was dat noodgedwongen of uit idealisme?
 

Vlog 34: Jan’s wilde jeugdjaren

 

Zo introvert als Mari z’n handicap heeft verwerkt, zo extravert ging het eraan toe bij Jan. Wie had ooit gedacht dat Jan zowel verlegen als doof is geweest? Hoeveel mensen kon Jan kwijt op z’n kleine studentenkamer? Een prachtverhaal over experimenteren in je eigen bubbel, angst voor de ‘buitenwereld’ en de helende werking van een luchtbuks en en aquarium.  

Vlog 33: Mari’s wilde jeugdjaren

 

Afspraak is afspraak. Mari zou nog terugkomen op Jan’ s vraag of hij ‘van God los was’ toen hij eenmaal op kamers ging wonen. Nu viel dat wel mee, maar dat kwam toch vooral omdat Mari nog een behoorlijke olifant in de kamer te lijf moest gaan. Iets met confrontatie, inzicht, flauwvallen en sexappeal.

Vlog 32: Medische Obsessies

 

Mari zit lekker in de tuin, maar hij zit ergens mee. Waarom heet iedereen – juist ook mensen met een handicap – zo’n enorme drang om te weten ‘wat iemand precies heeft.’ Hij irriteert zich eraan en doet een pleidooi om samen trotse outcast te zijn, zonder je handicap een te groot onderdeel van je identiteit te maken. Jan begrijpt de discussie, maar probeert te doorgronden waar dit vandaan komt. Het is een aanleiding voor een openhartig gesprek.

Vlog 31: Coronazorgen & Wonen (III)

Mari kreeg vandaag spekkoek van een volger van de vlog en is daardoor compleet in zijn nopjes. Ook Jan heeft goed geslapen en goed gehumeurd. Toch is er rede tot zorg: door de Coronacrisis lijken de gemeentes de beloofde inclusie-agenda links te laten liggen. Waarom en wat zijn de consequenties?  Verder vertelt Mari zijn verhaal over wanneer hij op zichzelf is gaan wonen. Hoe is hij uiteindelijk in Amsterdam terechtgekomen en waren er in dat opzicht ook voordelen van in een rolstoel zitten? En net als het spannend wordt… is de tijd op. Jammer.

Vlog 30: Wonen (II)

Hoera! Vlog 30 alweer! Jan heeft slecht geslapen vannacht. Waar werd hij wakker van? Wat heeft de ongewisse toekomst in petto voor zzp’ers als hem?  Hij gaat ook verder met het verhaal waar hij gisteren startte. Want in welke onmogelijke situatie heeft Jan vroeger gewoond? Mari valt bijna van zijn stoel door dit verhaal..
 
We willen onze kijkers graag bedanken voor hun enthousiaste steun de afgelopen 30 dagen! Met jullie suggesties en reacties houden we het vol! Veel dank daarvoor!

Vlog 29: Acties & Wonen

Naar aanleiding van gisteren heeft Jan z’n actie-outfit aangetrokken. Hij vertelt Mari over de actiegroep Makkers Unlimited en de acties die zij toentertijd voerde. Daarna praten ze over wonen. Met vandaag aandacht voor ‘Het Dorp’ en de Focuswoning. Waarom was Jan daar zo enthousiast over, en is hij dat nog steeds?
 
Het boek ‘Acties met handicap’ is hier te bestellen:

Vlog 28: Babyboom vs Millenials (I)

Vandaag een hele speciale vlog! Onze eerste gast is niemand minder dan co-auteur van het handboek ‘Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten?’ en geheel toevallig ook de dochter van Jan.  En hoe interessant is het dan om te praten over het verschil in generaties.  De drie delen hun observaties hoop en zorgen rondom het activisme van nu en het verschil met het activisme van vroeger in een hele volle en vrolijke vlog.  

Survivalboek: Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten. Jeske Troost en Tess Janssen

Vlog 27: Thuishulp tijdens corona

 

 

Vandaag praten Jan en Mari over het Coronanieuws rondom mensen met een beperking. Ze hebben nieuwe collega’s. Maar zijn Mari en Jan jong genoeg? Verder praten ze over Jan zijn oproep voor beschermingsmiddelen voor mensen met een handicap die zelfstandig wonen. Is hier wel genoeg aandacht voor?
 
Jan zijn blog over het ziekenhuis (met prachtige voorleesstem!): Op herhaling
Cam on Wheels:  https://camonwheels.nl/

 

Vlog 26: Gehandicaptenpartij (I)

Mari vlogt bij uitzondering maar tijdens zijn dagelijkse wandeling en staat stil bij een bijzonder Eindhovens bankje. Jan komt terug op het idee wat hij gisteren liet vallen: een Gehandicaptenpartij. Hij was er al eens voor benaderd in 1998 – dus niet in 1981 zoals hij in de vlog zegt – om fractievoorzitter te worden. Maar waarom heeft hij toen geweigerd? En wat zijn de ideeën nu?

Vlog 25: Politiek & Beperking (I)

Mari heeft de sprong naar Amsterdam gewaagd. Jan rommelt door oude foto’s. Vandaag een belangrijk onderwerp: Hoe kijken de politieke stromingen eigenlijk naar de positie van mensen met een handicap en hun positie in de samenleving? Mari en Jan gaan (bijna) alle stromingen af. Wordt vervolgd!

Vlog 24: Mobiliteit

Mari is chagrijnig vandaag, Jan zit met z’n hoofd nog in Curacao. Vandaag hebben ze het over mobiliteit. Is het gebrek daaraan niet eigenlijk de enige echte handicap? En hoezo werd Jan vroeger met de varkens vervoerd? En zijn oplossingen als de Valys, Traxx, Connexion niet een enorme schande?

Geschiedenis TV Aparticipatie: Philips Rolstoelen 1962

Vlog 23: Geloof, hoop en liefde (III)

Jan droomt na al die dagen quarantaine de vlog op te nemen vanaf het strand van Curaçao en haalt herinneringen op. Daarna gaan de heren weer terzake: op deze tweede paasdag een voorlopige conclusie over het onderwerp geloof. Wat zijn de voor en nadelen van de christelijke opvatting rondom beperkingen. Jan leert Mari een stuk genuanceerder denken over de opvattingen van de nonnen toendertijd. En wat hebben ouderen de mensen met een handicap dwarsgezeten?

Vlog 22: Geloof, hoop & liefde (II)

 
Tijdens eerste paasdag reflecteert Mari op wat het rooms katholieke geloof had op zijn leven, hoe mythologie hem van het geloof wist te brengen samen met de dood van zijn opa. En welke rol speelde dit geloof eigenlijk voor mensen met een beperking? Een onderwerp waar nog lang niet over is nagepraat..

Vlog 21: Geloof, hoop en liefde (I)

Jan is in opperste stemming. Heeft hij nu iets gedaan wat niet mag of juist een heldendaad verricht?
 
Pasen komt eraan: dus mooi om een drieluik over de rol van het geloof te maken: Vandaag de eerste.
 
Jan’s verhaal gaat vandaag over hoe hij zich voelde als hervormde jongen in een rooms katholiek St. Maartenskliniek.  Het katholieke geloof zal nog vaak terugkeren in zijn leven? Voelde hij zich geen vreemde eend in de bijt?

 Vlog 20: ‘Gewone vrienden’

De 20ste alweer! Gisteren wat later opgenomen. Vandaag weer wat vroeger. Mari is in ieder geval nog niet helemaal wakker.
Jeske had een prachtig onderwerp bedacht: het belang van vrienden hebben zonder handicap. Het wat op het oog vreemd onderwerp mondt uit in een bijzonder openhartig gesprek over zelfontplooiing, zelfwaarde, schuldig voelen over je handicap en de beruchte ‘handelingsverlegenheid.’

Vlog 19: Seksuele Hulpverlening

In deze late avondvlog: Mari is dit keer veel te laat. de corona-update: Er is heftig, maar goed nieuws uit België. En Jan vertelt over het debat over seksuele hulpverlening. De rol van een stichting met de prachtige naam:  Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling. En wat voor films zag Jan in godsnaam vroeger in de HBOsoos?  

Vlog 18: De Toekomst (2) Handicap in 2050

 
Er is goed nieuws vandaag over de IC bedden. Maar Jan is er nog niet gerust op. Mari droomt vooral van een biertje op het terras en zijn vriendin. 
Vandaag deel 2 over handicap in 2050.  Het nachtmerrie scenario: hoe ziet de wereld eruit in 2050 als we het door een donkere bril kijken?
 
Hebben jullie ook ideeën over de toekomst? Laat het ons weten!

Vlog 17: De Toekomst (I) Handicap in 2050

 
Het is weer prachtig weer! En Mari heeft eindelijk zijn handbike terug in Eindhoven. 
Vandaag kijken we vooruit naar de toekomst. Jan heeft in 1976 een opstel geschreven over het jaar 2000. Hoe dacht hij toen over hoe het leven met een handicap zou zijn? Op basis daarvan kijken we vooruit naar 2050. Hoe ziet het leven met een handicap er dan eigenlijk uit? Vandaag het optimistische scenario!
 
Hebben jullie ook dagdromen over de toekomst? Laat het ons weten!
 

Vlog 16: Seksualiteit (II)

 

 
Seksualiteit deel 2! Mari is een beetje hyper vandaag, Jan heeft slecht geslapen, maar heeft een prachtig boek uit de kast gehaald met een nog mooiere cover.  Ze praten vandaag over Jan’s puberteit en het begin van zijn ontdekkingstocht naar seksualiteit en intimiteit. Wat deed Jan bij de geitjes? Ook deze vlog wordt weer vervolgd met antwoord op jullie vragen!
 
Mari’s zomerse muziektip: Ibrahim Maalouf – Una Rosa Blanca

VLOG 14: SEKSUALITEIT (1)

Vandaag een zomerse vlog op deze bijna eerste zomerse dag. Mari is in zijn nopjes om een hele goede reden en daar maakt Jan meteen gebruik van door hem te bevragen over zijn moeilijkheden met seksualiteit in de puberteit. (dank Marcel Brans voor de input) We krijgen het er warm van! Wordt zeker vervolgd.
 
Vragen aan ons blijven meer dan welkom

Vlog 14: Activisme: Vroeger & Nu (II)

 

In deze vlog bespreken Jan en Mari de discussie over het vroeger bevochten recht voor mensen met een handicap om een kind te krijgen en de discussie rondom de NIP test. Ook verklaard Jan waarom er in Nederland rond de roerige jaren 70 geen felle revolutie uitbrak en de strijd voor rechten van mensen met een handicap hier wat gematigd begon, met de ‘rozenmars’ als pijnlijke anekdote.

Vlog 13: Forever young

In deze speciale, feestelijke vlog vieren we Jan zijn verjaardag! En hebben Mari en Jan een ontroerend gesprek over ouder worden terwijl door anderen voorspeld was dat Jan enkel 28 zou worden.
 
 

Vlog 12: Toegankelijkheid (I)

 

Vandaag praten Jan en Mari over een onderwerp wat nog vaak terug gaat komen. Toegankelijkheid!
Daarnaast  heeft Jan weer een schitterend shirt aan – met een verhaal – en is er aandacht voor nieuws rondom de crisis triage nadat Dhr. Gommers voor de NOS camera’s verklaarden dat er ook voor mensen met een handicap plaats is op de IC.
 

