Toen ik net in de WW zat kreeg ik van ‘www.werk.nl’ de volgende vacature toegezonden n.a.v. mijn C.V.
“Klusjesman in gerenommeerd Hotel”
Met enige verbazing las ik het voorstel, maar je weet maar nooit, dus ik reageerde terug: ‘als het gaat om klussen tot 1,50 meter ben ik uw man.’
Helaas heb ik er nooit meer iets op terug gehoord!
Klusjes tot 1,50 meter
Wat nu?
Na veelvuldig solliciteren in welzijn, belangenbehartiging en zorg is het misschien toch tijd om de bakens te verzetten. Als oude Wajonger val ik niet meer onder de doelgroep van Jetta Klijnsma, omdat ik al in 1981 mijn WAJONG heb verruild voor een Werk Verruimende Maatregel (WVM). Al snel bleek dat ik niet zomaar aan een betaalde baan kwam, ondanks dat ik 40 uur vrijwilligerswerk deed. De WSW wilde me niet toelaten omdat ze dachten dat ik niet in het plaatje paste! Mede door deze WVM en de kans die ik kreeg als medewerker bij een Cultureel Centrum heb ik een glansrijke carrière kunnen maken.
Vergeten groep!
Ondanks dat ik en vele met mij al vroeg hebben besloten om de WAJONG te verlaten maar nog wel een functionele beperking hebben vormen wij een vergeten groep. Wat Jetta dondersgoed weet; al eerder hebben we het probleem persoonlijk aangekaart bij haar. Als je meer kunt verdienen dan het minimumloon, te veel opleiding hebt en als jong gehandicapte inmiddels wat ouder bent ben je het haasje! Nu ook de pensioenleeftijd is verhoogd naar 67 en ik zeker nog 10 jaar door moet werken krijg ik het behoorlijk benauwd. De bijstand lijkt, als ik niet snel werk krijg, het enige alternatief!
Zou maar 28 worden!
Volgens de dokter zou ik maar 28 jaar worden dus ben nooit zo bezig geweest met ouder worden. Daar had ik immers ook geen tijd voor! Maar inmiddels ben ik de uiterste houdbaarheidsdatum dus al lang voorbij!
We zullen door gaan!
Inmiddels ook al diverse aanpassingen gemaakt om te klussen boven de 1,50 meter.
verven op hoog niveauSchuren geen probleem meer!
Ben een creatieve geest, een inspirator en een verbinder. Mijn passie is zaken die er toe doen helder en op de juiste wijze over het voetlicht brengen.
Gezocht: betaald werk.
Contract ondertekening met Wiegel
Ik zoek een baan waarbij ik een bijdrage kan leveren aan de inclusieve samenleving, door nieuwe ideeën te integreren in bestaande werkwijzen bij bedrijven en instellingen. Ik ben een creatieve geest, een inspirator en een verbinder. Mijn passie is zaken die er toe doen helder en op de juiste wijze over het voetlicht brengen.
In Nederland vertelt Minister President Rutte en het Kabinet het Nederlandse volk sprookjes.
LEUKE SPROOKJES
Na de banken crisis was het moment rijp om rigoureus te bezuinigen op de verzorgingsstaat. Met mooie woorden als eigen verantwoordelijkheid, mantelzorg en voor elkaar werd het mes gezet in onze bejubelde verzorgingsstaat. De reden was de vergrijzing en de angst van het Kabinet dat de zorg onbetaalbaar zou worden. Al in 2010 had staatssecretaris Ross (CDA)
Staatssecretaris Ross
het keukentafelgesprek geïntroduceerd:
“ Het keukentafelgesprek staat voor zorgvuldig onderzoek naar de problemen van iemand op het gebied van zijn zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie en naar het samen zoeken van een oplossing daarvoor”.
Een gesprek aan de keukentafel betekent ook een huisbezoek thuis. Werd vaak niet gedaan tot dat de gemeenten werden terug gefloten door de rechter.
