Categorie archieven: Blog

Terug naar de Bossen staat er vierkant achter!

**PERSBERICHT**

Vandaag, 3 december, heeft de VN uitgeroepen tot Internationale Dag van Personen met een Handicap. Directeuren en ambassadeurs van ontwikkelings- rechten- en belangenorganisaties vragen aandacht voor de rechten van kinderen en volwassenen met een handicap in ontwikkelingslanden, omdat hun rechten nog op grote schaal worden geschonden.

“Hef de barrières op en zet de deur open naar een wereld en ontwikkeling voor iedereen”

VN troepen Terug naar de bossen . VN verdrag nu!
VN troepen Terug naar de bossen . VN verdrag nu!

De Nederlandse regering streeft in internationale samenwerking naar opheffing van armoede. Dit lukt alleen met initiatieven en maatregelen die ook mensen met een handicap bereiken. Van de een miljard wereldbewoners die in extreme armoede leven, heeft 20 procent een handicap. Het hoge percentage is geen toeval. Armoede is de meest voorkomende oorzaak van handicaps door verhoogd risico op gezondheidsproblemen, ondervoeding, risicovol werk en geen middelen voor scholing en zorg. Lees verder Terug naar de Bossen staat er vierkant achter!

Sint Maartenskliniek De ziekenboeg 1971-1979 Deel 12/a

“Jan, Ik haal iemand van de reuma afdeling en dan brengen we je naar de vierde verdieping. Ik krijg je onmogelijk met je gebroken been onder het bed vandaan” zei de nachtzuster.

De vierde verdieping van de Flat, de ziekenboeg.  De schrik sloeg me om het hart!
Daar moest je niet komen was me gezegd. Al snel zou ik er achter komen waarom niet…

Geen opblaasspalk?

Na een half uur kwam ze terug met de zuster van de reuma afdeling.  Ik had verwacht dat ze een plastic opblaasspalk bij zich zou hebben. Dat is een plastic zak in de vorm van een arm of been met een rits er in. Deze wordt om je been gelegd, dicht geritst en opgeblazen zodat het bot wordt gestabiliseerd. Mijn vader heeft al in 1966 er één voor me aangeschaft omdat ze deze ook in de ziekenauto gebruikten. Dit soort moderne hulpmiddelen hadden ze op de Maartenskliniek, in 1973, nog niet. Nee, op de Maartenskliniek kun je prima revalideren,maar je moet er geen ongeluk krijgen want dan lig je echt op de verkeerde plek! Uiteindelijk werden er twee plankjes gehaald en, net als in het handboek van de soldaat, werden de plankjes aan beide zijde van mijn gebroken been aangebracht.  Ze raapte me op van de grond en legde me op een oude brancard met kleine wieltjes er onder.

Handboek voor de soldaat 1970
Handboek voor de soldaat 1970

Met een zwachtel werden de plankjes vastgemaakt aan mijn gebroken been. Daarna werd ik door de beide zusters op de brancard gelegd en met de lift naar de vierde etage gereden. Lees verder Sint Maartenskliniek De ziekenboeg 1971-1979 Deel 12/a

Sint Maartenskliniek 1971-1979 In voor en tegenspoed Deel 12

Net als in iedere samenleving waar rangen en standen zijn, waren die er binnen de internaats muren ook. Op de Sint Maartenskliniek hadden we 12 woongroepen. In de huiskamers waren de oudsten de baas en de nieuwkomers stonden onder aan de ladder. Ja, zelfs de kamer nummering gaf aan hoe ver je gekomen was. Ik had het geluk dat ik bij mijn binnenkomst in het internaat al meteen in kamer 3 kwam.

Kamer 3
Kamer 3

De kleintjes in de Dwarsstraat gingen we altijd uit de weg en de kinderen van de Margriet- straat waren kinderen en daar hadden we geen contact mee. De kamers 1 tot en met 4 waren voor de jongeren van 12 tot 25 jaar. De kamers 3 en 4 waren de kraamkamers, Lees verder Sint Maartenskliniek 1971-1979 In voor en tegenspoed Deel 12

De geschiedenis van: Rolstoelen in de Vierdaagse Dag van Wijchen 1995 Deel 4

De dag van Wijchen.

De tweede dag van de Vierdaagse, de dag van Wijchen. Vannacht heb ik thuis geslapen en ben rond 23.30 uur in bed gerold en meteen als een blok in slaap gevallen. Met Gabriel heb ik afgesproken dat als de groep bij de Hatertse Vennen is gearriveerd, hij me zou bellen. Om 5.45 uur gaat de telefoon met een slaap dronken kop neem ik op, Gabriel zegt we zijn net de vennen gepasseerd. Paula zet snel koffie, mijn schoonvader Jannus is door de consternatie ook wakker geworden. Kortom het hele huis staat op stelten. Nu maar hopen dat Ivar mijn zoon van 2  niet wakker wordt, gelukkig blijft hij rustig slapen. Binnen een half uur heb ik gegeten en me aangekleed. Vervolgens ben ik als een idioot met de rolstoel naar Alverna gereden. De eerste drie kilometer  heb ik er op zitten. Ik heb afgesproken op de T splitsing, enigszins buiten adem vraag ik aan een dame die hier al enige tijd staat: “Heeft u onze “lopers” al voorbij zien komen”?  Nee zei ze:  “Ik sta hier al vanaf half 6”. Tien minuten later zie ik in de verte de fel gele T-shirts op ons afrijden.

foto Alfred en Leo
Alfred samen met zijn wandelmaatje

Alfred met zijn “lopende vriend” voorop. Alfred heeft echt een mooi “wandeltempo” maar het is ook een echte sporter. Verbazingwekkend hoe iemand na zo vroeg te zijn opgestaan zo vrolijk kan zijn. Ik wens ze een goede wandeling toe en wacht op Gabriel. Lees verder De geschiedenis van: Rolstoelen in de Vierdaagse Dag van Wijchen 1995 Deel 4

Allemaal verzamelen!!