Vlog 11: Eenzaamheid

 

Vandaag praten Jan en Mari over het eenzaamheidsvirus wat vat op hen heeft gekregen. Waar Mari dankzij corona gescheiden is van zijn vriendin, heeft Jan uitgevonden waarom hij alleen zijn zo vervelend vind.
 
Wat zijn jullie trucs tegen eenzaamheid?

Vlog 10: Jullie strijd is onze strijd

Nummer 10 alweer! Dank voor alle inspirerende reacties tot nu toe. Het is al 10 keer een feest geweest om het te mogen maken.
 
Naast de gebruikelijke coronanieuws vertelt Jan over een van de bijzonderste ontmoetingen die hij ooit heeft gehad. Zelfs koningin Beatrix was slechts figurant bij deze handdruk.
 
De link naar Steffie waar Jan en Mari het over hebben.

Vlog 9: Representatie (I)

 

Jan is volledig geïnspireerd geraakt door de vorige vlog en heeft zijn kledingkast opengetrokken.
Naast de gebruikelijke corona update maken we in vlog 9 een opstartje met een onderwerp waarin zowel Jan als Mari zich helemaal vis in het water voelen: representatie. Wat hebben GTST, handicaps en het christendom met elkaar te maken?
 
Vraag:
Wat is jullie favoriete film of serie rondom het thema beperking of handicap? Laat het ons weten!
 
Fragment van GTST waarin Charlie in een rolstoel zit:
 
 
 
 
 
 
 

Vlog 8: Crip Camp

Is Mari te laat om een hele goede reden.

De survivalgids van Jeske & Tess 

Praten Mari en Jan over het belang van vriendschap

Hebben ze het over de Netflix documentaire: Crip Camp, over de revolutie voor toegankelijkheid in de VS en het begin van ADAPT

Hoe revolutionair was het toentertijd in Nederland?

 
Het artikel over het survivalgids van Jeske & Tess in het Algemeen Dagblad:
 
 

Vlog 7: Waardigheid van leven (I)

Jan vertelt vandaag een persoonlijk verhaal hoe hij na begon te denken over de waardigheid van het leven toen hij keuzes moest maken over de keuze voor kinderen.

En – SPOILER! – deze vlog komt er eindelijk een mystery guest in beeld!

Vlog 6: Crisis Triage

 

In vlog 6 bespreken Jan en Mari een een niet zo vrolijk onderwerp: hoe zit het in deze corona crisis met de triage in het ziekenhuis en moeten mensen met een beperking zich extra zorgen maken?
Overigens is het – zelfs nu het druk wordt op de IC’ s – nog een puur theoretische discussie. De kans dat we in Nederland echt overgaan op ‘oorlogs triage’ is nu nog niet erg groot.
 
Hou de informatie van Ieder In in de gaten: Coronacrisis
Zij hebben mede naar aanleiding van de signalen overleg met VWS
 
De link naar het artikel waar Mari het over heeft: NOS

Vlog 5: Chronische ziekte & Handicap

In vlog 5:
Korte Corona Update

Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen een chronische ziekte en een handicap?

Wat is eigenlijk een goede benaming: Beperking, handicap, invalide etc.?

Oproep: wat vinden jullie de grootste jeukwoorden of de beste benaming voor iemand met een handicap/beperking/uitdaging?

Vlog 4: Activisme, vroeger & nu (I)

 

In de extra uitgebreide vlog 4:

Bezorgdheid over corona
Wanneer werd Jan activist?
Hoe uit activisme zich nu?
Waarom is er nu geen fel activisme meer?

Vlog 3: Beperking bij de geboorte of later?

 

In vlog 3:

Rond welke tijd willen jullie de volgende vlogs zien verschijnen?
De corona update
Hoe beïnvloed Corona jullie dagelijks leven?
Welk verschil zit er tussen met een beperking geboren worden of later krijgen?

Vlog 2: Beperking?

In vlog 2:

We proberen er de komende tijd iedere dag een vlog te maken!
Het nieuws rondom Corona en instellingen voor mensen met een handicap.
Wat is eigenlijk een beperking?
Iedereen meedoen begint bij de scholen!
De overeenkomsten tussen kunstenaars & mensen met een handicap

Vlog 1 de aftrap

In de vlogserie Troost & Sanders bespreken filmmakers Jan Troost en Mari Sanders de wereld rondom mensen met een beperking vanuit hun eigen observaties in het corona tijdperk en daarna. Aflevering 1 bijt in algemene zin het spits af.
Vragen, ideeën en opmerkingen zijn welkom in de reacties!

Ondertiteling aan zetten ondertiteling c

 

Gastblog Tess Janssen & Jeske Troost: Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten?

Gastblog, , , ,

Mijn dochter Jeske en haar vriendin Tess kregen een hoop vragen van mensen die veel moeite hebben met het thuis moeten zitten en het gebrek aan een dagstructuur in verband met Corona. En aangezien zij beide professionele thuiszitters zijn (en zijn geweest), hebben zij dit document gemaakt met tips en handvatten om je quarantaine periode zo goed mogelijk door te komen. Met behulp van Willemijn en Tahné is deze handleiding ontstaan! Deel het gerust met je vrienden of familie als je denkt dat zij er iets aan hebben.

Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten?

Dit document is gemaakt door mensen die fulltime of parttime thuis zitten door gezondheidsredenen. Hieronder staan tips voor een dag structuur en tips voor bezigheden in huis. Niet elke tip hoeft voor jou te werken, maar probeer dingen uit en haal er vervolgens uit wat voor jou werkt. De basis van alles is: maak het klein! Deze hele crisis kan hele mooie dingen met zich mee brengen, als je het gebruikt als een punt in je leven waarin je even stil staat en om je heen kijkt.

Relativeer

Jeske Troost

Jeske:     Als professioneel thuisblijver heb ik in mijn leven veel ervaring gekregen met thuisblijven en vooral hoe je ermee om gaat zonder gillend gek te worden. Na jarenlang 24/7 op bed te hebben gelegen, zonder naar de wc/douche/woonkamer/buiten te kunnen, is misschien wel de belangrijkste tip die ik kan delen: relativeer. Nu ik nog steeds minimaal 20 uur per dag op bed lig, maar inmiddels gelukkig wel weer kan lopen en in huis dingetjes kan doen, heb ik geleerd dat relativeren enorm helpt. Ik kan bijvoorbeeld enorm genieten van (voor jou misschien) kleine dingen zoals een cake bakken, de was doen, je kledingkast uitzoeken of zittend aan tafel een spelletje doen. Als ik vroeger een dag thuisbleef en deze dingen deed, dan voelde het als een ‘verspilde dag’ waarin ik ‘niks had uitgevoerd’. Inmiddels ben ik blij en zelfs trots als ik op een dag een paar van deze ‘saaie dingen’ kan doen. Probeer ook zo te denken. In plaats van je rot te voelen over wat je allemaal niét kan, wees blij met alle dingen die je wél nog kan doen. En vergeet ook niet dat dit niet voor altijd is. Deze crisis heeft tijd nodig maar gaat uiteindelijk weer over. En dan kun je weer naar hartenlust naar vrienden, je werk, naar de film of uiteten. Probeer te genieten van de kleine dingen, want dat zijn er een hoop. En probeer je misschien ook eens voor te stellen hoe het is om je bed níét uit te kunnen, dan is rondlopen in je huis misschien al een stukje minder erg.

Tess Janssen

Tess:      In mei 2019 kwam ik door twee ongelukken in een korte tijd helaas thuis te zitten. Mijn hersenen waren gekneusd en ik werd volledig teruggeworpen op de basis van mijn bestaan. Geen prikkels, geen televisie/telefoon/sociale contacten. Even helemaal niks om mijn hersenen de rust te gunnen die nodig was. Ik wilde elke dag afsluiten met een voldaan gevoel, maar hoe doe je dat als je niks mag/kan? Gelukkig ben ik daar een pro in geworden en heb ik er enorm veel van geleerd. In tegenstelling tot Jeske heb ik het geluk weer terug te kunnen naar het ‘oude’ leven. Niet iedereen heeft dat geluk, de situatie waar een groot deel van Nederland zich nu in bevindt is voor anderen de dagelijkse werkelijkheid. Ik hoop dat na de Coronacrisis het gevoel van samenhorigheid blijft en mensen wat meer naar elkaar gaan om kijken!

                                 – You can do this! –

Tips voor een dag structuur

1. Ga op tijd naar bed.
Het liefst voor 0:00 uur en sta ook op tijd weer op: het liefst voor 9:30uur. Zo voorkom je dat je je dag en nacht ritme omdraait. Dit is belangrijk om het gevoel te krijgen dat je iets uit je dag kan halen. Om 22:00 uur bereikt je melatonine aanmaak zijn piek,waardoor we het signaal krijgen dat we binnenkort naar bed moeten. Dit zorgt ervoor dat je makkelijker in slaap valt, dieper en kwalitatief beter slaapt en ook frisser en energieker wakker wordt. Wat weer resulteert in een productievere dag.
2. Probeer regelmatig en zo gezond mogelijk te eten.
Als je gewend bent om normaal naar de sportschool of naar een club te gaan, probeer dit dan nu thuis te doen! Trek je oude Wii Sports uit de kast, ga Zumba dansen via Youtube of probeer Yoga uit midden in de woonkamer. Na een half uur of een uurtje sporten en een gezonde lunch voel je je goed en voldaan.
3. Maak s ’avonds een plan voor de volgende dag.
Dit hoeft niet leidend te zijn, maar het is fijn om opties te hebben die je de volgende dag gaat doen.
4. Maak to do lijstjes voor de dingen die sowieso moeten gebeuren.
Doordat je meer tijd hebt kan het zijn dat je de neiging hebt om dingen te laten en te denken ‘dat komt nog wel, ik heb tijd zat’. Zorg dat je dit bijhoudt, want anders stapelt het zich op. Afvinken werkt heerlijk en geeft een gevoel van voldoening! Beloon jezelf.
5. Begin in de ochtend met 1 (makkelijke) taak
Van je to do lijst om in de actieve flow te komen.
6. Schrijf op je to do lijst ook activiteiten die jij wellicht niet waard vindt om op te schrijven.
Als je bijvoorbeeld de was gedaan hebt, gedoucht, je haar gekruld, gekookt en een half uur gitaar gespeeld hebt kan dat voor jou misschien voelen alsof je een vrij simpele dag gehad hebt en ‘niks gedaan hebt’, maar dit is absoluut niet zo. Door ook deze ‘simpele’ activiteiten op te schrijven maak je het zichtbaar voor jezelf en voel je je productiever.
7. Zoek naar een overkoepelend ‘project’
Waar je elke dag even aan kan werken. Het is fijn als het project het volgende bevat:
o  Een doel
o  Een eindresultaat
o  Nut (dit kan erg klein zijn, je hoeft hierin niet te groot denken. Een decoratieve waarde kan ook nuttig zijn.)  
8. Zorg dat je ontspanning inplant!
Niet ALLES wat je doet hoeft nuttig te zijn. Dit kan ook onderdeel zijn van je planning. Even Netflixen, een lunch bereiden en opeten of even videobellen met een vriend zijn hier goede voorbeelden van.
9. Als je wel naar buiten mag:
WANDEL, WANDEL, WANDEL, WANDEL!
10. Schrijf aan het einde van de dag kort iets op over hoe je dag was.
Dit hoeft niet altijd compleet positief te zijn. Een mindere dag hebben is oké. Maar schrijf wel elke dag óók iets op waar je voldoening uit hebt gehaald! Dit kan iets heel kleins zijn, maar wat je wel als positief hebt ervaren.
11. Verslons jezelf niet.
Verzorg jezelf. Kleed je aan elke ochtend, kam je haar en poets je tanden. Ook als je helemaal niet naar buiten gaat!