Rechten verdwijnen
Als je wil bezuinigingen zorg je er natuurlijk eerst voor dat de rechten die er bestonden verdwijnen, en dat combineer je met decentralisatie naar de Gemeenten. Met een leuk sausje er over heen dat de Gemeente dichter bij de burger staat. In dit keukentafel gesprek wordt er eerst gekeken wat je zelf kan, eventueel met hulp van familie buren en vrienden. Als dat allemaal niet kan wordt er gekeken of het met vrijwilligers uit de wijk kan worden opgelost. Pas daarna wordt besloten of er hulp van een zorgorganisatie, hulpmiddel of PGB (PAB in Vlaanderen) noodzakelijk is. Iedere gemeente kan zelf haar beleid vast stellen. In de ene gemeente krijg je wel een traplift in de andere niet of er wordt gezegd dat je maar moet verhuizen. Maar waar naar toe? In het zuinige Nederland zijn er altijd kippenhokken gebouwd waardoor er maar heel weinig huizen toegankelijk zijn voor mensen met een handicap!
Eigen schuld dikke bult
In de tijd dat voorzieningen nog een verzekerd recht was in Nederland is door Europese rechtspraak vastgesteld dat de wet niet gold voor mensen met een handicap boven de 65. Dat was natuurlijk leeftijdsdiscriminatie en dat mocht niet! Maar met de vergrijzing in het vooruitzicht werd er in Nederland in één adem gesproken over gehandicapten en ouderen. Iets wat volgens mij de grootste fout in denken is geweest. Ik heb het liever over mensen met een handicap van 0 tot 120 jaar. Juist doordat het aantal ouderen toeneemt gaat onze regering er vanuit, dat je kunt weten dat als je ouder wordt je een handicap kunt krijgen. Dus je moet het zelf maar regelen. Hoge eigen bijdragen en een enorme verslechtering van de voorzieningen. Tegelijkertijd zorg je er voor dat de aftrek van bijzondere ziektekosten bijna onmogelijk wordt gemaakt en heel veel mensen met een handicap, helaas nog steeds vaak zonder een baan of fatsoenlijk inkomen, weer worden veroordeeld tot de charitas.
Wel slim
Maar slim is dit rechtse Kabinet wel, ze wachten net zo lang met ondertekening van het VN verdrag tot alle bezuinigingen zijn doorgevoerd!
Onze roep om hulp leidde tot Kamervragen, nu ook de antwoorden van de Staatssecretaris van Rijn op 17 augustus 2015!
Jeske mijn dochter
Ik vraag niet heel snel om hulp, geeft toe heb al vaak anderen mogen adviseren en op weg helpen. Maar nu ging bij mij even het licht uit.
Op verzoek van Jeske onze dochter help ik haar in het begin met haar PGB zodat ze thuis kan blijven wonen. Tot de (reeds verwachte) problemen met zorgkantoor en SVB zijn opgelost! Dat kan ze dadelijk prima zelf zoals je kunt zien in onderstaande opname Je zal het maar hebben, van BNN. Helaas is haar situatie na deze opname erop achteruit gegaan.
Na een lange zoektocht hebben we een uitstekende revalidatie/pijnarts gevonden in Adelante Hoensbroek. Inmiddels is ze begonnen met revalideren ver van huis maar met een menselijke benadering en begrip voor haar zeldzame aandoening Osteogenesis Imperfecta. Hoe lang het gaat duren was en is nog niet in te schatten!
Dacht even dat ik gek werd.
Tot mijn grote verbazing krijg ik nu een brief van het zorgkantoor dat het PGB stopt omdat ze niet meer thuis woont! Dat er geen PGB wordt uitbetaald omdat Jeske niet thuis is snap ik helemaal. Maar het verblijf in een revalidatiecentrum of ziekenhuis is echt iets anders dan ergens anders gaan wonen!
Jeske met haar hulphond in Adelante Hoensbroek
Over enige tijd komt ze gewoon weer thuis en gaat de zorg gewoon door want ook in Limburg kunnen ze geen wonderen verrichten. Ik moet er niet aan denken dat ik de hele aanvraag van het PGB weer opnieuw moet opstarten.
SVB
Nog steeds ben ik bezig met de SVB die eerst bruto uitbetaalde over de maanden jan/febr/mrt en april. Na de eerste betaling deed ik het verzoek om een opting-in contract. (door SVB administratie, het zorgt ervoor dat de belasting meteen verrekend wordt). Om het met onmiddellijke ingang te verrekenen met de volgende uitbetaling. Je raad het al , na vier maanden bruto kreeg mijn vrouw geen verrekening maar nu ook nog netto uitbetaald. Dus dubbel en nog meer. Wat we dadelijk weer terug betalen!