Word wakker allemaal, de nieuwe Participatiewet van Jetta Klijnsma (PvdA) komt er aan. Dit wordt de nieuwe vorm van basisinkomen. Bijstandsniveau met een kleine fooi. Mensen uit de WSW en Wajongers worden de nieuwe doelgroep voor gemeenten en werkgevers. De baangarantie die werkgevers en werknemers in het voorjaar afspraken om elk jaar duizenden arbeidsgehandicapten aan het werk te helpen, was bedoeld voor deze groep uit onze achterban.

foto jan achter vuilniswagen
Participatiebaan ben vast aan het oefenen (foto Jan van Teeffelen)

De groep waar echter helemaal niet meer over gesproken wordt, zijn mensen met een handicap of chronische ziekte die meer konden verdienen dan 80 procent van het minimumloon en mensen met een handicap die nu in de WW zijn beland. Lees verder Allemaal verzamelen!!

Sint Maartenskliniek 1971-1979, Traangas deel 11

Taboe, Tuftuf  en Juicy Lucie waren de vaste discotheken in Nijmegen waar ik naar toe ging met  Juny en Francis (twee nieuwe jongens van Curaçao die hier kwamen revalideren) en natuurlijk Andreas .

Het nachtleven tot 24.00 uur
Het nachtleven tot 24.00 uur

Bijna alle weekenden, als ik niet naar mijn ouders moest, gingen we stappen. Andreas nam zijn stokken mee, Juny kon lopen en Francis en ik hadden een rolstoel. Omdat Andreas zijn rolstoel thuis liet en ik inmiddels een taxivergoeding van het GAK had, konden we met de Nijmeegse taxicentrale naar de disco. Twee rolstoelen konden achterin de taxi. Lees verder Sint Maartenskliniek 1971-1979, Traangas deel 11

De geschiedenis van: Rolstoelen in de Vierdaagse 1995. De dag van Elst Deel 3

De dag van Elst

Bij het busje van Werkenrode aangekomen zien we Gabriël (Jerom de Torso), Henk, Guus, Alfred en Leo al zitten.  Het busje is ons gratis ter beschikking gesteld door Werkenrode. Snel rijden we naar het Julianaplein in Nijmegen waar Helma en Jeroen ons staan op te wachten. Ons videobedrijf Chicken Skin stond al klaar om te filmen, net zoals het NOS-journaal. Na een interview voor het Journaal zijn we onze startkaarten gaan afstempelen. De 50 km lopers zijn inmiddels op weg.

Helma en Gabrielle bij de service wagen van Rolstoel Service Nijmegen
Helma en Gabriel  bij de service wagen van Rolstoel Service Nijmegen Toine Kersten op de achtergrond

Helma en ik zouden samen  rijden, als rolstoel marsleider rij ik mee als waarnemer, maar bij de start word ik  aangehouden door Johan Dibbits, VARA Radio. Achter hem staat iemand van KRO Echo. Na beiden te woord te hebben gestaan kan ik eindelijk op weg. Nog maar net over de Waalbrug staat er een fotograaf van De Gelderlander. Lees verder De geschiedenis van: Rolstoelen in de Vierdaagse 1995. De dag van Elst Deel 3

In de Hemel?

In 1972 woonde ik in de bossen van Nederland. Niet over ons, zonder ons! Dat was de slogan, die jongeren met een handicap er toe aan zette, om hun plaats in de samenleving op te eisen. De Katholieke kerk had zich ontfermt over de ongelukkige invalide en achter de hekken van het internaat waren we afgesloten van de buitenwereld. poster Sint MaartensfondsDe beweging van jongeren met een handicap kwam in actie om hun rechten op te eisen. Vanaf dat moment heb ik besloten om een bijdrage te leveren aan deze emancipatie beweging. Eerst als lid van de Actiegroep Integratie Gehandicapten, tot ik uiteindelijk voorzitter werd van de Landelijke Gehandicapten Raad. Vanuit de beweging kwamen er in die tijd nieuwe initiatieven: Persoonsgebonden budget, Focus, wet gelijke behandeling, leerling gebonden financiering, toegankelijkheid voor iedereen en nog vele andere vernieuwingen. Het eerste kabinet Rutte heeft hier enorm op bezuinigt. Rutte 2, maakt het nu af.

Mensen met een handicap worden weer neergezet als kwetsbare burgers. Rechten die vanaf de jaren zeventig zijn opgebouwd worden omgezet in een nieuwe vorm van liefdadigheid. Nu zijn het niet de kerken, maar de overheid die oproepen tot verdraagzaamheid en mededogen voor onze kwetsbare mensen. Voor de verstotene van de samenleving, gehandicapten, verslaafde en minder draagkrachtige. Hier gaan we weer actie voor voeren als samenleving. Televisie programma’s die huizen verbouwen voor zielige gehandicapten. Tranentrekkende programma’ s die een rolstoel (gesponsord) geven aan een “nieuwkomer” die niet meer weet dat dit een recht was!

Helaas?

foto aarde vanuit de ruimte.
Mark dit uitzicht kun je me niet bieden!

De Katholieke kerk had één groot voordeel, ten opzichte van Kabinet Rutte.
De kerk kon tegen het volk zeggen dat ze in de hemel konden komen door hun goede gave, dat kunnen Rutte en Samson niet!!!

De Rollende Hollander Jan Troost
Column geschreven voor Independent Living België.