Voorbeeld to do lijst:
o Afwas doen
o Was draaien
o Kaartje sturen naar…
o Oma bellen
o Beginnen aan een fotoboek
o Leren gitaarspelen/breien/haken/tekenen/dansen via Youtube

Wat te doen met al die vrije tijd?

Daar kom je anders nooit aan toe:
– Sorteer al je foto’s op je computer/harde schijf/telefoon
Zet ze in mappen en sorteer op datum zodat je ze makkelijk terug kunt vinden en maak een back-up. Dit geeft een opgeruimd en voldaan gevoel.
– Ruim de zolder/kast/kelder op en verkoop of geef de spullen weg die je niet meer nodig hebt. (Op dit moment is het lastig om ze ook te verkopen of weg te geven, maar je kan in ieder geval beginnen met opruimen.)
– Doe mee aan prijsvragen en win acties online
Reorganiseer: o De documenten op je computer,Je notities in je mobiel, je rommelkast, je
                                voorraadkast, je mailbox, je whatsapp berichten, je contacten in je telefoon
                                o Je kledingkast:na de corona crisis organiseer je een kledingruil met                                                vrienden en kan je je kast weer aanvullen
                                o  Je administratie: van nu maar ook die van vroeger, denk niet alleen aan                                       rekeningen en soort gelijken, maar aan AL het papier wat je hebt                                                       bewaard  door de jaren heen.(studie, gebruiksaanwijzingen,                                                                 verjaardags-/kerst/zomaar kaarten, boeken enz.)
                                 o Je make-up stash: maak alle kwasten schoon (die je waarschijnlijk al 3                                         jaar non-stop gebruikt) en gooi of geef alle oude
                                   make-  up/nagellakjes/haarproducten weg

  • Houdt een grote schoonmaak alsof je voor het eerst in je huis gaat wonen
  • Indexeer alle films/series/boeken in een database die je al hebt gezien en nog graag wil zien
  • Koop een sorteerdoos en zoek alle schroeven, spijkers, moertjes et cetera uit
  • Kook voor meerdere dagen en vries het in. Dit zorgt er ook voor dat je minder vaak naar de supermarkt hoeft of in het geval van quarantaine, iemand minder vaak voor jou boodschappen hoeft te halen/te bestellen

 

  • Begin een moestuintje en behandel je plantjes als of het je eigen kinderen zijn
  • Maak een bucketlist. Wat zijn dingen die je graag nog zou willen doen? Dit kunnen grote en kleine dingen zijn. Het hoeven niet alleen maar spectaculaire dingen te zijn zoals bungeejumpen. Iets tegen iemand vertellen wat je nooit hebt gedurfd is bijvoorbeeld ook een goede voor op je lijstje
  • Neem de tijd om je situatie te evalueren
    o Kijk opnieuw naar je huidige werk, is dit wat je wilt? Word jij hier gelukkig van?
    o Welke studie wil je gaan doen?
    o Ben je happy met waar je woont?
    o Hoe zie je jezelf in 5 jaar?
    o Zijn er dingen die je graag anders zou willen en hoe zou je dit kunnen realiseren?

‘Dat doe ik nog wel een keer’: al die klusjes die door de jaren heen zijn blijven liggen. Bijvoorbeeld:
o De plinten die er nooit zijn gekomen, terwijl je er inmiddels al 2 jaar woont
o De deur die opnieuw geverfd moest worden
o Het uitzoeken van de administratie van jaren geleden
o De muur een nieuw kleurtje geven
o De tuin opknappen
o Dat ene bankje opschuren en opnieuw verven

  • Scan al je oude fotoboeken van vroeger in
  • Begin aan een biografie

Creatief

Schilderen: maar wat dan?

  • Maak een Bob Ross schilderij (Er zijn heel veel leuke tutorials op Youtube. Stap voor stap uitgelegd, je hoeft dus geen professioneel schilder te zijn om dit te kunnen!)
  • Doe inspiratie op en maak een Pinterest bord! Misschien om eindelijk eens de slaapkamer onder handen te nemen? Of om eindelijk de hal wat gezelliger te maken?
  • Schilder op nummer, ook verkrijgbaar bij winkels als de Action of online bij verschillende webshops
  • Koop sjablonen (bijvoorbeeld van de Action). Maak een mooie achtergrond en schilder daar een sjabloon op
  • Vilten: naaldvilten of vilt maken
  • Scrapboeken: die ene vakantie waar je altijd al een boek van wilde maken met oude foto’s van vroeger
  • Kleuren/tekenen: voor volwassenen, maak kaarten voor je oma, enzovoort
  • Doodle of maak kaarten door middel van handlettering. Ook hier zijn leuke tutorials van te vinden op Youtube
  • Haak/brei: een sjaal/sloffen/muts et cetera
  • Maak een tijdcapsule met dingetjes die je leven van nu weergeven en schrijf voor jezelf een brief. Maak de tijdcapsule pas weer open over 5/10/15 jaar
  • (Leer) fotograferen
  • Een dagboek bijhouden met eventueel foto’s van die dag
  • Probeer een nieuw recept uit. Is het een succes? Schrijf hem op in je eigen gemaakte kookboek!
  • Maak Spotify lijsten met jouw favoriete muziek voor elk moment. Een lijst met muziek waar je je goed bij kan concentreren, een lijst waarbij je lekker kunt knutselen, een lijst waar je heerlijk op kunt stofzuigen et cetera
  • Maak/ontwerp een escape room

Tussendoortjes

  • Luisterboeken: schaf een Kobo Plus abonnement aan, hier kun je voor een klein bedrag onbeperkt luisterboeken luisteren
  • Puzzel alsof je leven ervan afhangt
  • Wandelen. En als je toch gaat, kan je net zo goed even de hond uit de buurt meenemen.
  • Doe een spelletje op je telefoon
  • Luister naar een podcast
  • Kijk een serie of een programma terug. Het is ook leuk om dit ‘samen’ met een vriend te doen. Zet tegelijkertijd het programma aan en videobel of Whatsapp ondertussen met elkaar. Zo lijkt het net alsof je gezellig samen televisie kijkt!
  • Lezen: begin aan die stapel boeken die je door de jaren heen hebt opgestapeld en altijd al hebt willen lezen

Verwen jezelf

  • Neem een warm bad met een luisterboekje of je favoriete muziek op de achtergrond
  • Neem een gezicht/haarmasker, scrub je hele lijf en smeer jezelf in met bodylotion (dit kan je ook zelf maken met producten die je al in huis hebt, een leuke DIY!)
  • Lak je nagels
  • Internetshoppen
  • Maak je favoriete maaltijd

Sociaal

  • Videobel je oma, zus, vriendin, vriend of ouders die je nu niet kan zien
  • Schrijf een lange brief aan een dierbare
  • Download de app ‘Houseparty’, je kunt hier met meerdere vrienden/familieleden tegelijk videobellen en samen leuke spellen spelen. Gewoon vanuit je huis!
  • Maak een pakket voor een vriend of vriendin die het nodig heeft. Schrijf elke dag een kaartje en doe er iets kleins bij: bijvoorbeeld een zakje thee, een gelukspoppetje, iets lekkers of een notitieboekje
  • Stuur kaartjes naar vrienden en familie of schrijf een kaartje voor iemand die je niet goed kent (een alleenstaande buurvrouw/man)
  • Schrijf lieve briefjes en leg deze ergens neer als je aan het wandelen bent. Schrijf op de envelop ‘voor jou’ of ‘voor degene die deze enveloppe opent’ en maak iemands dag een beetje mooier
  • Drink een kopje koffie met de buurman/buurvrouw verderop die je eigenlijk helemaal niet kent (tenzij je natuurlijk je huis niet uit mag en/of diegene een risicogroep is of close om gaat met een iemand uit een risicogroep)
  • Meld je aan voor onderzoeken/panels via internet (vragenlijsten, enquêtes) en geef iets terug door je mening te geven
  • Help iemand met een moeilijk taak waar je zelf wél goed in bent. Zijn er mensen om je heen die dingen moeten doen die zij erg moeilijk vinden, maar jou vrij makkelijk af gaan? Wellicht kun je ze helpen!

Meld je aan bij:
–Coronahulpgroep Nijmegen
–Website Coronahulp
–Rode kruis
–Sanquin

Memories

familiefoto

  • Maak een stamboom van je familie en zoek uit waar je roots liggen
  • Ga op zoek naar verhalen die kenmerkend zijn voor je voorouders
  • Praat met familieleden over wat zij weten over vroeger (digitaal)
  • Scan alle oude foto’s in van je opa of oma van vroeger toen zij jong waren
  • Verdiep je in het levensverhaal van een naaste, bijvoorbeeld je oma of opa
  • Interview:
           o Vraag je oma of opa of ze dingen hebben opgeschreven vroeger die je mag lezen
           o Gebruik kasboekjes voor het tijdsbeeld
           o Gebruik foto’s en anekdotes
           o Verdiep je in het tijdsbeeld via door bijvoorbeeld het boek ‘Gouden jaren’ te                  lezen en leg deze neer naast de verhalen van je opa of oma
  • Geen zin om in je eigen verleden te duiken? Help dan andere mee puzzelen door handschriften van vroeger te ontcijferen. 