Otwin van Dijk (Foto jan troost)
Dreig echt overspannen te raken van het gesodemieter met de SVB, het Zorgkantoor en ben inmiddels al een kapitaal kwijt aan aangetekende brieven en telefoonkosten! Uit pure wanhoop maar mijn frustratie op Twitter gezet. Dat heeft er toe geleid dat Kamerlid Otwin van Dijk PvdA onderstaande Kamervragen heeft gesteld. Vandaag ben ik al gebeld door het Zorgkantoor!
Kamervragen ingediend door Otwin van Dijk.
1. Bent u op de hoogte van het feit dat een PGB verstrekt onder de Wet langdurige zorg (Wlz) wordt stopgezet wanneer een cliënt tijdelijk revalideert in een revalidatiekliniek en de zorg vergoed wordt onder de Zorgverzekerings wet)?
2. Bent u op de hoogte van het feit dat er gevallen bekend zijn waarin het PGB wordt stopgezet omdat een cliënt tijdelijk ergens anders zou wonen i.p.v. revalideren? Bent u het eens met de PvdA fractie dat tijdelijk revalideren in een revalidatiekliniek iets anders is dan verhuizen naar een ander woonadres? Kunt u uw antwoord toelichten?
3. Bent u het eens met de PvdA fractie dat het veel extra administratieve last oplevert voor cliënten om hun PGB te laten stopzetten tijdens revalidatie en daarna weer aan te moeten vragen en dat dit onwenselijk is? Kunt u uw antwoord toelichten? Welke regels en wetgeving ligt hieraan ten grondslag?
4. Bent u het eens met de PvdA fractie dat het mogelijk zou moeten zijn om het PGB tijdelijk op te schorten wanneer de zorg tijdens revalidatie op andere wijze georganiseerd en gefinancierd wordt (en financiering via PGB tijdelijk niet nodig is), maar dat het PGB niet volledig gestopt en opnieuw aangevraagd hoeft te worden? Zo ja, hoe en wanneer gaat u dit mogelijk maken? Zo nee, kunt u uw antwoord nader toelichten?
Antwoord 1 t/m 4 van de Staatssecretaris
Ik ben niet bekend met situaties dat het pgb geheel opnieuw moet worden aangevraagd als er sprake is van tijdelijk verblijven. Hierin voorzien namelijk bepalingen in de Regeling langdurige zorg (Rlz), net als voorheen bepalingen in de pgb-regeling onder de Awbz.
Het komt om diverse redenen regelmatig voor dat een budgethouder moet gaan verblijven in een instelling. Conform artikel 5.20 Rlz wordt het pgb Wlz na twee maanden beëindigd als sprake is van opname in een instelling. Dit artikel is bedoeld voor situaties waarin het feitelijk gaat om permanent verblijf. De twee maanden is een redelijke termijn om de overgang naar het verblijf te regelen en zorgovereenkomsten met hulpverleners te ontbinden.
Het komt echter ook regelmatig voor dat sprake is van tijdelijk verblijf, bijvoorbeeld vanwege revalidatie in een daarvoor bestemde kliniek. In die gevallen kan feitelijk sprake zijn van tijdelijke schorsing of opschorting van het pgb. Hervatting kan daardoor eenvoudig verlopen. Ik vind dat ook van groot belang.
Juridisch is dat als volgt geregeld. Verblijft de cliënt langer dan twee maanden in de revalidatiekliniek dan wordt het pgb conform artikel 5.20 stopgezet. Echter, artikel 5.7, eerste lid, onderdeel b, van de Rlz regelt dat het zorgkantoor een pgb verleent aan een verzekerde indien de subsidieperiode waarvoor het budget wordt aangevraagd aansluit op een periode waarin de verzekerde verbleef in een instelling als bedoeld in de Wlz, de Awbz of de Zvw en dit verblijf aansloot op een eerdere pgb-subsidieperiode. Om onnodige administratieve lasten te voorkomen stelt het tweede lid van artikel 5.7 vervolgens alle voorwaarden die normaal van toepassing zijn op een pgb-aanvraag buiten werking.
Wanneer in dergelijke situaties toch een volledig nieuwe aanvraag wordt verlangd, is er sprake van een misverstand dat ik in regulier overleg met zorgkantoren zonodig weg zal nemen.