Jeske met haar hulphond Daan

Extra tips van andere professionele thuiszitters: 

  1. Start een huishoudboekje, als je die nog niet hebt, om meer overzicht te krijgen in je financiële situatie. Er zijn hier hele goede apps voor. Sommige banken bieden deze functie ook aan via de bankieren app.
  2. Kijk eens naar je verzekeringen. Ben je nog tevreden over waar je je verzekeringen hebt afgesloten? Ben je al een paar jaar aan het uitstellen dat je een fatsoenlijke inboedelverzekering moet afsluiten? Of een rechtsbijstandsverzekering? Verdiep je er eens in! Dit is het perfecte moment.
  3. Maak vakantieplannen voor in de toekomst. Zijn er nog plaatsen die je heel graag wil zien? Zoek alvast iets uit. Google naar mooie plekken, bezienswaardigheden, prijzen of verblijf. Gewoon om een impressie te krijgen.
  4. Zijn er nog rekeningen die je moet betalen waar je tegenop ziet? Of die je niet durft te openen? Doe dit dan toch en kijk wat voor regelingen je kunt treffen qua betalen intermijnen of partiële kwijtschelding.
  5. Check berichten van instanties. We vergeten weleens dat we meerdere accounts hebben bij verschillende instanties. Belastingdienst, ov-chipkaart account, telefoonnetwerk account, zorgverzekering account of je bank. Log even in op deze accounts en check of je nog nieuwe berichten hebt ontvangen die je over het hoofd hebt gezien.
  6. Check extra vergoedingen. Ben je soms ook te lui om te checken of je bijvoorbeeld recht hebt gehad op een deelvergoeding van je reiskosten naar je therapie of iets anders? Zoek dat eens goed uit! Soms kan je een afspraken kaart aanvragen bij de betreffende instantie.
  7. Kom weer in het ritme met je fysio. Volg je regelmatig fysiotherapie, maar verzaak je soms een beetje je oefeningen? Zoek naar manieren waarop je dit voor jezelf beter kan inbouwen in je dagelijkse leven zodat je weerstand om de oefeningen uit te voeren lager wordt. Door de corona crisis is het misschien ook niet mogelijk om naar de fysiotherapeut toe te gaan.Bespreek samen met je fysio hoe je dit het beste kan oplossen. Misschien kun je via Skype met hem of haar afspreken? Of kun je bepaalde oefeningen via de mail doorgestuurd krijgen?
  8. Hoe staat het met je entree en voordeur? Wil je al langer een leuk naambordje of huisnummer? Of irriteer je je aan een berg jassen in de gang? Hoe kan jij ervoor zorgen dat je prettiger binnenkomt? Maak een Pinterest bord aan en inspireer jezelf.
  9. Ben je in een proces om aan jezelf werken? Probeer eens inzichten en gedachten processen voor jezelf op te schrijven. Ga met jezelf in gesprek. Onlangs iets belangrijks voor of over jezelf ontdekt? Zet het op papier!
  10. Schrijf een liedje!
  11. Houd je van toneel of zang? Probeer eens rond te kijken naar leuke zanggroepen/toneelgroepen waar je je ooit bij aan zou willen sluiten.
  12. Heb je een tyfus hekel aan meditaties? Probeer eens een lijstje van laagdrempelige ontspanningsoefeningen te maken zonder dat het allemaal te zweverig wordt. Op Youtube kun je veel oefeningen vinden. Zoek de oefening die bij jou past!
  13. Schrijf je in voor leuke online cursussen. Er is redelijk wat gratis aanbod online te vinden.
  14. Altijd al Spaans willen spreken? Via de Duolingo app kun je gratis op een speelse manier verschillende talen leren.
  15. Als je een auto hebt, ga hem eens van binnen en buiten poetsen en kijk wat je er echt in wil bewaren en wat je op kan ruimen.
  16. Denk eens na over hoe je milieubewuster kunt gaan leven.

En hou natuurlijk altijd de lol er in!  Tess en Jeske

 

Jeske Troost & Tess Janssen

Deze blog is gebaseerd op het document dat Tess en Jeske geschreven hebben. Wil je het officiële document bekijken? Kijk dan op:  http://tiny.cc/r5islz

Mocht je een hulpvraag hebben óf hulp willen aanbieden, doe dan een oproep op: www.helpalocal.nl. Mocht je initiatiefnemer zijn in jouw stad; meldt jouw stad dan aan via: https://helpalocal.nl/stad-aanvragen/
Help a local is een platform die opgezet is omdat heel veel mensen hulp willen aanbieden en hulp nodig hebben. Help a local is een laagdrempelige manier om direct in contact te komen met iemand. Je kunt een oproep plaatsen met een hulpvraag, maar ook reageren op hulpaanbod en iemand een handje helpen! Kijk voor meer informatie op de site.

– Stay inside and stay safe! –

foto handjes op de rug

Troost met twee gezichten

Blog, , , , , ,

“Troost over leven”

Dat is de titel van mijn boek, die nog niet is uitgekomen. Alsnog, tijd voor een nieuw hoofdstuk.

Corona

Ik ben iemand die in het algemeen niet mijn diepste zielenroerselen openbaar maakt. Toch heb ik vandaag besloten om een uitzondering te maken. In mijn boekenkast heb ik wel zeven survivalboeken staan. Na ze allemaal weer eens door te hebben genomen en alle rampen die ons kunnen overkomen weer eens op een rijtje te hebben gezet, (aardbeving, droogte, gassen en chemicaliën, overstroming, lawine, orkaan, tornado, bliksem, straling en kernexplosie), ontbreekt de Pandemie in dit rijtje. En laat dat nou net de ramp zijn die ons allen getroffen heeft: Corona. 

Survival handboek

Vliegtuig 

Toen ik in 1992 voor het eerst met het vliegtuig ging, naar Rusland nog wel, vroeg de vriendelijke stewardess wat ik aan het lezen was. Natuurlijk had ik mijn survivalboek mee genomen. Het was zes jaar nadat de kernramp van Tsjernobyl  Pskov, waar ik naar toe reisde, behoorlijk besmet was geraakt. Dus… wat kon ik wel of niet eten, vroeg ik me af. Ze zag ook dat ik het hoofdstuk over neerstorten bij de landing aan het doorlezen was. Met rustige stem vertelde ze me dat ik dat wel over kon slaan. Iemand met mijn handicap zou het toch niet overleven. Shit, dacht ik. Heb ik daar al die overlevingstechnieken voor doorgenomen? Hoe je vuur maakt, hoe je noodsignalen maakt en welke planten eetbaar zijn. Desalniettemin kijk ik nog steeds alle survival uitzendingen op Discovery. Want je weet maar nooit…  Als de dijken doorbreken, heb ik alvast mijn zwemvest in de auto hangen.

Bij iedere ramp staat in mijn boek dat je niet in paniek moet raken. Je moet je paniek overwinnen zodat je met wijsheid kan optreden. Ook tijdens mijn 50 botbreuken en de aantal keren dat ik wondroos had en bijna de pijp aan Maarten gaf, lukte dat me meestal wel.

Maar vandaag even niet

Ondanks mijn vrolijke en volhoudende natuur was ik even heel depri. Ik liet mijn dochter zelfs weten welke muziek ze moest draaien op mijn begrafenis en zei haar dat ik vast even een filmpje zou maken om op mijn begrafenis af te draaien. Omdat ik zoals altijd het laatste woord wil hebben. Ik ben niet voor niks moderator/dagvoorzitter geworden. Maar ze had me door, ondanks de knipogende smiley die ik haar had geappt. Ik geef toe, ik kan er slecht tegen als ik niet weet wat ik moet doen. Natuurlijk volg ik dit keer op wat wordt aanbevolen door de deskundigen van het RIVM.

Quarantaine

Vorige week is mijn lieve vrouw ziek geworden op haar werk in de zorg. Sindsdien leven we gescheiden van tafel en bed en houden we meer dan 1,5e meter afstand van elkaar. Dat kúnnen we ook doen omdat ik geen mantelzorg aan mijn lijf nodig heb. Veel mensen met een handicap hebben wél die zorg nodig. Ook ik voel de angst voor het onbekende; het maakt me neerslachtig en ik voel me ziek. Ik heb gelukkig nog geen koorts. In december heb ik al een longontsteking gehad. Vandaag heb ik me ziek gemeld bij de UWV, dat was ook weer een stap die ik heel moeilijk maak. Want ik wil niet aan de beeldvorming mee werken dat gehandicapten altijd ziek zijn. Iets wat ik me als zzp-er overigens ook niet kan permitteren. En ik ben overigens ook eigenlijk nooit ‘gewoon ziek’. 

Telefoon

Gelukkig hebben we Facebook, Whatsapp en onze telefoon om dingen met elkaar te delen. Ook in de media hebben ze het vaak over ouderen, maar dat voel ik me dan weer niet. Maar veel mensen uit onze achterban zitten nu verplicht of vrijwillig thuis achter de ramen naar buiten te kijken. Ieder met zijn gedachten. Met zorg voor je partner, vrienden, zorgverleners en je kinderen. Nu ik dit schrijf voel ik de power weer terug komen. Ik realiseer me weer dat mensen met een handicap of ziekte altijd bezig zijn met overleven en genieten van de momenten dat het goed gaat. Zit je net als ik even in een dip, deel dit met elkaar. Daarna komt de vechtlust wel weer terug.

Survival Handboek voor mensen met een handicap

survival kamp

Ik had al heel lang het voornemen om een survival boek te schrijven overleven met een handicap. Wie weet! 

 

 

Ik neem u mee naar het jaar 2030…

Blog, , , , , , , , , ,

Het jaar 2020 stond in het teken van 75 jaar bevrijding. Bij de start van de bijeenkomst ‘Grenzeloos Amsterdam’ werd nog even stil gestaan door de moderator bij het feit dat ook heel veel mensen met een handicap vermoord zijn door de nazi’s  Als triest voorbeeld: De Joodse Invalide die in Amsterdam hulp gaf aan ruim 400 bejaarden, lichamelijk gehandicapten, blinden en doven dit tehuis werd op 1 maart 1943 door de nazi’s ontruimd en op transport gesteld naar een concentratiekamp. Na een kort stilte, waar iedereen zich realiseerde dat deze geschiedenis niet vergeten mag worden, begon de bijeenkomst.

De Joodse Invalide

Amsterdam Mensenrechtenstad

Amsterdam is altijd al een voorloper geweest als het gaat om emancipatie bewegingen. Niet zo vreemd, want als hoofdstad van Nederland is Amsterdam altijd een vooruitstrevende stad geweest en een ware mensenrechtenstad. Tijdens deze bijeenkomst is er een ommekeer van denken ontstaan. Gehandicapten werden niet meer gezien als kostenpost, maar als burger met een fysieke of chronische uitdaging.

Mari Sanders

Mari Sanders, de bekende Amsterdamse Filmmaker, maakte in glasheldere taal duidelijk dat iedereen onderdeel is van de emancipatiebeweging. Iedereen in de zaal realiseerde zich dat die verandering niet vanzelf komt.  We moeten ons samen met de Amsterdammers, de ambtenaren, onze belangenbehartigers, de politici, de ondernemers, de culturele sector, de toeristische sector, de vervoerders, de zorg, het onderwijs en de technologische sector verenigen. Kort na zijn optreden maakte hij zijn internationale doorbraak.

Beeldvorming

Maar ook zagen we dat film, televisie en de nieuwe vormen om beeldvorming zoals Mari en Rick aangaven belangrijk waren. Nu in 2030 weten we dat we het samen moeten doen. De bubbels, die onder andere door Facebook zijn ontstaan, hebben we in 2030 doorbroken: We zijn officieel burger van Amsterdam geworden.

Simone Kukenhelm (oud Wethouder in Amsterdam) en  Rick Brink (oud Minister van Gehandicaptenzaken) hebben voor het eerst in de geschiedenis  besloten om de functie van Minister-president  gezamenlijk te vervullen.

De ervaringen in Amsterdam worden nu in heel Nederland over genomen. In Pakhuis de Zwijger is er een toegankelijke studio voor iedereen bij Salto Amsterdam gerealiseerd. Waar de kleurrijke burgers van Amsterdam samenwerken aan een samenleving voor iedereen en deze ook in beeld brengen.

De bezoekers die er in 2020 bij waren zijn inmiddels actief als ondernemer, geven onderwijs of zijn politiek actief want Amsterdam is volledig toegankelijk geworden. Gebaren- en schrijftolken zijn de standaard bij iedere vergadering en op de verschillende media hebben we inmiddels standaard de keuze of we wel of geen gebruik willen maken van Audiodescriptie en ondertiteling. En de grote droom van Rick Brink is uitgekomen: alle speeltuintjes zijn toegankelijk voor iedereen! 

jan voor schilderij

2030: volgens de dokter was ik nu ook geschiedenis.