Staatssecretaris Martin van Rijn
Ik ben blij met de antwoorden, want als belangenbehartiger vecht ik nog steeds voor de belangen van mensen uit onze achterban, kan ik toch niet laten. Want ook mensen met een PGB moeten wel eens langere tijd naar het ziekenhuis of revalidatiecentrum! Natuurlijk ga ik voor onze dochter door het vuur! Maar hoop binnenkort het PGB (WLZ) weer door haar te laten doen. Maar dan wel, nadat de ellende met het PGB is opgelost!
Paula Boek, Helga Dulfer , Hans van der Knijf en Margit van Hoeve ook dank voor jullie steun! Zonder die steun was ik nu rijp voor de GGZ.
De Gemeentelijke plicht om mensen te compenseren voor ongemakken tot 2015.
Inmiddels is ook de compensatieplicht al weer vervallen. Dit Kabinet heeft weer iets nieuws verzonnen: de zorgplicht in de vorm van een stelsel van algemene voorzieningen, maatwerkvoorzieningen en persoonsgebonden budgetten.
Volvo 66
Ik vertelde Jeske, mijn dochter, dat ik toen ik 18 jaar werd ik te horen kreeg van de maatschappelijk werker van de Sint Maartenskliniek dat ik mijn rijbewijs kon gaan halen in mijn eigen aangepaste Volvo 66 (een DAF met brede bumpers), dat mijn huis aangepast zou worden als ik de kliniek zou verlaten en ik een taxikostenvergoeding zou krijgen tot ik mijn rijbewijs zou hebben gehaald. Dit allemaal dankzij de AAW uit 1976. Jeske viel van verbazing bijna uit haar bed. Ze ligt inmiddels al bijna 2 jaar in bed door een rug complicatie naar aanleiding van Osteogenesis Imperfecta, de bindweefselaandoening die wij beiden hebben. We moeten zo ongeveer alles bevechten: PGB, huisarts, apotheek, elektrische rolstoel, Wajong uitkering, hulphond. Alles heeft te maken met de SVB, Gemeente, zorgverzekeraar, CIZ, zorgkantoor, UWV en de belasting.
Gelukkig hebben heeft ze tegenwoordig Facebook, Twitter en internet waardoor Jeske zich op de hoogte kan houden van alle ontwikkelingen. Ze is inmiddels inmiddels al beter op de hoogte van medicijnen dan onze eigen apotheker en geeft vanuit haar bed advies aan ouders en mede lotgenoten met Osteogenesis Imperfecta.
Column verschenen in Support Magazine nr 3 juni 2015
Speech ter gelegenheid van de aanbieding van het rapport “Gehandicaptenbeleid gaat iedereen aan”, 30 november 2004
In Nederland kun je als burger met een chronische ziekte of handicap actief worden in een belangenorganisatie. Samen bereik je meer, of hoop je veel te bereiken. Het is hard nodig dat mensen zich organiseren, want Nederland is nog steeds een ontoegankelijk land, waar burgers met een handicap of chronische ziekte gemiddeld minder mee kunnen doen dan andere burgers.
Het Instituut voor Revalidatievraagstukken (IRV) heeft onderzoek gedaan naar de situatie van gehandicapten en chronisch zieken op de Nederlandse Antillen. Het Nationaal Revalidatie Fonds (NRF) zorgde voor de benodigde gelden. De resultaten van dit onderzoek bieden wij vandaag aan u – leden van de kamercommissie voor Nederlandse Antillen en Arubaanse Zaken aan. De Antillen: een gewoon stukje Nederland, maar wel wat ver weg. Het verbaast mij helemaal niet dat Antilliaanse gehandicapten en chronisch zieken ook achterblijven bij anderen als het gaat om participatie. Hun positie ten opzichte van niet-gehandicapte of chronisch zieke medeburgers is beroerder dan die van in Nederland wonende mensen met makke.
Vooral hun deelname aan de arbeidsmarkt is weinig florissant te noemen. Het onderzoeksrapport geeft veel inzicht in cijfers, mogelijke oorzaken en omvang van de ongelijkheid. Dergelijke zaken zijn immers meetbaar. Achter alle cijfers en grafieken schuilen honderden mensenlevens. Om precies te zijn de levens van Nederlandse burgers, die wonen op de Antillen en Aruba.
Mensen die duidelijk in het nadeel zijn ten opzichte van andere Antilliaanse ingezetenen. Maar ook: mensen met talenten, wilskracht en vernieuwende ideeën. Die positieve krachten kunnen ook op de Antillen bijdragen aan belangrijke verbeteringen en uiteindelijk emancipatie van mensen met chronische ziekten en handicaps. Er is een initiatief voor een Antilliaanse collega-organisatie van de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad. Verbreding en versterking juist vanuit de Antilliaanse burgers met handicaps en chronische ziekte is nodig. Inzet van de mensen zelf is een belangrijke voorwaarde voor een effectieve beïnvloeding van beleid.
Zodat ook in dat deel van Nederland straks vorm gegeven wordt aan gelijke behandeling, gelijkberechtiging, empowerment, goede beeldvorming en niet te vergeten een in alle opzichten toegankelijke samenleving. U, als leden van de Kamercommissie voor Antilliaanse en Arubaanse Zaken kunt daar een voorname bijdrage aan leveren. Ondersteun en stimuleer het werk van de Antilliaanse collega-organisatie van de CG-Raad! Verdiep u eens in de Wet Gelijke behandeling gehandicapten en chronisch zieken, zoals we die in Nederland op een aantal aandachtsterreinen al hanteren. En blaas de werkingssfeer van die wet ook leven in leven op die eilandengroep die ook deel uitmaakt van Nederland. Daar is beleid voor nodig en geld. Zet de Antilliaanse burger met een handicap of chronische ziekte eens op de politieke agenda. Niet in het vergeethoekje, maar in de rubriek: ‘met spoed behandelen’. Die spoed is geboden, zo blijkt uit het onderzoek. Vooral op de aandachtsterreinen arbeid en zorg. Dus presenteert u eens wat concrete voorstellen; bijvoorbeeld door het uitvoeren van pilots met gelijke behandeling van chronisch zieke en gehandicapte Antillianen op de arbeidsmarkt. Investeert u als vertegenwoordigers van de verantwoordelijke Nederlandse overheid wat gelden in verbeteringen en professionalisering van de zorg. Betere zorg en voorzieningen vormen de voorwaarden voor maatschappelijke functioneren, meedoen in alle geledingen van de Antilliaanse samenleving. Kortom: investeert u in de toekomst van een niet onaanzienlijke groep overzeese medelanders, niet alleen voor hen maar vooral met hen.
Jan Troost
Voorzitter Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland
In 1988 ben ik getrouwd samen met mijn vrouw. We beloofde elkaar trouw en zorg voor elkaar in goede en slechte tijden.
In goede en slechte tijden
Mantelzorg
Dat was nog voor dat de term ‘mantelzorg’ werd gebruikt door de overheid. De term is in 1971 uitgevonden door mevrouw. Hattinga Verschure “ De zorg die men binnen zo’n groep aan elkaar verleent is voor elk lid van de groep als een mantel, die verwarmt, beschut en beveiligt,” schreef ze.
In die tijd was het gezin de hoeksteen van de samenleving was. De AAW, de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet, moest door de Europese rechtspraak gewijzigd worden. Hier werden voorzieningen zoals de rolstoel, woningaanpassing en een aangepaste auto uit bekostigd. Omdat er sprake was van leeftijdsdiscriminatie (tot 65 jaar). Begon het Kabinet Lubbers 1985 het woord ‘mantelzorg’ te introduceren bij zorg aan personen met vrij ernstige lichamelijk, verstandelijke of psychische beperkingen. De (bereidheid tot) wederkerigheid, zoals Hattinga Verschure het bedoelde is inmiddels uit het woordenboek verdwenen.
Kabinet Rutte 1
Onder Kabinet Rutte 1 is het woord ‘mantelzorg’ als oplossing aangegrepen om de enorme bezuiniging en afbraak van de verzorgingsstaat te vergoelijken. “We gaan weer voor elkaar zorgen net als vroeger”. Wat ze er bij vergeten te vertellen is dat de situatie vóór 1970 enorm anders was. De man werkte buitenshuis en de vrouw zorgde voor het huishouden en de kinderen.
De gemantelden
Als goedmakertje werd ‘het mantelzorg compliment’ in het voor uitzicht gesteld in 2007: 250 euro, die de mantelzorg cadeau kreeg als dank voor alle vrijwillige zorg. Niet veel later is deze 250 euro al gezakt naar 200 euro en nu mogen de Gemeenten het zelf beslissen. De mantelzorgers hebben zich sinds 2004 verenigd, om voor hun belangen op te komen . Veel minder aandacht is er voor hoe de gemantelden zich zelf voelen of over deze hele kwestie nadenken. Sommige Gemeente zien de mantelzorger nu als perfect middel om te bezuinigingen. Waarom een elektrische rolstoel als je een rolstoelduwer naast je in bed hebt liggen!