De inmiddels 71 jarige moderator Jan Troost heeft eindelijk gerealiseerd dat de geschiedenis van de gehandicaptenbeweging en haar instellingen een vast onderdeel is in het Rijksmuseum.

Deze tekst heb ik gemaakt voor de afsluiting van Grenzeloos Amsterdam Pakhuis de Zwijger Amsterdam.

27-1-2020

Jan Troost

 

 

Sprookje Putten: want Jaap is nu eenmaal valide!

Blog, , , , ,

Putten

Lang, lang geleden in een dorpje genaamd Putten woonden hele bijzondere mensen. Over deze bijzondere mensen wil ik jullie iets vertellen. De zomer was weer begonnen en de mobiele gemeentereinigers waren druk bezig om de rolstoelrijbanen spik en span te maken en de gidslijnen voor blinden bosgroen te verven.

In Putten leefden nog maar een paar mensen zonder handicap.

Door vervuiling, vergrijzing en de G-bom waren zij een bezienswaardigheid geworden. De landelijke Gehandicaptenraad had in Den Haag dan ook het VN Verdrag inzake rechten van personen zonder handicap aangenomen om ze te beschermen. De mensen werden gehuisvest in kleine woonvormen zoals ‘het Kasteel de Vanenburg’ en ‘Landgoed Groot Spriel’. Daar waren nog veel trappen aanwezig en voelden zij zich thuis. De noodzakelijke begeleiding werd betaald door de overheid: voor iedere niet gehandicapte werd een begeleider aangesteld die wél normaal was.

Dit sprookje gaat over Kasteel de Vanenburg.

Het inclusie-panel Putten had net op de lokale omroep Putten de televisie-actie “Cultuur voor niet-gehandicapten” gehouden. Voor deze bijzondere avond had het Stroud Theater een speciaal podium aangebracht met extra hoge trappen. Zodat zij ook het gevoel hadden dat ze welkom waren.

Extra zijn er hoge trappen aangebracht.

Deze actie had wel 50.000 Goudstukken opgebracht! Het was heel aandoenlijk om te zien hoe deze niet-gehandicapten mensen genoten van deze avond; speciaal voor hen. Speciaal doelgroepen vervoer Putten had een speciale reis-app ontwikkeld voor mensen zonder beperking. Deze werd dan ook voor de eerste keer overhandigd aan Jaap. Veel gehandicapte televisiekijkers moesten een traantje wegpinken, zeker tijdens het optreden van Marc de Hond die voor het goede doel zijn diensten had aangeboden. Het Museum “De Tien Malen” had in samenwerking met de participatieraad voor de arme niet-gehandicapten een speciale openingsavond georganiseerd zodat ze in alle rust langs de bijzondere tentoonstelling konden lopen.

De tentoonstelling was op de valide aangepast.

Boeren Rock festival

Op het Boeren Rock festival hadden ze speciaal een ontoegankelijk gedeelte aangelegd met grote gaten in de weg en lekker modderig.

De collecte voor de valide medemens.

Natuurlijk gingen onze gehandicapte Puttenaren rond met de collectebus zodat er nog meer leuks voor de valide medemens georganiseerd kon worden. De wethouder van Putten beloofde dan ook om in de toekomst nog meer rekening te houden met haar valide bewoners.

Op die avond gebeurde er iets ondenkbaars…

Linda, zelf blind en schrijfster, begeleidde die avond de Valide Jaap . Toen ze aan het eind van de avond aan een tafeltje zaten en Jaap vertelde hoe hij had genoten van de prachtige avond, pakte Linda zijn hand om hem te steunen. Bij die aanraking voelden Linda en Jaap een vonk overspringen, ook al was Linda normaal gesproken heel goed in staat om werk en privé gescheiden te houden. Ze liepen samen naar buiten. Linda kon zich niet bedwingen en kuste Jaap. Ondanks zijn afwijkende uiterlijk was het kwaad  geschied: ze waren verliefd. Heel lang hielden ze het geheim, want Jaap is nu eenmaal valide.

En hoe moest het nu als ze kinderen wilden?

In een maatschappij waarin gehandicapt zijn de norm is… Je kunt toch niet het risico lopen om een kind zonder handicap op de wereld te zetten?! De verzekeringsmaatschappijen wilde genetisch onderzoek bevorderen, om er zeker van te zijn dat iedere burger van Putten een genetische afwijking had. Zij die geen handicap hadden werden afgeraden om kinderen op de wereld te zetten. Linda en Jaap wisten dit, maar ze hielden van elkaar, en zijn toen maar in het geheim met elkaar getrouwd. Toen later bleek dat Linda naar enkele maanden zwanger was besloten ze, onder druk van Linda’s ouders, toch maar een erfelijkheidsonderzoek te laten doen.

Ook blind

Gelukkig bleek uit de test dat hun ongeboren kindje ook blind was. Door de nieuwe reis-app kon Jaap bijna overal naar toe. Ook de Gemeente realiseerde zich dat ook voor deze valide mensen nu eindelijk eens beleid gemaakt moest worden gemaakt, op alle terreinen natuurlijk. Zoals het vaak gaat; als het eerste schaap over de dam is, komen er meer.  Steeds vaker zochten de inwoners van Putten de valide mensen op en namen ze mee naar mooie activiteiten. Zelfs de horeca ging er rekening mee houden. Ze bouwden kleine claustrofobische toiletten naast de uitstekende toegankelijke toiletten. De valide mens voelde zich stapje voor stapje steeds meer onderdeel van de samenleving en werd langzaam door alle normale mensen geaccepteerd. Zo kwam alles toch nog goed.

En ze leefden nog lang en gelukkig!

Sprookje voorgelezen door de dagvoorzitter tijdens Putten voor iedereen. Georganiseerd door Puttens Inclusiepanel i.s.m. Zorgbelang Inclusief.

Jan Troost  Inclusie Verenigt

 

Putten 29-1-2020 

 

Historie: De zaak ‘Rietdijk’.

Geschiedenis, Opiniestuk, , , , , ,
Cultuur filosoof Wim Rietdijk 1927-2020 is op 22 april 2020 overleden.  De laatste jaren leed hij aan Parkinson. We zijn het zeker nooit eens geworden! Maar wat waar is, is waar mede dankzij zijn visie staat handicap als grond van discriminatie wel in het strafrecht. Wim rust zacht. Onderstaand artikel heeft op 16-5-2020 in Het Haarlems Dagblad gestaan. Wat ik goed begrijp is dat zijn dochter hier op reageerde en heb bij haar het volgende bericht op haar Linked Inn gedeeld.

“Beste Candide wens je veel sterkte met het overlijden van je vader Wim Rietdijk. Al hoe wel we de degens gekruist hebben tijdens meerdere uitzendingen en debatten over zijn visie over zijn uitspraken in de Holle diamant. Zijn visie zal ik nooit delen. Maar dat staat los van zijn persoon. Sterkte”

Haarlems Dagblad

Over de doden…
is een rubriek waarin het leven wordt beschreven van onlangs overleden bekende en minder bekende mensen. Weet u iemand die postuum een plek in de krant verdient? Mail dan naar stadsredactie@haarlemsdagblad.nl

Verdediger van euthanasie kan zelf leven met handicap

Voormalig voorzitter Jan Troost van de Gehandicaptenraad zet bij het overlijden van cultuurfilosoof Wim Rietdijk even een aantal emoties opzij. ,,We zijn het nooit eens geworden! Maar mede dankzij zijn visie staat handicap als grond van discriminatie wel in het strafrecht. Wim rust zacht.”Aanvankelijk is Rietdijk als cultuurfilosoof eigenlijk maar in een zeer kleine kring bekend. De theoretisch fysicus en wiskundige schrijft voor Filosofie Magazine wel Een filosofie voor het cybernetisch-biotechnische tijdperk, maar zijn lezerskring is zeer beperkt. En nog steeds, want De Slegte is zijn belangrijkste verkooppunt. De docent aan het Lorentz Lyceum in Haarlem brengt zijn leven in relatieve rust door. Maar op 5 februari 1999 verandert dat op slag. Parool journalist Maurits Schmidt tekent in zijn boek De holle diamant een aantal uitspraken op van Rietdijk. De holle diamant handelt over New Age, de beweging van spiritualisten die ook weer ter ziele lijkt.In het boek stelt Wim Rietdijk dat mensen die geestelijk of lichamelijk onvolwaardig zijn door middel van abortus of euthanasie gedood zouden moeten worden. Rietdijk spreekt over ‘die paar mongooltjes’, die ouders veel leed berokkenen en de maatschappij veel kosten. Ook de veelbesproken bioloog Midas Dekkers laat zich niet onbetuigd met een pleidooi voor ingrijpen in de erfelijkheid door selectie en manipulatie om te voorkomen dat het menselijk ras ten onder gaat. Rietdijk gaat wat verder en namens de Gehandicaptenraad stapt Jan Troost naar de politie om aangifte te doen. ,,Ik was echt geschokt door zijn stelling dat degene bij wie voor of na de geboorte vastgesteld kan worden dat hij geestelijk of lichamelijk inferieur is, gedood zou moeten worden. Historisch gezien lijkt dit op het debat dat in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gevoerd. Dit kan echt niet, dachten we, daarom stapte ik naar de politie.”Met gevoel voor publiciteit nodigt Troost een cameraploeg van RTL uit om aanwezig te zijn bij de aangifte. De dagen erna breekt er een mediaoffensief los. In kranten en op televisie komt ‘de zaak Rietdijk’ op de voorgrond te staan. De hoofdrolspeler gaat daarbij de confrontatie niet uit de weg. Bij Barend en Van Dorp discussieert hij met Jan Troost.Troost: ,,Iedereen heeft recht op zijn eigen mening maar er zijn grenzen. Daar ging hij overheen. De woorden die hij sprak hadden ook uit Mein Kampf kunnen komen. Ik wilde wel in debat maar kreeg niet het gevoel dat wij een millimeter dichter bij elkaar konden komen. Hij was een volstrekte rationalist die volledig in zijn eigen woorden geloofde.”Ook in Haarlems Dagblad openbaart Rietdijk veelbesproken visies. Bijvoorbeeld over de zorgindustrie die midden vorige eeuw is ontstaan. ,,Progressieven wilden in de jaren dertig en na 1945 wat doen voor zwakkeren. Maar langzamerhand werden er zoveel zwakkeren verzorgd, dat die verzorgingsindustrie een macht op zichzelf werd die voortdurend de lof zong op achterhoedes en onderklassen. Ik constateer dat men van linkse zijde buitengewoon soft is ten opzichte van verloedering. Ik voel voor die achterblijvers niet zoveel. Dat is de reden dat ik zeer positief sta tegenover eugenetica en genetische manipulatie.”De laatste acht jaren van zijn leven wordt Rietdijk zelf getroffen door lichamelijk en geestelijke achteruitgang als de ziekte van Parkinson zich bij hem manifesteert. Jan Troost, die is geboren met een botweefselaandoening, herinnert zich een gesprek: ,,Ik heb daarin tegen hem gezegd: Wat je over het begin van het leven zegt, geldt ook voor het eind. Hij zag het leven met een handicap niet als volwaardig, maar koos daar uiteindelijk zelf wel voor. ​Dat is een beetje triest.

Jacob van der Meulen
Verslaggever Haarlems Dagblad

 

Cultuurfilosoof Rietdijk is overleden.