In bed
Hoe moet ik nu straks een keer goed ruzie maken als ik steeds meer afhankelijk wordt van mijn vrouw, dochter of zoon. Waar blijft de wederkerigheid in onze relatie?
Sorry, we hebben het druk
Met Makkers Unlimited hebben we tijdens landelijke politieke bijeenkomsten actie gevoerd. Onze mantelzorger zaten geketend: met een ketting vast aan ons, vast aan de gemantelde. Toen ze vroegen aan de politici om hun taak even 10 minuten over te nemen. was het meest gehoorde antwoord: “Sorry, we hebben het druk”en “even geen tijd!”
Column Jan Troost
Hoe gebruiken we termen als ‘participatie’ en ‘zelfredzaamheid’ voor de communicatie met en over mensen met een beperking, of misbruiken we zulke woorden! Vader Jan en dochter Jeske Troost behandelen ieder editie van Support Magazine een buzz woord. Dit keer: de ‘mantelzorger’.
Mantelzorgers zijn dus mensen die langdurig en onbetaald zorgen voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende persoon uit hun omgeving. Dit kan een partner, ouder of kind zijn, maar ook een ander familielid, vriend of kennis.
Eerder verschenen in Support Magazine nr 2 april 2015
Dit lied gaat over levensvragen, over hoe we aankijken tegen erfelijkheid en de moeilijke keuze waar ouders nu en in de toekomst voor staan.
Cabaret de Gemeentereiniging in samenwerking met Jan Troost (aaibaarheidsfactor 10) vonden in 2010 dat er te weinig liedjes zijn waarin je met en om mensen met een handicap kunt lachen en ontroerd kunt raken. Waarin gevoeligheden over handicaps bezongen worden. Ik heb lang getwijfeld of ik dit filmpje zou plaatsen, het is persoonlijk maar soms moet je je nek uitsteken. Zeker in een tijd waarin gedacht wordt dat de wereld maakbaar is!
Tekst en muziek Tom Stobbelaar, Gast “zanger” Jan Troost
Al vele jaren kennen we elkaar en je weet dat ik je als mens waardeer. Als woordvoerder van de actiegroep ‘Terug naar de bossen’ komen we elkaar wel eens tegen. In het verleden, als voorzitter van de CG Raad, hebben we de degens mogen kruizen.
Ontmoeting!
We zijn zelfs partijgenoten, ondanks dat ik de laatste jaren mezelf meerdere malen heb afgevraagd waarom ik nog steeds lid ben van de PvdA. De reden is dat ik er nog steeds geloof is de PvdA in Wijchen, omdat ik mijn geloof in deze mensen nog niet verloren ben!
Uitnodiging
Martin, ik stel je het volgende voor: kom 14 dagen bij ons in huis wonen. Dan krijg je gratis kost en inwoning, maar verwacht ik wel dat je de zorg over mijn dochter Jeske, haar hulphond en de activiteiten die ik als persoon met een handicap niet zelf kan verrichten overneemt. Zodat mijn vrouw naast haar werk in de zorg niet alles in haar eentje hoeft te doen. Voorbeeld: ondanks dat ik heel veel zelf kan zijn er blijven activiteiten als stofzuigen, was ophangen of andere zware klussen, iets wat ik met mijn broze botten niet kan. Als je dan ook mijn administratie voor de PGB voor mijn dochter en de aanvraag voor hulpmiddelen wil doen? En de belasting invullen en er achter komen dat ondanks dat ik altijd geld terug kreeg, ik nu 2000 euro mag terug betalen dankzij jullie beleid! Misschien kun je dan ook meteen mijn eigen bijdrage zorg van dit jaar, 330 euro per maand, overmaken. En daarnaast nog de VGZ ziektekosten verzekering van 507,65 per maand. Kun je ook nog onze jaarlijkse verplichte bijdrage van 1125 euro overmaken? Ik geef je met plezier mijn pincode.