Op de site van de Landelijke Gehandicaptenraad stond dit verslag over “de zaak Rietdijk” die ik volledig heb overgezet zoals die toen op onze site stond. Voor de volledigheid heb ik delen van de discussie zoals die bij diverse omroepen plaats vond een korte montage gemaakt. 

De aanleiding

Begin februari 1999 besloot de Gehandicaptenraad actie te ondernemen tegen de beledigingen van mensen met een functiebeperking. Al geruime tijd hielden de discriminerende uitlatingen van de natuurkundige en zich cultuurfilosoof noemende Wim Rietdijk de gemoederen binnen de Gehandicaptenraad bezig.

Boekomslag de holle diamant

De holle diamant

Vooral in een vraaggesprek met Parooljournalist Maurits Schmidt, opgetekend in het boek ‘De holle diamant’, beledigt Rietdijk lichamelijk en verstandelijk gehandicapten. In Engeland kwam de bondscoach van het Engelse voetbalelftal in het nieuws met de uitspraak dat een handicap een manifestatie is van fouten begaan in een eerder leven. Leven met een handicap is in deze optiek dus een straf. Hoog tijd kortom om actie te ondernemen. De Gehandicaptenraad besloot aangifte van belediging door Rietdijk te doen bij de politie in Utrecht, en een eventuele maatschappelijke discussie niet uit de weg te gaan.

Utrecht, 5 februari 1999 Persbericht 

GEHANDICAPTENRAAD-VOORZITTER STAPT NAAR DE POLITIE WEGENS BELEDIGINGEN VAN MENSEN MET EEN FUNCTIEBEPERKING

Namens de Gehandicaptenraad gaat voorzitter Jan Troost een dezer dagen aangifte doen bij de politie wegens belediging door de natuurkundige en cultuurfilosoof C.W. Rietdijk. De Gehandicaptenraad is van mening dat er een einde moet komen aan dergelijke grievende openbare uitspraken. Troost voelt zich ook persoonlijk gekwetst door Rietdijks uitlatingen over mensen met een functiebeperking in het boek ‘De holle diamant’ van Maurits Schmidt. Rietdijk beweert hierin onder meer dat mensen die “geestelijk of lichamelijk onvolwaardig” zijn door middel van abortus of euthanasie gedood zouden moeten worden.

Het is een kwalijke zaak dat mensen met een functiebeperking regelmatig het doelwit zijn van belediging of discriminatie. De zaak van de Engelse voetbalcoach heeft velen in Engeland en daarbuiten diep geraakt. Met name op het terrein van de erfelijkheidsleer worden tegenwoordig wilde en grievende uitspraken gedaan. In het boek ‘De holle diamant’ pleit ook de bekende bioloog Midas Dekkers voor ingrijpen in de erfelijkheid door selectie en manipulatie om zo te voorkomen dat het menselijk ras ’ten onder gaat’. De uitlatingen van Rietdijk in hetzelfde boek gaan echter nog veel verder. Wanneer van iemand voor óf na de geboorte vastgesteld kan worden dat hij geestelijk of lichamelijk inferieur is, dient hij gedood te worden, stelt Rietdijk. Deze absurde selectie van mensen zou men niet aan de ouders van een kind over moeten laten, aldus Rietdijk, maar aan een meerderheid van de bevolking. Ook legt de natuurkundige een causaal verband tussen selectieve abortus en euthanasie en de toename van menselijk geluk.

Deze uitspraken zijn uitermate beledigend voor iedereen met een functiebeperking. De Gehandicaptenraad heeft daarom besloten om een klacht bij de politie in te dienen wegens belediging door Rietdijk, de auteur van bovengenoemde uitspraken. In het strafrecht wordt belediging in artikel 266 omschreven als opzettelijke aanranding van eer of goede naam, op beledigende wijze, onafhankelijk van de juistheid der betichting. De Gehandicaptenraad heeft alle redenen om aan te nemen dat de klacht op grond van dit artikel in behandeling zal worden genomen. 

 De aangifte

Maandagmiddag 8 februari 1999 stapte Jan Troost, voorzitter van de Gehandicaptenraad, daadwerkelijk naar de politie en deed hij namens de Gehandicaptenraad aangifte van belediging van mensen met een functiebeperking.

Politiebureau Utrecht

De politie maakte proces-verbaal op en droeg de zaak over aan het Openbaar Ministerie, dat zal beslissen of het tegen Rietdijk kan gaan procederen. De aangifte in het politiebureau werd gefilmd door een ploeg van RTL-televisie. Troost werd diezelfde middag nog voor de camera’s geïnterviewd. Maandagavond was de aangifte dan ook op de televisie in de nieuwsprogramma’s van RTL. Een kleine mediastorm kondigde zich hiermee aan.

De beledigende uitspraken

In het proces-verbaal moest Troost aangeven welke uitlatingen van Rietdijk beledigend zijn. Hiervoor werd verwezen naar de interviewtekst in ‘De holle diamant’, bladzijden 68 en 69. Daar staat onder meer:

‘Het zou totaal onredelijk en immoreel zijn als er minder ruimte zou komen voor hoogstaande en begaafde mensen, omdat er wat ruimte voor de mongooltjes nodig was.’ Interviewer: ‘Ach, die paar mongooltjes…’ Rietdijk: ‘Dat is ook niet mijn belangrijkste argument. Het gaat ook om het leed dat je ouders ermee aandoet.’

‘Bepalen we ons tot wat nu reëel is, dan zie je categorieën geestelijke en lichamelijke onvolwaardigheid, die soms voor het kind en bijna altijd voor de ouders groot lijden betekenen, en verder voor de maatschappij een heleboel extra (financiële) zorg. En als we dan toch al te veel mensen hebben, heb ik geen enkele morele aarzeling deze kinderen via abortus of later via euthanasie toch te doen inslapen.’

‘(Degenen die de grootste bezwaren tegen euthanasie hebben) zouden zo’n ongelukkige een leven moeten gunnen waarin hij niet zit opgesloten in een totaal onvolwaardige behuizing.’

Uit deze passages blijkt dat Rietdijk stelt dat mensen met een functiebeperking onvolwaardige en ongelukkige wezens zijn, die door aanwezigheid hun ouders leed bezorgen. Om dit leed tegen te gaan, en om wat levensruimte te creëren voor de hoogwaardige mensen (lees: mensen zonder handicap), zou het verstandig zijn vroegtijdig in te grijpen in de zwangerschap of abortus te plegen.

Reacties in de media

Op de dag van de aangifte, maandag 8 februari, was de Gehandicaptenraad zoals gezegd te zien in de nieuwsprogramma’s van RTL. Bovendien haalde het nieuws dezelfde dag reeds een twaalftal kranten. Vanaf die dag werd de afdeling PR & Voorlichting voortdurend gebeld door journalisten uit het hele land. De 9e maakten 22 landelijke en regionale kranten melding van wat ‘de zaak Rietdijk’ is gaan heten.

 

De stroom publiciteit duurt tot op heden. Vanzelfsprekend is daarbij het accent geleidelijk verschoven van actueel nieuws naar uitgebreide reportages en interviews en intellectuele beschouwingen. Vanaf maandag de 8e werd er ‘achter de schermen’ druk overlegd met de redactie van het tv-programma ‘Barend en Witteman’, dat op woensdag 10 februari geheel aan de zaak Rietdijk gewijd zou zijn.

In het programma discussieerden Troost, Rietdijk, een arts en een moeder van een gehandicapt kind onder leiding van Sonja Barend. Ook enkele radiozenders maakten een item of een heel programma over de discussie die inmiddels behoorlijk op gang begon te komen. Bij zijn optredens in de media bleek Rietdijk in het geheel niet van inzicht veranderd, sterker: hij zei zelfs dat het een goed idee zou zijn om de leeftijd waarop men gehandicapte kinderen kan ‘doen inslapen’ vrij te laten tot vier jaar!

Vragen in de Tweede Kamer

De uitlatingen van Rietdijk en de aangifte van de Gehandicaptenraad waren aanleiding voor Kamervragen aan minister Korthals van Justitie. Op een viertal vragen van Kees van der Staaij (SGP) antwoordde de minister dat ook hij wacht op de afronding van het onderzoek van het Openbaar Ministerie. Wel liet hij weten de stelling dat ernstig lichamelijk en geestelijk gehandicapten gedood zouden moeten worden ‘verwerpelijk’ te vinden. Of Rietdijk strafbaar is, of dat het recht op vrijheid van meningsuiting zwaarder weegt, moet worden bekeken. Jan Troost schreef brieven aan minister-president Kok en koningin Beatrix. Hierin legde hij uit dat uit de zaak Rietdijk wederom blijkt dat mensen met een functiebeperking meer rechtsbescherming zouden moeten krijgen. Deze zaak is niet los te zien van het pleidooi voor opname van de grond handicap in artikel één van de Grondwet, het anti-discriminatie-artikel. De aangeschreven personen stuurden de brieven door aan minister Borst en staatssecretaris Vliegenthart van VWS. In meer informele contacten sprak Troost over de affaire met enkele Kamerleden.

Steun voor de Gehandicaptenraad

De Gehandicaptenraad ontving talloze steunbetuigingen van organisaties en (ouders van) mensen met een functiebeperking. Anti Discriminatie Bureau regio Haarlem (Rietdijk woont in Bloemendaal) stuurde een mooie brief en bood hulp aan. De Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN), de Federatie van Ouderverenigingen (FvO) en de Stichting Down syndroom (SDS) traden met de Gehandicaptenraad in contact en brachten vervolgens allemaal eigen persberichten uit waarin zij hun afschuw over de beledigingen uitspraken. Ook de SDS deed aangifte van strafbare feiten, daarbij Rietdijks latere uitspraken bij ‘Barend en Witteman’ betrekkend. De FvO ging zich eveneens bezinnen op het aanspannen van een procedure tegen Rietdijk.

Sonja Barend

In de Pers

Trouw : Gehandicapten klagen cultuurfilosoof aan.9 februari1999

Volkskrant: Abortuspraktijk maakt Nederland rijp voor eugenetica 17 februari 1999

De Groene Amsterdammer: Optimaal geluk 24 februari 1999

Filosofie magazine : Rietdijk wordt niet vervolgt 12 januari 2000

RD.nl: Gehandicapten in discriminatieartikel 17 maart 2000

De stand van zaken

 13 september 1999:

Staatssecretaris Margot Vliegenthart van VWS schreef op 17 augustus in een brief aan de Gehandicaptenraad:

“Het zal u duidelijk zijn dat ik de uitlatingen en opvattingen van de heer Rietdijk met betrekking tot mensen met een handicap volstrekt en met de grootste stelligheid afwijs. Voor zover mij bekend bestaat er voor zijn verwerpelijke uitspraken gelukkig geen maatschappelijke voedingsbodem. Mij zijn althans geen blijken van instemming bekend geworden. Niettemin kan ik mij uw zorgen over de opvattingen van de heer Rietdijk bijzonder goed voorstellen.”
Zij vervolgt met: “Het dilemma voor mij als staatssecretaris bij dergelijke verwerpelijke uitlatingen betreft de afweging tussen wel of niet iets doen. Wat is beter: van overheidswege een discussie te starten of, gelet de aard van de uitlatingen, er het zwijgen toe te doen? Ik constateer dat in de media door ethici, beroepsgenoten en journalisten het gedachtegoed van de heer Rietdijk aandacht heeft gekregen en dat zijn ideeën zijn aangepakt. Daarom lijkt het mij thans niet opportuun van overheidswege het initiatief voor een nadere discussie te nemen.”