Mijn aanbod
Ik werkte als ambassadeur van programma VCP, maar ook ik ben door Kabinet Rutte 1 wegbezuinigd. Na drie jaar WW en veel solliciteren ben ik toe aan een nieuwe uitdaging.Kook met plezier voor je!
Als ik nu voor je kook de komende 14 dagen, in mijn aangepaste keuken uit de tijd dat ik als man nog het recht had op de keuken (wel rechtszaak voor moeten hebben voeren), wil ik je het volgende voorstel doen. Ik ben graag bereid om voor de inspectie te gaan werken. Met mijn ervaring en kennis zie ik het als een win win situatie om als kwaliteitsmedewerker binnen de inspectie aan de slag te gaan.
Onder het eten kunnen we het over het salaris hebben!
Sinds de komst van Fortuyn is het recht op vrije meningsuiting weer volop in de belangstelling. Ik ben hier ook zeker voor dat éénieder zijn/haar mening kan uiten. Dit is een groot recht. Het debat opzoeken is altijd mijn hobby geweest. Mijn samenwerking met het Nederlands Debat Instituut om het debat aan te gaan over de positie van mensen met een handicap is daar een goed voorbeeld van.
Debat
Kunnen zeggen wat je vind echter het beledigen van mensen of groepen mensen maakt me steeds vaker boos. Wilders is daar een goed voorbeeld van hoe je alle moslims over één kam kunt scheren. In de jaren zestig droegen veel vrouwen een hoofddoek als ze naar buiten gingen. De Zusters in de Katholieke kerk droegen hun habijt. Nu dragen veel moslima ’s een hoofddoek wat maakt het uit.
De Koning
Op dit moment vinden een aantal mensen dat de Koning beledigd mag worden en dat dit uit de wet gehaald moet worden. Als dit niet in de pers was gekomen had het OM niet ingegrepen maar nu in onze afreken samenleving hup een boete. Inmiddels is de keutel al weer ingetrokken. Natuurlijk zullen er weer politieke partijen zijn die het artikel willen schrappen. Zelf ben ik er tegen aangelopen dat er een groep niet genoemd was in het strafrecht.
Programma Sonja Barend over uitspraken van Rietdijk “wel of niet geboren mogen worden”.
Aangifte
Toen ik In 1999 als voorzitter van de Gehandicaptenraad naar het politiebureau ging om aangifte te doen tegen cultuurfilosoof Wim Rietdijk die in het boek ”De holle diamant” had gesteld dat abortus of euthanasie moet kunnen worden gepleegd op mensen die geestelijk of lichamelijk „onvolwaardig” zijn. De uitspraken waren gedaan in de context van een discussie over waarden en normen en dat maakt het volgens het OM extra moeilijk om ze te vervolgen. „Binnen een dergelijke discussie bestaat ruimte voor standpunten die niet voor eenieder even aangenaam zijn. Hoe kwetsend of onaangenaam een en ander ook moge zijn.”
De kern van het probleem waardoor het OM niet tot vervolging kon overgaan, is dat het bekende discriminatieartikel, artikel 137c van het Wetboek van Strafrecht, het maken van onderscheid op grond van een geestelijke of lichamelijke handicap niet noemde. Wel veroordeelt het artikel discriminatie en belediging op grond van ras, godsdienst of levensovertuiging en hetero- of homoseksuele gerichtheid. Uiteindelijk is het na onze lobby toch in het strafrecht gekomen. Inmiddels is godsdienst er al uit.
Grenzen
In onze snel verhardende samenleving is het van belang om grenzen vast te stellen. Maar nog belangrijker is dat we weer luisteren naar elkaar. Begrip hebben voor elkanders visie, mening en overtuiging. Op houden met mensen als groep neer te zetten, voorbeelden zijn: Moslims zijn gevaarlijk, Antilianen zijn lui, gehandicapten zijn zielig, homo’s zijn verwijfd, Limburgers zijn dom.
Den Haag
Persoonlijk maak ik me zorgen over de wijze waarop het debat in Den Haag plaatsvind de verharding en soms buitengewoon schofferende wijze van debat voeren lijkt me geen goed voorbeeld voor onze jongeren. Als vrije meningsuiting betekend mensen beledigen en schofferen van groepen of mensen vind ik dat Den Haag niet te snel groepen/personen uit het strafrecht moet halen. Vroeg of laat heb je het echt nodig! Respect en vrije meningsuiting kan goed samengaan.