Tevens stelt de staatssecretaris dat zij geen voorstander is van het strafrechtelijk sanctioneren van discriminatie van mensen met een handicap.

“Specifieke regelgeving heeft mijn voorkeur en ook die van het kabinet.”

Dit was bekend maar is in het licht van dit onderwerp andermaal diep treurig.

22 oktober 1999:

De Gehandicaptenraad deelt de inschatting van de staatssecretaris niet dat er ‘gelukkig geen maatschappelijke voedingsbodem is voor het gedachten goed van Rietdijk’. Die voedingsbodem lijkt – getuige de volgende opsomming – helaas maar al te zeer aanwezig, en eerder groeiend dan afnemend.
  • In hetzelfde boek van Maurits Schmidt betoogt de van de televisie bekende bioloog Midas Dekker zich voorstander van ingrijpen in de erfelijkheid door manipulatie en selectieve abortus op grond van handicaps.
  • De onlangs in Groningen gepromoveerde ethicus M.J. Zwiers bepleit in dit beslissingsproces een substantiële rol voor de maatschappelijke moraal. De beslissingen over het leven van ‘zwaar gehandicapte’ pasgeborenen moeten niet aan ouders overgelaten worden omdat deze beslissing ook anderen dan de ouders aangaat. Feitelijke medische overwegingen rond de kwaliteit van leven van de baby moeten een rol spelen. Dit standpunt is in lijn met Rietdijk waar hij bepleit de hele bevolking een stem te geven in deze beslissingen.
  • Eerder al deden andere wetenschappers in dit verband soortgelijke uitspraken. In de Volkskrant van 27 augustus 1996 bijvoorbeeld stelt Paul Zwart, natuurwetenschapper en filosoof in een ingezonden brief “De meeste artsen zullen abortus aanraden indien bij onderzoek blijkt dat het embryo zulke ernstige afwijkingen vertoont dat de kans zeer groot is dat het kind ernstig gehandicapt zal zijn. Niettemin blijft de beslissing bij de ouders. Het is volgens mij echter alleen maar een daad van gezond verstand om de vrucht af te drijven, want het bespaart zowel de ouders als het kind hoogstwaarschijnlijk enorm veel leed. De ouders kunnen een nieuwe poging doen en misschien alsnog een gezond kind ter wereld brengen. Een abortus in zo’n geval is echter niet alleen een kwestie van gezond verstand, het is ook een kwestie van moraal. Immers, het wezen van de moraal bestaat uit streven de hoeveelheid leed in onze samenleving te verminderen. (…) Het is een morele daad te voorkomen dat een kind met een ernstig gebrek ter wereld komt, want zo’n gebrek is een bron van leed voor alle betrokkenen. (…) Een legitieme vraag is wel of wij moeten streven naar een samenleving zonder gehandicapten. Op deze vraag kan het antwoord volgens mij ja luiden, waarbij het vanzelf spreekt dat de maatregelen die worden genomen van preventieve aard dienen te zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat gehandicapten worden geëlimineerd, tenzij misschien in het geval van zwaar mismaakte pasgeborenen. Op grond van een te simpele redenering die een leven met een functiebeperking gelijk stelt aan een leven vol lijden en zonder kwaliteit wordt een beslissing tot het geboren laten worden van een baby met een functiebeperking bestempeld als onverstandig en bovendien immoreel.
  • In het boek ‘Het perfecte kind’ van Beker en Kalden (1994) stelt Dr. C.A.M. Jansen
    “Wanneer er een techniek tot je beschikking staat waarmee je een keuze kunt maken tussen een gezond of een fundamenteel niet gezond kind, moet die techniek worden aangewend.”
    Verder noemt Jansen het Down syndroom, de ziekte van Duchenne of het ontbreken van de grote hersenen “ernstige, niet met het leven verenigbare afwijkingen”.
  • Op 4 augustus 1994 werd in een artikel in NRC/Handelsblad over onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau gerapporteerd. Het SCP signaleerde toen, 5 jaar geleden, een toenemende afwijzing door de maatschappij van mensen met een handicap, en vernauwende grenzen van wat als normaal wordt gezien.
    Dit steunt de ervaring van de Gehandicaptenraad dat er in de Nederlandse samenleving sterk de neiging bestaat om een functiebeperking automatisch aan ernstig of ondraaglijk leed te koppelen. Tevens is er in het licht van de zich ontwikkelende medische technologie een afnemende bereidheid om functiebeperkingen of chronische ziekte als onderdeel van het leven te zien. Preventie en selectieve abortus worden in geval van geconstateerde functiebeperkingen meer en meer een geaccepteerde zo niet een logische en toe te juichen keuze. De ruimte voor een vrije keuze en specifiek de keuze om geen prenatale diagnostiek te doen of niet tot selectieve abortus te beslissen komt gaandeweg verder onder druk te staan.

Op dit moment (oktober 1999) ruim acht maanden na de aangifte van de Gehandicaptenraad, is er nog steeds geen uitspraak van het Openbaar Ministerie. Een woordvoerder van de arrondissementsrechtbank te Utrecht liet op 13 september desgevraagd weten dat het onderzoek naar mogelijke strafbaarheid “in een eindfase is beland”. De afhandeling van de zaak neemt veel tijd in beslag vanwege de coördinatie die er plaatsvindt tussen Utrecht en andere arrondissementen waar aangiften tegen Rietdijk zijn gedaan.
Het is duidelijk dat de Gehandicaptenraad zich, ongeacht de uitspraak van het OM, moet blijven inspannen voor betere rechtsbescherming voor mensen met een functiebeperking. Tegelijkertijd kan ook het debat over gentechnologie niet gemeden worden. In dit kader kan nu reeds vermeld worden dat Jan Troost een hoofdstuk zal bijdragen aan een belangrijk boek over medische biotechnologie, dat in april 2000 zal verschijnen. De Gehandicaptenraad wil op het Forum van Leefwijzer (de Internetsite van en voor mensen met een handicap of chronische aandoening) met mensen uit zijn achterban van gedachten wisselen over gentechnologie en ethiek. Meer acties zijn in voorbereiding.

Brief van de Officier van Justitie, 7 februari 2000

De Gehandicaptenraad heeft op 9 februari jl. de volgende brief (gedateerd 7 februari) ontvangen van Officier van Justitie Mw. mr. H.G.M. Rutgers:

Geachte heer Troost,

Naar aanleiding van uw aangifte en latere correspondentie inzake het boek “De Holle Diamant” bericht ik u het volgende.

U heeft destijds in uw hoedanigheid van voorzitter van de Gehandicaptenraad aangifte en klacht gedaan van belediging van gehandicapte mensen, dan wel van uzelf, gepleegd door de heer C.W. Rietdijk. De vraag waar ik mij voor zie gesteld is of de heer Rietdijk ter zake een strafrechtelijk verwijt kan worden gemaakt.

Artikel 266 van het Wetboek van Strafrecht stelt opzettelijke belediging strafbaar. Mensen met een geestelijke of lichamelijke handicap vallen wel binnen de reikwijdte van de bescherming van dit artikel. Of er sprake is van opzettelijke belediging hangt voorts volgens vaste jurisprudentie af van de inhoud van de tekst, de eventuele onderlinge samenhang van de uitlatingen en de context waarbinnen die uitlatingen zijn gedaan. Voorts dient er uit die uitlatingen minachting te spreken ten aanzien van een bepaalde groep.

De bewuste passages in het boek betreffen de term mongooltjes voor mensen met het Syndroom van Down en op pagina 69 van het boek het volgende:

“Een aspect van wat je volgens mij eugenetica kunt noemen, is de overtuiging dat er beperking nodig is van de bevolkingsgroei. Het zou zeer aan te bevelen zijn daar kwalitatieve criteria bij te hanteren. Het zou totaal onredelijk en immoreel zijn als er minder ruimte zou komen voor hoogstaande en beschaafde mensen, omdat er ruimte voor de mongooltjes nodig was.”

“Bepalen wij ons tot wat nu reëel is dan zie je categorieën geestelijke en lichamelijke onvolwaardigheid, die soms voor het kind en bijna altijd voor de ouders groot lijden betekenen, en verder voor de maatschappij een extra (financiële) zorg. En als we dan toch al te veel mensen hebben, heb ik geen enkele morele aarzeling deze kinderen via abortus of later euthanasie toch te doen inslapen.”

Na overleg met het arrondissementsparket te Haarlem en raadpleging van het Landelijk Expertise Centrum Discriminatie ben ik tot de conclusie gekomen dat de gewraakte uitlatingen de grens van strafbare belediging niet overschrijden. Louter het gebruik van het woord “mongooltjes” -een term uit het dagelijks spraakgebruik- geeft namelijk geen minachting weer van de zijde van de heer Rietdijk over de bewuste groep. Evenmin volgt dat uit zijn mening over abortus en euthanasie. De onderlinge samenhang van de passages en de context waarbinnen de uitlatingen worden gedaan, maken de op zichzelf niet beledigende uitspraken, niet alsnog beledigend. De uitlatingen worden immers gedaan in een New-Age-boek in een discussie over normen en waarden.
Binnen een dergelijke discussie bestaat ruimte voor standpunten die niet voor een ieder even aangenaam zijn, hoe kwetsend of onaangenaam een en ander ook moge zijn voor u en de groep mensen die u vertegenwoordigt.

Hoogachtend,

w.g. H.G.M. Rutgers
officier van justitie

Wat gaat de Gehandicaptenraad verder doen? (na de uitspraak van de Officier van Justitie)

De Arrondissementsrechtbank te Utrecht heeft op 7 februari 2000 een uitspraak gedaan in de ‘zaak-Rietdijk’.
De Officier van Justitie vindt dat de uitlatingen van de zich ‘cultuurfilosoof’ noemende C.W. Rietdijk de grens van strafbare belediging niet overschrijden.

De Gehandicaptenraad overweegt nu de volgende stappen:

  • Bij de politiek erop aandringen dat de grond ‘handicap’ in antidiscriminatie-artikel 1 van de Grondwet opgenomen word.

 

  • Actie om de Motie Rouvoet/Van der Staay, die in november door de Tweede Kamer is aangenomen, zo spoedig mogelijk uitgevoerd te krijgen. Deze motie bepleit opname van de grond ‘handicap’ in het Wetboek van Strafrecht.

 

  • Actie om zo spoedig mogelijk een gerichte anti-discriminatiewet gehandicapten in te voeren, vergelijkbaar met de Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB) die alle levensterreinen bestrijkt.

 

Nieuwe klacht tegen C.W. Rietdijk

(16 maart 2000)

De Gehandicaptenraad dient over enkele weken een nieuwe klacht in tegen de cultuurfilosoof C.W. Rietdijk. Wederom zal voorzitter Jan Troost van de Gehandicaptenraad aanvoeren dat bepaalde uitlatingen van Rietdijk zeer beledigend zijn voor mensen met een handicap. Ook de Stichting Down’s Syndroom (SDS) zal zeer waarschijnlijk een nieuwe klacht indienen.

De nieuwe uitspraken van Rietdijk waarover Troost zijn beklag zal doen, zijn ditmaal niet gedaan in de context van een filosofisch debat over new age. Deze keer betreft het beledigende uitlatingen die Rietdijk deed in een uitzending van het tv-programma ‘Heilig Vuur’, in kranteninterviews en in radioprogramma’s.

Eerder oordeelde de officier van justitie dat de context waarin Rietdijk zijn grievende uitspraken deed, maakte dat er “ruimte [bestaat] voor standpunten die niet voor een ieder even aangenaam zijn”. De nieuwe uitspraken en standpunten van Rietdijk op basis waarvan de Gehandicaptenraad en de Stichting Down’s Syndroom  de cultuurfilosoof vervolgd willen zien, zijn uit een evident andere context afkomstig. Dit maakt de uitlatingen, in juridische termen, tot ‘nieuwe feiten’.

De komende weken zal de Gehandicaptenraad de verschillende uitspraken van Rietdijk nogmaals zorgvuldig bestuderen. In samenspraak met de SDS en een juridische adviseur zal dan een nieuwe klacht geformuleerd worden. Dit betekent dat de vorige klacht als afgesloten moet worden beschouwd.

Geen openbare discussies meer

(20 maart 2000)

De Gehandicaptenraad heeft enige tijd geleden besloten niet meer met de cultuurfilosoof Wim Rietdijk in het openbaar te discussiëren. Een debat met Rietdijk levert geen enkel resultaat op, het leidt slechts tot een herhaling van zetten. De Gehandicaptenraad acht het verstandiger energie te steken in activiteiten ten behoeve van een betere rechtsbescherming voor mensen met een handicap.

Vorig jaar diende voorzitter Jan Troost van de Gehandicaptenraad een klacht in tegen Rietdijk vanwege het beledigen van mensen met een handicap. In maart 1999 heeft Troost enkele malen met Rietdijk gedebatteerd.

Nu, één jaar na de aangifte en de debatten, is de strijd van de Gehandicaptenraad tegen belediging en discriminatie van mensen met een handicap in een andere fase beland. De aanklacht tegen Rietdijk heeft de officier van justitie niet in behandeling genomen. Na juridisch advies ingewonnen te hebben, bereidt de Gehandicaptenraad op dit moment een nieuwe aanklacht tegen Rietdijk voor, waarvan meer succes verwacht mag worden.

Tegelijkertijd blijft de Gehandicaptenraad de Tweede Kamer adviseren om spoedig werk te maken van een betere wetgeving die meer bescherming biedt aan mensen met een handicap. Minister Korthals van Justitie heeft, onder druk van de Tweede Kamer, een wetswijziging aangekondigd die de opname van de grond handicap in het wetboek van strafrecht zal regelen. Dit is een hoopvolle ontwikkeling.

De Gehandicaptenraad is van mening dat het accent in de zaak-Rietdijk nu zou moeten komen te liggen op de consequenties van de discriminatie van mensen met een handicap en op wat we daar als samenleving tegen moeten ondernemen. Aangezien Rietdijk zijn beledigende uitlatingen niet herziet maar juist aanscherpt, is het onverstandig deze vaker over het voetlicht te brengen.

Nawoord

De Kamerleden Andre Rouvoet Christen Unie en Kees van der Staay SGP hebben op 1 oktober 2002 het volgende Amendement ingediend dit nav de zaak Rietdijk. 
De wet van 10 maart 2005 tot wijziging van het Wetboek van Strafrecht in verband met de strafbaarstelling van beledigende uitlatingen en het aanzetten tot haat, discriminatie of gewelddadig optreden wegens een lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap (strafbaarstelling discriminatie wegens een handicap) (Stb. 2005, 111) treedt in werking met ingang van 1 januari 2006.

Voorstel om handicap op te nemen in Grondwet

Op 5 december 2019 heeft de Kamer gesproken over het voorstel van Kamerleden van D66, Groen Links en PvdA om in de Grondwet op te nemen dat discriminatie vanwege handicap of seksuele geaardheid verboden is. Ieder(in) heeft in een brief aan de Tweede Kamer laten weten dat ze dit voorstel van harte steunt. Een meerderheid van de  Tweede Kamer bleek na het debat voorstander van opname in de Grondwet van het verbod op discriminatie vanwege handicap. Nu moet ook de Eerste Kamer er nog mee akkoord gaan en omdat het om een verandering van de Grondwet gaat, moet het voorstel daarna nóg eens door beide Kamers en dan met een tweederdemeerderheid worden aangenomen.
 
Ieder(in) de rechtsopvolger van Gehandicaptenraad/CG-Raad heeft in een brief aan de Tweede Kamer laten weten dat ze dit voorstel van harte steunt.
 
 
 
 
 
 

 

 

Toegankelijkheid in historisch perspectief

Blog, , , , , , , , ,

De gemeente Den Haag is goed begonnen. Op verzoek van de commissie Samenleving is het Programma Toegankelijkheid met verschillende deskundigen besproken.

Helaas kon ik er zelf hier niet bij aanwezig zijn. Gelukkig is Charlie Loos waarnemer Tweede Kamer van Terug naar de bossen bereid geweest om me te vervangen.

Charlie Loos Waarnemer Terug naar de Bossen

Toegankelijkheid in historisch perspectief

‘Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd haar opnieuw mee te maken’ is een uitspraak, die ook van toepassing is op de bevordering van de toegankelijkheid van de samenleving voor mensen met een handicap. Er wordt in Nederland al ruim drieënzestig jaar aandacht gevraagd voor toegankelijke openbare gebouwen, toegankelijk openbaar vervoer, infrastructuur en aanpassingen van woningen.

In dit tijdschrift werd er voor het eerst aandacht voor gevraagd. 1957

Het begin van de toegankelijkheidsbevordering in Nederland ligt in 1957, toen voor het eerst werd ingezien dat integratie van gehandicapten in de samenleving niet alleen een sociale, maar ook een ‘fysieke’ aangelegenheid was. Door het aanpassen van woningen, gebouwen en recreatieve voorzieningen, kortom door het aanpassen van de samenleving, kon pas echt van integratie gesproken worden.

Men ontdekte dat dankzij eenvoudige voorzieningen mensen vaak weer een redelijk normaal leven kunnen leiden.

Minister M.A.M. Klompé van CRM beloofde in mei 1970 bij de opening van Het Dorp in Arnhem, dat het subsidiebeleid van haar departement er op gericht zou worden de toegankelijkheid voor gehandicapten als eis te stellen.

Zij zou ook de andere ministeries verzoeken een soortgelijke gedragslijn te volgen.

In de bossen

Het is goed om ons te realiseren dat veel jongeren met een handicap tot eind jaren zeventig in internaten zaten in de bossen en duinen van Nederland, die vaak door religieuzen verzorgd werden en op het ommuurde terrein vonden alle activiteiten plaats: De school, zorg, vrije tijd en wonen. 

In de bossen

Er was nog geen op- en afrit bij de stoepen. Toegankelijkheid was ook bij Gemeenten nog geen item in de beleidsvorming. Gebouwen werden niet toegankelijk gemaakt want de enige keer dat ze buiten de muren  kwamen was de avond voor Sinterklaas, zodat de kinderen met een handicap uit de internaten  bij V&D pakjes konden kopen . Dit om het gewone publiek niet te confronteren met zoveel ellende. Werd je ouder dan was vaak het verpleeghuis of het Dorp je toekomst.

Tweede Kamer 1975

In april 1975 werden in de Tweede Kamer twee moties met algemene stemmen aangenomen met als strekking om 25 miljoen gulden beschikbaar te stellen voor de aanpassing van gebouwen voor gehandicapten in het kader van een werkgelegenheidsprogramma.

Dit onderzoek, getiteld “Gehandicapten in de kou? Kom nou!” werd in februari 1976 gepubliceerd. Daaruit kwam naar voren, dat gehandicapten behoefte hadden aan de volgende (in volgorde van belangrijkheid) toegankelijke gebouwen: kerken, winkels, zwembaden, bibliotheken, parken, postkantoren, cafés, wegrestaurants, busstations, NS- stations en bankgebouwen.

De grootste belangenbehartigers voor verbetering van de toegankelijkheid waren de mensen met een handicap zelf.

Geboden Toegang

Pas in maart 1973 rolde “Geboden Toegang” voor het eerst van de pers waar de minimale eisen van toegankelijkheid op een rijtje waren gezet. Voor veel belangenbehartigers en hun organisaties de nieuwe bijbel.

Geboden Toegang 1973

Het principe van wat later de integrale toegankelijkheid werd genoemd, was al in Geboden Toegang zichtbaar, ook niet-gehandicapten konden profiteren van toegankelijke voorzieningen, zoals mensen met koffers, ouders met kinderwagens, mensen met koffiewagens en ander rollend transportmaterieel.

Inmiddels is PBT consult exclusief gemachtigd om namens Ieder(in), ITS-opnamen en analyses ten behoeve van het ITS-keurmerk uit te voeren.

Afsluitend na deze historische  terugblik is het bouwbesluit nog steeds geen garantie voor toegankelijkheid. Nu we met steeds meer mensen met een beperking te maken hebben onder andere door de vergrijzing is het tijd voor actie.

Het VN Verdrag is helder

Toegankelijkheid is de norm. De meest dodelijke opmerking in de implementatievoorstellen is dat men onder politieke druk besloten heeft om het woord geleidelijk toe te voegen.  Den Haag laat zien dat u lef heeft en vergeet geleidelijk laat zien dat u een echte koploper bent. Achteraf aanpassen is altijd duurder en discrimineert mensen met een handicap, waardoor zij geen onderdeel zijn van onze economie, participatiesamenleving en burger van uw stad. In het zelfde verdrag staat dat we er voor moeten zorgen dat we mensen met een beperking betrekken. 

NIET OVER ONS, ZONDER ONS

Maar met mijn bijna 48 jaar ervaring in deze sector weet ik dat het niet vanzelf gaat. De gemeenteraad kan d.m.v. een amendement besluiten om toegankelijkheid zoals dat is omschreven in de integrale standaard toegankelijkheid afdwingen bij renovatie en nieuwbouw. Maar ook in het bestek bij vervoer en infrastructuur. De integrale standaard voor toegankelijkheid is er. De breedte van een deur is bekend, hoe geleidelijnen voor blinden moet worden aangelegd is uitgezocht. De hellinghoek weten we. Zelfs hoe een toilet, waar iedereen gebruik van kan maken ingericht moet worden is bekend. Ja zelfs hoe we bij brand naar buiten moeten kunnen.

Toegankelijkheidspolitie

Toegankelijkheidspolitie (foto Raymond Troch)

Misschien wordt het tijd om de toegankelijkheidspolitie weer opnieuw op te richten zoals we die bij de CG Raad (Makkers Unlimited) hadden. Die de controle doet op straat en in gebouwen. Mooi werkgelegenheidsproject voor mensen met een handicap          

Zorg er voor dat mensen met een handicap opgeleid worden zodat ze bij bouw en woningtoezicht de plannen kunnen controleren.

15 januari 2020 

Jan Troost

Woordvoerder Terug naar de bossen

Directeur Inclusie Verenigt

Met dank aan Charlie Loos voor het waarnemen.

Koos Pelser en Harry Dietz voor het gebruik van hun historische onderzoek Toegankelijkheid in de kinderschoenen.